Krabbamein samfélagsins.

 

Er úrkynjun stéttarinnar sem kennir sig við réttlæti, en þiggur fjármuni til að hindra að lög og reglu nái yfir glæpamenn sem stunda hið svokallaða skipulagða glæpi.

Birtingarmynd þessarar úrkynjunar er sú nöturlega staðreynd sem lesa má um í Morgunblaðinu í dag þar sem yfirlögregluþjónn hjá embætti ríkislögreglustjóra segir að um 15 glæpahópa stundi óáreittir iðju sína hér á landi, fyrir opnum tjöldum, fyrir framan nefið á lögreglunni.

 

Önnur birtingarmynd þessar úrkynjunar er fréttin um að núna sjá lögfræðingar fram á bissness þar sem almenningur á borga brúsann.

Sóttkví í farsóttarhúsi er ígildi fangelsisvistar segir formaður Lögfræðingafélags Íslands og tilkynnir að lögmenn hugsi sér gott til glóðarinnar vegna fyrirhugaðra málsóknar þeirra sem þurfa að hlíta sóttvörnum á landamærum.

Kanntu annan betri??

 

Líkt og  Þjóðverjar hefðu ekki þurft flugvélar og önnur sóknartæki til að leggja undir sig Bretland, þeim hefði dugað að lögsækja bresk stjórnvöld sem undirlögðu allt mannlíf til að verjast fyrirhugaðri innrás þeirra.

Auðvitað skýlaust brot á mannréttindum, hvað þá þegar ríkið yfirtók hvert fley til að sækja hermennina sem voru innikróaðir við Dunkirk.

 

Að sjálfsögðu var það ekki þannig.

Það reyndi aldrei á slíka fávitaumræðum, en hefðu Þjóðverjar reynt að láta flugmenn sína hefja slíkar málssóknir gegn neyðarlögum stríðstímans, þá beið gálginn slíkra flugumanna.

Og í raun hefur ekkert breyst síðan þá, neyð er neyð, og við henni þarf að bregðast.

 

Þar á meðal að stöðva svona umræðu í fæðingu.

Kveðja að austan.

 

 

 

Sama gildi um farsóttarhús og fangelsisvist

Klofin ríkisstjórn.

 

Viðtalið við Þórdísi Kolbrúnu sem vitnað er í þessari frétt, útskýrir nákvæmlega af hverju ekki er stoppað í lekann á landamærunum.

 

Sjálfstæðisflokkurinn er klofinn í herðar niður, hluti hans samsinnar sig við hægriöfga fólk víðsvegar um heiminn, sem hefur frá fyrsta degi barist fyrir frelsi veirunnar til að sýkja, til að veikla, til að drepa, rökin eru meint borgarleg réttindi einstaklingsins til að fá að fara sínu fram óháð almanna hag.

Úrkynjun sem lífsbarátta þjóðanna hefur aldrei liðið því slíkt er alltaf ávísun á beinan ósigur, þess vegna eru sett á herlög á stríðstímum, og sá sem hlýðir ekki, taldist heppinn með að sleppa við að vera skotinn.

Sem reyndi sjálfsagt lítið á, eða halda menn að það hafi fundist svo heimskur Breti sem kvað það borgaraleg réttindi sín að hafa kveikt ljós á nóttunni, þó slík ljós væru leiðarljós þýskra sprengjuflugvéla til að finna skotmörk sín??

Að sjálfsögðu ekki, fólk gefur eftir slík réttindi á neyðartímum.

 

Í dag hins vegar er fullt að fólki, hægrisinnað í bland við anarkista, sem berst fyrir frelsi veirunnar til að drepa náungann, það afneitar staðreyndum, rífst við raunveruleikann, er í raun litlu betra en fjöldamorðingjarnir sem í nafni meintra hugsjóna sprengja á almannavettvangi eða í nafni tómhyggju og tilgangsleysis, mæta vopnaðir í skóla og skjóta samnemendur sína.

Nema í gjörvallri hryðjuverka og morðingjasögu heimsins, hafa slíkir klikkhausar ekki náð að drepa eins marga og þetta hægrisinnaða öfgafólk hefur náð með baráttu sinni fyrir frelsi veirunnar til að drepa, þess réttlæting að fórnarlömbin séu hvort sem er í eldri kantinum, og myndu deyja hvort sem er.

 

Þetta er fólkið sem klýfur Sjálfstæðisflokkinn.

Þetta er fólkið sem skýrir tregðu ríkisstjórnirnar til að loka landamærunum með sóttkví sem heldur.

 

Rök þess eru fals, eins og til dæmis að þetta sé eins og hver önnur illvíg kvefpest svo ég vitni í fræg orð Sigríðar Andersen, eða að "að veiru­frít land sé út­ópía" líkt og Þórdís Kolbrún lætur hafa eftir sér.

Samt veit hún að það eru lönd sem hafa náð að verja landamæri sín líkt og Nýja Sjáland og Taiwan, að ekki sé minnst á Kína, fjölmennasta land heims og það fjórða að flatarmáli.

 

Sem og að hún veit að á meginlandi Evrópu eru ríki meira og minna lokuð vegna sóttvarna, flest frá því í haust, því samfélagsleg smit voru ekki kæfð í upphafi, heldur leyft að grafa um sig þar til það eina sem dugði var að loka á mest allt mannlíf.

Og hún ætti að vita að síðla sumars og fram eftir hausti var reynt að hemja faraldurinn með smitrakningu og sóttkví, þar til eina ráðið var að loka og læsa, og sú lokun stóð yfir hátt í þrjá mánuði.

 

Í dag eru þrjár vikur undir, ásamt tillögum að hertum aðgerðum á landamærunum.

Samt er böðlast gegn því, og klofningurinn innan ríkisstjórnarinnar gerður opinber.

 

Opinberar að grimm hagsmunaöfl vinna gegn þjóðinni, eru í raun þjóðarvá.

Þetta hefur alltaf verið vitað, en á meðan það er ekki opinbert, þá hefur formlega verið hægt að neita því að helsta ógn við velsæld og velferð þjóðarinnar sé innan sjálfrar ríkisstjórnarinnar.

 

Í djókríki, í Grínlandi er svona liðið.

En ekki hjá alvöru þjóðum.

 

Það stýrir enginn ríkisstjórn þar sem innanborðs eru ráðherrar sem í besta falli er hægt að segja um að séu mjög heimskir, því ef menn trúa sínum eigin orðum, fölsunum og blekkingum, þá er ekkert annað sem getur skýrt slíkan málflutning.

Sem er auðvitað ekki tilfellið, það er annað sem býr að baki.

Það slæmt að það gerir venjulegan heiðarlegan hryðjuverkamann að hvítþvegnum engil.

 

Viðtalið við Þórdísi Kolbrúnu eru vatnaskil ríkisstjórnarinnar.

Líði Bjarni Benediktsson það, þá er ljóst að Sjálfstæðisflokkurinn er óstjórntækur.

Hann er í raun þjóðarvá.

Vinnur gegn allri viðleitni þjóðarinnar við að verjast veirunni.

 

Að djóka sig frá þessu er ekki í boði.

Það er vanvirðing gagnvart þjóðinni og fórnir hennar.

Annað hvort er Þórdís vikið, eða ríkisstjórnin víkur.

Hvað þetta varðar á Katrín ekkert val.

 

En auðvitað gerir hún ekkert.

Grettir sig kannski í viðtali á morgun, verður hún spurð.

Lafhræddur Bjarni við hægri öfgana innan síns eigin flokks, mun bulla eitthvað líkt og hann gerði þegar hann reyndi að verja þá ákvörðun dómsmálaráðherra að auðvelda veirunni að sleppa í gegnum varnirnar á landamærunum.

Sigurður Ingi mun þegja, hann kann svo sem fátt annað.

 

Þannig er Ísland í dag.

Við erum þjóð sem getum ekki einu sinni tekið dauðans alvöru alvarlega, ekki þegar kemur að stjórnun landsins.

Þess vegna gafst stjórnmálastéttin upp fyrir fjárkúgun breta, þess vegna var þjóðin svikin í tryggðum í orkupakkamálinu.

Þess vegna eigum við í hjáleigusambandi við Brussel, lútum lögum þess og reglum í einu og öllu, allt sjálfstæði í lagasetningu löngu horfið.

Allt í þágu stórfyrirtækja og stóreignamanna.

 

Það er bara svo.

En það á ekki að vera svo.

Ekki ef við sem þjóð höfum snefil af sjálfsvirðingu.

 

En það er með þennan snefil.

Hann er stundum vandfundinn.

 

En þar er sökin ekki stjórnmálamannanna.

Það eitt er víst.

Kveðja að austan.

Gagnrýnir sóttvarnaaðgerðir stjórnvalda

Hve lengi á lekinn á landarmærunum líðast??

 

Erum við þjóð aumingja og ræfla sem unum sátt við okkar, samfélagslegar lokanir, ónýt páskahelgi, og aðeins veik von um að skólar sem og eðlileg íþróttastarfsemi opni eftir páskana.

Að ekki sé minnst á köttið sem slátraði fermingarveislum, lokaði sviðslistum, bannaði okkur að horfa á kappleiki, eða annað sem tilheyrir eðlilegu lífi.

 

Ha ha fyndið, líklegast stærsta tilfinning kynslóðarinnar sem varð fórnarlamb samfélagsmiðla, hennar stærsta áhyggjumál er líklegast skorturinn á selfí með gosið í bakgrunni.

Svo djúpur er aumingjaskapurinn, svo víðtæk er meðvirkni hinnar ótakmörkuðu heimsku, að Mogginn kaus að setja fávita hegðun fávita á forsíðu, fyrir Instagram var spilað blak.

Hvernig getum við endurheimt líf okkar þegar jafnvel kletturinn, hinn borgaralegi fjölmiðill kóar með í stað þess að biðja um nafn og kennitölu fíflanna.

Sem og að krefjast þess að þeir aðilar í stjórnsýslunni sem ábyrgðina bera, hvort sem þeir heita lögreglustjórar, skipaðir eftir virkni starfseminnar hjá Ungum Sjálfstæðismönnum, að ekki sé minnst á sjálft höfuðið, sem ennþá er að bíða eftir þyrluflugi, að þeir axli sína ábyrgð.

Að hegðun forheimskunnar og fátvitahegðunarinnar sé ekki liðin.

 

Við lifum í vonin, við erum þjóðin, 99,95 prósent þjóðarinnar, að við fáum líf okkar eftir páskahelgina.

Fyrir utan fávitafréttina um fávitahegðun fávita á gosslóðum, þá segir Þóróflur að nokkur smit hafi greinst utan sóttkvíar, þau tengist "„Það hef­ur komið í ljós að sum af þess­um smit­um sem hafa greinst [utan sótt­kví­ar] und­an­farið má rekja til landa­mæra þar sem fólk hef­ur ekki haldið fimm daga sótt­kví al­menni­lega,“ seg­ir Þórólf­ur í sam­tali við mbl.is. ".

Þar með enginn endir á því sem hófst fyrir síðustu helgi, þó við hegðum okkur vel, þá er smitum hleypt inní landið í boði Sjálfstæðisflokksins, með þegjandi samþykki hinna stjórnarflokkanna.

 

Svo þegjum við bara.

Horfum á fávitana sem flykkjast á gosstöðvar.

 

Og sættum okkur við að ekkert breytist.

Kveðja að austan.

Smit utan sóttkvíar tengjast landamærum

Bólusetningar eru nauðsyn.

 

Í öllum aldurshópum þar til hjarðónæmi hefur náðst.

Aðeins þá og ekki fyrr er hægt að slaka á aðgæslunni við landamærin.

 

Það er vissulega rétt að elstu aldurshóparnir eru viðkvæmastir fyrir pestinni, en við óheftan faraldur þá ógnar hún fólki í öllum aldurshópum, og hún er miklu banvænni en nokkur annar faraldur frá því að spænska veikin var og hét.

Í raun banvænni því þegar spænska veikin felldi fólk, þá var næring fólks og heilsugæsla, að ekki sé minnst á þau meðöl og tól sem voru í boði, á allt öðrum level en er í dag.

 

The Guardian hefur tekið saman fjölda dauðsfalla heilbrigðisstarfsmanna í Bandaríkjunum og greint eftir kyni og aldri, upprunalandi og svo framvegis, og þar má meðal annars þetta lesa;

"As of 24 March 2021, Lost on the frontline has counted more than 3,500 healthcare worker deaths. The pandemic is not over, and this project is therefore a work in progress, with new names added weekly. These are our findings to date.

More than half were younger than 60. In the general population, the median age of death from Covid-19 is 78. Yet among healthcare workers in our database, it is only 59. The majority of people who died were under the age of 60. Hundreds of even younger people also died while working on the frontlines.".

 

Meiri en helmingurinn er sem sagt yngri en 60 sem hlýtur þá að skýrast af undirliggjandi sjúkdómum og öðrum þáttum sem gerir fólk viðkvæmt fyrir veirunni.

Þetta er fólkið sem er varið í starfi sínu, en vegna stöðugrar návistar við veiruna þá þarf lítið út af bregða til að það eigi á hættu að veikjast.

 

Á meðan almenningur er heima og forðast veiruna, þá er þetta fólkið sem fer í vinnuna til að hitta hana, svona líkt og yrði ef faraldurinn fengi að herja óheftur líkt og margir í heimska hægrinu berjast fyrir.  Já sem og náttúrulega margir aðrir því vissulega óar mörgum við samfélagslegar og efnahagslegar afleiðingar hinna sífeldu hafta og lokana á allt mannlíf.

Sambærilegt nema við yrðum ekki í geimverubúning í okkar daglega lífi, yrðum óvarin, og ef það er eitthvað undirliggjandi, í stöðugri lífshættu.

Því fyrirfram veit enginn hver deyr og hver lifir, eina sem er öruggt, það verður ekki bara gamla fólkið, nógu illt sem það er nú samt.

 

Annað sem er sláandi við þessar tölur, er sjálfur fjöldinn, 3.500, hjá fólkinu sem býr við mestu varnirnar.

Ég rakst á þessa grein þar sem mig langaði að forvitnast um hvort Gúgli frændi vissi eitthvað um árlegan fjölda heilbrigðisstarfsmanna sem féllu úr flensunni, sem margir vilja líkja þessari pest við.

Nema, eftir að vera búinn að lesa á annan tug greina, þá var hvergi minnst á slíka tölfræði, aðeins beint á að bólusetningu heilbrigðisstarfsmanna drægju úr líkum þess að aldraðir skjólstæðingar þess smituðust af flensunni og þar með fækkaði dauðsföllum í þeim hópi.

Samt notar enginn geimverubúninga til að forðast smit, aðeins minnst á bólusetninguna.

 

Auðvita veit fólk þetta.

Líka þeir sem halda öðru fram.

 

Og flensan er skæðasta umgangspestin sem við höfum fengið síðustu áratugina, og verður verri með hverju árinu eftir því sem pestarbælið Kína opnast meir fyrir umheiminum.

Samt er himinn og haf á milli, annars vegar líkurnar að deyja úr flensu, og hins vegar úr kóvid.

 

Og það veit enginn hvernig kóvidið endar.

Hvað dugar bólusetningin lengi?

Búa í erfðamengi hennar illvígari stökkbreytingar sem bóluefni ræður ekki við, og er jafnvel banvænna líka??

 

Spurningar sem ekkert svar er við í dag.

Aðeins tíminn einn veit.

 

En við vitum hins vegar að hjarðónæmi næst aðeins þegar fjöldinn er bólusettur.

Og þangað til er það bein tilraun til manndrápa að opna landamærin fyrir nýju smiti.

 

Slíkt gerir fólk ekki.

Alla vega ekki vitandi vits.

 

Því það er eins og Kári sagði; "Ein­hvers staðar á milli þess að vera fá­rán­legt, hlægi­legt og glæp­sam­legt, gjör­sam­lega út í hött".

Já, gjörsamlega út í hött.

Kveðja að austan.

45.422 einstaklingar hafa fengið bóluefni

Í heimi stjórnleysis og heimsku.

 

Þykir svona frétt eðlileg.

 

Að fólk fái að streyma í þúsundavís inná stórhættulegt svæði þar sem það þarf aðeins eina óvænta vindbreytingu til að skapa lífshættuleg skilyrði.

Eða að hraungígur gefi sig, og hraun renni hraðar en fætur geta flúið.

Alvarlegast af öllu er að þessi skrípaleikur sé liðinn í miðri samfélagslegri lokun sem á að kæfa fjórðu bylgju kóvid veirunnar í fæðingu.

 

Þessi algjörlega heimska og fávitaháttur þykir eðlilegur í heimi stjórnleysis og heimsku.

Sem og þar þykir engum óeðlilegt að einstaklingur sem hefur hvorki þroska og vit, gegni stöðu dómsmálaráðherra, og láti því alla vitleysuna viðgangast.

 

En við lifum bara ekki þann heim.

Þess vegna er þetta með öllu ólíðandi í alla staði.

 

Og formenn stjórnarflokkanna geta ekki falið sig að baki því að almannatengill taldi það klókt fyrir Sjálfstæðisflokkinn að skipa ímynd í stól dómsmálaráðherra.

Við lifum ekki þá tíma þegar keisarar gátu skipað gæðinga, þar á meðal hesta, í öldungaráð.  Eða að barnung börn voru látin stjórna herjum, sökum ættarstöðu, en þá var reyndar alltaf reyndur hershöfðingi að baki hinni formlegu skipun barnsins.

 

Við lifum nútíðina, daginn í dag, og við eigum ekki að líða svona ástand.

Við eigum ekki að líða að á örlagatímum sé yfirmaður almannavarna og löggæslu þjóðarinnar ekki mönnuð fullorðnu fólki sem hefur hæfileika og getu til að leiða vörn þjóðarinnar gegn vágestum, hvort sem það er heimsfaraldur kórónuveirunnar eða eldgos á Reykjanesi.

Við eigum ekki að líða að forheimskan skapi það ástand að lögreglumaður tjáir áhyggjur sínar af björgunarsveitarfólki.

Eða að sóttvarnarlæknir sé ráðalaus gagnvart heimskunni og fávitahættinum sem felst í þessum stjórnlausa mannsöfnuði sem þarf á þessum tímum, af öllum tímum, láta reyna á örlög sín og gæfu, vitandi að á hverri mínútu getur túristagosið breyst í dauðagildru.

 

Við eigum ekki að lifa þessa tíma.

Heimskuna og fávitaháttinn á að stöðva í fæðingu.

 

Það er svo einfalt.

Aðeins spurning um styrk og stjórnun.

Og viðurlög gagnvart þeim sem brjóta.

 

Ef ekki, þá er ljóst að börnin eru víðar en í dómsmálaráðuneytinu.

Og slíkt er ekki líðandi.

 

En við líðum samt.

Kveðja að austan.

Lýsir áhyggjum af björgunarsveitarfólki

Satt má oft kjurt liggja.

 

En stundum þarf að segja satt, sérstaklega þegar annað er ávísun á þjóðarvá.

Litaspjöld eiga fyllilega rétt á sér á leikskólum, en eiga ekkert erindi inná borð ríkisstjórnar Íslands þegar sóttvarnir á landamærunum eru annarsvegar.

 

Kári kurteis sem fyrr, reynir að milda orð sín;

"Spurður hvort hon­um fynd­ist vit í til­lögu um að lita­merkja svæði eða þjóðir sagði hann að hún væri „ein­hvers staðar á milli þess að vera fá­rán­leg, hlægi­leg og glæp­sam­leg“ og sagði hana „gjör­sam­lega út í hött“.".

Það er fallega sagt hjá honum að þetta sé einhvers staðar á milli, dregur þar með brodd úr orðum sínum.

En þessi barnaskapur er vítaverður á tímum farsóttar, það þarf að verja þjóðina þar til það er búið að mynda hjarðónæmi með bólusetningum.

 

Núna þegar lekinn á landamærunum hefur kostað þjóðina útivistina um páskana, líklegast eyðilagt annað ári í röð keppnistímabil vetraríþrótta eins og handbolta og körfubolta, hrakið börnin okkar úr skólum sínum, svo eitthvað fátt sé nefnt, þá er það ekki líðandi að það sé ekki gert allt sem í mannlegu valdi stendur að stöðva þennan leka.

Leka sem blasir við, er auðstöðvaður, spurningin snýst aðeins um vilja.

Ekkert er hundraðprósent öruggt, það getur komið leki á jafnvel traustu skip en menn halda ekki á sjóinn á lekum fleyjum.

En þannig er háttað með sóttvarnir okkar á landamærunum í dag.

 

Hvað roluháttur er að sætta sig við það??

Að þröngir hagsmunir sem eiga greiða leið að sumum ráðherrum ríkisstjórnarinnar, haldi þjóðinni ítrekað í herkví samfélagslegra lokana.

Af hverju rísa þeir ekki upp sem eru ítrekað sendir heim, skornir við trog þessara hagsmuna sem ráða þvert á almanna hag??

 

Þá riðu hetjur um héruð sagði skáldið.

Við eigum samt Kára.

Hann kann allavega mannamál.

 

En fjölmiðlar, blaðamenn, foreldrar, leikarar, íþróttamenn, hví þegið þið allir??

Þögn ykkar er ávísun á fimmtu bylgjuna.

Svo sjöttu.

 

Kári er rammur að afli.

En hann leggur ekki einn þennan þurs sérhagsmunanna.

Hann þarf stuðning.

 

Koma svo.

Kveðja að austan.

 

 

 

„Gjörsamlega út í hött“

Grínlandið Ísland.

 

Við erum í upphafi fjórðu bylgju kórónuveirufaraldursins og aðeins snögg og ákveðin viðbrögð heilbrigðisyfirvalda geta bjargað því að annars vegar nái veiran lítilli útbreiðslu, og þar með að fáir veikist illa, sem og að tíminn sem fer í hinar hörðu sóttvarnir, verði sem stystur, að við endurheimtum daglegt líf okkar eftir hinar ætluðu þrjár vikur hinna hörðu sóttvarna.

 

Svo fólk geri sér grein fyrir alvöru málsins þá var víða í Evrópu ekki gripið til strangra aðgerða fyrr en veiran hafði grafið um sig og þá dugði ekki annað en allsherjarlokun þar sem fólk má fátt annað en að mæta í vinnu, það er ef vinna þess felst ekki í að veita öðrum beina þjónustu, því allt slíkt er bannað.

Það sér ekki fyrir endann á þessum lokunum, mannlíf lamað, ef við tökum til dæmis hlutfall látinna í Tékklandi og færum yfir á okkur, þá væru um 700 manns látnir hérna innanlands.  Auk allra hinna sem væru veiklaðir á eftir, munum að afleiðingar Akureyrarveikinnar komu fram eftir að fólk hafði náð sér af veirusýkingunni, fólk varð smán saman veiklað, óstarfhæft, jafnvel ófært um einfaldar daglegar athafnir, vegna þrekleysis sem engin önnur skýring var á en afleiðingarnar af veirusýkingunni.

Afleiðingar kóvid er ekki bara sá mikli fjöldi eldra fólks sem kafnar lifandi, heldur líka allir þeir sem veikjast og verða ekki samir á eftir, verða jafnvel skurnin af því sem þeir voru.

 

Við getum öll náð þessu ef við leggjumst öll á eitt.

Nema það er bara ekki reyndin, það er eins og ákveðinn hluti þjóðarinnar búi ekki á Íslandi heldur á landi sem kalla má Grínlandið Ísland.

Hvað skýrir annað fjöldann sem þyrpist á Reykjanesið, ekki bara til að gera heiðarlega tilraun til að drepa sig ef vindátt breytist snögglega, heldur á tíma þar fólk er beðið um að forðast mannsafnað, vegna þess að það gengur veira laus í samfélaginu.

 

Eitt samfélagssmit greindist í gær vegna þessarar fáheyrðu heimsku sem einna helst líkist atferli Dúdú fuglsins í einhverri Ísöldinni (tær snilld teiknimyndanna). 

Þau hefðu getað verið 5 eða 15, og það er í raun ekki útséð um það, þó allir voni sitt besta.  En það er ekki fólkinu sem býr i Grínlandinu Íslandi að þakka.

Á sama tíma og við heyrum um að skóli eftir skóla sé að setja nemendur og starfsfólk í sóttkví, á sama tíma og fyrirsjáanlegt er að skólar landsins verði lokaðir eftir páskafríið, sviðslistir enn einu sinni sviptar tekjum sínum, þá hagar fólk sér svona.

Eins og ekkert sé vitið, engin sé alvaran gagnvart hlutum sem þarf að taka alvarlega.

Hlutum sem eru dauðans alvara.

 

Angi af sama meiði eru þau fáheyrðu viðbrögð forstjóra Vinnumálastofnunar sem kom í fjölmiðla gær ybbandi sig, hvað úr um að skrifræði hennar væri ekki um að kenna að veiran slyppi inni í landið.

Rökin, fjöldi atvinnuleitanda sem þurfa að endurnýja vottorð sín, sem hlutfall af heildar fjöldanum sem kemur til landsins.

Hún vissi ekkert um fjölda smita sem hefði verið rakinn til þessa hóps, eða annað sem viðkom sóttvörnum, í raun það eina sem hún vissi var að hún kynni ennþá prósentureikning.

 

Alvarleikinn í þessu er að það eru göt á landamærunum, veiran hefur sloppið í gegnum varnir, og þó það hafi í flestum tilvikum náðst að finna þau tilvik og einangra, þá er núna vitað að allavega eitt smit hefur sloppið í gegn, og náð að breiða úr sér.

Og eitthvað skrifræði á ekki að verða þess valdandi að auknar líkur séu á slíku smiti, við lifum á 21. öldinni og þó það sé hugsað sem hindrun sem dregur úr ásókn í atvinnuleysisbætur, þá höfum við ekki efni á slíkri hindrun í dag. 

Vinnumálastofnun eins og aðrir verður að nýta sér rafeindaheim til að gefa út vottorð og samþykkja vottorð en ekki að ýta undir óþarfa ferðalög frá stórsmituðum svæðum Evrópu sem bera með sér hættuna og ótann við nýtt samfélagslegt smit innanlands.

 

Þriðja fréttin í gær var um að þrátt fyrir tilmæli, sem ítrekuð eru eftir hinar hörðu sóttvarnir vikunnar, að þá sækir fólk ennþá ástvini sína á Keflavíkurflugvöll, þó slíkt sé með öllu bannað.

Ekki vegna þess að menn hafa svo gaman að því að banna, heldur vegna þess að það er knýjandi nauðsyn að stöðva smitleka inn fyrir landamærin.

Samt gera Grínlendingar þetta, og samt komast þeir upp með þessa hegðun sína.

Líkt og landið okkar sé eitt stórt djók.

 

Það virkar nefnilega þannig síðustu dagana að Þórólfur, já og fóstbróðir hans Kári, séu þeir einu sem hafa áhyggjur af ástandinu.

Þeir séu svona hrópendur sem enginn hlustar á, séu án stuðnings yfirvalda og löggæslunnar, og að almenningur hafi flutt búsetu sína frá Íslandi til Grínlandsins Ísland.

Eins og okkur sé slétt sama hvort það náist að setja veiruna í bönd og síðan útrýma henni, eða ef það tekst, að þá sé okkur slétt sama hvort nýtt og nýtt smit sleppi framhjá vörnum þjóðarinnar og öll hringavitleysa samfélagslegra lokana hefst á ný.

Því öll vitum við hvað er í húfi, það er ekki afsökunin fyrir Dúdú hegðun okkar.

 

Það sem er í húfi er líf okkar, vorið og sumarið.

Að við getum lifað nokkurn veginn eðlilegu lífi ef við náum að verja landamæri okkar.

Að við séum ekki stöðugt í herkví sóttvarna.

 

Og Þórólfur reddar þessu ekki einn.

Höfum það á hreinu.

Kveðja að austan.

Fjórir greindust innanlands

Erfitt að eiga við ein­beitt­an brota­vilja.

 

Sem er kannski harmur íslensku þjóðarinnar í hnotskurn.

Sóttvarnaryfirvöld reyna og reyna, búa til hindranir og girðingar, en sá sem vill brjóta, brýtur og kemst upp með það.

Eins og það vanti Stalín eða Mússólíni til að takast á við vandann.

 

En er ekki þjóðarvá í húfi??

Bitnar ekki brotavilji Örfárra á okkur hinum??

Og hvaða samúð liggur að baki brotum þeirra og brotavilja, hjá þeim sem valdið hafa, og geta gripið inní.

Barn er vissulega dómsmálaráðherra, en barnið er ekki ríkisstjórn Íslands.

 

Hví er þetta liðið??

Hví er ekki gripið inní??

 

Hvaða djúpu grimmu hagsmunir liggja að baki eða óeðli þeirrar pólitísku hugmyndafræði hinna hægri heimsku sem afneitar afleiðingum hins óhefta faraldrar, sem skýra að fólk með einbeittan brotavilja sæti ekki afleiðingum gjörða sinna??

Réttarríkið líður aðeins afbrot þegar þeir sem með völdin hafa samsinna sig brotaviljanum, eða hafa hag, hvort sem hann er fjárhagslegur eða hugmyndafræðilegur, af hinum meintum brotum.

 

Við erum þjóð í herkví sóttvarna.

Ábyrgðin er ekki okkar, heldur Örfárra sem komast upp með að flytja smitið inní landið.

Stjórnvöld grípa ekki inní.

 

Hví líðum við þetta.

Hví þolum við aftur og aftur samfélagslegar takmarkanir vegna þess að ríkisstjórn okkar stoppar ekki uppí götin á landamærunum??

 

Vissulega hefur hún margt gott gert, en ekki þetta.

Að láta hinn einbeitta brotavilja sæta ábyrgð.

Eða meðtekið lærdóm reynslunnar og brugðist við götum á sóttvörnum á landamærum okkar.

 

Ábyrgðin er ekki okkar.

Heldur þeirra sem með valdið fara.

 

Það er eitthvað að þegar sóttvarnarlæknir ítrekar aftur og aftur, að fólk fer gegn reglunum og kemst upp með brot sín.

Það segir að hann er án stuðnings.

Og við hin erum á milli, erum fórnarlömb þeirra valdabaráttu sem berst gegn lokun landamæranna.

Að hinn einbeitti brotavilji sé ekki viðkomandi einstaklinga, heldur þeirra sem ættu að gera, en gera ekki.

 

Sem verður áfram á meðan við þegjum.

Aðeins hjáróma væl þeirra sem andæfa á móti.

 

Viljum við svo??

Á þetta engan endi að taka??

 

Svarið við þessu snýr að okkur.

Kveðja að austan.

Smitið utan sóttkvíar tengist gosstöðvunum

Betur má ef duga skal.

 

Það hefði verið pólitískt sjálfsmorð fyrir dómsmálaráðherra, örugglega Sjálfstæðisflokkinn, líklegast ríkisstjórnina, ef í upphafi 4. bylgjunnar hefði verið rýmkað á reglum á landamærunum.

Slíkt hefði jafnvel kallað á það neyðarúrræði almennings sem kennt er við borgaralega handtöku.

Almenningur kallar á hertar reglur, að stoppað sé í göt, en ekki að vanþroskað fólk reyni að víkka þau út með óráði sínu.

 

En forherðingin er slík að aðförin að lýðheilsu þjóðarinnar er aðeins frestað, ekki felld úr gildi, ásamt því að lokað er á þá undanþágu frá sóttkví sem einhver pappírsbeðill á að veita.

Veiran er ólæs, hún spyr ekki um vottorð, hún spyr aðeins um ókeypis far milli landa, þó viðkomandi sýkist ekki sjálfur, þá er full ástæða, reyndar sönnuð, að hann geti borið veiruna inní landið.

Hvenær ætlar þetta blessaða fólk, þó það sé ekki komið með þann þroska að geta kallast fullorðið, að fatta, að sóttkví er eina sóttvörnin sem heldur á landamærunum.

 

Girðið ykkur í brók.

Andsk. hafið það.

Og gerið það sem rétt er.

 

Verndið þjóðina.

Verndið samfélagið.

Vernið okkar daglega líf.

 

Við biðjum ekki um annað.

Kveðja að austan.

Fresta gildistöku reglugerðar um landamærin

Utanríkisráðherra brillerar.

 

Tímamótayfirlýsing, djúpstæð speki.

"Það gæt­ir eng­inn hags­muna okk­ar nema við sjálf".

 

Gert ágreining, Nei, en þegar þetta kemur úr munni Guðlaugs Þórs, hvað er hægt að segja annað en?? 

Ha, ha ha, ha ha ha, ha, ha ha ha ha ha, ha.

Og spurt síðan, kanntu annan?

 

Hverra hagsmuna gættu íslenskir stjórnmálamenn þegar bretar beittu þjóðina svívirðilegri fjárkúgun??, hagsmunagæslan var ekki meiri en sú að það þurfti tvívegis þjóðaratkvæði til að hafna sviksemi og undirlægjuhætti til að stjórnvöld létu loks reyna á skýr lög sem banna fjárkúgun og annað ofbeldi, þó í hlut eigi stórþjóð gagnvart minni.

Hverra hagsmuna gættu íslenskir stjórnmálamenn þegar þeir jafnvel þvert á fyrri yfirlýsingar, gáfu eftir yfirráð þjóðarinnar yfir orkuauðlindum hennar, og innleiddu evrópskt regluverk sem ekki aðeins færir yfirstjórn orkunýtingar til skrifræðisins i Brussel, heldur líka kvað á um markaðsvæðingu með því lokatakmarki að almenningur verði féþúfa einkaaðila sem mun eignast orkufyrirtæki okkar þegar Evrópusambandið knýr á einkavæðingu þeirra?

Og hvaða hagsmuni var verið að passa uppá þegar ríkisstjórnin ákvað að hengja sig utaná skrifræði Brussel þegar kom að því að útvega þjóðinni bóluefni??

 

Já kanntu annan Guðlaugur.

Ég bara spyr.

Kveðja að austan.

 

„Gætir enginn hagsmuna okkar nema við sjálf“