Hverjir eru morðingjarnir??

 

Sá sem framleiddi drápsgildruna, því eftir henni var eftirspurn.

Eða aurasálin sem keypti viðkomandi einangrun því hún var aðeins ódýrari en sú eldþolna svo ég vitni í frétt Morgunblaðsins??

Sá síðari, virt og góð gróðasál, sem hefur alla tíð borgað í sjóð Flokksins, braut engin lög eðli málsins vegna, en væri ekki sjálfum sér samkvæmur, ef manndrápsgróði hans hefur komið fram í ódýrari leigu, eða lægri rukkun fyrir endurbæturnar.

 

Íslenskt réttarfar, myndi örugglega sýkna báða aðila, en myndi leita með ofursterkum kösturum að verkstjóranum sem bar ábyrgð á þeim verkamönnum sem settu upp klæðninguna.

Ef fulltrúi sýslumanns væri hugsjónamaður, það er væri Mammónstrúar, þá myndi hann ekki láta það duga, hann myndi finna hinn réttindalausa Pólverja sem lamdi naglann í uppsetningunni, en ekki minnast orði á verkstjórann.

Og hringja til Íslands til að athuga hvort ekki væri hægt að ná fram sameiginlegri hagræðingu og gefa út eina ákæru á krakkanum við Jökulárslón og Pólverjanum sem lamdi naglanum.

Og hægri öfgarnar myndu fagna öllu saman sem dæmi um hagkvæma notkun almanna fjármuna.

 

Eftir standa fórnarlömbin, bæði þau sem dóu, sem og samfélögin sem sitja uppi með blásýru hins svarta fjármagns.

 

Þau njóta einskis réttar.

Þeir seku sleppa alltaf.

 

Því þeir borga.

Þeir fjármagna.

 

Þeir eiga.

Kveðja að austan.

 

Hætta framleiðslu hluta klæðningarinnar

Smánin er okkar allra.

 

Ef við látum vildarvinina, bakhjarlana, alla þá sem borga í Flokkinn, sleppa við ákæru.

En ákærum krakkann á staðnum.

Sem gerði ekkert annað en að vinna vinnu sína.

Vissulega með skelfilegum afleiðingum, en afleiðingin, hið sorglega dauðsfall, var aðeins spurning um hvenær, en ekki hvort.

 

Og um allt land eru svona tifandi tímasprengjur, og þær verða ekki aftengdar, ef sá sem skipuleggur, sá sem hirðir gróðann, og það almannaeftirlit sem lætur hann komast upp vanrækslu sína, er alltaf stikkfrí.

Hvað þurftu margir að deyja við Silfru áður en skynsamar reglur voru settar??

Hvað með alla ferðamannastaðina þar sem varla krónu er eitt í öryggi, í að afmarka stíga svo þeir haldi, eða annað þar sem einhver hirðir gróðann, en enginn telur sér skylt að borga þann kostnað sem þarf til að mannslíf séu ekki háð rússneskri rúllettu??

 

 

Ekki benda á mig segja allir.

Og því siðleysi er síðan veitt syndakvittun með ákæru sem einhver lágt settur fulltrúi, nýskriðinn úr laganámi, með þá ósk heitasta að þjóna kerfinu svo heitt, að hann fái stöðuhækkun, og aur í vasann, gefur út til að breiða yfir ósómann.

Til að beina athyglinni frá þeim sem ábyrgðina bera.

Til að gera hina seku stikkfrí.

Eins og land okkar og þjóð sé hið aumasta bananalýðveli.

 

Síðan þegja öldungarnir, allir þeir sem penna sínum gætu breytt órétti í rétt.

Látið þá sæta ábyrgð sem ábyrgðina bera.

Vegna sóma okkar og vegna þess að það er hin eina leið til þess að græðgin valdi ekki fleiri dauðsföllum.

 

En ICEsave sýndi að þessi þjóð á mjög fáa öldunga.

Hún er svo aum, þeir sem gætu, rugga ekki eftirlaunum sínum eða klappinu sem þeir fá ef þeir kóa með siðspillingunni og auðráninu.

Það er eins og enginn siður, engin réttsýni lifi lengur meðal vor.

 

Aðeins þögnin.

Aðeins hið þegjandi samþykki hennar sem óhæfan sækir sér skjól í .

 

Og restin að þjóðinni þegir.

Steinþegir.

Kveðja að austan.

 

 

Sagt að réttindin væru fullnægjandi

Ríkisstjórn Gosanna.

 

Það má alltaf velta fyrir sér hvort Gosi sé óforbetranlegur raðlygari, eða bara svo óheppinn að vera með nef sem kom alltaf upp um lygar hans.

Að lygin sé hluti af mannlegu eðli sem við kippum okkur ekkert upp við nema hjá Gosa greyinu, hann er svo fyndinn þegar lýgur.

 

Nú er það sannarleg staðreynd að þessi ríkisstjórn sem núna situr er skipuð stjórnmálaflokkum, sem allir sem einn lugu sig til valda með loforðum sem ekki stóð til að efna.

Deilur um Evrópusambandið klauf Sjálfstæðisflokkinn, og núna í dag láta flokksbrotin eins og ekkert sé, þetta er ekki merkilegra mál en það en það er sett á ís, og tekið úr út ísgeymslunni nokkrum dögum fyrir kosningar, svo hægt sé að hafa uppi heitstrengingar til að blekkja kjósendur, enn eina ferðina.

Svo var Björt Framtíð til vegna kröfunnar um breytt vinnubrögð, gegnsæja stjórnsýslu án spillingar og vildarvina. 

Og er síðan hluti af einkahlutafélagi Engeyinga.

 

Alvarlegastur er hlutur Sjálfstæðisflokksins, hann var í fyrri ríkisstjórn, samdi þar plagg sem heitir fjármálaáætlun, kannaðist ekki við það plagg í kosningabaráttunni, lofaði þar öllu því fögru sem menn höfðu hugmyndarflug til að lofa, sveik svo allt eftir kosningar með þeim orðum, að samkvæmt fjármálaáætlun væri annað hvort ekki ætlaðir fjármunir í hin lofuðu útgjöld, eða þau féllu til einhvern tímann þegar obbinn af núverandi gamalmennum sem kjósa flokkinn, væru dauð.

Að fífla elliært fólk er út af fyrir sig ljót hegðun.

En að nota til þess beina lygi, að ljúga sig þannig til valda, er ekkert annað en valdarán hinna síljúgandi raðlygara.

Það var ljóst þegar samgönguráðherra opnaði munninn í fyrsta skiptið og tilkynnti fyrirhugaðar framkvæmdir sínar, þar sem ekkert stefndi við loforð flokksins í kosningabaráttunni, en vísaði í fjármálaáætlun sem væri hans yfirvald og húsbóndi.

 

Þann dag var siðrof milli ríkisstjórnar og þjóðar.

Eða það skyldi maður halda.

En var samt svona ekki nema eins og lítil gára á lygnu stöðuvatni eftir fyrsta grjótið sem lítið barn nær að drífa alla leið.

Því til að siðrof verði þá þarf að vera til hópur sem finnst raðlygin á einhvern hátt vera það ámælisverð að fólk sem laug sig beint til valda, að því sé ekki vært í valdastól.

 

Hann er vissulega til og hann hefur mótmælt kröftuglega.

En þau mótmæli eru um margt rammfölsk, sama fólk varði með kjafti og klóm raðlygi ríkisstjórnar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, því hún kallaði sig vinstri stjórn.

Hreinn tónn heyrist vissulega, en hann nær ekki að fylla uppí tómið sem hinir síljúgandi stjórnmálamenn hafa náð að skapa í kringum spillingu sína og misnotkun valds í sína þágu og vildarvina sinna.

Flokkshesturinn ver sinn flokk eins og siðblindur væri, fjölmiðlarnir lúta peningavaldi eiganda sinna.

 

Svo kemur Gosi,og við hlæjum af honum.

Nefið maður, nefið.

 

En áttum okkur ekki á að við erum forsenda Gosanna.

Þeir væru ekki skemmtikraftar okkar ef við gerðum þá lágmarkskröfu að stjórnmálamenn okkar segðu eitthvað loðið og óskiljanlegt eins og okkar ágæti borgarstjóri, þegar þeir ætluðu ekki að efna orð sín.

Að þeir fengju sér vinnu við að skemmta, til dæmis í afmælisboðum eða á þorrablótum, en ekki vinnu við að stjórna landinu.

 

Að við áttuðum okkur á að það erum við sjálf sem erum forsenda heiðarleikans.

Að heiðarleiki stjórnmálamanna okkar er samnefnari þess heiðarleika sem við gerum til okkar, og annarra.

 

Það er enginn fullkominn, og jafnvel í himnaríki finnst ekki sá sem hefur aldrei logið, hvort sem það er sér til skemmtunar, eða ávinnings.

Diffið snýst um hvort er reglan, lygin eða sannleikurinn.

 

Sú regla er ljós í dag.

Kveðja að austan.

 

 

 

Kannast ekki við málið

Réttlæti yfirstéttarinnr, réttlæti peninganna.

 

Er að ákæra krakkann á staðnum, en sleppa eigandanum sem ábyrgðina ber.

Þann sem í græðgi sinni virðir engar reglur um öryggi og öryggisreglur.

Vitandi það að hann sleppur alltaf, því sá sem þarf að velja um vinnu, eða vinnumissi, er alltaf hengdur.

 

Hvað höfum við mörg svona dæmi úr íslenskri útgerðarsögu??

Eða var einhver yfirmaður Impregilo ákærður þegar ungur maður í blóma lífsins var sendur því sem næst útí rússneska rúllettu grjóthrunsins sem gat aðeins endað á einn veg?? 

Og hvítþvoði ekki svo réttlæti yfirstéttarinnar hinar blóðugu hendur verkkaupans, Landsvirkjunar??

 

En þetta þarf ekki að vera svona.

Daginn sem frönsk stjórnvöld ákváðu að ákæra þá útgerðarmenn sem sendu vanbúin skip á Íslandsstrendur, í þeirri von að þau sykkju með manni og mús, svo þeir gætu hirt tryggingarbæturnar, þá hættu þeir að vanvirða öryggi starfsmanna sinna.

 

Það er nefnilega til annað réttlæti en réttlæti yfirstéttarinnar.

Það heitir réttlæti.

 

Og virkar fyrir alla.

Kveðja að austan.

Ákærður fyrir manndráp

Þegar menn stinga höfðinu sjálfviljugir í gin ljónsins.

 

Þá á ljónið til að bíta höfuðið af.

Vissulega ber að harma mannslífið, en það er hjákátlegt að skamma ljónið.

Heldur ber að benda ungmennum á að lífið er ekki sýndarheimur alnetsins eða fantasía bíómyndarinnar.

 

Stundum er það grimmt, og miskunnarlaust. 

Og sumir staðir stórhættulegir, sumar aðstæður stórhættulegar.

 

Hins vegar má spyrja um ábyrgð þess sem græðir á að ginna ungmenni í gin ljónsins?

Myndi gróðafíknin vera eins mikil ef viðkomandi vissi að hann bæri ábyrgðina, að í hvert skipti sem ljónið biti, að þá fengi hann dóm fyrir verknaðinn??

 

Ef söluaðili þessarar ferðar yrði dæmdur fyrir manndráp, myndum þá ekki svona ferðum stórfækka??

Ég held það.

Kveðja að austan.

„Og nú er lífi hans lokið“

Morð í nafni laga.

 

Er ekkert annað en dulbúið stéttarstríð milli hinna ofurríku og hins sauðsvarta almennings.

Í Bandaríkjunum er reyndar hinn bláfátæki fjöldi svartur að uppistöðu, og býr við rótgróna fordóma.

Fólk sem er neitað um menntun, sem er neitað um heilsugæslu, sem er neitað um mannsæmandi laun, það býr í slömmum, og er ofurselt einum armi hins svarta fjármagns, dópsölum.

 

Og í hinu algjöra vonleysi vítahringsins, þá gerir það ýmis axarsköft sem beintengja má dópi og dópneyslu.

Og þau axarsköft eru notuð sem réttlæting á örlögum þess.

Jafnvel þegar ófrísk kona er skotin frá börnum sínum.

 

Í Helförinni var réttlætingin sú að þetta var júði.

Í dag er hún sú að hún var svört, og hún var í dópi.

 

Hefði blaðamaður Mbl.is geta haldið hlutleysi sínu ef hann hefði þurft að þylja upp réttlætingu böðla gasklefanna.

Það var ekki þannig að þeir réttlættu ekki gjörðir sínar, og þeir trúðu því sem þeir sögðu.

Það þurfti sið og mennsku til að skilja að gjörðir þeirra voru rangar.

Illar.

Eitthvað sem frásagnar virðast ekki ráða yfir í dag.

 

Því þú gefur ekki illmönnum tækifæri til að réttlæta gjörðir sínar.

Þú fordæmir alltaf gjörðir þeirra.

Og þú fordæmir þá hugmyndafræði sem að baki býr.

 

Þess vegna var nasismanum útskúfað úr mannlegu samfélagi.

Og þess vegna á að útskúfa þeirri hagtrú sem dýrkar Mammon, ekki bara vegna þess að þú átt ekki hjáguði hafa, í eðli sínu er þessi hagtrú ill, byggir á mannvonsku og mannhatri, og hún ræðst að sjálfri tilveru mannsins, mennskunni og sið.

Það er rangt að hefja hana til valda, að láta hana ráða yfir samfélagi okkar.

 

Og við eigum aldrei að kóa með henni.

Kveðja að austan.

„Segið nafn hennar!“

Undanhald samkvæmt áætlun.

 

Svo ég vitni í frægt kvæði Steins Steinars.

Spurningin bara hvort Benni frændi flýi svo hratt að hann nái að bíta í skottið á sjálfum sér.

Leggi eitthvað raunhæft til, þó það sé ekki í þágu vildarvina.

 

Það er eiginlega hans eina flóttaleið.

Kveðja að austan.

Tíu þúsund kallinn ekki á förum

Húrra segir Exelinn.

 

Hjá innheimtustofnun hins alþjóðlega fjármagns sem engin landamæri virðir, og hefur hvergi skyldur, og greiðir hvergi sanngjarnan skatt.

Húrra segir fólkið sem heldur að velmegun þjóða byggist á aurnum, vexti hans og varðveislu.

Að ef varðveislumenn aursins, og eigendur hans hafi það gott, þá hafi allir það gott.

Og ef aur er safnað í hirslur, og sé látinn vaxa þar og dafna, aðgerðarlaus, fyrir blóðpeninga almennings og fyrirtækja hans, að þá hafi hagkerfið það gott.

Sé í sterkri stöðu.

 

Samkvæmt þessari hagspeki þá er það nirfillinn sem er bústólpi.

Á hrörlegri jörð hans, þar sem viðhaldi húsa og tækja hefur ekki verið sinnt, kannski ekki vandamál með tækin því þau voru ekki endurnýjuð og eru minningin ein, þar sem afrakstur bústofnsins er enginn því hey eru rýr, bæði að magni og gæðum, og ekki er eytt í þann óþarfa sem heitir kjarnfóður, að þá er hans staða sterkust í sveitinni.

Því þegar hann tók við blómlegu búi af föður sínum, þá gaf búið vel af sér, enda vel húsað og búið góðum tækjum. Og þó allur afrakstur væri tekinn og falinn í kistum og öðrum læstum hirslum, þá er það eðli hrörnunarinnar að hún þarf tíma til að leggja allt í rúst.

Nirfillinn var því ríkur af fé, þó allt væri að hruni komið, og síðustu skepnurnar í andaslitrunum, börnin löngu flúin að heiman því þar var ekki vært.

Samkvæmt exelnum var því staða hans sterk.

En framtíðin engin.

 

Exelinn hugsar ekki og niðurstaða hans er niðurstaða þess gáfumennis sem fóðrar hann á forsendum.

Gáfumennis sem sér styrk í fjársveltu menntakerfi sem er forsenda hagvaxtar morgundagsins.

Sem sér styrk í vegakerfi sem er að hruni komið vegna áratugar vanrækslu auk þess að nýframkvæmdir eru aðeins brot af því sem þarf að tryggja eðlilega endurnýjun.

Sem  sér styrk í heilbrigðiskerfi þar sem flaggskipið, þjóðarspítalinn er orðinn af mygluspítala auk annarra bygginga sem halda brátt hvorki vatni eða vindi.

Í þjóðfélagi þar sem unga fólkið getur ekki lengur eignast sitt eigið húsnæði og er ofurselt leigumarkaði fjárbraskara.

 

Þetta gáfumenni hefði ekki þótt gáfulegt hér á árum áður þegar fólk vissi að lífið var saltfiskur, það eitt er víst.

Og jafnvel í dag ættum við ekki að vera það miklir einfeldningar að vita ekki að auðsöfnun nirfilsins, er skammtímaauðsöfnun.

Það er engin framtíð í henni fólgin, og þú étur ekki aurinn, sérstaklega þegar hann er geymdur í hirslum hinna Örfáu sem engar skyldur hafa, og enga ábyrgð bera á gagnvart því samfélagi sem gerði auðsöfnun þeirra kleyft.

Jafnvel það sem eitt sinn var kallað heimskra manna ráð ná ekki yfir slíka einfeldni.

 

En hún hefur samt einn kost.

Hún sigtar út.

Kveðja að austan.

 

Telur hagkerfið í sterkri stöðu

Þegar Engeyjarveldið eignast hlut í kreditkortafyrirtæki.

 

Þá er augljóst mál að einkahlutafélagið, Engey ehf, nýti völd sín til að hlúa að eignum sínum.

Í raun ætti þjóðin að þakka fyrir að Benni frændi hafi ekki stigið skrefið til fulls og bannað allt reiðfé.

Undir því yfirskini að hann væri að berjast við svarta atvinnustarfsemi.

 

En að setja fé í að efla skattaeftirlit, hvað þá að sjá til þess að eftirlitið fái að vinna vinnu sína og stöðvi þá aðila sem eiga allt á vinnukonulaunum, það gera menn ekki.

Slíkt gæti styggt vildarvinina og skaðað flokkssjóðinn.

Þá er betra að herða eftirlitið með smáfuglunum og brauðmolatínslu þeirra.

 

Og slá sig til riddara með innantómu kjaftæði.

Kveðja að austan.

Ferðaþjónustan ekki uggandi yfir seðlinum

Sólin hefur fátt nýtt séð.

 

Rök þeirra sem undir ótta kynda með vélbyssum á almannafæri eru álíka gáfuleg eins og að slökkvilið kæmi núna hlaupandi í hvert hús hærri en þrjár hæðir og ræki alla út, eða til vara yrði tilbúið með brunaslöngu í stigagangi viðkomandi húsa, svona ef ske kynni.

Það brann jú bygging í London, og margir fórust.

Og ef slökkviliðið vildi toppa vitleysuna í sjálfu sér, að þá bannaði það umferð um þjóðvegi landsins með tilvísun í nýliðna atburði í Portúgal.

Jú og almannvarnir gætu rýmt strendur landsins vegna flóðbylgjuviðvörunarinnar á Grænlandi, og notað það sem réttlætingu að það hefði betur verið gert í Indónesíu á sínum tíma.

 

Vegna þess að það er ekki til sá voveiflegi atburður að hann hafi ekki gerst einhvers staðar.

Og hann gæti alveg gerst hérna, þannig séð.

 

Án þess að nokkuð sé gert lítið úr ógninni sem siðmenningunni stafar af miðaldamönnum trúarofstækisins, þá er það þannig að íslamistar spretta ekki upp úr jörðinni eins og Orkar gerðu í Hringadróttamyndum Jackssons.

Telji menn að hér sé að myndast sá jarðvegur að hryðjuverkmenn spretti uppúr honum, þá á að höggva þær rætur, og moka jarðveginum burt.

Menn gætu til dæmis spurt sig hvað við sem samfélag höfum að gera við trúarmiðstöð þar sem prelátinn neitar að taka í höndina á helming mannkyns, og þar að auki fær sá helmingur ekki að hlýða á Orðið nema hann sé geymdur afsíðis í einhverskonar griparétt.  Því þessi miðaldamennska er alltaf undanfari hinna fullsprottnu sem myrða og drepa í nafni trúarofstækisins.

Þegar menn hins vegar nýta óttann sem tækifæri til að hræða almenning, skapa andrúmsloft ótta og óöryggis, þá er kristaltært að eitthvað annað býr undir.

 

Þá er gott að spyrja sólina hvort hún hafi séð eitthvað viðlíka, hvort hún viti til þess að öfgar sem stefna á alræði, hafi áður náð yfirráðum yfir öryggistólum lýðræðisríkja, og notað þau tól, til að vega að lýðræði viðkomandi lands.

Án þess að hugsa sig um gæti sólin bent á hvernig kommúnistar fengu innanríkisráðuneytið í Tékkóslóvakíu í fyrstu ríkisstjórn landsins eftir stríðslok 1945.

Og hvernig þeir urðu fljótt að ríki í ríkinu sem nýtti sér lögreglu og her til að ganga að lýðræðinu dauðu.  Nutu við reyndar smá hjálp Stóra bróður í austri.

 

Í dag eru aðrir tímar, og vissulega ógnar alræði öreiganna ekki almenningi vestrænna lýðræðisríkja, en í stað þess er komin ógnin af alræði auðsins, og hægriöfgar eru hans verkfæri til að tryggja hinu algjöru völd fjármagns yfir mannlífi öllu.

En líkindin eru sláandi.

Tvær manneskjur, bugtandi sig og beygjandi fyrir kenningum Hayeks og Friedmans, tóku upp á sitt eigið einsdæmi, að breyta samfélagsgerðinni á þann hátt, að vopnað lögreglulið, svona svipaður hópur og öryggissveitirnar voru þarna austur frá, gangi um og hræði fólk á tyllidögum.  Hugmyndin er sú að venja fólk við og stíga svo næsta skref.  Skref sem mun herða enn tök alræðisins á lýðræðinu. 

Og alltaf vitnað í rök sem Iðnaður óttans framleiðir þessa dagana.

 

Kannski saklaust, að breyta friðsömu samfélagi fyrirfram í mögulegan vígvöll vopnaðra átaka.

Það er ekki verið að drepa neinn, ennþá.

Og önnur lýðréttindi halda, ennþá.

 

En í ljósi þess að hægriöfgarnar eru nýbúnir að vega að réttarkerfi þjóðarinnar með því að breyta Landsrétti í Flokksrétt, að þá er full ástæða til að staldra við og spyrja;

HVAÐ NÆST??

Gleymum aldrei að ef hinn minnst vottur af sannleik streymdi af tungum hægriöfga, þá hefði  fyrsta verk fjölskyldfyrirtækisins, Engey ehf ekki verið að skera niður framlög til löggæslunnar, hvort sem það er lands eða sjávar.  Því það er öflug löggæsla sem tryggir öryggi borgaranna, ekki vopnaburður sérsveitar innanríkisráðuneytisins.

 

Nei það er full ástæða til að spyrja hvað næst?

Munum að hægri öfgar hata stéttarfélög, þeim er mjög í nöp við mannréttindi, og ekki hvað síst þá þola þeir ekki þann jöfnuð að allir hafi rétt á menntun og heilbrigðisþjónustu.

Á bak við alræði öreiganna í Tékkóslóvakíu 1948 var ferli sem hófst á fyrsta skrefinu og síðan í fleirtölu, fyrstu skrefunum.  Munum að þar var samt alltaf lýðræði af nafninu til, þar var alltaf kosið en kosningarnar breyttu ekki neinu, eitthvað sem íslenskur almenningur er farinn að kannast óbærilega við.

 

Við upplifum í dag fyrstu skrefin á Íslandi.

Hengingarólin er hert að almannaþjónustu svo liggur við köfnun.

Og í síauknu mæli er almannfjármunum beint í vasa hins síspræka einkaframtaks fjárfestanna svokölluðu. 

Við erum leiguliðar kvótans, og innan ekki svo margra ára verður unga kynslóðin leiguliðar örfárra risaleigufélaga sem eiga obbann af leigumarkaðnum.  Skrifræði fáránleikans ásamt vaxtastefnu andskotans sér til þess að ungt fólk getur ekki lengur eignast sitt eigið húsnæði.

Og geðþótti hægriöfganna hefur vopnavætt sína eigin sveit, vélbyssan hefur tekið yfir lögreglukylfuna.

 

Og hvað svo??

Hvað svo??

 

Við tengjum kannski ekki.

En sólin veit.

 

Hún hefur séð þetta allt áður.

Kveðja að austan.

 

Verkefnum sérsveitar fjölgað hratt