Sálarlaust kerfi er sálarlaust.

 

Vegna þess að einstaklingarnir sem eru ráðnir þar til ákvörðunartöku, eru ráðnir á þeim forsendum að þeir hafi ekki sál.

Þeir eru gegnsýrðir að hugmyndafræði Mammons kennda við frjálshyggju, og skaði á almannakerfinu er þeirra eina hlutverk.

Ekki séríslenskt vandamál, sömu sögu er að segja frá hinu Norðurlöndunum.

Því ef þú kýst frjálshyggjuflokka, þá uppskerðu frjálshyggju.

 

Höfum þetta í huga þegar við lesum um svona mannvonsku.

Kveðja að austan.

Neita greiðsluþátttöku

Heiður er þess sem heiður ber.

 

Og Morgunblaðið á allan heiður skilið að tala líka við fólk, ekki bara skoffínin sem selja fjármagninu sálu sína.

 

Glæpur var framinn eftir Hrun, og þann glæp þarf að leiðrétta.

Og þökk sé þremenningunum í verkalýðshreyfingunni, og að ekki sé minnst á ötula og óeigingjarna baráttu fólksins hjá Hagsmunasamtökum heimilanna, að þá er sú leiðrétting komin á dagskrá.

Með öðrum orðum þá sést glitta í mennskuna við sjóndeildarhringinn, og hún er eins og rísandi sól að morgni, bráðum mun hún skína um allt samfélagið.

 

En skömmin er líka þeirra sem skömmina bera, og hún er ekki endilega þeirra sem glæpinn frömdu eftir Hrun, þá stóðu öll spjót á stjórnvöldum, og meiri bógar hefðu líka getað bognað undan hinum alþjóðlega þrýstingi sem krafðist þess að fólki væri fórnað en fjármagninu bjargað.

Hin óendanlega skömm er fólksins sem þóttist vera á móti og fékk fjölmörg atkvæði út á þann þykjustuleik, en hefur ekkert annað gert en að taka þátt í misgáfulegum upphlaupum og froðusnakki, í stað þess að krefjast réttlætis og sanngirnis í samfélaginu.

 

Engin sýn, engin rök, engar tillögur.

Ekki einu sinni eitt upphlaup á þingi í þágu þeirra sem voru rændir eignum sínum eftir Hrun.

Og þetta auma fólk afhjúpar sig endanlega með stjórnun sinni á Reykjavík, þar eru engin blöð brotin til að hjálpa fórnalömbum Hrunsins, ungu fólki í húsnæðishraki, fátæku fólki á okurleigumarkaði, engar tillögur til hjálpar, til lausnar, ekkert sem þrýsti á stjórnvöld til að leggja sitt af mörkum.

Ekkert.

 

Hins vegar er reyndar eitt aumara en þetta auma fólk.

Og það er fólkið sem hneykslast á ástandinu, hneykslast á frjálshyggjunni, íhaldinu, fjármagninu, öllu kerfinu og auðræðinu, og kýs svo aumingjana.

Sem engu breyta, en með falsi sínu og svikum, náðu að koma í veg fyrir að raunhæft afl yrði til á þingi, sem berðist fyrir kerfisbreytingum, fyrir mennskunni og mannúðunni.

Fyrir þjóðina, fyrir almenning, fyrir börnin okkar.

Því það er upphaf og endir þess að hér er allt við það sama.

Eða þar til í síðustu viku.

 

Sólveig, Ragnar, Vilhjálmur eru hetjurnar.

Fólkið hjá Hagsmunasamtökunum sem aldrei gafst upp, eru hetjurnar.

Þúfurnar sem veltu hlassinu.

Þeirra er heiðurinn.

 

En það er okkar að tryggja þeim bakland.

Það er okkar að þagga niður í þeim sem skömmina bera.

Það er okkar að kæfa aumingjavælið.

 

Við höfum verk að vinna.

Kveðja að austan.

Viðurkenna lánakjör sem kjaramál

Bilaða platan.

 

Þegar kemur að því að verja hagsmuni auðs og fjármagns er Gylfa Magnússyni tamt að grípa til kjarnyrts máls jafnvel stóryrða.

Hver man ekki eftir Kúbu norðursins þegar hann vann bretavinnuna hina síðri, og núna er snargalið að lækka vexti.

 

Rökin eiginlega þau að það sem einn greiðir í vexti, fær annar í tekjur og því í raun hafi háir vextir engin áhrif á heildarhag almennings.

Gylfi hefði verið betri en enginn á nítjándu öldinni þegar leiguliðar víðsvegar um Evrópu risu upp gegn því sem þeir kölluðu arðráni landeiganda en sums staðar í álfunni gat leigugjald numið allt að 80% af ætluðum tekjum jarðarinnar. Þeir hefðu kiknað niður þegar Gylfi hefði sagt þeim að kröfur þeirra um lækkun væru snargalnar því það sem þeir greiddu, fengi annar, og þar með væri heildarhagurinn í jafnvægi.  Nema kannski hann batnaði ef leigugjaldið yrði hækkað í 90%.

En það var enginn Gylfi þá til að verja hagsmuni auðs og fjármagns, og hið meinta arðrán rann sitt skeið á enda og upp reis álfa velmegunar og velferðar.

 

Gylfi hins vegar gæti hins vegar hjálpað Norðmönnum að bæta sinn heildarhag, en eins og allir vita þá greiða þarlendir húsnæðiskaupendur mun lægri vexti en hérlendir, svo munurinn er allt að 150% sem vextir eru hærri hér á landi og samkvæmt rökum Gylfa er slíkt mikill skaði fyrir heildarhag Norðmanna.

Og sjálfsagt er þessi vandi lágra vaxta víðar í álfunni, með þeim skelfilegum afleiðingum að hinn síheimtandi tekjulægri hluti þjóðarinnar getur eignast þak yfir höfuð, allavega hamla hinir lágu vextir ekki slíka ósvinnu þó brask fjármagnsins við að ná upp kostnaði vegur þar uppá móti.

 

En einn hængur er á, sem allt vitiborið fólk ætti að sjá.

Að sá sem er arðrændur, honum er slétt sama þó pyngjur auðs og fjármagns fitni, hann vill bara ekki láta arðræna sig, og snýst til varnar, með tilheyrandi ókyrrð og upplausn.

Og ungt fólk sem vill skjól fyrir börn sín það er ekki alveg að spá í hávaxtatekjur eldra fólksins.

Ókyrrð og upplausn er beinn kostnaður fyrir samfélög, og hvernig sem á það er litið, þá eru allar bankainnstæður gamla fólksins verðlausar ef unga fólkið gefst upp á vaxtaokrinu og fer annað með menntun sína og þekkingu.

 

Þess vegna er Gylfi Magnússon biluð plata.

Hann bullar með stóryrðum, gegn hagsmunum þjóðar, en fyrir hagsmuni Örfárra.

En hann er verðlaunuð biluð plata, gegnir núna formannsembætti í bankaráði Seðlabankans, í stað þess að vera afplána dóm á Hrauninu fyrir landráð því það kallar stjórnarskráin það athæfi þegar innlendir aðstoða erlenda við yfirgang og kúgun gagnvar hagsmunum lands og þjóðar.

Og verðlaun Gylfa og upphefð segir allt um hug stjórnmálastéttarinnar til almennings, og með hverjum hún stendur þegar hagur auðs og fjármagns er annars vegar en ránið og ruplið á almenningi er hins vegar.

Fögur orð og fyrirheit breyta þar engu um, þeim er hægt að stjórna og stýra eftir því sem vindar blása, en hitt er raunveruleiki, það sem er.

 

Og að lokum þetta.

Það er einföld staðreynd að neyðarlögin sem samin voru í Seðlabankanum í aðdraganda hrunsins björguðu sjálfstæði þjóðarinnar og lífskjörum almennings.

En hefðu þau verið samin ef Gylfi Magnússon hefði þá leitt bankaráð Seðlabankans??

Svarið er augljóslega Nei, ekki frekar en ef Samfylkingin hefði leitt þáverandi ríkisstjórn.

Auðn og rústir, án vonar líkt og í Grikklandi væri þá hlutskipti þjóðarinnar í dag.

 

Höfum það í huga þegar bilaðar plötur eru spilaðar.

Fyrir hverja þær vinna.

Hvaða hagsmunum þær þjóna.

 

Því stjórnmálastéttin mun beita þeim fyrir sig þegar kemur að næstu atlögu að þjóð og þjóðarhag.

Ráninu á orkuauðlindum hennar.

 

Sú atlaga er þegar hafin.

Kveðja að austan.

 

 

„Satt best að segja snargalið“

Maður út í bæ.

 

Fyrrverandi hjólasölumaður, ræðir af viti og þekkingu um eina megin meinsemd þjóðfélagsins, og þá atlögu að framtíð þess ef ungt fólki er gert því sem næst ókleyft að eignast þak yfir höfuð.

Og það sem meira er, hann ásamt félögum sínum í verklýðshreyfingunni hefur komið þessum vanda á dagskrá, og lagt drög að fyrstu tillögum að lausn.

Áður var það aðeins einn maður á þingi, Ásmundur Einar Daðason, sem eitthvað hafði að segja, og vann að tillögum að úrbót. Tillögum sem augljóst átti með að öllu að svæfa.

 

Samt hefur fólk núna í rúm 10 ár kosið fólk á þing sem þykist vera á móti kerfinu og auðræðinu.

Slíkt fólk hefur stjórnað Reykjavík næstum alla þessa öld.

Píratar, Björt framtíð, Viðreisn, Jón Gnarr og allt góða fólkið í Reykjavík.

 

Ekkert af þessu fólki, þrátt fyrir fjálglegt tal og mörg forsíðuviðtöl þar sem hinn góði vilji þess er útmálaður, hefur lagt eitthvað raunhæft til mála, eða sýnt þann styrk að valdaöfl samfélagsins urðu að leggja við eyra.

En hjólasölumaðurinn gat það á nokkrum mánuðum.

 

Við gætum spurt ef hann hefði haft eitthvað bakland á þingi?

Eitthvað vitiborið fólk sem vill vel, og gerir.

En ekki fólk sem fíflast bara í ræðustól.

 

En skorturinn á baklandinu er engum að kenna en fólkinu sem þykist vera á móti, skammast út í eitt, en hefur fátt annað til mála að leggja en að upphefja skoðanir sínar, og nýtir orkuna í að vera ósammála næsta manni.

Nær því ekki að sameinast um það eitt, sem sameinar okkur öll.

Framtíð barna og barnabarna okkar.

 

Þetta er nefnilega ekki Bjarna Ben, fjármálamönnum, bankamafíunni, LíÚ, viðskiptaráði eða hvað þetta auðapparat heitir allt saman.

Það kaus sitt fólk á þing um varðstöðuna.

Við kusum vitleysingana á þing um þá sömu varðstöðuna.

 

Það hafði haginn og auðinn.

Við höfðum tapið og ruplið.

 

Svo skömmum við manninn út í bæ, hjólasölumanninn, yfir að hafa ekki breytt auðræðinu á einni nóttu.

Er það boðlegt??

 

Og hvað segir það um okkur?

Kveðja að austan.

Ungt fólk einfaldlega að gefast upp

Bjóst einhver við öðru??

 

Landsréttur, eins ágætur og hann er, gæti verið sella í Sjálfstæðisflokknum.

Allavega er hvergi annars staðar úr samfélaginu hægt að velja 15 manna hóp fólks þar sem flokkstengsl og ættartengsl eru svona áberandi.

Og flokksdómur dæmir ekki gegn flokksmanni sem hefur haldið uppi svona kröftugri vörn fyrir þá flokksmenn sem þurftu handafl til að komast framhjá þeim faglegum kröfum sem lög kröfðust að væri farið eftir þegar skipað var í dóminn.

Það er bara svo.

 

Þess vegna er svo broslegt að lesa svona málsvörn lúsers eins og það hvarfli að honum að önnur rök en flokksrök hafi ráðið dómi Landsréttar.

Sumir hefðu bara haft vit á að þegja og vona að enginn hafi tekið eftir viðsnúningi Landsréttar.

Í stað þess að gera svona lítið úr sér í eftirá rifrildi við héraðsdóm.

 

En til þess þurfa menn jú kannski að kunna að skammast sín.

Kveðja að austan.

Áminning Lögmannafélagsins ógilt

Skjaldbökuskref í rétta átt.

 

En taka ekki á grunnvanda kerfisins sem er alltof hár vaxtakostnaður.

Engin efnahagslögmál útskýra hann, aðeins græðgi.

Græðgi þeirra sem eiga og gefa skít í náungann.

Þar er meinið, og það mein þarf að laga.

 

Fyrr en seinna.

Kveðja að austan.

14 tillögur fyrir ungt fólk og tekjulága

Ríkið í ríkinu.

 

Telur sér ógnað.

Því í mörg mörg undanfarin ár hefur seðlabankinn stjórnað launaþróun í landinu.

Þegir þegar yfirstéttin tekur til sín langt umfram verðmætasköpun, hótar eldi og brennisteini þegar vinnandi hendur vilja fá réttlátan hlut af þjóðarframleiðslunni.

Í raun fólust kjarasamningar í því að Gylfi forseti skrapp á Svörtuloft og fékk ordur um launakröfur næstu ára.

Og athugasemdarlaust var farið eftir þeim fyrirmælum.

 

En ekki lengur.

Núna er komið fólk sem lætur ekki bjóða sér slíkt sjálfkjörið yfirvald fjármagnsins.

Skilaboðin eru skýr, stöðugleiki er kominn undir hegðan ykkar.

Takið þátt í þjóðarsáttinni, eða skapið glundroða á vinnumarkaði.

 

Valdið aftur til almennings með öðrum orðum.

 

Og hverjir skyldu vera á móti slíku valdaafsali.

Jú, flokkur viðskiptaráðs og fólkið sem kallar sig félagshyggjufólk.

Að ekki sé minnst á uppnámið efst á Leitinu.

 

Það eru einmitt svona gjörningar sem afhjúpa fólk.

Kveðja að austan.

Málflutningur Seðlabankans ekki boðlegur

Sáttin rétti Seðlabankanum líflínu.

 

Því ógnartaki hans á almenningi lauk þegar hann hundsaði launaskrið toppa þjóðfélagsins, jafnt hjá hinu opinbera sem og einkageiranum.

Og trúverðugleiki hans hvarf þegar hann hótaði launafólki þegar það krafðist kauphækkana sem voru aðeins brot af því sem sjálftökuliðið skammtaði sér.

 

Í dag er Már ekki einu sinn tannlaus hundur sem reynir að gjamma í tómri tunnu.

Hann er ekkert ef hann reynir að fara gegn þeirri sátt sem atvinnurekendur og ríkisstjórnin náði við samtök launafólks.

Og það kemur málinu ekkert við þó það sé hvort sem er búið að reka hann.

 

Hinsvegar ef Seðlabankinn vinnur með sáttinni, bendir á, leiðbeinir, leggur gott til mála, þá fær hann aftur rödd.

Og áhrif.

 

Hans er valið.

En aðeins heimskur rífst við tímann og þau öfl sem hann fær ekki ráðið við.

 

Þjóðin krefst breytinga.

Og valið er aðeins að hafa áhrif á þær breytingar.

 

Þetta vissi fjármálaráðherra og kaus því að ná sátt í stað ófriðar.

Hann kaus að fórna hluta í stað þess að missa allt.

Enda skynsamur maður.

Og hann mun frekar skipa Kalla kanínu í stól seðlabankastjóra en að eiga það á hættu að bankinn kyndi ófriðarbál sem ekki verður slökkt.

 

Þjóð í sjokki lét eignarupptökuna yfir sig ganga eftir Hrun.

En þjóðin er bara ekki í sjokki í dag.

Vissulega ráðvillt, en hún veit hvað hún vill ekki.

Hún vill ekki aðra eignarupptöku.

 

Og hún lætur ekki hóta sér.

Svipa verðtryggingarinnar virkar því ekki.

 

Og sá sem hótar henni.

Verður sviptur henni.

 

Þá er betra að þiggja líflínuna.

Kveðja að austan.

 

 

„Hindrun vaxtalækkunar horfin“

Sjálfstæði seðlabanka.

 

Er hornsteinn peningamagnskenningar Friedmans, sem hefur verið ríkjandi efnahagsstefna Vesturlanda undanfarandi áratugi, eða frá valdatöku þeirra Reagans og Thatchers á sínum tíma.

 

Gjaldþrot hennar var gjaldþrot fjármálakerfisins 2008.

Samt var ekki hróflað við henni.

Líklegast vegna þess að eftir fjármálahrunið hefur hún fært ótal milljarðana frá almenningi í vasa auðs og fjármagns.

 

Það þarf því ekki að koma á óvart að flokkur viðskiptaráðs mótmæli nýrri hugsun í þágu almennings og fyrirtækja, en stuðningur Samfylkingarinnar við ránið og ruplið ætti ekki að vera sjálfgefinn. 

Þeir segjast jú vera jafnaðarmenn.

 

En Logi er víst gleyminn, og hefur gleymt því.

Alveg eins og hann hefur gleymt stjórnarárum Jóhönnu Sigurðardóttir þegar almenningur var gerður upp, en auðurinn fékk allt sitt afskrifað.

Sem er aftur skýring þess "eignaójafnaðar" í samfélaginu sem honum er svo tíðrætt um.

 

Auðvitað getur ríkisstjórnin gert betur.

En hún er þó að reyna.

Ekkert slíkt var reynt á árunum 2009-2013.

Árunum sem Samfylkingin réði öllu í stjórn landsins.

Og ef einhver á að þegja í dag, þá er það formaður Samfylkingarinnar.

 

Því í dag er þjóðin að upplifa tímamót.

Nýja hugmyndafræði, nýja samfélagssátt.

Eitthvað sem átti að gera 2009, en var ekki gert.

 

Efndir eiga eftir að koma í ljós, og raunveruleikinn mun bíta.

En það er þannig með Nýjan tón, að eftir að hann hefur verið sleginn, þá hljómar hann.

Og verður ekki kæfður.

 

Sama hvað auðurinn segir, sama hvað frjálshyggjan segir.

Hvað þá ógæfufólkið í Samfylkingunni með tuði sínu.

Fals þess er aðeins falskur tónn sem sker í eyru.

 

Inga Snæland hins vegar þekkir sinn vitjunartíma og hrósar því sem hrósa ber;

"„Það er sýni­legt að með góðum vilja og sam­stöðu er hægt að gera góða hluti. Þess­ir samn­ing­ar eru tíma­móta­samn­ing­ar og ég er mjög glöð með að við skul­um vera búin að ná þess­um áfanga,“ seg­ir Inga Sæ­land, formaður Flokks fólks­ins, um lífs­kjara­samn­ing­ana sem und­ir­ritaðir voru í gær. „Verka­lýðsfor­yst­an á heiður skilið, það er búið að leggja nótt við dag og at­renn­an löng og virki­lega snú­in. Hún á hrós skilið og ég er líka stolt af rík­is­stjórn­inni, hvað hún kom sterk inn á loka­metr­un­um og gerði þetta mögu­legt.“".

 En auðvitað hefur Samfylkingin ekki vit á því.

 

Til þess þarf jú vit.

Kveðja að austan.

„Eitt lítið hænuskref af mörgum“

Úps, það vantar hugbúnaðaruppfærslu.

 

Sem er alveg örugg eins og sú síðasta sem drap óvart 346 manns.

Örugg þar til annað kemur í ljós, og þá drepast víst óvart aðeins fleiri.

Og þetta á fólk að kaupa.

 

En enginn ræðir kjarna málsins sem er að það er viljandi tilraun til manndráps að þróa flugvél sem getur ekki flogið nema til komi sjálfvirkur hugbúnaður.

Og mannshöndin fái engu ráðið þegar upp kemur hugbúnaðarvilla, skynjarar gefa villuboð og svo framvegis.

 

Sá sem drepur 346 manns viljandi, er morðingi.

Sá sem gerði þeim það kleyft, er samsekur um manndráp.

 

Því ef við feisum ekki þennan kjarna, þá á svona tilvikum aðeins eftir að fjölga.

Sjálfvirknin er aðeins rétt að byrja.

 

Það á enginn að komast upp með að framleiða eitthvað sem hann getur ekki ábyrgst þegar mannslíf eru annarsvegar.

Hvort sem það eru sjálfvirkir bílar, sjálfvirkar flugvélar, sjálfvirkt þetta, sjálfvirkt hitt.

Geri menn það, komast upp með það, þá eiga þeir að sæta ábyrgð.

 

Eina boðlega lausnin á þessum harmleik er að taka allar Boeing Max flugvélar úr notkun og ákæra alla ábyrgðaraðila fyrir morð.

Fjöldamorð.

 

Að lög gildi um alla, líka menn í teinóttum jakkafötum.

Annars munu bara fleiri falla.

 

Miklu fleiri.

Kveðja að austan.

 

Tók ítrekaðar dýfur