Þegar heimskan fær rödd.

 

Þá má Morgunblaðið eiga þann heiður að birta þá rödd.

 

Alvarlegasta atlagan að kjósendahóp Sjálfstæðisflokksins frá því að flokkurinn var stofnaður.

Veikjum hann og drepum ef þess þarf.

 

Og langt er sótt í röksemdarfærsluna, vegna þess að yngra fólk er drukkið og gætir ekki að sóttvörnum, þá er það vísbending um að eldra fólks, sem gætir að sóttvörnum sínum, í landi sem er lítið sýkt og er því tiltölulega öruggt ennþá fyrir fólk, að það sýkist ekki.

Sjaldgæfari heimska hefur ekki verið skráð á blað svo dæmi séu skráð um.

"Það þarf aðeins eitt smit til að faraldur brjótist út", eru orð Þórólfs sóttvarnarlæknis sem og Kára Stefánssonar, líklegast okkar fremsta vísindamanns á þessu sviði.

 

 

Og faraldurinn drepur, og hann veiklar, það eru engar vísbendingar um annað.

Efist hinir heimsku, þá brustu sóttvarnir í Bandaríkjunum, yngra fólk veikist illa, og margir eru þegar farnir að deyja.

Eftir stendur að fólk í áhættuhópi nær að loka sig af frá samfélaginu, og sleppur því, en hvaða líf er það til lengdar að mega ekki umgangast fólk, að þurfa að vera í felum fyrir fjölskyldu, að ekki sé minnst á að barnabörn vita að eitt knús geti drepið afa og ömmu.

Hvaða samfélag sættir sig við slíkan ótta??

 

Það er mál að linni.

Að fjöldamorð og fjöldamorðingjar séu mærðir á síðum Morgunblaðsins.

Og Sjálfstæðisflokkurinn ber fulla ábyrgð á orðum Sigríðar Andersen.

 

Hversu heimsk þau eru, þá eru þau bein aðför að eldra fólki sem og fólki í áhættuhópi þessarar veirusýkingar.

Að ekki sé minnst á allt það fólk sem er á besta aldri, og hefur sýkst, og er alvarlega veiklað á eftir.

Slíkt er ekki Sjálfstæðisflokknum boðlegt.

 

Og orð Sigríðar, eru orð hans, nema að annað sé sagt á skýran og skilmerkilegan hátt.

Að þau séu fordæmd, og hafi afleiðingar.

 

Sem og að eigendur Morgunblaðsins ættu virkilega að íhuga leiðara Davíðs í dag.

Undir rós er sjaldgæf árás á fólkið í framlínu varnar þjóðarinnar á þessum dauðans alvöru tímum.

Það er eins og Davíð nenni þessu ekki lengur og vilji losna við áskrifendur blaðsins.

Biður þá reyndar ekki að segja upp áskriftinni en telur það valkost fyrir þá að kafna í eigin andardrætti.

 

Hve ofboðslega sjúkt og veruleikafirrt þarf fólk að vera að gera lítið úr sjúkdómi sem kæfir fólk lifandi?

Sem hundsar hina dauðans alvöru, og talar niður fólkið sem þó hefur barist fyrir vörnum okkar.

Hvað er að þessu fólki, hvað gengur því til??

 

Sjálfstæðisflokkurinn þarf að svara þeirri spurningu.

Morgunblaðið þarf að svara þeirri spurningu.

 

Og svaranna er ekki að leita í kistu Dags B.

Froða og innihaldslausir frasar.

Það dugar vissulega í Reykjavík, en það dugar ekki gegn dauðans alvöru.

 

Það þarf að taka að skarið á mannamáli.

Svo ekki sé misskilið.

 

Annað er í raun samþykki.

Kveðja að austan.

Setji ekki reglur sem þau geta ekki fylgt

Stóra ráðherramálið.

 

Að glæpavæða Þórdísi Kolbrúnu fyrir að vera manneskja, að þurfa að slaka á í góðra vina hópi, líkt og er nauðsynlegt fyrir okkur öll.

Kallast að kasta umræðu á dreif.

Að hengja bakara fyrir smið, eða hvað sem tunga okkar nær að tjá um slíka vitleysu.

 

Þórdís er manneskja.

Við erum öll manneskjur.

Og búum ekki í glerhúsi.

Þetta er ómerkileg umræða og Þórólfur á heiður skilinn fyrir að jarða hana.

 

Vissulega getur smitið verið það viðvarandi að við þurfum að skipta um gír, hætta að hittast og gleðjast.

En sá tímapunktur er ekki kominn.

Hvorki hjá Þórdísi eða okkur hinum.

 

Skiptir engu þó hún sé ráðherra.

Hræsnin mun ekki fella veiruna.

 

Höfum það hugfast og hættum þessu böggi.

Krossfestingar hafa aldrei verið til góðs.

Kveðja að austan.

Ráðherra hafi ekki brotið lögin

Gjörðum fylgir ábyrgð.

 

Það þurfti kjark til að taka þá ákvörðun sem ríkisstjórn Íslands tók og kynnti síðastliðinn föstudag.

Það er ekkert sjálfgefið að hlusta á sóttvarnaryfirvöld og ganga þannig gegn ríkum sérhagsmunum sem að baki halda í strengi sem þræddir eru á hendur margra stjórnmálamanna, og slík strengjastjórnun alls ekki bundin við Sjálfstæðisflokkinn.

 

Vissulega má segja að lokun landamæra sé óumflýjanleg og sú þróun er vissulega hafin í Evrópu og víðar, en það er grundvallarmunur að reyna að bregðast við ástandi í tíma, og hafa þannig áhrif til góðs, eða játa sig sigraðan þegar allt er komið í óefni og allar ráðstafanir þurfa þá að vera miklu strangari, jafnvel svo strangar að samfélögum sé lokað á ný.

Við megum ekki gleyma að krafan um frelsi til að vera fífl er talið hafa kostað líf um 20.000 Breta auk miklu alvarlegri hliðarverkana vegna álags á heilbrigðiskerfið sem kostaði að auki líf þúsunda. 

Bara vegna þess að í nafni meintra frelsishugsjóna þverskaðist Boris Johnsson við að loka Bretlandi í um viku, þurfti sjálfur að fá veiruna til að fatta hve mikið fífl hann var.

 

Angi þessarar frelsisumræðu hefur skolað hér á land ásamt annarri mengun og óþverra.

Menn mæra fjöldamorðin í Bretlandi og menn mæra sænsku fjöldamorðingjana.

Í fréttinni er vitnað í þingmann Sjálfstæðisflokksins sem vill leggja flokk sinn niður, þorir reyndar ekki að leggja það til, en þess í stað vill hún sleppa drápsveirunni lausri á kjarnafylgi hans og að flokkurinn verði þar með sjálfdauður í kjölfarið.

Því hver kýs flokk sem berst fyrir dauða kjósenda sinna??

 

Þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins hefur áhyggjur af frelsinu, ekki fólki, spyr um skýrar lagaheimildir fyrir íþyngjandi sóttvörnum, vill umræðu þar um, en minnist ekki orði á að gjörðum fylgir skyldur, að stjórnvöld setji ekki íþyngjandi reglur sem skaða, án þess að beita mætti samfélagsins til að bæta sannarlegan það tjón sem fólk og fyrirtæki verða fyrir vegna sóttvarnarráðstafana.

Því í siðuðu samfélagi á ekki að vera hægt í nafni almannahags að valda hluta samborgara okkar tjóni án þess að þjóðin sem slík reyni að jafna byrðarnar á herðum sér.

Það gengur þvert gegn borgarlegum réttindum fólks sem og hinum undirliggjandi sið sem kristin vestræn menning hefur mótað gegnum aldirnar.

 

En miðað við grein Birgis Ármannssonar er Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur kristilegur borgaraflokkur heldur einhvers konar Frelsisflokkur.

Hann talar ekki lengur um borgarleg réttindi, heldur "frelsisréttindi", sbr. þessi málsgrein hans "Þess­ar tak­mark­an­ir geta verið mis­jafn­lega íþyngj­andi fyr­ir ólíka hópa við mis­mun­andi aðstæður, en fela þó all­ar í sér skerðingu á frels­is­rétt­ind­um, sem telj­ast til grund­vall­ar­rétt­inda í öll­um þeim ríkj­um, sem byggja á lýðræði, mann­rétt­inda­vernd og grund­vall­ar­regl­um rétt­ar­rík­is­ins.".

Af sem áður var þegar borgararnir börðust fyrir borgarlegum réttindum en stjórnleysingjar og kommar fyrir frelsi, sem var í þeirra útfærslu frelsið til að eyðileggja og brjóta niður, ráðast að einstaklingnum og svipta hann eigum og frelsi.

Núna nauðga frjálshyggjumenn þessu fallega orði og hefði það vitund þá væri það fyrir löngu búið að draga þá fyrir dóm og fá þá dæmda fyrir misnotkun í þágu sérhagsmuna Örfárra.

 

Þessi umræða á þessum tímapunkti er öll svo heimsk að það hlýtur eitthvað annað að búa að baki.

Líklegast stendur slagurinn um þær ráðstafanir sem stjórnvöld hljóta að grípa til að bæta skaða sem og til að halda á lífi þeim atvinnugreinum sem líða fyrir hinar íþyngjandi sóttvarnir.

Því þær aðgerðir eru gjaldþrot þeirrar stjórnmálastefnu sem hefur gert markaðinn að guði og heimsku hans að visku sem er öllu æðri, og því ekki mannanna að deila við.

Enda afhjúpaði kórónuveiran gjaldþrot Vesturlanda, þau eru öll meira eða minna háð framleiðslu Kína, og eftir áratuga rupl og rán auðmanna eru flest ríkin orðin skelin ein um skuldir og hrörlega innviði.

 

En gjörðum fylgir ábyrgð.

Og um þá ábyrgð á umræða næstu daga að snúast.

Tilbúið innantómt röfl um frelsið til að vera fífl er ekki það sem fólk og fyrirtæki í neyð þarf á að halda.

 

Óöryggið um framhald hlutbótaleiðarinnar er óafsakanlegt.

Hringekju innheimtulögfræðinganna þarf að stöðva og varða við skóggang.

Endurfjármögnun í gegnum Seðlabanka þarf að vera raunhæf leið, víðtæk og standa öllum til boða sem þurfa á að halda. 

Þannig er samfélagslegur sem og fjárhagslegur skaði lágmarkaður.

Byrðarnar verða allra en ekki bara þeirra sem eru svo óheppnir að starfa við eða hafa fjárfest í atvinnugreinum sem fara illa úr út heimsfaraldrinum.

 

Þannig hagar siðað fólk sér.

Þannig komumst við heil út úr heimskreppunni sem er óumflýjanleg á meðan heimsfaraldur geisar með öllum þeim hörmungum sem honum fylgir.

Heil, kannski fátækari, en óbuguð.

 

Þetta er verkefni stjórnvalda í dag og um þetta á öll umræða að snúast.

Umræðan um sóttvarnir er að baki.

 

Þeir sem treysta sér ekki í hana hafa ekkert í stjórnmál að gera.

Hvort sem þeir eru í stjórn eða stjórnarandstöðu.

 

Hik og andvaraleysi sumarsins er að baki.

Núna reynir á.

Kveðja að austan.

Umræðan færist inn í þingið

Sagan kennir margt.

 

Til dæmis að þegar vágestur var við borgarhliðið, þá var frelsi ekki skilgreint sem réttur til að opna borgarhliðin svo vágesturinn gæti sótt inn og lagt undir sig borgina.

Enda í kjölfarið voru borgarbúar yfirleitt drepnir, nema náttúrulega þeir sem voru seldir í þrældóm.

 

Hafi þá verið til frjálshyggjumenn sem héldu fram rétti einstaklingsins til að sýkja eða svíkja, þá dóu rök þeirra út með dauða þeirra.

Því fíflin eru jú alltaf þau fyrsta sem falla fyrir vágesti, efist nokkur þar um, og þekkir hvorki til sögu eða heilbrigðar skynsemi, og trúi að sóttvarnaryfirvöld setji heiminn á hvolf fyrir 0,1% dánarhlutfall, þá er máttur feisbókar það mikill að hægt er að lesa um síðustu andvörp þeirra í Bandaríkjunum, undir yfirskriftinni, "Við héldum að þetta væri feik".

Sagan kennir líka hvernig sóttvarnir virkuðu.

 

Þær virkuðu til dæmis vel í sjóborgarríkinu Feneyjum áður fyrr á öldum, ef sjómenn virtu ekki reglur, og héldu að hálfvitaháttur þeirra og vitglöp væru efni í frétt eins og þessa, þá náðu þeir aldrei að segja hana.

Því fífl sem brutu sóttvörn voru hálshöggvin á staðnum.

 

Fífl hafa nefnilega ekki rétt til að drepa hundruð eða þúsundir.

Og frelsið til þess er ekki þeirra.

 

Gömul viska.

Sem úrkynjun fær ekki breitt.

 

Þó hún sé kennd við frelsi eða frjálshyggju.

Þá býr alltaf eitthvað dýpra að baki.

 

Gróði, sérhyggja, mannfyrirlitning.

Kveðja að austan.

Sjö smituð – Virtu ekki heimkomusmitgát

Ég styð Kára.

 

Þórólfur styður Kára, þjóðin styður Kára.

 

Rök hans eru kristaltær.

Eðlilegt líf er undir og við þurfum að stöðva vágestinn við landamærin.

 

En hvað með ríkisstjórnina, hvort verður það sérhagsmunir eða almannahagsmunir??

 

Kári trúir á vit hennar og skynsemi og það boðar gott að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins fékk þau Gylfa Zoega og Tinnu Laufey Ásgeirsdóttur á sinn fund og kynnti sér málflutning þeirra.

Boðar gott því þar er kjarninn af því fólki sem er slétt sama um líf og heilsu náungans á meðan arðgreiðslurnar streyma inn.

Þess vegna er það formanni flokksins mikill styrkur að fá til liðs við sig óháða einstaklinga sem hafa þekkingu og getu til að vega og meta hin efnahagslegu rök í þessari deilu sem annars ætti aðeins að standa um líf og heilsu fólks sem og hin samfélagslegu áhrif af lokun landamæranna án undangenginnar sóttkvíar versus hin lamandi áhrif á allt mannlíf ef veiran verður af samfélagslegu smiti líkt og þessi faraldur er orðinn að sögn Kára.

 

Núna reynir á gott fólk í öllum flokkum, jafnt í stjórn sem og í stjórnarandstöðu að það rísi upp og lýsi yfir stuðningi við þá Kára og Þórólf svo það fari ekki á milli mála að hinar raddirnar eru fámennar og einangraðar.

Því í dag er hin æpandi þögn sem glymur um allt samfélagið vísbending um annað.

Að arðgreiðslurnar og fjármunir í vasa séu almannahag æðri.

 

Núna reynir á að allir styðji Kára.

Og Þórólf.

Og þjóðina.

Og hlýði Víði.

 

Þannig mun mannlífið aftur taka sinn eðlilega gang, óttinn mun halda út í óbyggðirnar og halda áfram að hræða þar, hugsanlega ef ímyndaraflið er sterkt mun sjást í einn og einn útilegumann, eða jafnvel forynju á skuggalegum slóðum, en hann mun ekki herja á samborgara okkar, þá eldri og þá sem glíma við undirliggjandi sjúkdóma.

Tíminn mun svo halda áfram að fljúga eins og hann hefur alltaf gert, allavega eftir að ég varð fimmtugur.

Innan ekki svo skamms mun mannsandinn hafa fundið örugga tækni við að skima á landamærum og sóttkví verður þá óþörf.

Þetta er eins og að bíða af sér harðindafrostið og stórhríðina, pirrandi vissulega en lítil skynsemi að flækjast út í slíku verðri, hvað þá að leggja upp í langferðir um heiðar og firnindi.

 

Það lægir alltaf, það styttir alltaf upp, það hlýnar.

Það vorar.

Og áður en við vitum af er kóvid að baki.

 

Trúum því og treystum.

Styðjum Kára.

Styðjum okkur sjálf.

 

Og það vorar á ný.

Kveðja að austan.

 

Stjórnvöld neyðist til aðgerða

Klukkan tifar.

 

Veiran gengur laus og boltinn er hjá stjórnvöldum.

Þórólfur neitar að bera áfram ábyrgð á pólitík,

Segist aðeins styðja Kára.

Og þjóðina.

 

En það er óvíst í hvaða liði ríkisstjórnin er.

Hún hefur sýnt það áður í mikilvægum málum að hún taki sérhagsmuni fram yfir almannahagsmuni, líkt og frægt var í Orkupakkamálinu.

 

En ég styð Kára.

Líkt og Þórólfur.

 

Og vona að landið endi ekki í herkví á ný.

Kveðja að austan.

Sex ný innanlandssmit

Vopnaður friður.

 

Er það kallað þegar herir gráir fyrir járnum standa andspænis öðrum en aðhafast ekkert í augnablikinu.

 

Slíkur friður er hér á Íslandi í dag, smitleiðir veirunnar eru opnar, en undir virku eftirliti, og samfélagið er í höftum, þó ekki eins alvarlegum og í vor, til að draga úr smitleiðum hennar.

Veiran er þarna en virðist vera undir stjórn.

Samt er vitað að það þarf ekkert út að bregða, augnabliks aðgæsluleysi eða hreina og klára óheppni, til að veiran geri árás á ný, nái yfirburðarstöðu á víglínunni og sæki hratt fram yfir landamærin líkt og skriðdrekar Hitlers forðum.

Og þá eru góð ráð dýr, líklegast það dýr að öll höft verða stórlega hert.

 

Á Nýja Sjálandi er hins vegar opið stríð, veirunni skal útrýmt með öllum ráðum.

Þess vegna er skorið á smitleiðir hennar við landamærin, og ef hún nær samt að laumast framhjá vörnunum á landamærunum, þá skal hún elt uppi og skotin á færi hvar sem til hennar næst.

Skorið er á allar smitleiðir á stórum svæði með útgöngubanni og allar sóttvarnir hertar í öðrum hluta landsins.

Eins og alltaf í stríðum þegar óvinurinn finnur uppá nýjum brögðum til að sleppa framhjá vörnum, tekur tíma að þefa hann uppi, og læra á bellibrögð hans.

Var smitið í viðkomandi fjölskyldu tilviljun vegna óþekkts smitbera, eða er það staðbundið, tengist vinnustað og umhverfi. 

 

Fyrstu upplýsingar benda í þá átt þar sem staðfest smit hafa innbyrðis tengingu, en ekkert er vitað og þess vegna er skellt í lás í Auckland.

Ekki um aldur og ævi, heldur þann tíma sem tekur að þefa upp allar sýkingar og útrýma þeim.

Sóttkvíin er fyrirfram til að hindra alvarleg veikindi og dauðsföll, ekki eftirá þegar faraldurinn er óviðráðanlegur með tilheyrandi mannfalli að ekki sé minnst á allan þann fjölda sem veiklast og lifir aðeins í voninni um fullan bata og eðlilegt líf.

 

Ný Sjálendingar ætla ekki að lifa með veirunni, heldur án hennar.

Það er munurinn á vopnuðum friði og beinu stríði til að yfirbuga vágestinn, gjörsigra hann svo mannlífið geti haft sinn eðlilega gang.

 

Báðar leiðirnar kalla á samfélagslegan kostnað á meðan allt er læst og lokað.

Lokun landamæra skaðar alltaf innlenda ferðaþjónustu en hins vegar ferðast enginn óbrjálaður til landa þar sem smit er viðvarandi enda slíkir brjálæðingar alltaf lokaðir inni við heimkomuna svo niðurstaðan er svipuð nema sá augnbliks ávinningur sem fæst við opin landamæri inná ósýkt svæði, það tekur ákveðin tíma fyrir veiruna að breiða úr sér áður en landið lendur á rauðum lista. 

Speki sem kennd er við að pissa í skóinn sinn.

 

Á öðru og mikilvægu er reginmunur.

Alvarleg veikindi og dauðsföll annars vegar og EKKI alvarleg veikindi og dauðsföll hins vegar.

En menn þurfa að þekkja til siðar til að skilja muninn.

 

Sem og þar sem veirunni er útrýmt koma þau augnablik þar sem fólk getur lifað án ótta og lífið gengur sinn vanagang.

Sóttvarnirnar eru tímabundnar en ekki viðvarandi þar sem vopnaður friður ríkir við veiruna.

 

Svo maður spyr sig.

Af hverju er val hjá þjóðum??

Um líf með veiru þegar það er alveg hægt að vera án hennar.

 

Varla er bissness í óttanum??

Kveðja að austan.

 

 

 

 

14 ný smit á Nýja-Sjálandi

Ásættanleg áhætta.

 

Sagði ferðamálaráðherra um helgina án þess að færa nokkur rök fyrir máli sínu önnur en þau að henni fyndist það.

 

Skyldi fólkið sem skikkað er í sóttkví núna um hásumar vera sammála henni, eða fyrirtækin sem verða fyrir röskun á starfsemi sinni, skyldu þau líka vera ánægð með hina ásættanlegu áhættu.

Eða fólkið sem er illa veikt og öruggt að margir munu glíma við vanheilsu um langan tíma.

Því hin þöglu fórnarlömb veirunnar, fólkið sem veiktist, sumt bara lítillega, glímir við alvarleg eftirköst, er veiklað, á erfitt með daglegt lif sitt.

Samkvæmt rannsókn í Whuan er 90% covid sjúklinga ennþá að glíma við eftirköst vegna lélegrar lungnastarfsemi, eina vonin er að reynsla af SAR veirunni bendir til þess að þetta gangi yfir á 3 árum.

 

Að veikla fólk, að meiða fólk viljandi, kallar ráðherra ferðamála ásættanlegu áhættu.

Að loka gamalt fólk inni og meina því um heimsóknir, eftir langa og stranga einangrun fyrri faraldursins, kallar hún ásættanlega áhættu.

Að eyðileggja allt sem tengist mannfagnaði núna seinni part sumars, kallar hún ásættanlega áhættu.

 

Og til hvers??

Til að aðrar þjóðir loki á ferðir hingað??

Til að landið lendi á rauðum lista landa sem taka sóttvarnir alvarlega og vilja ekki innflutning á smiti inn fyrir landamæri sín??

 

Eystrasaltslöndin um helgina.

Grænland í gær.

Noregur í dag.

 

Aðeins Þýskaland og Danmörk eftir og aðeins tímaspursmál hvenær þau skella líka í lás.

Eftir stendur hnípin þjóð, innilokuð, ærulaus, smituð.

 

Án ávinnings.

Án nokkurs annað en glataðra tækifæra.

 

Að fá lifa í landi án ótta.

Kveðja að austan.

Ísland rautt í Noregi

102 dagar án ótta.

 

Dagar sem verða ekki metnir til fjár í miðjum heimsfaraldri.

Ekki án kostnaðar, því landamærum var lokað, og fólki aðeins hleypt inní landið að undangenginni 14 daga sóttkví.

Þungt högg fyrir ferðaþjónustuna sem er mikilvæg atvinnugrein á Nýja Sjálandi.

 

Stjórnvöld á Nýja Sjálandi vissu samt að veiran gæti borist inní landið og voru tilbúin með viðbragðsáætlun sem strax var gripið til.  Hægt er á öllu mannlífi í Auckland á meðan reynt er að rekja veiruna og finna upptök smitsins.  Þar beinist grunur að sóttkvínni við landamærin;

"In addition, we are working over the next few days to test all people that are working at our borders and everyone that works at a managed isolation facility.". (Úr fréttatilkynningu sóttvarnaryfirvalda).

 

Og það á ekki að gefast upp fyrir veirunni, að fyrst hún kemst óboðin inní landið, að þá eigi að bjóða hana velkomna líkt og gert er hér á Íslandi.

"As we’ve been saying for several weeks, it was inevitable that New Zealand would get another case of community transmission. We have been working on the basis that it could be at any time – and that time is now. The health system is well prepared for this eventuality – and the important thing now is that we don’t let the virus spread in our community. As we did in the early days of this virus emerging, we need to stamp it out.".

 

Veirunni verður ekki leyft að dreifa sér um samfélagið, það á að útrýma henni.

Sem er grundvallarmunur og á þeirri stefnu að sætta sig við að landamærin leki inn smiti því það sé aldrei hætt að útiloka það.

 

Þegar Gylfi Zoega skrifaði grein sína voru liðnir 100 dagar frá síðasta innanlandssmiti á Nýja Sjálandi, urðu 102 þegar smit blossaði upp á ný.

Stjórnvöld þar rannsaka snertiflöt við útlönd, það er í gegnum sóttkvína, og ætla að sjá til þess að slíkt endurtaki sig ekki.

Vitandi það að það þarf bara eitt smit til að smita samfélag.

 

Samt virðast einhver öfl á Morgunblaðinu sjá ástæðu til að tengja þessi nýsmit við röksemdir Gylfa Zoega um afhverju almanna hagsmunir kalli á lokun landamæra, að mannlíf og þjóðlíf sé undir, og kostnaðurinn við innflutning á smiti sé margfaldur á við þann sem hlýst við að landinu sé lokað.

Lágt leggst Mogginn i þessari aðför sinni.

 

Fyrir utan aulaskapinn og ómerkilegheitin, þá er það bara svo að fleiri hafa vakið máls á sömu röksemdum og Gylfi, þar á meðal Tinna Laufey Ásgeirsdóttir, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands sem segir í viðtali við Ríkisútvarpið að "Það er mikil áhætta fyrir lítinn ávinning að hleypa fólki inn í landið".

Hún segir líka að "eftir því sem tíminn leið hafi orðið ljóst að kostnaðurinn af áhættunni sé svo mikill að það borgi sig að viðhafa mjög strangar reglur um ferðir fólks yfir landamærin og þær sóttvarnir sem hver og einn farþegi þarf að hlíta".

 

Eins spyr hún ferðamálaráðherra kurteislega hvað búi að baki fullyrðingum hennar um að áhættan sé ásættanleg.

"Aðspurð um ummæli ráðherrans segir Tinna Laufey þau fyrst og fremst vekja forvitni sína um hvernig ráðherra eða stjórnvöld meti áhættuna: „Ef það liggur einhver greining þarna að baki þá finnst mér forvitnilegt að reyna að skilja af hverju hennar niðurstöður stangast svo mikið á við mínar. Ég hef verið að reikna út virði þessarar áhættu með mjög hefðbundnum aðferðum hagfræðinnar og fæ út mjög háar tölur. Jafnvel miðað við íhaldssamasta mat mitt, þá er kostnaður vegna áhættunnar mjög mikill. Ég spyr mig fyrst og fremst: Hvað gerir það að verkum að mat okkar stangast svona mikið á?,“ segir hún. ".

 

Já hver eru rökin??

Svarið er: Engin.

 

Hvernig vitum við það??

Jú, það er ráðist á sendiboðann.

Með skít.

 

Miðað við að rauði listinn sér sjálfkrafa til þess að hinn litli ávinningur af komu erlendra ferðamanna gufar upp, þá spyr maður sig hvaða hagsmunir búa þá að baki sem skýrir heiftina sem gýs nú upp gagnvart þeim sem gagnrýna opnun landamæranna??

Minni á orð Katrínar Jakobsdóttur þar sem hún sagði að "Því fari fjarri að hags­mun­ir ferðaþjón­ust­unn­ar hafi verið í fyr­ir­rúmi" og viðurkennir þannig að eitthvað annað skýri þá ákvörðun.

 

Á meðan lifum við í ótta.

Sem enginn endir virðist vera á.

Því smit skal flutt inn hvað sem tautar og raular.

 

Þannig er Ísland í dag.

En ekki Nýja Sjáland.

Kveðja að austan.

 

4 ný innanlandssmit á Nýja-Sjálandi

Ég styð Kára.

 

Og þó Kári sé um margt sérstakur og magnaður, þá bjó hann ekki til veiruna og ber ekki ábyrgð á núverandi faraldri.

Það er hreinlega með ólíkindum að það hafi verið lagt af stað með landamæraskimun án þess að stjórnvöld hafi haft nokkra burði til að standa að þeirri skimun, og hafi þurft að treysta á einkafyrirtæki út í bæ þar um.

Sem og ósvífnin að gera það fyrirtæki eða manninn sem leiðir það að blóraböggli.

Við eigum Íslenskri erfðagreiningu það að þakka hvað fyrri faraldurinn gekk hratt yfir eftir að hið nauðsynlega skref að loka landamærunum var tekið, vegna þess að skimunargeta fyrirtækisins þefaði uppi einkennalausa einstaklinga sem gátu borið með sér smit, útí samfélaginu, þannig tókst að vinna bug á hópsýkingunni fyrir vestan sem og í Vestmannaeyjum.

 

Skíturinn útí Kára er engin tilviljun, sérhagsmunaöflin hafa virkjað skítadreifara sína og blása til gagnsóknar  svo hægt sé að reka síðasta naglann í líkkistu ferðamannalandsins Ísland, með því draga úr sóttvörnum á landamærunum frá því sem nú er.

Landið á rauða listann áður en sumarið er úti og hver er þá ávinningurinn??

Það mætti halda að lokun landamæranna hefði truflað aðra og ábatasamari starfsemi, og því allt lagt undir til að halda þeim opnum.

Allavega hjálpar þessi þráhyggja ekki ferðamannaiðnaðinum, það eitt er víst.

 

Munum síðan að þó skimun á landamærum hafi tekist vel að sögn Kára, og ekkert bendir til að meint örugg lönd hafi ekki ennþá lekið inn smiti, að þá eru björgunarbátar ekki um borð í skipum vegna þess að þau flest fljóta.

Þeir eru um borð vegna þess að sum sökkva, líka þau stærstu.

Það var því rangt hjá útgerð Titanic að spara þann kostnað, það sem átti ekki að geta sokkið, sökk nú samt.

 

Eitthvað sem Kári hefur í raun viðurkennt og þarf að klæðast sóttvarnargalla öllum stundum til að auðveldara sé fyrir hann að þrífa af sér drulluna og skítkastið að kveldi.

Vegna þess að hann sagði sannleikann, ef við viljum lifa án ótta, þá lokum við landamærunum.

 

Með 5 daga sóttkví.

Það var nú allur glæpurinn.

Kveðja að austan.

Heilbrigðiskerfið gerði ekkert til að efla getuna