Farsi á þingi.

 

Ríkisstjórn Íslands fékk á sig sögulegan dóm frá EFTA dómnum.

Hún var sek um fjárkúgun í þágu erlends valds.  

Þar með var hún ekki bara þjófur, heldur líka landráður.

 

Viðbrögð Alþingis:                                                                                .

 

Ríkisstjórnin var dæmd fyrir vaxtaþjófnað í vegna útreikninga vaxta á gömlu ólöglegu gengislánunum.

 

Viðbrögð Alþingis:                                                                                 .

 

Ríkisstjórnin leiðrétti ekki áhrif gengishrunsins á útreikningu lána sem bundin voru verðtryggingu.  Áætlaður þjófnaður uppá um 447 milljarða.

 

Viðbrögð Alþingis:                                                                                .

 

Vogunarsjóðum var afhent yfirráð yfir bönkum landsins og þar með yfirráð yfir efnahagslífs landsins.  "Gjöreyðing efnahagslífsins" ef ekkert verður gert fullyrti þingmaður í blaðagrein, sem ekki var svarað.  En sannleika er alltaf svarað með þögn á Íslandi.

 

Viðbrögð Alþingis:                                                                               .

 

 

"Það er verið að taka heilbrigðiskerfið af lífi á hægan og kvalafullan hátt" segir læknaráð Landsspítalans í neyðarópi sem sent var fjölmiðlum í gær.

Viðbrögð Alþingis: Vantraust vegna stjórnarskráar klúðursins mikla.

 

Svo segja menn að það sé hægt að ljúga uppá alþingismenn.

Hver laug því??

Kveðja að austan.

Vantrauststillaga lögð fram

Hver segir að Jón Bjarnason kunni ekki að hefna sín.

 

Fékk vini sína til að hringja í Björn Val og mæra hann í varaformanninn.

Núna er það staðfest að Jón og Bjarni Harðar bjóða fram.

Sniðugt hjá þeim.

Kveðja að austan.

Björn Valur í varaformanninn

Uppstúfur um Byltinguna einu.

 

Þessa sem þarf að gera svo börnin okkar geti spilað til úrslita á HM á Wembley 2024.

Skrifaður handa þeim sem ætla ekki að ættleiða börnin sín til Rússlands.  

Er uppstúfur því hann er byggður á innslagi í árdaga þeirrar vonar að Andfófið vildi framtíð, ekki heltíð.

Lesist af þeim sem eiga líf sem þarf að verja.

 

 

 

Það er satt og rétt að bylting er svarið, en ekki bylting sem étur börn sín eða bylting sem veldur meiri hörmungum en þeim sem hratt henni af stað upphaflega.

Ég er að tala um byltingu byltinganna, þeirri sem á sér stað aðeins á nokkurra árhundraða fresti, byltingu hugarfarsins. Óréttlæti, ójöfnuður og mannvonska eru ekkert náttúrulögmál. Og mannsandinn hefur þróað siðmenninguna gegn þessum þursum tregðunnar. Og mikið hefur áunnist í gegnum árþúsundin, núna er til dæmis enginn étinn eða settur í formlegan þrældóm og formlega hefur ríkisvaldið aðeins rétt til að drepa mann og annan, og refsa fyrir misgjörðir svo einhverjar réttarbætur hin venjulega manns séu upptaldar. En núna hefur myndast ginnungargap milli siðmenningarinnar og tregðunnar, ginnungargap sem tortímingaröfl eyðileggingarinnar fylla upp í. Það er aðeins tregðan sem útskýrir hina miklu örbrigð og skort sem alltof stór hluti mannkyns glímir við í dag. Og þegar ég tala um skort, þá er ég að tala um skort í víðasta skilningi, eins og skort á menntun, heilsugæslu, eiga þak yfir höfuð, fá réttláta málsmeðferð og svo framvegis.

 

Svona ginnungargap hefur myndast áður en í dag er máttur eyðileggingaraflanna svo mikill að enginn er óhultur, við erum öll á sama báti. Við þurfum öll að horfast í augun á vandanum og viðurkenna hann.

Vissulega er engin skyndilausn til gegn tregðunni, en þó má benda á nokkrar staðreyndir. Flest ríki Norður Evrópu komu á almennri grunnmenntun á um tveimur áratugum síðasta hluta 19. aldar. Castro var um áratug að gera hið sama á Kúbu auk þess að byggja upp almenna heilsugæslu. Hann átti ekki peninga en hann hafði viljann. Samt í dag er talið að um óyfirstíganlegt verkefni sé að ræða því þá þurfi að skattleggja auðmenn og jafnvel að banna þeim að haga sér eins og svín. Og þar sem þeir ráða stjórnmálamönnum, fjölmiðlamönnum og meginhluta háskólasamfélagsins þá er skorturinn á grunnnauðsynjum talinn náttúrlögmál. Og hinir fáu hafa öll völd því fjöldinn telur sig tilheyra ætt kalkúna og því treður hann sig út af mat en ekki viti (það er les og hlustar á vitræna umræðu).

Og það er morgun ljóst að kalkúnaheilkennið hverfur ekki svo glatt. Og bylting mannsandans á sér stað á löngu tímabili, árhundruðum eða árþúsundum. En eyðileggingaröflin sem þrífast í skjóli tregðunnar eru á fullu skriði og eru mjög fljótvirk. Loftslagsmál, arðrán náttúru og náttúruauðlynda, átök hugmyndaheima og fyrirsjáanleg uppreisn hins þögla meirihluta þriðja heimsins gegn kúguninni, bara nokkur dæmi um eitthvað sem getur valdið mjög stórum hluta mannkyns miklum þjáningum og jafnvel ótímabærum dauða á næstum árum og áratugum.

 

Hverju er teflt fram af hálfu mannsandans, eða hinum ráðandi hluta hans, gegn tortímingaröflunum???? Björgun auðmanna og fjármálakerfis þeirra og síðan áframhaldandi græðgivæðing heimsins með siðlausa fjármálamenn í fararbroddi.

Við þessu er aðeins eitt mótsvar, og það er sú bylting sem ég talaði um. Hin hljóða bylting hins skynsama manns sem upplifir það sterka ógn að hann segir við sjálfan sig, þetta gengur ekki lengur, börnin mín eiga enga framtíð ef ég geri ekki eitthvað. Og það eitthvað er að skynja það sem skiptir mann máli eins og velferð fjölskyldunnar, framtíð barna manns og krafan um mannsæmandi líf, að það er líka eitthvað sem skiptir meðbræður manns máli, og þeir eiga sama rétt til þess og maður sjálfur. Og síðan þarf að styðja það sem horfir til góðs, en berjast gegn því sem gerir það ekki. En sú barátta á að byggjast á mátt hugans, en ekki mátt vopna. Og menn eiga að hafa það ætíð í huga að gera ekki öðrum það sem þeir vilja ekki að sér sé gert. Í hnotskurn er það sú einfalda staðreynd að líki þér ekki að hermenn óvinar þíns nauðguðu konu þinni og dætrum, þá gerir þú ekki slíkt sama við þeirra konur ef þú nærð skyndilega yfirhöndinni.

 

Einhver þarf að byrja að hugsa hlutina upp á nýtt. Í því er grunnágreiningur milli mín og Borgarahreyfingarinnar. Það sem er liðið, er liðið í mínum huga. Ég geri gott úr því með því að læra af reynslu hins liðna og reyni að skapa samstöðu sem víðast til að breyta því sem breyta þarf. Öll uppgjör vekja upp andstöðu, og því mun meira sem þú ert upptekinn af þeim, þeim mun minni kraft hefur þú til breytinga, og því, þrátt fyrir góðan vilja, þá verður breytingin þér um megn (ég er ekki að persónugera þetta upp á okkur, heldur er þetta minn ritstíll að nota persónufornöfn).

Vísir menn nota lágmarks kraft í uppgjör, heldur nota þeir vit sitt til að skapa sátt um hið óhjákvæmilega uppgjör og vinna þar með tvennt, þeir lágmarka andstöðuna við uppgjörið og nota allan sinn kraft í hina nauðsynlegu breytingu sem þeir stefndu að.

Þetta gerði Nelson Mandela þegar hann losaði Suður Afríkumenn við aðskilnaðarstefnuna og kom á lýðræði í landinu án blóðsúthellinga, og þetta gerðu leiðtogar bandamanna í Þýskalandi eftir stríð, þeir gerðu upp við Nazismann og leiðtoga hans án þess að hengja alla þýsku þjóðina í leiðinni og sköpuðu þannig framtíðarsátt í landinu og milli þeirra og hinnar sigruðu þjóðar.

 

Þetta er það sem andstaðan þarf að gera á Íslandi. Hún þarf að berjast fyrir sátt og uppgjöri. En það uppgjör á að vera við hið spillta kerfi og sáttin á að vera við fylgismenn þess. Því aðeins sameinuð komust við út úr þeim heljarvanda sem við er að glíma. Og eins og ég hef áður sagt, þá er til lítils að við komust sátt út úr vandanum ef einhver af tortímingaröflum heimsins (eins og til dæmis loftlagsbreytingar eða beiting kjarna eða efnavopna) nái í skottið á okkur.

Það þarf nýja hugsun og nýja von. Og aðeins þannig næst hið endalega réttlæti. Sem er reyndar eilífðarverkefni, en verkefni engu að síður. Ef við viljum nýjan og betri heim, þá þurfum við að byrja á sjálfum okkur. Hin stóru mistök eru þau að vera endalaust í rifrildi við að breyta öðrum. Og síðan þarf að spyrja þá sem eru orðnir efins um Helreiðina til heljar, hvort þeir vilji ekki staldra við og hugsa sinn gang. Bjóða þeim síðan hvort þeir vilji vera með í Andófinu gegn Helreiðinni. Og það er Andófið sem skapar jákvæðu ferlana gegn Tregðunni, sem er hinn raunverulegi óvinur mannkynsins.

 

Um allan heim eru menn og konur að móta hugmyndir um þessa jákvæðu ferla, hvernig hægt er að vinna bug á skorti, eða eyðingu náttúrunnar svo eitthvað sé nefnt. Eða þá hvernig sé hægt að sætta ólíka menningarheima o.s.frv. Og réttlæti fellst ekki í því að refsa, heldur að byggja upp nýtt og betra, að hindra fórnarlömb glæps framtíðar.

 

Þessi orðræða mín er ekki hugsuð sem aðfinnsla eða þá prédikun eða hvað það neikvæða sem um svona skrif má segja. Ég er að reyna að orða hugsanir um þann grunnvanda sem við er etja og við þurfum öll að átta okkur á. Hluti sem fólk þarf að hugsa um og hluti sem fólk þarf að ræða. Engin tilraun til breytinga mun heppnast nema fólk geri sér grein fyrir þeim ógnaröflum sem við er að etja, og fólk er að lifa örlagatíma og ögurstund síns lífs. Þessi ógnaröfl eru svo skelfileg að þau munu aðeins verða sigruð með sjálfri frumheimspekinni, að lemja á hinu illa með hinu góða, og jú staðföstum vilja og heilbrigðri skynsemi.

Það mun ekkert vinnast nema með réttlæti, því það er réttlátari heimur sem við þurfum að stefna að. Það réttlátur að nógu mörgum þykir það vænt um hann að hann nái að sveigja sér framhjá öllum ógnum tortímingarinnar.

Réttlætið í mínum huga felst aðeins í lífvænlegri framtíð barna minna, ekki meintum örlögum Sigurjóns digra. Frá honum dugar mér afsökunarbeiðni ásamt upplýsingum um hvernig hann fór að þessu og upplýsingum um bakland hans, bæði hugmyndafræðilegt og peningalegt (auðmenn). Og ef hann iðrast þá mun ég fyrirgefa honum og bjóða hann velkominn til góðra verka. Slíkt hið sama mun ég gera gagnvart öllum þeim sem ég bauna á þessa daganna og tel vera að vinna hið endalega skaðræði gegn þjóð minni.

Það er iðrunin og fyrirgefningin sem er eldsneyti hinnar árangurísku byltingar sem þarf að gera. Og sakleysið, öll börnin sem eiga erfa heiminn, eiga það inni hjá okkur gamlingjunum að við gerum þessa byltingu.

Við erum öll fólk með hjörtu sem eigum hagsmuna að gæta. Þeir hagsmunir heita börnin okkar og barnabörn. 

Við þurfumn að bjarga þjóð ykkar.

Við höfum svo áhyggjur af heiminum seinna.

Kveðja að austan.

Ætlum við að ættleiða börn okkar til Rússlands??

 

Til dæmis þeir sjálfstæðismenn sem ætla að kjósa yfir sig ánauð verðtryggingar og vogunarsjóða.

Hafa það eina markmið í lífinu að lifa lífi skuldaþrælsins.

Gæti verið að þeir væru svo ærlegir að bjóða börnum sínum ekki uppá sama hlutskipti.

 

Hugsanlega eru þeir ennþá það sjálfstæðir að þeir forði börnum sínum úr þjóðfélagi sem fóðrar fjármagn en ekki fólk.

Sem sveltur innviði samfélagsins svo hin arðrænandi hönd fjármagnsins fái sitt með áður óþekktum rentum.

 

Kannski er einhver dugur eftir í fólkinu sem Bjarni Ben og Óli Thors leiddu úr torfkofum í bjargálnir.  

Kannski man það ennþá hvað er að vera manneskja.

Og gefi börnum sínum tækifæri til lífs án ánauðar.

 

Hver veit, hver veit.

Kveðja að austan.

Samið um ættleiðingar við Rússa

Nýlendustefnan hin nýja.

 

Rekin áfram af sömu hvötum og sú gamla.

Viljanum til að arðræna fjarlægar þjóðir, fátækar þjóðir.

Hefur sömu áhrif, skaðar nærsamfélagið.

Með sömu afleiðingum.

Átökum.

 

En eins og arðrán alþjóðavæðingarinnar er hnattrænt.

Þá verða átök vegna hennar hnattræn.

 

Þegjandi horfum við á örfáa siðblinda græðgisjúklinga grafa gröf barna okkar.

Þegjandi látum við leppa þeirra stjórna okkar.

Þegjandi undirgöngumst við skuldaánauð þeirra.

 

En börnin okkar munu öskra.

Kveðja að austan.

Útlendingar kaupa ræktunarland

Sjúkt fólk ber ábyrgð á ástandinu.

 

Og þá er ég ekki að tala um þá sem njóta þjónustu spítalans.

Og ég er ekki bara að tala um núverandi stjórnvöld, sem eiga til peninga en kjósa að nota þá til að fóðra fjármagn.

 

Ég er að tala um þá sem hvöttu til aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og samþykktu efnahagsáætlun hans.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hugsar um eitt og aðeins eitt, að ná sem mestum peningum úr hagkerfum handa lánardrottnum.  

Peningarnir eru ekki teknir af þeim sem fengu þá lánaða og bröskuðu með þá, heldur frá almenningi og almannþjónustu.  Frá fólkinu sem bara enga ábyrgð á þessum lánum.  En er látið borga braskið.

 

Það er vitað fyrir að öll almanna þjónusta eins og heilbrigðiskerfið er skurnin ein eftir aðkomu AGS.

Það er vitað hvernig sjóðurinn fer með innviði samfélaga.

Hann skilur þá eftir í rjúkandi rúst.

 

Aðeins glæpamenn leggja slíkt á þjóðir sínar.

Hinn möguleikinn er fólk sem er sjúkt á sinni, sér ekkert athugavert við helfarir, hvort sem það er þjóða eða þjóðfélagshópa.

Það er athyglisvert að Andófið, sem froðufellir í hvert skipti sem nafn Davíðs Oddssonar ber á góma,  áttar sig ekki á þeirri staðreynd að hann er eini þungavigtarmaðurinn sem barðist gegn aðkomu AGS.  En var borinn ofurliði af Evrópuarmi þáverandi ríkisstjórnar.

Það er athyglisvert að fólk sem barðist fyrir aðkomu AGS, nýtur sérstaks trúnaðar hjá andófsöflum, og fær fylgi í dag hjá fólki sem þykist vera á móti helför íslensku þjóðarinnar.

Að fólk sem vill ekki leiðrétta hina stökkbreyttu skuldir, að fólk sem vill AGS, og öll hans óráð, að það fær mikið fylgi í dag.

 

Þess vegna ber sjúkt fólk í víðustu merkingu ábyrgð á ástandinu.

Bæði það sem barðist fyrir helför þjóðarinnar, og ekki síður fórnarlömb helfararinnar sem kjósa yfir sig fangaverði sína og böðla.

Alvarlegri getur hugsýki ekki orðið, að reyna ekki að bjarga sér og sínum.

 

Að verja ekki lífið sem menn sóru að verja.

Kveðja að austan.

 

„Erum komin fram af bjargbrúninni“

Hækkun lána eftir Hrun er á brot á stjórnarskránni.

 

Á því ákvæði hennar sem verndar eignarétt.

 

Lykilatriðið í þessu er sú grunnstaðreynd sem Gunnar Tómasson hagfræðingur bendir á í ágætu viðtali við Egil Helgason þann 01.04.09 að í fjármálakreppum tapast verðmæti.

Fjármálakreppur eru hamfarir fjármálaheimsins líkt og fellibylir eða jarðskjálftar.  Hamförum fylgir tjón, sem hægt er að tryggja sig fyrir, eða er bætt með sérstökum hamfarasjóðum eins og Viðlagasjóður er, en það er ekki löglegt að koma sínu tjóni einhliða yfir á aðra tjónþola og auka þar með þeirra tjón.  

Ef lagasetning leyfir slíka mismunun þá er hún brot á jafnræðisreglu, og brot á eignarréttarákvæðum stjórnarskráarinnar.

Vístöluforsendur verðtryggingarinnar er slík mismunun, hún rænir eignum eins til að bæta öðrum tjón sitt.  Í stað þess að allir beri sitt tjón vegna fjármálakreppunnar þá geta lánveitendur einhliða sent lántakendum tilkynningu um að lán þeirra hafi hækkað svo og svo mikið vegna reiknaðar verðbólgu sem á ekkert skylt við raunverulega verðbólgu.

 

Þessa ólöglegu eignaupptöku, þetta rán afhjúpar Sigurbjörn Svavarsson rekstarhagfræðingur í grein í Morgunblaðinu   4. janúar á þessu ári.  Greinin heitir Reiknuð eða raunveruleg verðbólga og sýnir með óyggjandi hætti eignaupptöku upp á 445 milljarða, sem er stærsta rán Íslandssögunnar.

Grein Sigurbjörns birti ég í heild í athugasemd en þetta er kjarni hennar.

 

Hækkun VNV á þessu árabili nam 38% eða talsvert minna en verðlag, sem skýrist aðallega af lækkun húsnæðisliðar í vísitölunni (reiknuð húsaleiga). En Hagstofan gerir fleira en að mæla verðlag. Hún gerir reglulegar kannanir á raunverulegum útgjöldum heimilanna og þar kemur samdráttur heimilanna í neyslu fram. Þrátt fyrir þessa miklu hækkun á verðlagi höfðu útgjöld heimilanna einungis hækkað um 12% á þessum fjórum árum (Tafla 2.), sem er í takt við meðalhækkun launa á þessum tíma:

Hvernig stendur á þessum mismun á milli hækkunar VNV og hækkana raunverulegra útgjalda heimilanna? Jú, ástæðan er sú að VNV er byggð þannig upp að hún mælir einungis verðbreytingu á vörum í neyslukörfunni en ekki magnbreytingu. Þessi útreikningur á verðbólgu gefur ranga mynd af efnahagslegum raunveruleika frá hruni. Þessi vísitala er ekki að mæla aukna eftirspurn almennings eftir vörum, hún mælir einungis verðhækkanir, m.a. vegna gengisfalls krónunnar og hækkana opinbera aðila á gjöldum og sköttum en tekur ekki tillit til mikils neyslusamdráttar almennings. Hún er því ekki verðbólga í hagfræðilegum skilningi heldur einungis tilbúin „kreppuverðbólga“.

 

Hin meinta þensla sem verðtryggingunni er ætlað að bæta er 12%, ekki 38% eins og mæling neysluvísitölunnar segir til um.

Hækkun lána um fram þessi 12% á því sér engar forsendur aðrar en ranga útreikninga sem voru settir í lög vegna sérhagsmuna fjármálakerfisins.  

En almenn lög þurfa að standast stjórnarskrá, og mega ekki fela í sér sértæka eignaupptöku.

 

Þessi staðreynd hefur legið fyrir frá Hruni, og margbent á hana, til dæmis gerði Sigurbjörn Svavarsson það í grein 10.05.09 sem hét Fölsk verðbólga- almenningur og fyrirtæki féflett. þar sem hann segir eftirfarandi.

 

Verðbólguútreikningar Hagstofunnar mældu hækkun vöruverðs vegna gengisbreytinganna upp í 22% og samkvæmt því hækkuðu öll verðtryggð lán almennings í takt við þessa mælingu. En á sama tíma var raunverðbólga engin, vegna þess að almenningur dró saman neyslu sína í sama hlutfalli, eða 25% eins og sést greinilega á línuritinu hér að neðan og íbúðarverð hríðlækkaði. Við eðlilegar aðstæður er verðbólga í raun mæling á neysluaukningu, hagvöxtur leiði til kaupmáttaraukningar sem leiðir til neysluaukningar og verðhækkana. Þess vegna er verðtrygging lána í raun trygging fjármagnseigenda fyrir því að verðmæti þeirra rýrni ekki við slíka verðbólgu.

Ekkert af eðlilegum forsendum verðbólgu var fyrir hendi á síðasta ári. Þess vegna áttu stjórnvöld að grípa til lagabreytinga vegna verðtryggingarinnar og afnema hana við þessar aðstæður í haust.

 

Stjórnvöld gripu ekki til þessara aðgerða því öll endurreisn eftir Hrun var í þágu fjármagns.  

 

En lagabrotið er skýrt engu að síður, hin ólöglega eignaupptaka varðar við lög.

Spurningin er, af hverju fóru samtök lántakanda eða Hagsmunasamtök heimilanna ekki í mál út af þessu stjórnarskráarbroti???  Jafn augljóst brot eins og gengisviðmið lána.

Sem aftur vekur athygli á einni napurri staðreynd sem er að ef Sigurður Hrellir og Maria Elvira hefðu ekki farið í mál við Fjárfestingarbankann, þá hefði ekkert áunnist í baráttunni við lögleysuna og þjófnaðinn sem átti sér stað eftir Hrun.

 

Svarið er augljóst, undirróður þeirra sem fjárfestu í verðtryggingunni eftir Hrun.  Undirróður sem kennt hefur verið við starfsemi efnahagsböðla.

Hagmunasamtök heimilanna voru strax undirlögð fólki sem var þar til þess eins að gæta hagsmuna sinna stjórnmálaflokka, ekki heimilanna, ekki þeirra sem ólög rændu og rupluðu.  

Sterkust vega tengsl við Samfylkinguna, Borgarahreyfinguna, og VinstriGræna.  

Hafi þetta ekki verið ljóst, þá blasti þessi raunveruleiki við eftir ICEsave dóminn þar sem hið meinta baráttufólk gegn vertryggingunni kepptist við að mæra alla stuðningsmenn ICESave fjárkúgunarinnar sem báðust afsökunar á að hafa haft rangt fyrir sér, um leið og þeir hlóðu fallbyssur sínar gegn þeim flokkum sem berjast fyrir leiðréttingu hinna stökkbreyttu skulda.

Það er enginn dús við þann sem berst gegn þér nema hann sé í sama liði.  Einföld staðreynd sem allir sjá nema þeir sem þjást af vitglöpum.

 

Í því ljósi er núverandi málsókn gegn verðtryggingunni skiljanleg.  

Forsenda hennar er tilvísun í reglugerð ESB sem hefur ekki verið staðfest á Íslandi.  Vonin byggist á því að Ísland sé ekki lengur sjálfstætt ríki, heldur stýrt með tilskipunum frá Brussel.  

Og vonin liggur inní framtíðinni, eftir að vogunarsjóðirnir hafa komið sínum mönnum að í næstu ríkisstjórn.  Eftir að þeir hafa eignast atvinnulífið í gegnum bankanna, eftir að þeir hafa byrjað að sjúga til sín allt fé úr hagkerfinu.

 

Og þessi von í framtíð, eftir að krumlur vogunarsjóðanna hafa læst sig um efnahagslífið, byggð á mjög hæpinni forsendu, og mun örugglega aðeins leiða til breytinga á lagasetningu framtíðar, en ekki leiðréttingu á hinum stökkbreyttu skuldum, er síðan notuð til að slæva baráttuna þegar að flokkar vogunarsjóðanna liggja við höggi.

Verðtryggingin er ólögleg eignaupptaka, hún er efnahagsleg gjöreyðingartæki, röksemdir fylgjanda hennar er standast ekki efnislega skoðun, en samt er hún ekki kosningamál.  Því hún verður dæmd ólögleg einhvern tímann í framtíðinni.

Ríkisstjórnin sem hefur aðeins staðið vörð um eitt, um verðtrygginguna, stendur mjög höllum fæti eftir að hafa orðið vís af stuðningi við fjárkúgun í þágu erlends valds, og að henni er ekki sótt vegna þessara lögbrota.  

Allflestir að þeim sem berjast gegn leiðréttingu hinna stökkbreyttu lána, brutu lög með stuðningi sínum við hina erlendu fjákúgun, en þeir eru látnir í friði með þau lögbrot, svo þeir geti alfarið einbeitt sér gegn þeim flokkum og stjórnmálamönnum sem vilja slíka leiðréttingu.

 

Er þetta einleikið??

Að sjálfsögðu ekki, þetta hefur gerst í öðrum löndum, og er að gerast í öðrum löndum, þar sem efnahagsböðlar í þágu fjármálakerfisins sjá til þess að ekkert ógni fjárfestingum sem byggjast á ráni og rupli á eignum og tekjum almennings.

Því eins og maðurinn sagði (Peter Joseph);

".. að fjármagnsöfl heimsins sjái sér hag í því að steypa almenningi í fjötra skulda og að í raun hafi verið búið til peningalegt kerfi sem sogi aðrar peningalegar eignir til sín. ".

Og slíkt gerist ekki að sjálfu sér.

 

Fingraförin eru augljós, en fólk vill ekki sjá þau.

Að sjá og hugsa er miklu erfiðara en að lifa lífi skuldaþrælsins.

Sem út af fyrir sig væri réttur fólks ef það væri ekki með sinnuleysi sínu að dæma börn sín og barnabörn í skuldaánauð.

 

Börnin okkar hafa rétt til mannsæmandi lífs.

Og það er okkar að tryggja þann rétt.

 

Sem við gerum ekki í dag.

Kveðja að austan.

Hvenær hætta vogunarsjóðirnir að fjárfesta í nýjum framboðum??

 

Á fyrstu vikunum eftir Hrun fjárfestu vogunarsjóðir í afskrifuðum skuldum erlendra lánadrottna bankanna.

Í því markmiði að hagnast, hagnast gífurlega á fjárfestingu sinni.

Þeir sáu tækifæri í þjófatækinu, verðtryggingunni, sem myndi sjálfkrafa sjúga til sín allt eigið fé heimila og fyrirtækja, ásamt því að taka til sín lungann af framtíðartekjum launafólks og fyrirtækja.

Fyrir lítinn pening ætluðu þeir að eignast heila þjóð, atvinnulíf hennar, eignir, framtíðartekjur.

 

Til að svona fjárfesting gangi eftir þarf tvennt að koma til, það þarf að tryggja sér yfirráð í stjórnkerfinu, og það þarf að hindra uppreisn skuldaranna.

Eitthvað sem Economic Hitmen, efnahagsböðlar sérhæfa sig í eins og John Perkins afhjúpaði svo eftirminnilega í bók sinni um slík ómenni og böðla fjármagnsins. (sjá link í athugasemd).

Efnahagsböðlar sérhæfa sig í undirróðri, að skapa sundrungu, að hlutlausa andóf með því að skapa offramboð af því, eða gera það sem segir í góðri bók, þegar ógnin kom úr vestri, þá var vörnin send í austur.

 

Óhætt er að segja að böðlunum hefur tekist vel til á Íslandi.

Andóf skuldara er sundurtætt af frampoturum eða fólki sem gætir hagsmuna stjórnmálaflokka sem styðja skuldaánauðina.  

Andófsflokkurinn sem náði inná þing í síðustu kosningunum, dagaði strax upp í deilum um ekkert, og þingmenn hans enduðu síðan sem stuðningsmenn kerfisins, og ríkisstjórnarinnar sem stóð vörð um rán þjófatækin, verðtrygginguna og gengislánin.  

 

Og það úir og grúir af framboðum, um allt og ekkert.

Nema eitt.

Það er ekkert framboð um réttlæti, og um vörn þess þjóðfélags sem við áttum og fóstraði okkur og börn okkar til mannsæmandi lífs.

Til að gæta sanngirnis þá skal það tekið fram að HægriGrænir komast næst því að vera slíkt framboð.

 

Það eru framboð um alls konar góð málefni, en í pakkanum er alltaf eitthvað eitur sem fælir aðra frá, einhver sérviska, eða hreinlega tillögur sem eru til að gera vont verra, vanhugsaðar og vitlausar þegar nánar er skoðað.

Slíkt er ekki tilviljun, að skapa bull og vitleysu, sundrungu og deilur, er eitt helsta fingrafar efnahagsböðla og kemur upp um tilvist þeirra sem annars er svo vel falin sjónum almennings.

 

Samt finnst manni að einhvern tímann sé komið nóg.

Að það sé takmörk fyrir öllum fíflaskap.  Að það sé ekki endalaust hægt að finna fólk sem telur það brýnast á Íslandi í dag, að það bjóði sig fram um sjálft sig.

Það var sök sér að hafa Þorvald með í kaupunum á Dögun, en að kosta til sér framboð um Þorvald Gylfason, stuðningsmann hinnar efnahaglegu ógæfu sem Íslendingar eru í í dag, það er tú much.

Jafnvel þjóð í skuldaánauð á ekki að þurfa að þola allt.

 

Það eiga að vera takmörk fyrir því háði og spotti sem vogunarsjóðirnir bjóða fórnarlömbum sínum uppá.

Það er enginn að snúast gegn áformum þeirra, fjárfesting þeirra í verðtryggingunni er trygg.

Bjarni og Árni munu díla þetta allt eftir kosningar.

Þjóðin er ekki að fara rísa upp, hún er þæg á færibandinu á leið í sína lífstíðar skuldaánauð.

Það er óþarfi að hæða hana svona og spotta.

 

Segi því eins og Steinn Steinar af öðru tilefni.

Það er komið nóg, það er komið nóg.

Kveðja að austan.

 

Lýðræðisvaktin stofnuð formlega

Hver er munurinn á löndunum tveimur??

 

Sem kenna sig við gyðjuna Isis.

 

Frá sjónarmiðum stjórnskipunar er það aðeins eitt.

Israel er lýðræðisríki þar sem lög og réttur gildir.

Brjóti ráðamenn þar lög, hvort sem það er forsetinn eða ráðherrar, þá eru þeir sóttir til saka, látnir sæta ábyrgð gjörða sinna.

 

Ísland er ekki lýðræðisríki, ekki lengur, hér ríkir geðþóttastjórnarfar þar sem gjörspillt stjórnmálastétt kemst upp með alvarlegustu glæpi án þess að þurfa sæta ábyrgð gjörða sinna.

Á Íslandi virka ekki stofnanir réttarríkisins ekki lengur.

Það hefur ekki reynt ennþá á aftökur og pyntingar, en það hefur reynt á alla aðra alvarlegustu glæpi.

 

Íslenskir stjórnmálamenn komast upp með landráð, þeir komast upp með að selja þjóð sína í skuldaánauð, þeir komast upp með vaxtaþjófnaðinn, þeir komast upp með sérstakt þjófatæki kennt við verðtryggingu, sem aðeins frá hruni hefur rænt heimili landsins yfir 400 milljarða, þeir hafa tekið þátt í fjárkúgun, og þeir hafa með ólögmætum hætti hrakið þúsundir af heimilum sínum.

Þeir hafa komist upp með hluti sem ekkert annað stjórnvald hefur komist upp með á Vesturlöndum í hundruð ára, að undanskildri þýsku alræðisstjórninni á fjórða og fimmta áratug síðustu aldar.

 

Þeir sem gagnrýna Ísrael sem mest í dag ættu aðeins að staldra við og íhuga í eina mínútu hvað gagnrýni þeirra er innantóm, þeir gagnrýndu í öruggu skjóli eitthvað sem átti sér stað nógu langt í burtu, eitthvað sem var og er í tísku að gagnrýna.

Þegar það reynir á manndóm þeirra og reisn, að yfirgefa hið örugga skjól og leggja til atlögu við mannvonsku og mannhatur heima fyrir, að takast á við hið gjörspillta geðþóttastjórnarfar "sinna" manna, þá var hið örugga skjól tekið fram yfir manndóminn og reisnina.

Og eftir stendur hugleysingi sem engu þorir, sem ekkert gerir.

Hið nytsama verkfæri þeirra sem ráðskast með líf og limi fólks, sér og sínum til ábata.

 

Þetta er hið góða við ögurstund mannsins.

Hún afhjúpar þá sem klæðast búningum blekkingarinnar, afhjúpar þá sem þóttust vera, en eru ekki.

Þá sem eru miklir menn í öruggu skjóli.

Þar sem enginn er lífsháskinn, þar sem engin er kvölin.

Aðeins blaðaljósmynd og fjölmiðlaathygli.

 

En að berjast við bankamafíuna, að berjast við Útburðinn.

Nei, hann er ekki í Palestínu.

Kveðja að austan.

Réttarhöld yfir Lieberman hefjast

Hver skrifaði handritið??

 

Af þessu afspyrnu fyrirsjáanlegu leikriti um meint formannskipti hjá VG.

Af hverju að vera svona flatur, svona ófrumlegur??

 

Steingrímur hættur, samt ekki hættur.

Katrín ofsalega sæt og huggó býður sig fram.

Eini alvöru þungavigtarstjórnmálamaðurinn í flokknum hyggst ekki bjóða sig fram.  

Það er fyrir utan þá Steingrím og Ögmund.

 

Af hverju ekki eitthvað frumlegt?? 

Eins og til dæmis að brúðan hans Baldurs hafi verið sótt úr Þjóðminjasafninu og hún látin vera með Steingrími á blaðamannafundinum, svona til að undirstrika að hann væri ekki hættur.

Eða tilkynna að í anda jafnréttis yrðu allar skráðir félagar í flokknum formenn, en sumir væru aðeins meiri formenn en aðrir.  

Til dæmis brúðan Konni sem talaði fyrir Steingrím.

 

Af hverju að niðurlægja Katrínu svona??

Var ekki hægt að útsetja öflugan og snarpan formannsslag þar sem Katrín hefði haft Svandísi á bráðabana.  Það gæti virkað trúverðugt, fyrir vitgranna blaðmenn.  

Eða haft flöskustút þar sem flaskan óvart lenti ekki á brúðunni Konna, heldur á Katrínu.

 

Allt annað en svona augljóst sjónarspil.

Aumt er að þjóna undir hæl Steingríms.

En ennþá aumara að þjóna sem ímynd hans.

 

Atkvæðaímynd.

Kveðja að austan.

Býður sig ekki fram á móti Katrínu