Sjálfstæðisflokkurinn feisar raunveruleikann.

 

Kjósendur flokksins eru ekki fífl.

Og eru óðum að verða fyrrverandi kjósendur flokksins.

 

Eina vika í viðbót með skrumi og lýðskrumi, og flokkurinn fer niður fyrir 25% múrinn.

Tvær greinar í viðbót frá Jóni Steinari þar sem hann vanvirðir vitsmuni flokksmanna, og Sigmundur Davíð fer að ógna 40% þakinu, fylgi sem enginn flokkur utan Sjálfstæðisflokkinn hefur náð.

 

Á þetta var bent á þessu bloggi strax eftir ræðu formanns flokksins, að flokkurinn myndi grafa sína eigin gröf ef hann fylgdi formanni sínum.

Allt sem sagt var hefur gengið eftir.

Og því engin ástæða til að ætla annað en að restin af forspánni gangi rætist.

Að flokkurinn í alvöru herji á 20 % markið, að hann fari niður fyrir það.

 

Fyrir tæpum 4 árum síðan, sumarið 2009 spáði ég því í athugasemdarkerfi mínu að Samfylkingin færi í 10% fylgi, og VG myndi berjast við að ná 5% markinu.  

Að flokkarnir myndu uppskera svik sín.

Þessi skoðanakönnun bendir til þess að sú spá sé að rætast.  

Þá var hlegið, núna hlær enginn stuðningsmaður þessara flokka, þeir óska þess að þeir hefðu betur hlustað.

 

Því kjósendur eru ekki fífl, og þeir fyrirlíta svikara.

Aðeins skortur á valkost hindra algjört hrun fjórflokksins.

 

Mín spá er sú að sá flokkur sem skorar spillinguna og svínaríið á hólm, muni uppskera um þriðjungs fylgi þjóðarinnar.  

Flokkurinn sem boðar réttlæti og von, og uppgjör við fjárkúgarana og vaxtaþjófana.  

Aðrar spár á þessu bloggi hafa ræst.  

Og þessi gerir það líka.

 

Það er ef handbendi vogunarsjóða hafa ekki náð að kaupa upp andófið.

Næstu dagar skera úr um það. 

Hvort fólk heyri herhvöt lífsins.

 

Aðeins vogunarsjóðirnir geta hindrað það, með mútum sínum og undirróðri. 

Hin ótal framboð eru ekki einleikin.

Það er ekki einleikið að vonin gaf upp öndina daginn fyrir ICEsave dóminn.

Það er ekkert einleikið í þeirri atburðarrás  sem einkennt hefur hið sjálfskipaða andóf þjóðarinnar.

Aðeins miklir hagsmunir, aðeins fjárfesting vogunarsjóðanna í verðtryggingunni skýrir hana.

 

Sem og skortur á manndómi hins venjulega manns, að þora ekki að risa upp, og segja, "Nú er komið nóg,."

Við látum ekki bjóða okkur þessa spillingu, og þessi undirmál lengur.

Við krefjumst réttlæti, öllum fórnarlömbum auðræningjanna til handa.  

Ekki bara að ég fái réttlæti, eða þú, eða við hin, heldur við öll.  

 

Allir fái haldið heimilum sínum, allir fá tækifæri til mannsæmandi lífs.

Allir fái sitt annað tækifæri.  

 

Við erum ein þjóð.

Þess vegna þurfum við aðeins eitt framboð.

 

Framboð um Samstöðu um lífið.

Um réttlæti, von og framtíð.

Án auðráns, án auðræningja.

 

Bless vogunarsjóðir, bless hrægammar.

Engin blessun fylgir brotthvarfi ykkar.

Aðeins smánin og fordæming mennskunnar.

 

Farið og komið aldrei aftur.

Kveðja að austan.

 

Framsókn með 32% fylgi

Um hvað er rætt við Evrópusambandið??

 

Hafa einhver samningsmarkmið verið sett fram??

Og á hvaða forsendum??  Að fá varanlegar undanþágur, tímabundnar undanþágur, að fá aukið vægi við ákvarðanatöku, að Evrópusambandið breyti lögum sínum og reglum svo hagfeldara verði fyrir þjóðin að ganga í sambandið, eða hvað er það sem er verið ræða??

 

Hvernig getur fólk eins og Þorgerður Katrín og Björgvin G. sagt að það eigi að klára viðræður við ESB, þegar það liggur klárt fyrir að þjóðir sem vilja ganga í ESB, ganga í ESB á þeim forsendum sem sambandið leggur upp með??

Það er ekki samið um regluverk ESB, það er ekki samið um stjórnskipan ESB, það er ekki samið um varanlegar undanþágur.  

Hinar meintar viðræður snúast um hve fljótt og örugglega  umsóknarþjóðir geti tekið upp regluverk ESB, hvenær þær eru tilbúnar til að gerast aðildarþjóð að sambandinu.  

Það að klára viðræður snýst um það eitt að ákveða hvenær íslenska þjóðin er tilbúin að gerast aðili að  sambandinu.

 

Að halda öðru fram er annaðhvort vanþekking eða hrein og klár lygi áróðursins.  

Að sækja um aðild, er að sækja um aðild. 

Til að gerast aðili.

 

Þetta er vitað, samt kemst fólk upp  með að ljúga til um eðli hinna meintu samningaviðræðna.

Og það þarf að setja í lög að þingmenn sem ljúga svona blákalt, að þeir séu látnir sæta ábyrgð.

Bein lygi á ekki að geta stjórnað umræðum á Alþingi eins og þessi frétt vísar í.

 

Á að ganga í ESB, á ekki að ganga í ESB.

Um það eiga alþingismenn að ræða.  

Kosti þess og galla.

 

Þeir eiga ekki að komast upp með beinar lygar og blekkingar, um eitthvað sem þeir kalla aðildarviðræður, sem þarf að klára svo afstöðu sé hægt að taka til aðildar.  

Þeir sem vilja ganga í Evrópusambandið, geta ekki skammast sín svo fyrir sambandið að þeir þori ekki að taka umræðum um kosti þess og galla.  Að þeir þurfi að beita lygum og blekkingum til að halda hinni lýðræðislegri umfjöllun frá þjóðinni, með því að vísa stanslaust í einhverja samninganefnd, og meintar viðræður hennar við Evrópusambandið.  

Hafi þeir ekki kjark til að segja, "við eigum að sækja um aðild, til að gerast aðilar", þá er eitthvað mikið að rökfærslu þeirra um ágæti aðildar.  Því sá sem þorir ekki að standa opinberlega við skoðanir sínar, veit innst inni að þær skoðanir eru rangar.

 

Það segir líklegast allt um hörmungar Evrópusambandsins, að þeir sem sækja um aðild, þora ekki að kannast við að þeir vilji aðild.  Beita þeirri ómerkilegu lygi, að þeir séu aðeins að ræða málin, kíkja í pakkann, sjá samning, og taki síðan afstöðu.  

Sjálfstæðisflokkurinn er aumur í andstöðu sinni við aðild, ef hann líður þingmönnum sínum slíkt blekkingartal.  Því þar með er hann samábyrgur lyginni, lætur hana viðgangast.

Enda engin tilviljun, forysta flokksins vildi inn, en fékk ekki til þess stuðnings á aukalandsfundi í janúar 2009.

Forystan hefur ekkert skipt um skoðun, hún er aðeins kjarklaus.  Lætur því hluta flokksins taka undir blekkingarvaðal ríkisstjórnarinnar.  

 

Og gungur er þeir menn sem segjast sjálfstæðir menn, en líða forystu flokksins slíkan hráskinnsleik. 

Flokkur sem líður síljúgandi þingmenn í ESB umræðunni, er ekki heill í andstöðu sinni.

Hann þykist, er er ekki.  

Hann treystir á baktjaldamakkið, undirferlin, blekkingarnar.

 

Svo augljóst öllum, sem eru ekki ósjálfstæðir. 

Sem láta ekki aðra hugsa fyrir sig.

 

En virðist vefjast fyrir stuðningsmönnum Sjálfstæðisflokksins í dag.

Snorrabúð er stekkur, af er það sem áður var.

Kveðja að austan.

 

 

 

ESB eitt brýnasta kosningamálið

Aðeins hálf sagan sögð, og varla það.

 

Það eina sem er nákvæmlega rétt hjá í þessari grein Þorsteins er sú fullyrðing að það var rétt að láta bankana falla.  Jafnvel þó það sé ekki vitnað í þá Stiglitz og Krugman.  Kallast kommon sens, svipað og að stinga ekki hendi inní óvarða rafmagns innstungu eða synda í fiskabúri fullu af piranha fiskum.

Og vissulega tók ríkisstjórn Íslands þessa ákvörðun, Geir Harde mátti eiga að hann lét ekki undan þrýsting Evrópusambandsins um ofurskuldsetningu íslensku þjóðarinnar.   Og Össur má eiga að hann viðurkenndi vanþekkingu sína, og lagðist ekki gegn þessari ákvörðun Geirs. 

En restin af ráðherrunum var úti af aka, og vissu varla að það hefði orðið hrun, hvað þá að þeir hefði komið nálægt undirbúningi neyðarlaganna.  

Neyðarlögin voru unnin í Seðlabankanum, og þó það sé ofsalega vinsælt að skíta út þá stofnun þá er það staðreynd að sjálfstæði okkar í dag eigum við forystu hans að þakka. 

Ríkisstjórnin flæktist ekki fyrir, hún var of  vönkuð til þess.

 

En eftir að Evrópusambandið kippti í spotta sína, og fyrstu útsendarar vogunarsjóðanna komu til landsins, þá var Seðlabankinn borinn ofurliði, stjórnmálastéttin seldi þjóð sína í hendur AGS og þjóðin átti að borga fyrir skuldir útrásarinnar.

Glæpir stjórnmálastéttarinnar voru þrenns konar.  Hver fyrir sig tilræði við þjóðina.

 

1.  Í samkomulaginu við AGS voru skýr ákvæði um að ríkisstjórn Íslands semdi við breta og Hollendinga um uppgjör á ICEsave reikningum Landsbankans, á þann hátt að breta og Hollendingar væru ánægðir með það samkomulag.  Hvað sem má segja um afglöp Steingríms þá byggði hann þau afglöp á því sem þegar hafði verið samið um.

2. Í samkomulaginu við AGS var skuldbinding um að ríkisstjórn Íslands tryggði Seðlabankanum nægan gjaldeyri svo erlendir krónueigendur gætu skipt krónum sínum í gjaldeyri án þess að gengi krónunnar félli meir en þegar var orðið.  Þess vegna voru lánin hjá AGS og Norðurlöndum tekin, til að mynda þann gjaldeyrisvarasjóð sem þurfti til að hindra gengisfall krónunnar.  Það er aðeins ein ástæða fyrir því að þessi risalán féllu ekki á þjóðina strax, AGS frestaði að greiða út lánin vegna andstöðu þjóðarinnar í ICEsave.  Annars værum við gjaldþrota í dag, réðum ekki við að greiða þessi lán til baka.

3. Ofurskuldsetning þjóðarinnar var niðurjörfuð.  Aðeins átti að afskrifa lán hjá þeim sem sannarlega gátu ekki borgað (fyrirtæki auðmanna).  Bankarnir áttu að ráða endurfjármögnun hinna stökkbreyttu skulda.  Ofurskuldsett þjóð nær sér aldrei uppúr skítnum, efnahagur hennar smán saman fjarar út.  Hávextir gera svo illt verra.  Öll verðmætasköpun í þjóðfélaginu fer í vasa fjármagnseiganda. 

 

Þess vegna eru það algjör öfugmæli að besta leiðin hafi verið farin.

Hið rétta er að Seðlabankinn knúði í gegn neyðarlögin og hindraði þar með tafarlaust gjaldþrot þjóðarinnar.

Síðan þá hefur stjórnmálastéttin markvisst unnið í þágu fjármagns gegn þjóðinni.

Hún réði bara ekki við Bessastaði, annars væri allt búið.

 

Og það verður allt búið eftir kosningar ef þjóðin snýst ekki til varnar.

Ofurskuldsetningin mun sjá til þess.  

Vogunarsjóðirnir fjárfestu í verðtryggunni og þeir ætla að hirða hana.

Markvisst er unnið að því að koma krónueignum braskara í erlendan gjaldeyri, gjaldeyri sem þjóðin er skuldsett fyrir.

 

Kosningarnar eru okkar síðasta vörn.

Og það vill enginn manna varnarmannvirkin.  

Sameiginlegt framboð þjóðarinnar um réttlæti og von hefur ekki litið dagsins ljós.

Því hinn venjulegi maður hefur ekki stigið fram.

 

Eins og enginn eigi líf sem þarf að vernda.

Útrásin rændi okkur mörgu, eignum og æru, en versta ránið var ránið á manndómi þjóðarinnar.

Hún snýst ekki gegn ICEsave fjárkúgurunum og verðtryggingarþjófunum.  

Hún snýst ekki gegn vaxtaþjófum bankanna sem ástunda útburð fátæks fólks eins og nýhafin sé 20. öldin en ekki 21. öldin.  

Hún snýst ekki gegn hinu svarta fjármagni vogunarsjóðanna sem ætlar að skuldaþrælka börnin okkar um ókomna tíð.

Hún snýst ekki gegn ómennum sem svelta almannaþjónustu, löggæslu, sjúkrahús, en nýta skattfé þjóðarinnar í ofurvexti handa fjármagninu.  

 

Eins og karlæg gamalmenn hanga heimilisfeður á tuðinu og sjálfsvorkunni, eins og örvisa kerlingar horfa mæður á eyðingu framtíðar barna sinna.

Horfa á eyðingu þess samfélags sem fóstrar börnin þeirra.

Lægra getur ein þjóð ekki lotið.

 

Að kjósa yfir sig skuldaánauð barna sinna.

Stjórnarskrá hvað???

Kveðja að austan.

 

 

Var besta leiðin valin?

Er hvíta duftið skýringin??

 

Eða gamla góða brennivínið sem fylgt hefur svona samkundum í gegnum tíðina.

Hvað annað getur útskýrt þversögnina???

Sem kemur fram í þessu orðum, sem er mikil fegrun á ástandinu á evrusvæðinu, því það sér ekki fyrir endann á kreppunni.  En sættumst samt á þessa lýsingu:

 

Hún sagði skiljanlegt að margir væru efins um að aðild væri rétta skrefið, atvinnuleysi væri mikið og viðvarandi í flestum evrulöndum, Evrópa yrði væntanlega svæði hægs vaxtar næstu áratugi miðað við til dæmis Asíu og Norður-Ameríku og rekstur evrunnar kallaði á miklar breytingar, svo sem að reka björgunarsjóði og bræða saman ríkisfjármál evrulandanna.

 

En hvernig það rímar við þessa framtíðarsýn, er ofvaxið hverjum manni, sem er edrú, að skilja.

 

Þar kæmi fram viðleitni til að búa íslensku atvinnu- og þjóðlífi betri skilyrði og jafna samkeppnisstöðuna.

 

Hver vill jafna samkeppnisstöðu sína í átt að viðvarandi atvinnuleysi og samdrætti??

Bogi, Örvar??

 

En gjáin sem myndaðist er bein afleiðing af stefnu AGS, hávöxtum og niðurskurði.  

Slík óráð draga alltaf úr fjárfestingu, alltaf úr framleiðslu.

Og þessi óráð voru meðal annars í boði Samtaka Iðnaðarins.

 

En það er gott að kenna öðrum um.

Kveðja að austan.

Gjá milli atvinnulífsins og stjórnvalda

Er þetta trúverðugt??

 

Svona rétt fyrir kosningar.

Það er ekki langt síðan að það var opinber stefna Seðlabanka Íslands að snjóhengjan svokölluð væri einhvers konar endurfjármögnunarvandamál, að það yrði að stýra að hún færi ekki of hratt úr landi.

Rök sín byggði bankinn meðal annars á algjöru vanmati á krónueign erlendra aðila í hagkerfinu.  

 

Af hverju er rokið til núna rétt fyrir kosningar, og látið eins og það eigi að gera eitthvað??

Er það vegna þess að það tekur seðlabankamenn alltaf 4 ár að fatta einföldustu hluti, þeir séu með svokallaðan 4 ára fattara líkt og stjórnmálamenn, sem fatta alltaf á kosningavetri hverju þeir lofuðu á kosningavetrinum fyrir 4 árum síðan??

Eða er þetta óttinn við kjósendur??

 

Að kjósendur gætu tekið uppá því að kjósa óvini verðtryggingarinnar??

Og þess vegna verði ýmislegt sagt sem verður ekki gert.

En gæti hindrað að almenningur reyndi að verja framtíð sína.

 

Staðreyndin er sú að stjórnmálastéttin sveik þjóð sína eftir Hrun.

Hún seldi hana í ánauð vaxta og verðtrygginga, afhenti hana erlendum kröfuhöfum útrásarvíkinganna.  Útrásarvíkingarnir settu þjóðina að veði, að henni forspurðri, og stjórnmálastéttin stóð við það veð.

Þó þjóðin hafi verið rænd um hundruð milljarða frá Hruni, þá gekk samt ekki eftir sjálf salan á landinu, ICEsave Nei-ið stöðvaði þau áform.

Stöðvaði þau fram yfir kosningar.  

 

Núna skiptir öllu fyrir vogunarsjóði sem fjárfestu í verðtryggingunni, að réttir flokkar verði kosnir.

Samfylkingin, Dögun, Björt Framtíð, Vinstri Grænir og Sjálfstæðisflokkurinn.

Skoðanakannanir benda til þess að um helmingur þjóðarinnar gætu hugsað sér að kjósa von og réttlæti,  að kjósa framtíð fyrir börnin sína.  Aðra framtíð en líf skuldaþrælsins.

Aðeins skortur á trúverðug framboði hefur hindrað að það gengi eftir.  

 

Þess vegna eru öll þessi ótal framboð, þau eru kostuð með beinum eða óbeinum hætti af eigendum verðtryggingarinnar. 

Kostaður skrípaleikur sem er eins konar framlenging af farsanum, spilum með þjóðina sem leikinn er á Alþingi við engar vinsældir þjóðarinnar.  Vinsældir hinnar ótal framboða eru á svipuðum skala, frá 0 uppí 2%, fara minnkandi.  

En þau hindra alvöru fólk í að bjóða fram alvöru framboð.  

Framboð um réttlæti, framboð um von.

Framboð sem býður fram lausn, en ekki sjálft sig sem lausn.

 

Hvort vogunarsjóðunum takist ætlunarverk sitt mun tíminn skera úr um.

Þjóðin veit að alvöru fólk býður fram þegar tilkynnt verður um ákæru á hendur þeim Jóhönnu og Steingrími, fyrir landráð.  Og í framhaldi að meðreiðarsveinar breta verði ákærðir fyrir hlutdeild í fjárkúgun og vísvitandi blekkingum til að hafa fé af fólki.

Alvöru fólk veit að helstu tæki vogunarsjóðanna eru málaliðar sem beita falsi og blekkingum svo fólk efist um að hægt sé að leiðrétta hinar stökkbreyttu skuldir.  Efist svo mikið að það þori ekki að kjósa réttlæti og von, heldur raði sér bugað á færiböndin sem leiða þau í sláturhús verðtryggingarinnar og skuldaánauðarinnar. 

Alvöru fólk veit að eina ráðið til að stöðva þessa málaliða valdsins, er að láta þá sæta ábyrgð vegna stuðning sinn við ICEsave fjárkúgunina, því þar varð málaliðunum á, þeir voru ekki lengur á gráa svæðinu, þeir fóru yfir línuna sem skilur að löglegt en siðlaust yfir í að vera siðlaust og ólöglegt.

Þeir eru þjófar, fjárkúgara, glæpamenn.  Og munu halda áfram að berjast gegn þjóð sinni fyrir 30 silfurpeningar þar til múrar Litla Hrauns stöðva þá.  

 

Í dag fara þessir málaliðar hamförum í fjölmiðlum, ráðast gegn því fólki sem vill réttlæti og heiðarlegt samfélag, ráðast gegn öllum sem ógna húsbændum þeirra, fjármagninu.  

Og þeir munu ná að tryggja flokkum verðtryggingarinnar, Samfylkingunni, VinstriGrænum, Bjartri Framtíð, Dögun og Sjálfstæðisflokknum meirihluta atkvæða. 

Nema lögin séu virkjuð.  Ennþá getur fjármagnið ekki keypt sig frá þeim.

 

Þetta vita vogunarsjóðirnir og þess vegna var eitt skrípaframboðið látið tilkynna að það ætlaði að ákæra allt Alþingi fyrir landráð, svo öruggt væri að hlegið yrði og þeir seku myndu síðan sleppa.  Ætli Eyjafjallajökull verði ekki ákærðu næst fyrir umhverfisspjöll.  Og svona í leiðinni  talað um leiðréttingu hinna stökkbreyttu skuldum.  

Því eins og horn og hali eru megineinkenni púka, þá þekkjast framboð undan rifjum vogunarsjóðanna á allskonar sérvisku og séráhugamálum viðkomandi frambjóðenda, sem síðan ætla að afla sérvisku sinni fylgi með því að tengja sig við skuldaþrælkun þjóðarinnar.  

Allir ætla að tryggja heimilunum réttlæti, en setja samt önnur  mál á oddinn.  Málum sem hinn almenni kjósandi getur seint eða illa tengt við einhverja nauðsyn eins og staða þjóðarinnar er í dag. 

Og bregst við með því að kjósa ekki viðkomandi framboð.  

 

Nei, ekkert í þjóðmálaumræðunni er trúverðugt í dag.  

Annarlegir hagsmunir eiganda verðtryggingarinnar stýra henni með stanslausum uppákomum og rugli.  

Og skynsamlegar lausnir nokkrum mínútum fyrir kosningar, hjá fólki sem hefur áður talað gegn hinum skynsömu lausnum, eða alltaf brugðist þegar á reynir, þær eru ekki trúverðugar.

Framboð sem boða sig sjálft sem lausn, en ekki lausnina sem slíka, eru ekki trúverðug.

Jafnvel Framsóknarflokkurinn, eins ágæt eins og núverandi stefna hans er í skuldamálum þjóðarinnar, er ekki trúverðugur.  Hann er það ekki á meðan núverandi forystu gerir ekki upp við fortíð flokksins og slítur öll tengsl við hið skítuga fjármagn sem öllu réði í flokknum síðustu árin fyrir Hrun.  

 

Það er ekkert trúverðugt því mest af því sem gerist, er hannað af atburðasmiðum í þjónustu vogunarsjóðanna sem keyptu upp þrotabú gömlu bankanna, og mættu hingað strax eftir Hrun með efnahagsböðla sína til að skapa þann jarðveg að þjóðin gæti ekki staðið saman um vörn sína. 

Þessir menn stjórna Íslandi í dag á bak við tjöldin.

Og grímulaust munu þeir stjórna eftir kosningar.

 

Því hinir trúverðugu gáfust upp.

Reyndust ekki meiri menn en það.

Kveðja að austan.

 

Væntir 75% niðurskrifta

Af hverju ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að eyða heimilunum??

 

Ef heimilin eiga að vera í fyrirrúmi??

Er sjóndeildarhringur hans svo þröngur að hann telji að það sé nóg að yfirstéttin, auðstéttin fái skuldir sínar afskrifaðar, að þá sé stefna flokksins uppfyllt. 

Það gengur listi meðal þjóðarinnar um afskriftir þessa fólks sem tók ákvörðun um stefnu Sjálfstæðisflokksins varðandi skuldavanda heimilanna.  Fólksins sem nýtti sér auð sinn og áhrif til að kengbeygja hinn venjulega flokksmenn, til að þurrka út áður markaða stefnu flokksins sem var bæði vitur og skynsamleg.

 

En það sem hefur farið verst í hinn almenna sjálfstæðismann, er hin algjöra fyrirlitning á vitsmunum hans, auglýsingar ætlaðar honum ganga út frá þeirri forsendu að hann sér fífl.

Að hann skilji ekki þversögnina í markaðri stefnu um að ná jafnvægi í ríkisfjármálum, og " Að tryggja grunnþjónustu fyrir alla landsmenn og standa vörð um velferðina. ".  Með því að lækka skatta en á sama tíma nýta skattkerfið svo eigendur verðtryggingarinnar, fái meira upp í þjófnað sinn.

Að hann skilji ekki þversögnina að segjast vera á móti ESB, en boða stefnu Brussel í efnahagsmálum, niðurskurð og niðurskurð, sem er bein ávísun á samdrátt og kreppu.  Það þarf ekki að rífast um það, þetta var stefna flokksbróður Bjarna á Spáni, og þar er atvinnuleysið að ná atvinnuleysi kreppuáranna.  Og kreppa Brussel ráða rétt að byrja.

Að hann skilji ekki að þegar Sjálfstæðisflokkurinn segir að heimilin séu i fyrirrúmi, að þá er í reynd átt við eigendur verðtryggingarinnar, vogunarsjóðina, að þeir séu í fyrirrúmi.  Auk þess að hirða launin af fólki, þá fá þeir líka séreignarsparnað þess, sem þýðir að þegar fólk er komið í þrot, þá á það ekki einu sinni sparnað sinn.  

Fyrir utan ósvífnina að taka pening frá langsveltu heilbrigðiskerfi til að borga hluta af hinni ólöglegu verðtryggingu, sem brýtur á eignarréttarákvæði stjórnarskráarinnar upp á hvern einasta dag.  

 

Fólk er ekki fífl, ekki einu sinni sjálfstæðismenn.

Þess vegna er fylgi flokksins í frjálsu falli.

Fylgið dalar, og dalar.   Kemst ekki mikið lægra.

 

Í þessu samhengi verða menn að gera sér grein fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn á alltaf sitt fasta fylgi.  Þó flokksforystan hefði sett það í stefnuskrá, fyrir utan að eyða fjárhag heimila og fyrirtækja landsins með glórulausum stuðningi sínum við verðtrygginguna, að flokksmenn ættu að vinna kauplaust í þágu vogunarsjóða, við að grafa skurði, um helgar og á öðrum frídögum, að þá færi fylgið ekki mikið niður fyrir 25%.

Jafnvel þó pelsakonurnar hefðu tekið það fram, að fólk ætti að ganga um nakið við þá iðju, fyrst það ætti ekki pelsa, þá hefði 20% múrinn vart fallið.

Eiginlega er ekki hægt að hugsa sér þá heimsku og vanvirðingu sem myndi ofbjóða fastafylgi flokksins.  

 

Þess vegna er 27% fylgi eftir fjögurra ára valdatíð ömurlegustu ríkisstjórnar vestrænnar sögu, ríkisstjórnar dæmdra vaxtaþjófa og fjárkúgara, algjör ósigur þess fólks sem hélt að það gæti svikið heimili landsins.

Að það dygði að kúga landsfundinn, og síðan myndi vænn styrkur frá verðtryggingunni duga til fífla fólk, að auglýsingaherferð gæti fengið fólk til að kjósa svikin.  

Það gat sagt sér að fólk er ekki fífl, það þýddi ekki að fífla það.

Ekki þegar skjól og griðastaður barna þess er í húfi. 

Það dugði á tímum veislunnar miklu, en að reyna slíkt þegar sjálf framtíð þjóðarinnar er undir, það lýsir þvílíku dómgreindarleysi, að einsdæmi má teljast.  

 

Og að kenna ESB stefnunni, eða svikunum í ICEsave um, er aðeins til að toppa heimsku, sem á ekki að vera hægt að toppa.  

Nokkrar greinar í viðbót frá kjaftakerlingum flokksins um lýðskrum og aðra fávisku, og þá mun fylgið sleikja 25% mörkin í næstu skoðanakönnun.

Og ef fram kemur stjórnmálaafl gegn vogunarsjóðunum, gegn skuldaánauð barna okkar, gegn þjófnaði og ránum verðtryggingarinnar, þá mun 20% múrinn falla.  

 

Við upplifum ögurstund þjóðarinnar. 

Og almenningur skilur það.  

 

En stjórnmálamenn okkar ekki.

Þeir halda að fólk sé fífl, og þeir geti þjónað hinu svarta fjármagni og komist upp með það.

En svo er ekki.

 

Svo er ekki.

Kveðja að austan.

 

„Heimilin eiga að vera í fyrirrúmi“

Framboð um réttlæti.

 

Handa heimilum landsins, um leiðréttingu hinna stökkbreyttu skulda, mun aldrei ná markmiði sínu nema það rífi sig uppúr hinni þröngu nálgun á hagsmuni eins hóps, og tali um réttlæti handa öllum.

Öllum fórnarlömbum hins sírænandi fjármagns og þess kerfis sjálftöku og fjármálabrasks sem byggt var upp á árunum fyrir Hrun.

Því sundrungin, að etja einum hópi gegn öðrum er forsenda valda auðklíkunnar.

 

Bolsévikar unnu borgarstríðið í Rússlandi þó þeir væru aðeins einn hópur af mörgum, en þeir útrýmdu hverjum hópnum á fætur öðrum á meðan hinir börðust innbyrðis.  Síðan tók við 70 ára kúgun orfríkismanna.  

Þjóðverjar töpuðu seinna stríði vegna þess að framferði þeirra var svo heiftúðugt, að það sameinaði ólíkar þjóðir gegn þeim, þeir náðu aldrei að sundra því bandalagi.

 

Íslenska þjóðin stendur frammi fyrir ekki síður heiftugum óvini, sem mun ganga frá sjálfstæði hennar og skilja efnahagslífið eftir í rjúkandi rústum.  

Verðtryggingin er ekki gerandi sem slíkur.  Vissulega hefur hún rænt heimili landsins yfir 400 milljarða frá Hruni, en hún er aðeins tæki, og það er aflið á bak við hana sem ógnar þjóðinni.  Að afnema verðtrygginguna, leiðrétta hinar stökkbreyttu skuldir, það er markmið, en verður aldrei að veruleika nema þessu afli sé mætt.  Og þetta afl er þess eðlis, að þó það þurfi að gefa eftir tímabundið, þá sækir það fram aftur.  og aftur og aftur.   Og mun ætíð gera þar til það er stöðvað í eitt skipti fyrir allt.

 

Hinn heiftugi óvinur sem ógnar þjóðinni er hið vanheilaga bandalag innlendra auðmanna við hið svarta fjármagn vogunarsjóðanna.

Það er þetta bandalag sem skýrir öll svikin og allt óréttlætið frá Hruni.

 

Skjaldborgin um afskriftir auðmanna og svikin við heimilin er engin tilviljun.

Samkomulagið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn sem var svipan á þjóðina til að samþykkja ICEsave, til að sætta sig við glórulausa stóriðjuuppbyggingu (það átti að fjárfesta fyrir yfir 300 milljarða) í upphafi heimskreppunnar, uppbyggingu fjármagnaða fyrir lánfé sem þegar hálfgjaldþrota, eða alveg gjaldþrota orkufyrirtæki, áttu að sjá um.  Og þetta samkomulag löghelgaði verðtrygginguna og hávaxtastefnu sem hefur sogið hundruð milljarða úr atvinnulífinu í vasa þrotabúa bankanna.

Það var engin tilviljun að vogunarsjóðirnir komu til landsins, eða þeim var afhent íslenskt efnahagslíf á silfurfati.

Og það var engin tilviljun að þrotabú þjóðarinnar var látið sækja um aðild að ESB, sú aðild átti að innsigla hið endalega gjaldþrot þjóðarinnar, uppgjörið við lánadrottna útrásarinnar, og yfirráð alþjóðlegs fjármagns yfir auðlindum landsins.

Ekkert af þessu var tilviljun, og það var engin tilviljun hvernig gerendur Hrunsins, uppklapparar þess og meðreiðarsveinar yfirtóku þjóðmálaumræðuna eftir Hrun.  Að þjóðinni var talið í trú um að svipugöng Alþjóðagjaldeyrissjóðsins væru endurlausn hennar, að hún væri sek, og hennar dómur væri að þræla í skuldaánauð verðtryggingar og afborgana af lánum útrásarinnar um aldur og ævi.

 

Ekkert af þessu var tilviljun, þetta var hönnuð atburðarrás þeirra sem fjárfestu í hruni þjóðarinnar.

Tilviljunin var sú atburðarrás sem fékk Ólaf Ragnar Grímsson til að vísa ICEsave til þjóðarinnar.  Þar með riðlaðist hin skipulagða yfirtaka á þjóðinni, og þess vegna er ennþá von.

Vonin felst í næstu kosningum, að þjóðin nái að mynda afl sem getur nýtt sér lög og rétt til að afhjúpa samsærið, afhjúpa hinn sírænandi lýð og láta hann sæta ábyrgð gjörða sinna.

 

Hið vanheilaga bandalag vogunarsjóðanna og innlendra auðmanna mun formlega yfirtaka bankakerfið eftir kosningar, og eignast þar með hin verðtryggðu lán, og stjórna efnahagslífinu í gegnum eignarhald bankanna á helstu fyrirtækjum þjóðarinnar. 

Í raun eru fá  fyrirtæki sem eru ekki undir náð og miskunn bankanna komin.

Leikritið er þegar hafið, og sama handrit er notað og í aðdraganda ICEsave samninganna.  

Á Alþingi var samþykkt að framlengja gjaldeyrishöftin, samróma og gerendur ICEsave glæpsins notuðu sama orðalagið.  Þeir voru að gæta hagsmuna þjóðarinnar, gjaldeyrishöftunum yrði ekki aflétt fyrr en tryggt yrði að útstreymi til vogunarsjóðanna sköðuðu ekki efnahagslífið, og svo framvegis.

Allt mjög trúverðugt, ef ICEsave hefði ekki afhjúpað þennan orðvaðal og afhjúpað hina raunverulega hagsmuni sem núverandi alþingismenn þjóna.  Hagsmuni þjóðarinnar átti að gæta í hvívetna, svo kom samkomulag sem gerði þjóðina gjaldþrota á einni nóttu er það hefði verið samþykkt, og það var samþykkt.  Vissulega með smá leikþætti þar sem sumir þóttust vera á móti, en það var samþykkt.

Það er engin ástæða til að ætla að hið sama gerist ekki núna, því þetta eru sömu leikendur, sama leikritið.  

Sama markmiðið, að afhenda hinu svarta fjármagni algjör yfirráð yfir efnahagslífi þjóðarinnar, arðræna auðlindir hennar, breyta blómlegu velferðarsamfélagi í samfélag skuldaþræla þar sem fólk stritar fyrir tilbúnar skuldir verðtryggingarinnar, og skattar þess fara í hít erlendra skulda sem teknar voru að láni til að greiða út innlendar krónueignir braskara.

 

Þetta er nákvæmlega það sem samkomulagið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn fól í sér, aðeins ítrekað Nei þjóðarinnar gegn ICEsave fjárkúguninni frestaði þessum áforum.

Frestaði þeim fram yfir kosningar.

 

Framboð sem skilur ekki þessa atburðarrás, og gerir sér ekki grein fyrir því ógnarafli sem sækir að þjóðinni, er annað  hvort framboð heimskunnar, eða það sem líklegra er, framboð að undirlagi hins sírænandi rumpulýðs.  

Fólkið sem talar um stjórnarskrána, fólkið sem talar um ESB, fólkið sem reynir stanslaust að siga vörn þjóðarinnar í vestur þegar sótt er að henni úr austri, er fólkið sem flokkast undir hið síðar nefnda.  Það vinnur beint fyrir ógnaröflin sem sækja að þjóðinni.

Fólkið sem ætlar að einskorða sína baráttu gegn óréttlæti hinna stökkbreyttu skulda, án þess að setja baráttu sína í það heildarsamhengi sem ég lýsti hér að ofan, er fólkið sem flokkast undir það fyrrnefnda.  Aðferðafræði þess er aðferðafræði Dúdú fuglsins sem stillti sér alltaf upp fyrir veiðimanninn svo auðveldara væri að skjóta hann.  Það mun engum árangri ná því stríð þess er ekki þessa heims, það er í ímynduðum heimi þar sem allir eru góðir, og enginn ætlar eða hefur hag af að gera öðrum illt.

 

Von  þjóðarinnar felst í framboði um réttlæti.  Réttlæti öllum til handa.  Ekki bara sumum, "ekki bara handa mér og mínum, hinir voru eitthvað bara svo vitlausir eða á röngum stað á vitlausum tíma".

Sá sem skilur ekki þessa grunnstaðreynd mun engu breyta.

Framboð um réttlæti tilkynnir að allir sem misst hafa heimili sín eftir Hrun, fái heimili sín til baka.  Jafnt syndugir sem hinir vammlausu.  Síðan verði samið um skuldir fólks, þannig að fái haldið húsnæði sínu.  Það var hægt að afskrifa hjá auðmönnum, hjá ríka fólkinu sem á stjórnmálastéttina, það er líka hægt að afskrifa hjá hinum venjulega manni.  Og enn og aftur, alveg óháð hvort menn eru vammlausir eða syndugir.  

Að átta sig á þessari staðreynd, er forsenda þess að menn verjist sterkasta vopni ógnaraflsins, sundrunginni, að etja einu hópi gegn öðrum.

 

Framboð um réttlæti tilkynnir að það muni standa vörð um það samfélag sem ól okkur upp og fóstraði, um heilbrigðiskerfið, um menntakerfið, um umönnun aldraða og sjúkra.  

Framboð um réttlæti tilkynnir að það muni vinda ofanaf heljartökum óráða AGS og ýta undir grósku og velmegun, efla innlenda framleiðslu, ná niður matvælaverði og svo framvegis.  Ráðin eru þekkt og augljós, má lesa um þau í stefnuskrám margra stjórnmálaflokka (svo dæmi sé tekið þá er kaflinn um gróskuna í stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins mjög skynsamur), aðeins brenglun hugarfarsins, sem á rætur sínar að rekja til hagsmuna þeirra sem ætla að arðræna þjóðina og skuldaþrælka,  útskýrir að þessar augljósu leiðir voru ekki farnar.

Brenglun hugarfarsins sem taldi fólki trú um að niðurskurður, ofurskuldsetning, skatthækkanir, væru leið uppbyggingar, en ekki samdráttar og kreppu eins og sagan kennir án undantekninga.

 

Framboð um réttlæti, um endurreisn landsins, um nýtt og betra Ísland, snýst gegn ógnaraflinu, hinu vanheilaga bandalagi innlendra auðmanna og vogunarsjóðanna.

Stór hluti af eignum þrotabúa bankanna er ránsfengur verðtryggingar og hávaxta AGS. 

Stór hluti  af eignarhaldi þrotabúanna á fyrirtækjum er tilkominn vegna ólöglegra gjörninga, eða vafasamra viðskiptahátta sem viðgengust vegna tengsla hins illa fengna auðs við stjórnmálastéttina.

Þessu eiga þrotabúin að skila, hvort sem þau gera það með samningum eða einhliða lögboði.

 

Framboð um réttlæti, um endurreisn landsins, um nýtt og betra Ísland tilkynnir að opinber rannsókn verði gerð á starfsemi þrotabúa eftir Hrun, hvort sem það er þrotabú gömlu bankanna, eða öðrum þeim þrotabúum sem hafa útdeilt eignum til vina og vandamanna.  Eða innan gömlu auðklíkunnar.

Framboðið tilkynnir um opinbera rannsókn á starfsháttum nýju bankanna, hvernig þeir innheimtu ólögleg lán, innheimtu ólöglega vexti, hvernig þeir settu heimilum og fyrirtækjum afarkosti, hvernig þeir útdeildu eignum á hrakvirði til vina og vandamanna, til meðlima gömlu auðklíkunnar.

Framboðið tilkynnir að skipuð verði rannsóknarnefnd sem rannsaki allt viðskiptalífið fyrir Hrun, þar sem allir fjármagnsflutningar, eignatilfærslur, sýndarviðskipti og annað verði rannsakað.  Sérstök árhersla verði lögð á ábyrgð endurskoðanda, lögmanna og annarra þeirra starfsmanna sem gerðu öll sýndarviðskiptin möguleg.  

 

Þessar rannsóknir verða gerðar á forsendum neyðarlaga sem heimila slíkar rannsóknir og byggja á þeirri forsendu að það er glæpsamlegt að setja heila þjóð á hausinn, að eyðileggja efnahagslíf hennar og mergsjúga helstu fyrirtæki hennar þannig að aðeins skuldug skel er eftir.

Þó glæpaklíkan sem gerði þetta hafi látið breyta lögum sér til hagsbóta þá munu neyðarlögin afturkalla þann gjörning, lög sem áttu að gilda í heiðarlegu og opnu þjóðfélagi, verða þau lög sem til viðmiðunar verða höfð.  Slíkt er nauðsynlegt til að hindra að glæpaklíkur kaupi upp stjórnmálamenn og stjórnmálaflokka og geri eitthvað viðlíka í framtíðinni.  

Neyðarréttur þjóða er æðsti réttur, gegn honum geta lög spillingar og auðs ekki gengið.

 

Framboð um réttlæti, um endurreisn landsins, um nýtt og betra Ísland mun þekkjast á því að það boðar til opins borgarafundar um slíkt framboð.  Þar sem öllum flokkum, sem vilja nýtt og betra Ísland, sem vilja réttlæti handa heimilum landsins, sem vilja innlenda endurreisn á forsendum velferðar og heilbrigðs mannlífs, verði boðið að mæta og ná saman um eitt sameiginlegt, öflugt framboð þjóðarinnar gegn ógnaraflinu.

Hvort sem 5 eða 500 hundruð mæta er aukaatriði, framboðið er til.

Tilgangur þess og markmið mun tryggja að áður en yfir líkur muni það ná þeim árangri að vernda þjóðina gegn skuldaánauð og arðráni ógnaraflsins, og það mun tryggja mannsæmandi framtíð barna okkar.

 

Sá sem vill rétt, ætlar að gera rétt, mun gera rétt.

Og þegar þjóðin sér það, mun hún koma með í vegferðina miklu sem liggur að nýju og betra Íslandi.

 

Því það er upphafið sem ræður endinum.

Að menn haldi í rétt átt.

 

Hitt kemur að sjálfu sér.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Hvaða siðleysi er þetta??

 

Að upphefja svona kaldrifjað morð.

Hvaða forsendur hefur blaðamaður Morgunblaðsins til að kalla mann á hestbaki, uppreisnarmann??

Eru allir menn á hestbaki réttdræpir eða gildir slíkt aðeins um menn í norðvesturhluta Pakistan??

Ertu sem sagt réttdræpur ef þú ert á hestbaki í norðvesturhluta Pakistan??

Dugar morðingjanum að segja að viðkomandi hestamaður hafi verið uppreisnarmaður til að morðið á honum sé réttlætanlegt??

 

Er blaðamaður Morgunblaðsins svo skyni skroppinn að hann trúi að ómannað loftfar sé með útbúnað sem greinir hvort maður sé hestamaður eða uppreisnarmaður.

Er hann svo siðlaus að hann telji að þar með sé viðkomandi maður réttdræpur ef hin sjálfvirka greining sem greinir uppreisnarmenn frá öðru fólki, greinir viðkomandi sem uppreisnarmann.  Má drepa hvern sem er með köldu blóði ef þú skilgreinir viðkomandi sem óvin??

 

Er þetta ekki einmitt réttlæting þeirra manna sem flugu þotunum á Tvíburaturnana??

Var þetta ekki réttlæting morða bolsévika á saklausu fólki á meðan borgarastyrjöldinni stóð í Rússlandi?  Eða á öllum aftökunum eftir að þeir náðu völdum í landinu. 

Eða þegar þeir drápu 20.000 Pólverja í Katalynskógi??

 

Ákæra: óvinur, dómur: aftaka.

Við mikið uppklapp kommúnistablaða eins og Þjóðviljans.

 

Menn ættu aðeins hugsa og íhuga áður en þeir lepja upp fréttir morðingja.

Kveðja að austan.

Skotið á hestamann úr ómannaðri flaug

"Við höfum fengið nóg."

 

Jamm, við strákarnir vorum að hlusta á Grýlurnar kyrja þetta lag í myndinni Með allt á hreinu.

Drengjunum fannst það óheyrilega fyndið þegar þær kyrjuðu, "karlpungar, pungrottur", eru komnir á þann aldur að hlæja að stelpum sem brúka tungumálið.

 

Þessi texti kom upp í huga mér seint á fimmtudagskvöldið þegar ég las í þeirri ágætu bók, Morðið á Bessastöðum, en ég hef alltaf haft gaman að bókasyrpunni um Stellu Blómkvist, súpergellulögmann.  

Ég ætlaði samt ekki að nenna að taka hana á bókasafninu því hún fékk lélega dóma, Stella sögð þreytt, og lítt spennandi.  En maður svíkur ekki vini sína í mótbyr, svo ég sló til.  Og var sleginn því bókin var góð, reyndar ekki búinn, en góð það sem af er.

Af hverju voru dómarnir svona slakir, af hverju var verið fæla fólk frá að kaupa þennan saklausa reyfara.  

 

Þegar ég las, þá smán saman kveikti ég á perunni.  Peningavaldið sem á fjölmiðilinn (þeir þykjast vera margir en eru í raun aðeins einn, fjölmiðill peninganna) hefur líklegast ekki líkað bókin, og nytsamur sakleysingi með engan smekk fyrir kaldhæðinni súperlögmannsgellu fenginn til að dæma.

Og á blaðsíðu 133 sagði ég út í loftið (sem er minn aðal viðræðuvettvangur), "nú er komið nóg, við höfum fengið nóg, karlpungar, pungrottur".

Höfundur Stellu hefur alltaf krítiserað valdið og spillinguna, og reynst um margt forspár um það sem átti eftir að gerast.  Á sinn hátt góður þjóðfélagsrýnir, þó frasinn stjórni stílnum.  En fyrir þá sem ekki vita, þá er Stella gangandi frasi.   

 

Sagan er látin gerast í byrjun árs 2009, og Hrunið er í bakgrunninum, því peningahýena var myrt. 

Það er ekki það að maður viti þetta ekki, og að maður hafi ekki þúsund sinnum lesið um þetta áður, og það sem sagt er í bókinni eru engar nýjar fréttir.

En ég fékk alltí einu bara nóg, fékk alltí einu nóg.

Nóg af því fólki auðs og valda sem sakar mig um lýðskrum vegna þess að ég vill að það sé viðurkennt að þeir sem stjórnuðu landinu, brugðust, og mistök þeirra öllu mörgum miklu tjóni.

Og þegar menn viðurkenna þau mistök, biðjast menn fyrirgefningar, og reyna fram í rauðan dauðan að bæta fyrir þau mistök, reyna að bæta fórnarlömbum Hrunsins það tjón sem þau urðu fyrir. 

Það kallast siðuð hegðun í réttlátum samfélagi.

Ekki lýðskrum.

 

Ég ætla ekki að rekja söguna, hún er algjört aukaatriði málsins.  

Mig langar hinsvegar til að vitna í nokkrar setningar sem líklegast fylltu bikar þolinmæði minnar, þær segja sem slíkt ekkert nýtt, en þær kveiktu á hugrenningartengslum sem er kveikja þessa pistils, þessa uppgjörs við ræfildóm þjóðarinnar að líða órétt, að telja jarm mótmæli, að telja sundrungu vopn gegn hinum sírænandi peningaöflum.

 

Þekkir því betur en flestir aðrir ranghala samfélagsins þar sem stjórnmál og peningar ráða ríkjum á bak við tjöldin.  Í reykfylltum herbergjum valdsins. (bls 114)

Benedikt stundaði verðbréfaviðskipti hjá Búnaðarbankanum á tíunda áratugnum og þegar sá banki var einkavinavæddur og sameinaður Kaupþingi varð Bensi einn af yfirmönnum nýja bankans.  Hann rak jafnframt eigið verðbréfafyrirtæki og græddi á tá og fingri, meðal annars á braski með hlutabréf í DeCode og OZ á gráa markaðnum, en þá blekkti hann fullt af fólki til að kaupa slík bréf á fáránlegu yfirverði.  Sjálfur leit hann aldrei til baka og margfaldaði gróða sinn á endalausum hlutabréfabraski hér heima og erlendis í nafni óteljandi einkahlutafélaga.  Útrásarvíkingar notuðu hann mikið til að leppa fyrir sig þegar þeir þurftu að að halda uppi gengi hlutabréfa í fyrirtækjum sem voru í reynd gjaldþrota skeljar.  (bls 115).

Hrólfur var líka einn þeirra stjórnenda og eigenda íslensku bankanna sem fóru um miðja nótt til London í einkaþotum með margar ferðatöskur fullar af pundum, dollurum, evrum og svissneskum frönkum í farangrinum.  Öllum þeim erlendum peningaseðlum sem þeir gátu hreinsað út úr hvelfingum bankanna fyrir flóttann.  Úttroðnu ferðatöskurnar voru auðvitað smáaurar miðað við milljarðana sem eigendur og stjórnendur íslensku bankanna mokuðu út úr fyrirtækjunum síðustu vikur og mánuði fyrir hrunið.  Engu að síður varð seðlaburður stjóranna inn í einkaþotur eiganda bankanna táknrænn í hugum almennings fyrir bankarán aldarinnar.  (bls 133).

 

Ég fékk nóg að þessir menn bakherbergja auðs og valda gátu samið við forystufólk Sjálfstæðisflokksins um afskriftir útvaldra og í stað þess myndi flokkurinn styðja skuldaánauð þjóðarinnar, skuldaánauð kjósenda sinna.

Ég fékk nóg af þeirri fyrirlitningu á vitsmunum heiðarlegs fólks sem endurspeglast í auglýsingaherferð flokksins, Fyrirheit í þágu heimilanna.  Fólk kýs Sjálfstæðisflokkinn vegna grunn lífsskoðana sinna, ekki vegna þess að heili þeirra er á stærð við litla valhnetu.  

 

Ég fékk nóg af baktjaldamakkinu sem olli því að vinstri flokkarnir  sviku lífsskoðanir sínar og hugsjónir, og tóku að sér böðulsverkin fyrir fjármagnið þegar Sjálfstæðisflokkurinn heltist úr lestinni. 

Smánuðu þar með alla baráttu undangenginna kynslóða fyrir rétti alþýðunnar, fyrir réttinum til mannsæmandi lífs.

 

Ég fékk nóg af þráðum valdsins sem hafa náð að sundra andófinu gegn þeim með því að nýta sér hégómagirni og valdafíkn þess fólks sem taldi sig sjálfskipað til að leiða vörn þjóðarinnar gegn hinu sírænandi valdi þannig að krafan um réttlæti er orðin krafa um breytingu á orðum á blaði sem valdið hefur aldrei farið eftir og mun aldrei fara eftir.  

Barátta gegn ofríki og skuldaánauð er ekki barátta fyrir breytingu á stjórnarskrá, barátta gegn ofríki og skuldaánauð er að hrekja þá frá völdum sem styðja ofríki og ánauð, hrekja þá frá völdum neita fórnarlömbum Hrunsins um réttlæti, um sanngirni, um framtíð.

 

Þess vegna er ekki nóg að fá nóg á hinum sírænandi rumpulýð sem rændi fólk og fénað fyrir Hrun, gerði þjóð sína gjaldþrota, og komst upp með það, það þarf að mæta þessum lýð.

Það þarf að láta hann sæta ábyrgð.

Það þarf að hrekja hann úr skúmaskotum valdsins, hrekja hann úr reykfylltum bakherbergjum, afhjúpa meðreiðarsveina hans, stefna honum til dóms, og dæma.

 

Þegar þessi lýður snérist gegn þjóð sinni eftir Hrun, lagðist á náinn til að ræna og rupla, seldi börn okkar í skuldaánauð vogunarsjóðanna, þá fyrirgerði hann rétti sínum til að kallast fólk.

Til að teljast borgari þessa lands.

Til að ganga laus.

 

Það þarf að láta hart mæta hörðu.

Jafnframt því þarf að tryggja öllum fórnarlömbum þessa lýðs réttlæti.

Ekki bara þeim sem urðu fyrir skaða vegna Hrunsins, heldur líka þeim sem féflettir voru fyrir Hrun.

Samfélagið leyfði þetta rán, og þetta rupl.

Samfélagið þarf að axla ábyrgð.

 

Einu sinni.

Annars er úti um okkur sem þjóð.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Af hverju ræða menn augljósan hlut??

 

Líffæragjafir er ákveðið kerfi þar sem forsenda úttektar er að eitthvað sé sett inn.

Á meðan fyrirkomulagið er þannig að allir geti heimtað, en sett fyrirvara á gjafir, þá er eins og með allt annað sem viðkemur velferð og samneysla,  viðvarandi skortur á gæðum til dreifingar. 

Samfélagslegur þroski er forsenda samfélagslegs kerfis.  

 

Á meðan skattsvikarar, Tortilluræflar komast upp með að taka úr samfélaginu, þrátt fyrir athæfi sitt, þá sjá þeir enga ástæðu til að láta að siðleysi sínu.

Það er aðeins ein lækning við sjálftöku og græðgi, og hún er ekki að banna Sjálfstæðisflokkinn og aðra frjálshyggjuflokka, heldur að ábyrgð fylgi gjörðum.  Að sá sem vilji vera með í kerfinu, leggi til þess á móti.  

Eða verði ekki með.

 

Tortillaafæta er skóggangsmaður, og á að vera rekinn til skógar.

Hann á ekki að komast upp með að halda úti stjórnmálaflokkum sem upphefja sjálftöku og siðlausa græðgi.  

 

Líffæraþegi, á að vera líffæragjafi.

Þetta kerfi á að vera frjálst.  

Þegar einstaklingur verður lögráða á hann að verða spurður um hvort hann vilji vera líffæragjafi, og ef svo sé, er það skráð, og þar með öðlast hann rétt til að þiggja líffæri. 

Ef ekki nær það ekki lengra.

 

Þetta er ákvörðun sem hver og einn tekur, ákvörðun sem á að virða. 

Þetta er ákvörðun sem kemur í veg fyrri líffærabrask, því líffæri úr óskráðum einstaklingi er ólögleg vara, og glæpsamlegt að nýta hana.  

 

Að baki þessari ákvörðun á að vera fræðsla og upplýsingar, menn eiga að fá bækling um hana ásamt upplýsingum um ítarefni.  

Þetta er eina aðferðin sem tekur á öllum siðferðilegum álitamálum, hún losar lækna og hjúkrunarfólk að leggjast á aðstandendur á sorgarstund, hún losar aðstandendur við að taka ákvörðun sem getur látið þá sitja uppi með samviskubit og vanlíðan, ofaná sorgina sem fylgir ástvinamissi.  

 

Vissulega er það sorglegt að líffæri sem gæti bjargað öðru lífi, er ekki tekið vegna þess að viðkomandi vill ekki vera í kerfinu, en það er bara gangur lífsins, ekkert við því að gera.

Hvort fleiri eða færri líffæri verða í þessu kerfi en er í dag, veit ég ekki.  Ég vona það, en það er ekki málið.

Málið er að þetta er frjáls ákvörðun, og það er ekki siðlegt að svipta fólki valdi yfir sínum eigin líkama, slíkt er aðeins eitt form mannsals.  

 

Ég veit hvað ég myndi gera, ég veit hvað ég myndi ráðleggja börnum mínum að gera, ef þau spyrðu mig ráða.  En ég hef engan rétt til að beita aðra þrýstingi í þessu máli.

Mín skoðun er að fólk eigi að bjarga lífi ef það getur því líf er forsenda lífs.  

En það er bara mín skoðun.

 

Í þessu máli eiga menn ekki að hafa skoðanir fyrir aðra.

Ef málstaðurinn er góður, þarf ekki að óttast niðurstöðu niðurstöðu fjöldans.

 

En jafnvel þó aðeins brotabrot fólks vilji vera með, þá er það bara svo, og læknar verða að grípa til annarra ráða til að berjast við ótímabæran dauða sjúklinga sinna.   

Sama hversu kerfi er gott, þá er það aldrei gott ef fjöldinn er þvingaður til að taka þátt í því.  

Almannaheill geta krafið slíkra þvingunar, en líffæragjafir geta seint talist flokkast undir slíkt.

 

Treystum fólki, upplýsum það.

Og látum Tortillaafæturnar ekki trufla dómgreind okkar.

Kveðja að austan.

 

 

Leggst gegn ætluðu samþykki