"Evrusvæðið komið yfir það versta"!!!

 

Ef einhver setning fær verðlaunin "sögð oftast á árinu" þá er það þessi setning. 

Það sem meira er, að hún hefði líka fengið þau verðlaun 2011, 2010, 2009 og mun örugglega fá þessi verðlaun 2013.

Því hún inniheldur staðhæfing sem stenst ekki skoðun raunveruleikans.

 

Þrýstingurinn á evrusvæðinu er eins og gufa í lokuðum katli sem leitar út þegar ketillinn er kynntur.  Og í stað þess að opna fyrir gufuna, þá er öllum opum lokað, og þegar festinga bresta, naglar byrja að þrýstast út, þá er hamrað á móti, en slíkt er alltaf vonlaus barátta, þrýstingurinn eykst aðeins og fyrir hvern nagla sem er lamið inn, koma þrír nýir út í staðinn.

Málið er að leiðtogar evrusambandsins nýttu sér ekki þann tíma sem þeir höfðu í upphafi evrukreppunnar til að gera eitthvað vitrænt í málum hennar.  Smáskammtalækningar þeirra voru of litlar, komu of seint.  Og voru smáskammtlækningar því þeir skildu ekki eðli vandans, skildu ekki þau öfl sem að baki lágu.

Þeir hafa alltaf tekist á við svokallaðan skuldavanda einstakra ríkja, en sá vandi er afleiðing, ekki orsök, og meðan menn takast ekki á við orsök vandans þá leysa menn ekki vandamálið.

Það eykst aðeins og verður óviðráðanlegt.

 

Evrusvæðið slapp í fyrra vegna óheftrar peningaprentunar evrópska seðlabankans, hinar svokölluðu "aðgerðir" leiðtoga evrusambandsins eða meintar yfirlýsingar ráðamanna höfðu ekkert þar að segja.  

Skuldabréf á gjalddaga voru innleist með nýjum evrum beint úr prentsmiðjum evrunnar.

Ójafnvægið milli gjalda og tekna, misvægi milli einstakra landa, óhefti fjármagnsflutningurinn, allar hinar undirliggjandi ástæður eru til staðar ennþá.

Og nú er skollin á kreppa.

 

Leiðtogar evrunnar ætla leysa vanda evrunnar á kostnað lífsgæða í álfunni, en er almenningur evrusvæðisins reiðubúinn til að færa þær fórnir fyrir dauðan gjaldmiðil á sama tíma og hann sér fjármagnið og fjármagnseigendur dafna eins og púkann á fjósabitanum.

Sagan segir Nei, en vissulega er hægt að skrifa nýja sögu.

En það eru bara engin teikn um slíkt.

Aðeins orð og orðagjálfur.

 

Þess vegna er ekkert sem bendir til að evrusvæðið sé komið yfir það versta.

Evrópa er þegar orðin neyðarsvæði.

Eina spurningin er á þessu ári er hvort hún verði líka átakasvæði.

 

Fólk er ekki fífl, fólk er ekki fórnardýr.

Ekki til lengdar allavega.

 

Ef evrusvæðið er kemst yfir það versta á árinu þá er það aðeins af einni ástæðu.

Það líður undir lok.

 

Nema á Íslandi, hér er evran kosningamál.

Kveðja að austan.

„Evrusvæðið komið yfir það versta“

Hver kostar hræðsluáróðurinn???

 

Ég bara spyr, enginn er svona heimskur eins og þessi ICEsave frétt er.

"Nýlegt mat Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er á þá leið að sæki Bretar og Hollendingar vaxtakröfur á hendur íslenska ríkinu í kjölfar taps fyrir EFTA-dómstólnum, en málaferlin í kjölfarið fara á besta veg, hafa þau í för með sér kostnað fyrir ríkissjóð sem nemur á bilinu 3,5% til 6,0% af vergri landsframleiðslu.".

Vá, bretar tapa málinu og það kostar íslensku þjóðina aðeins 6% af landsframleiðslu!!

Það er eins gott að maður stefni ekki fjárkúgara og fái hann dæmdan, það kostar stórfé.

Er þetta skýring á tregðu fólks að vitna gegn handrukkurum???

Þeir dæmdir sekir en fólk missir bíl sinn í kjölfarið.

 

Án gríns, það er enginn svona heimskur, spurningin er hvaða amerískur vogunarsjóður kostaði þessa frétt??

Hvað fékk blaðamaður Morgunblaðsins borgað fyrir hana??

Eða er þetta spurning um auglýsingartekjur Moggans???

 

Ef Davíð leiðréttir ekki þessa frétt í leiðara eða á forsíðu, þá er ljóst að hann er í sömu gryfjunni og Jóhanna.

Kostunargryfjunni.

 

Óskar má vera sterkur ef hann leggur æru Davíðs fyrir aur.

En þá er komin ný útgáfa af sögninni um Davíð og Golíat.

 

Og hún er ekki Davíð í vil.

Kveðja að austan.

 

Icesave-málið skipti lánshæfið miklu

Örlagadómur.

 

Dómur EFTA dómsins í ICEsave er örlagadómur þar sem loksins, loksins verður skorið úr um lögmæti þess að ESB þjóð geti krafið EFTA þjóð um bætur vegna innstæðutryggingakerfis Evrópusambandsins.

Krafa breta var alltaf fjárkúgun samkvæmt breskum og íslenskum lögum, þeir löghelguðu hana ekki fyrir dómi áður en þeir hófu innheimtuaðgerðir sínar.

Innheimtuaðgerðir þeirra voru líka brot á stofnsáttmála Atlantshafsbandalagsins sem bannar fjandasamlegar aðgerðir einnar aðildarþjóðar gagnvart annarri.  

En það hefur aldrei verið skorið úr því hvort sjálf krafan, sjálf fjárkúgunin, hafi byggst á lögum og reglum Evrópusambandsins.

 

Fallist EFTA dómurinn á málflutning EFTA ríkjanna, sem sér vitandi hafa aldrei heimilað stofnunum Evrópusambandsins einhliða rétt til að ákveða ríkisábyrgðir EFTA ríkjanna, hvorki takmarkaðar eða ótakmarkaðar eins og ábyrgð á innlánstryggingum er, þá  er ljóst að lögleysa breskra stjórnvalda var algjör, þau eru skaðabótaskyld og þeir ráðamenn breskir sem ábyrgðina bera, sekir um tilraun til ráns og gripdeilda. 

Ótýndir þjófar eins og sagt er.

Eins er ljóst að það innlenda stjórnvald, sem samþykkti óséðan samning við breta um greiðslu á lögleysunni, að það hefur bæði brotið ákvæði hegningarlaga um fjárkúgun sem og ákvæði hegningarlaga um landráð.  

Eins er ljóst að þeir innlendu fræðimenn, til dæmis hjá Lagastofnun Háskóla Íslands, sem tóku undir það sjónarmið breta að krafa þeirri byggðist á EES samningnum, að þeir eru allavega sekir um yfirhilmingu, og að öllum líkindum hafa þeir brotið þetta ákvæði landráðakafla hegningarlaganna;     "Sé þetta í því skyni gert að koma erlendu ríki til þess að skerða sjálfsákvörðunarrétt íslenska ríkisins á annan hát.".  Í ICEsave samningnum voru skýr ákvæði um slíka skerðingu, bæði var dómsvald framselt til breskra og hollenskra dómsstóla sem og að stjórnvöld viðkomandi ríkja fengu íhlutarrétt yfir fjármálastjórn íslenska ríkisins.  Eins voru eigur ríkisins lagðar að veði vegna ICEsave skuldbindinganna.

Og að lokum er það ljóst að þeir innlendu aðilar sem vegna annarlegs stuðnings við breta fullyrtu að kröfur þeirra byggðust án vafa á lagalegum grunni, að þeir haf brotið 86. gr, 87 gr. og 88. gr hegningarlaganna sem fjalla um meint landráð.  Sérstaklega má nefna 88. gr, þar sem stendur; "Hver, sem opinberlega í ræðu eða riti mælir með því eða stuðlar að því, að erlent ríki byrji á fjandsamlegum tiltækjum við íslenska ríkið eða hlutist til um málefni þess".

Um túlkun á þessari grein þarf ekki að deila, brotið er augljóst, það er aðeins spurning hvar á að hýsa allt brotafólkið eftir að dómur hefur fallið.

 

Í þessu samhengi er rétt að minna á þá fréttamenn sem lásu upp fréttatexta sem innhélt þessa fullyrðingu, "... samkvæmt ICEsave skuldbindingum  vegna EES samningsins ....".  

Falli dómur með íslenska ríkinu, þá þurfa þeir að sæta ábyrgð, annars gilda ekki lög í landinu.

 

Dómur sem sýknar íslensk stjórnvöld af kröfu ESA er því örlagadómur fyrir marga landa okkar, þó íslenska þjóðin fagni slíkum dómi.

Það er ljóst að eitthvað af hinum nýju framboðum mun kæra hina seku þingmenn, hina seku ráðherra, hina seku elítu, og öll þau handbendi sem bretar notuðu við að fá fjárkúgun sína samþykkta.

Samtökin Já Ísland munu leysast upp, hætt verður við aðildarumsóknina að ESB, ekki nema menn ætli að halda áfram aðlögunarferlinu úr fangaklefum Litla Hrauns, skipta þarf um forystu hjá Samtökum Atvinnulífsins, Samtökum verslunar og þjónustu, hjá Alþýðusambandinu auk þess sem Samfylkingin og VinstriGrænir hljóta að verða lögð niður.

Ekkert nýtt stjórnmálaafl mun láta slíkt tækifæri sér úr greipum renna.  Það verða allir að lúta landslögum, líka þeir sem völdin hafa.  

 

Augljóst mál, þess vegna er það jafn augljóst að EFTA dómurinn mun ekki dæma íslenska ríkinu í vil.  Þessi réttarhöld er leikrit með fyrirfram skrifuðu handriti.

EFTA dómurinn er ekki sjálfstæður dómsstóll, hann er leppur undir hæl Evrópusambandsins, alveg eins og ESA.

Eina spurningin hvernig snýr hann sig út úr dilemmunni, að kveða upp dóm sem á sér enga tilvísun í réttarheimild eða í EES samninginn sem er skýr um að hann sé á milli sjálfstæðra EFTA ríkja annars vegar og Evrópusambandsins hins vegar.  

EFTA dómurinn hefur ekki vald til að skerða þetta sjálfstæði, hvernig sem hann reynir það.

Allar tilraunir í þá átt er skýrt brot á EES samningnum, á stjórnarskrám EFTA ríkjanna, og hvað Ísland varðar, skýrt brot á landráðakafla hegningarlaganna.

 

Þetta þýðir að ef íslenski dómarinn í EFTA dómnum ætlar að láta íslensku valdaelítuna sleppa við að sæta ábyrgð gjörða sinna, þá er hann sjálfur sekur um landráð.

Vissulega nýtur hann friðhelgi en það er hvergi kveðið á um það friðhelgi í lögum um landráð, hvergi kveðið á um slíkt friðhelgi í stjórnarskrá Íslands.  

Enda ætti hverju heilvita manni að vera ljóst að dómari getur ekki farið til útlanda og dæmt þar þjóð sína í sektir án lagastoða, eða kveðið upp dóm sem skerðir sjálfstæði þjóðar hans.

Þá þyrftu menn ekki her til að leggja undir sig aðrar þjóðir, dygði bara að múta dómaranum.

 

EFTA dómnum er því vandi á höndum, vandséð hvaða Salómonsdóm hann getur fellt.

Langlíklegast er að hann fallist á kröfu ESA í einhverri myndi og treysti svo á að handbendi breta á Alþingi Íslands fallist á dóminn og snúist ekki til varnar eftir ákvæðum EES samningsins og ákvæðum alþjóðalaga.   Að það verði ekki gefinn út alþjóðleg handtökuskipun á einstaka meðlimi dómsins.

Mörgum finnst þetta eflaust skrýtin fullyrðing en menn vilja alltaf gleyma því að fjárkúgun, hvort sem hún er innlend eða alþjóðleg, varðar allstaðar við lög og dómur sem reynir að löghelga slíka fjárkúgun án tilvísun í skýr lög og að þau lög hvíli á réttarheimild, hann er samsekur, og ef fjárkúgunin beinist gegn sjálfstæðu ríki, þá er gjörningurinn ígildi hryðjuverks.  Kúgun og hótanir gagnvart sjálfstæðu ríki til að ná fram ólögmætum markmiðum er skilgreint sem hryðjuverk.

Ekkert stjórnvald sjálfstæðs ríkis myndi líða slíkan dóm nema íslensk stjórnvöld, því þau styðja hina meintu hryðjuverkamenn.

 

Samt getur EFTA dómurinn ekki sett hvaða vitleysu sem er í dóm sinn, Evrópa er ennþá réttarsamfélag og í slíku samfélagi gilda strangar reglur, til dæmis um réttarheimild viðkomandi dóma.  Héraðsdómur í Noregi ákveður til dæmis ekki að setja af bresk stjórnvöld þó einhver breskur unglingur hafi migið á tröppur ráðhús í einhverju bæjarfélagi.

Að dæma gegn íslenska ríkinu setur allt réttarkerfi Evrópu í uppnám, því ef fordæmi er komið fyrir ólöglegum dómi, þá verður alltaf spurt, hvert verður næsta fórnarlamb lögleysunnar.  Auk ýmsa praktískra spurninga.

Mega stærri þjóðir Evrópusambandsins innheimta fjárkröfur hjá smáríkjum með hótunum án þess að fá þær löghelgaðar fyrst fyrir dómi??  Hver er þá stærðarmörkin á slíkum rétti??? Fer hann eftir fermetrafjölda eða íbúafjölda???  Og hver eru mörkin á stærð smáríkisins, sem nýtur ekki lagaverndar, er það líka fermetrafjöldi eða íbúafjöldi. 

Þarf að setja reglugerð um umgjörðina á slíkum fjárkúgunum??  Og svo framvegis.

 

Eins er það vald reglugerðavalds ESB til að ákveða ríkisábyrgðir einstakra aðildarríkja, án þess að taka það fram í reglugerð sinni, er þetta vald ótakmarkað, eða gildir það aðeins gagnvart smáríkjum??  Má hún skaða fjárhagslegt sjálfstæði einstakra ríkja, má taka allar eigur viðkomandi þjóðar uppí skuld, og svo framvegis???

Þarf reglugerð um slíkar ríkisábyrgðir???, ef það er geðþótti framkvæmdarvaldsins þá er ljóst að aðildarríki Evrópusambandsins hafa afsalað sér fullveldi sínu til Brussel, langt fram yfir það sem kveðið er á um stofnsáttmála sambandsins.

Og er það alltí lagi, gilda engir sáttmálar lengur, er búið að afnema lýðræðið og réttarríkið í Evrópu.  Taka upp alræðisvald skriffinnana í Brussel, alræðisvald Evrópudómsins til að dæma óháð gildandi lögum og reglum???

 

Málið er nefnilega miklu flóknara en það virðist í fljótu bragði. 

Það er ekki svo einfalt að hlífa íslensku stjórnmálastéttinni, íslensku valdastéttinni við ábyrgð sína í ICEsave.

Rangur dómur, án tilvísunar í lög og réttarheimildir, opnar flóðgátt spurninga og vafamála, auk þess að vega að undirstöðum réttarsamfélagsins sem Evrópa byggist á.

Sumir segja að það ferli sér þegar hafið, að fámenn valdaklíka hafi afsalað vald til Brussel langt umfram það sem leyft er í stjórnarskrám viðkomandi ríkja.  Það hafi verið gert til að reyna að bjarga evrunni.  

En það er himinn og haf milli slíks valdaafsals og þess glundroða sem getur hlotist af röngum dómi í ICEsave.

 

EFTA dómnum er því mikill vandi á höndum og vandséð hvernig hann getur landað Salómonsdómi sem nær bæði að bjarga bretum og bandamönnum þeirra á Íslandi, án þess að valda lagalegri upplausn í Evrópu.

Dómur hans er því örlagadómur í margskonar skilningi og það eina sem ljóst er að ICEsave málinu er ekki lokið við uppkvaðningu dómsins.

 

Vissulega vonar maður það að hann dæmi rétt, eftir lögum og reglum. 

Sýknar íslenska ríkið eins og Ísland, Noregur og Liechtenstein gera kröfu um. 

En maður óttast annað.  

 

En það gilda lög í landinu.

Og það er það eina sem skiptir máli þegar upp er staðið.

Kveðja að austan.

 

 

Kveða upp Icesave-dóm 28. janúar

Máttur fjármagns er mikill.

 

Kostaða framboðið Björt Framtíð er með  12,3% fylgi þrátt fyrir að hafa enga stefnu aðra en inngöngu í ESB, og í forystu sé maður sem hefur afrekað að tjá sig ekkert um helstu mál sem brenna á þjóðinni.

 

Hefur Guðmundur Steingrímsson sagt orð um hina auknu neyð aldraðra og öryrkja sem Öryrkjabandalag Íslands kallaði Að dæma fólk í örbirgð??? 

Þingræða, blaðagrein???

 

Skuldavandi heimilanna, afnám verðtryggingarinnar, 1.000 milljarðarnir sem amerísku vogunarsjóðirnir ætla að hirða út úr hagkerfinu eftir kosningar???

Þingræða, blaðagrein???

 

Eitthvað???  Hefur hann sagt eitthvað um þjóðmál almennt??

Þingræða, blaðagrein???

 

Í fljótu bragði man ég aðeins eftir tvennu.

Þegar meirihluti myndaðist á Alþingi sumarið 2009 til að hindra mestu ógæfuna af Svavarssamningnum, það að árleg greiðsla yrði ekki hagkerfinu óbærileg, að þá sá Guðmundur Steingrímsson ástæðu til að fara uppí ræðustól, og skamma samþingmenn sína í stjórnarandstöðunni fyrir að halda uppi málþóf gegn samningi sem yrði ekki breytt því það væri búið að semja.

Síðan man ég eftir blaðagrein fljótlega eftir að hann stofnaði Bjarta Framtíð þar sem hann skrifaði einhverja samsuðu frá almannatengli uppúr heimspeki Dýranna í Hálsaskógi.  Sem er góð og gild sem slík, en var samin af bangsapabba sem leiðbeining um friðsamlega sambúð, eftir að öll óargadýr skógarins höfðu verið lamin til hlýðni eða hrakin úr skóginum.

Heimspeki Guðmundar eða Bjartrar Framtíðar er góðra gjalda verð, og það er virkilega þörf á að þjóðin tileinki sér þá hugsun og þau vinnubrögð sem þar er lögð áhersla á.

En ekki í því samhengi að þau séu skálkaskjól fyrir stuðning við erlenda fjárkúgun, blóðmjólkun verðtryggingarinnar, algjört varnarleysi gagnvart amerísku vogunarsjóðunum og innlimum skuldaþrælkaðar þjóðar í erlent ríkjabandalag.

 

"Peace" merkið var ekki svarið við skriðdrekum Þjóðverja, uppgjöf fyrir arðræningjum er ekki svarið við vanda þjóðarinnar.

En slík uppgjöf er svarið á vanda fjármagnsins sem beið ósigur í ICEsave þjóðaratkvæðagreiðslunni og þorir ekki að sækja hina 1.000 milljarða fyrr en eftir kosningar.

Hið endanlega rán á þjóðarauðnum mun eiga sér stað eftir kosningar ef vilji fjármagnsins gengur eftir og hann gengur eftir ef enginn telur framtíð barna sinna þess virði að verja.

 

Það er svo sem ekkert að því að vogunarsjóðirnir í bandalagi við ESB áróðursdeildina kosti nýtt framboð eins og Bjarta Framtíð, óbermi hafa líka sinn lýðræðislegan rétt þó tilgangurinn sé að gera þjóðinni illt.  

Eina illskan sem er bönnuð er sú sem boðar kynþáttaníð og kynþáttahatur, ef þú ætlar bara að ræna þjóð og rupla, þá er ekkert í stjórnarskránni eða löggjöf sem hindrar það.

En það er athyglisvert að framboð sem hefur það sitt eina stefnumál að láta innlima landið í ríkjabandalag undir stjórn Þjóðverja, skuli fá lungað af stuðning fólks sem þykist vera á móti kerfinu, spillingunni eða hvað sem það er á móti, á sama tíma og þessi frétt birtist í ESB miðli þjóðarinnar.

"Alþjóða Rauði krossinn telur að neyðin í ýmsum löndum Evrópu sé orðin svo mikil að líta verði á Evrópu sem neyðarsvæði. "

 

Björt Framtíð um neyð.

Fyndið!

Jafnvel Jón Gnarr  getur ekki toppað þessu súrelísku fyndni fólksins sem þykist vera á móti.

 

Björt Framtíð um neyð.

Það var lausnin á vanda vogunarsjóðanna, að sundra andófinu gegn yfirtöku þeirra á þjóðfélaginu með algjöri andhugsun.

Snilldin er algjör snilld.

Að greina svona innihaldið, tómhyggjuna, sem grafið hefur um sig hjá hluta þjóðarinnar, og bjóða uppá það sem toppar "ekkert", sem maður hélt að væri ekki hægt að toppa, að markaðssetja neyð sem valkost í stjórnmálum, það er ekki öllum gefið og fáum fært að framkvæma.

 

Máttur fjármagns er mikill.

En þessi er það mikill að guðirnir mega fara að passa sig.

Þeir einoka ekki lengur hið ómögulega.

Kraftaverk fjármagnsins hefur litið dagsins ljós.

 

En ekki til góðs eins og í gamla daga.

Það er diffinn.  

Það er ekkert gott við neyð fjöldans.

 

Björt Framtíð um neyð er aðeins björt fyrir þá  sem eiga mikið en vilja eiga meira.

Fyrir almenning er hún svartnætti.

 

En að almenningur skuli sjálfviljugur vilja slökkva ljósin.

Það er snilld.

 

En ekki mennsk.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Björt framtíð eykur fylgi sitt

Skálkaskjólið "þjóðarvilji".

 

Öfgamenn og fjármálaöfl sérhæfa sig í að útbúa svokölluð æsingarmál til að ná stjórn á þjóðum.

 

Hvort sem Þjóðverjum líkar það betur eða verr þá hafði Göbbels rétt fyrir sér að það var "þjóðarvilji" að ofsækja gyðinga eftir valdatöku nasista, enda juku þeir fylgi sitt vegna slíkra ofsókna.

Krafan um dauðrefsingar var eitt af vopnum hægri öfgamanna til að ná völdum í Repúblikanaflokknum úr höndum kristilegra íhaldsmanna.

Stalín notaði rótgróna andúð Rússa á stórjarðeigendum til að murka lífið úr smábændastétt Úkraínu.

Apartheid naut alltaf meirihlutastuðnings hjá hvítum íbúum Suður Afríku.

 

Og þetta orð meirihluti, oft ekki nema 51%, er bakland fullyrðingarinnar um meintan "þjóðarvilja".

Oft er einnig vísað í hávær hróp karla með of mikið magn testósteronhormón i pungnum, bókastafstrúmorðingjar vísa oft í slík hróp þegar þeir réttlæta ódæði sín.

 

Spurning er, hefur þessi meinti   "þjóðarvilji", afkvæmi áróðursmeistara fjármagns og öfga rétt fyrir sér gagnvart rökstuddum ábendingum um að hann sé algjört bull og ofstæki.

Verða augljós rangindi, augljóst bull, rétt við það eitt og sér að hinn svokallaði "þjóðarvilji" hefur tekið hann upp á arma sína.  

 

Er dauðrefsing réttlætanleg bara vegna þess að hinn svokallaði "þjóðarvilji" styður ósvinnuna???

Má útrýma heilum minnihlutahópum ef um slíkt myndast "þjóðarvilji" líkt og gerðist í Rúanda eða Þýskalandi á sínum tíma??

Má meirihluti þjóðar skuldaþrælka barnafjölskyldur með tækjum eins og verðtryggingu???

 

Hvar eru endamörk valds 51% þjóðar???

Takmarkast ofríkið við dráp og  morð???  Að slíkt sé ekki leyfilegt??  Kannski en mörgum finnst það í góðu lagi að Bandaríkjamenn sprengi í loft upp brúðkaup í Afganistan eða myrði úr launsátri eins og hverjir aðrir hryðjuverkamenn.  Slík gjaldfelling siðmenningarinnar nýtur víðtæks stuðnings "þjóðarviljans" á Vesturlöndum.

 

Hvað með annað ofríki gagnvart náunganum, má allt bara ef hann heldur lífi sínu og limum???  Eignaupptaka, sjálfkrafa þjófnaður eins og verðtryggingin, er hún í góðu lagi ef meirihlutinn segir svo.  

Var réttlætanlegt að gjaldfella eignir tugþúsunda á landsbyggðinni í nafni hagræðingar???  Var það nægjanlegt skilyrði að réttlæta slíkt rán með því að lofa hinum svokallaða "þjóðarvilja" hluta af ránsfengnum með aukinni veltu í neysluhagkerfinu???

Hvað má og hvað má ekki???

 

Mörgum finnst alltí lagi að rústa stjórngrundvelli þjóðarinnar, stjórnarskránni, með tilvísun í hinn meinta þjóðarvilja sem fjölmiðlar útrásarinnar og ESB miðillinn í Efstaleiti tókst að móta með gegndarlausum áróðri þar sem engu var til sparað. 

Þó er vitað að eini tilgangur með þeirri eyðileggingu er einmitt sú hindrun sem hinn meinti þjóðarvilji er gagnvart alræði valdaklíkunnar sem er í vasa fjármagnsins.  Fjármagnið vill inn í ESB en treystir sér ekki til að fá þann gjörning samþykktan í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Þess vegna var hjáleiðin framhjá þeirri hindrun, Ný stjórnarskrá, fundin upp.

Og eitt stykki "þjóðarvilji" pantaður.

 

En má augnablikið, augnabliksæðið, rústa hinu varanlega sem grundvöllur þjóðarinnar byggist á.  

Má rústa velferðarkerfinu ef á ákveðnum tímapunkti tekst að virkja nógu mikið af hormónum villiapans hjá ungum og miðaldra karlmönnum???

Eru engin takmörk fyrir öfgum, bulli, valdníðslu, ef aðeins tekst að höfða til hins frumstæða sem ennþá blundar í genum okkar og breytir okkur úr mönnum í apa??

 

Þessarar spurningar þarf vitiborið fólk að svara fyrr en seinna, áður en eitthvað virkilega skelfilegt gerist hjá þjóð okkar.  

Því allar hörmungar síðustu aldar byrjuðu á þessari setningu;

"Lúti þjóðarvilja".

Þegar þetta andsvar heyrist hjá valdagráðugum stjórnmálamanni gegn ítarlegum rökstuðningi "tiltekinna fárra manna" sem vill svo til að hafa þekkingu á umræðuefninu, þá er stutt í endalok lýðræðisins og alræði öfganna tekur við.

 

Það á ekki þurfa að ganga í flasið á hvíta birni til að skilja að maður sé í mikilli hættu.

Það á að duga að sjá spor hans út um allt til að fyrri þekking um örlög þeirra sem slíkt gerðu kveiki á aðvörunarbjöllum.

Þú heilsar ekki upp á hvítabjörn á förnum vegi og bíður honum góðan daginn.  Jafnvel þó þú sért kurteis og vel upp alinn.  Ef þú samt ert svo firrtur viti að gera slíkt, þá er það hin endalega ákvörðun, þú gerir ekki slíkt aftur, yfir höfuð gerir þú ekkert aftur.

 

"Lúti þjóðarvilja" eru slík spor.

Spor sem hræða.  

Spor sem bera að taka mark á.

 

Annað er óefni.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

Lúti „þjóðarviljanum“

Höfuðlausn Jóhönnu.

 

Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra gerði upp 4 ára valdatíma sinn í áramótaávarpi sínu til þjóðarinnar.

 

"Hún sagði að árangur erfiðisins á síðustu fjórum árum megi meðal annars sjá í að gildi jöfnuðar, mannúðar og samfélagslegrar ábyrgðar vegi þyngra nú en áður. „Krafan um traust, heiðarlegt og siðað samfélag, þar sem meira fjárhagslegt jafnræði og félagslegt réttlæti ríkir hefur fengið aukinn þunga,“ sagði Jóhanna.

„Það er von mín og trú að við munum á næstu árum halda áfram að byggja hér upp samfélag samhjálpar og jöfnuðar, -samfélag þar sem allir hafa tækifæri en ekki bara sumir, -samfélag sem byggir upp þjónustu við þá sem minna mega sín.".

 

Það taka ekki allir undir þessa lýsingu Jóhönnu, það eru ekki allir eins þakklátir og hún.

 

Á Dv.is má lesa þetta í frétt frá 5. des síðastliðnum.

 

Hingað sækja ekkert færri en síðustu ár. Ástandið er ekkert betra en verið hefur. Það er frekar verra,“ segir Ragnhildur G. Guðmundsdóttir formaður Mæðrastyrksnefndar sem í gær afhenti fimm hundruð fjölskyldum og einstaklingum matargjafir......

Í fyrstu kom staða þeirra starfsfólki Símans ákaflega á óvart. Það átti hreint ekki von á að sjá svo mikla neyð hér á landi,“ segir Elísa G. Jónsdóttir, skrifstofustjóri hjá Símanum.

Ásgerður Jóna Flosadóttir, formaður Fjölskylduhjálpar Íslands tekur í sama streng. „Fólk hefur æ minna á milli handanna og ekkert eftir að hafa greitt húsaleiguna og fyrir lyfin sín. Ég finn fyrir mikilli uppgjöf meðal fólks. Það er orðið svo þreytt á þessu stöðuga peningaleysi. Margt eldra fólk sættir sig orðið við að borða hafragraut síðustu tíu daga mánaðarins.“.

 

Fyrirsögn fréttarinnar var, ástandið er  " Ástandið er ekkert betra en verið hefur. Það er frekar verra.". 

Og hún var tilefni fyrirsagnar í  leiðara blaðsins frá 21. des, " Biðröð eftir brauði."

 

"Mikil og vaxandi fátækt er á Íslandi. Þetta fullyrðir fólk sem stundar sjálfboðastarf við að hjálpa þeim sem ekki eiga til hnífs og skeiðar. Aldrei hafa fleiri leitað aðstoðar en í ár. Það eru þung spor fyrir fólk að biðja um matargjöf til að bjarga sér og sínum um lífsviðurværi. Fjöldi fólks sem alla sína ævi hefur verið harðduglegt og séð vel fyrir sér og sínum er skyndilega komið í þá stöðu að lifa á bónbjörgum. Íslenskt samfélag hlýtur að beina sjónum sínum að fátæktarvandanum og leita skýringa. Það er ekkert mikilvægara í samfélaginu en að gefa sem flestum tækifæri til þess að lifa með reisn. Í því felst að einstaklingar þurfi ekki að leita eftir ölmusum.

Formaður Mæðrastyrksnefndar hefur bent á ábyrgð stjórnvalda á því hvernig fátækum hefur fjölgað á undanförnum árum. Þúsundir leita hjálpar sjálfboðaliða vegna þess að samfélagið bregst þeim. Og það hefur verið upplýst að opinberir aðilar vísa fólki í nauð á biðraðirnar eftir brauðinu. Það er auðvitað dapurlegt að ríkisstjórn sem kennir sig við jöfnuð og velferð skuli ekki hafa náð að stjórna málum betur en raun ber vitni. Eftir fjögurra ára valdatíð eru æpandi vísbendingar um fjölgun í hópi bláfátækra. Jafnframt er ljóst að stór hópur fólks lifir í vellystingum á himinháum launum. Himinn og haf skilur að fátæka og ríka. Gjáin á milli fátækra og sjálfbjarga breikkar stöðugt.

.... Það er á ábyrgð stjórnvalda að stöðugt fleiri verða ósjálfbjarga og festast í fátæktargildru. Vandinn stækkar því lengur sem hann er látinn óhreyfður. Og leiðin til baka verður sífellt erfiðari.".

 

Það er himinn og haf milli þessar orða ritstjóra Dagblaðsins og þess sóma sem Jóhanna Sigurðardóttir upplifir vegna árangur ríkisstjórnar sinnar síðustu  4 árin.

Stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar afneita þessum raunveruleika.  Þeir leita í smiðju félagshyggjuprófessorsins Stefáns Ólafssonar sem hefur reiknað það út að jöfnuður hefur aukist hér á landi síðustu 4 ár.  Vitnað er í einhvern Gin stuðul sem á að staðfesta það.

 

Málið er að fólk lifir ekki á tölfræðinni, fólk lifir á mat.

Og það er mjög einföld skýring á því að fólk líður skort á Íslandi í dag.  Hún er mjög vel orðuð í grein í vefriti Öryrkjabandalagsins, sem er skrifuð sama dag og DV skrifaði sinn leiðara um Biðröðina eftir brauði.

Greinin heitir  "Að dæma fólk í örbirgð"og er eftir þau Guðmund Magnússon formann ÖBÍ og Sigríði Hönnu Ingólfsdóttir, félagsráðgjafa ÖBÍ.  Gefum þeim orðið.

 

Mjög erfitt, ef ekki ómögulegt, er fyrir lífeyrisþega og annað lágtekjufólk að láta enda ná saman. Á þetta einkanlega við um þá sem hafa engar eða litlar aðrar tekjur en greiðslur úr almannatryggingakerfinu og félagslega aðstoð. Tekjuskerðingar eru mjög miklar og þá sérstaklega hjá tekjulægsta hópnum. Við þeirri spurningu hvernig fólk á að geta framfleytt sér á ráðstöfunartekjum á bilinu 156-173 þúsundum króna á mánuði fást engin svör. Þá eru ónefndir þeir sem vegna búsetu erlendis fá enn lægri greiðslur. Mikilvægt er að hafa það í huga að örorkugreiðslur eru yfirleitt framfærsla til lengri tíma fyrir fólk sem oft á tíðum ber mikinn kostnað vegna fötlunar sinnar og veikinda. Almennt er talið að öryrkjar þurfi 15-30% hærri tekjur en aðrir til að njóta sömu lífskjara, þar sem heilbrigðiskostnaður er meiri hjá þeim og einnig kostnaður vegna kaupa á margvíslegri þjónustu.

Við samanburð á hækkun bóta almannatrygginga og vísitölu neysluverðs frá 1. janúar 2008 til dagsins í dag sést að vísitala neysluverðs hefur hækkað um 42,5% á tímabilinu á meðan bætur almannatrygginga hækkuðu einungis um 27,5%. Hækkun bóta á tímabilinu heldur því engan veginn í við verðlagsþróun.

Mikilvægt er að almannatryggingakerfið geri fólki kleift að lifa með reisn en sé ekki dæmt í ævilanga örbirgð. Brýnt er að draga úr tekjutengingum og hækka frítekjumörk og tekjuviðmið til að koma í veg fyrir að fólk festist í fátæktargildru. Miklar tekjutengingar draga úr sjálfsbjargarviðleitni fólks til að lifa sjálfstæðu lífi, stunda atvinnu, byggja upp varasjóð og stofna fjölskyldu. ÖBÍ hefur margsinnis skorað á stjórnvöld að virða rétt allra til mannsæmandi lífeyris og hverfa frá þeim innbyggðu fátæktargildrum sem eru í núverandi kerfi. Þá er krafa bandalagsins að stjórnvöld dragi til baka þær skerðingar sem gerðar voru á kjörum öryrkja í kjölfar efnahagshrunsins.

 

Sá sem rétt skrimti fyrir Hrun, skrimtir ekki eftir Hrun, svo einfalt er það.

Fólk er svangt á Íslandi í dag.

 

Fjölmiðlar auðmanna og Ríkisútvarpið hafa ekki fjallað um þennan raunveruleik nema þá helst í ýktri skrípamynd og dæmi valin þar sem því er lætt af almenningi að hin bágu kjör séu ekki raunveruleg, að þau séu ýkt, eða þá einhver skringileg heit séu skýring þeirra.  

En samt sleppa í gegn frásagnir sem ekki er hægt að þagga niður eða afskræma.  

Í sumar fór um netheima bréf sem dóttir öryrkja birti á Pressunni og var lýsing á nöturlegri ævi konu sem hafði skilað sínu en missti heilsu á miðjum aldri. "Ákall frá áhyggjufullri dóttur konu á sjötugsaldri: Þarf þetta að vera svona niðurlægjandi líf? ".

Ég ætla að birta linkinn á þetta bréf í athugasemdum en það hefst á þessum orðum.

 

Í dag hringdi móðir mín í mig, reyndi að vera hress og spyrja mig hvað væri að frétta af mér og börnum mínum. Ég fann strax að aðdragandi símtalsins var annars eðlis, móðir mín var með kökkinn í hálsinum, búin að reyna að hringja í systkini mín og betla, ég var endastöð. En um 15. hvers mánaðar á móðir mín ekki fyrir mat. Hver er þessi kona?.

 

Hver er þessi kona???  Svarið er að hún er ein af þeim sem má ekki nefna, sem má ekki tala um.

Hún er fátæk, hún er svöng.

Og hún er ekki ein.

 

Þeir sem verja ógæfustjórnina, þeir sem finna til þakklætis með Jóhönnu Sigurðardóttur þegar hún gerir upp stjórnarár sín, þeir segja að það séu ekki margir í þessari stöðu, og það hafi orðið Hrun.

Þeir gæta ekki að að ef það er rétt að fjöldinn sé ekki eins mikill og af er látið, líkt og kemur fram í leiðara DV, þá er smánin, svívirðan að gera ekki neitt, ennþá meiri.  

Því það eru til peningar á Íslandi í dag, miklir peningar. Seðlabankinn er með risa gjaldeyrisvarasjóð að láni hjá AGS og vextir uppá tugi milljarða hafa verið greiddir úr ríkissjóð vegna hans.  Eins eru tugir milljarða greiddir árlega í vexti af jöklabréfunum svokölluðu, hlutfallslega miklu hærri en önnur vestræn lönd greiða af sambærilegum bréfum.

Aðeins örlítið brot af öllu þessu fóðri handa fjármagninu þyrfti til að aldraðir og öryrkjar sem lifa á bótum einum saman, hefðu í sig og á.  Sérstaklega ef þeir eru svona fáir eins og af er látið.

 

Þetta er aðeins hin klassíska spurning um lifandi fólk versus dautt fjármagn, hvort kemur undan í forgangsröðinni.

 

Það sama gildir að afsaka sig með því að hér hafi orðið Hrun, því það var ekki matvælaframleiðslan sem hrundi, útflutningsatvinnuvegirnir hrundu ekki, það var fjármálakerfi pappírsviðskiptanna, og fólk borðar ekki pappír, heldur mat.

Það afsakar ekkert matarskortinn annað en skeytingarleysi gagnvart þeim sem hafa ekki efni á mat út mánuðinn.  Og hvað sem verður sagt um það skeytingarleysi, að þá er ekki hægt að nota þessi orð til að lýsa því.

....halda áfram að byggja hér upp samfélag samhjálpar og jöfnuðar, -samfélag þar sem allir hafa tækifæri en ekki bara sumir, -samfélag sem byggir upp þjónustu við þá sem minna mega sín.

 

Höfuðlausn Jóhönnu er því argasta háð um þann raunveruleika sem blasir við fátæku fólki á Íslandi í dag.

Háð sem einna helst má finna í skrifum frjálshyggjumanna 19. aldar sem réttlættu eymd iðnaðarborganna með  tilvísun í einhverja ósýnilega hönd.

 

Höfuðlausn Jóhönnu Sigurðardóttur er gjaldþrot hinnar íslensku félagshyggju, þegar á reyndi var hún aðeins innantómt slagorð, án innihalds, án nokkurs skilnings á hvað felst í orðunum samhjálp eða jöfnuður.

Hún afhjúpar grímulausa valdagræðgi og algjöra þjónkun við fjármagn og fjármagnseigendur.

Samhjálpin er velferð auðs.

 

Um hana má aðeins segja eitt, sjaldan hafa eins mörg orð verið notuð til að afhjúpa það sem ekkert er.

Og það ekkert er er hugsjónir íslenskra jafnaðarmanna.

Sem á reyndi var aðeins ein.

 

Völd.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Búmmmmmmm.

 

Ísland sagði Nei við skuldum bankanna.

Ísland sagði Nei við ICEsave.

Ísland mun segja Nei við amerísku vogunarsjóðina.

 

Ísland var landið sem sprengdi krabbameinið sem herjar á þjóðir Vesturlanda.

Þess vegna er landið tifandi tímasprengja.

 

Fólki út í Evrópu gæti dottið það sama í hug.

Kveðja að austan.

Ísland er tifandi tímasprengja

Skortur.

 

"Það á að vera forgangsmál að útrýma fátækt. Það er óásættanlegt að í jafnríku landi og Íslandi búi stöðugt fleiri við fátækt."

 

Skortur á sér ýmsar myndir.

Þann efnislega sem orðin hér að ofan vísa í köllum við fátækt.

Þegar fátæktin er svo mikil að fólk verður að neyta sér um mat, þá tölum við um sult, eða við tölum um hungur.

 

Á Íslandi í dag sveltur fólk, það hefur ekki efni á að kaupa sér mat.  

Á Íslandi er til fólk sem afneitar þessum hrollköldum raunveruleik.

 

Rök þess eru að tvennum toga. 

Það vísar í tölfræðirök, tölfræðileg fátækt mælist ekki á Íslandi, heldur tölfræðilegur jöfnuður.  Og þennan tölfræðilega jöfnuð getur fólk borðað.

Dugi þessi tölfræðirök ekki til að slá á efasemdir, þá spyr það hvort einhver hafi séð grátandi barn með útstæðan maga slá frá sér flugur?  Vísar þá í þekkta staðalmynd um sult í Afríku.  Rökvillan er sú að við búum ekki í Afríku, hér eru ekki sveimandi flugur á vetrarlagi.  Fólk hírist heima hjá sér svipt allri mannlegri reisn, bíður eftir næstu mánaðarmótum til að slá á sultinn.

 

Málflutningur þessa fólks, hin hroðalega afneitun á raunveruleika fátæks fólks á Íslandi í dag, afhjúpar annan skort, skort á samúð, skort á samhygð.

Eins og það sé sálarlaust, það finni ekki til með neinu nema pólitísku skoðunum sínum og þá sérstaklega flokksforingjum sínum sem verða fyrir ómaklegri gagnrýni að mati þessa fólks.

 

Þessi kuldi, þessi algjöra firring gagnvart kjörum og aðstæðum náungans er sá skortur sem leikur manneskjuna verst.  Hann fyrirgerir sálarheill fólks, sviptir því mennskunni, breytir því í eitthvað sem enginn vildi vera þegar ævintýri lífsins voru samin á unga aldri.  Vonda stjúpan, nirfillinn, blóðsugan, eða það sem verst er, sá sem gekk framhjá litlu stúlkunni með eldspýtuna þegar hún var að frjósa í hel.

Þessi skortur á samkennd er alvarlegasti skorturinn sem íslenska þjóðin glímir við.

Hann hrjáir næstum allt félagshyggjufólk landsins, það er hætt að berjast fyrir réttlæti og bættum heimi, í dag berst það við raunveruleikann, afneitar honum, eða reynir að réttlæta hann með tölfræði.  

Það hætti að vilja vel um leið og það fékk tækifæri til þess.  Það vildi aðeins vel fyrir hönd annarra.

 

Sálarlaust, ærulaust, verjandi fátækt og örbirgð því þeirra fólk stjórnar.

Þegar á reyndi hafði það ekki hugrekki til að breyta rétt, að standa við lífsskoðanir sínar og hugsjónir.

 

Skortur þess á hugrekki útskýrir fátæktina á Íslandi í dag.

Það skilur ekki hvað felst í þessum orðum Lilju Mósesdóttur að fátækt á Íslandi sé óásættanleg í svona ríku landi.

Skilur ekki hvað orðið óásættanlegt þýðir.

 

Það skilur ekki neitt nema völd, sín eigin völd.

Sá skilningsskortur útskýrir fátækt á Íslandi í dag á því herrans ári 2013.

Á dögum Steingríms og Jóhönnu.

 

Megi þeir dagar líka líða skort.

Og dagar mennsku og mannúðar taka við.

 

Á Íslandi á því herrans ári 2013.

Kveðja að austan.

 

Það sem var ósagt í áramótaávarpi.

 

 

Virðulegi forseti.

Ég skora á fulltrúa þingflokkanna að setjast niður og semja um þinglok og leyfa okkur hinum þingmönnum að ræða mál sem brenna á fólkinu fyrir utan þennan þingsal.

Ég er komin hingað upp til að ræða aukna misskiptingu og fátækt í samfélaginu.

Nú er svo komið að Íbúðalánasjóður þolir ekki misskiptinguna í samfélaginu sem var búin til með fullri innstæðutryggingu og verðtryggingu. Eignafólkið greiðir upp lán sín hjá sjóðnum og nýtir sér betri kjör í bankakerfinu. Á sama tíma lendir eignalausa fólkið í vandræðum með að greiða af lánum og missir fasteignir sínar til sjóðsins vegna þess að laun hafa lækkað, kaupmáttur rýrnað og vegna verðtryggingarinnar.

Ört stækkandi hópur fólks býr við fátækt eftir hrun. Í hópi öryrkja, meðal eldri borgara og þeirra sem hafa verið lengi atvinnulausir eru margir svo illa staddir að þeir eiga hvorki í sig né á. Þessum hópum var lofað árið 2009 að skerðingin á bótum og lífeyri yrði bætt um leið og færi að birta.

Nú fullyrða stjórnarliðar að það sjái til sólar en engar tillögur hafa komið fram um að bæta kjör þessara hópa. Þess í stað er lofað að hækka bætur barnafólks til að það geti haldið áfram að borga bönkunum. Ungt, skuldsett fólk með börn er svo sannarlega í slæmri fjárhagsstöðu en það eru líka allir þeir sem eru á lágum launum og þurfa að lifa á atvinnuleysisbótum eða lífeyri.

Frú forseti. Það á að vera forgangsmál að útrýma fátækt. Það er óásættanlegt að í jafnríku landi og Íslandi búi stöðugt fleiri við fátækt.  (Lilja Mósesdóttir 5. des 2012).

 

Það er ákafleg einföld skýring að orðið fátækt kom ekki fyrir í áramótaávörpum forseta, forsætisráðherra eða í nýjárspredikun biskups Íslands.

Fátækt má ekki ræða í þessu landi alsnægtanna. 

Hún er verk guðs, ekki misviturra stjórnmálamanna sem lúta ráðgjöf sálarlausra hagfræðinga.  Það er ekkert samhengi milli vaxtagreiðslna uppá hundruð milljarða og ört vaxandi örbirgðar.   Það er ekkert samhengi á milli misskiptingar auðs og ört vaxandi fátæktar.  Það er ekkert samhengi milli sjálfvirkrar vaxtatöku verðtryggingarinnar og ört vaxandi fátæktar.

Fátækt er eins og drepsóttir eða engisprettufaraldurinn, verk guðanna ekki manna.  Samt er ekki lengur talað um engisprettufaraldur eða drepsóttir, þeim tókst mönnum að útrýma.  En ekki fátækt, eitthvað verða guðirnir að fá að hafa í friði.

 

Og fátækt má ekki ræða.  

Um hana liggur þagnarmúr.

Þess vegna þraut Liljur Vallarins örendið.  Um þær lék sífelldur kuldagjóstur varðhunda valdsins, varðhunda auðsins.  Spottið, eineltið, þögnin, og enginn kom þeim til hjálpar.

Enda efuðust þær um guðanna vilja, efuðust um fátæktina.  Efuðust um að hún væri eðlilega afleiðing þess að auður fengi dafnað á krepputímum.

 

Nei, trúnaðarfólk þjóðarinnar ræður ekki um fátækt í áramótaávörpum sínum.  

Það er stórhættulegt, það gæti uppskorið háð og spott, einelti og þöggun.

Yrði ekki lengur trúnaðarfólk.

Gæti jafnvel verið krossfest eins og Kristur forðum sem vogaði sér að flytja þau skilaboð að ofan að það væri argast lygi að kenna guð um fátækt, hún væri mannanna verk og að það væri vilji guðs að henni væri útrýmt.  

 

Nei, trúnaðarfólk þjóðarinnar talar ekki um fátækt.

Ekki á Íslandi, ekki í dag, ekki hjá þjóð sem lýtur á Mammon sem æðstan guða, æðri en sjálfan veðurguðinn.

Hjá þjóð sem blótar barnafjölskyldum á altari vaxta og verðtryggingar.

 

Þá væri það ekki lengur trúnaðarfólk.

Ekki á Íslandi árið 2013.

 

En það væri fólk.

Ærlegt fólk.

 

Og hver vill það?

Á Íslandi árið 2013.

 

Veit ekki, en veit að ekki er um offramboð að ræða.

Eins gott, annars gæti orðið plássleysi á Valhúsahæðinni.

 

Best að segja ekki meira,  Liljan sagði það sem segja þurfti.

 

"Það á að vera forgangsmál að útrýma fátækt. Það er óásættanlegt að í jafnríku landi og Íslandi búi stöðugt fleiri við fátækt."

 

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Fólk sveltur í ríkisstjórnartíð Jóhönnu.

 

Líkt og fólk gerði í stjórnartíð Kristjáns 7. Danakonungs,  en þá gengu Móðurharðindi í kjölfar Skaftárelda yfir landið.

Þá var engin Mæðrastyrksnefnd, engin Fjölskylduhjálp, enginn Hjálparstofnun kirkjunnar.

Engin biðröð, aðeins vergangur.

 

Í dag er biðröð, enginn vergangur.

En í raun, hver er munurinn fyrir utan framþróun tímans.???

Fólk sveltur í dag, en skrimtir þó.

Þá leið ríka fólkið skort, í dag er það spurning um milljarð til og frá eftir kennitölum, en í neyslu er það flatskjár uppá eina og hálfa milljón sem selst ekki, eða selst illa.

 

Þá var fátæktin raunveruleg, afleiðing eldgosins áþreifanleg.

Í dag líða tekjulægri hópar skort, en þjóðfélagið er ríkt. 

Það greiðir tugi milljarða í óþarfa vexti á meðan velferðin  rotnar innan frá.

 

Og Jóhanna er þakklát.

Gildir það sama um íslenskt félagshyggjufólk???

Kveðja að austan.

Þakklæti efst í huga Jóhönnu