Víglínur skýrast.

 

Það er ljóst að mat mitt á slátruninni miklu, sem ég hef fjallað um í nokkrum pistlum, þeim síðasta í gær um Brakabrestina, að Sjálfstæðisflokkurinn myndi ekki græða á að sækja inn á mið hægri-krata, þar væru fyrir öflugri frambjóðendur en stúlkurnar tvær sem eiga að erfa landið hjá Sjálfstæðisflokknum.

En öruggt væri að hann myndi tapa kjarnafylgi sínu, eldri hægri sinnaða kjósenda.

Eitthvað sem flokksforystan áttaði sig á, eftir slátrunina, og reyndi að berja í bresti með því að smækka Jón Gunnarsson, sem tókst, og hætta við að slátra Brynjari Níelssyni, enda Brynjar meinlaus upp á það að gera, hann mun aldrei leiða andóf íhaldsfólks gegn yfirtöku hægrikrata.

 

Skoðanakönnun Maskínu sýnir að þetta mat var rétt, það er hægt að blekkja börn og þaðan af eldri, en fólk sem hefur gengið í gegnum herðingu lífsins, það lætur ekki blekkjast af margtuggðum frösum sem reynslan hefur kennt að eru án innihalds, eru aðeins líkt og ilmandi ostur sem notaður er til að veiða mýs í gildrur.

Sem er nákvæmlega álit þeirra, sem slátruðu hægri sinnuðum þingmönnum, á kjarna kjósendahóps Sjálfstæðisflokksins.

 

Ég ætla ekki að leggja mat á fylgisaukningu Viðreisnar, finnst það aðeins fyndið þegar fólk hlustar á grátið í mönnum eins og Sigmari, sem réttilega bendir á marga brotalömina í velferðarkerfi okkar, núna nýjast um fíkla sem gáfust á biðlistum sínum, og tóku síðasta skammtinn.

Svona í ljósi þess að þingmenn Viðreisnar eru harðastir talsmenn opinna landamæra, þrátt fyrir að vitað er að sú stefna er bein ávísun á botnlaus útgjöld ríkissjóðs.

Þar með fátt eftir handa okkar eigin fólki, sem dagar uppi, þjáist og jafnvel deyr á biðlistum.

 

En að baki þeirri stefnu er ekki barnaskapur barna, heldur sá blákaldi raunveruleiki að Viðreisn er fjármögnuð af hinu Svarta fjármagni auðs og auðmanna, sem hér líkt og í Evrópu hefur samviskulega fjármagnað upplausn vestrænna samfélaga, sístreymi flótta og farandfólks, niðurbrot og þjóðarskipti.

Svo má ekki gleyma að gróði glæpaiðnaðarins sem kenndur er við mannsal og flóttamenn, er sá mesti fyrir utan framleiðslu og dreifingu á eiturlyfjum, sá gróði leitar út um allt samfélagið, til þeirra sem þekkja hvorki til siðar eða sæmdar.

Sama úr hvaða ranni gróðinn kemur sem fyllir pyngju þeirra.

 

Breytir því samt ekki að hægri-kratisminn í bandalagi við flokk atvinnurekanda nær meirihluta á Alþingi eftir næstu kosningar, það eina sem rifist verður um hver á leiða þá ríkisstjórn, Þorgerður Katrín, Kristrún eða Þórdís Kolbrún.

Stjórn um valdaafsalið til Brussel kennt við bókun 35, um óbreytt ástand þess samfélags sem lýtur í öllu regluverki ESB og vaxtavaldi Seðlabankans.

Og um þjóðarskiptin þannig að íslensk tunga, íslensk menning, íslensk þjóð verður minningin ein eftir 10 ár eða svo.

 

Þannig er það bara.

Þeir, sem berjast á móti, hafa hvorki styrk eða trúverðugleik til að standa gegn þessum vélarbrögðum andskotans.

Ekkert í sjónmáli sem fær því breytt.

Við gengum sem sagt ekki götuna til góðs eftir að við urðum sjálfstæð þjóð.

 

Þar sem ég hef haft lúmskt gaman af því að sjá viðbrögð hægri manna eftir slátrunina miklu, sumir segjast að núna sé komið að Miðflokki Sigmundar og Borgþórs, eins og skip með Borgþór í stafni geti fiskað eitthvað, aðrir sjá vonina í afneitun á því sem hefur átt sér stað í Sjálfstæðisflokknum undanfarin misseri, þá langar mig að vitna í orð fyrrum varaþingmanns flokksins, Arnar Þór Jónssonar.

Lýðræðisflokkur Arnars hefur vissulega ekki náð eyru gamalgróna íhaldsmanna og veldur því sjálfsagt ýmislegt sem ég kann ekki deili á.

En hvaða hægri maður getur rifist við þessi orð Arnars??

"Að sögn Arn­ars Þórs yrðu áhersl­ur hins nýja flokks vænt­an­lega í gróf­um drátt­um þær að tryggja ein­stak­lings­frelsi, tján­ing­ar­frelsi, sjálf­bærni í mat­væla­fram­leiðslu, ör­ugg landa­mæri og að standa vörð um ís­lenska hags­muni á alþjóðavett­vangi. "Það verður að fara að örva hag­vöxt­inn, draga úr skatt­pín­ing­unni og vaxta­okr­inu sem er að drepa okk­ur. Eins þarf að skrúfa fyr­ir þessa krana sem pen­ing­arn­ir streyma út um. Sem eru loft­lags­mál, útlend­inga­mál og stjórn­laus útþensla rík­is­ins," seg­ir Arn­ar Þór.".

Án þess að afneita sjálfum sér og lífsskoðunum sínum??

 

Spyr sá sem ekki veit, því ekki er ég hægri maður.

En með aldrinum hef ég lært að virða þá og lífsskoðanir þeirra.

 

Sem og ég veit að engir aðrir voru líklegir til að verjast Brussel og hinu Svarta fjármagni sem við kennum oftast við glóbalið.

Hvað þá að ég viti af hverju áður reistnir menn eru gufan ein í dag.

 

Það er svart maður var einu sinni sagt við mig.

Út af einhverju sem ég man ekki.

 

Tek samt undir þau orð.

Það er svart maður.

 

Fátt meira um það að segja.

Kveðja að austan.

 

 

 

Maskína: Viðreisn næststærsti flokkurinn

Börn og barnaskapur.

 

Spursmál Morgunblaðsins hefur vakið mikla athygli fyrir beinskeyttar spurningar og fyrir að láta fólk ekki komast upp með að svara í innantómum frösum, eða fullyrða eitthvað sem rífst beint við staðreyndir eða raunveruleikann.

Fyrir mig sem er fæddur þannig séð rétt uppúr miðri síðustu öld, þá rifjast upp fyrir mér þau tímamót í sjónvarpinu þegar menn eins og Vilmundur heitinn Gylfason, Ólafur Ragnar, og svo seinna Ögmundur Jónasson, mættu ráðamönnum, og spurðu, í stað þess að lúta höfði og hlýða í auðmýkt.

Eitthvað sem hefur ekki sést í áratugi hjá Ríkisútvarpinu, vissulega hefur einn og einn spyrill verið hvass en hlutdrægnin út í menn og málefni, þjónkun við þá hagsmuni peninganna að vilja inní Evrópusambandið, svipti þá allan trúverðugleik.

 

Þegar ég skoðaði alnetið til að fá nafnið á Sönnu Magdalenu, frambjóðanda Sósíalistaflokks Gunnars Smára, þá rakst ég á skítkastumræðu allra þeirra sem fannst hún ekki standa sig vel í viðtalinu, þekkt umræðuhefð meðal skítadreifara Góða fólksins, þar sem vegið var að spyrlinum í Spursmálum.

Mig langar að vitna í svar hans, fannst það gott; "Sanna mætti bara til leiks, svaraði fyrir sínar hugsjónir og ég lét hana hafa fyrir því. Hún stóð sig bara vel. Svo er það kjósenda að leggja mat á flokka og fólk.".

Mikill munur á þessu svari og síröflinu um hvíta miðaldra karlinn sem er vondur við ungar konur, eða konur yfir höfuð.

Tek undir það að Sanna er glæsilegur fulltrúi sinna hugsjóna, fengur fyrir alla flokka.

 

Annar ungur frambjóðandi sem gustar um er sigurvegari fólksins yfir stuðningsmannahjörð þingmanna Pírata; Lenya Rún Taha Karim.

Lenya mætti líka í hakkavél Spursmála, hnarreist, bar sig vel, þurfti enga silkihanska eða sérmeðferð vegna þess að hún er ung kona.

En eitt svara hennar, sem rifjaði upp fyrir mér annað sem haft var eftir Sönnu, er ástæða fyrra orðs fyrirsagnar minnar, þetta með börnin.

Vitnum í Lenyu þegar hún játar að hún ætli að leggja á stóreignaskatt, enn vissi bara ekki hve hár hann ætti að vera, hvað þá að hún vissi um að í heimi þar sem allt er opið, og það þarf aðeins einn Enter áslátt og fólk er flutt landa á milli, þá hefur stóreignaskattur skotið þá í fótinn sem hafa lagt þessa skatta á. "Við erum ekki að hækka skatta, þessu var bara kastað út í cos­mosið í stefnu­vinn­unni sem er að fara fram akkúrat núna. Bara end­ur­vekja stór­eigna­skatt, já eða nei.".

Stjórnmálastarf og mótun stefnu stjórnmálaflokka er svona eins og að vera á leikskóla og spyrja krakkana hvaða nammi þau vilja á nammidaginn, eða hvað viljið þið börnin mín.

Eitthvað sem hefur ekkert með raunveruleik lífsins að gera.

 

Að sama meiði er sú kotroskna fullyrðing Sönnu Magdalenu að hún og flokkurinn hennar vilji þjóðnýta fiskveiðar með því að endurvekja gömlu Bæjarútgerðirnar, líkt og hún væri stödd á kreppuárum síðustu aldar.

Hún hefði alveg eins geta sagt að ætla afnema saltskattinn til að bæta kjör fátækra, eða flytja inn betra torf í húsin.

En meinið er að sá sem fékk Sönnu til að segja þetta, Gunnar Smári, hlær sig máttlausan þegar hann heyrir þetta, en Sanna trúir þessu.

Alveg eins og Lenya trúir að hún sé að vinna að betri heimi með því að kasta hugmyndum inní cosmoið, sama hverjar þær eru.

 

Jón Gnarr vissi að það vissu allir að hann var að grínast þegar hann sagðist ætla að fá ísbirni í Húsdýragarðinn, en börnin í pólitíkinni í dag, fatta ekki að raunveruleikinn ræður því sem hægt er að gera í stjórnmálum, ekki óskhyggja.

Hvað þá að þær fatti að þegar óánægja fólks með auðinn og auðhyggjuna sem hér ræður öllu, fer að ógna ríkjandi kerfi, þá gerir einmitt sá sami auður út börn eins og þær stöllur til að fanga róttækni ungs fólks, svo sú róttækni ógni ekki einu eða neinu, er aðeins skemmtun fyrir þá sem eru aðeins eldri.

Eru verkfæri þess sem þær vilja knésetja.

Og sjá það ekki í barnaskap sínum.

 

Barnaskapur er annað orðið í fyrirsögn þessa pistils, og hann tengist ekki þeim stöllum sem ég fjalla um hér að ofan, það orð er til komið eftir að ég las orð Guðlaugs Þórs oddvita Sjálfstæðismanna í Reykjavík.

Ekki að Guðlaugur þjáist að barndómi, hann er eldri en það og marga fjöruna sopið í tækifærismennsku sinni í pólitík, en aldrei náð markmiðum sínum, sem er að leiða Sjálfstæðisflokkinn.

Sá metnaður fær hann ekki til að gráta ef flokkurinn býður afhroð í komandi kosningum, því þá veit hann að það er bæði út um Bjarna og krónprinsessuna Þórdísi Kolbrúnu.

Og hver verður þá formaður??, ha!!

 

Það vita allir hvernig þessi ríkisstjórn hefur starfað síðustu ár, hefur í raun verið óstarfhæf til að takast á við vandamál þjóðarinnar, eða marka nýja stefnu úr forarvaði vitleysu og trúarbragða loftslags og rétttrúnaðar.

Þar er Guðlaugur Þór sekari en sjálf syndin, dansað með loftslagstrúboðinu og í raun haft áhuga á fáu öðru en hagsmunum sínum tengdum vindmylluumhverfisvánni.

En hann treystir á barnaskap, barnaskap þess fólks sem hefur ætíð verið Sjálfstæðisflokknum trúr, eldra íhaldsfólki, sem vill hag lands og þjóðar sem bestan, og er sjálfstætt, það og foreldrar þess börðust ekki fyrir sjálfstæði þjóðarinnar, til þess að sjá flokk sinn afhenda það sama sjálfstæði skriffinnum Brussel.

Þann barnaskap að orðavaðall fái raunveruleikanum breytt.

 

Gegn aðgerðaleysinu og undanlátsseminni er þessum orðum stefnt; "Frelsi, ráðdeild og ábyrgð með Sjálf­stæðis­flokkn­um eða vinstri­stjórn í anda Reykja­vík­ur­meiri­hlut­ans".

Og til að lægja reiðöldur hægri manna eftir slátrunina í Suðvestur og Suður kjördæmi, þá var gamall maður, skemmtilegur maður, tekinn út úr skápnum á háalofti, sem er undanfari þess að farið er með það sem hætt er að nota, í Sorpu. 

Og rykinu kastað í augu hinna trúföstu sem eiga í raun ekkert sameiginlegt með hægri krötum flokksins; "Auðvitað vit­um við að þetta er brekka en það er gríðarleg­ur styrk­ur að hafa Brynj­ar á list­an­um. Vegna hans starfa og fram­göngu þá hef­ur hann verið í eft­ir­spurn um allt land og ég var mjög ánægður að hann féllst á það að vera með okk­ur. Mark­miðið er auðvitað að koma hon­um inn og ég hef fulla trú á því að við mun­um vinna á í kosn­inga­bar­átt­unni,".

Ha, ha, mikil er einfeldni ykkar og trúgirni hefur Guðlaugur Þór örugglega hugsað þegar hann lét þessi orð falla.

 

Spurningin er.

Hafði hann rétt fyrir sér??

Kveðja að austan.

Guðlaugur segir valkostina vera skýra

Barið í brakabresti

 

Það er óhætt að segja að yfirtaka hægrikrata á Sjálfstæðisflokknum hafi gengið snurðulaust fyrir sig og gefur tóninn fyrir komandi kosningar.

Sjálfstæðisflokkurinn ætlar sér hægra fylgi Samfylkingarinnar og þurrka upp fylgi Viðreisnar inn að beini.

 

Auk hefðbundinna krataáhersla, aðlögunina að Evrópusambandinu með samþykkt yfirráða sambandsins á löggjöf þjóðarinnar kennda við bókun 35, boðar flokkurinn harða stefnu í málefnum innflytjenda, það á jafnvel að segja Nei og framfylgja því. Þar sker flokkurinn sig frá Viðreisn sem virðist ennþá tala fyrir hagsmunum þeirra sem græða aurinn á opnum landamærum, eitthvað sem fólk hefur hreinlega fengið nóg af.

Von hægrikratanna er nýtt Tveggja turna tal, ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar, um samstöðu um óbreytt ástand nema í innflytjendamálum, eitthvað sem Samfylkingin mun samþykkja gegn snurðulausri aðlögun að ESB.

Til að þessi áform gangi upp þarf Kristrúnu Frostadóttur takast að losa sig við bullið úr Samfylkingunni, gera flokkinn stjórntækan um annað en vitleysu.  Eitthvað sem hún er að reyna þessa dagana eins og frægt er.

 

Meinið fyrir flokksforystu Sjálfstæðisflokksins er að íhaldsmenn, kjarninn í hægra fylgi flokksins, á ekki mikla samleið með þessum kratisma og óvíst hvort dúsan um harðari stefnu í innflytjenda málum dugi til að friða þennan hóp sem er kjarnafylgi flokksins.

Og kurrinn eftir slátrunina um helgina; Nótt hinna löngu hnífa eins og ágætur pistlahöfundur hér á Moggablogginu kallaði þá slátrun, hefur ekki farið framhjá henni.

Það var áhættuleikur að bola Jóni Gunnarssyni burt, á þann ósvífna hátt sem gert var, og sú áhætta var öllum ljóst þegar Sigríður Andersen kunngerði samstarf sitt við Miðflokkinn, sem íhaldsmaður átti hún þar meiri hljómgrunn en hjá hægri krötum Sjálfstæðisflokksins.

Það þarf ekki annað en að lesa viðhorfspistil Björns Bjarnasonar um þau vistaskipti, þar sem Björn sagði allt nema að tala illa um Sigríði, til að skilja þann titring sem greip um sig í ákvörðunartökuherbergi Valhallar.

 

Í bresti þarf að berja, hvað þá brakabresti, því vandfundnara er gegnheilla íhald en Sigríði Andersen.

Og það liggur í eðli slátrunar að dauða er ekki hægt að endurreisa, hvað flokksforystan hélt þegar hún ákvað framboð Þórdísar Kolbrúnar gegn Jóni Gunnarssyni, að hann myndi með bros á vör, með rýting formannsins í baki, taka atlögunni og þiggja þá mola sem að honum yrði rétt, þá verður því ekki breytt að Jón gekk á dyr.

Hvað síðan gekk á bak við tjöldin veit enginn nema þeir sem voru á bak við þau tjöld. En það er veikt að tilkynna núna, 5 dögum seinna að Jón taki 5. sætið eftir allt sem á undan var gengið.

Trúverðugleiki þess hverfur um leið og Jón snýr baki í myndarvélarnar og rýtingar flokksforystunnar blasa við.

 

Að halda síðan að Brynjar Níelsson komi í hans stað sem einhver fulltrúi hægri manna í þingflokknum, er djókari og þá ekki bara miðað við að Brynjar er úti í ljósi þess fylgis sem flokkurinn mælist með í skoðanakönnunum.

Brynjar er vissulega rebel, en hann er meðreiðarsveinn, hann leiðir ekki.

Og sem síðasti hægri maðurinn hefur hann engin áhrif til eins eða neins, verður svona líkt og geirfugl á safni.

Að kalla til Jón Magnússon í 6. sætið gerir þá aðeins geirfuglana tvo.

 

Flokksforystan er nefnilega komin í öngstræti.

Hún þarfnast þeirra sem hún slátraði

Hún er ekki lengur trúverðug gagnvart hægra fólki.

 

Brakabrestir er yfirleitt merki um að eitthvað sé að gefa sig.

Oft það síðasta sem sjómenn heyrðu áður en báturinn gaf sig í röstinni.

Eða þakið fauk af húsinu.

 

Framboð Brynjars Níelssonar mun ekki berja í þá bresti.

Þó hann sé ekki leiðinlegur.

 

Eurokratarnir sjá til þess.

Kveðja að austan.

Brynjar tekur sæti á lista

Klækjakvendið Kristrún.

 

Það segir allt sem segja þarf um persónu Dags B. Eggertssonar að hann gaf ekki Kristrúnu Frostadóttur andrými til að heyja snarpa kosningabaráttu á sínum forsendum.

Þú boðar einfaldlega ekki nýja tíma með lík fortíðar í framsætinu.

Það má örugglega margt gott segja um borgarstjórnartíð Dags í Reykjavík, en maðurinn sem þekkti ekki sinn vitjunartíma, skilur aðeins tvennt eftir í minningu borgarbúa, umferðarteppu og myglu í skólum.

 

Degi mátti vera ljóst að það var ekki ákall eftir honum, þó hann léti það heyrast í gjallarhornum vina og vandamanna að hann væri alveg sko klár í að leiða Samfylkinguna eftir Loga, þegar öldungar flokksins kölluðu á unga, klára bankakonu til að leiða flokkinn til vegs á ný og þessi unga bankakona fékk rússneska kosningu, og rúmlega það.

En sá sem sér aðeins sjálfan sig í speglinum, og sjálfan sig speglast í andlitum annarra, heyrir ekki þá þögn sem var um þá hógværa tillögu hans um að hann gæti tekið við Loga, hann vill samt leiða.

Og hafði styrk til að troða sér framarlega á framboðslista Samfylkingarinnar í Reykjavík, þó öllum ætti að vera ljóst að annað hvort er það Kristrún eða Dagur, þau bæði eru eins og óþokkinn "Two-faces" sem Tommy Lee Jones lék svo eftirminnilega í einni Batman myndinni, vintri hluti andlitsins eðlilegt, hægri afskræmdur.

 

Kristrúnu og öldungaráðinu skorti styrk til að hindra þessi fáráð, og hvað gera bændur þá, gömul spurning og ný?

Ein mjög gömul var þegar harðstjóri einn sem með harðfylgni náði einráðum yfir grískri borg, að þá sendi hann son sinn til þess harðstjóra eða tyrann sem voldugastur var þá í hinum gríska heimi, Hieron einvalds borgarinnar Syracuse á Sykiley til að spyrja hann ráða hvernig hann ætti að halda völdum sínum.  Hieron sagði fátt, bað hinn unga mann að koma með sér í göngutúr út fyrir borgina, þeir fóru að akri einu, þar tók Hieron upp sverð sitt og hóf að höggva niður það kornax sem stóð uppúr.

Flóknara var það ekki og sonurinn fór heim og ríkti lengi eftir daga föður síns.

 

Eitthvað svipað virðist Baldur Þórhallsson ætla Kristrúnu í þessari frétt.

Hún sé hreinlega að losa sig við samkeppnina frá Degi áður en sól hans skín of skært innan væntanlegs þingflokks Samfylkingarinnar.

Og nýtir til þess hans eigin orð líkt og haft var eftir Kristrúnu í fréttum Rúv, orð sem Dagur mælti af hógværð, hógværð sem enginn tók mark á nema hugsanlega hann sjálfur.

Því Dagur er þannig týpa að hann er alltaf óvart á staðnum og er eiginlega neyddur til að taka að sér trúnað og forystu, svara kalli heitir það eða eitthvað svoleiðis.

 

Þetta er þvílík snilld að það hálfa væri nóg.

Vekur uppi spurningar um hvort gamli rebbi sé ekki ennþá meðal vor með putta sína og þræði.

 

Já, það er sko kærleikur á ferli innan Samfylkingarinnar.

Hann blómstrar á fundum og í flokksherbergjum, allir eru vinir.

Og vinir vitna í orð hvors annars, eða þannig.

 

Vissulega er spurning hvort Kristrún valdi þessum slag.

En hún virðist hafa góðan ráðgjafa.

 

Í klækjum.

Kveðja að austan.

Úthugsað eða alvarlegt reynsluleysi

Kærleiksheimilið

 

Flokkadrættir hafa fylgt flokkum frá því að fyrsti flokkurinn var stofnaður.

Og ýmislegt gengið á í gegnum tíðina.

En svei mér þá, í slíkum dráttum og deilum hefur það aldrei gerst áður, að formaður flokks, sem leiðir lista flokks síns, biðji kjósendur um að strika út manninn sem er í öðru sæti á þeim sama lista.

Þó ég geti ekki fullyrt þá þætti mér líklegt að slíkt væri líka einstakt á heimsvísu.

 

Kristrún er sæt, eða þannig.

Örugglega eldklár.

Hún á hinsvegar ýmislegt ólært í pólitík.

 

En hvað getur maður sagt annað en "að friður sé með yður".

Og hlegið sig svo máttlausan.

Kveðja að austan.

„Þá liggur beinast við að strika hann út“

Við ætlum að hrista upp í kerfinu

 

Er haft eftir Kristrúnu Frostadóttur á Vísi í dag.

 

En sú fullyrðing er ekki beint trúverðug í ljósi þess að Dagur B. Eggertsson kemur fast á eftir Kristrúnu á lista Samfylkingarinnar.

Sem fyrrverandi borgarstjóri í Reykjavík ber hann ábyrgð á óskilvirkasta stjórnkerfi sem sögur fara af, kerfi sem sígur til sín aðföng og fjármuni en skilar litlu til baka.

Lélegar ákvarðanir, léleg stjórnsýsla.

Þetta er eins og að lýsa yfir stríði gegn veggjakroti í miðbænum og fá afkasta mesta veggjakrotara landsins til að leiða það stríð.

 

En það er ekki erindi þessa pistils heldur vil ég benda á frama eins af þeim blaðamönnum sem tengist eiturbyrlunarmálinu, þar sem einum af borgurum þessa lands var byrlað ólyfjan og aðeins tilviljun ein bjargaði lífi hans, annars hefði verið um morð að ræða.

Vera hans á listanum segir aðeins eitt; Samfylkingin hefur ekkert siðferði.

Þekkir ekki muninn á réttu og röngu.

 

Kristrún hóf sinn feril með fellu.

Kveðja að austan.

Listinn í Reykjavík norður samþykktur

Slátrun hægri manna.

 

Íhaldsmanna, sem stoltir kenna sig við sjálfstæði, hefur greinilega skaðað fylgi Sjálfstæðisflokksins.

 

Raunveruleikinn er einfaldlega sá að þegar forysta Sjálfstæðisflokksins ákvað að leggja niður bæði stefnuna um sjálfstæði þjóðarinnar sem og gildi íhaldsmanna, en veðja þess í stað á hægri kratisma, sem krónprinsessa flokksins, Þórdís Kolbrún var andlit fyrir að þá gleymdi hún einu.

Samkeppninni við aðra hægrikrata flokka, Viðreisn og Samfylkinguna.

Með sína öflugu leiðtoga, Hönnu Katrínu og Kristrúnu.

Já, já og Þorgerði Katrínu.

 

Hvort nýjasta útspilið, að shanghæja Jón Gunnarsson á listann, geri einhvern diff, veit tíminn einn.

En Jón setti niður við að þiggja brauðmolann og brandarinn um breytingu á löggjöf um hvalveiðar, lítilsvirðir kjarna flokksins, það er eins og það að vera íhaldsmaður, hægri maður, Sjálfstæðismaður, snúist um það eitt að fá hvalkjöt á diskinn.

 

Eftir stendur.

Forysta Bjarna Benediktssonar, sem reis upp eins og fuglinn Fönix þegar hann loksins mætti kúgun VG.

Gamli Bjarni er kominn og gamli Barni er öflugur.

Hann gefur Sjálfstæðisflokknum vigt sem aðrir leiðtogar hans gera ekki.

 

Breytir samt ekki að hann fyrirskipaði slátrunina á sjálfstæðismönnum flokksins.

Eftir öll þessi ár tók hann afstöðu með kratisma, með Eurokrötum gegn sjálfstæði þjóðarinnar.

Hann treysti á að sjálfstæðir íhaldsmenn myndu ganga jarmandi í dilkinn sem flokksforystan ætlaði þeim, þeir væru jú sjálfstæðismenn.

 

Þessi skoðanakönnun segir að sú ætlun Bjarna hafi mistekist.

Sem og að hægri kratar Viðreisnar og Samfylkingarinnar fiski betur en stelpurnar sem flokkurinn ákvað að veðja á.

 

En það skyldi enginn vanmeta Bjarna Benediktsson og styrk hans þegar á móti blæs.

Þá er Bjarni eiginlega sterkastur.

Þá gustar af honum.

 

En trúið mér.

Í kirkjugörðum landsins heyrist grátur liðinna Sjálfstæðismanna.

 

En þeirra kosningaréttur er liðinn.

Hins vegar veit ég ekki hvort þeir sem lifa heyri þann grát.

Kveðja að austan.

 

Ný könnun: Sjálfstæðisflokkur dalar og VG botnfrosið

Dúsan.

 

Eða var snúið svo fast uppá handlegg Jóns Gunnarssonar að brakabrestirnir náðust á mælum??

Þá er nú reisnin hjá Sigríði Andersen.

 

"Ég yfirgaf ekki flokkinn, flokkurinn yfirgaf mig".

Eða eitthvað þannig.

 

Það virðist að Þórdís hafi reiknað Jón rétt út.

Það var óhætt að fella hann.

Kveðja að austan.

Verður sérstakur fulltrúi Bjarna í ráðuneytinu

Það vinna ekki bara meðvirkir á Morgunblaðinu.

 

Meðvirkir sem réttlæta allan þann viðbjóð sem Stefán E. Stefánsson spyr Sönnu Magdalenu um hvort hún sé samþykk.

Skora á alla læsa, alla sem hafa vott af siðferðiskennd, og þaðan af meira, til að lesa þetta viðtal.

 

Stefán afhjúpar algjörlega hugsunarhátt samlanda okkar sem styðja voðaverk Hamas, og með bulli og vitleysu reyna að réttlæta voðaverk Íslamista um allan heim.

Eða það markmið þeirra að útrýma rúmlega 9 milljón manna þjóð, vegna átaka sem áttu sér stað fyrir rúmum 70 árum síðan.

Nauðganir, limlestingar, áður óþekktur óþekktur viðbjóður á 21 öldinni, aftaka barna með byssukúlum, það er þau sem voru heppin, sundurlimun með sveðjum í ungbarnarúmum, börn sem bera augljósleg merki um að hafa verið brennd lifandi.

Vörn Sönnu, Sólveigu Önnu og annarra sem styðja þennan viðbjóð, þessa viðurstyggð, er að þessi voðaverk þurfi að skoða í "sögulegu samhengi" svo ég vitni beint í viðtal Stefáns.

 

Stefán á miklar þakkir fyrir þetta viðtal.

En mér leikur forvitni á hvernig hann getur unnið á sama vinnustað og þeir blaðamenn Morgunblaðsins sem ganga meðvirkir í takt með Hamas og voðaverkum samtakanna, bæði þau sem voru framin í Ísrael þann 7. október 2023, eða tilgang þeirra, að kalla dauða og hörmungar yfir þjóð sína, vera tilbúin að fórna "mörg hundruð þúsund sak­laus­ir borg­ar­ar lét­ust. "Þetta voru nauðsyn­leg­ar fórn­ir," er haft eft­ir Sinw­ar.".

Að fórna heilu samfélagi milljóna til að ná fram pólitískum markmiðum sínum um að útrýma Ísraelsríki og íbúum þess, sem eru rúmlega 9 milljónir í dag.

 

Í ljósi aðstæðna þá skil ég á vissan hátt menn eins og Sinwar, biturð þeirra varð ekki til úr engu.

En ég skil ekki hina meðvirku á Morgunblaðinu, í alvöru.

 

Ofstæki brenglar fólki oft sýn.

Þess vegna eru eldri forystumenn félagsskaparins Ísland-Palestína með langa ferilsskrá þar sem þeir lofsama voðaverk, hvort sem það var hjá kínverskum kommúnistum eða tilraun Rauðu khmerarna til að útrýma borgarastétt landsins eftir valdatöku sína.

Búandi að arfleið fólks sem réttlætti voðaverk Stalíns.

 

En eiginlega finnst mér hinir meðvirku eiga sér enga afsökun.

Og í ljósi þess sem þeir réttlæta með skrifum sínum og fréttamennsku, vera í raun eitthvað úr ranni þess sem kennt er við mannvonsku.

 

Eiga ekki ofstækið sér til afsökunar.

Að baki býr eitthvað óeðli sem þrífst á þjáningum annarra.

Þar sem meint gæska er réttlæting.

En er í raun réttlæting illskunnar.

 

Það er þó gott að ennþá vinni ærlegt fólk á Morgunblaðinu.

Kveðja að austan.

Sanna: Skoða þurfi barnagíslatöku í samhengi

Sorgleg blaðamennska.

 

Það er fáheyrt að borgarlegt blað eins og Morgunblaðið skuli gefa áróðursdeild Hamas samtakanna svona mikið pláss til að fegra voðaverk sín og ábyrgðina á þeim hörmungum sem íbúar Palestínu ganga í gegnum í dag.

 

Það er vitað að Hamas hefur undirbúið þetta stríð í mörg ár. Wall Street Journal afhjúpað samskipti æðstu yfirmanna samtakanna þar sem þeir á kaldrifjaðan hátt ræddu um hvernig fyrirhugaðar morðárásir á Ísrael yrðu að framkalla heiftarárásir á íbúa Gasastrandarinnar, og þeir gerðu sér fulla grein fyrir að slíkt myndi kosta tugþúsundir landa þeirra lífið.

"Í ein­um skila­boðum til Ham­as-liða í Doha vitn­ar Sinw­ar til sjálf­stæðis­bar­áttu ríkja á borð við Als­ír þar sem mörg hundruð þúsund sak­laus­ir borg­ar­ar lét­ust. "Þetta voru nauðsyn­leg­ar fórn­ir," er haft eft­ir Sinw­ar. Sýna mörg skila­boð, sem voru meðal ann­ars send til ým­issa sátta­semj­ara og er­ind­reka í samn­ingaviðræðum um vopna­hlé, að Sinw­ar sé full­ur sjálfs­trausts um að Ham­as geti haldið leng­ur út en Ísra­el. "Við höf­um Ísra­ela nákvæm­lega þar sem við vilj­um þá," sagði Sinw­ar í ný­leg­um skila­boðum til Ham­as-liða."

Já, lát hundruð þúsunda eru nauðsynlegar fórnir og við höfum Ísraela nákvæmlega þar sem við viljum hafa þá.

 

Í stríðsundirbúning sínum gerði Hamas meira en að grafa göng með tengingar við skóla og sjúkrahús þar sem hægt væri að gera árásir á væntanlega ísraelska hermenn, áróðursfólki var líka plantað um alla Evrópu, æft í frösum eins og "Palestína er ekki bara fyr­ir Palestínu­menn, við eig­um ekki í nein­um vand­ræðum með að búa með kristn­um mönn­um eða gyðing­um, all­ir sem eiga sér hlýju í hjarta geta búið þar, Jesús fædd­ist í Palestínu".

Hlálegur frasi í ljósi þess að Íslamistar hafa þurrkað upp byggðir kristinna og gyðinga við Miðjarðahafið, byggðir sem eiga sér mun eldri rætur en Íslam.

 

En frasar og áróður morðingja, þar sem stærst er ábyrgðin á mannfalli óbreyttra borgara Gasastrandarinnar, er yfirleitt í skúmaskotum alnetsins, líkt og hjá Breivik og skoðanabræðrum hans, sjaldgæft er að borgarlegur fjölmiðill gefi þeim vængi á miðlum sínum.

Réttlæti þannig meintar nauðsynlegar fórnir saklausra sem voru aldrei spurðir hvort þeir vildu deyja fyrir málstaðinn.

Líkt og fréttaritstjórn Morgunblaðsins gerir með því að birta þennan einhliða áróður Hamas samtakanna.

 

Mig langar að vitna í meðvirknina í þessu sorglega viðtali;

"Já já, við erum úti um allt, við erum með fólk í Kan­ada, Banda­ríkj­un­um, Bretlandi og víðar sem ræðir við fólk á göt­unni um þjóðarmorðið sem við vilj­um stöðva. Við vilj­um bara hafa frið, en ég bendi líka á að þegar ég segi „við“ vís­ar það til þess að allt góðhjartað fólk finn­ur til með Palestínu,“ svar­ar hann og fær í staðinn þunga­vigt­ar­spurn­ingu um hvernig fólk taki hon­um þegar hann gef­ur sig á tal við það. Hvort ein­hverj­ir reiðist ekki eða fyrt­ist við, hringi jafn­vel á lög­regl­una.".

Já, þungavigtarspurningin var að spyrja hann um viðbrögð fólks sem hann áreitti með áróðri sínum, en ekki að spyrja áróðursmanninn út í fullyrðingar hans, til dæmis ef hann vildi frið, af hverju væri hann ekki með risaborða með skilboðum til Hamas að sleppa öllum gíslum sem Hamas héldi föngnum?

Eða spyrja hann að ef honum er alvara að stöðva meint þjóðarmorð, af hverju krefst hann ekki að Hamas leggi niður vopn sín, hætti átökum innan um þjóð sína sem fellur umvörpum í þeim átökum?

 

Blaðamaðurinn hefði jafnvel líka geta spurt hann þeirrar þungavigtarspurningar, að fyrst hann væri fulltrúi Hamas hérna á Íslandi, hvort hann fyndi ekki til ábyrgðar, jafnvel samsektar vegna þessa meinta þjóðarmorðs, svona í ljósi þess að samtökin sem hann tilheyrir, hófu þessu átök, einmitt í þeim tilgangi að tugþúsundir samlanda hans myndu falla í þeim átökum.

Klassísku spurninguna um hver ber ábyrgðina á stríðshörmungum, sá sem hóf þau í þeim tilgangi að útrýma meintri óvinaþjóð, eða hin meinta óvinaþjóð sem bregst við með vopnavaldi því hún vill ekki láta útrýma sér.

Frömdu Bandamenn þjóðarmorð í Þýskalandi eða var ábyrgðin nasistanna sem hófu styrjaldarátökin meðal annars með einbeittum vilja sínum að útrýma slavnesku nágrönnum sínum í austri??

 

Og ekki hvað síst hefði blaðamaður Morgunblaðsins, þetta er jú borgarlegur miðill, geta spurt stærstu spurningarinnar, sem hefði afhjúpað innræti hins meinta friðeldandi áróðursmanns.

Varst þú einn af þeim sem hrópuðu og blístruðu í fögnuði Palestínuaraba víðsvegar í borgum Evrópu, þar á meðal í Reykjavík??

Daginn sem fréttirnar bárust af voðaverkum Hamas í Ísrael.

Stjórnlaus fögnuður fólks yfir drápum á óvininum þó það vissi að þau dráp myndu kosta þúsundir samlanda sinna sem hvergi gátu farið, líf og limi, sem og eyðingu byggðar þeirra.

Nei í meðvirkni sinni gerði blaðamaður Morgunblaðsins það ekki, vitið er ekki meira en guð gaf.

 

En vitið á að vera meira á fréttaritstjórn blaðsins.

Það á ekki að ganga í takt með morðingjum sem víla sér ekki fyrir að fórna "mörg hundruð þúsund sak­laus­ir borg­ar­ar", til að tryggja þær mannfórnir, láta liðsmenn sína fremja viðbjóðsleg hermdarverk svo ríkisstjórn Ísraels átti ekki aðra kosti en að taka slaginn í þéttbýli Gasa strandarinnar.

Rifjum upp hvaða mannlega viðbjóð fréttaritstjórnin er meðal annars að réttlæta;

"Videos filmed by Hamas include footage of one woman, handcuffed and taken hostage with cuts to her arms and a large patch of blood staining the seat of her trousers. In others, women carried away by the fighters appear to be naked or semi-clothed.

Multiple photographs from the sites after the attack show the bodies of women naked from the waist down, or with their underwear ripped to one side, legs splayed, with signs of trauma to their genitals and legs.

"It really feels like Hamas learned how to weaponise womens bodies from ISIS [the Islamic State group] in Iraq, from cases in Bosnia," said Dr Cochav Elkayam-Levy, a legal expert at the Davis Institute of International Relations at Hebrew University. "It brings me chills just to know the details that they knew about what to do to women: cut their organs, mutilate their genitals, rape. Itis horrifying to know this."".  BBC 3. des 2023, ég feitletra vísanir í myndskeið tekin af Hamasliðum á morðvettvangi og ljósmyndir af fórnarlömbum þeirra sem blaðmönnum voru sýndar.

 

Í nafni málstaðar má sem sagt nota konur sem vopn í stríði, nauðga þeim, limlesta.

Það er það sem Morgunblaðið er að segja með þessari frétt.

 

Og Morgunblaðið vill endurskrifa söguna, það voru Bandamenn sem frömdu þjóðarmorð í Þýskalandi.

Nýnasistarnir höfðu sem sagt rétt fyrir sér.

 

Spurningin er, hvenær tekur Mogginn viðtal við einn slíkan?

Svona ef blaðið ætlar að vera sjálfu sér samkvæmt.

 

Af sem áður var.

Kveðja að austan.

 

 

„Ég hef bara verið handtekinn á Íslandi“