Lilja Alfreðsdóttir stígur fram.

 

Hefur sig upp fyrir lýðskrum og pólitískar keilur.

Segir hreint út hverjir beittu hana ofbeldi.

Gerir saklausa ekki seka með rógi og níði.

Því þá væri hún ekki lengur fórnarlamb ofbeldis, heldur sjálf orðin ofbeldismanneskja.

 

Ég skora á fólk að hlusta á viðtalið við Lilju, og hlusta síðan á Svanhvíti Svavarsdóttir, sem þorir ekki um ganga Alþingis að ótta við að hinir svokölluðu sexmenningar beiti hana ofbeldi. 

Annað er ekta, hitt er fals af aumustu gerð.

Fals úr munni þingmanns sem stóð að grófu einelti gagnvart samþingmanni sínum í VG eftir að viðkomandi neitaði að taka þátt í helförinni að þjóðinni sem ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir fór fyrir í hinni svokölluðu endurreisn eftir fjármálhrunið haustið 2008.

 

En lágkúra dagsins á samt önnur manneskja og orð hennar mega ekki gleymast;

"Jafnframt var bent á að sexmenningarnir taki mikilvægar ákvarðanir sem þingmenn sem varði líf fatlaðs fólks. „Þeir ráða því hvar við búum, hvort við búum á stofnunum eða getum búið heima hjá okkur, þeir ákvarða hvernig þjónustu við fáum, bæði heilbrigðis- og félagslega þjónustu. Þeir ákvarða kjör okkar þannig að það er undir þeim komið hvort við höfum til hnífs og skeiðar í hverjum mánuði. Þannig að fyrir fatlaðar konur er þetta lífsspursmál, hvaða viðhorf stjórnmálamenn hafa til okkar hóps,“ segir Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir, formaður framkvæmdastjórnar Samfylkingarinnar.". (tekið af vef Ruv.)

 

Hvaða ákvarðanir hafa þessir sexmenningar tekið sem varða líf og kjör fatlað fólks??

Ber þeir ábyrgð á fjármálafrumvarpinu??

Eru það þeir sem bera ábyrgð á krónu á móti krónu skerðingunni??

Hröktu þeir tugþúsundir af heimilum sínum á árunum eftir Hrun??

Ber þeir ábyrgð á að hin endurreista bankakerfi, að meginleiti í eigu erlendra og innlendra hrægamma, var gefið veiðileyfi á almenning??  Þannig að samanlagður gróði bankanna er rúmir 700 milljarðar frá Hruni.

 

Eru engin takmörk á þvættingnum, ruglinu og vitleysunni sem getur komið út úr munni fólks??

Eða gilda önnur vitræn lögmál um femínískar konur??

 

Fórnarlamb ofbeldis nafngreinir þá sem hún telur að hafi beitt sig ofbeldi.

Fólk út í bæ níðir niður aðra sem ekki áttu hlut að máli.

Og notar kyn sitt sem afsökun.

 

Getur þetta verið aumara??

Getur þetta verið heimskara??

Getur þetta verið illviljaðara??

 

Þetta er allavega ofbeldi af grófustu gerð.

Og engu betra þó það sé réttlætt með því að benda á einhverja aðra.

Kveðja að austan.

„Þeir eru ofbeldismenn“

Sótraftar ICEsave umræðunnar dregnir fram.

 

Silja Bára Ómarsdóttir skrifaði grein, þegar fjárkúgun breta, kennda við ICEsave átti undir högg að sækja, þar sem hún sagði að við aumingjarnir, þjóðin, stæðum ekki við lögformlegar skyldur okkar með því að neita að greiða fjárkúgun hinna erlendu yfirgangsseggja.

Þó er hún læs á enska tungu, og veit að NOT, þýðir ekki, en það stóð skýrt í lögum ESB um innlánstryggingar að íslenska þjóðin væri ekki í ábyrgð fyrir ICEsave reikninga Landsbankans.

En hún þjónaði erlendu valdi, og hvað eru föðurlandssvik á milli vina.  Vonum hennar vegna að hún hafi fengið vel greitt fyrir þau.

Og það var hennar gæfa að íslenska þjóðin er líklegast sú eina á byggðu bóli sem er svo naví gagnvart ógnum sem stafar af ásælni og yfirgangi erlendra ríkja, að hún gengur laus í dag.

 

Síðan segir það allt um þann aumingjatón kvenrembunnar að hún sé kölluð til.

Kölluð til að svívirða um helming þjóðarinnar.

Þann hluta sem náttúran gaf typpi svo getnaður gæti átt sér stað.

Vegna typpisins er hann sekur vegna gjörða einstaklinga með sama útlim.

 

Fáviskan, eða forheimskan er á svo háu stigi, að það hvarflar ekki að þessu vesalings fólki að flest fórnarlömb þessa hugsunarháttar og ofríkis, eru menn með typpi.

Og það er ekki kynbundið, til skamms tíma var verkaskiptingin sú að konan vann heima, en karlinn vann úti, og og það var ekki alltaf auðvelt hlutskipti.

Líklegast þess vegna sem Karl Marx skrifaði bækur sínar um kúgun yfirstéttar, og hvatti til uppreisnar hinna kúguðu.

Óháð kynfærum fólks.

 

En í dag er úrkynjun umræðunnar á því stigi að enginn virðist hafa heyrt um stétt og stéttarstríð.

Að kúgun er óháð kyni.

Og þeir sem halda öðru fram eru annaðhvort mjög heimskir, eða vel borgaðir þjónar auðsins.

 

Sem aftur minnir á sótrafta ICEsave umræðunnar.

Þeir voru ekki heimskir, en þeir þjónuðu.

 

Og þjóna ennþá.

Kveðja að austan.

Helstríð og dauðateygjur feðraveldisins

Vanur maður lofar bót og betrun.

 

Og það er kannski kjarni þessarar umræðu ef hún á að vera til góðs.

Að fólk taki sig taki og reyni að breyta því sem viðgengist hefur.

Það viðtekna er nefnilega engin afsökun, og ekkert breytist ef enginn stendur upp og segist ætla að reyna breyta, sjálfum sér, en ekki öðrum.

 

Við skulum líka gera okkur fulla grein fyrir að fleiri afhjúpuðu sig en hinir hleruðu á Klaustri.

Og þá er ég ekki að tala um alla þá í netheimum sem gripu fegins hendi þessa hlerun til að tala illa um annað fólk.  Það er bara svo af einhverju ástæðum að fólk telur sig mega í netheimum sýna verra innræti en það fólk sem það skammar fyrir sinn innri mann.

 

Stór hópur þingmanna leit á þessa uppákomu sem gæs sem þyrfti að grípa, til að koma höggi á pólitíska andstæðinga, eða til að gera upp gamlar sakir.

Vissu menn til dæmis um tilurð allra þessara framsóknarfélaga sem kepptust við að senda til fjölmiðla staðla fordæmingu á hinni hleruðu hegðun, og alveg óvart voru þau flest úr kjördæmi formanns flokksins.  Formanns sem er örugglega vandaður maður orða sinna, en það breytir samt ekki þeirri staðreynd að til að verða formaður þurfti hann að vera ómerkingur orða sinna.

Bláedrú.

 

Það er síðan ekkert sem afsakar þingmenn sem nýttu helgina til að undirbúa sig fyrir fyrsta þingfund eftir hlerunina til að renna í gegn spólu með Einræðisherranum eftir Chaplin, til að ná töktum fagmanna í múgæsingu.

Og fasisma.

Því það er klár fasisma að öskra á afsögn samþingmanna sinna fyrir þær einu sakir að hlusta á tal drukkinna manna við barborð í öldurhúsi í Reykjavík.

Og það er ekki afsökun að vera svo lítill í sjálfi að telja að ef hrópað sé nógu hátt úr ræðustól að þá er hugsanlegur möguleiki að fjölmiðlarnir sem æsa upp múgæsinguna, launi hrópin með örskoti í næsta fréttatíma.

Það er aðeins stundarfrægð forheimskunnar.

 

En þeir sem féllu fyrst og síðast á prófinu, voru fjölmiðlar.

Framan af var það snilldin ein hvernig Stundin herti smán saman tökin þar til hinir forhertu játuðu syndir sínar. 

Viðurkenndu verknaðinn, og viðurkenndu að þeir áttu ekki málsbætur.

Og öxluðu ábyrgð.  Á sinn hátt, hvort sem fólk er sammála eður ei um hvort nóg hafi verið gert.

 

Síðan hætti þetta vera fyndið.

Þegar búið var að afhjúpa skúrkana, og þeir höfðu gengist við orðum sínum og gjörðum, þá var ekki hægt að réttlæta frekari tilvitnanir í hlerað einkasamtal með vísan í einhverja almannaheill.

Fagleg fréttamennska breyttist í slúður og sorp.

Og það er miður.

 

Kannski ekki úr háum söðli að detta fyrir marga fjölmiðla, en a.m.k hefur Morgunblaðið ekki skilgreint sig fram að þessu sem slúðurblað eða sorprit.

Það er slúður að slá upp endalausum fyrirsögnum um hvað þessi og hinn sagði fullur, hvort sem það var á bar eða uppí rúmi.

Það er sorp að bera rangar sakir á fólk.  Að nýta sér tækifærið að meintur glæpur er talinn það óviðfeldur að það geti ekki borið hönd fyrir höfuð sér.

 

Ekki eins og það hafi ekki verið reynt að lúshlusta hlerunina til að finna eitthvað óviðurkvæmt sem Ólafur Ísleifsson  hefði sagt, en ekkert fannst.

Ekkert.

Samt er alltaf talað um sexmenningana og orðbragð þeirra um konur, fatlaða, samþingmenn.

Eins og siðareglur The Sun séu þau viðmið sem íslenskt fjölmiðlafólk telji sér skylt að heiðra, og telji þau viðmið jafnvel of ströng á köflum.

Hvað sagði síðan Karl, hvað sagði síðan Anna??

Er það svo að fjölmiðlafólk okkar megi haga sér eins og svín ef það telur sig geta selt, eða getað komið höggi á fólk sem eigendum fjölmiðla þess telja að að þurfi að höggva, vegna annarlegra hagsmuna þeirra??

 

Hvar eru mörkin??

Hvenær breytist lýðræðið í skrílræði??

 

Það eru nefnilega fleiri maðkar í mysunni en virðast við fyrstu sýn.

Kveðja að austan.

Vilja nota málið til að bæta sig

Dómur kjósenda.

 

Er sá dómur sem dæmir um hvað fólki finnst um störf og stefnu flokka, um framgöngu forystumanna þeirra, hegðun og annað sem fólk leggur mat á.

Kallast lýðræði.

 

Dómur kjósenda er eitthvað sem allir þurfa að sætta sig við.

Bæði þeir sem eru kosnir, sem og þeir sem eru ekki kosnir.

Sem og þurfum við hin að sætta okkur við hvað aðrir kjósa.

 

Við getum haft skoðanir á því.

Okkur getur meir að segja þótt sumt ógeðfellt.

En við þurfum samt að sætta okkur við lýðræðislegan rétt samborgara okkar til að leggja sjálfstætt mat á því fólki og flokkum sem eru í framboði.

 

Annað er andlýðræðislegt.

Fasismi.

 

Slíkan fasisma upplifum við á þingi í dag.

Og við upplifum atlögum fjölmiðla að lýðræðinu.

 

Það sorglega er að mörgum finnst það í góðu lagi.

Svo mörgum að það ógnar lýðræðinu.

 

Því ef það er jarðvegur fyrir fasisma, þá mun hann sá sér, vaxa, dafna.

Margsönnuð sannindi.

 

Og sem þjóð virðumst við upplifa eina slíka sönnun í dag.

Og er það virkileg eitthvað sem við viljum??

 

Er ekki nær að staldra við??

Kveðja að austan.

 

Miðflokkur dytti út af þingi