Það ætti að vera auðvelt að semja.

 

Ríkisstjórnin búin að taka frá tugi milljarða í ICEsave.

Þeir ættu að vera lausir núna.

Það eina sem heilbrigðiskerfið þarf að gera er að mæta með hatt og lúk, og spíka english, og Steingrímur mun segja; jiss, jiss, hu much.

Og málið leyst.

Kveðja að austan.

Hjúkrunarfræðingum settir úrslitakostir

Ögmundur vitnar gegn Jóhönnu og Steingrími.

 

En þessi vitnahöld eiga ekki að fara fram í sölum Alþingis, málið er fólki þar of skylt.

Landsdómur er það tæki sem réttarfar okkar hefur til að takast á við þau lögbrot sem Jóhanna og Steingrímur gerðu sig sek um.

 

Alþingi á ekki og getur ekki lengur fjallað um ICEsave málið og eftirstöðvar þess.   Það á að setja ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur af, og boða síðan til kosninga. 

Forseti Íslands á að skipa utanþingstjórn vammlaus fólks, sem á engum stigum málsins studdi fjárkúgun breta, og þessi utanþingsstjórn á aðeins að gera tvennt, fá  sitjandi Alþingis til að skipa Landsdóm, og undirbúa kosningar. 

 

Það er augljóst mál að Ísland er ekki sjálfstætt ríki ef handbendi erlends valds hafi með hótunum og ógnunum komið í gegnum Alþingi samningi sem byggðist í engu á lögum og reglum sem vitnað var í, og kvað á um afsal á dómsvaldi, um afsal á stjórn ríkisfjármála, og um beinar peningagreiðslur úr ríkissjóð af þeirri stærðargráðu að öll þjónusta ríkisins hefði verið í skötulíki á eftir.

Og fylla svo skál ósvífinnar að setja inní samninginn að ef íslenska ríkið lenti í fjárhagserfiðleikum, þá mættu hin erlendu fjárkúgararíki ganga að eigum þjóðarinnar.

Bara þetta eina atriði er aðför að sjálfstæði þjóðarinnar, aðför sem erlend ríki hafa hingað til þurft að nota vopnavald til að ná fram.  En náðu með íslenskum taglhnýtingum sínum.

 

Ef Alþingi gerir þetta ekki, þá á forseti Íslands að gera þetta.  Það er ögurstund, ríkisstjórnin hefur verið uppvís að glæp, alvarlegasta glæp sem hægt er að fremja gegn íslenska ríkinu og íslenskri þjóð, og hún má ekki komast upp með glæp sinn og láta eins og ekkert hafi gerst.

Þá er íslenska lýðveldið búið, þá er Ólafur Ragnar Grímsson maðurinn sem batt enda á lýðveldið Ísland, og fer í sögubækur á sama stalli og Gissur Þorvaldsson á sínum tíma.

 

Stjórnarskráin er skýr, lög landsins eru skýr.

Og enginn á að komast upp með að brjóta hvorutveggja.

 

Það gilda lög í landinu.

Kveðja að austan.

Þrýstingur réð för - ekki tilviljun

Sjúkleikinn á bak við ICEsave.

 

Ég var að hlusta á 2 unga menn ræða við Boga Ágústsson um góðan bata hetjunnar ungu frá Pakistan sem Talibanar skutu því hún bloggaði um sína þrá að njóta menntunar, og að allar stúlkur hlytu menntun eins og vilji þeirra stæði til.

Sjálfsagður hlutur í okkar heimi, en til eru afkimar myrkurs og fáfræði þar sem slíkt er ekki liðið.

"Það er dauðasök að vilja mennta stúlkur" sagði Bogi Ágústsson.

Líklegast hefur sjúkleiki þeirrar hugmyndafræði sem knýr ofsamúslima áfram verið betur orðaður.

 

Fyrir nokkrum dögum leit ég á gamla færslu um af hverju ég taldi það svo mikilvægt að ICEsave færi í dóm, og ég vil rifja upp þau orð mín. 

 

"Héðan af er aðeins ein lausn á þessari deilu og hún er sú að dómtaka málið og fá réttarhöld aldarinnar, um hvað má gera þjóðum og hvað má ekki. Þessi réttarhöld aldarinnar munu snúast um sjálfan tilverurétt þjóðríkja og um sjálf grunnréttindi manneskjunnar, að hún geti byggt upp sitt líf og tilveru án þess að eiga á hættu að allt í einu komi innheimtumaður og tekur eigur hennar með þeim orðum að hún hafi verið í ábyrgð fyrir banka í fjarlægu landi. Ábyrgð sem manneskjan var aldrei spurð um, og hafði aldrei neitt um að segja.".

 

Þessi ábyrgð gat verið ótakmörkuð og til að greiða hana gat þurft að loka sjúkrahúsum, skólum og svelta fólk eins og núna er gert í Grikklandi, Spáni og Portúgal vegna svipaðar innheimtum.

Samt var hinn venjulegi maður aldrei spurður þegar hann var settur í þessa ábyrgð, og gat ekki haft nokkrar forsendur til að vita það því þeir sem með völdin fóru, vissu það ekki heldur.

 

Samt átti að innheimta þetta ef illa færi, og er verið að innheimta núna á neyðarsvæðum Evrópu.

Og enginn spyr, hvaða réttur býr þar að baki??  

Nýtur hinn venjulegi maður engrar mannréttinda, eru þau aðeins fyrir skrýtið fólk, eða fólk í fjarlægum löndum??

 

Á þessum forsendum fannst mér ICEsave réttarhöldin réttarhöld aldarinnar.

En mér fannst skrýtið að hvað fáir tóku undir það sjónarmið.  

Hjá flestum var þetta aðeins túlkun á reglum, ég spurði; Má þetta???

 

Núna þegar dómur er fallinn, þá var sigurinn unnin á lagatæknilegum atriðum,  lögin gerðu ekki ráð fyrir slíkri ábyrgð, sem var augljóst mál.

En dómurinn tók ekki á dýpri rökum málsins, að undir engum kringumstæðum mætti gera saklaust fólk ábyrgt fyrir gjörðum annarra.  Ekki frekar en ef það er framið morð í einu hverfi bæjarins, og allir vita hver morðinginn er, en hann er ekki ákærður, heldur allir íbúar hverfisins, og dæmdir.  

Svona var gert í seinna stríði þegar íbúar heilla þorpa voru aflífaðir vegna andspyrnu fárra.

Svona var gert í Srebrinica svo við tökum nærtækt dæmi úr nútímanum.

 

Siðmenningin fordæmir slíkt athæfi kúgunarvalds, en þegar fjármagn á í hlut, þá nýtur fólk engra réttinda.  Meir að segja búfé hefur meiri réttindi en saklaus almenningur sem fær reikninginn af fjármálabraski eignamanna.

Og  með fullri virðingu fyrir Talbönum, þá er þetta atferli miklu sjúklegra en nokkurn tímann óhæfuverk þeirra sem eiga rætur sínar að rekja til myrkursins fyrir siðmenninguna.

Því við erum að tala um athæfi innan siðmenningarinnar.

Þegar fólk á að vita betur.

Kveðja að austan.

London og Haag beri kostnaðinn

Þegar þingmenn bregðast skyldu sinni.

 

Þá axla þeir ábyrgð, sömu ábyrgð og þeir sem brugðust land og þjóð.

Þingmenn, sem sitja í dag í sama húsi og þau Steingrímur Joð og Jóhanna Sigurðardóttir, bera ábyrgð á lögbrotum þeirra.

Það er bannað að gera þjóð sína gjaldþrota, að svipta hana efnahagslegu sjálfstæði í þágu erlends valds.  Það er bannað eins og að stela, eins og að myrða, eins og að nauðga.

Og ef Steingrímur og Jóhanna komast upp með þessi lögbrot sín, þá er ljóst að það gilda ekki lög í landinu.

Þá gildir geðþótti, þar sem valdið gengur ofar lögum.

 

Það er endalok lýðræðis á Íslandi.

Valdið getur leyft sér allt.

 

Það er ekki rök í málinu að það sér pólitískt mat að vantraust sé ekki samþykkt.

Menn leggja ekkert pólitískt mat á stjórnarskrá Íslands, lög landsins eða réttarfar.

Menn virða stjórnarskrá Íslands, menn virða lög landsins, og menn lúta réttarríkinu.

 

Sérhver þingmaður sem sér og skilur lögbrot ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, leggur fram vantraust með rökstuddar tilvísanir í þau lög sem hún hefur brotið.

Sérhver þingmaður ber ábyrgð á sinni eigin samvisku og skyldum sínum gagnvart landi og þjóð.

Hann ber ekki ábyrgð á öðrum þingmönnum.  Þeir gera það sem þeir telja réttast.

Hindri aðrir þingmenn framgang réttvísinnar, þá bera þeir þá ábyrgð sem lög kveða á um.  Sem kallast samsekt.

 

Alþingi Íslendinga getur ekki látið eins og ekkert hafi gerst í ICEsave málinu.

Það liggur fyrir dómur um sekt ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttir í því máli.  Hún gekk erinda erlends valds en var ekki að framfylgja þjóðréttarlegum skuldbindingum þjóðarinnar eins og að haldið var fram þegar ICEsave kom upp.

Hún vísar í einhverjar hótanir alþjóða samfélagsins, sem út af fyrir sig er mjög alvarlegt, án þess að geta á nokkurn hátt sýnt fram á þær hótanir.  Og hún getur hvergi sýnt fram á nein viðbrögð við þeim hótunum, viðbrögð sem reglur alþjóðasamfélagsins gera ráð fyrir þegar ríkjum er hótað eða beitt yfirgangi.  

Alþjóðasamfélagið lærði af yfirgangi nasismans á fjórða áratug síðustu aldar og setti reglur þar um.  Í þeim reglum stendur hvergi að ríki eigi að borga fjárkúgun annarra ríkja þegjandi og hljóðalaust.

 

Mér vitanlega hefur ríkisstjórnin ekki notað aðrar afsakanir fyrir gjörðum sínum.

En það er Landsdóms að meta.

 

Núna reynir á þjóðina að krefjast þess að það gildi ein lög í landinu.

Að samverkamenn breta verði teknir og dæmdir.

Það gengur ekki að fólk sé þúsundum saman hrakið af heimilum sínum því ekkert er hægt að gera því lögin eru svona og svona.

Og síðan sleppi það fólk sem hrekur náungann út á gaddinn við ákærur þegar það sveik land og þjóð.  Og ætlaði að stela hundruð milljarða af landsmönnum.

 

Við erum ekki þjóð lengur ef við látum þetta viðgangast.

Þá er eins gott að hunskast strax með skottið á milli fótanna til Brussel og biðja um landsstjóra.

Því við þorum ekki að vera þjóð. 

Kveðja að austan.

 

 

 

Ekkert vantraust frá Framsókn

Stund sannleikans er runnin upp.

 

Tími lyga og blekkinga er liðinn.

 

Evrópa er orðin neyðarsvæði.  Það er mat Alþjóða Rauða krossins að Evrópa þurfi þess vegna að búa sig undir uppreisnir, eins og þær sem skekið hafa Norður-Afríku. (Yves Daccord, forstjóri Alþjóðaráðs Rauða krossins).

 

Ísland hefur orðið fyrir árás - ekki hernaðarárás, heldur fjármálaárás. Lausn nýfrjálshyggjunnar á þessu vandamáli er að selja eignir með gríðarlegum afföllum til alþjóðlegra arðræningja og brjóta niður félagslegt kerfi þjóða, einmitt þegar þær þurfa mest á því að halda.  
Hvernig geta Íslendingar borgað á næstu árum án þess að landsmenn tapi unnvörpum eignum sínum og félagslega kerfið verði lagt í rúst? .. og koma hér á samfélagi örfárra ofurríkra lánadrottna og svo örsnauðs almennings? Það er raunveruleg hætta á að hér myndist ný stétt fjármagnseigenda sem stjórna muni landinu næstu öldina eða svo...... að leggja samfélagið í rúst, selja auðlindir sínar eða koma á gríðarlegri stéttaskiptingu fjármagnseigenda og skuldara.  (Michael Hudson prófessor Columbia háskóla)

 

Til að borga kröfuhöfum þyrftum við að hafa í handraðanum á næstu árum um 1.200 milljarða króna aukalega í erlendum gjaldeyri. Við þá upphæð bætast síðan árlega um 70 milljarða vextir og arður af hlutbréfum í bönkunum. Upphæðin fer því hækkandi eftir því sem tíminn líður bak við gjaldeyrishöft.  .... Lífskjör myndu versna eftir því. Í mínum huga er sú leið algjörlega ófær. Hún myndi leiða til efnahagslegrar gjöreyðingar og fólksflótta. Þetta eru stór orð en því miður sönn. (Tryggvi Þór Herbertsson  Að steðjar vá.)

 

Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands, fengi kröfu upp á 700 milljarða punda: „Þið getið rétt ímyndað ykkur hversu langt hann kæmist legði hann til að Bretar ættu að fallast á slíka skuld til að endurgreiða innistæðueigendum erlendra útibúa gjaldþrota breskra banka".  ... Og líklega dytti engum öðrum stjórnvöldum en þeim íslensku í hug að fara fram á það af skattgreiðendum að þeir tækju á sig - hver um sig - yfir tveggja milljóna króna skuld sem þeim ber ekki að greiða. (Martin Wolf fjármálaritstjóri Financial Times)

 

Þessar tilvitnanir lýsa óveðurskýjum sem ekki hafa sést í Evrópu frá því á fjórða áratug síðustu aldar.  Að baki er sama ógnin, vald sem telur sig mega gera hvað sem er í þágu sinna hagsmuna, ef það hefur til þess afl. 

Sagan segir að fólk hafi hundsað þau teikn sem það sá um hið væntanlega óveður, og var því við öllu óviðbúið.  Gæfa þess var að í einu ríki var maður sem sá, og varaði við.  Og til hans leituðu landar hans þegar á reyndi, og hann náði að stappa stál í fólk þegar öll von var dauð.  

Og það stál dugði til sigurs.

Eftir miklar hörmungar, eftir miklar fórnir þá sigraði mennskan ómennsku siðleysisins sem taldi sig mega hvað sem er, ef það hefði til þess afl.  Það mátti deyða, ræna, þrælka, fjárkúga, leggja undir sig lönd og lýð, og meðhöndla að vild.  Því þess var aflið, það mátti sem það vildi.

En laut í gras fyrir samtakamætti fólks sem átti líf sem þurfti að vernda, og verndaði það þegar á reyndi.

 

En þó orð þessa manns hafi vegið þungt, þá var það sannleikurinn sem vó þyngra.

Það þurfti að gera það sem þurfti að gera með þeim tiltækum ráðum og krafti sem vörn mennskunnar bjó yfir gagnvart ógnarafli siðleysis og græðgi.

Staðreynd sem ég orðaði í pistli mínum Upprisan.

Hvaða skilyrði þurfa vera til staðar, og eru ekki þegar nefnd, til að fólk rísi upp, og rísi upp saman svo afl þess verði valdinu yfirsterkara?? Svarið er ákaflega einfalt, því eftir því hefur verið leitað áður. Og það þótti nógu merkilegt til að vera skráð niður í bók sem er ennþá lesin.

Það er svarið sem ríki maðurinn fékk á sínum tíma. "Eins er þér vant; far þú og sel allar eigur þínar og gef fátækum, og munt þú fjársjóð eiga á himni; kom síðan og fylg mér.".

En þetta var ekki svarið sem ríki maðurinn vildi heyra, það er sagt að hann hefði orðið dapur og farið sína leið, hann vildi himnasæluna en vildi ekki fórna eigum sínum fyrir hana. Það sama gildir um manninn sem rís upp.

Ef hann vill virkilega í hjarta sínum verja framtíð barna sinna, þá setur hann ekki skilyrðin, hann verður að sætta sig við þau skilyrði sem baráttan krefst af honum. Annars getur hann látið ógert að spyrja. Hann getur ekki bent á aðra, hann getur ekki notað skálkaskjól, að hann vilji en það sé svo mikið í húfi að hann geri ekki. Hann verður að sætta sig við að það gerir þetta enginn annar fyrri hann. Hann verður sætta sig við staðreyndir, hætta að rífast við þær, hætta að halda fram sínum skoðunum gangi þær gegn raunveruleikanum.

Hann á í stríði og hann verður að sætta sig við lögmál stríðsrekstrar. Líklegast er þetta það sem fólk á erfiðast með að sætta sig við. Að það þurfi að standa saman, að það þurfi að gera það sem þarf að gera, það þarf að lúta forystu, og það þarf að lúta aga. "Mér finnst", "ég held", "ég tel" eru ekki gild orð lengur, heldur "hvað þarf að gera", "hvað get ég gert","hvernig get ég hjálpað".

Og átta sig á þessari einföldu staðreynd sem ég benti á í pistli mínum um skæruliðann.

Í stríði gilda einföld lögmál, þú berst við óvininn þar sem hann er veikastur, með þeim tækjum og tólum sem þú hefur yfir að ráða. Þú myndar bandalag við óvini óvinar þíns, alveg óháð fyrri ágreiningi við þann sama óvin óvinarins þíns, og þú herjar á þá sem starfa með óvini þínum, alveg óháð því hvort þú hafir áður átt samleið með þessum vini óvinar þíns. Þeir sem skilja þetta ekki, þeir tapa stríðum.

 

Maðurinn sem skapaði stálið orðaði þessa nauðsyn í þingræðu.

 

Undanfarinn aldarfjórðung hefur enginn verið staðfastari andstæðingur kommúnsmans en ég, eg ég vildi ekkert látið ósagt, sem ég hef áður sagt um þá hluti.  En slíkt hverfur í skugga þeirra tíðinda, sem nú eru að gerast. Fortíðin, glæpir hennar, harmleikur eða fíflaskapur, hverfur.  ....   En vér verðum að lýsa yfir þeirri ákvörðun nú, þegar í stað, án tafar.  Getið þér efast um, hver verði stefna vor.  Hver sá maður og hvert það ríki, sem berst gegn nazismanum, mun hljóta aðstoð vora.  Hver sá maður og hvert það ríki, sem fylgir Hitler er óvinur.  Þessi er stefna vor, þessi er yfirlýsing vor

 

Í stríði gilda ekki bandalög fortíðar, heldur þau bandalög sem beina afli sínu gegn óvininum eina.

Sannindi sem velmegun nútímans hefur þurrkað úr viti fólks.

 

Og þó, þetta vissi þjóðin í stríðinu um ICEsave.  Þar stóðu menn saman þvert á flokkslínur, og menn létu undirróðursfólk óvinarins, eins og þau Jónas Kristjánsson, Láru Hönnu Einarsdóttir, Illuga Jökulsson, Einar Kárason, Guðmund Andra Thorsson og ótal mörg önnur verkfæri fjárkúgunarinnar  ekki villa sér sýn.  Þau hömruðu á "Fortíðin, glæpir hennar, harmleikur eða fíflaskapur" og við sem áttum  líf sem þurfti  að vernda, tókum það líf fram yfir átök þau sem tíminn hafði skilið að baki.

Þessi átök voru ekki uppgerð, þau voru einfaldlega ekki þau átök sem við háðum við fjárkúgara og ofbeldismenn.

 

En ICEsave stríðið var undantekningin sem sannaði regluna.

Fortíðin, með glæpum sínum, harmleikjum, eða fíflaskap sundrar vörn okkar fyrir tilveru barna okkar.

 

Fólk sem sér ógn vogunarsjóðanna, og skilur hvað fólst í orðum Tryggva Þórs Herbertssonar um efnahagslega gjöreyðingu, það ætlar samt að kjósa flokk sinn, því það heldur að vogunarsjóðirnir séu kommúnistar undir stjórn Steingríms J Sigfússonar.  Það áttar sig ekki á því að Steingrímur er verkfæri, alveg eins og flokkur þess.  Aðeins annar inngangur inní útrýmingarbúðirnar, en með sömu áletruninni, "Arbeit macht frei", stefna Sjálfstæðisflokksins í hnotskurn gagnvart eyðingu verðtryggingarinnar eða yfirtöku vogunarsjóðanna.  Þvílík er kaldhæðni sögunnar.

Þetta fólk áttar sig ekki á því að stund sannleikans er runnin upp.  Það tekur flokk fram yfir fólk, sitt eigið fólk.

 

Fólk sem sá ógn frjálshyggjunnar og skyldi orð Michael Hudson  "Lausn nýfrjálshyggjunnar á þessu vandamáli er að selja eignir með gríðarlegum afföllum til alþjóðlegra arðræningja og brjóta niður félagslegt kerfi þjóða, einmitt þegar þær þurfa mest á því að halda. " það fylgir foringjum sínum blindandi inní aðrar dyr á útrýmingarbúðum fjármagnsins, berst fyrir ICEsave og yfirtöku vogunarsjóðanna, því það er að berjast gegn frjálshyggjunni.

 

Fólk sem þóttist vera á móti kerfinu, það er samt mest Lost af öllum.  Það veit ekki hvað það er raunveruleiki, og hvað er draumur.  Það styður vanvit tómhyggjunnar í Bjarti Framtíð þó hún sé bein ávísun á vítisvit útrýmingarbúða evrunnar, og þó foringjarnir séu allir ICEsave þjófar.  

Þetta fólk er það aumasta af öllu, það  hefur misst alla hvöt til að verja lífið sem það ól, það er eins og kalkúnninn sem fæðir sig ekki þó matur sé allt um kring.  Það er eins og líkami án hjarta, dæmdur til að deyja.

 

Önnur birtingarmynd þess fólks er fólkið sem heldur að það sé að berjast á móti kerfinu, en styður flokk sem vinnur fyrir kerfið, þjónar markmiðum þess og er ætlaður að hindra að fólki snúi við á leið sinni í útrýmingarbúðir vogunarsjóðanna.  

Þetta er fólkið sem skilur ekki þau einföldu sannindi að sá sem vinnur með óvininum, er óvinur.

"Hver sá maður og hvert það ríki, sem fylgir Hitler er óvinur.. ", það þarf bara að skipta Hitler út fyrir ríkisstjórn Jóhönnu, og þessi gömlu sannindi eru sannindi varnar þjóðarinnar í dag.

 

Þriðja birtingarmyndin og sú sorglegasta er fólkið sem þykist vera á móti, en heldur að það sé ekkert stríð í gangi.  Að það geti hagað sér eins og bjánar, verið út og suður í naflaskoðun sinni.  Eða það geti mannað skotgrafirnar gegn óvininum eina, og látið sig hverfa þegar það þarf að sinna öðru.  Eða það geti samfagnað með fólkinu sem ógnar tilveru barna þess, þegar það hefur varist atlögu þess, og óvinurinn kemur og spyr, "er ekki alltí lagi.  Erum við ekki vinir, haltu á byssunni minni, ég þarf að fara að útvega mér meiri skotfæri, og ná í skriðdrekann í pósti, og svo kem ég aftur og legg hús þitt í rúst, og eyði tilveru barna þinna".

Stundum veit maður ekki hvort maður eigi að hlæja eða gráta þegar maður fylgist með fólki teygja fram hálsinn svo hann liggi vel við höggi.

 

Fólkið sem þykist vera á móti, skilur ekki alvöru lífsins, skilur ekki að það þarf að verja sig og sína með þeim ráðum og dáðum sem það býr yfir.

Og þess mesta ógæfa er að það getur ekki gengið í takt.  Sem dugar ekki þegar við ógnaröfl er að etja.

 

En það þýðir ekki að gráta. 

Það er sem er.

Sá sem skynjar stund sannleikans, hann spyr ekki um aðra, hann spyr um sjálfan sig.

Hann spyr, "Hver er ég??".  Og svarið við því ræður gjörðum hans.

 

Ef hann vill ekki það sem verður ef enginn snýst til varnar, þá snýst hann til varnar.

Og gerir það á þann hátt sem þarf að gera.

 

Um það fjallar seinni hluti þessa pistils.

Á stund sannleikans.

Kveðja að austan.

 

 

 

Ályktun um gjaldþrot þjóðarinnar.

 

Eftir ICEsave reynir ESB að koma gjaldþrota  landi bakdyramegin inní sambandið.

En upptaka alþjóðlegrar myntar er bein leið til að gera landið gjaldþrota.

Um það hefur sagan dæmt, og það rífst enginn við söguna.  

Nema þeir sem hafa annarlega hagsmuni að gæta.

 

Það gerðist ekkert í efnahagsmálum Grikkja, Portúgala, Spánverja, Íra, annað en að enn ein fjármálabólan sprakk.  

Það lokuðust ekki markaðir, það geysa engin átök, engar náttúruhamfarir, en samt er allt á heljarþröm í þessum löndum. 

Nú þegar neyðarástand í Grikklandi, stutt í að slíkt verði í hinum löndunum.

 

Hver er skýring þess, jú alþjóðlegur gjaldmiðill.  

Fjármunir streyma úr landi, langt um fram það sem streymir inn.

Samdrætti í kaupgetu gagnvart öðrum hagsvæðum er ekki hægt að mæta á annan hátt nema með samdrætti í innlendri eftirspurn í stað þess að mæta henni í samdrætti í eftirspurn eftir erlendum vöru og þjónustu.  

Sem er grundvallarmunur og skilur á milli feigs og ófeigs.

 

Verði erlendur gjaldmiðill tekinn upp einhliða þá er tekur það aðeins nokkrar mínútur fyrir þjóðin að verða gjaldþrota.

Eitthvað sem ESB hugnast mjög.

Og tótindátar þess koma upp um sig með orðalagi sínu, alþekktri blekkingu ICEsave deilunnar, að láta eins og raunveruleikinn sé ekki til.

"Nú, fimm árum eftir að gjaldeyrishöft voru sett á „til bráðabirgða“ og engin trúverðug lausn hefur verið sett fram um afnám þeirra,".

Það hafa komi fram trúverðugar lausnir, minna á tillögur Lilju Mósesdóttur, eða þingmanns flokksins, Tryggva Þórs Herbertssonar.  

 

Það býr eitthvað að baki.

Og vel er gáð fyrir aftan bak, þá má sjá glitta í öflin sem fóðruðu Steingrím á ICEsave svikum sínum.

 

Öflin sem tengjast vogunarsjóðunum.

Og óttast það helst að geta ekki rænt hér öllu sem ekki er naglfast.

 

Og slíkt er ekki kennt við Sjálfstæði og sjálfstæða þjóða.

Kveðja að austan.

 

 

Króna í höftum ekki framtíðargjaldmiðill

Það þarf ekki að setja hið augljósa í stjórnarskrá.

 

"Aldrei má skuldbinda íslenska ríkið með neinum hætti vegna skulda einstaklinga eða einkafyrirtækja".

 

Aðeins villimenn reyna að láta saklausa borga fyrir seka.

Hafi villimenn til þess vægi, þá virða þeir ekki stjórnarskrá.

Það var ekkert í stjórnarskrá Weimarlýðveldisins sem leyfði óhæfuverk þýskra stjórnvalda á fjórða áratugnum,  þetta voru aðeins villimenn sem stjórnuðu.

 

Það er okkar að verjast villimennskunni, orð á blaði gera það ekki fyrir okkur.

Siðmenning byggist á siðferði, að fólk þekki rétta hegðun.

Á Íslandi varð rof milli siðaðrar hegðunar og þess fólks sem styður ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir.

ICEsave er óhæfa sem slík, að styðja hana án annarlega hagsmuna er siðrof, siðrof líkt og varð í Þýskalandi á fjórða áratugnum.  Þá glotti fólk þegar heilir samfélagshópar voru ofsóttir, rændir og kúgaðir.  Þá glotti fólk þegar villimennirnir sögðust ætla að gera það ríkt með því að ráðasta á nágrannaríki þess, þrælka íbúa þeirra.

Nema siðrofið í Þýskalandi beindist alltaf af einhverjum öðrum. Gyðingum, slövum, sígaunum.  

Stuðningsmenn ICEsave vildu hins vegar níðast á sinni eigin þjóð, loka spítölum, skólum, hungurvæða bótakerfið.  Í þeim skilningi er hegðun þeirra án fordæmis í nútímasögu mannsins.

Þýskir ráðamenn eru til dæmis að pína Grikki í dag, eyða innviðum samfélagsins, loka skólum, loka spítölum, hungurvæða bótakerfið.  En þeir myndu aldrei gera slíkt hið sama við sína eigin þjóð.

 

Það er sérstaða ICEsave málsins.

Þetta hefur aldrei verið gert áður.

 

Engin stjórnarskrá getur varið þjóð gagnvart slíku óeðli.

Aðeins fólkið sem þekkir muninn á réttu og röngu.

 

Og það fólk er ekki sett í stjórnarskrá.

Kveðja að austan.

 

Opnað fyrir nýtt Icesave og tímasprengja tengd

Óréttlæti.

 

Mér svíður óréttlætið í samfélaginu.

Óréttlætið sem birtist í endurkomu útrásarvíkinganna með fé úr skattaskjólum. Skattaskjólsvíkingar fá nú afslátt hjá Seðlabankanum til að gleypa fyrirtæki sem búið er að skuldahreinsa á kostnað íslenskra skattgreiðenda.

Óréttlætið sem birtist í 400 milljarða eignatilfærslu frá heimilum með verðtryggðar skuldir til lífeyrissjóða sem töpuðu um 479 milljörðum í loftbólufjárfestingum.

Óréttlætið sem birtist í skuldaúrræðum sem fyrst og fremst hafa gagnast þeim tekjuháu sem skulduðu mest eftir hrun.

Óréttlæti sem felst í fullri innistæðutryggingu sem kostað hefur skattgreiðendur um 568 milljarða. Á sama tíma hefur almennri 20% leiðréttingu lána verið hafnað vegna þess að hún átti að kosta 285 milljarða. Óréttlæti sem felst í því að þeir sem höfnuðu áhættu í faseignakaupum fyrir hrun sitja uppi með mestu skuldirnar.

Óréttlætið sem birtist í vaxandi kynbundnum launamun en hrunið átti að vera tækifæri kvenna til að jafna metin.

Bankahrunið bjó til væntingar um samfélag byggt á réttlæti og jöfnuði. Endurreisn óréttlætisins veldur því vonbrigðum.

Ríkisstjórnin dýpkaði kreppuna með of hröðum niðurskurði. Nú ætlar ríkisstjórnin að lengja efnahagsþrengingar almennings með því að bregðast ekki við þeirri staðreynd að við búum ekki lengur við bankakreppu heldur skuldakreppu heimilanna. (Lilja Mósesdóttir)

 

Óréttlæti þrýfst í okkar skjóli.

Gleymum því ekki.

Kveðja að austan.

Eru þingmenn sekir um glæp???

 

Hvað afsakar að ekki er þegar komin fram vantrausts tillaga á ráðherrana sem með lygum og blekkingum afsöluðu fjöreggi þjóðarinnar í hendur erlendra aðila.

Það er búið að dæma þá.

 

Á bak við gjaldþrotasamninginn ICEsave 1 var afsal á dómsvaldi um allan ágreining í hendur dómsstóla annarra ríkja, þeirra ríkja sem fjárkúguðu landið.

Það er landráð.

Eigur íslenska ríkisins voru settar uppí pant.  Að veði gegn skilvísum greiðslum.  

Það er landráð.

Erlendar ríkisstjórnir fengu boðvald yfir fjárlögum íslenska ríkisins undir því yfirskini að þau stefndu ekki skilvísum greiðslum í hættu.  Gátu lokað á sjúkrahús, skóla, allt.  Líklegast er atlagan að sjúkrahúsum landsbyggðarinnar fyrsta skrefið til að geta staðið skil að ICEsave, þú eyðir ekki sömu krónunni tvisvar, og það var búið að ráðstafa þeim til bretar og Hollendinga.

Það er landráð.

 

Og skrifa undir skuldabréf, sem er opið og með engum efri takmörkunum, og samkvæmt forsendum samningsins, útilokað fyrir Ísland að greiða til baka, með eigur þjóðarinnar og skatttekjur undir, það er landráð.

Það er landráð að alvarlegustu sort sem nokkurri þjóð í vestrænni sögu hefur verið gerð.

 

Og þingmenn ætla að leggja fram vantraust um fjárlög, núna nokkrum dögum fyrir kosningar.

Bilunin sem þessi orð og röksemd lýsa er án fordæmis.

Skilja menn ekki grundvallarforsendur löggjafar og lýðræðis????

Skilja menn ekki þann alvarlega glæp sem Svavars samningurinn var??

 

Eina réttlæting ríkisstjórnarinnar var sú lygi að ICEsave væri þjóðréttarleg skuldbinding samkvæmt EES samningnum.  Það var ekki vafi, heldur lygi því hvergi var vitnað í lög og reglur ESB sem kváðum slíka ríkisábyrgð, eða það ákvæði EES samningsins sem heimilaði ESB að ákveða slíka ríkisábyrgð.

Af hverju halda menn að bretar og Hollendingar hafi farið þessa leið fjárkúgarans, að innheimta meinta skulda án undangengins dóms???  Gegn skýrum ákvæðum breskra, hollenskra og íslenskra laga sem banna slíkt athæfi.  Enda ein grundvallarregla réttarsamfélagsins að dómi þurfi til að innheimta meinta skuld.

Það var enginn vafi en því var haldið fram að EFTA dómur dæmdi ekki eftir lögum og reglum.  Hann dæmdi eftir hagsmunum.  

 

Núna er kominn dómur og eftir stendur ríkisstjórnin allsber á almannafæri.

Almenningur spyr í forundran, ætlar hún ekki að axla ábyrgð??

Og enn einu sinn lætur Alþingi eins og ekkert hafi gerst.

 

Það hvarflar að manni sú hugsun að hver og einn alþingismaður sé sekur um glæp.

Áliti sig samsekan um ICEsave glæp ríkisstjórnarinnar.

Og þori því ekki að berjast gegn óhæfunni.

 

Ef svo er þá þarf Ólafur að standa við forsetaeið sinn og virkja 24. grein stjórnarskráarinnar.

 

"24. grein Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum eftir að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.".

 

Samtímis á hann að taka framkvæmdarvaldið úr höndum Alþingis, skipa utanþingsstjórn sem undirbýr kosningarnar.

Og gefa út forsetabréf um Landsdóm.

 

Fordæmalausar aðstæður kalla á fordæmalausar aðgerðir.

Kveðja að austan.

 

 

 

Vantraust í farvatninu

Lýðræðið hefur ekki sigrað.

 

Ekki á meðan fólkið sem samdi ICEsave 1 er ekki látið sæta ábyrgð gjörða sinna.

Það á sér enga afsökun, það fór gegn þjóð sinni vegna hagsmuna erlends valds.

 

Í 86. grein hegningarlaganna segir;

"Hver, sem sekur gerist um verknað, sem miðar að því, að reynt verði með ofbeldi, hótun um ofbeldi, annarri nauðung eða svikum að ráða íslenska ríkið eða hluta þess undir erlend yfirráð, eða að ráða annars einhvern hluta ríkisins undan forræði þess, skal sæta fangelsi ekki skemur en 4 ár eða ævilangt."

 

Þjóðinni var hótað með afarkostum um hvað yrði um hana ef hún hlýddi ekki.

Það var skrifað undir skuldabréf sem var henni ofviða að greiða.

Dómsvald var flutt úr landi.

Bretar og Hollendingar fengu yfirþjóðlegt vald til að skipta sér af fjármálastjórn íslenska ríkisins, það var samið um að þeir máttu gjaldfella lánið ef íslenska ríkið þurfti að endursemja um sínar skuldir, eða gæti ekki staðið í skilum með greiðslur sínar á gjalddaga.  Og ekki bara íslenska ríkið, heldur líka ríkisfyrirtæki.

 

Öll þessi atriði eru brot á 86. grein hegningarlaga og það er ekki hægt að láta eins og þetta hafi ekki gerst.

Það var logið af þjóðinni að þetta væri greiðsluskylda samkvæmt EES samningnum.  

 

Ekkert af þessu er óviljaverk eða nauðung.  Þetta fólk þarf að sæta ábyrgð gjörða sinna.

Þjóðin hefur enga fullvissu um að þetta fólk sitji ekki á svikráðum við hana í einhverju öðru máli.  Eins og til dæmis varðandi vogunarsjóðina.  

 

Það er ekki lýðræði að ríkisstjórn Íslands sitji eftir að hafa logið af þjóðinni og sagt henni ósatt á öllum stigum málsins.  Ekki þegar þær lygar snerta skerðingu á fullveldi hennar og að afhenda eigur þjóðarinnar erlendum ríkjum.  

Það er sagt að okkur hafi verið hótað, en hvar eru þær hótanir.  

Vinaþjóðir okkar kannast ekki við það, AGS kannast ekki við það, ESB kannast ekki við það.

Er eitthvað skriflegt til um þessar hótanir, eða er þetta blekking eins og sú fullyrðing að við yrðum að greiða vegna EES samningsins, og vegna þess að annars skylli hér á efnahagsleg ísöld.

 

Það mega vera til málsbætur, en þær málbætur verða þá að koma fram fyrir hlutlausum dómi sem vegur þær og metur.

Fyrrverandi forsætisráðherra var dæmdur fyrir að skrifa ekki fundagerð, miðað við þær sakir þá dugar vart eilífðin fyrir það sem þessi ríkisstjórn hefur gert sig seka um.

Og við vitum aðeins toppinn á ísjakanum.

 

Almenningur horfir dolfallinn á þann hroka að Alþingi láti eins og ekkert sé.  Að það sé ekki þegar komin afsögn ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur.  Og það sé ekki búið að leggja þá fram vantrausts tillögu á ríkisstjórnina vegna þessa mál.

Alþingi hefur sýnt sig vanhæft með aðgerðaleysi sínu, og ógnar þar með lýðræði í landinu.

Ógn við lýðræði er ekki sigur fyrir lýðræðið.  Það eitt er á hreinu.

 

Og eins og Ólafur Ragnar Grímsson hefur staðið sig vel í ICEsave málinu, þá má hann ekki heykjast núna á síðustu metrum málsins.

Hann á að boða til ríkisráðsfundar og krefja Jóhönnu Sigurðardóttur um afsögn ríkisstjórnar hennar.

Verði Jóhanna ekki af tilmælum hennar þá á hann að setja Jóhönnu af og mynda utanþingsstjórn flekkslaus fólks af stuðningi við hina erlendu fjárkúgun.   

Og síðan að rjúfa þing, því Alþingi hefur þá brugðist hlutverki sínu að takast á við hina alvarlegu stöðu að erindrekar erlends valds stjórn þjóðinni.

 

Fyrsta hlutverk hinnar nýju ríkisstjórnar er að kalla saman Landsdóm, og ákæra þá sem gerst hafa sekir um að brjóta 86. grein hegningarlaganna.

Síðan á að skipa sérstakan saksóknar sem rannsakar allt ICEsave málið, og ákærir þá sem unnu gegn þjóðinni í ICEsave. 

ICEsave fjárkúgun breta á sér engin fordæmi í vestrænni sögu og fyrsti ICESave samningurinn var samkvæmt forsendum hans, margfalt hærri hlutfallslega en stríðskaðabætur Þjóðverja eftir fyrra og seinna stríð.

Svona rán og rupl má ekki líðast og það á að láta þá svara til saka sem ábyrgðina bera.  Til þess eru lög og reglur, að eftir þeim sé farið, og þar er enginn undanþeginn, ekki einu sinn stjórnmálastéttin.

 

Sjálft lýðræðið er í húfi, og þó málið sé óþægilegt, þá hefur þjóðin ekki efni á að sýna miskunn í þessu máli, ekki fyrr dómar eru kveðnir upp.  

Þá hefur lýðræðið sigrað, réttarkerfið unnið sína vinnu, og þá hefur þjóðin alveg efni á táknrænum dómum.  

Því það er ekki refsingin sem skiptir máli, heldur að athæfið sé ekki liðið.

Að menn selji ekki þjóð sína í skuldaþrældóm erlends valds, án undantekninga, því enginn mannlegur maður hefur slíkt vald.

 

Ef Ólafur tekur ekki af skarið, þá verður þjóðin að taka af skarið.

Og sameinast um bjarga lýðræðinu og framtíð þjóðar okkar.

 

Við líðum ekki fjárkúgun, við líðum ekki landsölu, við líðum ekki landráð.

Og við viljum að allir séu jafnir fyrir lögum.

Kveðja að austan,.

 

 

 

Forseti fundaði um Icesave