Alþýðusambandið tekur stöðu með lífskjörum.

 

Enda til lítils að semja um lífskjör, og á sama tíma láta reglugerð Evrópusambandsins eyðileggja þann bata sem fyrirsjáanlegur er.

 

Þessi afstaða Alþýðusambandsins er ekki sjálfgefin, til skamms tíma réði Samfylkingin þar öllu innanhús, og hennar eina markmið var og er að koma landi og þjóð í hjáleigusamband við Brussel, þar sem almenningur lepur dauðann  úr skel.

Það var ekki svo, einu sinni var aðild að Evrópusambandinu valkostur, en eftir ICEsave, þegar það átti að fórna almenningi fyrir erlenda fjárkúgun, að ekki sé minnst á endurreisn á kostnað almennings, í þágu auðs og auðmanna, þá var ljóst að það sem knúði forystufólk Alþýðusambandsins áfram, var ekki hagur launafólks eða almennings.

Svik sem blasti við öllum og enginn gat fyrirgefið, það er sá hluti launafólks sem heyrði undir Alþýðusamband Ísland, þó vissulega hafi Samfylkingin sótt stuðning sinn til háskólafólks sem þiggur laun sín frá samneyslunni.

 

Á sínum tíma fagnaði ASÍ hinu frjálsa flæði frjálshyggjunnar eins og Björn Bjarnason bendir réttilega á í pistli dagsins.

"„Eitt af meginmarkmiðum frumvarpsins er að stuðla að þjóðhagslega hagkvæmu raforkukerfi. Lykillinn að því er að koma á samkeppnisumhverfi í framleiðslu, flutningi, dreifingu og sölu raforku. Alþýðusamband Íslands er hlynnt eðlilegri samkeppni og verðmyndun á markaði og að neytendur fái notið ábatans sem af því hlýst. Íslenskur raforkumarkaður er lítill í alþjóðlegum samanburði. Það er því ólíklegt að hér á landi muni ríkja fullkomin samkeppni á þessum markaði. Hins vegar er líklegra að hér muni ríkja einhverskonar fákeppni. Það er því ólíklegt að neytendur komi til með að njóta til fulls þeirrar hagræðingar sem ætlað er að ná fram með frumvarpinu.".

Það voru þeir dagar þegar Gylfi forseti og Samfylkingin réði öllu hjá þessum heildarsamtökum launafólks, og fátt var eins fyrirlitið hér á landi.

 

Í dag stendur Alþýðusambandið með launafólki og almenningi, gegn spilltri stjórnmálastétt og hagsmunaaðilum einkavinavæðingarinnar.

Og í raun engu við að bæta.

"„Það er for­senda fyr­ir áfram­hald­andi upp­bygg­ingu lífs­gæða að eign­ar­hald á auðlind­um sé í sam­fé­lags­legri eigu og að við njót­um öll arðs af nýt­ingu auðlind­anna og get­um ráðstafað okk­ar orku sjálf til upp­bygg­ing­ar at­vinnu hér á landi.

“„Raf­orka á að vera á for­ræði al­menn­ings og ekki á að fara með hana eins og hverja aðra vöru á markaði. Það er því mat ASÍ að of langt hafi verið gengið nú þegar í markaðsvæðingu grunnstoða og feigðarfl­an að staðfesta markaðsvæðing­una og ganga lengra í þá átt. Raf­magn er und­ir­staða til­veru okk­ar í dag og það er sam­fé­lags­leg ábyrgð að tryggja fram­leiðslu og flutn­ing til allra, sú ábyrgð er of mik­il til að markaður­inn fái að véla með hana enda hef­ur markaðsvæðing grunnstoða yf­ir­leitt ekki bætt þjón­ustu, lækkað verð né bætt stöðu starfs­fólks.“".

 

Gæfa þjóðarinnar er að landsölufólkið, hvað þá hinir aumkunarverðu stuðningsmenn frjálshyggjunnar á vinstri væng stjórnmálanna, á ekkert bakland.

Fólk fyrirlítur það.

Og í lýðræðissamfélögum á fólk síðasta orðið.

 

Um það er ekki deilt.

Kveðja að austan.

Þriðji orkupakkinn „feigðarflan“

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 30.4.2019 kl. 21:00]

Björn Bjarnason má nú bara skammast sín fyrir skrif sín öll um orkupakkann, sjálfur hagsmunatendur og ómarktækur, rammhlutdrægur eins og líka um EES-mál og fær þó milljónir fyrir formennsku í nefnd til að dæma um meint gildi EES!!!

[Ómar Geirsson, 30.4.2019 kl. 21:07]

Þau eru allavega sjaldgæfari svikin síðustu áratugi en hjá Birni.

En mig grunaði þetta í ICEsave deilunni, hann talaði kannski ekki tungum tveim, en hann þagði þegar heill þjóðarinnar var undir.

Svo kannski á þetta ekki að koma á óvart.

Kveðja að austan.

[Jón Valur Jensson, 1.5.2019 kl. 00:24]

hagsmunatendur ----> hagsmunatengdur!