Lögbrjótur sem laug.

 

Segist njóta traust innan ríkisstjórnar Íslands.

Þó laug hún að Alþingi um forsendur spillingar sinnar, og spilling hennar braut skýr lagaákvæði um skipan dómara.

Afleiðingin er dómur án umboðs.

 

Hvað segir þetta um ríkisstjórn Íslands?

Er hún á pari við Venesúela eða Alsír?, eða önnur ríki þar sem völd valdaklíka eru æðri lögum og reglum viðkomandi landa??

Eða er þetta smámenni sem þora ekki að takast á við spillingu innan sinna raða?

 

Í ljósi þess að það á að taka hagsmuni örfárra innflytjenda fram yfir hagsmunir þjóðar varðandi innflutningi á sýklum eða það á að knýja Alþingi til að samþykkja nýjustu tilskipun Evrópusambandsins um orkumarkað, sem mun óhjákvæmilega leiða til þess að orkufyrirtæki okkar verði einkavædd og orkan síðan falboðin hæstbjóðenda innan hins sameiginlega markaðar, að þá er ljóst að það er engu logið uppá okkar ágætu ríkisstjórn.

Valdastóll og hagsmunir Örfárra er límið sem heldur ríkisstjórninni saman.

 

Þess vegna er ljóst að dómsmálaráðherra lýgur ekki hvað þetta varðar.

Hún sem dæmdur lögbrjótur og afhjúpaður lygari gagnvart þjóð og þingi nýtur trausts.

Og bakland hennar er samtrygging flokkshesta allra flokka sem munu flytja hina rispuðu plötu upphlaupa og upphrópana, með og á móti, án kjarna, án innihalds.

Og ekkert breytist á meðan samtryggingin ræður öllu.

 

Nema.

Nema.

Kveðja að austan.

Niðurstaðan óvænt og fordæmalaus

Rétti er ógnað.

 

Og vantraust þjóðarinnar á ríkisstjórnina verður algjört ef forsætisráðherra og fjármálaráðherra grípa ekki inní og víkja Sigríði Andersen úr stöðu dómsmálaráðherra.

 

Við sem þjóð verðum stundum að feisa alvöru mála, getum ekki alltaf yppt öxlum og sagt að þetta eru hvort sem er krakkar í sandkassaleik.

Og að hinir eru svo ekkert betri.

Allt örugglega þannig séð rétt, en við eigum ekki að líða þá aðför að réttarkerfinu sem  meint geðþóttaskipan Sigríðar á dómurum í hinn nýja Landsrétt var.

 

Það er vitað að Sigríður laug um forsendur skipan sinnar, þær standast enga skoðun miðað við rökstuðning hennar.

Samkvæmt lögum, sem hennar eigin flokksmaður settir fyrir nokkrum árum síðan, þá bar henni að virða álit hæfnisnefndar eða færa gild gagnsæ rök fyrir annarri niðurstöðu. 

Sigríður sagðist hafa farið eftir álitinu en gert ákveðnar breytingar útaf kynjahlutfalli og svo hefði hún ákveðið að gefa dómarareynslu aukið vægi.

Rök sem út af fyrir sig hefðu getað staðist, en út frá þeim hefðu samt að hluta aðrir dómarar verið skipaðir.

 

Með öðrum orðum, hún laug að Alþingi, og hún laug að þjóðinni.

Bara þessi lygi ein og sér er full ástæða til afsagnar.

En geðþóttarákvörðunin er hið alvarlega í málinu, því hvað býr að baki?

 

Við sem þjóð erum svo samdauna flokks og ættartengslum, að við tókum það gilt að það væri forsenda breytinga Sigríðar, annars vegar að skipa vini og flokksmenn, og hins vegar að ná sér niður á pólitískum andstæðingum flokksins.

Það er til dæmis ljóst að sá sem síst átti að fá embætti dómara við Landsrétt,  var ekki frekar hæfur en heimilishundur minn (sem ég reyndar á ekki).  Hundurinn vegna þess að hann er hundur, og sá sem fékk embættið skorti til þess alla reynslu og menntun. 

Hann var bara eiginmaður vinkonu dómsmálaráðherra.

Og við ypptum öxlum, umberum þetta.

 

Gleymum alvarleikanum, að það er ekkert sem segir að venjulegur klíkuskapur búi að baki.

Það geta verið hagsmunatengsl við völd og fjármagn, það geta verið mútur, það geta verið hótanir í garð ráðherra.

Gjörþekktar aðstæður úti í hinum stóra heimi og ekkert sem segir að slíkt eigi sér ekki stað hérna líka.

 

Með öðrum orðum, hinir brengluðu skipaðir dómarar vantar trúverðugleika.

Hverjum þjóna þeir, hverjum eru þeir trúir?

Það er allavega ljóst að þeir eru spilltir, annars hefðu þeir ekki þegið hina röngu skipan.

Og vanhæfir, því dómari sem ekki skilur að leikreglur eru til að fara eftir, hann er ekki hæfur til að meta brot annarra á slíkum reglum.

 

Það er ömurlegt að málið sé í þeirri stöðu að þurfi dóm að utan til að hreyfa við þjóðinni.

Og það er ennþá ömurlega að verða vitni af hinni komandi skotgrafaumræðu flokkshestanna sem mun fylgja, þar sem menn verja sitt fólk út í rauðan, og þar sem menn gagnrýna út í dauðann, vitandi að tilviljun ein olli hvorum megin menn urðu í skotgröfunum.

 

Eins og það sé ekkert sem er rétt, eins og það sé ekkert sem er rangt.

Eins og menn eigi þjóðina en þjóni henni ekki.

 

Síðan er það sér kapítuli hvernig lögfræðingar og dómarar landsins brugðust við.

Með örfáum undantekningum var látið eins og það væri eðlilegt að brenglaður dómari dæmdi í álitamálum þar sem hagsmunir væru undir, og enginn veit í raun hverjum hann þjónar.

Hver er hæfni héraðsdómara sem vísar máli til Landsréttar vitandi að brenglaður dómari gæti dæmt?

Hver er hæfni hinna löglegu skipaðra dómara að umbera hina brengluðu meðdómara sína??

Og afhverju er það aðeins einn, en ekki allir lögfræðingar sem mótmæla þegar brenglaður dómari dæmir??

 

Er spillingin svona eðlislæg að hún er talin eitt af náttúrulögmálum samfélagsins?

Er meðvirknin svo mikil að menn sjá ekki brenglunina, að menn sjái ekki hvað þetta er allt saman rangt?

Vinnandi við kerfi sem kennir sig við rétt og réttlæti, ekki rangt og ranglæti.

 

En nú er nóg komið.

Þó við séum smáþjóð, þá er ekkert samhengi þar á milli og að við séum smámenni.

Og því eigi smáfólk að stjórna okkur.

 

Stund sannleikans er alltaf erfið.

En hún er hreinsandi.

Og hún er ekki umflúin.

 

Rétt á að verja, ekki ógna.

Kveðja að austan.

 

 

 

Ríkið brotlegt í Landsréttarmálinu

Af sögunni skaltu þekkjast.

 

Versalasamningur er skírskotun í uppgjafaskilmála Þjóðverja við lok fyrri heimstyrjaldar,.

Öfugmælin var að kalla skilmálana samning og ósigur Þjóðverja var slíkur að þeir áttu ekki annarra kosta völ en að samþykkja þá.

Hefðu samþykkt allt.

 

Hvort íslensk stjórnvöl hafi upplifað sig í slíkri stöðu á vormánuðum 2009 skal ósagt látið.

Það skýrir margt, en réttlætir ekkert.

Þú selur ekki þjóð þína í skuldaþrældóm þó þér sé hótað að þú fáir ekki að mæta í kokteilboð með hinum í nokkra mánuði, eða hver önnur gat hótunin verið??

 

Jú, neita að samþykkja aðildarumsóknina að Evrópusambandinu.

Sem hefði tryggt stjórnmálastéttinni feit laun, og feit eftirlaun.

Og hrægammarnir, bæði þeir erlendu sem og þeir innlendu, hefðu getað labbað með allt úr landi án þess að spyrja kóng eða prest, mann eða annan.

Þetta annars vegar, skuldaþrældómur þjóðar hins vegar.

 

Þjóðin sagði nei, og það reyndi aldrei á þrælasamninginn.

Eftirmál þeirra sem reyndu að selja hana, urðu engin.

Nema að sumir þeirra sem sviku gegna núna æðstu embættum þjóðarinnar.

 

Forseti Alþingis, forsætisráðherra og forseti, og á seinni stigum fjármálaráðherra.

Það er fjármálaráðherra þurfti ekki að afhjúpa sig fyrr en allt var lagt undir til að fá þjóðina að skrifa undir vægari útgáfu ICEsave svo bretar og ESB fengu ekki á sig dóm fyrir fjárkúgun.

 

Svo segja menn að það borgi sig ekki að svíkja þjóð og selja hana í þrældóm.

Og ekki er liðið á hliðarlínunni skárra, Samfylkingin og Viðreisn, þeirra sem eini ágreiningurinn við hina var að ekki væri svikið nóg.

 

Svik borga sig hjá þjóð sem lætur spila með sig.

Sem lætur tilbúin dægurmál og upphlaup yfirskyggja alla vitræna umræðum.

Sem sér ekki í gegnum fals og fláræði þeirra sem þykjast vera á móti, en eru í raun ennþá harðari stuðningsmenn þess kerfis sem mylur undir auð og auðmenn, þráin eftir að komast að kjötkötlunum er það eina sem drífur þá áfram.

Upphlauparar sem eru síðan nýttir í þau skítverk að vega að þeim örfáum þingmönnum sem hafa eitthvað að segja, og gera athugasemd við sjálftökuna og auðræðið.

 

Ástandið í samfélaginu í dag þarf því ekki að koma á óvart.

Sjálftökuliðið heldur að það komist upp með allt, og það geti endalaust gengið fram af fólki.

Aðeins að fóðra upphlaupin og síðan að kosta róginn gegn þeim sem andæfa.

 

Í dag eru það þessir þrír einstaklingar sem leiða  kröfugerð verkalýðshreyfingarinnar að öll laun dugi fyrir lágmarksframfærslu, ekki bara laun allflestra.

Rógurinn og níðið eiga að grafa undan þeim, og síðan á það sem sameinar elítuna, það að verja sjálftöku sína, að brjóta þá á bak aftur.

Elítan mun aldrei láta það spyrjast út til háborða valdsins að til sé þjóð þar sem allir geti lifað mannsæmandi lífi.

Slíkur kommúnismi verður krossfestur eins og Kristur forðum.

 

Því elítan er eins og hún er.

Og hefur alltaf verið.

 

Hún áttar sig ekki á hvað hún var rotin þegar hún seldi þjóð sína í þrældóm, og hún áttar sig ekki á siðleysinu sem felst í að hækka laun sín uppúr öllu valdi, en standa föst fyrir gegn kröfu mennskunnar að rík þjóð borgi mannsæmandi laun.

Öllum, ekki bara sumum eða flestum eða allmörgum, eða hvernig sem fyrirslátturinn er orðaður.

 

Spurningin er frekar, af hverju erum við hin eins og við höfum alltaf verið?

Sátt og sæl í sinni á meðan við erum fóðruð á brauði og leikum.

Að brauð og leikar upphlaupa og hneykslismála séu okkar einu kröfur og það eina sem við biðjum framtíð barna okkar til handa.

 

Því hvað sem við segjum, hvað sem við tuðum og nöldrum, þá er elítan alltaf afleiðing.

Sú sem kemur á eftir.

 

Við komum fyrst.

Við eigum landið sem börnin okkar munu erfa.

 

Við leyfum þessu fólki að stjórna.

Við leyfum þessu fólki að ráðskast með okkur.

Og það vorum við sem horfðum á útburð náungans út af heimilum sínum, og virtum grát barna hans einskis.

 

Við skildum ekki þau grunngildi mennskunnar að maður gerir náunga sínum ekki það sem maður vill ekki að manni sjálfum sé gert.

Og að forsenda velferðar og velmegunar er mannúð og mennska, ekki misskipting og misrétti.

 

Það voru nefnilega við.

Ekki þau.

 

Og allt heimsins tuð fær því í engu breytt.

Kveðja að austan.

Icesave var á máli Versala-samninga

Er ekkert fréttnæmt í vitnisburði Cohens??

 

Það vita það allir að það er slemba ef Trump fer rétt með staðreyndir.

Hans svið er tilfinningar eins og hjá fyrirmyndum hans á þriðja og fjórða áratug síðustu aldar.

Og þar er hann meistarinn.

 

Varðandi meintar uppljóstranir frá kosningabaráttu hans, þá er það bara svo að svona eru kaupin á eyrinni.

Ef einhver hefði hag af því að kjafta frá kosningabaráttu Hillary, þá yrði sagt eitthvað svipað.

 

Stríðið við Trump verður ekki háð með staðreyndum, kjósendum hans er nákvæmlega sama.

Þeim er hins vegar ekki sama hvort hann standi við kosningaloforð sín eður ei, og þar er athyglisverð fylgni milli orða og efnda.

Svo mikil fylgni að fáheyrt er í nútíma stjórnmálum, og til dæmis eitthvað sem ekki hefur sést hérna á Ísland líklega frá því að Davíð Oddsson var í pólitík.

 

Núverandi ríkisstjórn virðist til dæmis vera mynduð um lygar og pretti.

Varla stafur af því sem sagt var fyrir kosningar hefur staðist.

En margt á að gera sem hvergi var minnst á.

 

Til dæmis sérstakur skattur á bíleigendur, kallaður gjöld uppá kommúnísku, innflutningur á sýklum undir yfirskininu að það þurfi að hlýða dómi sem er andstæður EES samkomulaginu, að ekki sé minnst á innleiðingu orkupakka 3, sem er fyrsta og stærsta skrefið sem þarf að taka til að orkuauðlindir þjóðarinnar hverfi úr sameign í einkaeign, með tilheyrandi hækkunum á raforkuverði.

Ef þetta eru ekki prettir, hvað er þá prettir??

 

Síðan er hægt að minnast á orðræðuna til höfuðs forystufólki verkalýðshreyfingarinnar, sem er annars vegar fóðruð og kostuð af Samtökum atvinnurekanda, og hins vegar úr skúmaskotum Valhallar.

Þar er staðreyndum ekki haldið til haga, heldur eru þær í besta fallið afskræmdar, oftast fylgir skáldskapur með. 

 

Svo tala menn um Trump.

Hneykslast á Trump.

 

Nær væri að líta nær.

Kveðja að austan.

Cohen segir Trump bæði ljúga og pretta

Verkföll skaða.

 

Nema kannski hugsanlega ef sú stofnun sem framleiðir reglugerðir á færibandi myndi lamast, til dæmis ef skúringafólkið í Brussel legði niður störf, að þá myndi enginn gráta.

Þess vegna á það alltaf að vera neyðarúrræði að boða til verkfalla, aðrar leiðir eiga að vera fullreyndar.

Enda mörg undanfarin ár hafa verkföll á almennum vinnumarkaði verið sjaldgæfari en jafnaðarmaður í Samfylkingunni.

 

Í dag stefnir í verkföll á vinnumarkaðnum og stálin eru það stinn að tjónið gæti verið óbætanlegt, bæði fyrir fyrirtæki, starfsfólk þeirra og samfélagið allt.

Þó spjótinu sé oft beint af stjórnvöldum, og klaufagangi þeirra, eða hinum taktlausum launahækkunum æðstu stjórnenda bæði hjá ríki og almenna, þá er ábyrgðin samt ekki þeirra.

Ábyrgðin er þeirra manna sem geta ekki hugsað sér samfélag þar sem láglaunafólk hefur í sig og á.

Og þessir menn stjórna Samtökum atvinnulífsins í dag.

 

Krafan er búin að liggja fyrir frá því í haust, og ekki einu sinni litla fingri hefur verið lyft til að skapa umræðugrundvöll að lausn.

Aðeins löngu töng til að gefa fingurinn.

Svo eru fjármagnaðir Snatar látnir gjamma að forystufólki launafólks, til þess eins að ýta undir úlfúð og togstreitu.

 

Þess vegna eiga fórnarlömbin, eins og Friðrik hér að ofan, að beina orðum sínum til þeirra sem ábyrgðina bera.

Ekki hinna sem í nauðvörn þurfa að grípa til vopna svo á þá sé hlustað.

Aðeins þannig næst lausn og lending.

 

Sem ætti að vera markmiðið eða er það ekki??

Eða eru átök kannski það sem að er stefnt?

 

Stundum hvarflar það að manni.

Kveðja að austan.

Hver dagur í þessari stöðu mjög dýr

Hver fjármagnar Pírata??

 

Hví hafa þeir aldrei sætt þöggun auðmiðla líkt og aðrir andófsflokkar sem hafa sagt kerfinu stríð á hendur??

Gæti skýringanna verið að leita í þeirri nöturlegri staðreynd, að þeir hafa aldrei sagt kerfinu stríð á hendur??

Að á rúmum 8 árum er ekki eitt dæmi um að þeir hafi farið gegn hagsmunum auðs, og þá sérstaklega hagsmunum erlendra hrægamma??

 

En þeir eru duglegir að fara gegn þeim sem hafa gert það.

Skrýtið.

Kveðja að austan.

Sagði framgöngu Pírata „ógeðfellda“

Yfirklór aumra.

 

Er að nota rök hins frjálsa flæðis fyrir uppgjöf gagnvart sjálfstæði þjóðar.

Því ef hin meintu lagarök væru rétt, þá væri það sjálfkrafa uppsögn á EES samningum.

Hann var á milli sjálfstæðrar þjóðar annars vegar og hins vegar milli viðskiptabandalags sem lagði ákveðnar línur um form viðskiptanna, sem kennt er við hið frjálsa flæði.

 

Hvergi í EES samningnum, sem undirritaður var annars vegar af íslenskum stjórnvöldum, og hins vegar af fulltrúum Evrópusambandsins, var kveðið á um að EFTA ríkin sem sömdu um hið evrópska efnahagssvæði, afsöluðu sér sjálfstæði eða ákvörðunarvald um sín innri málefni.

Rangur dómur þar um, líkt og í ICEsave fjárkúgun breta, fær þar engu breytt.

Hann vekur aðeins spurningar um hve háar múturnar voru.

Ekkert annað.

 

Rangur dómur breytir aldrei eðli EES samningsins sem er viðskiptasamkomulag tveggja sjálfstæðra aðila.

 

Þeir sem halda öðru fram eru bara keyptir líka, hvort sem innflytjendur múta þeim eða þeir hafa selt sálu sína Evrópusambandinu og geri allt til að íslenska lýðveldið afsali sér sjálfstæði sínu.

Skiptir ekki máli, hvoru tveggja er landráð.

Og landráð hafa afleiðingar.

 

Kjósi Evrópusambandið hins vegar að segja upp EES samningnum með kröfum um að Alþingi Íslendinga afsali sér löggjafarvaldi sínu, þá hefur það aðeins sinn gang.

Hitler var sigraður því þjóðríki gáfust ekki möglunarlaust upp fyrir kröfum hans um algjör yfirráð.

Hins vegar eru engin dæmi um að stjórnmálamenn sem gengu erinda hans, og þeir voru fjölmargir með þekktum rökum, hafi komist upp með landráð sín án þess að sæta afleiðinga gjörða sinna.

Sumir reyndar eftir að hann var sigraður.

 

Rangur dómur mútaðra dómara sem segir upp EES samningum, getur á vissan hátt verið alvarlegur, það er ef íslensk stjórnvöld telja að hingað til að valdaafsal, auk óteljandi íþyngjandi reglugerða, sé ennþá í þágu lands og þjóðar.

Þá rífast þau ekki við dómarann, en spyrja Brusselvaldið hvort því sé alvara með að segja upp EES samningnum.

Því það er Brussel að breyta hinni skilyrðislausri kröfu um frjálsan innflutning á sýklum.

Annað er ekki í boði.

 

Og þeir sem halda öðru fram eru ekki starfi sínu vaxnir.

Ekki frekar en Steingrímur og Jóhanna, eða Bjarni Ben yngri þegar hann sagði að seinni fjárkúgun breta væri hagstæðari en að standa ístaðið gegn fordómalausum yfirgang þeirra.

Það segðu nefnilega allir Heil í dag, ef þetta fólk hefði staðið ístaðið á sínum tíma.

 

Sigurður Ingi á ekkert val.

Það er annað hvort landráð.

Eða sjálfstæði.

Og stjórnarskráin bannar hið fyrra.

 

Hví þetta væl.

Kveðja að austan.

Hugsanlega var hægt að gera betur

Hin hliðin á peningnum.

 

Kjarna hinnar raunverulegrar velmegunar og velferðar þjóðarinnar, má lesa í þessari tilvitnun úr ádrepu fagaðila í iðnaði;

"Inn­lend verðmæta­sköp­un er grunn­ur að hag­sæld í okk­ar sam­fé­lagi, ekki und­ir­boð er­lend­is frá á kostnað ís­lenskra starfa.".

Og ef við skiljum þetta ekki þá er sama hvað við köllum á há laun, lægstu laun í lægsta tilboði setur viðmiðið.

 

Og þetta er ekki bara spurning hugarfar heldur líka það kerfi sem við höfum á viðskiptum okkar við umheiminn, og það kerfi sem við höfum þegar við tökum ákvörðun um verk og verkframkvæmdir.

Í dag erum við með frjálst flæði lægsta launa samkvæmt reglugerðum Evrópusambandsins og kröfuna um að ávalt skuli taka lægsta tilboði en ekki því hagkvæmasta.

Síðan erum við með fríverslun við þrælakistu heimsins, Kína.

Það er því óhjákvæmilegt að annað hvort miðast lægstu laun við launakostnað erlendra samkeppnisaðila, og eða launakröfur hins innflutta vinnuafls samkvæmt frjálsu flæði hinna lægstu launa, eða framleiðslan leggst niður eða er útvistað.

Og meint tregða atvinnurekanda til að borga hærri laun hafa ekkert með þessa staðreynd að gera.

 

Um þetta þarf ekki að deila, þegar verklýðsfélögin sjálf dansa með, þá er ljóst hvaða dans er stiginn, og allir eru meðvirkir.

 

Við sjáum þetta líka þegar ASÍ birti verðkönnun sína milli höfuðborga Norðurlanda.

Ekkert tillit var tekið til gæða, aðeins lægsta verðið.

Og ekki einu sinni rætt hvernig það verð var til komið.

Bara lægsta verð, punktur.

 

Gott og vel.

En þá eigum við að sætta okkur við afleiðingarnar.

 

Kveðja að austan.

 

„Blaut tuska“ verkalýðshreyfingarinnar

Skósveinarnir eru mættir.

 

Allir sem einn vara þeir við óstöðugleika.

Ef láglaunafólk stendur fast á þeirri kröfu að lágmarkslaun dugi fyrir grunnframfærslu.

Með öðrum orðum að það sé ekki þrælar sem þurfi að strita myrkranna á milli til að hafa í sig og á.

 

Rök skósveinanna eru rétt af því leitinu að ef hækkun lægstu launa leitar upp launastigann, þá í fyrsta lagi er mikil verðbólga óhjákvæmileg og í öðru lagi þá versna kjörin ef láglaunafólk lætur þar með staðar numið.

En það er ekkert sem segir að það sé náttúrulögmál að siðmenntuð þjóð, forrík, þurfi þrælahald til að obbinn hafi það gott.

Í grunninn er þetta bara spurning í hvernig samfélagi við viljum lifa í.

 

Trúverðugleiki skósveinanna er hins vegar enginn því láglaunafólk hóf ekki þessa vegferð launaskriðs og kauphækkana umfram verðmætaaukningu framleiðslunnar.

Það voru aðrir, yfirmenn skósveinanna.

Og þá steinhéldu þeir kjafti um áhrif á stöðugleika, verðbólgu og gengi.

 

Þess vegna eru þeir ekki marktækir í umræðunni í dag.

Þeir bjóða ekki uppá lausnir.

Heldur hræðsluáróður.

 

Þeir eru ekki hlutlausir.

Þeir eru hluti af vandanum.

 

Að rífast við raunveruleikann er merki um heimsku.

Raunveruleikinn er sá að verkafólk lýtur forystu sem hefur sagt hingað og ekki lengra.

Og það er tími til kominn að feisa það.

 

Áður en brandurinn brennir allt upp.

Kveðja að austan.

Verðbólgan gæti farið yfir 4%

Mogginn á góðu degi.

 

Er samfélagsleg nauðsyn því enginn annar fjölmiðill reynir að fiska kjarnann úr ruglandanum.

Það er langt síðan að Mogginn hefur átt góðan dag, á tímabili var blaðið undirlagt slúðri Meetoo byltingarinnar, þannig að vansi var af, og þar áður laug Agnes í fréttaskýringu um málefni Eflingar.

Sem var ekki síður vansi.

Smán, niðurlæging fyrir alla þá góðu blaðamenn sem starfa og hafa starfað á blaðinu.

 

Kjarabaráttan í dag minnir mig mjög á þann tíma þegar ég var strákur, og í skólanum þá boðuðum við strákarnir til snjóboltastríðs við íþróttahúsið sem þá var í byggingu.

Innbær versus útbær, allir mættu á tilskyldum tíma, svo var kastað snjóboltum í gríð og erg, frýjunarorð (ekki ókvæðisorð) flugu á milli, og jafnvel hetjudáðir unnar.

Og auðvitað vann útbærinn alltaf enda innbæingar flestra bæja þekktir fyrir að vera stærri í munni en í huga og hönd þegar á hólminn er komið.

 

En við vorum börn.

Fullorðið fólk stundar snjókastið í dag.

Og þjóðarhagur er undir.

Í svo mörgum skilningi.

 

Þess vegna er vitiborið fólk eins og Styrmir Gunnarsson svo mikilvægur.

Og Mogginn á góðum degi sem reynir að fiska staðreyndirnar út úr snjóboltunum.

Eru eins og mömmurnar sem bundu enda á öll stríð með því að kalla á okkur heim í mat.

 

Það eru gjár þarna úti sem þarf að brúa.

Það eru samræður um lausnir sem þurfa að heyrast.

 

Því þrátt fyrir allt erum við öll á sama báti, örlög okkar eru samtvinnuð.

Og alveg eins og stríðandi fylkingar snjóboltastríðanna hittust í skólanum daginn eftir sem mestu mátar, þá er svo margt í samfélaginu sem sameinar, svo margt sem krefst samvinnu, og síðan erum við öll meir eða minna skyld eða tengd.

Þess vegna eigum við að smíða brýr.

Og þess vegna eigum við að hlusta á þá sem benda á lausnir, í stað þess að hlusta á þá sem ala á ófrið, hlusta  á þá sem vilja byggja brýr í stað þeirra sem vilja grafa holur sundrungar og mislyndis.

 

Skynsamt, hógvært fólk stjórnar verkalýðshreyfingunni í dag.

Það hefur bara réttlætiskennd, og það sem það segir er alveg satt.

 

Við erum það rík þjóð að lægstu laun eiga að duga fyrir framfærslu.

Almenningur greiðir miklu hærri vexti en almenningur nágrannaþjóðanna, og það þarf að takast á við það.

Ungt vel menntað fólk, sjálf framtíðin, heykist við að snúa heim úr námi því startið er of dýrt. 

 

Af einhverjum ástæðum höfum við smurt allskonar kostnaði með ótal reglum og reglugerðum á næstum allt sem snýr að daglegum rekstri fjölskyldunnar, og á því virðast ekki vera nein takmörk eins og fyrirhugaður vegskattur ríkisstjórnarinnar sannar eða óhjákvæmileg hækkun orkunnar sem fylgir þriðja orkupakka ESB.

Ungt fjölskyldufólk fær ekki lán fyrir fyrstu íbúðakaupum því það stenst ekki greiðslumat, en á leigumarkaðnum borgar það margfalt í húsaleigu.

Næstum öll svið mannlífsins eru undirlögð sígræðgi markaðarins, og allt snýst um að blóðmjólka fólk.

 

Á meðan glópagullið var þarna úti þá lét fólk sér þetta lynda.

En það reyndist aðeins blekking ein.

Hundruð milljarða leituðu úr landi en eftir sat almenningur í súpu skulda og grotnandi innviða.

 

Það er vissulega hagsæld í dag en það breytir ekki þeim staðreyndum sem eru taldar uppi hér að ofan.

En hagsældin gerir okkur hins vegar kleyft að breyta og bæta.

Þess vegna naut ríkisstjórn okkar trausts í upphafi ferils síns.

 

Ekki til að leggja á veggjöld, ekki til að koma á kerfisbreytingu sem mun snarhækka raforkuverð til almennings.

Eða festa í sessi hið frjálsa flæði fjármagns sem óhjákvæmilega mun leiða til þess að eignir flæða úr landi í skattaskjól en skuldir verða skildar eftir á herðum almennings.

 

Heldur til þess að breyta og bæta.

Breyta og bæta.

Stjórna.

 

Og hvað sem við tautum og tuðum, þá er núverandi ríkisstjórn það eina vitiborna sem er í boði í dag. 

Miðflokkurinn er laskaður og restin er á beit á víðlendum vitleysunnar eða á bás í fjósi frjálshyggjunnar og hins frjálsa flæðis.

 

Þess vegna eigum við að gera þá kröfu að forystufólk hennar axli sína ábyrgð.

Fullorðnist.

Hætti snjóboltastríðinu.

 

Og höggvi á hnútinn.

Annað ekki.

Kveðja að austan.

 

 

 

Útreikningar þrætuepli