Hver er ábyrgð stjórnarandstöðunnar??

 

Á þessum skrílslátum gagnvart stjórnarskránni???

Á vinnubrögðum sem Jón Bjarnason lýsir réttilega; "Maður rekur hana ekki í gegnum þingið og ofan í þjóðina með handafli og hnefarétti – alls ekki.“".

Áttar fólk sig ekki á því að það þarf tvo til að viðhalda svona skrípaleik??

Að handafl og hnefaréttur getur falið ásýnd sína með því að vísa í lýðræðislega umræðu þegar stjórnarandstaðan virðir ruglið viðlits.

 

Og átti fólk sig á því, þá skal það spyrja, í hagsmuna hverra er þessi skrípaleikur??

Hverjir ætla að yfirtaka efnahagslíf okkar eftir kosningar???

 

Það er ekki vanþörf á að rifja upp þessi orð Lilju Mósesdóttur;

 

"Við - Alþingi, ríkisstjórnin, eftirlitsstofnanir og almenningur horfum aðgerðalaus á vogunarsjóðina eignast Ísland. Stjórnsýslan gerir ekkert og bíður eftir fyrirmælum frá ESB sem vill ekki taka á vogunarsjóðum (hvergi minnst á vogunarsjóði í tilskipunum ESB). Næsta hrun verður andlitslaust. Almenningur verður látinn borga brúsann og mun aldrei vita hverjir rændu landið.".

 

Þetta er hin raunveruleg ógn sem næstu kosningar eiga að snúast um.

En enginn ræðir.

 

Skýrir sú þögn ekki skrílsræðið??

Kveðja að austan.

Stjórnlagafrumvarpið afgreitt

Heiðarlegt vinstrifólk ályktar aðeins um eitt.

 

Að leggja flokkinn sem kennir sig við bæði grænt og vinstri, niður.

 

Vinstri flokkur vinnur ekki með innheimtustofnun alþjóðlegra fjármálafyrirtækja, AGS. 

Vinstri flokkur sker ekki niður innviði samfélaga í þágu fjármagns.  

Vinstri flokkur tekur ekki að sér handrukkun fyrir breta í ICEsave deilunni.

Vinstri flokkur afhendir ekki vogunarsjóðum bankakerfi þjóðarinnar.

 

Og græningjar starfa ekki með ófétum sem þetta gera.

Kveðja að austan.

VG álykta í lok flokksráðsfundar

Örlagadómurinn.

 

Dómur EFTA dómsins í ICEsave er örlagadómur þar sem loksins, loksins verður skorið úr um lögmæti þess að ESB þjóð geti krafið EFTA þjóð um bætur vegna innstæðutryggingakerfis Evrópusambandsins.

Krafa breta var alltaf fjárkúgun samkvæmt breskum og íslenskum lögum, þeir löghelguðu hana ekki fyrir dómi áður en þeir hófu innheimtuaðgerðir sínar.

Innheimtuaðgerðir þeirra voru líka brot á stofnsáttmála Atlantshafsbandalagsins sem bannar fjandasamlegar aðgerðir einnar aðildarþjóðar gagnvart annarri.  

En það hefur aldrei verið skorið úr því hvort sjálf krafan, sjálf fjárkúgunin, hafi byggst á lögum og reglum Evrópusambandsins.

 

Fallist EFTA dómurinn á málflutning EFTA ríkjanna, sem sér vitandi hafa aldrei heimilað stofnunum Evrópusambandsins einhliða rétt til að ákveða ríkisábyrgðir EFTA ríkjanna, hvorki takmarkaðar eða ótakmarkaðar eins og ábyrgð á innlánstryggingum er, þá  er ljóst að lögleysa breskra stjórnvalda var algjör, þau eru skaðabótaskyld og þeir ráðamenn breskir sem ábyrgðina bera, sekir um tilraun til ráns og gripdeilda. 

Ótýndir þjófar eins og sagt er.

Eins er ljóst að það innlenda stjórnvald, sem samþykkti óséðan samning við breta um greiðslu á lögleysunni, að það hefur bæði brotið ákvæði hegningarlaga um fjárkúgun sem og ákvæði hegningarlaga um landráð.  

Eins er ljóst að þeir innlendu fræðimenn, til dæmis hjá Lagastofnun Háskóla Íslands, sem tóku undir það sjónarmið breta að krafa þeirri byggðist á EES samningnum, að þeir eru allavega sekir um yfirhilmingu, og að öllum líkindum hafa þeir brotið þetta ákvæði landráðakafla hegningarlaganna;     "Sé þetta í því skyni gert að koma erlendu ríki til þess að skerða sjálfsákvörðunarrétt íslenska ríkisins á annan hát.".  Í ICEsave samningnum voru skýr ákvæði um slíka skerðingu, bæði var dómsvald framselt til breskra og hollenskra dómsstóla sem og að stjórnvöld viðkomandi ríkja fengu íhlutarrétt yfir fjármálastjórn íslenska ríkisins.  Eins voru eigur ríkisins lagðar að veði vegna ICEsave skuldbindinganna.

Og að lokum er það ljóst að þeir innlendu aðilar sem vegna annarlegs stuðnings við breta fullyrtu að kröfur þeirra byggðust án vafa á lagalegum grunni, að þeir haf brotið 86. gr, 87 gr. og 88. gr hegningarlaganna sem fjalla um meint landráð.  Sérstaklega má nefna 88. gr, þar sem stendur; "Hver, sem opinberlega í ræðu eða riti mælir með því eða stuðlar að því, að erlent ríki byrji á fjandsamlegum tiltækjum við íslenska ríkið eða hlutist til um málefni þess".

Um túlkun á þessari grein þarf ekki að deila, brotið er augljóst, það er aðeins spurning hvar á að hýsa allt brotafólkið eftir að dómur hefur fallið.

 

Í þessu samhengi er rétt að minna á þá fréttamenn sem lásu upp fréttatexta sem innhélt þessa fullyrðingu, "... samkvæmt ICEsave skuldbindingum  vegna EES samningsins ....".  

Falli dómur með íslenska ríkinu, þá þurfa þeir að sæta ábyrgð, annars gilda ekki lög í landinu.

 

Dómur sem sýknar íslensk stjórnvöld af kröfu ESA er því örlagadómur fyrir marga landa okkar, þó íslenska þjóðin fagni slíkum dómi.

Það er ljóst að eitthvað af hinum nýju framboðum mun kæra hina seku þingmenn, hina seku ráðherra, hina seku elítu, og öll þau handbendi sem bretar notuðu við að fá fjárkúgun sína samþykkta.

Samtökin Já Ísland munu leysast upp, hætt verður við aðildarumsóknina að ESB, ekki nema menn ætli að halda áfram aðlögunarferlinu úr fangaklefum Litla Hrauns, skipta þarf um forystu hjá Samtökum Atvinnulífsins, Samtökum verslunar og þjónustu, hjá Alþýðusambandinu auk þess sem Samfylkingin og VinstriGrænir hljóta að verða lögð niður.

Ekkert nýtt stjórnmálaafl mun láta slíkt tækifæri sér úr greipum renna.  Það verða allir að lúta landslögum, líka þeir sem völdin hafa.  

 

Augljóst mál, þess vegna er það jafn augljóst að EFTA dómurinn mun ekki dæma íslenska ríkinu í vil.  Þessi réttarhöld er leikrit með fyrirfram skrifuðu handriti.

EFTA dómurinn er ekki sjálfstæður dómsstóll, hann er leppur undir hæl Evrópusambandsins, alveg eins og ESA.

Eina spurningin hvernig snýr hann sig út úr dilemmunni, að kveða upp dóm sem á sér enga tilvísun í réttarheimild eða í EES samninginn sem er skýr um að hann sé á milli sjálfstæðra EFTA ríkja annars vegar og Evrópusambandsins hins vegar.  

EFTA dómurinn hefur ekki vald til að skerða þetta sjálfstæði, hvernig sem hann reynir það.

Allar tilraunir í þá átt er skýrt brot á EES samningnum, á stjórnarskrám EFTA ríkjanna, og hvað Ísland varðar, skýrt brot á landráðakafla hegningarlaganna.

 

Þetta þýðir að ef íslenski dómarinn í EFTA dómnum ætlar að láta íslensku valdaelítuna sleppa við að sæta ábyrgð gjörða sinna, þá er hann sjálfur sekur um landráð.

Vissulega nýtur hann friðhelgi en það er hvergi kveðið á um það friðhelgi í lögum um landráð, hvergi kveðið á um slíkt friðhelgi í stjórnarskrá Íslands.  

Enda ætti hverju heilvita manni að vera ljóst að dómari getur ekki farið til útlanda og dæmt þar þjóð sína í sektir án lagastoða, eða kveðið upp dóm sem skerðir sjálfstæði þjóðar hans.

Þá þyrftu menn ekki her til að leggja undir sig aðrar þjóðir, dygði bara að múta dómaranum.

 

EFTA dómnum er því vandi á höndum, vandséð hvaða Salómonsdóm hann getur fellt.

Langlíklegast er að hann fallist á kröfu ESA í einhverri myndi og treysti svo á að handbendi breta á Alþingi Íslands fallist á dóminn og snúist ekki til varnar eftir ákvæðum EES samningsins og ákvæðum alþjóðalaga.   Að það verði ekki gefinn út alþjóðleg handtökuskipun á einstaka meðlimi dómsins.

Mörgum finnst þetta eflaust skrýtin fullyrðing en menn vilja alltaf gleyma því að fjárkúgun, hvort sem hún er innlend eða alþjóðleg, varðar allstaðar við lög og dómur sem reynir að löghelga slíka fjárkúgun án tilvísun í skýr lög og að þau lög hvíli á réttarheimild, hann er samsekur, og ef fjárkúgunin beinist gegn sjálfstæðu ríki, þá er gjörningurinn ígildi hryðjuverks.  Kúgun og hótanir gagnvart sjálfstæðu ríki til að ná fram ólögmætum markmiðum er skilgreint sem hryðjuverk.

Ekkert stjórnvald sjálfstæðs ríkis myndi líða slíkan dóm nema íslensk stjórnvöld, því þau styðja hina meintu hryðjuverkamenn.

 

Samt getur EFTA dómurinn ekki sett hvaða vitleysu sem er í dóm sinn, Evrópa er ennþá réttarsamfélag og í slíku samfélagi gilda strangar reglur, til dæmis um réttarheimild viðkomandi dóma.  Héraðsdómur í Noregi ákveður til dæmis ekki að setja af bresk stjórnvöld þó einhver breskur unglingur hafi migið á tröppur ráðhús í einhverju bæjarfélagi.

Að dæma gegn íslenska ríkinu setur allt réttarkerfi Evrópu í uppnám, því ef fordæmi er komið fyrir ólöglegum dómi, þá verður alltaf spurt, hvert verður næsta fórnarlamb lögleysunnar.  Auk ýmsa praktískra spurninga.

Mega stærri þjóðir Evrópusambandsins innheimta fjárkröfur hjá smáríkjum með hótunum án þess að fá þær löghelgaðar fyrst fyrir dómi??  Hver er þá stærðarmörkin á slíkum rétti??? Fer hann eftir fermetrafjölda eða íbúafjölda???  Og hver eru mörkin á stærð smáríkisins, sem nýtur ekki lagaverndar, er það líka fermetrafjöldi eða íbúafjöldi. 

Þarf að setja reglugerð um umgjörðina á slíkum fjárkúgunum??  Og svo framvegis.

 

Eins er það vald reglugerðavalds ESB til að ákveða ríkisábyrgðir einstakra aðildarríkja, án þess að taka það fram í reglugerð sinni, er þetta vald ótakmarkað, eða gildir það aðeins gagnvart smáríkjum??  Má hún skaða fjárhagslegt sjálfstæði einstakra ríkja, má taka allar eigur viðkomandi þjóðar uppí skuld, og svo framvegis???

Þarf reglugerð um slíkar ríkisábyrgðir???, ef það er geðþótti framkvæmdarvaldsins þá er ljóst að aðildarríki Evrópusambandsins hafa afsalað sér fullveldi sínu til Brussel, langt fram yfir það sem kveðið er á um stofnsáttmála sambandsins.

Og er það alltí lagi, gilda engir sáttmálar lengur, er búið að afnema lýðræðið og réttarríkið í Evrópu.  Taka upp alræðisvald skriffinnana í Brussel, alræðisvald Evrópudómsins til að dæma óháð gildandi lögum og reglum???

 

Málið er nefnilega miklu flóknara en það virðist í fljótu bragði. 

Það er ekki svo einfalt að hlífa íslensku stjórnmálastéttinni, íslensku valdastéttinni við ábyrgð sína í ICEsave.

Rangur dómur, án tilvísunar í lög og réttarheimildir, opnar flóðgátt spurninga og vafamála, auk þess að vega að undirstöðum réttarsamfélagsins sem Evrópa byggist á.

Sumir segja að það ferli sér þegar hafið, að fámenn valdaklíka hafi afsalað vald til Brussel langt umfram það sem leyft er í stjórnarskrám viðkomandi ríkja.  Það hafi verið gert til að reyna að bjarga evrunni.  

En það er himinn og haf milli slíks valdaafsals og þess glundroða sem getur hlotist af röngum dómi í ICEsave.

 

EFTA dómnum er því mikill vandi á höndum og vandséð hvernig hann getur landað Salómonsdómi sem nær bæði að bjarga bretum og bandamönnum þeirra á Íslandi, án þess að valda lagalegri upplausn í Evrópu.

Dómur hans er því örlagadómur í margskonar skilningi og það eina sem ljóst er að ICEsave málinu er ekki lokið við uppkvaðningu dómsins.

 

Vissulega vonar maður það að hann dæmi rétt, eftir lögum og reglum. 

Sýknar íslenska ríkið eins og Ísland, Noregur og Liechtenstein gera kröfu um. 

En maður óttast annað.  

 

En það gilda lög í landinu.

Og það er það eina sem skiptir máli þegar upp er staðið.

Kveðja að austan.

 

 

Ísland mun standa af sér slæma niðurstöðu

Spegillinn og ICEsave.

 

Frá fyrsta degi ICEsave málsins hefur fréttaskýringarþátturinn Spegillinn tekið einarða afstöðu með bretum í fjárkúgun þeirra á íslenskan almenning.

Aðeins þar voru hryðjuverkalög Brown varin, aðeins þar var fullyrt án fyrirvara að íslenska ríkið væri í ábyrgð fyrir skuldum einkabanka, aðeins þar var ákæra ESA studd frá fyrsta degi.

Framkoma Spegilsins gagnvart þjóðinni á sér enga hliðstæðu á friðartímum en nútímasagan kann eitt slíkt dæmi, og það var á dögum seinna stríðs þegar breskir þegnar stóðu fyrir dagsskrá gerð sem var útvarpað til Bretlands og innihélt þýsk sjónarmið í stríðinu.  Þessi þýska útgáfa af BBC, Berlin Broadcasting Corporation, vakti ekki mikla hrifningu í Bretlandi, eitt var að hlusta á þýskan áróður, annað var að heyra breska þegna flytja hann. 

Það þarf ekki að taka fram hvað varð um þessa breta í stríðslok. En á íslenskur almenningur fjármagnar hinn breska áróður.  

 

Spegillinn í gær var við sama heygarðshornið, fræjum ótta og efasemda var útvarpað til þjóðarinnar.  Pistillinn hét ESA vinnur nánast öll mál og fjallaði um hvað gæti gerst ef við töpuðum málinu.

Það var ekki rætt við fulltrúa íslenskra stjórnvalda, það var ekki rætt við þá fræðimenn sem haldið hafa uppi vörnum fyrir þjóðina, það var fundinn einstaklingur sem var tilbúinn að taka þá í leiknum þó manngreyið reyndi ítrekað að taka fram að við værum ekki búin að tapa málinu.

Annars endurtók umsjónarmaður Spegilsins orð breska málaliðans athugasemdarlaust, orð sem hún hefur endurtekið í síbylju frá upphafi ICEsave málsins þó eitthvað sé hún farinn að draga úr svona í ljósi þess að dómur er að falla.

En vitnum í Spegilinn.

"Viðmælendur Spegilsins hafa almennt verið á því að það sé næstum útilokað annað en að dómurinn dæmi gegn Íslandi um brot á jafnræðisreglunni. Þjóðir hafa býsna víðar heimildir til að verjast aðsteðjandi vá og slíkt er almennt viðurkennt í alþjóðarétti. Þess vegna mætti halda því fram, eins og íslensk yfirvöld hafa gert, að það að bjarga aðeins innstæðueigendum á Íslandi hafi verið slíkur neyðarréttur. Það sem dregur úr vægi þeirra röksemda, í huga erlendra viðmælenda Spegilsins, er að það gafst nægur tími eftir á til að borga lágmarkstrygginguna. Ísland er ekki bláfátækt þróunarland og getur því illa slegið á slíka strengi. Í öðru lagi er nefnt hvað íslensk yfirvöld lofuðu miklu og fögru á erlendum vettvangi, fyrir hrunið, um styrk íslenska bankakerfisins til að standast áföll. Einmitt þetta er rakið ítarlega í kæru ESA. - Sama hvað, þá verður áhugavert að lesa sjálfan dóminn, sjá hvaða atriði úr röksemdum beggja málsaðila dómararnir taka upp. Ef dómurinn fellur gegn Íslandi - og með því formi sem áður er rakið, brot á ESB tilskipun og EES samningnum og ekkert meir - hvað gerist þá? Sólin hnígur til viðar þann dag eins og ekkert hafi í skorist - og þá segja kannski einhverjir: fínt að fara í mál, fínt að fá dóm - og nú er málið búið. Nei, tæplega. Þó eftirmál dómsins komi ekki fram fyrr en seint og um síðir þá koma þau vísast fram. Bæði bresk og hollensk yfirvöld vilja klárlega fá Icesave skuldina greidda. Dómur gegn Íslandi styður þeirra málstað. Þau geta bent á að Íslendingar hafi viljað láta reyna á þetta fyrir dómi, nú sé kominn dómur og þá hljóti að hylla í greiðsludaginn."

 

Það er vitnað í einhverja ótilgreinda tilmælendur og rök þeirra ekki tilgreind. En út frá því er mikill spuni, þar sem orð eins og "fá ICEsave skuldina greidda" koma fyrir.  

Já, ríkisfjölmiðill þjóðarinnar talar um ICEsave skuld án fyrirvara.

Í öðrum pistlum er talað beint um að Íslendingar hafi mismunað á grundvelli þjóðernis þegar þeir vörðu bankakerfið sitt, og svo framvegis.

 

Á mánudaginn verður skorið úr um ICEsave, en um leið verður þjóðin að horfast í augun á þeim bitrum staðreyndum að samlandar okkar hafa unnið með breskum stjórnvöldum frá fyrsta degi.

Tekið þátt í að móta linnulausan áróður þar sem sjónarmið breta eru stanslaust reifuð en sjónarmið ICEsave varnarinnar annað hvort þögguð eða afbökuð.

Sjálfstæð þjóð líður ekki svona.

 

Ekki nema hún sé ekki sjálfstæð, að hún lúti stjórn leppa erlends valds.

Dómurinn á mánudaginn er örlagadómur.

 

Dómur sem ræður úrslitum um sjálfstæði þjóðarinnar.

Kveðja að austan.

 

Steingrímur mannasættir.

 

Segist ekki ætla að hnjóða í "fyrrverandi samstarfsmenn í þingflokknum eða annars staðar".

Enda til hvers, á meðan Björn Valur sér um slíkt hnjóð fyrir hann.  

Þú þarft ekki að reka rýting á bak fólks á meðan þú átt sérfræðing sem skýtur fallbyssukúlum í bak þess.

 

En alþekkt saga, óþarfi að rifja upp.

Nema, heyra ekki fleiri en ég þögnina??

Hvar er Björn Valur??

Það heyrist ekki í honum???

 

Það er sagt um útgerðamann einn að hann sé vinalaus, en slíkt hefur aldrei verið hægt að segja um Steingrím, hann hefur alltaf átt Björn Val.

En svo fór að Björn Valur vildi innheimta launin, vildi öruggt þingsæti út á tryggðina einu við formanninn svikula.

Og komst að því að formaðurinn er svikull.

 

Núna er Snorrabúð stekkur, enginn hnjóðar í Jón Bjarnason.

Á fleyi Steingríms er enginn eftir í áhöfn.

 

Þannig urðu örlög Steingríms aleina.

Kveðja að austan.

Telur úrsögn Jóns litlu breyta

Telja, er uppáhaldsorð Steingríms.

 

Alveg eins og að skoða er í uppáhaldi hjá Jóhönnu.

Þau virðast aldrei vita neitt, telja aðeins, og þegar það reynist rangt, þá skoða, og skoða aftur.

Hvað skyldi Jóhanna vera búinn að skoða oft vanda heimilanna, útbúið síðan magnaðan aðgerðapakka, sem er kynntur með pomp og prakt, og þegar njótendur pakkans, hin skuldugu heimili spyrja í forundran, "hvað er þetta, hvernig á þetta að hjálpa?", þá svarar Steingrímur alltaf, ég tel að þetta muni ná að leysa vandann.

Sem það gerir ekki, þá er aftur haldið á stað í skoðunarferð, og síðan er lagst í talningu.

 

Steingrímur taldi hins vegar að bretar hefðu engan hag í að gera Ísland gjaldþrota, þess vegna var hann á móti vinnu þingsins sumarið 2009, þegar það var þó reynt að setja inn ákvæði sem hindruðu beint gjaldþrot landsins.

Steingrímur var nefnilega einn um það að telja að bretar hefðu ekki þann illvilja svona í ljósi fyrri samskipta.

 

Steingrímur taldi líka að það yrði auðvelt að greiða þessa hundruð milljarða, og gengið myndi styrkjast, það myndi líka styrkjast þegar ICEsave bréf LÍ kæmi til greiðslu.

Það myndi styrkjast, bara ef við greiddum nógu mikinn gjaldeyri úr landi.

En gengið sjálft taldi ekki neitt, það fer eftir þeim raunveruleika að veikjast þegar greiðslur á erlendum lánum leita úr landi.  Það samband var falið fyrst á meðan ekkert var flutt inn, en það kemur að því að landsmenn þurfa að endurnýja tól og tæki, og þá mun gengið lenda í frjálsu falli.

Þó ICEsave greiðslur komi ekki til, og þó það sé ekki farið að greiða að LÍ bréfinu.

 

Blaðamenn eiga því ekki lengur að láta Steingrím komast upp með talningu sína.

Þeir eiga að spyrja um staðreyndir, þeir eiga að sannreyna staðreyndir.

Ennþá búa þeir ekki í alræðisríki þar sem þeir væru skotnir fyrir að efast um hina meintu talningu.

 

Hvert er þetta eignasafn, er búið að greiða það upp???

Forsenda Steingríms um hina góðu afkomu er bábilja, aðstæður í sjávarútvegi hafa alltaf sveiflast, og núna er ein sveifla hafin, beint niður á við.  

 

Fáum staðreyndir uppá yfirborðið og ræðum málið út frá þeim.

Ekki því sem Steingrímur telur.

 

Ég tel að það sé tími til kominn.

Kveðja að austan.

Telja ekki reyna á ákvæðið

Ofurskýr írskur ráðherra segir:

 

Ég tel að allir "eigi að vera undir sameiginlega sjávarútvegsstefnu sambandsins sett".

Mætti jafnvel halda að hún hafi lesið Rómarsáttmálann þar sem það er skýrt að allar þjóðir lúti lögum og reglum sambandsins.

Það er hvergi minnst á ´"ég tel" eða "ég held".

Ríki sem ganga í Evrópusambandið lúta reglum þess, án undantekninga, og þau hafa ekkert val þar um.

Sjávarútvegsstefna Evrópusambandsins er sameiginleg, enda hvernig ætti hún að geta verið öðruvísi???  Einsleitni er forsenda hins frjálsa flæðis.

 

Svo maður spyr sig, veit írski ráðherrann ekki betur eða er hún að nota bjé orð???

Kveðja að austan.

Verði undir sameiginlegu stefnunni

Gylfi fer með rangt mál, Jóhanna hugsar ekki verðtryggt.

 

Svo ég vitni í hana sjálfa í ágætri grein í Morgunblaðinu frá 1996 þá sagði hún;

 

Það mæla bæði efnahagsleg rök og sanngirni með því að verðtrygging á lánum til heimilanna verði alfarið bönnuð á næstu misserum. Við viljum ekki endurtaka leikinn frá 1983 að kippa úr sambandi verðtryggingu launa en ekki lána. Ríkisstjórnin kemst ekki hjá því að svara af hverju Ísland, sem býr við svipað efnahagsumhverfi og þjóðir sem við berum okkur saman við, hafi eitt landa verðtryggingu á lánum til heimilanna. Og það sem verra er. Ætli að viðhalda henni. Því verður að breyta.

 

Skýrar er ekki hægt að orða einn hlut.

Það er Gylfi sem sér ekkert annað en verðtrygginguna.

Kveðja að austan.

„Allir hugsa verðtryggt“

Góð Jóhanna.

 

Ekki reyndar fyrir að hækka skuldir heimilanna um 70 milljarða, heldur fyrir það að einu sinni skyldi hún hið öfugsnúna samhengi milli verðtryggingar og lána.

Og þar sem ég er búinn að hrósa Steingrími í dag, þá verð ég líka að hrósa Jóhönnu, sem hefur líka átt sína góðu takta.

 

Í grein sem Jóhanna skrifaði í Morgunblaðið 2. nóvember 1996 komst hún vel að orði og þau orð mega alveg lifa, og vera sögð aftur.  Greinin heitir  Ísland eina landið sem verðtryggir skuldir heimilanna og þar segir Jóhanna meðal annars;

 

RÍKISSTJÓRNIN telur að sívaxandi skuldir heimilanna séu merki um að heimilin eyði um efni fram. Ríkisstjórnin talar minna um að heimilin í landinu eru oft neydd til að taka lán til að eiga til hnífs og skeiðar frá degi til dags og fyrir gluggaumslögunum frá lánastofnunum vegna skulda sem sífellt vefja upp á sig. Ríkisstjórnin talar heldur ekki um hvernig verndarstefnan og ofurtollar í landbúnaði, sem heimilin eiga enga sök á, hafa aukið skuldir heimilanna.

Grænmetisverð eykur skuldir heimilanna.

Stöðugleiki hefur ríkt í efnahagslífinu á undanförnum árum- fyrir tilstuðlan launafólks og verðbólgan verið með því minnsta sem þekkist. Fólkið skilur því ekki hvernig höfuðstóll skuldanna vex sífellt. Er nema von að það skilji ekki ástæðurnar, eins og þegar kartöflur hækkuðu tímabundið í sumar, þá leiddi vísitalan og verðtrygging til þess að skuldir heimilanna jukust um 500 milljónir króna. Hækkun á grænmeti á einu ári, sem mörg heimili hafa ekki efni á að kaupa vegna ofurtolla og verndarstefnu ríkisstjórnarinnar, juku engu að síður skuldir heimilanna um 1300 milljónir króna.

Verðtryggð lán ekki afnumin.

Undirrituð beindi fyrirspurn til viðskiptaráðherra á Alþingi um verðtryggingu lána og skuldir heimilanna. Þar kom margt athyglisvert fram sem kallar á viðbrögð. Meginniðurstaðan er að verðtrygging er ekki á lánum til heimila í löndum OECD, að Íslandi undanskildu. Notkun hennar í öðrum löndum hefur einskorðast við ríkisskuldabréf en þó í mjög litlum mæli. Skuldir heimila í árslok verða 350 milljarðar króna og hafa aukist á þessu ári um 25 milljarða króna. 90% af lánunum eru verðtryggð, en einungis 10% óverðtryggð. Af hálfu stjórnvalda eru engin áform uppi um að takmarka verðtryggingu lána, umfram það sem þegar hefur verið ákveðið.

Staða heimilanna hér og á hinum Norðurlöndunum.

Skuldir heimilanna á hinum Norðurlöndum hafa farið hraðminnkandi frá 1986. Hér á landi hafa þær farið vaxandi á þessum tíma og voru á síðasta ári 125% af ráðstöfunartekjum eða 25% umfram það fé sem heimilin hafa til ráðstöfunar. Gjaldþrot heimilanna hafa vaxið gífurlega. Á árinu 1993 voru þau 414 ­ á árinu 1995 ­ 871 gjaldþrot. Þannig hafa gjaldþrot heimilanna meira en tvöfaldast á 2 árum. Laun og lífskjör eru hér með því lægsta sem þekkist og vinnutími hvað lengstur. Auk þess þurfa íslensk heimili að búa við verðtryggingu á lánaskuldbindingum sínum sem hvergi þekkist innan landa OECD. Því til viðbótar eru bæði raunvextir og nafnvextir mun hærri hér á landi. Þannig voru nafnvextir um 2­3% hærri á Íslandi, en hinum Norðurlöndum í október sl., þó verðbólgan sé svipuð í þessum löndum.

Ríkisstjórnin hefur enga trú á stöðugleikanum.

Stöðugleiki, lítil verðbólga og lengst af jákvæður viðskiptajöfnuður hefur ríkt hérlendis á síðustu misserum. Jafnframt sýna mörg fyrirtæki mikinn hagnað og greiða niður skuldir sínar. Þessi umskipti í efnahags- og atvinnulífi má að langmestu leyti þakka launafólki, en afleiðing þess hefur bitnað á launafólki, með auknum skuldum þeirra og litlum launahækkunum. Allt þetta ætti nú að skapa forsendur til að afnema verðtryggingu á fjárskuldbindingum heimilanna. En allt kemur fyrir ekki. Rökstuðningur ráðherrans í svari við fyrirspurn minni byggist á gamla verðbólguhugsunarhættinum, ­ sem ríkisstjórnin virðist föst í. Hún hefur enga trú á að stöðugleikinn haldist til frambúðar.

Er Ísland öðruvísi?

Það vekur líka athygli í svari ráðherrans að þó stjórnvöld hafi þegar ákveðið að banna verðtryggingu á sparifé landsmanna frá 1. janúar árið 2000 stendur ekki til að banna verðtryggingu útlána umfram það sem þegar hefur verið ákveðið á skammtímalánum. Það mæla bæði efnahagsleg rök og sanngirni með því að verðtrygging á lánum til heimilanna verði alfarið bönnuð á næstu misserum. Við viljum ekki endurtaka leikinn frá 1983 að kippa úr sambandi verðtryggingu launa en ekki lána. Ríkisstjórnin kemst ekki hjá því að svara af hverju Ísland, sem býr við svipað efnahagsumhverfi og þjóðir sem við berum okkur saman við, hafi eitt landa verðtryggingu á lánum til heimilanna. Og það sem verra er. Ætli að viðhalda henni. Því verður að breyta.

 

Bara flott grein, góð spurning hvort Ísland sé nokkuð öðruvísi en önnur siðmenntuð ríki.  Og ég tek heilshugar undir lokaorð hennar.;

"Ríkisstjórnin kemst ekki hjá því að svara af hverju Ísland, sem býr við svipað efnahagsumhverfi og þjóðir sem við berum okkur saman við, hafi eitt landa verðtryggingu á lánum til heimilanna. Og það sem verra er. Ætli að viðhalda henni. Því verður að breyta."

Og segi eins og Jóhanna.

 

Því verður að breyta.

Kveðja að austan.

Hið opinbera hækkar verðlag um 5%

Góður Steingrímur.

 

Ég er ekki veikur, tek það skýrt fram, fékk ekki heldur högg á hausinn, ekkert slíkt.

Ég einfaldlega verð að hrósa Steingrími fyrir traustan málflutning.  Sýnir að hann kann þetta karlinn þegar hann vill svo við hafa.

Já, ég hefði betur viljað sjá svona takta oftar, en það er sem er.

Og hann á hrós fyrir þetta viðtal, hann afhjúpar frekju ESB í þessari deilu, lygarnar og blekkingarnar.

 

Sem minnir mig á það, hvernig stendur á því að ESB getur aldrei farið rétt með.

Ekki frekar en Jóhanna sem ætlar að fá sérlausnir á sjávarútvegsstefnu ESB.  

Eru blekkingar og hálfsannleikur forsenda evrutrúboðsins í dag???

Þolir það ekki lengur hinn breiða veg sannleikans??

 

En útidúr, takk Steingrímur, mig hefur svo lengi langað að geta sagt eitthvað jákvætt um kallinn.

Hér með er það gert.

Kveðja að austan.

„Makríllinn fær ekki ókeypis hádegisverð“