Hver eru ósannindin?

 

Það er ekki oft sem hinn almenni sjálfstæðismaður þurfi að sitja undir svívirðingum ráðherra síns eigin flokks, vanari að slíkt geri ráðherrar annarra flokka, þar sem Jóhanna Sigurðardóttir var þar fremst meðal jafninga.

Á nýlegum fundi í Háskólanum um alþjóðasamvinnu, sakaði Guðlaugur Þór meginhluta flokksmanna um að láta stjórnast af erlendri einangrunarhyggju, því þeir vilja ekki afhenda stofnun Evrópusambandsins forræði yfir orkuauðlindum landsins.

Og núna bætir Þórdís Kolbrún um betur, og kallar þá lygara.

 

Hvort tilefnið er grein Tómasar Inga Olrich í Morgunblaðinu í gær, skal ósagt látið.

En grein Tómasar var sterk, og hún afhjúpaði svo margt í málflutningi Þórdísar og Guðlaugs, sérstaklega þá áráttu ráðherrana að svara rökum með skætingi.

En ég efa að þegar Tómas skrifaði grein sína að hann hafi reiknað með að viðbrögðin væru að kalla hann ósannindamann.

 

Og hver eru hin meintu ósannindi??, "„Að halda því fram að þetta snúi að einka­væðingu Lands­virkj­un­ar eða sölu á auðlind­um eru bara hrein ósann­indi.".

Það er eins og ráðherra sé svo bernsk að hún þekki ekki til reglna Evrópusambandsins eða hvernig hið frjálsa flæði virkar.  Og ef hún er ekki vísvitandi að ljúga uppá fólk, þá er hún algjörlega óhæf til að fara með ráðherraembætti því þá bara veit hún ekkert.

 

Hún viti ekki að "Það er hins veg­ar andi allr­ar orku­lög­gjaf­ar ESB að koma á fót sam­eig­in­leg­um orku­markaði aðild­ar­land­anna og flytja orku yfir landa­mæri til að full­gera þann markað." svo ég vitni í Tómas Olrich sem bætir við "Þótt eng­in skylda hvíli á ís­lensk­um stjórn­völd­um að leggja sæ­streng, þýðir það ekki að ís­lensk stjórn­völd geti hindrað lagn­ingu sæ­strengs þvert á til­gang orku­til­skip­ana ESB/EES.".  Og ráðherra getur ekki hundsað þessi rök nema benda þá á dæmi þar sem einstök aðildarríki evrópska efnahagssvæðisins hafi getað gengið gegn efni tilskipana sambandsins og dómafordæmi þar um.

Og á sameiginlegum orkumarkaði eiga fyrirtæki að keppa á jafnréttisgrundvelli, og þess vegna hefur regluverkið krafið einstök aðildarríki um að leysa upp markaðsráðandi ríkisfyrirtæki.

Til dæmis eru Frakkar búnir að beygja sig undir þessa kröfu regluveldisins og eru að leysa upp ríkisfyrirtækið sem á flestar vatnsaflsvirkjanir í landinu.  Og ef Frakkland, næst stærsta ríkið í Evrópusambandinu þarf að lúta regluveldinu, þá er það mikill barnaskapur að halda að við Íslendingar komist upp með að gera það ekki.

Enda eru engin dæmi um það í samskiptum okkar við regluveldið.

 

Orkutilskipanir Evrópusambandsins hafa það markmið að markaðsvæða orkuna á einum sameiginlegum markaði, þar sem ekkert ríki getur undanskilið sig þátttöku, með einu sameiginlegu verði.

Markaðsverði sem ræðst af framboði og eftirspurn.

Og til að ná þessum markmiðum sínum, afsala einstök aðildarríki sér yfirstjórn orkumála sinna í hendur á yfirþjóðlegri stofnun, Orkustofnun Evrópu, ACER.

Að afneita þessu er veruleikafirring, að halda öðru fram er bein lygi.

 

Í þeim sporum er Þórdís Kolbrún í dag.

Að saka aðra um lygi, bætir ekkert hennar málstað.

 

Henni væri nær að ræða grein Tómasar Olrich á málefnalegan hátt, koma með dæmin þar sem ríki hafa ekki þurft að virða regluverkið, eða játa að það sé ekki hægt.

En segja kannski á móti að hún sem frjálshyggjumanneskja aðhyllist opinn samkeppnismarkað og það gildi líka um orkuauðlindina enda sé orkan aðeins eins og hver önnur vara.  Sagði til dæmis í útvarpsviðtali að þetta væri bara eins og að selja ýsu.  Einu sinni hefði allir getað keypta hana, en eftir að hún varð dýr útflutningsvara, þá sé hún munaður, en heildarhagurinn sé meiri fyrir samfélagið.

 

Það eru nefnilega rök með orkutilskipunum Evrópusambandsins, en þau eru aldrei rædd ef raunveruleikanum er afneitað.

Hvað þá að kalla þá lygara sem benda á staðreyndir málsins.

Það er ákaflega aumur málstaður sem krefst slíkra vinnubragða.

 

En aumast af öllu er að saka aðra um það sem maður er sjálfur.

Hvort sem hún sakar samflokksmenn sína um það eða aðra.

 

Það er ekki von þó Tómas Ingi sjái líkindi með vinnubrögðum ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur í ICESave málinu.

Það er ekki góð vegverð.

 

Og vondum að líkjast.

Kveðja að austan.

 

„Þetta var óþægilegt“

Bláskógabyggð segir Nei við orkupakka 3.

 

Eða réttara sagt, öll rökin fyrir að hafna samþykkt pakkans koma fram, en heykst er á að segja hlutina hreint út.

Enda grænmetisfólkið í uppsveitum Suðulands langtum því eins mikil hraustmenni og hrossafólkið í Skagafirði, eða hefur einhver séð hrausta grænmetisætu??

Samt eru fá sveitarfélög á landinu, nema vera skyldi Fjarðabyggð og Akranes, sem eiga meira undir að hindra þessa aðför að orkuauðlindum þjóðarinnar.

Samt skjálfa sveitarstjórnarmenn og þora ekki gegn þingmönnum sínum.

 

Hvað er undir, halda þeir að þeir verði flengdir á næsta fundi eða hvað??

Af hverju er þingmaður sem gengur erinda auðmanna sem ásælast orkuauðlindir þjóðarinnar, ógnvænlegri en kjósendur sem eiga allt sitt undir að þessi ásælni auðmanna verði stöðvuð í fæðingu? 

Því ekki verður hún stöðvuð eftir að orkupakkinn verður samþykktur, þá snýst spurningin aðeins um hvenær, ekki hvort eins og í dag.

 

Skagfirðingar sögðu hlutina hreint út.

Bláskógabyggðarmenn tala undir rós.

Fjarðabyggð og Akranes þegja.

 

Af þessu má draga þann lærdóm að til að þjóðin haldi sjálfstæði sínu, borði menn sem mest hrossakjöt, sem minnst grænmeti og fiskmeti í hófi.

Síðan má álykta um heljartök þingmanna á fólki sem er kosið til gæta hagsmuna byggðar sinnar, en kýs fylgispektina við valdið fyrir sunnan fram yfir þá hagsmuni.

Hvort sem menn væla eða þegja, skiptir litlu, heljartökin erum meinsemd þegar fulltrúar byggðanna tala ekki máli síns fólks.

Vonandi ber íbúum Bláskógabyggðar gæfa til að hundskamma sitt fólk og sjái til þess að á næsta fundi sveitarstjórnar verði ný ályktun samin.

Á mannamáli.

 

Það er ekki svo flókið að segja Nei.

Það er ekki svo flókið að verja byggð sína.

Það er ekki svo flókið að verja land sitt fyrir ásælni auðsins.

 

Kjarkur, manndómur.

Það eina sem þarf.

 

Hitt gerist svo að sjálfu sér.

Kveðja að austan.

Vald verði ekki framselt

Stundum setur mann hljóðan.

 

Þegar maður les grein og hefur ekkert við að bæta.

Kemur vel á vondan mætti halda þegar kjöftugur verður kjaftstopp.

Tómas Ingi Olrich skrifaði slíka grein í Morgunblaðið í dag.

 

Á meðan hagsmunir einkavinavæðingarinnar láta fjölmiðla sína annars vegar skrifa bullleiðara um hrun alþjóðaviðskipta og jafnvel sjálfs samfélagsins ef Alþingi hafnar orkupakka 3 og sendir hann til baka í sameiginlegu EES nefndina og hins vegar framleiða ekki fréttir um hvort Bára hlerari sé hlæjandi eða ekki hlæjandi, eigi bankareikning eða ekki bankareikning, sé svona eða hinsegin, þá vilja svona gæðagreina oft fara framhjá fólki, sem er miður.

Miður því þjóð sem lætur upphlaup móta þjóðmálaumræðuna, en heldur þeirri vitrænu í herbergjum þar sem meðal annars óhreinu börnin hennar Evu eru geymd, hún endar alltaf sem leiksoppur þeirra sem hafa efni á að kosta og skipuleggja upphlaup og önnur fár.

 

Síðast þegar ég vissi var þessi grein opin til lestrar, og því ætla ég ekki að endurbirta hana alla, en mig langar að láta fljóta með kafla úr henni en vísa annars á Mbl.is eða sjálfan Moggann hjá þeim sem eru ennþá pappírssinnar. 

Greinir heitir Óskipulagt undanhald og þarm má meðal annars lesa þetta;

 

"Tak­markað vald en tals­verður vilji.

Þó kem­ur það hvergi fram í álits­gerðinni að ís­lensk stjórn­völd hafi vald til að setja sig á móti því að komið verði á teng­ingu um sæ­streng við raf­orku­markað ESB/​EES. Um slíkt svig­rúm fjalla eng­ar samþykkt­ar und­anþágur. Þar er ein­ung­is gefið í skyn að þriðji orkupakk­inn leggi ekki þá skyldu á ís­lensk stjórn­völd að koma á fót grunn­virkj­um yfir landa­mæri. Það er hins veg­ar andi allr­ar orku­lög­gjaf­ar ESB að koma á fót sam­eig­in­leg­um orku­markaði aðild­ar­land­anna og flytja orku yfir landa­mæri til að full­gera þann markað.

Þótt eng­in skylda hvíli á ís­lensk­um stjórn­völd­um að leggja sæ­streng, þýðir það ekki að ís­lensk stjórn­völd geti hindrað lagn­ingu sæ­strengs þvert á til­gang orku­til­skip­ana ESB/​EES. Þetta mál er í raun skilið eft­ir óút­kljáð af hálfu höf­unda álits­gerðar­inn­ar. Kem­ur það einna skýr­ast fram neðan­máls (nr. 62) á síðu 35.

Það er mik­ill barna­skap­ur að ímynda sér að ís­lensk stjórn­völd hafi fullt for­ræði á teng­ingu lands­ins við orku­markað ESB/​EES ef þess er hvergi getið í form­leg­um und­anþágum og ein­ung­is vitnað í póli­tísk­ar yf­ir­lýs­ing­ar ut­an­rík­is­ráðherra Íslands og fram­kvæmda­stjóra orku­mála inn­an fram­kvæmda­stjórn­ar ESB. Yf­ir­lýs­ing­ar þess­ara emb­ætt­is­manna eru ekki á nokk­urn hátt laga­lega skuld­bind­andi.

Ekki er rétt að úti­loka þann mögu­leika að inn­an rík­is­stjórn­ar Íslands séu þegar að verða til áætlan­ir um að tengj­ast orku­markaði ESB/​EES með sæ­streng. Lands­virkj­un hef­ur á því verk­efni mik­inn áhuga og tel­ur sig geta hagn­ast vel á verk­efn­inu. Stofn­un­in tel­ur að raf­orku­verð muni hækka, en er ekki eins bjart­sýn á þá hækk­un og Þor­steinn Víg­lunds­son. Eru áætlan­ir Lands­virkj­un­ar gerðar í tóma­rúmi eða styðjast þær við vel­vilja rík­is­stjórn­ar­inn­ar?

Þegar litið er til út­list­ana Lands­virkj­un­ar um þann hag sem Íslend­ing­ar geta haft af sæ­strengn­um, eins og stofn­un­in hugs­ar sér hann, blas­ir við að þar eru menn komn­ir fram úr sjálf­um sér. Skipt­ir þá litlu hvort litið er á rök­semda­færslu stofn­un­ar­inn­ar frá hag­fræðisjón­ar­miði eða um­hverf­is­sjón­ar­miði – að ekki sé minnst á hags­muni ís­lenskr­ar at­vinnu­starf­semi. Spurn­ing­in sem vakn­ar er hvort Lands­virkj­un er kom­in fram úr rík­is­stjórn­inni eða hvort hún á sam­leið með ráðherr­un­um.

 

 

Upp­lausn stjórn­mála­flokka.

Nú ber­ast tíðindi víða að um óstöðug­leika stjórn­mála­flokka. Þótt sú upp­lausn eigi sér ef­laust ýms­ar skýr­ing­ar, er ekki hægt að líta fram hjá því að inn­an Evr­ópu hafa þær all­ar tengsl við Evr­ópu­sam­bandið. Það hend­ir oft­ar en ekki að stjórn­mála­f­orkólf­ar draga sjálfa sig upp úr töfra­hatti og þá dag­ar svo uppi við sól­ar­upp­rás.

Það er ekki lengra síðan en í mars­mánuði 2018, sem Bjarni Bene­dikts­son, formaður Sjálf­stæðis­flokks­ins og fjár­málaráðherra, undraðist hvers vegna menn hefðu áhuga á því að kom­ast und­ir boðvald sam­eig­in­legra eft­ir­lits­stofn­ana. Nú hef­ur hann ákveðið að fara þá leið. Í fartesk­inu hef­ur hann ekki annað en yf­ir­lýs­ingu ut­an­rík­is­ráðherr­ans um fullt for­ræði ís­lenskra stjórn­valda á því hvort Ísland teng­ist með sæ­streng. Vitað er að sú yf­ir­lýs­ing er ekki á nokk­urn hátt laga­lega bind­andi. Með hon­um stend­ur þing­flokk­ur Sjálf­stæðis­flokks­ins. Það er mik­il ógæfa að sjá þann mögu­leika ein­an í stöðunni að ríða netið sem þétt­ast og sjá svo seinna hvort og hvernig við get­um sloppið úr troll­inu.".

 

Og hver rífst við þessi lokaorð??

"Það er sann­ar­lega kom­inn tími til að Íslend­ing­ar sæki fram í stað þess að hörfa. Það er mik­ill mis­skiln­ing­ur að það skapi okk­ur skjól og auki virðingu viðsemj­enda okk­ar að hörfa sí­fellt og fara með veggj­um, hlýðnir og auðmjúk­ir. Það hlut­verk var okk­ur ætlað í Ices­a­ve-mál­inu. Það vannst vegna þess að ein­arður mál­flutn­ing­ur fór fram gegn upp­gjöf rík­is­stjórn­ar Jó­hönnu Sig­urðardótt­ur og for­set­inn vísaði mál­inu til þjóðar­inn­ar.".

 

Ég bara spyr?

Kveðja að austan.

Svona mæla Sjálfstæðismenn.

 

Svona mæla Framsóknarmenn, svona mæla menn allra flokka.

"„Sveit­ar­stjórn Sveit­ar­fé­lag­ins Skaga­fjarðar árétt­ar að orku­auðlind­in er ein af mik­il­væg­ustu for­send­um vel­meg­un­ar í land­inu. Mik­il­vægi þess að all­ar ákv­arðanir í orku­mál­um verði í hönd­um Íslend­inga er því ótví­rætt,“ seg­ir enn­frem­ur í álykt­un­inni. Minnt er á að skorður séu sett­ar í stjórn­ar­skránni varðandi framsal valds til er­lendra stofn­ana. „Aðstæður Íslands í orku­mál­um eru gjör­ólík­ar þeim sem liggja til grund­vall­ar orku­lög­gjöf ESB og því er óskyn­sam­legt að inn­leiða það reglu­verk hér. Ísland hef­ur í dag enga teng­ingu við orku­markað ESB og tel­ur sveit­ar­stjórn Sveit­ar­fé­lags­ins Skaga­fjarðar slíka teng­ingu ekki þjóna hags­mun­um lands­manna. Sveit­ar­stjórn tel­ur því rétt að Alþingi og rík­is­stjórn skuli leita eft­ir und­anþágu frá inn­leiðingu þriðja orkupakk­ans.“".

 

Í sjálfur sér á ekki að þurfa að ræða þetta meir því svona ályktanir eiga að koma frá hverju sveitarfélagi, þar sem þvert á flokka samþykkja menn einróma að árétta hagsmuni íslensku þjóðarinnar gagnvart skrifræðinu í Brussel.

Svona ályktanir eiga að koma frá öllum samtökum í atvinnulífinu, nema kannski hugsanlega samtökum fjármálafyrirtæka, frá öllum verkalýðsfélögum, frá öllum sjálfstæðum flokksfélögum stjórnmálaflokkanna, frá kvenfélögum, íþróttafélögum, átthagafélögum.

Frá öllum.

 

Því öll notum við rafmang og hita, öll skiljum við þessi einföldu rök; "... að orku­auðlind­in er ein af mik­il­væg­ustu for­send­um vel­meg­un­ar í land­inu. Mik­il­vægi þess að all­ar ákv­arðanir í orku­mál­um verði í hönd­um Íslend­inga er því ótví­rætt,".

Öll munum við gjalda þess þegar forræðið er farið og óhjákvæmt einkavæðingarferli hefst í kjölfarið og orkuauðlind okkar verður leikvangur fjárfesta og spekúlanta.

Öll munum við skjálfa í okkar stórum húsum þegar hið evrópska markaðsverð verður orkuverð okkar, því lögmálið er skýrt, ein regla, einn markaður, eitt verð.

Og sum okkar, alltaf náungi okkar, mun finna þetta á eigin skinni þegar innlend fyrirtæki sem treysta á lága orku til að vera samkeppnishæf við hinn stóra heim, leggja upp laupana.

 

En þær eru ekki komnar þessar ályktanir.

Hvað veldur??

Eru heljartök flokksforystunnar svo mikil að menn þora ekki að standa með hagsmunum íbúa sinna, með hagsmunum fyrirtækja sinna??

Af hverju er sveitarfélagið Fjarðabyggð ekki búið að senda frá sér 5 harðorðar ályktanir á dag því fá eða engin sveitarfélög eiga eins mikið undir að regluóskapnaðurinn verði ekki að veruleika??

Hvað veldur??

Þingmaðurinn í maganum, ótti eða er reisn okkar Austfirðinga aðeins hálf á við hestafólkið í Skagafirði??

Hvernig er hægt að þegja þegar allt er undir??

 

Eina hugsanlega skýringin er sú að landpósturinn sé ekki ennþá kominn með tíðindin að sunnan, að hann hafi dvalist við að finna vað yfir árnar.

Því menn standa með fólki sínu og fyrirtækjum.

Menn standa ekki gegn fólki sínu og fyrirtækjum til að geta staðið með þingmönnum sínum og flokksforingjum.

 

Svo einfalt er það.

Kveðja að austan.

Vilja undanþágu frá orkupakkanum

Þjóðhetjan Bára.

 

Hefur ekki kjark til að stíga af stalli og segja eins og er.

Að hún hafi verið í vinnunni, og fengið vel borgað.

 

Sannleikurinn breytir ekki því sem hún tók upp, það efni fékk hún hjálparlaust uppí hendur.

En sannleikurinn afhjúpar vinnuveitendur hennar og þá hagsmuni sem þeir hafa af því að slátra fyrirfram meintri andstöðu við Orkupakka 3, reglugerð sem mun óhjákvæmilega einkavæða orkuauðlindir þjóðarinnar.

Og sá sannleikur mun um leið afhjúpa greiðslurnar sem að baki lágu árásunum á Jón Baldvin, því þar var ekkert einleikið.

 

Samkvæmnin á milli fjölmiðlafársins í Klaustursmálinu og þess sem Jón Baldvin og fjölskylda lenti í, er svo augljós, að jafnvel illa gefinn blaðamaður getur ekki horft framhjá þeim tengslum.

En sá sem lét fífla sig, hann kannski heldur uppi vörnum eins og þessi frétt á Mbl.is ber vitni um, að manneskjan í vinnunni kemst upp með að hlæja þegar hún er spurð um vinnuveitendur sína.

 

Eins og þeir hagsmunir sem að baki búa, atlagan að auðlindum þjóðarinnar, séu aukaatriði en andlit blaðamannsins, það er að reyna að halda andlitinu sé aðalatriðið.

Svona lætur aðeins sá sem telur sig ekki tilheyra þjóð, eigi hvorki fjölskyldu eða vini sem sitja í súpu markaðsvæðingar ESB á orkuauðlindum þjóðarinnar.

 

Bára hlær, en hún þarf viðhlæjendur.

Svo hlátur hennar sé aðalatriðið en sannleikurinn aukaatriði.

Einhverjir slíkir starfa á Morgunblaðinu í dag.

 

Þeirra vegna vona ég að silfrið en ekki forheimskan skýri það.

Því hitt er svo aumt.

 

Þegar auðlegð þjóðar er undir.

Kveðja að austan.

 

Bára hlær að kröfum Miðflokksmanna

Önnur höndin gefur.

 

Hin tekur og notar til þess stóra skóflu sem heitir Orkupakki 3.

 

Þú semur ekki um lífskjör og ógnar síðan þessum sömu lífskjörum með því að innleiða regluverk ESB sem hefur þann eina tilgang að markaðsvæða orkuauðlindir þjóðarinnar.

Þú semur ekki um að ná niður kostnað og vinnur síðan hörðum höndum að því magna upp þann sama kostnað fyrir heimili og fyrirtæki.

Augljóst mál, en ekki alveg eins augljóst að skilja af hverju verkalýðshreyfingin sem ein heild hefur ekki sent frá sér harðorða ályktun þar um.

 

En leiðtogarnir sem eru ekki í vasanum á einhverjum öðrum hafa loks tjáð sig með afgerandi hætti.

Þetta segir Ragnar Ingólfsson á feisbókar síðu sinni;

"„Getum við treyst kjörnum fulltrúum okkar í að taka svo stórar ákvarðanir sem snúa að orkumálum þjóðarinnar? Svona miðað við allt sem á undan er gengið? Hin ofsafengnu viðbrögð þekktra hagsmunaafla við réttmætum spurningum og gagnrýni gefa svo sannarlega tilefni til að staldra við. Getum við gert þá kröfu að tekin verði afstaða í svo umdeildu máli í þjóðaratkvæðagreiðslu og þjóðin tekið upplýsta ákvörðun út frá þeim upplýsingum sem liggja fyrir og þeirri reynslu sem við höfum á markaðsvæðingu innviða?“ 

Ragnar Þór bendir á, að í nýjum lífskjarasamningi sem samþykktur var af stórum hluta verkalýðshreyfingarinnar hafi áhersla verið lögð á að ná kostnaði niður og auka þannig kaupmátt í bland við launahækkanir. „Og að félagsmenn okkar þurfi ekki að hafa áhyggjur af grunnþörfum eins og rafmagni, vatni eða húshitun. Að kostnaði við að lifa verði haldið í lágmarki og bæta þannig lífskjör til skemmri og lengri tíma, fyrir okkur sjálf og komandi kynslóðir. Þetta orkupakka mál lyktar óneitanlega af sérhagsmunapoti.

Það er mikið undir fyrir félagsmenn okkar og fyrirtækin. Hærri orka þýðir hærra vöruverð og lægri kaupmátt og lakari samkeppnishæfni. Hærri orkuverð dregur úr möguleikum okkar til meiri sjálfbærni. Það er einfaldlega of mikið undir. Sagan hefur því miður kennt okkur allt annað en lobbíistar sérhagsmunaafla keppast við að sannfæra okkur um. Við erum kynslóðin sem hófum einkavæðingu innviða. Verum kynslóðin sem steig niður fæti! Ég treysti því að forsetinn okkar standi undir nafni og vísi þessari ákvörðun til þjóðarinnar verði málið rekið áfram í gegnum þingið í óbreyttri mynd,“".

 

Allt réttmætt og skynsamt nema kannski þetta síðasta með traustið á forsetanum en það kemur í ljós.

 

Svona tala leiðtogar og annar leiðtogi, varaformaður ASÍ skefur heldur ekkert af hlutunum;

"„Það er mat mitt að dýrmætasta eign þessara þjóðar eru orkuauðlindirnar okkar og því ber okkur skylda til að tryggja ávallt full yfirráð yfir orkuauðlindum okkar og að Landsvirkjun verði ætíð í eigi þjóðarinnar,“ segir hann. „Ég er sannfærður um að þessir orkupakkar eru vegvísar að því að við sem þjóð missum hægt og bítandi yfirráðarétti okkar yfir okkar mikilvægustu auðlind sem eru orkuauðlindirnar,“ bætir hann við.".

 

Það er af sem áður var þegar ASÍ talaði bara fyrir verðtryggingu og sérhagsmunum.

 

Verkalýðshreyfingin getur ekki þagað í svona grundvallarmáli og þó einhverjir séu í vasanum á einhverjum, þá verða hinir sömu að yfirgefa það skjól og láta í sér heyra í þágu launafólks og þjóðar.

VG styður orkupakkann því hann er gjald valdanna og flokkurinn treystir á að komast upp með þann stuðning því fyrirséð var að andstaðan væri að mestu bundinn við eldri menn sem muna þá tíma þegar þjóðin var einhuga í að standa vörð um sjálfstæði sitt og full samstaða var í öllum stjórnmálaflokkum að byggja upp innviði og nýta auðlindir hennar til atvinnusköpunar og auka þannig velmegun og velferð þjóðarinnar.

En ef verkalýðshreyfingin tekur af skarið þá er fokið í mörg skjól fyrir VinstriGræna, og flokkurinn mun þá lúkka eins og enn ein deildin í Viðreisn, flokki auðs og atvinnurekenda.

Eitthvað sem ég held að jafnvel Katrín geti ekki brosað sig út úr.

 

Við lifum þá tíma þar sem fólk þarf að taka af skarið og sýna með hverjum það stendur.

Þjóð eða auð.

 

Vonandi falla þær Drífa og Sólveig ekki á því prófi.

Kveðja að austan.

Fundað um framkvæmd aðgerða

EES samningurinn er lýðræðislegur.

 

Í honum er hvergi að finna hótun um að ef einstök aðildarríki EES treysti sér ekki til að innleiða regluverk Evrópusambandsins að óbreyttu, að þá sé samningurinn sem slíkur í uppnámi eins og utanríkisráðherra og iðnaðar og nýsköpunarráðherra halda fram.

Þvert á móti segir Jón Baldvin að;

"„EES-samn­ing­ur­inn trygg­ir aðild­ar­ríkj­un­um óvé­fengj­an­leg­an rétt til að hafna inn­leiðingu lög­gjaf­ar á til­teknu mála­sviði, ef hún á ekki við eða þjón­ar ekki hags­mun­um viðkom­andi rík­is. Fyr­ir þessu eru mörg for­dæmi. Höfn­un inn­leiðing­ar hef­ur ekki í för með sér nein viður­lög. Af­leiðing­in er sú, að mál­inu er vísað til sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar, þar sem samið er um málið. Þar með fást þeir einu fyr­ir­var­ar, sem ör­uggt hald er í. Þessi ótví­ræði rétt­ur aðild­ar­ríkja EES-samn­ings­ins til þess að hafna inn­leiðingu lög­gjaf­ar út frá eig­in þjóðar­hags­mun­um, án viður­laga, var frá upp­hafi ein meg­in­rök­semd­in fyr­ir því, að framsal valds skv. samn­ingn­um væri inn­an marka þess sem sam­rýmd­ist óbreyttri stjórn­ar­skrá.“".

 

Og hvor aðilinn skyldi vita betur um málið, fyrrverandi utanríkisráðherra sem samdi við Evrópusambandið og hefur enga annarlega hagsmuna að gæta í dag, eða núverandi utanríkisráðherra sem fullyrðir kinnroðalaust að þeir sem vara við samþykkt orkutilskipunar Evrópusambandsins séu undir áhrifum "erlendrar einangrunarhyggju".

Enda ættu allir að sjá hversu fáránlegt það er að saka höfund EES samningsins, manninn sem lagði pólitískt líf sitt að veði til að samningurinn yrði samþykktur, um einhvern illvilja við að" vilja grafa und­an EES-samn­ingn­um á því sem eru í besta falli illa ígrundaðar for­send­ur – ef ekki af hrein­um ásetn­ingi.“".

 

Rök Jón Baldvins eru skýr, og þeim þarf að svara með rökum, ekki skítkasti og gífuryrðum.  En málið er að kannski að Guðlaugur Þór á þau rök ekki til

"Hins veg­ar verða að telj­ast veru­leg­ar lík­ur á því, að ótíma­bær lög­leiðing orkupakka 3 og ófyr­ir­séðar og óhag­stæðar af­leiðing­ar, önd­verðar ís­lensk­um þjóðar­hags­mun­um, muni grafa und­an trausti á og efla and­stöðu með þjóðinni við EES-samn­ing­inn, eins og reynsl­an sýn­ir frá Nor­egi. Þegar af þeirri ástæðu er óráðlegt að flana að fyr­ir­hugaðri lög­gjöf nú,“ seg­ir Jón Bald­vin hins veg­ar. Öllum beri þannig sam­an um að lög­gjöf um teng­ingu ís­lensks raf­orku­markaðar við þann evr­ópska muni hafa marg­vís­leg áhrif hér á landi.

Gef­ur hann lítið fyr­ir þá fyr­ir­vara sem Guðlaug­ur Þór hef­ur kynnt vegna máls­ins. "Lög­gjaf­an­um ber skylda til að greina þessi „marg­vís­legu áhrif" út frá ís­lensk­um þjóðar­hags­mun­um og hags­mun­um neyt­enda, áður en lagt er upp í þessa óvissu­ferð. M.a. vegna þess að yf­ir­gnæf­andi lík­ur eru á því, að meint­ir fyr­ir­var­ar reyn­ist hald­litl­ir vegna þess­ara „marg­vís­legu áhrifa". [...] Framsal valds til fjölþjóðlegra stofn­ana rétt­læt­ist jafn­an af því, að það þjóni þjóðar­hags­mun­um bet­ur en óbreytt ástand. Þessa þjóðhags­legu grein­ingu skort­ir ger­sam­lega. Hún þarf að liggja fyr­ir, áður en lengra er haldið. Það er ekki nóg að vísa í fyr­ir­vara, sem vafa­samt er að haldi, þegar á reyn­ir.“".

 

Hversvegna skyldi kostum og göllum ekki hafa verið stillt upp??

Er það vegna þess að hinn sameiginlegi markaður muni þrýsta verði á Íslandi uppúr öllu valdi??

Fyrir því færir Jón Baldvin rök, og þau eru ekki illa ígrundið eins og  Guðlaugur Þór vogar sér að fullyrða, án þess að koma með nein rök á móti.

"Jón Bald­vin bend­ir á að meg­in­regl­ur innri markaðar Evr­ópu­sam­bands­ins snúa að grunn­regl­um fjór­frels­is­ins um jafn­ræði keppi­nauta á sam­keppn­ismörkuðum. Ráðandi markaðshlut­deild rík­is­fyr­ir­tækja, eins og Lands­virkj­un­ar, sam­rým­ist ekki þeim regl­um. Rík­is­styrk­ir í formi niður­greiðslu orku­verðs, til að mynda vegna nýt­ing­ar orku til upp­bygg­ing­ar græn­met­is­rækt­un­ar í gróður­hús­um, sam­rým­ist ekki þess­um regl­um. Í grein­ar­gerð þings­álykt­un­ar­til­lög­unn­ar sé viður­kennt að verð til neyt­enda muni hækka við teng­ingu við orku­markað Evr­ópu­sam­bands­ins. Reynsla Norðmanna staðfesti það.".

 

Kílóvattið fór úr 25 aurum í 75 aura í Noregi, og það kalla Guðlaugur og Þórdís Kolbrún neytendavernd.

En Jón Baldvin er á öðru máli."„Þeir sem halda því fram, að fyr­ir­huguð lög­gjöf snú­ist aðallega um neyt­enda­vernd, þurfa að lesa sér bet­ur til. Íslensk­ir neyt­end­ur búa við miklu lægra verð en neyt­end­ur á sam­eig­in­lega markaðnum og hafa meiri áhrif á verðlagn­ing­una, sem sæt­ir lýðræðis­leg­um aga kjós­enda.".

Lágt orkuverð og blómstrandi mannlíf, það er neytendavernd, það er þjóðarhagur.

 

Jón Baldvin afgreiðir rök ráðherra ríkisstjórnarinnar af þekkingu og rökfestu þannig að ekki finnst steinvarða í málflutningi þeirra.

Eitthvað annað en rök málsins, eða hagsmunir almennings skýrir málflutning þeirra.

Kannski er það bara undirlægjuhátturinn gagnvart erlendu valdi, líkt og var drifkraftur uppgjafar Jóhönnu og Steingríms í ICEsave fjárkúguninni, en þá væri ekki þessi heift í gangi, heldur aðeins þreyta og andvörp; "ahhh við verðum bara að gera þetta, þau ráða".

 

Undiralda þessa máls hefur nefnilega verið lengi í umræðunni, nema fyrstu angarnir voru meintar tilraunir til að krossfesta fyrirfram helstu andstæðinga orkupakkans.

Hve langt gekk ekki níðið um Jón Baldvin og fjölskyldu þar til þorri landsmanna áttaði sig á hvaða klikkun bjó þar að baki?

Og þjóðhetjan hún Bára var aðeins fátæk manneskja sem var gerð út á örkina til að festa í rafeindir meint hneykslismál á fyllerís samkundum.  Sem tókst, með tilheyrandi eftirmálum.

 

En hvorugt var tilviljun, miklir hagsmunir kyntu upp allt það fár, og heldur engin tilviljun að sömu fjölmiðlar og fjölmiðlamenn ríða nú röftum fyrir sömu hagsmuni í orkupakkamálinu.

Því eins og Jón bendir réttilega á, þá líður evrópska regluverkið ekki ráðandi ríkisfyrirtæki á markaði, það er óhjákvæmilegt, hvort sem verður lagður sæstrengur eða ei, að íslenska ríkið verði knúið til að hluta Landsvirkjun upp og setja á markað. Reyndar rangt að segja knúið, því innst inni eru margir ráðherrar hlynntir slíkri gjörð, hún er í samræmi við hugmyndafræði þeirra og lífsskoðanir.  Og þeir munu ekki verða hindrun þegar þar að kemur.

 

Orkupakkinn er konfektkassi auðmanna og það skýrir ofurkappið, og skurðgröftinn útí samfélaginu gagnvart þeim sem tala gegn hagsmunum þeirra.

Auðvitað eru einhverjir sakleysingjar með í föruneytinu, og það er bara staðreynd að íslenskir Evrópusinnar vilja lúta Brussel, og myndu gefa upp sjálfstæði þjóðarinnar á morgun, hefðu þeir til þess vald.

En það skýrir ekki heiftina, lygarnar eða rangfærslurnar.

 

Aðeins miklir fjármunir geta tryggt slíku líf í þjóðmálaumræðunni, til þess þarf her fjölmiðlamanna, álitsgjafa, almannatengla og að sjálfsögðu, stjórnmálamanna.

Þetta blasir við.

Óþarfi að neita því.

 

En við sem þjóð þurfum ekki að sætta okkur við.

Kveðja að austan.

 

„Viljum við taka þessa áhættu?“

Maðurinn sem fullyrðir.

 

Og talar í frösum var fenginn til að gjaldfella ráðstefnu Háskóla Íslands um alþjóðlega samvinnu.

 

Því eins og hann skilgreinir alþjóðlega samvinnu, það er að hún snúist um yfirþjóðlegt vald sem setur einhliða reglur sem hinum er gert að hlýða skilyrðislaust, þá er besta dæmið um slíka alþjóðasamvinnu Varsjárbandalagið sáluga, en það var bandalag fullvaldra ríkja, þar sem eitt ríkið setti reglurnar, og hin hlýddu, eða höfðu verra af.

Og þegar aðildarríkin Varsjárbandalagsins lögðu það niður því þau vildu fá að ráða sínum málum sjálf, eða geta samið um þau við önnur ríki á sínum forsendum, að þá var það samkvæmt Guðlaugi, "angi af erlendri einangrunarstefnu".

 

Sem sagt skilyrðislaus hlýðni er alþjóðleg samvinna, að standa á rétti sínum og sjálfstæði, og virkja ákvæði EES samningsins þar um, er angi af erlendri einangrunarstefnu.

Eftir stendur hvaða erlenda einangrunarstefna þetta er sem er svona voðaleg?

Hugsanlega er hann að vísa í bandarísku stjórnarbyltinguna þar sem þarlendir sögðu sig frá breska heimsveldinu og hafði til lengri tíma þau áhrif til dæmis að þjóðir Mið Evrópu sögðu skilið við hið alþjóðlega yfirvald, Austurríska Ungverska keisaradæmið.

Hugsun eða hugmynd um frelsi þjóða sem átti líka þátt í að Varsjárbandalagið féll á sínum tíma.

 

Svo er fullyrt um dásemd ESS samningsins, "að EES-samn­ing­ur­inn hefði skilað al­menn­ingi og fyr­ir­tækj­um „gríðarleg­um ávinn­ingi án þess að Ísland hafi þurft að fórna sín­um hags­mun­um svo nokkru nemi“."

En af hverju er þá ekki allt í kalda koli hjá EFTA ríkinu Sviss sem kaus að standa utan við samninginn og gerði tvíhliða  samning við Evrópusambandið. 

Eða hjá öðrum þróuðum ríkjum sem eiga í viðskiptasambandi við ríki ESB án þess að undirgangast einhliða regluverk þess.

 

Og ef regluverkið er svona dásamlegt og útskýrir allan okkar ávinning síðustu 30 ár eða svo, af hverju er þá ekki allt eins og blómstrið eina í Evrópusambandinu í dag??  Af hverju hefur hagvöxtur þar verið óverulegur það síðustu 15 ár eða svo, eða eftir að evran var tekin upp og reglurnar um hið frjálsa flæði æðsta boðorð alls efnahagslífs þar.  Ekki ætti stærðarhagkvæmin að skemma fyrir, að mismunandi regluverk einstakra aðildarríkja, það er allt fyrir bí.

Samt er álfan stöðnuð, í raun í afturför því algjör upplausn blasir við í stjórnmálum stærstu ríkja sambandsins.

 

Það er nefnilega svoleiðis að það er auðvelt að fullyrða, ef þú þarft ekki að færa rök fyrir máli þínu.

Slíkur fullyrðingariðnaður var í raun það eina sem gekk hjá öðru svona alþjóðlegu ríkjabandalagi, Sovétríkjunum, síðustu ár og áratugi þess.

Þegar raunveruleikinn var svo ömurlegur að það þurfti að ljúga til um allt.

 

Á slíkri vegferð er Guðlaugur.

Og telur sig hafa upphefð af.

 

Slíkur er sóminn í Sjálfstæðisflokknum í dag.

Kveðja að austan.

 

Varaði við „erlendri einangrunarhyggju“

Þýtt á mannamál.

 

Að þá er annar bankinn eða báðir komnir í þrot.

Eins og þegar Wow og ICElandair slitu sínum viðræðum, að þá var málið of flókið og áhættan of mikil.

Nema að Wow var ekki það stórt, að það mætti ekki fara á hausinn, en sá Dautsi er of stór biti fyrir þýska hagkerfið svo hann má ekki rúlla.

 

Það er nefnilega ekki bara á stjórnmálasviðinu sem Evrópusambandið er að leysast upp, efnahagslega er það að falli komið.

Því fyrir utan lítinn sem engan efnahagslegan vöxt í meir en áratug, þá er eldsneytisvélin sem sýgur til sín hagsæld jaðarríkja vegna evrunnar, Þýskaland í alvarlegustu fjármálakreppu sinni frá seinna stríði.

Bankakerfi þess er hrunið en innri reglurnar sveigðar svo ekki þurfi að viðurkenna það.

Á meðan er lífróðurinn og þessi mistókst, og fer í slóða annarra sem ekki hafa gengið eftir.

 

Það veit enginn hve miklum fjármunum frá Evrópska seðlabankanum hefur verið dælt í þetta þrot, en þó er vitað að fjármunum sem Grikkjum var neitað um eru aðeins brotabrot af þeirri upphæð.

Það er nefnilega svona sem afhjúpar hið innra eðli, og afhjúpar Evrópusambandið sem ógnarbandalag sem aðeins hagsmunir stórfyrirtækja halda saman.

Fjárhagurinn er farinn, stjórnmálaeiningin gufuð upp, aðeins óttinn við dauðann er notaður til að réttlæta tilvist þess.

 

Og þessi óskapnaður á að vera yfirherra þjóðarinnar í orkumálum, auk flestra annarra sem skipta máli fyrir afkomu lands og lýðs.

Slíkur er metnaður stjórnmálastéttar vorar.

Taka ofan og skríða í skjólið sem þar er að finna.

Skjól sem fáir sjá sem á annað borð skoða.

 

Það er meinið.

Ekki sjálfur orkupakkinn, heldur að krakkarnir á þingi hafi ekki meira vit en þetta.

Að þeirra sýn á möguleika lands og þjóðar sé aðeins sú að tengjast æ sterkari böndum veldi sem er að daga uppi sökum ólæknandi innanmeina.

 

Þetta er ákaflega dagurlegt, ekki krakkarnir.

Heldur að þau skuli vera þarna með fjöregg þjóðarinnar í höndum sér.

Því þau fóru þangað ekki sjálf, við sendum þau.

 

Það er meinið.

Kveðja að austan.

 

 

Hætt við samruna þýskra banka

Viðurstyggð í miðaldaríki.

 

Sem fjármagnar hatur og öfgar um allan heim, þar á meðal hér á Íslandi, er meðlimur í mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna.

Ísland er þar líka, og hefur samt ekki lagt til að Sádi Arabía sé vikið úr ráðinu með smán. 

Núna hlýtur Ísland að gera slíkt, ef einhvert samkvæmni er í hátíðarræðunum sem utanríkisráðherra les af blaði og gjörðum þessa sama manns.

 

Í fróðlegri heimildarmynd frá BBC kom fram hverjir glæpir þessa meintu hryðjuverkamanna voru sem voru aflífaðir í gær.

Þeir risu upp gegn aldalangri kúgun trúarofstækismanna með því að fara út á götur og mótmæla.

Svona svipað og Hörður Torfa hefði verið krossfestur á Valhúsahæð fyrir að lemja potta niðri á Austurvelli, og þá fyrir hávaða og lélegt tóneyra.

 

Þetta eru morð, viðurstyggileg morð með öðrum orðum.

Morð með þegjandi samþykki vestrænna ráðamanna sem skríða fyrir þessu hyski sem ber beina og óbeina ábyrgð á morðum hundruða í svokölluðum hryðjuverkaárásum hér á Vesturlöndum, þúsunda í öðrum heimshlutum, á fjármögnun borgarstríðsins í Sýrlandi og þjóðarmorðunum í Jemen.

Skríða fyrir þessu hyski og þar er maður að nafni Donald Trump, fremstur í flokki.

Slíkur er máttur olíupeninganna.

 

En það er nóg að skríða fyrir einn í einu og núna skríður Guðlaugur Þór á Alþingi fyrir Evrópusambandinu og olígörkum.

Honum er því engin vorkunn í þessu máli að standa í lappirnar og gera loksins eitthvað sem skiptir máli.

Fordæma þessi morð og leggja fram tillögu á fundi mannréttindaráðsins að Sádum verði vikið úr ráðinu, og rannsókn verði hafin hvort stríðsglæpadómstóll Sameinuðu þjóðanna beri ekki að ákæra varðandi þjóðarmorðin í Jemen.

Svona einu sinni gætu menn gert eitthvað annað en að tala fjálglega.

Einu sinni gert rétt.

 

Það er ekki farið fram á mikið.

Kveðja að austan.

Afhausanir Sádi-Araba gagnrýndar