Vanvit í bland við þekkingarleysi.

 

Knúið áfram að hroka, skýrir orð forsætisráðherra.

Formann flokks sem hefur barist fyrir samfélagslegu eignarhaldi á orkuauðlindum landsins.

Flokks sem hefur alfarið hafnað einkavæðingu grunnstoða samfélagsins, alfarið hafnað að markaðurinn og markaðslausnir ráði dreifingu grunnþjónustu.

 

Einn sameiginlegur orkumarkaður, einkafyrirtæki sjái um rekstur orkufyrirtækja og dreifingu orkunnar, framboð og eftirspurn ákveða verð til neytenda, öll íhlutun ríkisvaldsins bönnuð, og ekki hvað síst, regluverkið er hugsað til að fjarlæga hindranir fyrir nýjar virkjanir ef orkan skilgreinist sem endurnýjanleg, líkt gildir með vatnsafl, jarðvarma og vindorku.

Nákvæmlega allt andstætt stefnu og hugsjónum VinstriGrænna.

Og þá segir hrokinn, "ekkert nýtt hafa komið fram", afhjúpar hið algjöra þekkingarleysi sitt.

 

En til að lýðskruma þá gat hrokinn ekki sleppt því að minnast á auðlindarákvæðið svokallað, að auðlindir landsins yrðu sameign þjóðarinnar.

Merkilega árátta hjá fólki sem hefur margrítrekað reynt að koma öllum eignum þjóðarinnar undir hæl erlendra og innlendra hrægamma.

En afhjúpar þar með vanvit sitt.

 

Innlend löggjöf, hvort sem hún er bundin í stjórnarskrá eður ei, víkur alltaf fyrir evrópska regluverkinu.

Og hafi sölumenn landsins ekki þóst vita það, þá geta þeir ekki lengur vísað í vanþekkingu sína eftir að Tómas Jónsson, hæstaréttarlögmaður mætti á fund utanríkismálanefndar og benti þeim á þessa einföldu staðreynd sem hefur verið þekkt frá því á sjöunda áratugnum.

"Í minn­is­blaði sem Tóm­as lagði fyr­ir nefnd­ina kem­ur fram að Evr­ópu­dóm­stóll­inn (ECJ) beiti jafn­an svo­kölluðum mark­miðsskýr­ing­um við túlk­un á lög­um og reglu­gerðum sam­bands­ins, þ.e. horfi til þess hvert mark­mið með lög­gjöf­inni er, og bend­ir hann máli sínu til stuðnings á dóma­for­dæmi. Þannig hafi Evr­ópu­dóm­stóll­inn á sjö­unda ára­tugn­um úr­sk­urðað að lög sam­bands­ins væru fram­ar lög­um aðild­ar­ríkja þótt ekk­ert hafi verið um það að finna í Róm­arsátt­mál­an­um, stofn­sátt­mála Evr­ópu­sam­bands­ins.

„Dóm­stóll­inn komst ein­fald­lega að þeirri niður­stöðu að Evr­ópu­sam­bandið gengi ekki upp nema regl­urn­ar væru svo­leiðis.“".

 

Eitthvað svo augljóst að reglur virka ekki ef ekki þarf að fara eftir þeim.

Og ekkert dæmi um að slíkt hafi verið liðið.

 

Þessi tilvitnun afhjúpar ekki aðeins vanvitahátt forsætisráðherra varðandi það að eitthvað eftirásett auðlindaákvæði geti hindrað regluverk sem Íslendingar samkvæmt EES samningnum hafa skuldbundið sig að hlíta eftir innleiðingu þess.

Hún afhjúpar líka alla hina keyptu málaliða úr Háskólanum í Reykjavík, sem hafa hæðst að öllum ábendingum um að markmiðin um hindrunarlaus raforkuviðskipti yfir landamæri, sem koma fram í aðfaraorðum orkupakkans, geri það að verkum að einkaaðilar geti gert sér lögformlegar væntingar um að þeir megi undirbúa, fjármagna og leggja sæstreng, og ef þeir uppfylla öll skilyrði reglugerðarinnar, þá megi íslensk stjórnvöld ekki hindra slíka framkvæmd.

Málaliðarnir segja að slíkt skipti ekki máli, í reglugerðinni sem slíkri er hvergi kveðið á um skyldu til að leggja sæstreng, eða að einstök ríki megi ekki neita slíkum tenginum yfir landamæri.

Segja með öðrum orðum að regluverk um tengingar yfir landamæri, með því markmiði að greiða fyrir þeim og koma í veg fyrir hindranir á slíkum tengingum, að það gildi ekki því ekki sé skýrt kveðið á um að það megi ekki hindra slíkar tengingar.

Það er að fífl hafi samið regluverkið, þeir hafi gleymt að kveða á um skylduna.

 

Þess vegna er hollt og gott að rifja aftur upp þessi orð Tómasar; "að Evr­ópu­dóm­stóll­inn (ECJ) beiti jafn­an svo­kölluðum mark­miðsskýr­ing­um við túlk­un á lög­um og reglu­gerðum sam­bands­ins, þ.e. horfi til þess hvert mark­mið með lög­gjöf­inni er".

Það er ef markmiðið með löggjöfinni er hindrunarlaus viðskipti yfir landamæri, þá eiga markaðsaðilar að geta treyst því að einstök ríki geti ekki unnið gegn þeim markmiðum með því til dæmis að setja í lög sín að slíkar tengingar séu bannaðar.

Enda eins og Tómas bendir réttilega á, " að Evr­ópu­sam­bandið gengi ekki upp nema regl­urn­ar væru svo­leiðis.“".

 

Reglusmiðirnir eru ekki fífl, ekki frekar en málaliðar Háskólans í Reykjavík sem halda því fram.

Það er gífurleg auðlegð í orkuauðlindum þjóðarinnar og því mikið í húfi að innleitt sé regluverk sem gerir fjárfestum kleyft að ná yfirráðum yfir þeim. 

Gegn þeim hagsmunum fara kennarar við Háskólann í Reykjavík ekki, þeir væru ekki einu sinni ráðnir ef sú hugsun hvarflaði að þeim, og héldu ekki vinnunni í eina mínútu, fari þeir gegn kostunaraðilum skólans.

 

Eftir stendur þingheimur, sem blekkir, en fyrst og fremst afhjúpar sitt eigið vanvit og þekkingarleysi.

Og veigrar sér ekki við að afhenda markaðnum orku þjóðarinnar, sem og að flytja stjórn auðlindarinnar til Brussel.

Vitandi að slíkt mun skerða lífsgæði almennings, auk þess að vega að atvinnugreinum sem eiga tilverugrunn sinn undir hagstæðu orkuverði.

 

Svona er Ísland í dag.

Og þjóðin er svo firrt að henni er því sem næst alveg sama.

 

Það er hið sorglega í málinu.

Kveðja að austan.

Alþingi samþykki ákvæði um auðlindir

Þorsteinn og sannleikurinn.

 

Í regluverkinu kennt við orkupakka 3 stígur Evrópusambandið það skref að marka sameiginlega orkustefnu fyrir ríki bandalagsins, og í regluverkinu er yfirþjóðlegri stofnun, ACER, komið á fót til að tryggja framgang hennar.

Í stað orkusamvinnu er komið orkubandalag.

Í orkupakka 4 er valdsvið ACER aukið, stofnunin bæði markar stefnuna, hefur eftirlit með henni og sker úr um ágreiningsefni.

 

Þetta er það sem Þorsteinn Víglundsson kallar að "ekk­ert í mál­inu fram­selja ráðstöf­un Íslands yfir auðlind­um sín­um.".

Sem lýsir annað hvort algjöru þekkingarleysi á regluverkinu sem hann er að samþykkja, eða hann hefur tekið Gosa sér til fyrirmyndar.

Sem gæti alveg verið því þingheimur hló að varnaðarorðum Ólafs Ísleifssonar líkt og hinir verðandi asnar, drengirnir í ævintýrinu sem létu glepjast af fagurgala sirkusstjórans, sem reyndist vara hrægammur í dulargervi.

 

Annað sem staðfestir þá skoðun er þessi fullyrðing Þorsteins; " sam­dóma álit fræðimanna að hrekja hverja ein­ustu full­yrðingu sem Miðflokk­ur­inn hef­ur sett fram í mál­inu.".

Það hefur aðeins einn fræðimaður komið fyrir nefndina, Stefán Már Stefánsson, helsti sérfræðingur þjóðarinnar í Evrópurétti.  Hann ásamt samstarfsmanni sínum, Friðriki Hirst lögmanni, varar við að stjórnskipulegum fyrirvara Íslands sé aflétt án þess að samið sé fyrirfram í sameiginlegu EES nefndina um þau ákvæði reglugerðarinnar sem varðar tengingu yfir landamæri.

Þetta veit Þorsteinn, þetta er skjalfest, hefur verið ítrekað í viðtölum, að halda fram kallast að ljúga eins langt og nefið nær, og er þetta með nefið vísan í Gosa.

 

Þorsteinn er líklegast að vísa í keypt lagaálit, líkt og ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir pantaði í ICEsave deilunni, að ekki sé minnst á öll lagaálitin sem voru sett fram gegn Hagsmunasamtökum heimilanna þegar þau reyndu að fá hin ólöglegu gengislán felld úr gildi.

Allt sammerkt að koma annars vegar frá Háskólanum í Reykjavík eða frá lögfræðingum sem þiggja fram sinn eftir einni grundvallarreglu, að segja aldrei neitt annað en það sem styður stefnu stjórnvalda á hverjum tíma.

Þessi lagaálit eru ekki pappírsins virði og skömm að fella tré til að birta þau.  Vonum í nafni umhverfisverndar að þau séu aðeins til á rafeindaformi.

 

Hins vegar má geta að norski lagaprófessorinn Peter Örebech hefur lesið yfir lagaálit lögfræðings utanríkisráðuneytisins, og með gildum rökum og tilvísun í dóma og dómafordæmi, þá sýnir hann fram á rökvillurnar sem þar eru. 

Það er gott að rifja upp þá fáránlegustu, eitthvað sem fullorðið fólk á ekki að láta frá sér, svo barnaleg er hún.  En það er rökvillan um hvenær lög taka gildi. 

Gott að rifja upp texta Örebechs.

"1. Höfundurinn (lögfræðingur utanríkisráðuneytisins)staðhæfir í fyrsta lagi, að þar sem Ísland sé ekki tengt útlöndum með neinum aflstrengjum, þá sé Ísland, varðandi orkuviðskipti, heldur ekki háð neinum hinna mikilvægustu EES-reglum. Eins og þetta er sett fram, eiga þannig reglur um orkuviðskipti að vera háð einni raunstöðu, nefnilega, hvort de facto Ísland sé tengt útlöndum með aflstrengjum. Þessu er ómögulegt að halda fram. EES-samningurinn gildir ekki bara fyrir aðstæður í nútíð, heldur einnig í framtíð. Það, sem virkjar reglurnar, er innleiðing Íslands á ”Þriðja orkupakkanum”, en ekki, hvort raforkukerfi Íslands sé tengt erlendum raforkukerfum beint. Reglurnar spanna þær aðstæður, að Ísland neiti t.d. einkaaðila, sem rekur millilandastrengi, um að leggja slíka. Ef hagsmunir mismunandi landa rekast á, þá tekur ACER ákvörðun um það, hvort leggja skuli sæstreng til útlanda, ESB-gerð nr 713/2009, grein 8.1:

”Varðandi innviði, sem tengja saman lönd, tekur Orkustofnun ESB, ACER, aðeins ákvörðun um stjórnunarleg viðfangsefni, sem falla undir valdsvið Landsreglaranna í viðkomandi löndum, þ.m.t. hugsanlega kjör og skilyrði fyrir aðgangi og rekstraröryggi, a) þegar viðkomandi stjórnvöld, Landsreglararnir, hafa ekki náð samkomulagi í síðasta lagi 6 mánuðum eftir að málið var lagt fyrir seinni Landsreglarann.»"

,, Ef Landsreglarinn – framlengdur armur ESB á Íslandi – sem á að sjá til þess, að reglum ESB-réttarins verði framfylgt á Íslandi og sem íslenzk yfirvöld geta ekki gefið fyrirmæli – getur ekki leyst úr deilunni, verður um hana úrskurðað innan ACER, eða jafnvel í framkvæmdastjórn ESB samkvæmt ESB gerð nr 713/2009, sjá grein 4 d), sbr grein 8.1 a) og innganginn, málsgrein 10)".

 

Reglugerði tekur að sjálfsögðu gildi þegar hún er samþykkt.

Það er þetta sem þingmenn kalla bull.

 

Meira er vitið og þekkingin ekki.

Kveðja að austan.

Hlógu að ummælum Ólafs

Þing gegn þjóð.

 

Með undantekningum þó sem er einörð andstaða þingmanna Miðflokksins gegn þessu regluverki sem mun færa Brussel yfirstjórn orkumála þjóðarinnar.

Þar sem þrennt hangir á spýtunni, tenging milli landa, einn raforkumarkaður, markaðsvæðing.

 

Vinstrið í nafni Vinstrigræna er tilvísun í andstöðu gegn markaðsvæðingu grunnstoða samfélagsins.

Sjálfstæði í innri sem ytri málum er meitlað í grunnstefnu flokksins sem kennir sig við sjálfstæði.

Byggð og búseta hefur verið samofin stefnu Framsóknarflokksins frá því í árdaga flokksins, fyrri orkupakkar hafa þegar vegið með stórhækkun orkuverðs, hið frjálsa flæði orkunnar á einum sameiginlegum samkeppnismarkaði þar sem öll niðurgreiðsla og byggðastyrkir eru bannaðir mun rústa því mannlífi sem þó hefur þraukað í hinum dreifðu byggðum.

 

Gegn sínum helgu véum ætla stjórnarflokkarnir þrír samt að keyra regluverkið í gegnum Alþingi.

Gegn vilja þjóðarinnar, gegn vilja almennra flokksmanna, gegn öllu því sem þeir standa fyrir.

 

Til hvers??

Kveðja að austan.

Ræða orkupakkann á Alþingi