Og ennþá rífst fólk og lætur eins og ekkert sé.

 

Þrátt fyrir alvarleikann, þrátt fyrir að vitað sé að þessi veira er bráðsmitandi, óútreiknanleg, eina stundina virkar hún næstum meinlaus, þá næstu fellir hún fólk.

Fyrir utan alla sem hún veiklar.

Það er eitthvað mikið að fólki sem lætur svona.

 

Prinsipp spurningar þarf samt að ræða, og það þarf kjark til þess.

Það er auðveldara að glata frelsi og borgarlegum réttindum, en að ávinna sér þau.

Það má bara ekki gerast á röngum forsendum þar sem lítið er gert úr alvarleik veirunnar, eða jafnvel logið til um staðreyndir.

Þær þurfa að ræðast út frá alvarleikanum, staðreyndum, jafnt um veiruna og hvað er í húfi.

Hvað er í húfi gagnvart lífi og heilsu, en einnig hvaða áhrif sóttvarnir hafa á lif almennings, atvinnu sem og rekstur fyrirtækja.

 

Við sem erum hlynnt sóttvörnum eigum að virða ótta fólks um atvinnu og eignir.

Og við eigum að gera þá kröfu að samfélagið hjálpist að, að þetta séu sameiginlegar byrðar, ekki aðeins byrðar þeirra sem fyrir barðinu verða og kafna jafnvel undan því.

 

Ríkisstjórnin upplifir núna á eigin skinni að sóttvarnir hennar eru réttar.

Að innflutningur á smiti er aðeins tímasprengja sem springur fyrr eða síðar, og því rétt að bregðast við á þann hátt sem hún gerði.

Hún upplifir einnig afleiðingar sóttvarna, smitgátt og jafnvel óttann um að vera smitaður, eða hafa smitað aðra.

Frá þeirri upplifun er stutt í aðra, óttann um lífsafkomu sína.

 

Vonandi verður þetta til þess að hún stígur skrefið sem á eftir að stíga.

Þjóðasáttina um að deila byrðum.

Að við séum öll eitt, ein þjóð í einu landi, og við látum okkur hvort annað varða.

 

Þá var fundurinn á Rangá til góðs.

Kveðja að austan.

 

 

Ríkisstjórnin í tvöfalda skimun og smitgát

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 21.8.2020 kl. 21:35]

Það er nú svolítið kaldhæðnislegt að það var á hóteli sem smitið var. En það eru aðallega hóteleigendur sem kvarta einna mest þegar kemur að sóttvörnum á landamærum.

[Ómar Geirsson, 21.8.2020 kl. 23:36]

Já Sigurður, það er viss kaldhæðni í því.

En það sem er miður er að þrátt fyrir breiða sátt meðal þjóðarinnar um sóttvarnir á landamærunum, að þá fá hjáróma raddir að grafa undan þessum vörnum og meðan er deilt um það, þá er það sem á að vera í umræðunni, ekki rætt.

Sem er að það er ekki hægt að skilja fólk eftir á vergangi, það er skylda stjórnvalda að beita sameiginlegum styrk þjóðarinnar til að hindra að svo verði.

Þögnin er komin fram yfir síðasta söludag.

Kveðja að austan.