Ólögum skal mæta.

 

Og þetta er ekki í fyrsta skiptið sem héraðsdómur dæmir gegn lögum.

Enda flestir dómarar í héraðsdómi stráklingar úr Vöku eða Heimdalli, eina sem hrjáir þá eru innri átök um hvort þeir eigi frekar að þjóna ríkisvaldinu undir stjórn Sjálfstæðisflokksins, og þá sú þjónkun ávísun á frekari frama innan dómskerfisins, eða auðvaldinu þar sem auður í beinhörðu gulli bíður trúrra dómsþjóna.

 

Það er jú skýring þess að Hæstiréttur fellir flesta umdeilda dóma stráklingana úr gildi, enda þar innandyra þroskaðra fólk, sem eitthvað þarf að kunna fyrir sér í lögfræði til að fá embætti sín, þó vissulega séu flokksundantekningar þar á.

En þegar valdaþræðirnir fara gegn lögfræðinni, þá á lögfræðin og sjálfstæði dómsstóla sér athvarf í Strassborg, og kannski á þessi deila eftir að enda þar í enn einni háðunginni þar.

 

En kjarninn er sá að ólögum á að mæta.

Lýðræðið á að verja.

 

Það er skylda hvers borgara þessa lands.

Efling er ekki ein í þessu stríði.

Kveðja að austan.

Miðlunartillagan lögleg með öllu

Hvað er þessi maður að gera sig gildandi??

 

Rúinn öllu trausti, háðung þess embættis sem honum var trúað fyrir.

 

Eitt er samt að þekkja ekki sinn vitjunartíma, annað er að bæta í háðung sína, eins og að honum dugi ekki að vera athlægi flestra, heldur liggi metnaðurinn að vera athlægi allra; "Ég er að vinna eft­ir bestu sam­visku að minni laga­skyldu og mun halda því áfram.".

Vonandi þjónuðu afglöpin öðrum hagsmunum en hans bestu samvisku, ef svo er þá er leitun að öðrum eins dómi yfir sjálfum sér.

Jafnvel harðari en að hafa lög þjóðar okkar í þeim flimtingum að afgöpin séu í samræmi við lagaskyldu hans.

 

Hvernig úthrópaður maður vegna gjörða sinna, sem aðeins ranglát stjórnvöld halda hlífðarskyldi yfir, telur sig geta boðað til fundar í krafti embættis síns, er eitthvað sem seinna verður kennt í heimspeki siðfræðinnar sem dæmi um algjöra blindu eða firringu.

En of heimskt til að nokkurn tímann verði minnst á sem dæmi um algjört klúður í samningatækni.

 

En hugsanlega, fræðilega eru einhverjir meintir verkalýðsfrömuðir, sem allir sem einn eru í verkalýðsráði Samfylkingarinnar, sem myndu mæta á fund sem Aðalsteinn Leifsson boðar til, en ekki aðrir.

Hvort sem þeir eru óflokksbundnir, meintir rebellar, í Sjálfstæðisflokknum eða Vinstri Grænum, svo djúp er gjáin á milli Aðalsteins og samtaka launþega í dag.

 

Enn og aftur á Mogginn mikla þökk fyrir að upplýsa almenning um atburði líðandi stundar, að fara frá rógi og níði, yfir í fréttir um þessa kjaradeilu Eflingar og Samtaka Atvinnulífsins þar sem ekkert er dregið undan, og öll sjónarmið koma fram.

Því einn af hornsteinum lýðræðisins er hlutlaus fréttamennska sjálfstæðs fjölmiðils, það er sjálfstæðs í þeirri merkingu að fréttaskrif eru aðskilin frá hagsmunum eiganda, eitthvað sem ríkisútvarpið mætti hafa í huga þegar það endurvarpar háðung Samfylkingarinnar og Góða fólksins til þessarar varnarbaráttu láglaunafólks þjóðarinnar.

Þegar á reyndi hélt Mogginn sjó, en því miður er það enn og aftur ekki sagt um Ruv, þar skiptir meira máli að vega Sólveigu Önnu en að segja satt og rétt frá.

Eins og við séum að endurupplifa enn og aftur ICEsave deiluna.

 

Aðalsteinn, rúinn öllu trausti, er ekki gerð meiri háðung en að orð hans séu skilmerkilega endurtekin á öllum fréttamiðlum þjóðarinnar.

Svo má taka viðtal við Katrínu aftur og spyrja hana um þessa meintu sérfræðinga hennar sem sannfærðu hana um að afglöp hans væru í anda laga og góðrar stjórnsýslu.

Með þeirri einni spurningu; Katrín, hverjir voru þessir sérfræðingar aftur??

 

Það er ástæða fyrir því að fjölmiðlar eru múlbundnir í einræðisríkjum eins og Hvíta Rússlandi eða Rússlandi.

Það er ástæða fyrir því að beittar gagnrýnar spurningar eru ógn við ríkjandi valdhafa.

 

Það dugar að leyfa Aðalsteini að tala.

En það á ennþá eftir að spyrja Katrínu.

 

Á mannamáli en ekki Dagísku.

Og ég velti fyrir mér hvaða fjölmiðill verður fyrstur til þess??

En efa samt að það verði Rúv.

 

Á meðan; Keep on running Moggi.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Boðar SA og Eflingu á fund um atkvæðagreiðslu

Ríkissáttasemjari þiggur ekki vald sitt frá guði.

 

Eins og Lúðvík Sólkonungur gerði á sínum tíma, heldur frá mannanna lögum.

Lögum sem hafa ákveðinn tilgang, og ætla honum ákveðið hlutverk.

 

Þessar augljósu staðreyndir lýðræðisins útskýrir lögfræðingur Alþýðusambandsins, Magnús M. Norðdahl, og Morgunblaðið á heiður skilinn fyrir að gera orðum hans skýr og greinargóð skil, það er eins og blaðið sé aftur orðið hlutlaus fréttamiðill.

Það er engu við grein Magnúsar að bæta, þetta eru bara staðreyndir málsins, lögin um ríkissáttasemjara voru sett til að stuðla að friði og jafnvægi á vinnumarkaði, ekki ófriði þar sem samningstilboð annars aðilans er lagt fram sem einhver miðlunartillaga.

Þar skiptir ekki máli hvor deiluaðilinn hefur ríkissáttasemjara í taumi, það hefði verið jafn mikil árás á lögin um embætti hans ef hann hefði lagt kröfugerð Eflingar óbreytta sem miðlunartillögu.

 

Þess vegna er það sárgrætilegt að í einfeldningsskap sínum skuli Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra vísa í einhverja óskilgreinda sérfræðinga sem segi henni að tilboð Samtaka Atvinnulífsins undir formerkjum miðlunartillögu embættis ríkissáttasemjara, sé löglegt.

Slíka árás á heilbrigða skynsemi fólks, sem og beina árás á tilgang laganna um ríkissáttasemjara, getur forsætisráðherra þjóðarinnar ekki sett fram án þess að með fylgi ítarleg greinargerð viðkomandi meintra sérfræðinga.

Því annað er bara bull út í loftið, orðagjálfur, það sem dagsdaglega er kallað Dagíska.

 

Það er eins og Katrín geri ekki greinarmun á þeirri óskhyggju sinni að Efling verði til friðs um laun sem duga ekki fyrir brýnustu lífsnauðsynjum, og því að það þarf að virða lög til ná þeim friði.

Hvað þá að hún fatti að líklegast er eðli deilunnar orðið þess eðlis að það sé ekki á færi atvinnurekanda einna að tryggja þessi lágmarkslífskjör, stjórnvöld þurfa líka að íhuga sína ábyrgð á verðhækkunum, Seðlabankinn þarf að íhuga sína ábyrgð, og svo þurfa menn að stöðva hið frjálsa innflæði á fólki, því við síeftirspurn á húsnæði, þá er það láglaunafólk sem fyrst hrökklast af húsnæðismarkaðnum.

 

Það þiggur enginn vald sitt frá guði og flestar deilur eru mannannaverk.

Bæði ástæður þeirra sem og hvort menn vilji magna þær eða stuðla að sáttum.

 

Embætti ríkissáttasemjara var mikið gæfuspor á sínum tíma.

Sameiginlegur skilningur aðila vinnumarkaðarins og stjórnvalda um að allir þyrftu eiga kost á Þak yfir höfuð, uppbygging velferðarkerfisins og svo framvegis, allt þetta hefur dregið úr deilum og átökum á vinnumarkaði.

 

Það þarf nefnilega ekki að finna upp hjólið  í dag.

Hjólið er til staðar.

Það þarf aðeins að finna upp nýjar leiðir til að virkja þau tæki og tól sem hafa virkað svo vel fram að þessu.

 

Ef einhver vitglóra er í stjórnvöldum þá hlusta þau á verkalýðshreyfinguna.

Ef einhver vitglóra er í stjórnvöldum þá leita þau sátta við hinar lægstlaunuðu stéttir þjóðarinnar.

Heimskulegar deilur eru nefnilega það síðasta sem þjóðin þarf á að halda í dag.

 

Aðeins rödd skynseminnar.

Aðeins rödd skynseminnar.

 

Þá greiðist* úr hinu.

Kveðja að austan.

 

* Sbr að greiða úr netum.

 

 

Heimildir ríkissáttasemjara ekki óumdeildar