Loksins reis upp maður.

 

Sem á er hlustað og sagði sannleikann, sannleikann og ekkert annað en sannleikann.

 

Vilhjálmur Birgisson, eini verkalýðsleiðtogi landsins sem þorir gegn samtryggingu stjórnamálaflokkanna, skrifað grein á Pressunni, Sanngirni, lýðskrum og hver á að borga?, sem sagði sannleikann um íslenskt þjóðfélag í dag.

Alþýða þessa lands, hinn stritandi maður, á engan málsvara.

Heimili hins venjulega manns, sem elur upp framtíð landsins, á engan málsvara.

Almenningur, eða sá hluti hans sem tilheyrir ekki valda eða sérhagsmunahópi, á engan málsvara.  

Ég og þú, og við öll hin, eigum engan málsvara. 

 

Við eigum bara skuldirnar og allan kostnaðinn við óráðsíu sérhagsmunahópanna.

Valdaklíkan gaf vinum sínum bankana, valdaklíkan gaf vinum sínum allan óveiddan fisk við landið, valdaklíkan selur útlendingum orku landsins á gjafvirði, valdaklíkan varði ekki þjóð sína gegn ásælni og fjárkúgun erlendra ofríkismanna, valdaklíkan seldi þjóð sína í þrælabúðir vogunarsjóðanna.

Og þegar einhver bendir á óréttlætið, bendir  á misþyrminguna á heimilum landsins, á svívirðuna sem veður uppi, þá er hann hæddur og svívirtur af varðhundum valdsins, af Snötum stjórnmálaflokkanna, og sakaður um lýðskrum.

Réttlæti, sanngirni, heiðarleiki er lýðskrum í eyrum valdhafanna.

 

Grein Vilhjálms er linkuð í athugasemdum, en þetta er byrjun hennar.

 

Það er nöturlegt og dapurlegt að heyra hvernig alltof margir stjórnmálamenn tala um vanda skuldsettra heimila þessa dagana. En oft á tíðum er talað um lýðskrum ef deila á byrðum hrunsins jafnt á milli alþýðunnar og þeirra sem eiga fjármagnið hér á landi og öllu vilja ráða.

Þessir sömu stjórnmálamenn spyrja hver eigi að borga leiðréttinguna á forsendubrestinum hjá heimilunum? Ég heyrði ekki þessa stjórnmálamenn spyrja hver ætti að borga þegar 427 milljarða voru settir á herðar skattgreiðenda til bjargar fjármálakerfinu, eða þegar leggja átti jafnvel hundruð milljarða skuldbindingu á skattgreiðendur vegna Icesave samninganna.

En þegar kemur að leiðréttingu á forsendubresti heimilanna þá standa menn á öskrum og kalla lýðskrum og hver eigi að borga. Ég spyr því: er það sanngjarnt:

 

Allt ærlegt fólk les hana, allt heiðarlegt fólk tekur undir hana, og svarar af innstu sannfæringu þeirrar mannúðar og mennsku sem ömmur okkar kenndu með breytni sinni og framkomu.

Nei, þetta er ekki sanngjarnt.

 

Og við skulum gera eitthvað í því.

Við skulum ekki lengur láta bjóða okkur þessa ósvinnu.

Kveðja að austan.

 

 

Hefnd ESA er aðeins rétt að byrja.

 

Í dag á að eyðileggja landbúnaðinn, á morgun ???

Lið fyrir lið mun öll lagasetning Alþingis verða vefengd, gerðar athugasemdir, krafið úrbóta, hótað lögsókn.  

Staða okkar sem sjálfstæðrar þjóðar verður aumari en aumasta leiguliða á hjáleigu stórbýlis á þeim tímum þegar þjóðin var í hlekkjum hugarfarsins.

Enginn segir Nei við Brussel.

 

Hvað ætlum við að láta bjóða okkur þetta lengi???

Munum að EES samningurinn var upphaflega hugsaður til að losna við nokkra tollflokka á verkaðri saltsíld, sem við framleiðum vart lengur, síldin dó mest öll í Kolgrafafirði eða hvað sem sá grútarpyttur heitir. 

Hvaða ávinningur er að EES, hvað hefur EES samningurinn fært okkur annað en eitt bankahrun???

 

Á meðan við spyrja okkur þessara spurningar, sem er svipuð eðlis og sú spurning sem var borin upp við konuna sem skar  alltaf sitthvorn endann af hangikjötinu án nokkurrar sýnilegrar ástæðu, þá eigum við láta hart mæta hörðu.

ESA tók þátt í fjárkúgun.

Kærum bastarðan, látum þá verjast.

 

Bjánaprikin hjá Samtökum verslunarinnar eiga að þegja, það er ekki til gjaldeyrir fyrir öllum þessum innflutningi.  Við þurfum að efla innlendan landbúnað, við þurfum að efla alla þá framleiðslu sem tök er á.

Ekki brjóta hana niður eins og hér sé ennþá 2007, allt tekið að láni, og enginn ætlar sér að borga erlendu lánin.

Eitt hrun er nóg, þúsund og eitt fífl frjálshyggjunnar eru þúsund fíflum of mikið.  Hannes dugar ágætlega, alveg eins og síðast geirfuglinn á náttúrugripasafninu.

 

Hafi bjánaprikin ekki vit á að þegja, þá á líka að kæra þá fyrir þátt þeirra í ICEsave fjárkúgun breta.

Reyndar er þögn þeirra ekki skilyrði, glæpamenn eiga að sæta ábyrgð.

Ekki leggja ný drög að öðru gjaldþroti þjóðarinnar.

 

Munum að varðhundar verðtryggingarinnar og ICEsave fjárkúgararnir eru sami hópur, því sem næst uppá haus.

Sami málflutningurinn, sömu rökin, sama auðnin ef þeir eru ekki stöðvaðir í tíma.

Wasteland verður hið nýja nafn Íslands ef þetta lið fær vilja sínum framgengt.

 

Verjum kjötið okkar, verjum landbúnaðinn.

Verjum allt sem er gott, og bragðgott í þessu landi.

Kærum ESA, kærum ICEsave fjárkúgarana.

Leiðréttum hinar stökkbreyttu skuldir.

 

Og spörkum vogunarsjóðunum úr landi.

Til vara, vil ég benda á stórgóða grein eftir Vilhjálm Birgisson, á síðum hans á Eyjunni,

Sanngirni, lýðskrum og hver á að borga?.

 

Það er allavega byrjunin.

Kveðja að austan.

 

PS. linkurinn er í fyrstu athugasemd.

 

Máttu ekki banna innflutning

Það er ekki úr háum söðli að detta.

 

Samt tókst Sjálfstæðisflokknum að detta út honum.

Svikin í málefnum heimilanna algjör, vandinn augljós, leiðin líka.  Minni á góðar greinar og greiningar eftir þingmennina Kristján Þór Júlíusson og Tryggva Þór Herbertsson.

 

En á einhvern undraverðan máta tókst forystu Sjálfstæðisflokksins að lesa vitlaust í spilin. 

Hélt að það væri hægt að fífla fórnarlömb Hrunsins, sem hlutfalllega eru flest úr kjósendahópi Sjálfstæðisflokksins sbr. að þú þarf að eiga eitthvað til að hægt sé að ræna þig, með ómerkilegu auglýsingaskrumi.

"Nýtum skattakerfið til að auðvelda fólki að borga skuldir sínar!". 

Fyrir utan móðgunina að kalla stökkbreytingu lánanna skuld, þá kann fólk að reikna, jafnvel líka kjósendur Sjálfstæðisflokksins.

 

Sjálfstæðisflokkurinn ætlar að skera niður til að ná jafnvægi í ríkisfjármálum á næsta ári.  

Hann ætlar að lækka skatta.

Hann ætlar að verja velferðarkerfið, "Að tryggja grunnþjónustu fyrir alla landsmenn og standa vörð um velferðina. ", svo ég vitni í stefnuyfirlýsingu landsfundar flokksins.

Á sama tíma ætlar hann að nýta skattkerfið til að auðvelda fólki að borga þjófnað verðtryggingarinnar.

 

Um hvað margar krónur á ári???  Þrjú hundurð, fimm hundruð??

Samt gengur dæmið ekki upp vegna innbyrðis ósamræmis.

 

Þess vegna er fylgi Sjálfstæðisflokksins í frjálsu falli.

Þrátt fyrir andstæðing sem getur ekki verið aumari.  

 

Það er rétt að ríkisstjórnin hefur ekkert gert fyrir heimili landsins, annað en það sem gert er við alla þræla, haldið þeim á lífi, svo þau geti þrælað og þrælað fyrir verðtrygginguna, þrælað fyrir vogunarsjóðina.

Svikið allt, öll sín loforð, öll sín fyrirheit.

Samt er fylgið Sjálfstæðisflokksins innan við 30%.

 

Þó söðull Jóhönnu og Steingríms hafi verið sá lægst sem fundist hefur í þekktri sögu mannsins, þá tókst flokknum samt að klúðra vígstöðu sinni.  

Tókst að falla úr söðlinum sem ekki var hægt að falla úr.

 

Það er einstakt afrek.

Kveðja að austan.

„Ekki ein einasta króna“

Eru þetta öfugmæli dagsins??

 

Vikunnar??, mánaðarins???, ársins???

 

Aldrei hafa eins fáir brugðist eins mörgum og þingmenn Borgarahreyfingarinnar gerðu frá fyrsta degi. 

Við þá var bundin von, von um baráttu gegn Hrunöflunum, gegn skuldaánauð þjóðarinnar, og fyrir Nýju og betra Íslandi.

 

Fyrstur til að svíkja á auðvirðislegasta hátt var Þráinn Bertelsson, gerðist stuðningsmaður ICEsave, stuðningsmaður skjaldborgar auðmanna, stuðningsmaður skuldaþrælkunar þjóðarinnar.

Þingmenn Borgarhreyfingarinnar héldu sjó, breyttu nafni sínu í Hreyfinguna eftir einhvern tíumanna fund, en þeir andæfðu.  Og þeir töluðu um Nýtt og betra Ísland.  Mega eiga það sem þeir eiga.

Svo uppúr þurru fóru þeir að berjast gegn fortíðinni, Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn voru alltí einu orðnir gerendur dagsins.  

En ómennskan sem níddist á heimilum landsins, sem vann með erlendu valdi við fjárkúgun þjóðarinnar, sem seldi þjóð sína í þrælabúðir vogunarsjóðanna, var orðinn bandamaður.

 

Bandamaður í að breyta stjórnarskránni, allt hitt var gleymt.

Afsökun Þráins var að hann var orðinn elliær, en Birgitta, Þór og Margrét eiga sér engar málsbætur.

Þau sömdu um það sem má ekki semja um.

Um að styðja ríkisstjórn sem níddist á þjóð sinni.

 

Þegar Margrét Tryggvadóttir heldur því fram að kjósendur hennar hafi kosið hana á þing til að semja um það sem ekki má semja um, þá er hún veruleikafirrtari en Þráinn Bertelson í sínum verstu köstum.  

Hún gerir jafnvel Jóhann Hauksson trúverðugan. 

Dagblaðið að ærlegum stuðningsmanni þjóðarinnar í baráttu hennar gegn skuldaánauðinni.  

Ef þetta er rétt, þá eru steinar farnir að tala, og hverir orðnir kaldari en ís.

 

Og það skrýtna er að það skuli finnast fólk, jafnvel hátt í eitt prósent þjóðarinnar sem tekur mark á öfugmælunum.

Og reynir að telja fólki trú um að Dögun sé valkostur gegn valdinu.

Að svik við vonina sé leiðin til sigurs.

 

Og það er afrek út af fyrir sig.

Það mega þó þingmenn Hreyfingarinnar eiga að þeim er ekki alls varnað.

Kveðja að austan.

„Allir hinir svíkja kjósendur sína“

Þegar bjánar tjá sig.

 

Þá hættir þeim til að gera sig að fífli.

Morgunblaðið hefur verið iðið við að vekja athygli á slíkum bjánagreinum í þágu verðtryggingarinnar.  Greinum sem í besta falli tekst að fara rangt með staðreyndir, en yfirleitt þurfa greinarhöfundar að gefa sér einhver atriði sem þeir rífast svo við og reyna að afsanna.

Líkt og drengurinn sem nennti ekki að læra eðlisfræðina sína og svaraði því á prófi að kenning Newton um þyngdarlögmálið væri röng því í henni hefði Newton fullyrt að 2+2 væru 66 og 3*3 væru 31 og út frá því hefði hann fengið út það rugl að epli og appelsína féllu á sama hraða til jarðar út frá einhverjum þyngdarkrafti sem væri algjörlega ósannaður en hins vegar vissu allir að 2+2 væru 4 og 3*3 væru níu og epli væru ekki appelsínur.

Grein Arnars Sigurðssonar fetar þessar slóðir óröksemdarfærslunnar.  Hvet alla til að lesa hana.

 

Rök hans eru marghrakin, forsendurnar sem hann gefur sér eru rangar.  

Mig langar samt að vekja athygli á tvennu.  

 

Í fyrsta lagi siðblindunni sem kemur fram í þessari setningu;  "Kostnaðurinn við þessa aðgerð yrði varlega áætlaður um 200 milljarðar;", svona í ljósi þess að stórfyrirtæki, auðfjölskyldur hafa fengið hundruðmilljarða afskrifaða, og ríkisvaldið lét Seðlabanka Íslands bakka upp peningamarkaðsreikninga gömul bankanna, svo ríka fólkið sem þar átti fjármuni, tapaði ekki öllu sínu.  Að þegja yfir þessu en ráðast gegn réttlæti handa heimilum landsins er aðeins á færi fólks sem þekkir ekki muninn á réttu og röngu, er siðblint eins og það er skilgreint í fræðunum.

 

Síðan vekur þessi setning alvarlegar efasemdir um vitsmuni greinarhöfundar;   Verðtrygging hefur verið tilefni umræðu að mestu út frá tilfinningarökum, segir Arnar og eins og oft vill verða ef rökhyggja er víðs fjarri, er hætt við að afraksturinn verði einhverskonar lestarslys.

Þjóðfélagið er sundurtætt eftir Hrunið.  Tugþúsundir heimila berjast í bökkum, endar ná ekki saman.  

Verðtryggingin hefur sogið eigið fé frá heimilum og fyrirtækjum með ólögmættum hætti.  Og Arnar talar um tilfinningarrök þar sem rökhyggjan er fjarri lagi.  

Með skýrum rökum hafa stuðningsmenn þjóðarinnar sýnt fram á hvernig verðtryggingin hefur tekið fjármuni af heimilum landsins langt umfram verðbólgu.  Sigurbjörn Svavarsson rekstrarfræðingur sýndi fram á þetta í grein sem heitir Reiknuð eða raunveruleg verðbólga, með rökum sem hafa ekki verið hnekkt.  Enda ekki hægt, tölurnar tala sínu máli.

 

Hækkun VNV á þessu árabili nam 38% eða talsvert minna en verðlag, sem skýrist aðallega af lækkun húsnæðisliðar í vísitölunni (reiknuð húsaleiga). En Hagstofan gerir fleira en að mæla verðlag. Hún gerir reglulegar kannanir á raunverulegum útgjöldum heimilanna og þar kemur samdráttur heimilanna í neyslu fram. Þrátt fyrir þessa miklu hækkun á verðlagi höfðu útgjöld heimilanna einungis hækkað um 12% á þessum fjórum árum (Tafla 2.), sem er í takt við meðalhækkun launa á þessum tíma:

 

Hvernig stendur á þessum mismun á milli hækkunar VNV og hækkana raunverulegra útgjalda heimilanna? Jú, ástæðan er sú að VNV er byggð þannig upp að hún mælir einungis verðbreytingu á vörum í neyslukörfunni en ekki magnbreytingu. Þessi útreikningur á verðbólgu gefur ranga mynd af efnahagslegum raunveruleika frá hruni. Þessi vísitala er ekki að mæla aukna eftirspurn almennings eftir vörum, hún mælir einungis verðhækkanir, m.a. vegna gengisfalls krónunnar og hækkana opinbera aðila á gjöldum og sköttum en tekur ekki tillit til mikils neyslusamdráttar almennings. Hún er því ekki verðbólga í hagfræðilegum skilningi heldur einungis tilbúin „kreppuverðbólga“.

 

Heimilin reyna að mæta þessum þjónaði með kaupkröfum, óháð afkomu fyrirtækja.  Verðtryggingin er því orðin sjálfstæður verðbólguvaldur, vinnur gegn upprunalegu markmiði sínu að skapa stöðugleika og jafnvægi í efnahagslífinu.

 

Þessi þjófnaður og óstöðugleikinn sem hann veldur, er annar af hennar höfuðglæpum.  

Hinn höfuðglæpurinn er hvernig hún hefur leikið eigið fé fyrirtækja eftir Hrun.  Munum að Hrunið var alfarið af völdum fjármálageirans, sem gat sýnt óvitahegðun í trausti þess að verðtryggingin tryggði hann gegn afglöpum sínum.

Ég ætla að vitna í grein eftir Sævar Þór Jónsson, lögfræðing, grein sem heitir Skuldatímasprengja bankanna.

 

 

Um 700 lítil og meðalstór fyrirtæki fengu skuldafrest til þriggja ára í gegnum „Beinu brautina“. Nokkur þúsund til viðbótar fengu mismunandi útgáfur af svipaðri fyrirgreiðslu í bönkunum. Flest eiga þessi fyrirtæki sameiginlegt að skulda meira af stökkbreyttum skuldum en þau ráða við.

Á þriðja þúsund fyrirtækja glímir við tifandi tímasprengju í boði bankanna. Þetta eru fyrirtækin sem fengu hluta af skuldum frestað vegna þess að þau réðu ekki við afborganir af þeim að fullu eftir efnahagshrunið. Meinið er að stór hluti þessara fyrirtækja getur ekkert frekar ráðið við að greiða biðlánin þegar kemur að gjalddögum á þessu ári og því næsta. Biðlánin hanga yfir fyrirtækjunum eins og fallöxi. Þetta leiðir til stöðnunar, því forráðamenn fyrirtækjanna treysta sér ekki í uppbyggingu eða annan vöxt. Þeir vita ekkert hvað tekur við þegar kemur að gjalddögum á lánum sem þeir geta ekki borgað. Fyrirtækin eru heldur ekki söluvænleg með ósjálfbæran skuldaklafa.

Alls staðar er sama sagan, bankarnir gera ýtrustu kröfur um afborganir lána. Þeir mergsjúga fyrirtækin, sem reyna af bestu getu að standa undir greiðslum. En þau geta ekki meir. Bankarnir hafa eignfært kröfur á litlu og meðalstóru fyrirtækin sem þeir vita fyrirfram að þeir geta aldrei innheimt að fullu. Samt ætla þeir að halda þessu ferli til streitu.

Staðan er ekki aðeins slæm fyrir viðkomandi fyrirtæki, heldur ekkert síður fyrir þjóðarbúið í heild sinni. Alkunna er að fjölgun starfa er mest hjá litlum og meðalstórum fyrirtækjum. Þar er gróskan, hreyfanleikinn og sveigjanleikinn. Öll stórfyrirtæki byrjuðu sem lítil fyrirtæki. Ef fjármálastofnanir ætla að halda fjórðungi íslenskra fyrirtækja í spennitreyju ósjálfbærra skulda, þá mun seint bóla á þeim hagvexti sem allir telja nauðsynlegan fyrir viðreisn eftir hrunið.

 

Þetta er hin blákalda staðreynd verðtryggingarinnar.

Hún hefur rúið fyrirtæki landsins inn af skinni og hamlar gegn hagvexti framtíðarinnar.

Þetta er þjóðnýting í sinni svæsnustu mynd.

 

Nema hún er í þágu vogunarsjóðanna sem eiga verðtrygginguna.

Fyrir þá gera bjánar sig að fífli í dag.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Verðtrygging

Þjóðin gegn verðtryggingunni.

 

Þjóðin gegn hinu blóðsjúgandi fjármagni sem skilur efnahagslífið eftir í verra ásigkomulagi en engisprettufaraldur sem fer yfir blómlega akra.

Þjófatæki sem hefur rænt heimili landsins yfir 400 milljarða frá Hruni. Þá er verið að tala um hækkun lána umfram verðbólgu.

Lýðskrum kallaði Jón Steinar Gunnlaugsson neyðaróp þjóðarinnar.  Afhjúpaði sig sem smásál umræðunnar, kaus skrum Sjálfstæðisflokksins fram yfir staðreyndir mála.  

Fulltrúar þjóðarinnar, fulltrúar almennings, svöruðu skrumi Jóns í Morgunblaðinu í dag.  Tökum dæmi staðreynda gegn skruminu.

 

Samfélagið sem við búum í er grundvallað á sanngirnisreglum, skráðum og óskráðum og rof á þeim samfélagsgriðum leiðir til þess óskapnaðar í mannlegum samskiptum sem við verðum vitni að nánast daglega nú um stundir. Og mér er fúlasta alvara þegar ég fullyrði, að samfélag okkar eins og við þekkjum það bezt, mun ekki þola ójöfnuð eða misskiptingu af því tæi, sem gulltrygging réttinda einstakra hópa meðal okkar er. Mér þykir lakara, að það skuli vera Framsóknarflokkurinn en ekki okkar gamli flokkur sem stendur fyrir því að bjóðast til að leiðrétta óréttlætið. (Pétur Kjartansson lögfræðingur)

 

En samningar eru með þeim ósköpum gerðir að þeir hljóta að eiga við báða aðila sem við samningaborðið sitja. Það getur ekki verið eðlilegt að annar aðilinn geti hagað sér með þeim hætti að hann geti með hegðun sinni og gjörðum kollvarpað öllum þeim grunni sem samningurinn grundvallaðist á. Þá komum við að þeirri spurningu hvort það geti verið eðlilegt að sá sem lánar einhverjum eitthvað geti þegar honum sýnist breytt öllum forsendum og raunar hagað sér eins og bandít. .......Í þeim hremmingum sem gengið hafa yfir okkur á síðustu árum og þeim lygum og svikum sem bankarnir hafa sýnt þjóðinni, þá er fyrir mér alveg ljóst, að bankarnir eiga að bera mestan kostnað við lánin sem veitt voru á fölskum forsendum um þeirra eigin stöðu.  .......Eins og alkunna er, þá fóru bankarnir allir á hausinn og nú sigla þeir áfram á nýjum kennitölum og láta sem þeir hafi aldrei átt sér neina fortíð. Þeir hafa hins vegar ekki gleymt sínum gömlu viðskiptavinum, því nú sýna þeir milljarða hagnað ár eftir ár, sem grundvallast að mestu á að uppreikna þau stökkbreyttu lán sem þeir veittu þeim á fölskum forsendum. (Guðmundur Oddsson fyrrv. skólastjóri)

 

 

Formaður Jóns Steinars, annars ágætur maður, hefur tengst fyrirtækjum sem einnig hafa þegið milljarða niðurfellingu skulda sinna. Það er öllum ljóst að peningaöflin í þessu þjóðfélagi okkar hafa þegið niðurfellingar svo skiptir hundruðum milljarða svo ekki sé talað um framlög úr ríkissjóði. Nú er svo komið að meira en helmingur fjölskyldna í landinu er nánast kominn á vonarvöl vegna ófyrirséðra hækkana á húsnæðislánum vegna verðtryggingarinnar. Það eru miklar líkur á því að útlán með þessum hætti séu ólögmæt, en öllum má vera ljóst að þeir sem sitja uppi með verðtryggð lán eru fastir í vítisvél sem hefur læst klónum sínum svo fast í heimilin í landinu að fólk sér ekki til sólar. Fjölskyldur eru sviptar von um bættan hag og mörgum er gert ókleift að lifa venjubundnu og heilbrigðu lífi vegna þessa.

Það eru tvær þjóðir í þessu landi, þeir sem eru með verðtryggðan skuldaklafa og sjá ginnungagapið vaxa um hver mánaðamót og hinir sem eru firrtir allri ábyrgð með axlabönd og belti í verðtryggri veröld. Það verður að gera hér breytingar á. Forsendubrestinn þarf að afmá. Það verður að skipa málum hér þannig að fjölskyldur í landinu sjái út úr þessu basli og hér verði komið á kerfi sem afnemur það mikla ranglæti sem fjölskyldur búa við.

Jón Steinar segir í grein sinni að frelsinu fylgi ábyrgð og það er sannarlega rétt. En hvar er frelsi þeirra fjölskyldna sem hafa verið blekktar til að taka þátt í flóknum ólöglegum afleiðuviðskiptum? Frelsi eins nær ekki lengra en að landamærum annars. Ranglæti verðtryggingarinnar og stökkbreyttu lánanna er himinhrópandi. Við þekkjum fjölmörg dæmi um harðduglegt reglusamt fólk sem býr við aðstæður sem eru algjörlega óásættanlegar.

Fólk sem hefur tekið yfirvegaðar og skynsamar ákvarðanir fyrir fjölskyldur sínar, en löppunum hefur verið kippt undan þeim. Menn hlupu til með litlum fyrirvara og settu hundruð milljarða í hítina eftir fjármálafyrirtækin. Það þurfti ekki mikla yfirlegu, en þegar kemur að hinum almenna borgara er eins og menn finni því allt til foráttu að gera sjálfsagðar breytingar. (Jónína Benediktsdóttir framkvæmdarstjóri).

 

Og loks vil ég vitna í Sigurð Lárusson kaupmann, stjórnmálabarátta á að snúast um réttlæti.

Þeir sem lesið hafa ævisögu Ólafs Thors vita að þessi lífsskoðun var rauði þráðurinn í stjórnmálabaráttu hans.  

Núna er vík milli Ólafs og Sjálfstæðisflokksins.

 

Sú vík er ekki af völdum Ólafs.

Kveðja að austan.

Svo orti Skáld lífsins.

 

Þeir sem stinga höfðum sínum ofan í sandinn og vilja ekki sjá neyð annarra samborgara sinna eru verstu bræðurnir og verstu systurnar:

 

MESTU FURÐUVERKIN Á JÖRÐINNI.

 

Þú ert eins og sporðdreki, bróðir,

lifir í þínu huglausa myrkri

eins og sporðdreki.

Þú ert eins og spörfugl, bróðir,

alltaf á sífelldu flökti.

Þú ert eins og skeldýr, bróðir,

lokaður í skelinni, sjálfum þér sæll.

Þú ert skelfilegur, bróðir,

eins og munnur gígsins, útbrunninn.

 

Ekki einn,

ekki fimm,

því miður, þú ert einn af milljónum.

Þú ert eins og sauður, bróðir,

flykkist í hjörðina,

þegar smalinn hóar ykkur saman

og hleypur svo fagnandi,

jarmandi stoltur,

beinustu leið til slátrunar.

 

Þú hlýtur að skilja orð mín.

Þú ert mesta furðuverkið á jörðinni,

meira að segja furðulegri en fiskurinn

sem sér ekki hafið fyrir dropunum.

 

Kúgun valdhafanna er vegna þín, bróðir.

Og ef hungrið, sárin og nagandi þreytan

sækja okkur heim

og við erum kramdir í spað,

eins og berin í víni okkar,

er það vegna þín, bróðir.

 

Ég get varla fengið mig til að segja það,

en mestu sökina – kæri bróðir - átt þú.

 

N. Hikmet þýðing: Pétur Örn Björnsson

 

 

Og næst á dagskrá er neyð heimilanna.

 

Verðtryggingin er þau lifandi að drepa.

Alþingi hvetur til kynslóðasáttar og þjóðarsamstöðu um að hinar stökkbreyttu skuldir séu leiðréttar.

Eða er þetta ekki næsta mál á dagsskrá???

 

Hvað skyldi vera mikilvægara en neyð heimilanna??

Áherslumálin segja allt um innri vilja.

Kveðja að austan.

Stjórnarskrá þjóðarinnar drepin

Leiðréttum hinar stökkbreyttu skuldir.

 

Sá þingmaður sem talar um það dag og nótt verður kosinn.

Sá flokkur sem talar um það dag og nótt, verður kosinn.

Þorvaldur talar um stjórnarskrána, og verður ekki kosinn.  

Svo einfalt er það.

 

Skil svo sem gremju hans þegar hann uppgötvaði að hann hefði verið hafður að ginningarfífli.

Að hann var nytsamur bjáni sem hélt að ICEsave fjárkúgurunum hefði verið einhver alvara með stjórnarskráarbreytingunum.

Man einhver eftir því þegar heimili landsins risu upp haustið 2010?  Og frömdu næstum því valdarán, ríkisstjórn verðtryggingarinnar átti ekki nema nokkra daga eftir, rúin fylgi, naut einskis trausts.

Þá  var alltí einu boðið uppí dans með stjórnarskrána.  Og smátt og smátt sat sundrað fólk uppi með sínar stökkbreyttu skuldir því stjórnarskráin tók yfir alla umræðu, það er þegar ekki var verið að selja bretum landið, eða Kastljós hafði undir höndum gögn.  

Valdaelítan vissi alveg hvað hún var að gera, og henni tókst ætlunarverk sitt.

 

Núna á síðustu metrunum fyrir kosningar er ennþá verið að tala um stjórnarskrána.

Fólk á víst að borga lán sín með þessari nýju stjórnarskrá, eða búa í henni þegar verðtryggingareigendur bera það út af heimilum sínum.

Núna fá ginningarfíflin allt pláss heimsins í fjölmiðlum, fjármagnið sem gerir þá út, þarf ekki að óttast um eign sína í verðtryggingunni á meðan.

 

En þó menn séu ginningarfífl, þá eiga menn að fara rétt með algeng orð, eins og valdarán.

Núverandi ríkisstjórn situr ennþá, sæl og glöð, hefur unnið vel fyrir kaupi sínu við að ræna landsmenn í þágu fjármagnsins.  Henni hefur ekki verið steypt, hún situr sem fastast.  

Það hefur ekki annað gerst en það sem átti að gerast allan tímann.  Eftir hinn óvænta EFTA dóm, óvæntur því ríkisstjórninni hafði verið sagt annað, þurfti ekki lengur að breyta stjórnarskránni.  Það þarf ekki að kjósa aftur um ICEsave.

Eftir það máttu ginningarfíflin eiga sig.  Nema þau eru nýtt til að láta umræðuna ekki snúast um neyð heimilanna.

 

Eina sem er óljóst í málinu er þessi klassíska spurning áhugamanna um nútíma stjórnmál.

Hvað skyldi eitt stykki ginningarfífl kosta í dag???

Kveðja að austan.

„Þetta heitir valdarán“

Skoðið hagsmuni, þá vitið þið tilganginn.

 

Ef félag steraneytanda leggur til að tollgæslan breyti eftirliti sínu á þann hátt að þegar ljóshært vöðvabúnt heldur á tveimur níðþungum töskum, blístrandi, að þá fari tollarar alltaf í kaffi, þá er augljóst að félag steraneytanda er ekki að hugsa um meintan kaffiþorsta tollgæslufólks.

Ef félag landaframleiðanda leggur til að sykurskattur sé afnumin, og vísar í frelsisákvæði Hayeks, þá er ljóst að tillaga þeirra stjórnast ekki af frelsisást.

 

Þegar ríkisstjórn Íslands, eftir að hafa tapað kosningum um ICEsave, leggur í herleiðangur gegn stjórnarskránni og leggur til að í framtíðinni verði bannað að kjósa um slíka samninga, þá er ljóst að ást á betri stjórnarskrá ræður ekki för.

Þegar þingmenn sem voru kosnir til að berjast fyrir hagsmunum heimilanna, semja við ríkisstjórn sem er í herferð gegn heimilum landsins, gegn því að viðkomandi ríkisstjórn setji á stað vinnu við að endurskoða stjórnarskrána, þá er ljóst að áhugi á hag heimilanna ræður ekki för.  

Enda hefur flokkar viðkomandi þingmanna, Dögun og Piratar innan við 3% fylgi samanlagt.

 

Hagsmunir ríkisstjórnarinnar í stjórnarskráar málinu eru augljósir.

En hagsmunir þingmanna Dögunar blasa ekki eins við.  

Hvað þá hagsmunir fólksins sem sannarlega hefur barist fyrir hagsmunum heimilanna.  

Af hverju eru þau að fórna heimilunum fyrir þetta áhugamál ríkisstjórnarinnar???

 

Þau gátu sagt sér að ríkisstjórnarflokkarnir hefðu engan áhuga á að endurskoða stjórnarskrána, ef svo hefði verið, þá hefði allt ferlið ekki verið hannað á bænum Bakka í Borgarfirði, og bræðurnir þar í bæ ekki látnir sjá um framkvæmd málsins.  

Það er auðvelt að kenna lítilli klíku um, en þessi litla klíka kom hvergi nálægt málsmeðferðinni.  

Hún er á ábyrgð ríkisstjórnarinnar og engra annarra.  

 

Eru þingmenn Hreyfingarinnar svo grunnhyggnir að þeir sjá ekki að það er búið að spila með þá allan tímann???

Hvaða spjót standa á ríkisstjórninni??

Er það ekki svikin við heimili landsins??'

Og var barátta fyrir heimili landsins ekki höfuðstefnumál Borgarahreyfingarinnar??

Hvenær gufaði sú umræða upp???   Var það ekki þegar umræðan um stjórnarskrána tók yfir???

Hafa flokkar verðtryggingarinnar, Samfylkingin og Sjálfstæðisflokkurinn eitthvað þurft að verja stefnu sína gagnvart heimilum landsins???  

 

Tugþúsundir manna hafa verið svikin um réttlæti.

Þúsundir fyrirtækja eru uppá náð og miskunn bankanna komin.  

Öll fjármunamyndun í landinu fer í vexti og verðbætur.  

Samt er andófið gegn þessu með innan við 5% fylgi.

 

Er svona aulaháttur mannlegur, það er getur eitthvað mannlegt skýrt hið algjör klúður baráttunnar gegn hinum stökkbreyttu skuldum???

Þó heimska geti verið yfirgengileg, þá á hún sín takmörk.  

Sem fær mann til að íhuga, hvaða hagsmunir eða ávinningur býr að baki??

Og svarið er ekki tær heimska.  

 

Hvað sem skýrir þetta eymdarvæl þingmanna Hreyfingarinnar þá er það ekki heimska.

Dögun getur ekki afsakað sig með því.

Kveðja að austan.

 

 

 

Segja litla klíku taka völdin af þjóðinni