" Við vit­um það flest.“"

 

"Það er bara tímaspursmál hvenær eitthvað gerist".

 

Fleiri orð þarf ekki að hafa um málið.

Og við "flest", sem þekkjum muninn á réttu og röngu, og skiljum að ekkert er æðra en helgi mannslífsins,  vitum að þetta eru grafalvarleg orð hjá Sigurði E. Sigurðssyni, framkvæmdarstjóra lækninga á Sjúkrahúsinu á Akureyri.

En við "flest" erum í þeirri stöðu að við ráðum ekki gangi mála á Íslandi í dag, hverju sem um er að kenna.

 

Þessi hin þarna, þau "fáu", stjórna Reykjavík í dag. 

Og hjá þeim er gróði verktaka æðri helgi mannlífsins.

 

Spurningin er hins vegar af hverju þingmenn okkar sitja þegjandi hjá??

Fyrst að þau "fáu" náðu völdum í Reykjavík, þá hljótum við "flest" að vera í algjörum meirihluta á landsbyggðinni, og við erum nýbúin að kjósa þetta fólk á þing.

Sem hvorki æmtir eða skræmtir.

Þóttust það bara vera eins og við "flest", en voru í raun eins og  hin, þau "fáu"?

 

Eða er þetta einhvers konar öfugsnúin hégómagirni, hafði einhver spottastjórnandi hvíslaði í eyru þeirra, að ef ekkert er að gert, þá ættu þessir þegjandi þingmenn fulla möguleika á að skáka Valsmönnum í komandi orðabók framtíðarinnar, að fyrsta orðið í íslensku máli sem táknar siðblinda græðgi sé þeirra.  Þó ég fatti ekki hvernig þegjandi þingmenn af landsbyggðinni séu eitt orð.

Allavega er skýringin absúrd, hver sem hún er.

Og það er ekkert eðlilegt að hafa hugmyndaflug til að útskýra þá hegðun eða aðgerðarleysi sem leiðir til ótímabærs andláts náungans.

Venjulegt fólk á ekki að geta útskýrt þá siðblindu að loka neyðarbraut án þess að hafa aðra tiltæka í staðinn.

 

En venjulegt fólk á hins vegar ekki að þegja.

Samt er þögn þess hávær.

 

Er það kannski misskilningur hjá lækninum að við "flest" þekkjum muninn á réttu og röngum, að við skiljum hvað felst í boðorðinu eina, Þú skalt ekki mann deyða.

Að við séum í raun óttalega fá.

Og náum ekki að yfirgnæfa þögnina.

 

Veit ekki, en hins vegar veit ég að málinu hefur verið áfrýjað til æðra dóms.

Og þegar sá dómur fellur þá mun margur faríseinn missa mátt orða sinna.

 

Því sá sem þegir, eða það sem verra er, gerir lítið úr ógninni eins og Rúv-ararnir gerðu í hádeginu með tölfræði ættaðri úr ranni andskotans, hann stendur alltaf berstrípaður á berangri réttlætisins, því réttlæti er algilt, en ekki eitthvað gagn sem hægt er að grípa í þegar það hentar hagsmunum hvers og eins.

Og það verður eins og hann sé staddur í speglasal, bending hans á aðra, verður eins og þúsund bendingar á hann sjálfan.

 

Það féll ekki dómur í dag.

Sjúklingurinn lifði, sú læknisþjónusta sem hann þurfti, var hægt að veita á Akureyrin.

 

En það er aðeins "tímaspursmál" hvenær hann fellur.

Kveðja að austan.

Fleiri tilfelli muni koma upp

"Vér morðingjar".

 

Skyldi þetta vera grafarskrift þeirra flokka sem báru ábyrgð á lokun neyðarbrautarinnar??

Eða er þjóðin búin að gleyma þeirri grunnhugsun mennskunnar sem kemur fram í boðorðinu eina, Þú skalt ekki mann deyða.

Allavega er skömm þess fólks algjör.

 

Og sú skömm færist á núverandi Alþingi ef það grípur ekki inní strax eftir hátíðarnar.

Og skömm þess færist yfir á núverandi forseta ef hann setur ekki af það Alþingi sem bregst grundvallar skyldu sinni.

 

Gleymum því aldrei að þó það fari ekki allt á versta veg, að ekki sé í dag um líf eða dauða að tefla, að þá er það tafl aldrei mannanna verk.

Það er lán í óláni ógæfunnar og önnur öfl að verki en við mennirnir höfum stjórn á.

Og einn daginn mun það lán ekki breiða yfir mannanna afglöp.

 

Verði þá ekki neyðarbraut til staðar, þá mun þeir sem ábyrgðina bera, hafa dauðann á samviskunni.

Hafa hundsað boðorðið eina.

 

Og munum að það minnkar ekki sök að benda á aðra, að benda á þá sem lokuðu.

Því í dag snýst málið um þá sem ekki opnuðu.

 

Svo einfalt er það.

Kveðja að austan.

 

 

Sjúkraflug komst ekki til Reykjavíkur

Kosningaskjálftinn mældist á Ritcher.

 

Uppá tæpan milljarð, eins og enginn hafi verið gærdagurinn þegar fjárhagsáætlun ársins var samþykkt.

Sem kvað á um svelti og niðurrif skólastarfs í Reykjavík.

 

En í dag, á að snúa vörn í sókn.

Undir eru þingmenn í komandi þingkosningum.

Skólarnir græða vissulega, og það liggur við að maður snúi laginu, "vildi væri jól alla daga" uppí vildi að það væru kosningar á hverju ári.

 

Við megum ekki gleyma því að þegar andófsflokkurinn Píratar, vonin um ný vinnubrögð í íslenskum stjórnmálum, kennda við Bjarta framtíð, græni flokkurinn sem kennir alltaf helv. íhaldinu um allan fjárskort í kerfinu, og draumurinn eini um sameinaða jafnaðarmenn sömdu fjárhagsáætlun sína fyrir þetta skólaár, þá vissu þeir ekki að það yrðu kosningar í haust, enda Wintris aðeins nafn á tölvuleik.

Þegar mistökin uppgötvuðust og ljóst var að aðal kosningamál þessa flokka, að ráðast á núverandi ríkisstjórn vegna fjárþrenginga í almannakerfinu, væri í uppnámi, því ástandið er miklu verra hjá þessum flokkum í Reykjavík, að þá þurfti að gera eitthvað.

Og kanínan dró milljarð uppúr hati sínum, fannst óvart, og að sjálfsögðu eru menntamál í forgrunni, og allt á að vera gott á ný.

 

Eða fram yfir næstu kosningar.

 

Hvort þessi sjónhverfing dugi og þessir flokkar nái að blekkja kjósendur sína á eftir að koma í ljós.

Og eitt er víst að flokkshollir stuðningsmenn munu ekki sjá neitt athugavert við þessa blekkingartilraun, ekki frekar en þeir hinir sem segja að tilgangurinn helgi meðalið þegar aðför að Steingrími Joð er annars vegar.

 

Eftir standa stjórnmál þar sem aðeins eitt skiptir máli.

Völd, völd, völd.

Og vissan um að ekkert muni breytast eftir kosningar því í raun dansa allir limirnir eftir þræðum fjármagnselítunnar.

 

Sama stefna í raun, þegar menn stýra, sömu slagorðin þegar menn gagnrýna úr skotgröfum stjórnarandstöðunnar.

Sama tóbakið, sama lýðskrumið.

Og engar breytingar í sjónmáli.

 

En fyrst að eina raun stefnumál allra þessara flokka og flokksbrota er niðurskurður, hagræðing, fjársvelti, hví sýna þeir ekki fordæmi, og skera sjálfa sig niður´.

Í einn flokk.

 

Þjóðin losnar við hávaðann og argþrasið.

Og fær loksins að vita allan sannleikann.

 

Að lýðræðið er dautt, andaðist fyrir nokkrum árum síðan.

Og við tók auðræði, það er alræði fjármagns.

 

Feisum það, viðurkennum það.

Og ef við erum ekki sátt.

 

Byltum því.

Kveðja að austan.

 

 

Kveðja að austan.

Vilja snúa vörn í sókn í skólamálum

Þvílíkt eftirá klór.

 

Ásmundi Daða og öðrum sem bendla nafn sitt við þessi vinnubrögð formanns og varaformanns fjárlaganefndar, til vansa.

Hann fær þó hrós fyrir að ljúga ekki beint að hann hafi komið nálægt þessari prívat vinnu, og hann kannast ekki við að aðrir hafi komið að málinu.

Segist hafa haft vitneskju en varla þó, og getur ekki kallað þetta skýrslu, þetta sé svona meira samantekt, sem á þá eftir að fjalla um og vinna nánar í nefndinni, svo hægt sé að tala um skýrslu.

Á mannamáli heitir þetta að gefa fjarvistasönnun með þeim rökum að maður hafi hugsanlega verið með viðkomandi fjarri vettvangi glæps.

 

Þetta er sorglegt vegna þess að Ásmundur Daði hafði kjark til að gagnrýna mörg skollavinnubrögð síðustu ríkisstjórnar.

Þetta er sorglegt vegna þess að Ásmundur Daði áttar sig ekki á hversu alvarlegt það er fyrir þingið og starfsemi þess, ef störf nefnda er dregin niður í svaðið eins og formaður og varaformaður fjárlaganefndar gerðu með þessu einka útspili sínu.

 

Og menn verða að spyrja sig, hvar eru mörkin, hve lágt er hægt að leggjast svo samþingmenn grípi inní?

Geta menn kóperað níðpistla eins og Poldark lenti í fyrsta þætti, og kynnt sem skýrslu meirihluta fjárlaganefndar??

Eða kostaða auglýsingu um gæði tiltekins hlutar, og dreift til fjölmiðla sem skýrslu meirihluta fjárlaganefndar??

Hvar eru mörk lágkúrunnar??, hvenær segja þingmenn hingað og ekki lengra, við getum sóma okkar ekki vegna eftirá stutt svona vinnubrögð??

 

Eða er forsenda spurningarinnar röng, er Sómi aðeins orð yfir samlokugerð í huga þingmanna?

 

Eitthvað er það, eitthvað fær þingmenn til að ærumeiða sjálfan sig á þann hátt sem Ásmundur Daði gerir í þessu viðtali.

 

En gleymum því ekki að þó þetta verði enn ein smánin sem alþingismenn kokgleypa af flokkshollustunni einni saman, að þá lifir smánin fyrir það.

Hún hverfur ekkert, hún horfir aðeins raunamædd yfir þingsali.

Eftir stendur þjóðþing án virðingar, þingmenn án virðingar.

 

Sómi,sverð og skjöldur, var oft sagt á árum áður.

Þetta er kannski latína í dag.

Útdauð orð í tungumáli okkar.

 

Eitthvað er það.

Eitthvað skýrir að reisnin er hornreka kerling í þingsölum þjóðarinnar.

 

Eitthvað er það.

Kveðja að austan.

Meirihlutinn styður skýrslugerðina

Við vorum bara í vinnunni.

 

Segir Vigdís Hauksdóttir, eins og að hún viti ekki að hún vinni í fjárlaganefnd, gegni þar trúnaðarstarfi, og um vinnubrögð nefndarinnar gildi ákveðnar reglur.

Sem Vigdís fór ekki eftir í einu einasta atriði eins og kom fram í viðtali Mbl.is við Sigurbjörgu Sigurgeirsdóttir stjórnsýslufræðing.

Og Guðlaugur Þór hefur viðurkennt að þau Vigdís hafi borgað kostnaðinn við gerð skýrslunnar úr eigin vasa.

 

Svo efnisatriði málsins séu dregin saman, þá unnu Vigdís og Guðlaugur skýrslu á eigin vegum, héldu þeirri vinnu leyndri, og kynntu síðan niðurstöðu vinnu sinnar sem skýrslu meirihluta fjárlaganefndar.  Líklegast til að gefa skýrslunni trúverðugleika og aukið mikilvægi.

Þar grófu þau hundinn, það er þessi lygi, þetta skrök, og misnotkun á trúnaðarstöðum sínum fyrir Alþingi, sem er ólíðandi.

Sem og það er með öllu ólíðandi að Ruv, ríkisfjölmiðillinn sjálfur, skuli ennþá nota orðaleppinn, "skýrsla meirihluta fjárlaganefndar", þegar ljóst var samdægurs að um prívatskýrslu þeirra Guðlaugs og Vigdísar var að ræða.

Ríkisfjölmiðillinn á ekki að útbreiða lygi á þennan hátt.

 

Það er augljóst á viðbrögðum, eða á maður að segja viðbragðsleysi, þeirra sem málið varðar, líkt og forsætisnefnd Alþingis, að menn kunna ekki að takast á við svona aulahátt.

Hafa ekki þá reisn að segja, "svona er ekki gert í nafni Alþingis".

Og hafa þar með opnað fyrir hyldýpi lágkúrunnar í framtíðinni.

Því það sem einn kemst upp með, mun næsti freistast til.

 

Etir stendur óstarfhæft Alþingi, bæði nefndir og þingsalir undirlagðir af pólitískum vígaferlum, endanlega rúið virðingu og trausti.

Sorglegur endir á þingferli hins mæta manns sem gegnir embætti forseta Alþingis.

 

Það er ekki gott.

Ekki gott.

Kveðja að austan.

 

Skýrslan ekki rannsóknarskýrsla

"Neðar verður ekki komist".

 

Og það skiptir engu máli hvort þetta sé harmleikur eða farsi, ný viðmið hafa verið sett í lágkúru í íslenskum stjórnmálum.

Því lengri tími sem líður án þess að yfirmenn Vigdísar og Guðlaugs takast á við þessa smán Alþingis, því skítugra verður þjóðþing okkar, og allir þeir sem ábyrgðina neita að axla.

Við erum ekki skrípaland, við erum ekki skrípaþjóð, en það lítur þannig út ef allir yppta öxlum enn einu sinni.

 

Þetta snýst ekki um persónu Steingríms J. Sigfússonar, þetta snýst ekki um gjörðir hans sem fjármálaráðherra, þetta snýst ekki um innihald skýrslunnar á nokkurn hátt.

Þetta snýst um ólíðandi vinnubrögð sem eiga ekki að þekkjast.

Í öllum vestrænum lýðræðisríkjum hefðu Vigdís og Guðlaugur sagt af sér áður en að kveldi fyrsta dags var komið, annað hvort sjálfviljug, eða þvinguð.

Aðeins fólk sem er gjörsneytt reisn eða karakter, lætur eins og ekkert sé.

 

Það er kannski sorglegast við allan þennan harmleik, því þetta er náttúrulega ekkert annað en persónulegur harmleikur, að hann afhjúpar svo marga.

Eða hótar að afhjúpa svo marga.

Sem geðleysingja.

 

Forseti Alþingis, þeir sem skipa forsætisnefnd Alþingis, formenn stjórnarflokkanna, formenn stjórnarandstöðuflokkanna, nefndarmenn í fjárlaganefnd, og í raun þingmenn alla.

Hvað þarf lágt að leggjast til að sómi manna neyðir þá til að bregðast við?

Sýna manndóm og reisn??

 

Þetta er ekki einkamál Alþingis, þetta er ekki einkamál þeirra sem þar ráða, og þeirra sem þar sitja.

Þetta fólk ber ábyrgð gagnvart þjóðinni, því ber skylda til að hindra að sómi og virðing Alþingis, sé dreginn í svaðið, og haft þar í geymslu líkt og rymjandi svín í svínastíu.

Þingmenn eiga ekki Alþingi, Alþingi er þjóðareign.

 

Og þingmenn eru trúnaðarmenn þjóðarinnar.

Og þeim ber að gæta að virðingu þingsins.

Og bæta úr ef á því verður brestur.

 

Þeir hafa ekki langan tíma til þess.

Þjóðin er að setja niður við aðgerðarleysi þeirra.

 

Eins og hún sé ekki lengur alvöru þjóð.

Kveðja að austan.

 

„Það verður ekkert neðar komist“

Forkastanleg vinnubrögð krefjast viðbragða.

 

Annars eru þau ekki forkastanleg, og aðeins um upphrópun minnihlutans að ræða.

 

Og bónarkvak um að hitt og þetta sé upplýst er ekki í samræmi við alvarleik málsins.

Hvað ætlar minnihlutinn að gera í framhaldinu??, bjóðast til að vaska upp og annað það sem Steingrímur Joð gerði í frægu áramótaskaupi.

 

Væri vottur að döngun í Oddnýju, þá krefðist hún tafarlausra svara um hvort skýrsla tvímenningana væri þegar samþykkt skýrsla meirihluta nefndarmanna. 

Og hún á ekki að sætta sig við undanbrögð eða eitthvað muldur og humm eins og hún lýsir í þessu viðtali við Mblis.

Hún á að krefjast svara með fulltingi forseta Alþingis.

 

Vegna þess að ef tvímenningarnir höfðu ekki fengið þessa skýrslu rædda og samþykkta af einhverjum meirihluta í fjárlaganefnd, þá er ljóst að þau lugu opinberlega að þjóðinni, sbr þessi tilvitnuðu orð í frétt Mbl.is af einkablaðamannafundi þeirra Vigdísar og Guðlaugs.

 

Þetta kem­ur fram í skýrslu meiri­hluta fjár­laga­nefnd­ar Alþing­is sem kynnt var í dag.

 

Það er ekki á nokkurn hátt hægt að mistúlka þessi orð, og annaðhvort er meirihluti, eða það er ekki meirihluti.

 

Og það er ekki til neitt sem heitir eftirá samþykkt.  

Aðeins gild fundagerð með stund, stað og undirskrift viðkomandi nefndarmanna er gild í þessu máli.

 

Og liggi það ekki fyrir, geti nefndarmenn ekki staðfest að þeir séu hluti af þessum meintum meirihluta, eða lýsi yfir að þeir hafi hvorki komið nálægt samningu hennar og samþykkt, að þá liggur aðeins eitt verk fyrir fjárlaganefnd.

Og það er ekki að ræða innihald skýrslunnar, hvað þá að fá svör um tilurð hennar.

 

Hið eina sem liggur fyrir, er krafa um tafarlausa afsögn formanns og varaformanns fjárlaganefndar.

Allt annað vanvirðir Alþingi.

 

Síðan, ef aðrir alþingismenn eru ekki svo samdauna lygum og blekkingum, þá eiga þeir að taka upp þá umræðu á fundi Alþingis, að viðkomandi þingmönnum sé ekki stætt að starfa lengur.

Alþingi sé ekki vinnustaður fyrir fólk sem lýgur vísvitandi uppí opið geð á almenningi þegar það kynnir sig sem trúnaðarfólk þingsins.

En kannski er þessi krafa fullhörð, það er að segja sú að ætla að aðrir þingmenn séu ekki samdauna lygum og blekkingum.

 

Kemur í ljós.

En það er ekkert val með afsögn.

 

Jafnvel þó enginn alþingismaður skilji af hverju.

Sem við skulum vona að sé ekki raunin.

 

Í þessu máli eru lappir ekki dregnar.

Kveðja að austan.

 

 

„Ekki til að auka virðingu Alþingis“

Í landi Mammonsdýrkenda

 

Eru ekki til peningar til að sinna undirstöðum samfélagsins.

Peningaskorturinn blasir allsstaðar við, hvort sem það er hjá löggæslunni, í heilbrigðiskerfinu, í menntakerfinu eða í umönnun aldraða eða daggæslu barna.

Skiptir ekki máli hverjir stjórna, hvort það er hjá ríki eða borg.

 

Eða svo ég vitni í viðtal við Martin Wolf (aðstoðarritstjóri Financial Times) síðasta fimmtudag;

 

Elítan í viðskiptalífinu lítur út fyrir að vera spillt og veruleikafirrt og hefðbundnu flokkarnir virðast ekki geta boðið upp á neitt annað en niðurskurð um fyrirsjáanlega framtíð.

 

Niðurskurður hvort sem það er góðæri eða hallæri.  Hvort sem það er hægri eða vinstri, nýir flokkar eða gamlir.

 

Það vantaði ekki fögur fyrirheit hjá hugsjónafólkinu sem bauð sig fram fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar, og ekki vantaði velviljann og bjartsýnina.

Það vantaði aðeins fjármuni og úrræðin.

Og gjaldþrot hugsjónanna opinberaðist þegar hætt var að gefa gamla fólkinu almennilega að éta.

Þetta fólk hefur ekki lengur neinn rétt á að gagnrýna íhaldið, framsókn, eða neinn annan þann flokk sem spjótin hafa beinst af undanfarin ár, þegar á reyndi þá var það í engu betra, jafn úrræðislaust, jafn meðvirkt þjóðfélagi Mammons.

 

Og um þetta munu stjórnmál næstu ára snúast, hefur einhver kjark til að fara gegn fjármálaelítunni, gegn vaxtaokrinu og fjármálabraskinu??

Hefur einhver kjark til að segja að fólk sé verðmætara en gjaldmiðill.

Að fjárfesting í gróandanum og gróskunni skili velmegun og velsæld en niðurskurður er ávísun á hallæri fjöldans þó vaxtartölur sýni einhverja eignaaukningu hjá hinum ofurríku.

Hefur einhver kjark til að fara gegn arðráni og þrælahaldi alþjóðavæðingarinnar, til dæmis með því virkja lög um þrælahald og glæpi gegn mannkyninu.

Hefur einhver kjark til að berjast fyrir grænu og sjálfbæru samfélagi og marka þar með braut fyrir lífvænlegri framtíð barna okkar?

 

Og svo má lengi telja.

En núverandi kerfi er gjaldþrota, og það er beina brautin til heljar.

Því svarta pestin er verri drepsótt en Svarti dauði var á sínum tíma.

Mammon er guð heljar en ekki lífsins.

 

Og það þarf fattarinn að skilja áður en leiðin til lífsins lokast endanlega.

Við höfum ennþá val, og valkosti.

Það er náðargjöf sem okkar kynslóð var gefin.

 

Nýtum hana.

Svo næsta kynslóð eigi líka val.

 

Stærri Gjöf er ekki hægt að gefa börnum okkar.

Gefum hana.

Kveðja að austan.

Þurfa að senda börnin heim

Stjórnar Skari Skrípó Alþingi?

 

Ef ekki þá verða þau Vigdís og Guðlaugur ekki lengur formaður og varaformaður fjárlaganefndar, þegar dagur er að kveldi kominn.

Forsætisnefnd Alþingis getur ekki liðið svona vinnubrögð því hvað sem sagt er um Alþingi Íslendinga, þá stendur hvergi í samþykktum þess að það sé skrípasamkoma.

Því er ábyrgð stjórnenda þingsins mikil í þessu máli.

Og æra þeirra undir.

 

Einnig er ábyrgð stjórnarflokanna mikil, viðkomandi þingmenn sitja í þeirra nafni.

Ef þeir lúta forystu, þá grípa þeir til viðeigandi aðgerða.

Jarða málið strax, láta flokka sína ekki gjalda frumhlaups og hins algjöra dómgreindarleysi trúnaðarfólks flokka sinna.

 

En vissulega ef þeir eru aðeins tilbúin ímynd almannatengla, og geta ekkert gert af eigin frumkvæði, þá náttúrlega fjárfesta þeir í trúðsbúning, svo klæðnaður þeirra endurspegli stöðu þeirra.

Því Skari skrípó er alltaf auðþekktur, villir aldrei á sér heimildir.

Hann er trúður, ekki forseti Alþingis, eða formaður stjórnmálaflokks.

Skemmtir í afmælum, en stjórnar ekki þjóðinni, eða stýrir Alþingi.

 

Sumt er ekki umflúið.

Sumt þarf að gera.

 

Ef menn axla sína ábyrgð.

Kveðja að austan.

„Þetta er ekki skrípasamkoma“

"Pólitískar árásir og dylgjur".

 

Eftirmæli stjórnmálaferils Vigdísar Hauksdóttur, að setja ný viðmið í lágkúru stjórnmálaskítkastsins.

Erfitt að toppa, nema þá að þau skötuhjú, Vigdís og Guðlaugur setji fram stefnuskrá flokka sinna, sem álit meirihluta fjárlaganefndar, boði til blaðamannafundar, og láti síðan Alþingi kosta prentun og dreifingu hins sama álits.

 

Allt skynsamt fólk sér, að það sem Oddný  Harðardóttir segir hér að ofan, er rétt, burtséð frá því að það er Oddný Harðardóttir sem segir hinn napra sannleik.

Og fólks sem fóðrar pólitískar bombur sínar með því að vitna í þessa skýrslu meirihluta fjárlaganefndar, það setur ofan, því þá er það hluti af lágkúru sem á sér fá fordæmi.

 

Alþingi hefur ákveðnu hlutverki að gegna í stjórnskipan landsins, nefndir þess hafa ákveðnu hlutverki að gegna, og það er ekkert annað apparat í stjórnkerfinu sem gegnir þessu hlutverki.

Að veikja þegar veikt Alþingi með svona vinnubrögðum, er bæði viðkomandi þingmönnum til vansa, sem og þeim flokkum og ráðherrum sem bera ábyrgð á þessu fólki.

 

Svona gerir maður ekki, sagði góður maður einu sinni þegar hann nennti ekki að taka rökræðuna við skriffinnanna sem vildu ná samræmi í skattlagningu, og ákváðu því að skattleggja blaðburðarfólk, og það þurfti ekki að ræða málið frekar.

Svona gerir maður ekki heldur, og þeir sem það ekki skilja, þeir eru komnir fram á hengibrún lýðræðisins og eiga á hættu að falla ofaní hyldýpi skrílræðisins, þar sem það eina er sagt sem talið er að skili völdum og áhrifum, óháð staðreyndu, eðlilegum vinnubrögðum, og eðlilegum samskiptaháttum.

Svona líkt og forsetaframboð Repúblikana er í dag.

 

Og er það sem við viljum?

Kveðja að austan.

Nefndin notuð í pólitískum tilgangi