Hringekja hagræðingarinnar.

 

Er vel lýst í þessum orðum stjórnarformanns Google.

 

Kostnaður eins fyrirtækis vegna launa eru tekjur annars fyrirtækis. Þegar fyrirtæki lækka laun starfsmanna lækka þau einnig framtíðartekjur sínar.

 

Og þessi hringekja endar aðeins á einn veg, í Þroti.

 

Þessi hringekja er kjarninn í trúarbrögðum frjálshyggjunnar, að hinn frjálsi markaður hámarki velmegun og velsæld samfélaga með því að lækka laun, reka fólk og útvista fyrirtækjum til landa þar sem vinnumarkaður lýtur lögmálum forna þrælasamfélaga.

 

Svo ég vitni aftur í stjórnarformann Google;.

 

Að sögn Schmidt beina fyrirtæki mjög sjónum sínum að því að lækka laun og greiða starfsfólki sínu eins lág laun og þau komast upp með. Eins reyni fyrirtæki að skipta út sem flestu starfsfólki á tímum tækninýjunga. Þetta þýðir að laun hafa nánast aldrei verið jafn lítið hlutfall af vergri landsframleiðslu og nú. Þetta útskýrir hvers vegna eftirspurn er jafn lítil og raun ber vitni í hagkerfinu.

 

Laun fjöldans eru forsenda eftirspurnar, ekki ofurauður hinna Ofurríku.

 

Augljóst öllu vitibornu fólki en ekki þeim stjórnmálamönnum sem hinir Ofurríku fjármagna og kenna sig við frjálshyggju.

Fyrir aur breytast borgarlegir íhaldsmenn í hálfvita, og keypt heimska þeirra knýr áfram Hringekju hagræðingarinnar í ríkisfjármálum Vesturlanda.

 

Í Evrópu.

Hér á Íslandi.

 

Verði þeir ekki stöðvaðir þá mun hringekjan snúast allt þar til endastöðin eina stöðvar för hennar.

Þegar ekkert er lengur til að hagræða,.

Og samfélögin munu loga í stéttarátökum þar sem barist verður á strætum um molana sem eftir eru af áður blómlegum efnahag.

 

Í nýlegri frétt Morgunblaðsins segir að 85 hræður eigi meiri auð en um þrír milljarðar manna, eða um helmingur jarðarbúa.

Frjálshyggjan segir að það sé vegna þess að þeir séu svo duglegir, svo iðnir og framtakssamir að auðurinn hefði sogast að þeim, þessir 3 milljarðar séu hins vegar svo latir og hysknir að þeir eigi örbirgð sína skilið.  Samt vinnur þetta fólk myrkranna á milli til að hafa í sig og á. 

 

Eftir ekki svo mörg ár mun Hringekja hagræðingarinnar hafa snúið auðnum svo þétt saman að hræðurnar sem eiga verða ekki mikið fleiri en 40 og fjöldi hinna alslaus hefur vaxið í yfir 4 milljarða.

Að því gefnu að velmeinandi vitiborið fólk grípi ekki inní og setji hina keyptu á hæli fyrir vitleysinga, og hina vitfirrtu siðblindingja sem knýja áfram frjálshyggjutrúboðið á hæli fyrir vitfirringa.  Það er er ekki verður búið að loka þeim öllum í nafni hagræðingarinnar.

 

Ef vel meinandi vitborið fólk gerir ekki það sem þarf að gera, þá mun hinn örsnauði fjöldi gera það sem þarf að gera.

Nema hann mun ekki vista, hann mun afhausa.

Vafamál er hvort siðmenningin muni lifa af þau heljarátök.

 

Því Hringekja hagræðingarinnar er Hringekja dauðans.

Hún er knúin áfram af algjöri illsku hins siðblinda vitfirrings sem telur auð hafa manngildi og menn  hafa kostnaðargildi.

Frjálshyggjan er Andkristnin sem spáð var í fornum bókum að myndi rústa siðmenningunni.  

Allt sem átti þegar hafa komið fram í þeim spádómum, hefur  komið fram.  Það er augljóst ef menn láta ekki forn orð og hugtök villa sér sýn, fornir spádómar eru fornir því þeir eru skráðir á fornum tímum með fornum orðum, fornum táknum, út frá fornum hugmyndaheimi.

 

Þá þarf aðeins að þýða yfir á nútímamál.

Tákn skepnunnar 666, er tákn auðsins, $$$.

Og trúarbrögð auðsins, frjálshyggjan, sem segir að þú eigir ekki að gæta bróður þíns, heldur arðræna hann, er Andkristnin sem vegur að trúarbrögðum lífsins sem segja að þú eigir að gæta bróður þíns.  Að örlög þín séu samofin örlögum hans.

 

Íslenskt samfélag er helsýkt af eitri skepnunnar.  

Öll efnahagsumræða, öll stjórnmálaumræða, öll samfélagsumræða er eintóna suð þar sem tákn shennar kemur sífellt fyrir,  "suu$uu$$ðð$ðð$$$$$ððð$$$ðð" sem fer yfir í ýlfrandi ískur þjóna hennar, "í$$$sss$$$$$k$k$$$ur".

Það er mikill misskilningur að táknið $$$ yrði sýnilegt á  þjónum Andkristninnar, það er tungutakið sem kemur upp um þá.  

Þeir koma ekki út úr sér setningu án þess að dollar komi við sögu, hvort sem þeir setja verðmæti á öll samfélagsleg gildi, sameiginlegar auðlindir eða vilja hagræða allt til húsbónda síns.

 

Og íslenska þjóðin er svo sjúk að hún rís ekki upp samfélagi sínu til varnar.

Steingeld án afkomenda bíður hún örlaga sinna.

 

Eina spurningin er;

Hvað varð af börnunum???

Kveðja að austan.

 

 

 

Lág laun ástæðan fyrir litlum hagvexti

Sjúkur efnahagur.

 

Útflutningstekjur dragast saman.

Klippt er á flæði fjármuna úr sjávarútveginum út í hagkerfið með ofursköttum.

Ríkisstofnanir sinna ekki lögbundnum hlutverkum sínum vegna fjárskorts.

Kjarasamningar eru í uppnámi vegna þess að lágtekjuhópar sætta sig ekki við að ný þjóðarsáttarkaka sé bökuð úr örbirgð þeirra.

Verðtryggingin stjórnar þjóðfélaginu, hún er valdið sem setur leikreglurnar.

 

Og þá styrkist gengið.

Vit hins frjálsa markaðar í hnotskurn.

Kveðja að austan.

Raungengi krónunnar að styrkjast

Hommavæðing stjórnmálanna.

 

Er ekki í þágu samkynhneigðra.

Það eitt er víst.

 

Ef átakalínur alþjóðlegra stjórnmála snúast um kynhneigð fólks, þá hverfa í skuggann hin raunverlegu vandamál heimsins. 

Vandamál sem snerta samkynhneigða, gagnkynhneigða, ókynhneigða, rauðhærða, svarta og alla hina sem tilheyra hinni fjölbreyttu flóru samfélaga fólks.

 

Hin raunverulegu vandamál heimsins eru afleiðing af arðráni og auðsöfnun hinna örfáu. 

Sem hafa komið heiminum á heljarþröm.

Og hin óendanlega græðgi og siðblinda auðsins ver þetta heljarástand, og kastar umræðunni á dreif.

 

Á Íslandi óttast auðurinn bankaskattinn, þess vegna þjónar það hagsmunum hans að láta fóðruðu skrípin í stjórnmálunum vekja úlfúð um Ólympíuleikana, eitt af örfáum sameiningartáknum fólks um allan heim.

Leggjast svo lágt að stilla hommum upp sem sérstökum hóp sem tilheyrir ekki heildinni.  Og auka þar með skotspænið þar sem það er mikið fyrir.

 

Menn geta spurt sig hvort hafði meira að segja fyrir réttindabaráttu homma og lesbía, sem felst í þeirri sjálfsögðu kröfu að vera ekki mismunað eftir kynhneigð, að Jóhanna Sigurðardóttir heimsótti Kína með maka sínum, en ef hún hefði látið vogunarsjóðina æsa sig uppí að halda sig heima.  

Líklegast réttlætti þessi heimsókn eiginlega allt annað sem miður fór í ríkisstjórnartíð Jóhönnu Sigurðardóttur, því hún opnaði hurðir í lokuðum heimshluta.

Það sama gildir um Ólympíuleikana, þeir eru gluggi samkynhneigðra að þjóðfélagi sem hatar þá.  Sem gestir verða þeir látnir í friði, sem fólk mun annað fólk sjá að þeir eru eins og það sjálft, nema kannski hugsanlega flottari og líflegri en þeir sem lifa í myrkri fordóma og dómhörku.

 

Hvernig sem á það er litið þá gjalda samkynhneigðir hommavæðingu stjórnmálanna, þeir eru peð í varnarbaráttu auðsins sem getur ekki hugsað sér að sjá eftir krónu til samfélagsins.

Þeir eru hluti af samfélaginu, og þeir hafa alla hagsmuni af að samfélög um allan heim taki þeim eins og þeir eru, og það gerist aðeins með því að mæta á svæðið og afhjúpa þar með fordóma þeirra sem gera út á hommahatur.

Hommavæðingin er aðeins ein birtingarmynd fordómanna, hommar eru aumingjavæddir í þágu annarlega hagsmuna.

Hagsmuna auðs og siðblindu.

 

Þó auðurinn hafi keypt upp nokkra homma, og beiti þeim fyrir ESB vagninn sinn, og þó auðurinn láti þjóna sína æpa á torgum um að hommaréttindi séu hin einu baráttumál stjórnmála í dag, þá mega hommar og lessur ekki falla í þá gryfju að láta hina keyptu með öll sín fjárráð stýra réttindabaráttu sinni.

Réttindabarátta þeirra, líkt og réttindabarátta allra hinna, hefur ekkert að gera með núverandi átakalínur stjórnmálanna, hugtökin hægri og vinstri eru dauð, þau dóu þegar Sovétið dó, og stjórnmál sem gera út á átakalínur fortíðarinnar eru stjórnmál sem hinir ofurríku fjármagna.

Réttindabarátta þeirra er samofin baráttunni gegn auðsöfnun hinna ofurríku, baráttunni fyrir framtíð barna okkar.  

 

Hin svokallaða stjórnarandstaða á Íslandi er öll fjármögnuð af auðnum, þjónar hagsmunum hans í einu og öllu.

Og allt sem hún segir, og allt sem hún gerir þjónar þeim eina tilgangi að koma í veg fyrir bankaskattinn, og koma í veg fyrir að stjórnvöld snúist gegn hagsmunum vogunarsjóðanna.

Í því ljósi verður að skoða hommavæðinguna, í því ljósi verður að skoða öll hin tilbúnu ágreiningsmál á Alþingi.

 

Og ef hommar telja sig menn, og eigi að njóta mannréttinda eins og annað fólk, þá láta þeir ekki auðinn misnota sig gegn hagsmunum heildarinnar.  

Gegn hagsmunum samfélagsins, gegn hagsmunum hins venjulega manns. 

 

Þeir falla ekki í forarpyttinn sem vinstra fólk er blýfast í.

Kveðja að austan.

Gagnrýndu Rússlandsför ráðherra

Byltingin sem át börnin sín.

 

Haukur Ekki fréttamaður styður helför þjóða.

Sem lent hafa í efnahagshörmungum evrunnar.

Samfélagsleg upplausn, niðurbrot heimila, ofsagróði hinna ríku.

 

Og maður hélt að hann meinti örfá orð af því sem hann sagði.

Kveðja að austan.

Gunnar að grafa undan Ármanni

Hagkvæmni auðsins í hnotskurn.

 

Til hvers að hafa marga flokka þegar einn dugar??

Miklu hagkvæmara, eðlilega niðurstaða hinnar frjálsu samkeppni peninganna.

 

Íslenska peningavaldið getur margt lært af kollegum sínum í Norður Kóreu.

Þar ekki verið að sýnast með eitthvað sem heitir lýðræði, slíkt er sóun, álíka eins og að láta fleiri en eitt fyrirtæki veiða fiskinn, eða hafa fleiri banka en þann einkavædda.

Til hvers að hafa fjórflokk með sömu stefnu þegar það dugar hafa einnflokk um sömu stefnu??

Það er dýrt, það er sóun, fleiri sem þarf að hafa á fóðrum, dregur úr arðsemi, minnkar arðgreiðslur til eiganda.

 

Og blekkingarleikurinn kostar sitt, leikhús fáránleikans við Austurvöll er dýrt á fóðrum.

Síðan þarf að halda úti DV og Fréttablaðinu, Stöð 2 og Ríkisútvarpinu, allt til að telja fólki í trú um að það sé barist um stefnur og strauma.

Og menn gætu misskilið leikritið, haldið að þeir þyrftu að standa við eitthvað af kosningarloforðum sínum, eins og sú bábilja Sigmundar Davíðs að neyða Sjálfstæðisflokkinn til að ræna hluta af löglegum hagnaði vogunarsjóðanna til að borga niður skuldir fólks sem er síkvartandi yfir lánum sínum.

Sem kallar á aukakostnað, jafnvel yfirvinnu hjá gamla ICEsavegenginu, eða halda menn að DV riti leiðara sína sjálft, eða Jónas bloggi af hugsjón einni??

 

Nei, og aftur nei, þjóðfélag hinnar frjálsu samkeppni peninganna þarf ekki lýðræði, það er úrelt, það er kostnaðarsamt, og tilgangur þess enginn eftir að þjóðin afsalaði sér völdum sínum í hendur peninganna.

Eiginlega er það fáránlegra að kjósa á Íslandi en í Norður Kóreu, því þar stjórnar hugmyndafræði, en ekki auður.  Hugmyndafræði sem þarf réttlætingu valda sinna.

Á Íslandi hins vegar þarf auðurinn ekki réttlætingu, hann á kerfið.  Stjórnar því, og þess vegna miklu skynsamlegra að viðurkenna staðreyndir, hætta leikritinu og lýsa yfir formlegu auðræði.

 

Sóun er skaðleg, óskilvirkni dregur úr hagkvæmni, og því eru kosningar tímaskekkja í auðræðisríkjum.  Svona álíka fáránlegar og stéttarþingin á dögum Lúðvíks 14. sólkonungs, enda afnam hann þann skrípaleik fljótt eftir að hann lýsti yfir algjöru einveldi sínu.

En það er óþarfi að stíga skrefið í einu skrefi, það má viðhalda blekkingunni um lýðræði með tveimur hænufetum.

Það fyrra er að taka upp hið hagkvæma Norður Kóreska kerfi, hafa einn frambjóðanda í hvert þingsæti.  Og til að ljá því hænufeti yfirbragð lýðræðis, þá geta flokkarnir dregið um hver á að skipa í viðkomandi þingsæti, það er líka sanngjarnt út frá jafnréttissjónarmiðum, það mismunar ekki flokkum út frá fylgi fortíðar sem hvort sem er stafaði af hefð og fjármagni sem þeir höfðu til ráðstöfunar í atkvæðakaupum sínum.

Og ekki nema sanngjarnt að nýju framboðin hafi sömu möguleika og fjórflokkurinn.

 

Niðurstaðan skiptir hvort sem er engu.

Það tekur enginn eftir því hver skipar ríkisstjórn á hverjum tíma, stefnan er sú sama, þjónkunin sú sama, enda allir leikararnir við Austurvöll á sömu launaskrá.

 

Hættum því að hlæja að Norður Kóreu.

Lærum af þeim.

 

Þá verður seinna hænuskrefið auðveldara.

Kveðja að austan.

Einn í framboði í hverju kjördæmi

Einn af ICEsave prófessorunum fann skýringu á Hruninu.

 

Þetta voru bankarnir, þeir voru íhaldssamir.

"Með slæma hvata", eftirlitið brást.

 

Vona hans vegna að hann hafi fengi feitan tékka fyrir þessa greinargerð sína, eða allavega það stóran að hann geti skýlt akademískri nekt sinni.

Kerfið skóp bankanna.

Kerfið skóp umgjörðina sem bankarnir fóru eftir.

 

Það var ekki öfugt, sama hvað margir keyptir hagfræðingar halda því fram.

Þó það hefðu verið milljón hræður í eftirlitinu, þá hefði niðurstaðan orðið sú sama.

Því fjármógúlarnir sem áttu bankanna, þeir áttu líka eftirlitskerfið, þeir áttu stjórnmálamennina, þeir keyptu upp akademíuna.  Eða man einhver eftir svona eftiráskýringu fyrir Hrun??

 

Og þeir eiga þetta allt ennþá, kerfið er það sama.

Prófessorarnir þeir sömu, leikararnir á Alþingi þeir sömu, þó sumir hafi farið í lýtaraðgerð og séu komnir með nýtt andlit.

Og þess vegna er nýtt Hrun óhjákvæmilegt.

 

Nema núna hrynja innviðir samfélagsins fyrst, heilbrigðiskerfið þegar hrunið.

Svo fjárhagur heimilanna.

Svo bankarnir.

 

Enda sagði enginn að röðin þyrfti alltaf að vera sú sama.

Aðeins niðurstaðan er sú sama.

Kveðja að austan.

Íslensku bankarnir íhaldssamir

Tilbúinn skortur veldur bólu.

 

Hvort sem það er á húsnæðismarkaði eða leigumarkaði.

Við sjáum þetta á Íslandi í dag þar sem bankar og íbúðalánasjóður halda hundruðum íbúða fyrir utan markaðinn til að halda uppi háum verðum.

Fórnarlömbin er almenningur sem þarf að eyða sífellt stærri hluta tekna sinna í að sinna þeirri frumþörf að hafa þak yfir höfuðið.

 

Svar keynískra íhaldsmanna í áratugi var að ýta undir framboð af húsnæði svo eðlilegt jafnvægi næðist á húsnæðismarkaðnum, svar friedmanista sem stjórna heiminum í dag, er að yfirfylla peningamarkaði af ódýru fjármagni svo almenningur geti boðið upp eignarverð.

Önnur aðferðin er sú skynsemi að bregðast við hungursneyð með aukinni matvælaframleiðslu, hin er að dreifa pening svo fólk geti boðið hærri upphæðir í takmörkuð matvæli.  Sem leiðir til sömu hungursneyðarinnar.

En ofsagróða þeirra sem framleiða matvæli.

 

Áður töldu borgarlegir íhaldsmenn það skyldu sína að auka velmegun og velferð í samfélaginu.

Í dag telja þeir það skyldu sína að auka velferð og velmegun peningamanna, ofsagróði þeirra er æðri hagsmunum samfélagsins.

 

Og við sjáum afleiðingarnar alltí í kringum okkur.

Vestræn samfélög standa á brauðfótum, bæði fjárhagslega og efnahagslega.

Fátækt breiðist út, örbirgð eykst.

Innviðir grotna, almannaþjónusta metin eftir því hvort hægt er að einkavæða hana svo hægt sé að græða á henni, eða hún sé þess eðlis að hagnaður af starfsemi hennar verði alltaf vandfundinn, og því er hún fjársvelt þar til þjónustan er minningin ein.

 

Það eina sem hægir á þessu ferli, er sú kvöð sem hvílir á stjórnmálamönnum frjálshyggjunnar, er að borgarlegir fyrirrennarar þeirra leyfðu almennan kosningarétt, og þó peningavaldið hafi fyrir löngu frjálshyggjuvætt vinstri flokkana svo þeir eru dyggari þjónar ef eitthvað er, þá má samt ekki skemma of mikið í einu svo hinn samdauna almenningur fái ekki nóg af skítalyktinni og fari aftur að krefjast þess að fá að anda að sér fersku lofti.

Það er kostnaðurinn við lýðræðið, umbætur í þágu auðs og yfirstéttar þurfa að taka sinn tíma.

 

Stríð auðstéttarinnar við almenning hófst uppúr 1970, þá voru fyrstu stjórnmálamenn frjálshyggjunnar fjármagnaðir, þá hófust uppkaup á hinni hagfræðilegu akademíu, trúboðið var fjármagnað, fjölmiðlamenn keyptir.

Það var auðvelt á þessum tíma, hagtrúin sem kennd var við kommúnisma var að falli kominn, bábiljur hennar voru helsærðar eftir sverð raunveruleikans, og menntað fólk sem var fyrirmunað að hugsa eina sjálfstæða hugsun, tók hinu nýja trúboði fagnandi.

Og umskiptin voru auðveld, frjálshyggjan boðaði í raun sömu trú, alræði hinna stóru eininga sem var sagt eðlisfræðilegt lögmál sökum hagkvæmni stærðarinnar.

Og svo fengu menn borgaðan pening fyrir að trúa, og það gerði gæfumuninn.

 

Við þekkjum síðan söguna, við þekkjum Hrunadansinn, við þekkjum Hrunið.

Við þekkjum svik vinstri manna sem seldu náungann sinn í ánauð, við þekkjum sama fólkið sem kom okkur á hausinn, og stjórnar landinu í dag, við þekkjum vítisvél verðtryggingarinnar, við þekkjum tungutak hagfræðinganna sem síbylja sömu tuggurnar um traustið sem er svo mikilvægt fyrir krónuna eða stöðugleika fátæktarinnar sem er forsenda hinna svokölluðu erlendra fjárfestinga, eða kjarasamninga eða eitthvað.

Sem er forsenda lífskjara og gróðasóknar hinna örfáu.

Við þekkjum heilbrigðisráðherrann sem heldur ekki vatni og þarf því mörgum sinnum á hverri nóttu að fara á klósetið, af hneykslun að göngudeildarsjúklinga haldnir lífshættulegum sjúkdómum séu rúnir inn að skinni áður en ljóst er hvort þeir lifi eða deyi, og til að geta haldið vatni, og sofið á nóttunni, þá ætlar hann að jafna kjör sjúklinga með því að hækka útgjöld þeirra sem voru það veikir að þeim var hleypt inn fyrir veggi sjúkrahúsa.

Við þekkjum heimskuna um hallalaus fjárlög, við þekkjum lygina um skuldir ríkissjóðs.  Hvorutveggja notað sem réttlæting þess að sjúkum er neitað um læknisþjónustu, vinnandi um mannsæmandi kjör, fátækum um húsnæði.

 

Það er eins og þjóðin sé farþegar í skipi þar sem áhöfnin hafi bitið það í sig að fyrst það eigi að halda í ferð frá Reykjavík til Grindavíkur, þá sé stysta leiðin á samkvæmt kortinu að fara Krísuvíkurleiðina, og stefni því skipinu beint í strand.  

Og þegar skipið er dregið á flot með ærnu erfiði og fórnum farþeganna, þá er tekin sama stefna í átt að Krísuvík, með sömu afleiðingum því skipum er ætlað að sigla á sjó en ekki landi.

Þannig er heimska þeirra stjórnmálamanna og hagfræðinga sem leggja til og framfylgja sömu ráðum eftir Hrun, og sannarlega gerðu þjóðina gjaldþrota haustið 2008.

Þetta eru mennirnir sem leysa hungursneyð með því að hækka verð matvæla.

 

Allt á sínar skýringar, líka heimskan.

Auðsöfnun hinna Örfáu skýrir hana.

Kveðja að austan.

Húsnæðisverð hækkar áfram í Bretlandi

Er nýtt gullæði í uppsiglingu??

 

Á hlutabréfamarkaði og öðrum pappírsviðskiptum?

Maður spyr sig þegar svona fréttir berast.

 

Algjöru hruni fjármálamarkaða var vissulega afstýrt  með inngripum seðlabanka bæði vestan hafs og austan, en leikreglum spilavítanna var ekki breytt.

Svo af hverju ætti gamblið ekki að halda áfram??

Af hverju ætti frjálshyggjan ekki að hafa sinn gang.

Stela sífelt meir úr raunhagkerfinu og láta svo skuldir sínar falla á almenning.  

 

Kerfinu hefur hvergi verið breytt.  

Þjónar hinna Örfáu stjórna Vesturlöndum,  samþjöppun auðs með aukinni fátækt fjöldans er það eina sem er í spákortunum.

 

Hér á Íslandi lútum við stjórn þeirra, hert er að almenningi með auknum álögum skatta og vaxtaokurs.  

Almannasjóðir eru rændir til að fjármagna vaxtaspilavítið.  

Verðtryggingin sýgur til sín alla eignamyndun einstaklinga og fyrirtækja, eina sambærilega dæmið um slíkt arðrán er þjóðnýting Leníns eftir valdatöku kommúnista í Rússlandi á sínum tíma.

Lénsherrar fjármagnsins yfirtaka hvert fyrirtækið á öðru, njóta til þess aðstoðar Seðlabankans með hinni svokölluðu fjárfestingarleið sem er fínt nafn yfir þjófnað fjármagns.

 

Allt er við sama og fyrir Hrun, spilavítið hefur verið reykhreinsað og bíður gesta sinna, hinir Örfáu munu fylla sali þess.

Þjóðin hímir döpur á spilaborðinu, hún er lögð undir í gambli eignar og auðs.  Eigur hennar, samfélag, lífsafkoma.

 

Það er kallað á sátt um þetta gambl.

Sátt um nýtt rán, sátt um hina endanlega örbirgð fjöldans.

Sátt um algjör yfirráð fjármagns, að launatekjur séu afgangsstærð þegar vextir og verðtrygging hafa fengið sitt.

Sátt um ónýta innviði, sátt um stóriðju og arðrán náttúrunnar, sátt um lénskerfi kvótaeiganda, sátt um þjóðfélag húsbænda og hjúa.

Sátt um leiguokur og matarbiðraðir, sátt um skemmdar tennur og vont mataræði.

 

Og sátt um nýtt gullæði hinna örfáu.

Ekki má gleyma því þó ekki hafi verið minnst á það í sáttarræðum valdsmanna.

 

Og þjóðin er sátt, það er það fyndna í stöðunni.

Hún vill ekki breytingar, vill hafa það sem hún þekkir, og óttast ekki stigann sem klifinn er til sæluríkis hinna Örfáu.  

Hún lifið af síðasta Hrun, og óttast ekki hið næsta.  

 

Þetta reddast, þetta reddast.

Það er herinn sem er vandinn.

 

Og lausnin er í sjónmáli.

Björt Framtíð um evru og herlaus borg.

Og fátt við því að segja.

 

Það eru engar byssur sem knýja þjóðina áfram.

Það  eru engar byssur sem skapa sáttina.

 

Það er lýðræði.

Það erum við.

Kveðja að austan.

 

 

Gullverð hrundi árið 2013

Þarf Gnarrinn ekki að stofna herinn fyrst??

 

Svona áður en hann gerir borgina herlausa???

En þetta er fyndið hjá honum og dreifir umræðunni um víðan völl.

 

Neyðin er ekki rædd á meðan.

Hvað þá sá sósíalismi að fátækt sé smánarblettur á samfélaginu.

 

Peningavaldið vissi hvað það gerði þegar það hóf Gnarrinn í valdastól.

Kveðja að austan.

Reykjavík verði herlaus borg

Sjúklingnum heilsast vel.

 

Nema þetta með krabbameinið, það er á lokastigi.

Álíka öfugmæli og þessi frétt.

 

Snjóhengjan er tifandi tímasprengja og vegna hávaxta Seðlabankans þá eykst vandinn með hverju árinu, og er af þeirri stærðargráðu í dag að enginn þorir að ræða vandann.  

Nema Morgunblaðið, skrýtið, aðrir þegja.

Tala um að kreppan sé úr sögunni, tala um uppbyggingu, sóknarfæri, allt annað en raunveruleikann sem blasir við.

Eins og vandinn hverfi ef nógu lengi er þagað.

 

Traustið er sett á Seðlabankann sem hingað til hefur brugðið fæti fyrir þjóðina.

Nýlenduvæðir þjóðina með fjárfestingarleið sinni.

Vildi ICEsave, vildi AGS lánið til að borga froðukrónur út á yfirverði.

 

Svona er Ísland í dag.

Kveðja að austan.

Gjaldeyrisstaða þjóðarbúsins betri