Sólin hefur fátt nýtt séð.

 

Rök þeirra sem undir ótta kynda með vélbyssum á almannafæri eru álíka gáfuleg eins og að slökkvilið kæmi núna hlaupandi í hvert hús hærri en þrjár hæðir og ræki alla út, eða til vara yrði tilbúið með brunaslöngu í stigagangi viðkomandi húsa, svona ef ske kynni.

Það brann jú bygging í London, og margir fórust.

Og ef slökkviliðið vildi toppa vitleysuna í sjálfu sér, að þá bannaði það umferð um þjóðvegi landsins með tilvísun í nýliðna atburði í Portúgal.

Jú og almannvarnir gætu rýmt strendur landsins vegna flóðbylgjuviðvörunarinnar á Grænlandi, og notað það sem réttlætingu að það hefði betur verið gert í Indónesíu á sínum tíma.

 

Vegna þess að það er ekki til sá voveiflegi atburður að hann hafi ekki gerst einhvers staðar.

Og hann gæti alveg gerst hérna, þannig séð.

 

Án þess að nokkuð sé gert lítið úr ógninni sem siðmenningunni stafar af miðaldamönnum trúarofstækisins, þá er það þannig að íslamistar spretta ekki upp úr jörðinni eins og Orkar gerðu í Hringadróttamyndum Jackssons.

Telji menn að hér sé að myndast sá jarðvegur að hryðjuverkmenn spretti uppúr honum, þá á að höggva þær rætur, og moka jarðveginum burt.

Menn gætu til dæmis spurt sig hvað við sem samfélag höfum að gera við trúarmiðstöð þar sem prelátinn neitar að taka í höndina á helming mannkyns, og þar að auki fær sá helmingur ekki að hlýða á Orðið nema hann sé geymdur afsíðis í einhverskonar griparétt.  Því þessi miðaldamennska er alltaf undanfari hinna fullsprottnu sem myrða og drepa í nafni trúarofstækisins.

Þegar menn hins vegar nýta óttann sem tækifæri til að hræða almenning, skapa andrúmsloft ótta og óöryggis, þá er kristaltært að eitthvað annað býr undir.

 

Þá er gott að spyrja sólina hvort hún hafi séð eitthvað viðlíka, hvort hún viti til þess að öfgar sem stefna á alræði, hafi áður náð yfirráðum yfir öryggistólum lýðræðisríkja, og notað þau tól, til að vega að lýðræði viðkomandi lands.

Án þess að hugsa sig um gæti sólin bent á hvernig kommúnistar fengu innanríkisráðuneytið í Tékkóslóvakíu í fyrstu ríkisstjórn landsins eftir stríðslok 1945.

Og hvernig þeir urðu fljótt að ríki í ríkinu sem nýtti sér lögreglu og her til að ganga að lýðræðinu dauðu.  Nutu við reyndar smá hjálp Stóra bróður í austri.

 

Í dag eru aðrir tímar, og vissulega ógnar alræði öreiganna ekki almenningi vestrænna lýðræðisríkja, en í stað þess er komin ógnin af alræði auðsins, og hægriöfgar eru hans verkfæri til að tryggja hinu algjöru völd fjármagns yfir mannlífi öllu.

En líkindin eru sláandi.

Tvær manneskjur, bugtandi sig og beygjandi fyrir kenningum Hayeks og Friedmans, tóku upp á sitt eigið einsdæmi, að breyta samfélagsgerðinni á þann hátt, að vopnað lögreglulið, svona svipaður hópur og öryggissveitirnar voru þarna austur frá, gangi um og hræði fólk á tyllidögum.  Hugmyndin er sú að venja fólk við og stíga svo næsta skref.  Skref sem mun herða enn tök alræðisins á lýðræðinu. 

Og alltaf vitnað í rök sem Iðnaður óttans framleiðir þessa dagana.

 

Kannski saklaust, að breyta friðsömu samfélagi fyrirfram í mögulegan vígvöll vopnaðra átaka.

Það er ekki verið að drepa neinn, ennþá.

Og önnur lýðréttindi halda, ennþá.

 

En í ljósi þess að hægriöfgarnar eru nýbúnir að vega að réttarkerfi þjóðarinnar með því að breyta Landsrétti í Flokksrétt, að þá er full ástæða til að staldra við og spyrja;

HVAÐ NÆST??

Gleymum aldrei að ef hinn minnst vottur af sannleik streymdi af tungum hægriöfga, þá hefði  fyrsta verk fjölskyldfyrirtækisins, Engey ehf ekki verið að skera niður framlög til löggæslunnar, hvort sem það er lands eða sjávar.  Því það er öflug löggæsla sem tryggir öryggi borgaranna, ekki vopnaburður sérsveitar innanríkisráðuneytisins.

 

Nei það er full ástæða til að spyrja hvað næst?

Munum að hægri öfgar hata stéttarfélög, þeim er mjög í nöp við mannréttindi, og ekki hvað síst þá þola þeir ekki þann jöfnuð að allir hafi rétt á menntun og heilbrigðisþjónustu.

Á bak við alræði öreiganna í Tékkóslóvakíu 1948 var ferli sem hófst á fyrsta skrefinu og síðan í fleirtölu, fyrstu skrefunum.  Munum að þar var samt alltaf lýðræði af nafninu til, þar var alltaf kosið en kosningarnar breyttu ekki neinu, eitthvað sem íslenskur almenningur er farinn að kannast óbærilega við.

 

Við upplifum í dag fyrstu skrefin á Íslandi.

Hengingarólin er hert að almannaþjónustu svo liggur við köfnun.

Og í síauknu mæli er almannfjármunum beint í vasa hins síspræka einkaframtaks fjárfestanna svokölluðu. 

Við erum leiguliðar kvótans, og innan ekki svo margra ára verður unga kynslóðin leiguliðar örfárra risaleigufélaga sem eiga obbann af leigumarkaðnum.  Skrifræði fáránleikans ásamt vaxtastefnu andskotans sér til þess að ungt fólk getur ekki lengur eignast sitt eigið húsnæði.

Og geðþótti hægriöfganna hefur vopnavætt sína eigin sveit, vélbyssan hefur tekið yfir lögreglukylfuna.

 

Og hvað svo??

Hvað svo??

 

Við tengjum kannski ekki.

En sólin veit.

 

Hún hefur séð þetta allt áður.

Kveðja að austan.

 

Verkefnum sérsveitar fjölgað hratt

Réttlæting flokksins.

 

Er sú réttlæting að eitthvað hafi verið gert rangt, að þá skuli sú hefð ekki verið rofin.

Sérstaklega ef flokksmaður eða flokkstengsl eiga í hlut.

Samanber Sjálfstæðisrétturinn sem kenndur ef við Landsrétt.

 

Eða sá sem skorti vit, og var fjármagnaður í skóla í USA þar sem lágmarkseinkunn, og flokkstengsl seinna meir fengu friðsæla þjóð til að sætta sig við vélbyssur, eða þannig, en eftir stóð sá sem aldrei hafði enga réttlætingu  fyrir gönuhlaup sitt annað en þrána til að fá auknar fjárveitingar í byssuleik sinn.

 

Og flokkurinn réttlætti.

Og flokksmenn réttlættu.

 

Út í eitt.

Enda ekki skilyrði fyrir flokksaðild að hlusta á réttlætingu hinna hægri öfga.

 

Eina spurningin er hvort blaðamaðurinn sem þrautpíndur var til að setja niður á blað eftirá allt sem hægri öfgar kunna að spinna upp.

Var blaðamaðurinn í stéttarfélagi??

Átti hann þann valkost að segja Nei?

 

Slíkt er ekki sjálfgefið.

Kveðja að austan.

 

 

Ekki sjálfgefið að fá uppreist æru

The final countdown.

 

Jæja, þá er niðurtalningaferlið formlega hafið.

Við höfum haft um 2000 ár til að undirbúa okkur undir það, að læra þann sið sem er eina von okkar til að mannkynið lifi af.

Við munum lesa margar greinar, hlusta á fullt af fólki, sem mun tjá sig um þessa ákvörðun Trumps, þar sem allt verður sagt, nema það sem skiptir öllu.

Að mannkynið á í stríði við ógnaröfl sem af einhverjum ástæðum vilja koma því til helvítis.  Það er að segja ef menn gefa sér ekki þá forsendu að þeir sem að baki búa, og hugmyndafræði þeirra, séu ættuð frá neðra, og það standi til að fjölga mjög þar um slóðir.

 

Ákvörðun Trumps sem slík er enginn heimsendir, og ef kallinn væri bara slysaskot, þá mun hinn frjálsborni maður leiðrétta fljótt kúrsinn.

Við erum fæst svo miklir einfeldningar að trúa keyptum vísindum loftslagsafneitara, við vitum að fyrir pening segja menn allt sem þeim er borgað fyrir að segja.

Og jarðefnaeldsneytisiðnaðurinn á nóg af peningum.

 

Það er aðeins þegar heildarmyndin er skoðuð, að atlaga Trumps að mannkyninu er sett í samhengi við áður þekktar atlögur að mennskunni, og við blasir kostun, hverjir svo sem kostunaraðilarnir eru, að þá blasir algjör hryllingur við.

Þegar ég var ungur, og náði að upplifa upprisu frjálshyggjunnar, þá fannst mér ljóst að svona bábiljur og vitleysa gæti ekki náð slíku flugi á svona stuttum tíma nema eitthvað fjármagn stæði að baki.  Eitthvað sem skipti ekki máli, þetta var bara svona.

En þegar árin bættust við, og tækifærið til að lesa sér til fróðleiks, þá fór ég að spá í þessa hluti, það er kostunina, og hvort eitthvað skítafjármagn hefði komið að fleiri hörmungum aldarinnar, af hverju urðu bolsévikar þetta afl í Rússlandi?, bláfátækir byltingarmenn sem framfleyttu sér á sníkjum og sváfu hjá til að lifa af. Og hver var Hitler eiginlega, og hvernig gat hann náð völdum, með þetta líka bjánalega yfirvaraskegg?

Svarið var auðvitað peningar, það sá sér einhver hag í að fjármagna þá sem voru líklegastir til að valda sem mestum óskunda.  Því fyrir suma er ringulreið og upplausn góður bissness, hvað þá ef hægt sé að magna slíkt uppí styrjöld.

 

Og auðvitað hafa miklu fleiri hugsað þetta orsakasamhengi.

Um hagfræðinginn, sagnfræðinginn og rithöfundinn Antony Cyril Sutton má lesa um í Wikipediu, og þar er minnst á lykilrit hans um einmitt þessa kostun; "Wall Street and the Bolshevik Revolution" og "Wall Street and the Rise of Hitler", og án þess að ég ætli nokkuð að fjalla um þær bækur, þá er ljóst að þræðir voru raktir frá hinu svarta fjármagni, til flokka sem líklegir voru til að koma heiminum í bál og brand.

Atburðarásinni var ekki stýrt, en þetta er eins og að grafa undan stíflu, hún gefur sig alltaf að lokum.

Það var gróði í mannslífum, og sá gróði var mikill, en tala fórnarlambanna var líka ansi há þegar allt var talið.

Menn gleyma því oft, að það gerist fátt af sjálfu sér, og ef menn vilja skýringarnar, þá er annars vegar gott að rekja gróðann, og síðan sjá hver flýtur ofaná.

 

Þetta er kaldrifjuð illmennska, og ef hún væri stök þá væri það kannski sök sér.

En mikið vill meira, og alltí einu spratt upp hagtrú, reyndar uppvakningur frá 19. öldinni, sem yfirtók hagstjórn og stjórnmál vestrænna landa.  Og þetta gerðist bara einn tveir og þrír, svona líkt og það tók 3 ár að breyta Hitler úr óþekktum manni í leiðtoga þjóðar.

Um uppgang frjálshyggjunnar í Frakklandi, hvernig hún breyttist úr bábilju í stefnu sem bæði hægri og vinstri flokkar landsins framfylgdu dyggilega, má lesa í merkri bók Einars Más Jónssonar sagnfræðings og prófessors við Sorbonne háskóla, Bréf til Maríu.  En einmitt í þeirri bók furðar Einar sig á hinni snöggu útbreiðslu, og spáir í kostun, en fer ekki nánar út slíkar pælingar.  Örugglega þarna úti hefur einhver gert það, en ég þekki ekki til þess.

Frjálshyggjan er aðför að siðmenningunni, því hún er ekki bara verkfæri fámennar auðstéttar til að stórauka hlut sinn af heimshagkerfinu, hún gerir það á þann hátt að hún ræðst að samfélagssáttinni, velferðarkerfinu sem er sáttinni milli borgarastéttarinnar og verkalýðsstéttarinnar, og batt enda á um 100 ára stéttarstríð í hinum vestræna heimi.

Hún er aðför að siðmenningunni, ekki bara vegna þeirrar hugmyndafræði sinnar að menn beri engar skyldur gagnvart neinum nema sjálfum sér (andstæða kristinnar siðfræði sem kveður einmitt á um þessa skyldu) heldur líka vegna þess að komandi stríð verða háð með gereyðingarvopnum, þar sem jafnvel milljarðarnir munu falla, og fátt eftir sem minnir á mannlegt samfélag að loknum þeim hildarleik. 

 

Einu sinni kannski tilviljun, tvisvar ákaflega hæpið, en þriðja skiptið, gleymið því.

Þetta er stýrður vilji.

Og hann er ennþá að.

 

Hvenær fór allt í loft upp í Mið-Austurlöndum?

Það var þegar aðför var gerð að veraldlegum einræðisherrum, og miðaldaöflum var sleppt lausum. 

Sem höfðu allt, fjármögnun, vopn, þjálfun.

 

Og er Evrópa í dag ekki að leysast upp í svipaðan deilufarveg og var fyrir síðasta heimsstríð??

Og er að yfirfyllast af flóttamönnum sem flýja hina kostuðu óöld Mið-Austurlanda.

Og kynnt er undir raddir sundrungar og ofbeldis til að stigmagna upplausnina.  Þetta er ekki einu sinni frumlegt, aðeins eftiröpun frá fjórða áratug síðustu aldar.

 

En eins og það sé ekki nóg að maðurinn útrými sjálfum sér með vopnum, þá er líka barist gegn aðgerðum af völdum loftslagsváarinnar.

Í myndinni Fyrir flóðið sagði yfirmaður baráttunnar gegn vánni í Bandaríkjunum að það væri ekki til meira siðleysi eða hrein mannvonska, að kosta gervivísindi gegn vísindalegum staðreyndum, svo hægt væri að hindra að mannkynið gripi til aðgerða gegn þeim þætti hlýnunarinnar sem er af mannvöldum.  Og valda þar með ómældum hörmungum.

Sem er náttúrulega rangt, því hann sér ekki heildarmyndina.

Það er til miklu meira siðleysi, til miklu meiri mannvonska, það er hin tæra illska sem hefur vegið að manninum síðustu 100 árin eða svo, og ætlar sér hreinlega að knésetja það.

 

Til hvers??

Það má hreinlega guð vita, líklegast væri best að spyrja þann í neðra að því.

En þetta er raunveruleikinn sem blasir við.

 

Ógnaröfl kynda undir aðför að mennskunni, undir aðför að mannkyni öllu.

Yfirlýsing Trump er aðeins upphafið af lokaferlinu.

Það er beinn vilji að verki sem stigmagnar alla átakaferla, og Trump er aðeins peð í því viljaverki.

 

Það getur verið hafin styrjöld á Kóreuskaganum á morgun, sem gæti stigmagnast í átök milli stórvelda.

Og íslamskir öfgamenn eru aðeins rétt að byrja í Evrópu.  Fólki verður snúið gegn innflytjendum, en áttar sig ekki á að frjálshyggjan er búin að fjársvelta svo allt innra öryggi, að það er ekkert afl til staðar að hreinsa þá út.  Snúist þeir til varnar, þá má guð vita hvað gerist.

Og alltaf vofir sú hætta yfir að hinir heilögu stríðsmenn Alla komist yfir gjöreyðingarvopn, og þeir hafa alveg innræti til að breyta þeim.

Eða réttara sagt, það verður séð til þess að þeir geri það.

 

Fáráð vitleysunnar er svo mikið að fólk trúði Trump þegar hann sagðist ætla að berjast við hryðjuverkamenn, en eitt af hans fyrstu verkum var að gera 100 milljarða dollar vopnasölusamning við rótina sem fjármagnar þá, það er miðaldaríkin við Persaflóa.

Orðin eru eitt, gjörðirnar annað, og það þveröfugar.

Og núna ætlar hann í stríð við náttúruna.

 

Er hægt að toppa svona vitleysu.

Er hægt að gera heiðarlegri tilraun til að koma heiminum fram af heljarbrúninni?

 

Við vitum það ekki.

En við vitum að það verður reynt.

Það eina sem ekki er vitað, það er endirinn á þessari setningu; "Heimsendir í boði XXX".

 

Svona er þetta bara, ágætt að enda þessa blogglotu um íslenska stjórnsýsluspillingu á léttu spjalli um komandi Ragnarrök.

En auðvitað sagði Snorri betur frá þessu öllu saman.

Og eitthvað má lesa um þetta í Opinberunarbókinni líka.

Antikristnin er allavega ráðandi stjórnmálaafl á Vesturlöndum í dag, og höfin eru að súrna og hitna svo lífríkið er í dauðateygjum. 

Meira man ég ekki úr myndinni Ends of days nema mér fannst Gabriel Byrne vera flottur í hlutverki kölska, en Schwarcenegger fór samt létt með hann þó hann væri ber að ofan.

 

En án gríns, það er ekki verra að halda inní sumarið á þessum nótum.

Það er hvort sem er bölvuð rigning, hefur rignt, og á að rigna, endalaust.

 

Það verður sem verður, en hér verður örugglega bloggað aftur með hækkandi sól, eða þá þegar hún lækkar aftur.  Ef þá sést til hennar í þessari bölvaðri rigningu svo ég bölvi henni aftur.

Nóg eru tilefnin, sum skemmtilegri en önnur.

 

Alþingi er farið í frí.

Ég í smáfrí.

 

Á meðan er það kveðjan,

að austan.

 

 

 

Draga sig út úr Parísarsamkomulaginu

Gíslataka á Alþingi.

 

Gíslinn er sameign okkar allra, og áar okkur tóku hann uppá sína arma á Þingvöllum fyrir um 70 árum síðan.

Gíslinn heitir lýðræði.

 

Þrátt fyrir allt þraslyndi þjóðarinnar þá hefur ríkt sátt um lýðræðið, en þó ekki algjör, lítill félagsskapur hægriöfgafólks hefur hatast við það eins og pestina því lýðræði fjöldans skerðir frelsi auðmanna við að fara sínu fram óháð lögum og reglum samfélagsins.

Hluti þessa hægriöfgafólks á sér skjól í Sjálfstæðisflokknum, og það á einn fulltrúa á þingi.

Fyrir gráglettni örlaganna þá var þessi eini fulltrúi gerður að dómsmálaráðherra, og sjálfum sér samkvæmur, þá fór hann að vega að lýðræðinu og stofnunum þess.

 

Með einni leiftursókn tókst honum þrennt.

Eyðileggja trúverðugleika hins nýja dómsstigs, Landsréttar, svo um það mun aldrei ríkja sátt á meðan dómarar sitja í skjóli geðþótta.

Eyðileggja það litla sem eftir var af virðingu Alþingis með því að láta ráðherra ríkisstjórnarinnar neyða þingmenn flokka sinna til að samþykkja geðþóttann.

Afhjúpa vitsmunastig þeirra þingmanna sem fóru í pontu og reyndu á einhvern hátt að réttlæta rökstuðning sem stóðst enga röklega hugsun.  Því eitt er að vera neyddur til að samþykkja, annað er að taka undir órök eins og um rök sé að ræða.  Það gera aðeins fíflin ein.

 

Það blasir við að það lágu engin fagleg rök að baki um að vega og meta hæfni umsækjenda.  Val ráðherra byggðist auðvitað á þeirri forsendu að þeir sem sóttu um embætti dómarar við Landsrétt, hefðu til þess menntun og reynslu, annars hefðu þeir ekki sótt um.

Síðan var lagt kalt mat á stjórnmálaskoðanir fólks, bæði til samþykkis og synjunar og tengsl þess við flokkinn og mikilvæga flokksmenn könnuð.  Loks voru einhverjir meinleysingjar teknir með, svo spillingartengslin væru ekki eins augljós.

Flóknara var matið ekki, og engin ástæða til að halda öðru fram, hvað þá að reyna finna heila brú í brúarlausri rökfærslu. 

 

Réttlæting sem er álíka gáfuleg eins og að segja að ráherra sem ræður í starf þar sem auglýst er eftir menntun og reynslu, en ræður svo bílstjóra sinn með þeim rökum að hann hafi bílpróf, að hann hafi staðið faglega að málum því í auglýsingunni hafi verið tekið fram að umsækjendur ættu að hafa menntun á sínu sviði, helst doktorspróf, og viðtæka starfsreynslu í faginu. Og ráðherra segðist síðan hafa lagt faglegt mat á menntun og reynslu og þetta hafi verið hin faglega niðurstaða hans. 

Allt faglegt nema niðurstaðan, hún stangaðist á við allar forsendur, en þá dugar bara að segja að hún sé vel rökstudd, málið þar með afgreitt.

Staðreyndir, þær skipta engu máli, og nóg er af flokksmönnum þarna úti sem réttlæta allt.  Verja allt.

 

Og þetta er það versta við þann gjörning hægriöfganna að taka Sjálfstæðisflokkinn í óæðri endann.

Það er lítilsvirðingin sem þingmenn sýna þjóðinni, sýna kjósendum sínum, með því að reyna finna einhver rök í rökleysunni.

Ef þeir treystu sér ekki til að segja að þeir hefðu verið neyddir til, og ef þeir treystu sér ekki til að segja satt um forsendur ráðherra, og bent á að þrátt fyrir þær, þá væri þetta allt ágætis fólk, og alveg hæft til verka, þá gátu þeir að minnsta kosti sleppt því að gera sig að fífli.

Því sá sem trúir því að fólk sé fífl, og talar við það eins og það sé fífl, hann afhjúpar aðeins sjálfan sig.

 

Það eina sem er öruggt í máli þessu öllu, er að þegar látið er undan fyrstu gíslatökunni, þá fylgir sú næsta í kjölfarið.

Hvað ráðherra lætur sér detta næst í hug til að fífla flokk sinn og Alþingi, má guð vita.

Það eina örugga er að það muna grafa frekar undan lýðræði landsins.

Veikja stofnanir þess, valda deilum og sundrungu.

 

Því ráðherra er engin veimiltíta, hún er alvöru manneskja sem veit sínu viti.

Eitthvað sem gerir hvíta hrafna algenga í samanburði það er þegar litið er yfir sali Alþingis í dag.

 

Ráðherra mun örugglega finna uppá einhverju.

Og hann mun örugglega komast upp með það.

 

Það er of góður bissness í Engey ehf til að félaginu sé svo glatt slitið.

Því þegar upp er staðið snýst þetta allt um aurinn sem völdin skapa.

 

Þjóðin??

Hvað með hana?

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Alþingi samþykkti tillögur ráðherra

Spillingarbælið Alþingi.

 

Er í okkar boði.

 

Það erum við sem kjósum aftur og aftur síbrotafólk, sem lofar bót og betrun, fyrir hverjar kosningar, og svíkur ítrekað þess á milli.

Þetta er fólkið sem stjórna okkur sér og sínum til hagsbóta.

Þetta er eins og kommúnistar fortíðar sem rændu og rupluðu eigum fólks, og komu á alræði Örfárra, neyddu fólk til að vinna hjá Örfáum stórfyrirtækjum, og réttlættu völd sín með einhverju orðagjálfri um frelsi og jafnræði.

 

Hve lengi ætlum við að líða þetta spillingarbæli?

Að 30% fólkið sem með lygum og blekkingum, laug sig til valda, að það ráðskist með allt og alla.

Þetta er fólkið sem á ekki krónu í neitt, á mestu velmegunardögum þjóðarinnar, en margar krónur í vasa sína og sinna.

 

Hvenær ætlum við að andæfa, að rísa upp í eitt skipti fyrir öll og losa okkur við þessa kommúnista nútímans?

Sjáum við ekki hvað er að gerast?, að það er æ minna af þjóðarkökunni til skiptanna, til okkar, en æ stærri hluti hennar fer í vasa hinna Örfáu og vinnumanna þeirra.

Að fjárskorturinn er tilbúið vandamál, að hann er mannanna verk, vegna afráns hagkerfis sem byggt er á hagbábiljum frjálshyggjunnar.

 

Hvenær ætlum við að upplifa okkur sem fólk?, sem manneskjur, en ekki sem sinnulaus neysludýr, sem sýna þau einu viðbrögð við spillingunni að vona að Costco opni aðra búð.

Hvenær ætlum við að skilja að það er engin framtíð án innviða, án menntunar, án manngæsku?

Og þegar spillingarbælið grefur undan þeim hornsteinum, þá grefur það undan því sem okkur er kærast, sjálfu lífinu sem við ólum og sórum að vernda.

 

Það er eitthvað mikið að þegar fólk ver sig ekki.

Ver ekki framtíð barna sinna.

Lætur spila með sig óendanlega út í eitt.

 

Þetta á ekki að vera svona.

Þetta þarf ekki að vera svona.

 

En völin og kvölin er okkar.

Kveðja að austan.

„Alveg augljós flokkstengsl“

Þarf að spila sig fífl til að verja hið óverjanlega?

 

Hvernig getur Birgir Ármannsson látið þetta út úr sér; "„Það er al­gjör­lega ótví­rætt að ráðherra hef­ur rök­stutt til­lögu sína á grund­velli mál­efna­legra sjón­ar­miða.“"

Heldur hann virkilega að þjóðin sé fífl, eða er hann að tala til kjósenda Sjálfstæðisflokksins?

Er þetta álitið sem hann hefur á þeim??

"Þið eruð heimsk og ég tala við ykkur heimskra manna mál svo þið getið farið róleg í háttinn."!!??!

 

Af hverju segir þingmaðurinn ekki eins og er að ríkisstjórnin er í gíslingu eins manns meirihlutans, að ef hún vill lifa af, þá verður hún að lúffa fyrir geðþótta hægriöfganna, sem finnst fátt skemmtilegra en að veikja almannavaldið, enda stendur slíkt skýrt í stefnuskrá þeirra.

Af hverju biðlar hann ekki til kjósenda sinna og biður þá um skilning, mörg önnur þörf mál séu í farveginum, og þrátt fyrir allt þá horfi til framfara, ekki afturfara??

Eða finnst honum það kannski full mikil lygi, það sé þó betra að hanga á hundsroðinu um málefnalegan rökstuðning ráðherra um að sá sem sé síðastur, sé sá fyrsti, að sá sem er skyldur, sé betri en óskyldur, og sá sem er tengdur sé betri en ótengdur.

Og svo skipar maður ekki bölvaða komma í dómarasæti, allavega myndi Trump aldrei gera slíkt.

 

Það er mikið að í Sjálfstæðisflokknum þessa dagana.

Mikið.

Flokkurinn er í gíslingu öfganna, og þetta er aðeins upphafið.

Þeir eru rétt komnir á bragðið, búnir með sitt fyrsta test.

 

Kannski hefði átt að velja hinn hæfasta í embætti dómsmála.

Jafnvel þó hann væri mannkostamaður með þann persónuleik að geta orðið formaður flokksins í fyllingu tímans.

Það má jú alltaf slíta einkahlutafélögum, og kjósa uppá nýtt.

 

Allavega er bullið flokknum til vansa.

Og það sem verra er, bullið setur Alþingi niður.

 

Og það eru ekki rök í málinu að vandséð er hvernig það kemst neðar.

Gjörðin er sú sama fyrir það.

Kveðja að austan.

Ákvörðun ráðherra verði rannsökuð

Af hverju talar maðurinn ekki mannamáli??

 

"Langt frá því að vera sannfærður"!!!, segir formaður Samfylkingarinnar um geðþótta ákvörðun spillingarinnar.

Um frændhygli, flokkshygli að ekki sé minnst á að fólk sé látið gjalda stjórnmálaskoðana sinna.

Geðþóttaákvörðun sem vegur að hinum nýja dómsstól, Landsrétti, vængstífir hann strax áður en hann hefur starfsemi sína.

 

Er formaður Samfylkingarinnar svo samdauna svona óhæfuvinnubrögðum að hann á ekki til sterkari orð í farateski sínu til að lýsa viðbrögðum sínum??

Eða heldur hann að þegar hægriöfgar vega að trúverðugleika stjórnsýslunnar, og skerða um leið traust almennings á dómskerfinu, sem nota bene er yfirlýst markmið hægriöfga, að þá eigi hann að mjálma, því mannamál sé ekki viðeigandi í þingsölum.

Hvað er það??, hvað skýrir svona veimiltítu?

Er það sá nagandi grunur að hans flokkur hefði gert það sama, hefði hann til þess fylgi og tækifæri, eða hafi gert eitthvað svipað á liðnum árum og áratugum?

 

Eitthvað er það, eitthvað hlýtur að skýra mjálm fjórflokksins, að aðeins Píratar hafa þann manndóm að rísa upp, allir sem einn, og segja;

"Vér mótmælum öll".

 

Orð sem áður hafa verið sögð.

Gegn geðþótta valdmisbeytingarinnar.

Orð sem þarf að segja þar til síðasti spillingarpúkinn hefur verið hrakinn af fjósabitum Alþingis.

 

 

Annað er aðeins samtrygging.

Samspilling.

Kveðja að austan.

Langt frá því að vera sannfærður

Engey ehf.

 

Er fjölskyldufyrirtæki sem er í ýmsum rekstri, aðallega að kaupa og selja ýmis peningaleg verðmæti.

Eins rekur fjölskyldan ríkisstjórn Íslands og hefur falið þeim ættarlauk sem illa gekk í viðskiptum, líklegast vegna tíðs minnisleysis, að sjá um þann rekstur.

Rekstur ríkisstjórnarinnar er ábatasamur og hefur skilað fjölskyldunni milljarða í eigin vasa, beint en ekki hvað síst óbeint.

 

Rekstur snýst um gróða, ekki prinsipp, og forsenda rekstrar er að fyrirtækið haldist starfhæft, jafnvel þó að því sé sótt.

Þegar geðþótti hægriöfga slátrar trúverðugleika Landsréttar, þannig að rétturinn er andvana fæddur, þá segir Engeyingurinn, þessi sem gekk ekki of vel í viðskiptum, að eigin sögn vegna þess að hann vissi ekki hvað hann var að gera, eitthvað.

Hann segir eitthvað.

Og veit eins og er að flokkurinn hlýðir, hann á hann jú.

 

Skoðum hvað hann segir um þessa gagnrýni Jóhannesar Karls Sveinssonar hæstaréttarlögmanns;

 

Jóhannes Karl segir í umsögninni að það sé „alþekkt að sumir ráða ekki við freistinguna að skipa vini sína, skoðanabræður og systur eða jafnvel ættingja í embætti. Þeir ganga framhjá þeim sem þeir telja með óheilbrigðar skoðanir á þjóðmálum eða þeir telja sig eiga eftir að jafna einhverjar sakir við. Síðustu 10 árin hefur réttarkerfið glímt við afleiðingar af skipunum af þessum toga í embætti dómara. Vantraust og tortryggni gripu um sig eftir skipanir í lok árs 2007 með dapurlegum afleiðingum fyrir alla sem í hlut áttu“.

... Hann segir það ekki algjörlega bannað að víkja í verulegum mæli frá niðurstöðum dómnefndar, líkt og Sigríður Á. Andersen ákvað að gera. Það sé þó lágmarkskrafa að fyrir því séu færð frambærileg rök sem dugi til að sannfæra Alþingi og aðra um að nefndin hafi komist að rangri niðurstöðu. „Með þetta í huga las ég rökstuðning ráðherra fyrir breyttri röðun. Eins og fleiri fékk ég áfall við að lesa þau skrif. Þau uppfylla engar lágmarkskröfur stjórnsýslu um rökstuðning og standast auk þess enga efnislega skoðun. Ráðherra virðist bara segja að hún telji að dómarareynsla eigi að hafa meira vægi en nefndin ákvað og að því sögðu eru einhverjir 24 ónefndir umsækjendur á sama báti. Engin rök eru færð fram fyrir því að velja þá 15 sem hún leggur nú til við Alþingi.“

Jóhannes Karl segir að vandamálið við röksemdir Sigríðar séu að hrókeringar ráðherrans geti alls ekki byggt á þessum forsendum. Þannig hafi umsækjanda sem metinn var númer sjö í mati hæfinefndar, Eiríki Jónssyni, til dæmis verið hent út úr hópi kandídata en aðrir með minni dómarareynslu látnir í friði. Dómnefndin sé því virt að vettugi og allar almennar stjórnsýslureglur látnar lönd og leið.

 

"Sigríður rökstuddi mál sitt vel".

Þarf eitthvað að hafa fleiri orð um málið?

 

Ekki hjá Engey ehf.

Kveðja að austan.

Bjarni styður tillögur Sigríðar

Eindregin sátt um stjórnsýsluspillingu.

 

Á ekki að koma nokkrum manni á óvart.

Þetta er jú fólkið sem laug sig til valda, með innantómum kosningaloforðum sem aldrei stóð til að efna.

 

Og það er ekki hægt að skella skuldinni á kjósendur þessara flokka.

Því í öllum loforðaflauminum, sérstaklega hjá Viðreisn og Bjartri framtíð, var því hvergi haldið fram að flokkarnir myndu endurtaka óhæfu flokkanna sem þeir gagnrýndu svo ákaft í aðdraganda kosninganna.

Auðvitað vissu kjósendur Sjálfstæðisflokksins að flokkurinn laug þegar hann lofaði bættri stjórnsýslu, eða lofaði hann því ekki auk alls annars?  Harðkjarna stuðningsmenn flokksins vita að slík lygi er nauðsynleg til að plata einhvern auðtrúa til að kjósa, svo flokkurinn geti haldið áhrifum sínum og völdum.

En Viðreisn og Björt framtíð tóku það ekki sérstaklega fram að viljinn til góðra verka og nýrra vinnubragða, giltu því aðeins ef flokkarnir væru í stjórnarandstöðu, eða til vara, færu ekki í stjórn með Sjálfstæðisflokknum.

 

Samt kemur þessi eindræga sátt um spillinguna á óvart.

Hún er svo niðurlægjandi, hún er svo mikil tímaskekkja.

Og þeir sem að henni standa verða svo aumkunarverðir þegar þeir hefja að nýju upp raust sína um góða siði og ærleg vinnubrögð.

 

En völdin bæta það upp.

Er það ekki?

Það er allavega góð lyktin úr kjötkötlunum.

 

Svo góð að þjóðin á örugglega aftur eftir að upplifa slíka eindrægni, slíka sátt.

Sem út af fyrir sig er tilbreyting frá öllu ósættinu á þingi.

 

Það má þó sameiginlega spillingin eiga.

Kveðja að austan.

Fer úr nefndinni í klofningi

Það er margt verra en Sjálfstæðisflokkurinn.

 

Til dæmis skipaði Calikúla gæðing sinn í öldungaráðið.

Gæðingurinn var í miklu uppáhaldi hjá honum, og síðan hefur myndast það orðatiltæki að skipa gæðing, eða flokksgæðingi í eitthvað embætti.

Algjört aukaatriði að gæðingurinn var hestur, hann var gæðingur fyrir það.

 

Og Rómakeisari hafði þetta frelsi, að geta farið sínu fram, að geðþótti réði för, ekki það sem kalla mátti eðlileg vinnubrögð.

Leikreglur lýðræðisins, og sú áþján að þurfa að virða lög og rétt, skerti mjög þennan geðþótta, enda gerði auðurinn uppreisn gegn slíkri áþján, og til varð frelsiskrafa frjálshyggjunnar.

Og núverandi dómsmálaráðherra er holdgervingur þessarar frelsisþráar.

Að mega allt, að þurfa ekki að virða normið, hvað þá rétt fjöldans til lifa mannsæmandi lífi.

 

Hvað er þá verra en að upplifa vildarvinavæðingu Sjálfstæðisflokksins?

Jú, þrátt fyrir allt, þá er dómsmálaráðherra okkar einstök.

Útópía hinna hægri öfga.

 

Hún þyrfti ekki að vera einstök.

Hún gæti verið margföld.

Og grámi vítis væri hinn dagsdaglegi raunveruleiki okkar hinna.

 

Við skulum þó þakka fyrir að svo sé ekki.

Kveðja að austan.

Skapar nýjum dómstóli ekki traust