Þegar bjánar stýra för.

 

Stefna þeirra er gjaldþrota, frasar þeirra útbrunnir, þá eru þeir ekki reknir.

Sem væri gert í alvöru þjóðfélagi.

Því hagsmunirnir sem græða á fávisku þeirra, hinni algjöru vanhæfni, þeir bakka bjánann upp.

Og gegn þessum hagsmunum þorir enginn.

 

Ásgeir Jónsson viðurkennir, hann er ekki svo mikill bjáni að afneita þekktum staðreyndum, að heimili og fyrirtæki blæði vegna fávisku vaxtastefnu Seðlabanka Íslands.

Að fyrirtæki og heimili keppist við að greiða niður skuldir svo einhver von sé um líf eftir morgundaginn.

 

Fáráðir og bjánar uppklappa örugglega upp þessa staðreynd en betri lýsing á blæðingu eins þjóðfélags, á efnahagskerfi þess er vandfundin.

Framþróun hagvaxtar byggist á fjárfestingu heimila og fyrirtækja, stöðnun og afturför kjarna hagkerfisins á sér rætur í skorti á þessum fjárfestingum.

Blekkingin eina, hið villta vestur erlendra og innlendra fjárfesta í gullgreftri ferðaþjónustunnar felur þá stöðnun, en þjóð án kjarna, án öflugra heimila og fyrirtækja, er hol þjóð þó gróðafíkn ferðaþjónustunnar geti falið það holrúm um stund.

 

Heimskast af öllu er þegar bjáninn reynir að afsaka bjánaskap sinn.

Að þegar vaxtastefna hans er búin að drepa nógu mikið í kjarna efnahagslífs þjóðarinnar, að þá ætli hann að lækka vexti.

Í rústum efnahags- og atvinnulífs þjóðarinnar.

 

Bjáninn skautar framhjá kóvid og stríðinu í Úkraínu sem hefur þrýst upp verðbólgu um allan heim, hann er svo heimskur að hann heldur að ef hann hækki vexti, þá afkóvida menn heimshagkerfið eða spili aftur á bak stríð Rússa við Evrópu.

Ennþá heimskari er hann þegar hann þykist ekki vita um af hverju húsnæðisverði er þrýst uppúr öllu valdi, dagana og vikurnar eftir að vaxtastefna hans drap eðlilegar nýbyggingar markaðarins.

 

Hann hefur ekki frétt af eldgosinu á Reykjanesi, og afleiðingum þess.

Hvað þá að hann átti sig á að þegar alþjóðleg glæpasamtök í samvinnu við meint atvinnugóðmenni Íslands, yfirfylla landið af meintum flóttamönnum að þá myndast yfirþrýstingur á húsnæðismarkaðinn.

Þar sem nauðvörn innlendra er að bjóða hærra og hærra í það litla húsnæði sem er laust til ráðstöfunar.

 

Bjáninn fattar ekkert að þessu.

Hann er jú bara bjáni sem fattar ekki sinni sjálfur að hann sé bjáni.

 

Hið alvarlega er að bjáninn ræður för og vegur að þjóðinni.

Nytsamur þjónn gráðugra sem líta á samfélag okkar og efnahagslíf sem mjólkurkú sem helst á að blóðmjólka.

Í boði stjórnmálanna, einflokksins sem öllu ræður.

 

En af hverju við hin dönsum með Dansinn í Hruna.

Af hverju við látum bjóða okkur þetta.

Það er óskiljanlegt.

 

En máttur fjármagns hinna sígráðugu er mikill.

Lítil birtingarmynd þess er háðung Guðna forseta með samstöðutónleikunum til stuðnings morðingjunum í Hamas.

Það sér til þess að það er liðið að það sé vit á Bessastöðum og engin breyting þar á í sjónmáli.

Eða fávitastjórnmálin sem tröllríða umræðunni.

 

Í þess þjónustu er bjáninn, líklegast óaðvitandi.

Stjórnmálin, fjölmiðlarnir.

 

En við hin sem blæðum?

Hvað með okkur??

 

Er gott að blæða??

Er gott að samfélagið sem við erfðum frá foreldrum okkar og við ætlum að skila betra til barna okkar, sé mjólkurkýr hinna sígráðugu??

 

Það virðist vera því enginn stöðvar bjánann.

Enginn rís upp, nema náttúrulega Vilhjálmur Skagamaður sem enginn hlustar á.

 

Sem vekur upp spurninguna, hver er hinn raunverulegi bjáni.

Henni ætla ég ekki að svara.

 

Börn okkar krefjast hins vegar svara.

Kveðja að austan.

„4-5% gólf sem við verðum bara að brjótast í gegnum“