Hvenær gekk Guðni í Viðreisn??

 

".. frelsi, fjöl­breyti­leika, alþjóðasam­vinnu og virðingu fyr­ir ná­ung­an­um. ".

 

Vissulega hefði Guðni aldrei verið kosinn forseti ef ákveðinn almannatengill, þessi sem vinnur fyrir breska sæstrengsfyrirtækið, hefði ekki bankað á dyrnar hjá honum seint að kveldi, og sagt við Guðna; "ég skal gera þig að forseta".

Og hver hefði ekki þegið boðið, og ekki vantar Guðna hégómann.

 

Það breytir því ekki, að þegar sótt er að þjóðinni, og það ekki með lélegum bröndurum, sem er sérsvið Guðna, það er að segja góða brandara, að þá tekur forseti þjóðarinnar ekki afstöðu með hrægömmum og fjárfestum gegn þjóð sinni.

Hann má hugsa þetta, jafnvel vera þakklátur, hvað þá að hann þekkir sína þakkarskuld við almannatengilinn sem fær borgað fyrir þá umræðu sem leiddi til samþykktar orkupakka 3.

En hann er samt forseti þjóðarinnar.

 

Frelsi fjárfesta til að arðræna okkur hin er ekkert frelsi, þó Viðreisn hamri á því sýknt og heilagt.

Alþjóðasamvinna er öfugmæli Viðreisnar um að öll frjálshyggjan sem kemur frá ESB, hvort sem það er markaðsvæðing orkunnar eða frjáls innflutningur á sýklum, sé alþjóðasamvinna því hún kemur frá yfirþjóðlegu vald.

Samkvæmt skilgreiningum Viðreisnar og Guðna voru þeir félagar, sem sameinuðust í þeirri alþjóðsamvinnu að leggja undir sig nágrannalönd sín, Stalín og Hitler, mestu alþjóðasamvinnumenn þess tíma. 

Þoldu hvorki sjálfstæði eða þjóðríkið.

 

Síðan liggur það í hlutarins eðli að þessi náungi sem Viðreisn og Guðni vísar í er eigandi vegtollanna, orkunnar eða annarra girðinga sem frjálshyggjan og hin frjálsi markaður hennar smíðar um allt daglegt líf.

Virðing fyrir fjárfestunum sem mergsýgur okkur hin.

 

Það urðu vatnaskil síðastliðinn mánudag.

Auðurinn, fjárfestirinn, hrægammurinn, lýsti yfir stríði gagnvart okkur hinum. 

Fólkinu sem kallast almenningur.

 

Með orðleppum eins og Guðni notar í ávarpi sínu.

Ekki orði minntist hann á þá féþúfu sem orkupakkinn verður fyrir fjárfesta, enda styggir maður ekki höndina sem fæðir.

Samt var þetta fyrsta ávarp Guðna eftir samþykkt orkupakkans.

Spurning hvort þögn hans, eða frasar úr ranni Viðreisnar, segi meir um hug hans og vilja.

Er hann þjónn, eða er hann í kjarna sammála þeirri alþjóðsamvinnu sem felst í hjáleigusambandi þjóðarinnar við Evrópusambandið.

Finnst honum það í lagi að hver spræna verði virkjuð, eða að íslensk alþýða berjist hatrammri baráttu við auðlegð Evrópu um raforkuna sem þarf til að kynda hús eða knýja fyrirtækin sem skapa störf og tekjur.

 

Hans er reyndar að svara.

En þögnin, eða frasinn segir eiginlega allt.

Nema kannski gekk Guðni í Viðreisn, eða gekk Viðreisn í Guðna.

 

Skiptir samt ekki máli.

Þjóðin á ekki Bessastaði.

Kveðja að austan.

Þegar Guðni hitti Pence: Myndskeið

Orkuauðlind þjóðarinnar var afhent fjárfestum.

 

Sem þýðir að einn daginn mun launafólk þurfa að fara útí skóg til að ná í eldivið til að kynda hús sín þegar norðanáttin bítur.

Að ekki sé minnst á arðinn og gróðann sem fer frá almenningi í vasa fjárfestana.

 

Allan þann tíma heyrðist ekki múkk í Sólveigu Önnu Jónsdóttir.

En í dag agnúast hún við niðurstöðu lýðræðislegra kosninga hjá stærsta og voldugasta bandamanni þjóðarinnar.

 

Ef eitthvað afhjúpar fólk, og raunverulegan tilgang þess.

Þá er það augnablikið sem það gáir ekki að sér, og sýnir sitt rétta andlit.

 

Frasar um kjör láglaunafólks afla fylgis.

En það þarf alvöru að baki til að það fylgi sé í raun hjá fólki sem vill berjast fyrir bættum kjörum og betri heim.

 

Og raunveruleikinn afhjúpar frasana.

Sólveig Anna Jónsdóttir afhjúpaði sig í dag.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

 

 

Sýni lokunum engan skilning