Kerfið ákærir fórnarlambið.

 

Til að réttlæta niðurskurðinn, frjálshyggjuna.

Eyðingu fjármagns á innviðum samfélagsins.

 

Undirmönnun, óhóflegt vinnuálag.

Er aðeins ávísun á mistök, og sum mistök hafa alvarlegar afleiðingar.

 

Snatar kerfisins bregðast við kalli húsbónda síns og ákæra, fá umbun, fá hærri laun.

En Dante veit nákvæmlega hvert þeirra endurgjald verður þegar æðri dómur dæmir.

 

Spurningin er aðeins hvort dómararnir séu samsekir frjálshyggjunni, samdauna eyðingu fjármagns á innviðum samfélagsins.

Spurninguna um samkennd meðal hjúkrunarfólks hefur þegar verið svarað.

Fórnarlambið er berskjaldað gagnvart Snötum fjármagnsins.

 

Og niðurskurðurinn gengur á meðan starfsfólk sættir sig við undirmönnun, sættir sig við óhóflegt vinnuálag.

Starfsmaður í dag, fórnarlamb á morgun.

Einföld tenging sem hvarflar að fáum.

 

Á meðan er dansað í Hruna.

Kveðja að austan.

Ræðan ekki í samræmi við ákæru

Skammtímaminni músarinnar er minni þjóðarinnar.

 

Sem svarar hinni klassísku spurningu um Mýs eða menn.

 

Útskýrir eiginlega allt sem útskýra þarf um stöðu þjóðarinnar í dag.

Og þá er ég ekki að tala um hin ytri áhrif gullgraftarins sem kenndur er við ferðamenn.

 

Jóhanna seldi þjóð sína.

Við værum þrælar í dag hefði vilji hennar gengið eftir.

 

En svo aum var hún að þrátt fyrir stuðning útrásarfjármagnsins og þess bakhjarls sem ESB er landsölufólki, þá hafði hún ekki erindi sem erfiði.

Sem þjóð höfum við ennþá val.

Meðal annars valið að upphefja Jóhönnu.

 

Fyrir það á hún reyndar þakkir skilið.

"Geta" hennar var okkar gæfa.

Kveðja að austan.

 

Telja Jóhönnu hafa staðið sig best

Þetta gerðist í Afríku uppúr 1890.

 

Evrópubúar tóku yfir innvið samfélaganna, og byggðu þá upp.

Járnbrautir, hafnir, vegir.

 

Af einhverjum ástæðum voru Afríkubúar ekki hamingjusamir með þetta fyrirkomulag, allavega ekki þegar reynslan skar úr um hvar arðurinn lenti.

Evrópskir fjármagnseigendur voru hinsvegar mjög hamingjusamir.

Ein fjárfesting, áratuga hóglífi.

 

 

Það þarf ekki mikinn spádómsanda til að benda á að sagan muni endurtaka sig.

Að frelsisstríð muni brjótast út í Grikklandi.

 

Vissulega keypti hið þýska fjármagn hina vinstrisinnuðu stjórnarandstöðu, þá einhver fjármálaráðherra með æru hafi ekki fattað það.

Ekki flóknara en þegar vogunarsjóðir fjármögnuðu kosningabaráttu allflestra flokka á Íslandi í síðustu kosningum.

Og uppskáru að hver króna sem er laus, rennur í vasa þeirra.

 

Vandinn er sá að þú kaupir ekki frelsi þjóða.

Þú kaupir ekki framtíð þeirra með að kaupa upp stjórnmálamenn nú-isins.

 

Þetta vissi Hitler, þess vegna notaði hann skriðdreka.

Hefði átt Grikkland í dag, hefði hann haldið friðinn við Stalín.

 

Bandalag fjármagnsins við Eurokrata styðst hins vegar ekki við vopnavald.

Og Þorsteinn Pálsson mun seint duga þegar á reynir.

 

Grikkir munu því sækja frelsi sitt, daginn sem þeir afhausa svikarana.

Örlög Mússólínis eru ekki einstök.

 

En þýsku fjárfestarnir þurfa svo sem ekki að hafa miklar áhyggjur.

Tap þeirra verður prentað út af þýska Seðlabankanum í Brussel.

Hann prentar nefnilega fyrir fjárfesta þó þjóðir séu þrælkaðar.

 

Gömul saga og ný.

Það er ekki sama hvort það sé Jón eða Séra Jón.

Fólk eða fjármagn.

 

Þess vegna eru byltingar nauðsynlegar.

Þess vegna eru byltingar blóðugar.

Blóð mun fljóta í Grikklandi innan tíðar.

 

Eina spurningin er hvernig hinn íslenski Jón mun bregðast við þegar hann fattar innihald hinna skrautlegu umbúða sem kennt er við stöðugleika, að ríkisstjórnin sveik hann og það verður ekki króna eftir.

Spurning því við erum friðsöm þjóð.

 

En það voru Norðmenn reyndar líka.

Svo kannski er engin spurning í því sem tíminn felur.

 

Þjóðarsvik eru ekki ávísun á langlíf.

Kveðja að austan.

 

 

 

Þjóðverjar taka við rekstri 14 flugvalla

Er verið að blöffa þjóðina??

 

Eða dæmisagan af miskunnsama Samverjanum hinum síðari.

 

Sú saga er sögð frá þeim tímum að örfáir auðmenn ríktu alsælir í Evrópu á tímum sem kallaðir voru lénstími, að bóndi einn fékk óvænta fjárkröfu frá lénsdrottni sínum.  Hún var óvænt því bóndinn hafði alltaf staðið í skilum með lénsskuld sína, og átti ekki að öðru leiti í neinum viðskiptum við lénsherrann sem gátu útskýrt hina meintu skuld.

Rök lénsherrans voru hins vegar ákaflega einföld, hann hafði tapað einhverju léní í fjarlægu héraði og þurfti að bæta sér upp tekjutapið.  Undirliggjandi var að hann girntist land bóndans, ásamt bústofni.

 

Á þessum tímum frelsis og frjálsræðis auðmanna var valdið þeirra, en valdleysi allra hinna.  Bóndinn þurfti því að greiða kröfuna, vandinn var bara sá að krafan var töluvert hærri en allar eigur bóndans samanlagt, dugði ekki til að hann og hans búalið ynni kauplaust alla sína ævi.

Þá kom hinn miskunnsami Samverji til sögunnar, hann gaf eftir kröfu sína, umfram eigur bóndans.

Hlaut af því mikið lof og prís, enda örlæti mikið að innheimta ekki það sem ekki var til.

 

Það fylgdi hins vegar ekki sögunni að hinn örláti lénsherra hafi sent konungi sínum bréfadúfu þar hann bauðst til að grynnka á skuldum ríkisins með því sem umfram var eigur, enda gerðist þessi saga fyrir tíma Bakkabræðra.

Á Íslandi hafa menn hinsvegar náð saman um að lofsama þá gjörð.

Hún dugði til að sameina hið sundraða Alþingi.

 

Og engar aðvörunarbjöllur klingja þegar flokkarnir sem margreyndu að selja þjóða sína í hendur fjárkúgara og hrægamma, ná saman við hagsmunagæsluflokka kvótalénsaðalsins um að lofsyngja það örlæti að gefa það eftir, sem aldrei var til.

Engin evra kemur uppí tjónið sem fjármálaglæpamennirnir ollu þjóðinni, allur gjaldeyrir, umfram daglegan rekstur, er kreistur úr framtíð barna okkar.

 

Þetta er Ísland í dag.

Kveðja að austan.

 

Töluðu um „svipur og gulrætur“

"Það er neyðarástand í þjóðfé­lag­inu og sam­fé­lagið er klofið"

 

Hárrétt athugað hjá þingmanni Pírata.

Og þetta gerðist ekki upp úr engu.

Og þetta gerðist ekki að sjálfu sér.

En það er röng greining að bréf ráðherra hafi eitthvað með málið að gera, heldur er það tímasetning þess.

 

Af hverju var það sent til að hleypa öllu í bál og brand??  Með engu innihaldi. 

Mig langar að vitna í Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins sem flengdi laumuESBsinnanna í ríkisstjórninni allhressilega, dró þá sundur og saman í háði;

 

Svo var allt í einu ákveðið að senda bréf með bænastefi til Brussel um að embættismenn þar yrðu svo liprir að sýna góðan skilning á því að Ísland vildi ekki lengur vera umsóknarríki. Það hafði stækkunarstjórinn þá vitað í tvö ár. Hann taldi því fyrst að flotið hefði til sín flöskupóstur. Í skýringum hér heima var tekið fram að að þetta undarlega afbrigði hefði verið brúkað til að forðast „offors“ við ESB. Hvernig gat það komið til? ESB hafði að eigin sögn beðið í tvö ár eftir því að Ísland tilkynnti sér að landið væri hætt við að sækja um aðild því. Embættismenn ESB höfðu beinlínis beðið um að slík tilkynning yrði ekki dregin. En svona varð þetta. Og þýðir ekki um að fást.

 

Ef allt væri eðlilegt í landinu, þá hefði stjórnarandstaðan velt ríkisstjórninni upp úr tjöru og fiðri háðsins, reisnin og stefnufestan væri ekki meiri en sú að senda bréf, 2 árum eftir valdatöku hennar, þar sem stefna ríkisstjórnarinnar væri áréttuð, og það væri tekið fram að hún ætti ekki í aðildarviðræðum. 

Eitthvað sem allir vissu, eitthvað sem lá alltaf fyrir.

En í stað þess hófst farsi uppnámsins, upphrópanir um landráð, aðför að þingræðinu, valdníðslu og svo framvegis. 

Svo augljóst leikrit að greinilegt var að stjórn og stjórnarandstaða voru fyrirfram búin að æfa handritið.

 

Það var greinilegt að friðsæld stjórnmálanna hafði farið í taugarnar á einhverjum sem átti hagsmuna að gæta, og hafði fjárhagslegan styrk til að setja á svið farsa á Austurvelli.

Einhverjir sem óttuðust friðsældina, því þá er alltaf hætta á að alvöru mál séu rædd af alvöru.

Og hafi einhver efast, sem hefur ekki staurblindu sér til afsökunar að sjá ekki, þá var launsátur auðtengslanna á flokksþingi Samfylkingarinnar staðfesting þess að undirróðursöfl ýttu undir, eða hreinlega bjuggu til ólgu í samfélaginu.

 

Á sama tíma var anarkista/frjálshyggjuflokknum hampað í fjölmiðlum svo öruggt væri að óánægjufylgið leitað ekki til vitiborins fólks sem spyrði spurninga.

Hið svokallaða tvöfalda öryggi, að lama hefðbundin stjórnmál, og ýta undir flokk taglhnýtinga sem héldu umræðunni frá hinni raunverulegu ógn sem blasir við þjóðinni, er aðeins skýrt með stýringu atburðarrásar, hið tilviljunarkennda getur aldrei framkallað slíka atburðarrás á svo skömmum tíma.

 

Enda kann sagan mörg slík dæmi, alltí einu fer allt í háaloft, ekki vegna þess að eitt leiði að öðru sem er eðlileg tímarás sögunnar, heldur að allt gerist í einu.

Súdetaþjóðverjar, sem höfðu átt friðsæla sambúð með nágrönnum sínum Tékkum, líka eftir að lýðveldið Tékkóslóvakía var stofnað eftir fyrra stríð úr rústum Austurríska-Ungverska keisaradæmisins, urðu alltí einu snarbrjálaðir, stofnuðu til óeirða og óaldar, og daginn eftir mættu nasistar og innlimuðu héraðið í Þýskaland, að sögn til að stilla til friðar.

Harmleikurinn í Chile, þar sem allt hljóp í bál og brand vegna þess að vinstrisinnaður forseti var kosinn til valda 1970, er einn svartasti blettur á utanríkisstefnu Bandaríkjanna, sem gátu ekki unað niðurstöðu lýðræðislegra kosninga, og skipulögðu valdarán Chilenska hersins, löngu áður en nokkur herforingi þar í landi taldi þörf á slíku.   Um þann harmleik má lesa í link sem ég ætla að setja í athugasemd, svona fyrir þá sem kjósa að ganga ekki staurblindir um, en mig langar að birta kjarna þess sem gerðist;

 

The other approach of the CIA, also known as the Track II approach, was an attempt to encourage a military coup, by creating a climate of crisis across the country.

 

Að skapa andrúmsloft upplausnar og óaldar.

Eitthvað sem undirróðursmenn gera og þiggja laun fyrir.

 

En hvað koma þessi líkindi við núverandi tilbúnu neyðarástandi kann einhver, sem hefur rifu á augu sínum, að spyrja og vill ekki alveg kasta frá sér svona rökfærslu?

Jú, strax haustið 2008, kom stétt manna til landsins, sem John Perkins gaf ódauðlegt nafn með bók sinni, "Játningar efnahagsböðuls", eða Confession of an Economic Hitman. 

 

Þessir menn hafa ráði til sín lögfræðinga, almannatengla, mútað stjórnmálamönnum, blaðamönnum, og öðrum þeim sem áhrif geta haft á atburðarás umræðunnar, á ákvörðunartöku stjórnmálamanna, og ef ástæða þykir til, hleypt öllu í bál og brand.

Skapað það sem taglhnýtingur þeirra kallar; "Það er neyðarástand í þjóðfé­lag­inu og sam­fé­lagið er klofið"

John Perkins kom til Íslands og útskýri í viðtölum við fjölmiðlamenn hvernig efnahagsböðlar í þjónustu hrægammasjóða sköpuðu upplaun og óöld, til að tryggja að ekki yrði snúist til varnar gegn fjárkröfum þeirra. 

Viðtal við hann í Silfri Egils má finna á netinu og í ritmiðlum bæði hjá Fréttablaðinu og Morgunblaðinu. 

Hann lýsir nákvæmlega vinnubrögðunum, og afleiðingum þeirra.  Lýsir nákvæmlega hvernig efnahagsböðlar vinna.

 

Með hlíðsjón af því er atburðarrás heimskunnar mjög skiljanleg, hvernig hægt er að stofna til deilna og múgæsingar út af engu, en eftir stendur af hverju núna???

Svarið er einfalt, það birtist grein í Fréttablaðinu sem gæti hugsanlega verið upphaf atburðarrásar sem leiddi að lokum til þess að fjárkúgun breta og Hollendinga var snúið til föðurhúsanna, og þar með eyðilögð aðgerðaráætlun AGS sem kvað á um risagjaldeyrislán ríkissjóðs til að borga út aflandskrónur.

Eigum við ekki að segja að brennt barn forðist eldinn, og nýti þekkta tækni efnahagsböðla til að koma í veg fyrir að sagan endurtaki sig.

 

Greinina skrifaði skjaldmey Íslands, Lilja Mósesdóttir, og vakti athygli á falsinu á bak við leiktjöldin um afnám gjaldeyrishafta. 

Ekki það að greinin hafi vakið athygli, en það gerði heldur ekki um fyrsta grein þeirra Stefáns og Lárusar, þegar þeir slátruðu lagarökum ICEsave fjárkúgunarinnar.  Þá grein lásu fáir, og hún var lengi að komast inní umræðuna, en að lokum urðu greinarskrif þeirra félaga brjóstvörn ICEsave varnarinnar, rökfærsla sem að lokum var staðfest af EFTA dómnum.

 

Hvort efnahagsböðlarnir hafi ekki vanmetið staurblindu íslensku þjóðarinnar, og ofmetið styrk þeirra sem þeir hafa ekki ennþá keypt, skal ósagt látið, en líklegast hefur það ekki verið málið, heldur það sem stóð í grein Lilju.

Það var innihald hennar sem þurfti að bregðast við, ekki hugsanlegt andóf þess hluta íslenska andófsins sem ekki er komið í Pírata.

 

Þessar beinhörðu staðreyndir;

 

Með því að hvetja kröfuhafa gömlu bankanna til að festa eignir sínar í 30 ára ríkisskuldabréfum er í raun verið að leggja til að skuldum einkafyrirtækja verði breytt í ríkisskuldir. ........

Stjórnvöld gætu notað lán í erlendum gjaldmiðlum frá AGS og norrænu þjóðunum til að fjármagna útstreymi peningahengjunnar og komið þannig í veg fyrir gengishrun. Ef þessi erlendu lán verða notuð eða genginu leyft að falla til að leysa peningahengjuvandann, þá er í raun verið að koma byrðum fjármálakreppunnar af baki hrægammasjóða og áhættufjárfesta yfir á herðar skattgreiðenda sem eru með laun í krónum og verðtryggð lán.

 

gátu vaknað til lífsins þegar áætlun um afnám gjaldeyrishafta yrði kynnt.

Og þá er ekki víst að Trójuhestur Andófsins dygði til að afvegleiða umræðuna.

 

Þetta skýrir óöldina, en hvort fólk er svo dautt í sinni að ef það fær aðeins tækifæri til að nöldra og tuða, þá kjósi það frekar þrælahlekki skuldanna en viðnám hins frjálsborna manns, mun tíminn einn leiða í ljós.

 

Ekki mitt að meta, mitt hlutverk var að byggja upp lestur svo þessi pistill yrði lesinn af fleirum en föstu lesendum þessa bloggs.

Hann er búinn að vera lengi í smíðum, ég ætlaði ekki að nenna að semja hann eins og planið var um þar síðustu helgi, en Sigríður Inga gaf mér tilefnið, og staðfestinguna, svo ég varð að koma honum frá mér.  Samt nenni ég ekki fyrir mitt litla líf að fletta uppí gagnasafninu og vitna orðrétt í John Perkins.

Það verður kannski gert ef Lilja nær að hreyfa upp í fólki og réttmætar efasemdir vakna um hina tilbúnu atburðarrás síðustu vikna.

 

Eins og staðan er í dag, er svo ekki, Morgunblaðið mátti eiga að það vakti athygli á málflutningi Lilju, en annað er það ekki.

Sama þögnin og þeir Stefán og Lárus mættu.

Þögnin sem efnahagsböðlar í vinnunni hjá hrægammasjóðum tryggðu.

Og einhver smáfugl fær ekki rofið.

 

En það er samt óþarfi að þegja.

Því þögnin er akurinn sem hrægammarnir uppskera gróða sinn.

 

Og við eyðilagða framtíð barna okkar.

Kveðja að austan.

 

 

„Herra forseti, ég skil ekkert“

Harmleikur.

 

Og hvernig bregst kerfið við??

Jú, það reynir rústa því lífi sem eftir er.

 

Svertan sýgur í sig alla mennsku.

Bandaríkin er þjóð á heljarþröm.

Við það að hverfa ofaní ginnungagap óreiðunnar þar sem er enginn siður, engin mennska, enginn mannkærleikur.

 

Ögurstund  hins siðaða manns er hvernig hann bregst við framboði Teboðshreyfingarinnar, hvort hann snúist til varnar gegn hinum Örfáu, 1% sem hefur tvöfaldað hlutdeild sína í þjóðarauðnum á örfáum árum, og heldur úti stjórnmálamönnum sem hafa það eina markmið að koma á þjóðfélagskerfi þar sem hinir ríku mega allt, ráða öllu, þurfa engan að spyrja.

Almenningur aðeins vinnudýr, aðeins kostnaður.

Öfund, græðgi, hatur, ótti, trúgirni og trúmisnotkun, eru stefnin sem spiluð verða í komandi kosningabaráttu.

Og ef sigur vinnst, mun miðaldamyrkrið leggjast yfir bandarískt samfélag.

 

Svertan hefur sýkt, en hún hefur ekki sigrað.

Það er munur að standa á bjargbrún eða hafa fallið niður í hringiðju illskunnar.

 

Niðurstaða kosninganna skiptir okkur öll máli.

Ekki bara vegna þess að ómennska hægri öfganna smitast út til annarra vestrænna landa.

Heldur fyrst og fremst vegna þess að þetta er liðið sem fjármagnar efann gegn loftslagsvánni, og þetta er liðið sem hefur komið öllu í bál og brand í hinum forna heimi Miðjarðarhafslanda.

Þetta er liðið sem hefur Harmageddon á dagskrá sinni.

 

Það sem þú gerir mínum minnta bróðir, gerir þú mér sagði vís maður.

Viska sem mörgum er hulin því þeir tengja hana trú sem ógnar tóminu í lífi þeirra og vitund. 

En segir aðeins það eitt, að þegar við horfum í hina áttina þegar ómenni og ómennska níðist á þeim sem getur ekki varið sig, þá hættir ómennskan ekki þar, hún breiðist út.

Og hittir að lokum þig sjálfan fyrir.

 

Þess vegna sá ég ástæðu til að pistla um þessa sorglegu frétt.

Harmleik barnsins sem kerfið ákvað að gera illt úr.

Þegar við líðum það þegjandi, þá rennur upp sá dagur, að kerfið skorti alla mannúð, alla samkennd, og er ófært um að sýna samúð og samhygð.

Verður það sem Dante lýsti svo vel í ferð sinni til þess í neðra.

 

Þannig starfar hringiða illskunnar.

Þannig verður heimurinn að ginnungagapi sem enginn vill lifa í.

Vígöld, vargöld, skálmöld.

 

Í okkar boði.

Því við látum okkur ekki varða.

 

Og snúumst ekki til varnar gegn ómennskunni.

Kveðja að austan.

Tólf ára drengur í gæsluvarðhaldi

Fordæmi komandi kjarasamninga komið.

 

Dómarar hafa það á hreinu hvað laun og þóknanir hafa rýrnað frá Hruni.

Og hvað laun viðmiðunarstétta hafa hækkað.

 

Og menn rífast ekki við dómarann.

Kveðja að austan.

Málsvarnarlaun verjenda hækka 65%

Faðirvor andskotans.

 

Er það kallað þegar menn kyrja faðirvorið afturábak.

Eins er það kallað djöflamessa þegar sá í neðra er ákallaður í kirkju þar sem öllu hefur verið snúið á hvolf.

Og það er guðlast að kenna stjórnmálamann úr röðum Teboðshreyfingarinnar við íhaldsmann af guðsnáð.

 

Ekki nema ef Morgunblaðið hafi ákveðið að taka þann í neðra í guðatölu.

Kveðja að austan.

 

 

Íhaldsmaður af guðs náð

Ef yfirlýsingu Sigríðar Ingibjargar er snúið á mannamál.

 

Þá kemur fátt annað efnislega fram í henni en þessi síendurtekna mandra;

"Þið eruð fífl gott fólk, þið eruð fífl, trúið mér.

Um fáráð röksemda hennar ætla ég ekki að fjalla, Sighvatur Björgvinsson segir allt sem segja þarf í grein í Morgunblaðinu í dag.

 

Hins vegar er full ástæða til að spyrja hvað voru bláeygðir stuðningsmenn Sigríðar Ingibjargar að hugsa þegar þeir studdu þetta fyrirfram skipulagða launsátur auðtengsla flokksins?

Áttu þeir von á öðrum viðbrögðum viðbrögðum ef atlagan hefði mistekist?

Við hverju bjuggust þau ef atlagan hefði heppnast og Sigríður kosinn formaður með minnsta mun??

 

Friði, sátt, samlyndi??

 

Maður getur ekki að því gert að maður spyr sig hvaða erindi þetta fólk á yfir höfuð í stjórnmál, hvað hefur það fram að færa svo aðrir ættu að kjósa það??

Grunnhyggni, deilugirni, vígamóð??

Er líklegt að það nái að sætta deilur í samfélaginu eða hafi þann styrk að ná fram stefnumálum sínum??

Hvenær mun það hafa tíma til þess fyrir innbyrðis deilum og vígaferlum, launráðum og baktjaldamakki??

Og er ekki eitthvað lágmarks vit forsenda þess að ná árangri??

 

Ótrúlegt að það skuli ekki sjá hvað það hefur gert sjálfu sér og flokknum.

 

En fólk má svo sem afhjúpa sig og flokk sinn ef það kýs svo.

Eftir stendur hver var tilgangur þeirra manna sem skipulögðu launsátrið sem átti að eyðileggja stjórnmálamanninn Árna Pál fyrir fullt og allt, og stór laska þessa samfylkingu félags og jafnaðarfólks??

Þegar menn hugsa til svipaðs klúðurs af hálfu ríkisstjórnarinnar, sem átti hápunkt sinn í bréfinu fræga til Brussel, þá er ljóst að um sameiginlegt markmið er að ræða.

 

Markmiðið að valda ólgu og upplausn í íslensku samfélagi.

Ýta undir uppgang bjánabelgja, kaffæra alvöru stjórnmál.

Ganga að lýðræðinu dauðu.

 

Hver hefur haginn??

Hver hefur fjármagnið??

 

Þar er efinn, en á bak við hann er svarið.

Kveðja að austan.

 

Undiraldan komin upp á yfirborðið

Árni Páll talar sig út úr íslenskum stjórnmálum.

 

Sem er kannski táknrænt fyrir stjórnmálaferil hans.

Og ólíkt evrópskum eurokrötum sem hafa fórnað þjóðum sínum fyrir sameiginlegan málstað fjármálamanna, býður hans ekki starf í Brussel að loknu pólitísku skipbroti.

 

Það er varla lengur hægt að hrista hausinn yfir þessu öllu saman.

Hvernig dettur manni í hug, sem þurfti sitt eigið atkvæði til að sitja áfram í formannsstól, að breiða yfir lítillækkun sína með því að ljúga að kjósendum sínum.

Ljúga því það er óþarfi að ætla Árna þá vitsmuni að hann trúi sínum eigin orðum.

Það er engin afsökun að benda á að stjórnmálamenn hafa áður komist upp með svona blaður.

Jafnvel þulurinn í Norður Kóreu virkaði trúverðugri en Árni Páll þegar hann var látinn lesa upp frétt að mörg ótímabær andlát hefðu stafað af ofáti en ekki hungri.  Þar er jú hefð að afneita raunveruleikanum.

 

Samfylkingin upplifir sína dýpstu kreppu.

Flokkurinn er forystulaus.

Hann er undir hælnum á mönnum sem hafa bein tengsl við hið skítuga fjármagn.

Og síðan lýgur hann að kjósendum sínum.

 

Vandséð hvernig sú kreppa verður leyst.

Kveðja að austan.

Ekki deilt í fyrsta sinn