Kári hafði sigur.

 

Hann náði að virkja þjóðina.

Og hann náði fram stefnubreytingu hjá ríkisstjórninni.

Hún vinnur með í stað þess að vinna á móti.

 

Þessi stefnubreyting varð ekki til að sjálfu sér.

Hún hófst með aflandsumræðunni, átti millikafla í afsögn Sigmundar Davíðs, sem átti í einhvers konar ástarhaturssambandi við Kára, og hún endaði með ríkisstjórn sem er stillt upp við vegg, rúin öllu trausti, og hangir á samsekt stjórnarandstöðunnar.

Það er þá sem menn lofa, það er þá sem menn mæta.

 

Og það er vel, ég hef það einhvern veginn á tilfinningunni að Bjarni Benediktsson sé maður orða sinna. 

Þó kosningaskjálfti skýri loforð hans um stóraukin framlög til heilbrigðismála, þá muni hann ekki bera fyrir sig alzheimer eftir kosningar.  Hann mun standa við loforð sín.

Hvort hann verði í ríkisstjórn, það er annað mál.  En þeir sem veljast í stjórn eftir kosningar geta ekki verið minni menn en Bjarni.

 

Í því liggur sigur Kára.

Menn ákváðu að ganga til liðs við hann.

 

Og það verður ekki aftur snúið.

Kveðja að austan.

Afhendir 86.729 undirskriftir

Ljós gegn leynd

 

Er löggjöf sem lokar á starfsemi slíkra féaga.

Þannig að félög án upplýstra eignatengsla fái ekki að starfa innan íslenskrar efnahagslögsögu.

Og sá ósómi að félög í skúffurekstri geti myndað tap, og það tap komi til frádráttar hagnaðar hjá innlendu félagi, á að afnema með öllu.  Löggjöf í þá átt er komin en sé hún ekki afdráttarlaus, þá á að breyta henni í þá veru.

Eftir stendur heiðarleg starfsemi í dagsljósinu en skuggarnir gera gist skuggaheima og haldið sig þar.

 

Munum að lög sem gera þessa skuggastarfsemi löglega, eru mannanna verk, og þeim er hægt að breyta.

Og látum stjórnmálamennina okkar ekki komast upp með neitt annað.

Kveðja að austan,.

Þræðirnir liggja til aflandseyja

Aumt er byggðarlag sem eyðir öllum þessum peningum í málaliða.

 

Á meðan æskan fær ekki krónu.

 

Þessi uppdráttarsýki er reyndar ekki bara bundin við Fáskrúðsfjörð, nágrannabyggðarlagið Fjarðabyggð hefur lengi haldið úti málaliðaher án þess að margar krónur hafi farið í æskulýðsstarfið.

Og ef menn vilja halda lengra burt frá Austfjörðum, þá muna allir knattspyrnuáhugamenn eftir Leiftri frá Ólafsfirði.

Að ekki sé minnst á mesta skrípaleikinn í islenskri knattspyrnu í dag, Víking frá Ólafsvík.

 

Ótrúlegt að þetta fólk sem ábyrgðina ber skuli ekki láta sér duga að kaupa áskrift af Stöð 2 Sport, að það skuli plata alla þessa fjármuni út úr lokal fyrirtækjum, til þess eins að sjá 5. flokks fótbolta sem er afskræming þess sem  má sjá  á fótboltastöðvum sem sýna beint frá heimsfótboltanum.

En minnimáttarkennd á sér svo sem engan botn.

Það sannar þessi frétt um liðskipan Leiknis.

Og örugglega geta þeir sem ábyrgðina bera, vitnað í að hún sér stærri, eins mikil öfugmæli og það er um minnimáttarkennd, i Ólafsvík, þar sé ennþá stærri upphæð eytt í málaliða.

 

Eftir stendur ömurleiki þeirra byggðarlaga sem fjárfesta ekki í börnum.

En eyða stórfé í minnimáttarkennd.

 

Eins gott að þetta er ekki algilt.

Annars væri ekki veisla í Frakklandi eftir nokkrar vikur.

 

Því án upphafs er enginn endir.

Kveðja að austan.

Enn fleiri til Fáskrúðsfjarðar

Það er ekki sama hver er í stjórn, og hver í stjórnarandstöðu.

 

Þegar vinstri stjórnin hækkaði tryggingargjaldið, þá varð allt brjálað.

Atvinnurekendur mótmæltu og fótgönguliðar Sjálfstæðisflokksins fordæmdu hart skattaáráttu Steingríms Joð Sigfússonar.  Létu það ekki hafa áhrif á sig að Steingrímur gerði ekkert annað en að fylgja fyrirmælum AGS, samkvæmt samkomulagi sem ríkisstjórn Geirs Harde hafði samið um við sjóðinn.

Í raun voru það vinstri menn sem áttu að gagnrýna, en sjálfstæðisfólk að verja.

 

Núna þegar fjármálaráðherra Sjálfstæðisflokksins skilar til baka minimal af skattahækkunum Steingríms, þá fagna Samtök iðnaðarins.  Gleymd er gagnrýni á óbærileika skatthækkunar Steingríms, örlítil lækkun er tilefni til að slá upp veislu.

Og fótgönguliðar Flikksins þegja, hinn mikli skattur Steingríms Joð er ekki lengur ógn við efnahag landsins. 

Hætti að vera það um leið og þeirra maður stóð fyrir skattheimtunni.

 

En þetta litla dæmi segir allt um íslensk stjórnmál.

Hið óverjanlega er aðeins gagnrýnt af þeim sem eru í stjórnarandstöðu á hverjum tíma.

En er varið út í rauðan dauðann ef þeirra menn bera ábyrgð á glæpnum.

 

Sem segir aðeins eitt.

Stjórnmálamenn eru ekki vandamálið.

Hinn blindi stuðningur við þá, er hins vegar þjóðarógn.

 

Höfum það í huga næst þegar við hittum eða lesum orð hinna sítryggu flokkshesta.

Þeir gagnrýna eftir pöntun, þeir styðja eftir pöntun.

 

Á meðan er rænt og ruplað.

Af þeim sem eru aldrei gagnrýndir.

 

Aflandseigendur Samtryggingarflokksins.

Kveðja að austan.

 

 

Vilja lækkun til lengri tíma

Kosningabaráttan hafin.

 

Framsókn minnir á að flokksfélagar og vandamenn fjármálaráðherra fengu Borgun gefins, það er miðað við innleystan hagnað.

Sem heitir reyndar spilling í löndum Mið og Suður Ameríku, sem og í Austur Evrópu.

En á Íslandi eðlilegir viðskiptahættir.

 

Sem reyndar má draga í efa.

Og Framsókn greinilega gerir.

 

Það er ekki logið uppá eindrægnina á stjórnarheimilun.

Kveðja að austan.

Bankaráðið bar ábyrgð

Leyndin nærir spillinguna.

 

Og vinnumenn aflandseigandanna verja þessa leynd með kjafti og klóm.

Þeir ráðast á boðberann, þeir fordæma uppljóstranir, og þeir smækka vandann niður í litla agnarögn með því slá því fram að toppurinn á ísjakanum sé ísjakinn sjálfur.

 

Leynd verður ekki til að sjálfu sér, forsendur hennar eru eins og Guðrún Johnsen benti réttilega á í Kastljósviðtali nýlega; "Hún sagði það þó ljóst að ef stjórn­mála­menn eru studd­ir af auðjöfr­um sem hafa efn­ast á því að fara á svig við lög­in væri hætta á því að reglu­verkið væri sett upp þannig að „þess­ir gern­ing­ar“ væru gerðir lög­lega".

Þetta er allt löglegt segja stuðningsmenn þessara sömu stjórnmálamanna.

 

En leynd er mannannaverk, og leynd er hægt að leggja niður eins og lífvænleg námslán, eða rétt allra til heilbrigðisþjónustu óháð efnahag.

Það er ekki bara þannig að stjórnmálamenn geti aðeins sett lög sem koma illa við fátækari hluta almennings, það er líka hægt að setja lög gegn óeðlilegri auðsöfnun fárra á kostnað fjöldans.

Það er hægt að afnema lögin sem gera hið illkynja athæfi fjárglæframanna löglegt.

Og munum að það er ekki hávaðinn sem dæmir andstöðu stjórnmálamanna, heldur tillögur þeirra, gjörðir, lagasetning. 

 

Akaash Maharaj bendir réttilega á þá réttarúrbót sem afhjúpar leyndarhjúpinn;

 

Rík­is­stjórn Íslands gæti sagt að öll huldu­fé­lög sem eru skráð ann­ars staðar og eig­end­ur og stjórn­end­ur hafa ekki verið skráðir megi ekki stunda viðskipti á Íslandi, eiga eign­ir á Íslandi eða kaupa fast­eign­ir,“ seg­ir Maharaj.

 

Þeir sem gera hans tillögur að sínum, eru þeir sem er alvara með andstöðu sinni gegn hinum illu áhrifum spillingar og leyndarhjúps í íslensku efnahagslífi.

 

Sumt er einfalt.

En er ekki framkvæmt ef vilji er ekki til staðar.

Kveðja að austan.

Tími leyndarinnar liðinn

Að verja hið óverjanlega.

 

Er iðja margra sjálfstæðismanna þessa dagana.

Hvort skýringin sé sú að þeir hafa beinan hag af svikamyllu aflandsvæðingarinnar, eða af misskilinni tryggð við flokkinn, skal ósagt látið.

 

Höfum eitt á hreinu, málsmetandi fólk hefur afhjúpað svikamyllu.  Sýnt fram á hvernig fjármunir voru búnir til með fölskum lánveitingum, eignir keyptar á brjálæðislegu yfirverði (sem skýrir auð eiginkonu fyrrverandi forsætisráðherra auk margra annarra), hlutabréfabólu, og síðan skuldir skildar eftir á eignalausum kennitölum, en ávinningurinn fluttur úr landi.

Annars vegar skipt í gjaldeyri, á meðan einhverjir ginkeyptir vildu lána gömlu bönkunum og hins vegar þegar gjaldeyrinn þraut, þá var froðukrónum breytt í aflandskrónur í gegnum félög í erlendum skattaskjólum.

Gjaldeyrinn sjáum við ekki aftur, nema kannski hjá þeim auðmönnum sem hafa keypt hrakkröfur vogunarsjóða á yfirverði, en aflandskrónurnar hafa leitað heim í gegnum peningaþvott seðlabankans, þar sem í boði er beinharður gjaldeyrir eða svokölluð fjárfestingarleið þar sem hver aflandskróna er ígildi 1,2 sem veitir henni samkeppnisyfirburði fram yfir okkur hin sem engu stálu, og eigum bara krónu með verðgildinu 1.

Þessi svikamylla gengur upp vegna ítaka aflandseiganda í fjölmiðlum, stjórnmálum og hjá seðlabanka þjóðarinnar.

Og fórnarlömbin er almenningur og þeir aðilar sem reynt hafa stunda viðskipti sín á ábyrgan máta, staðið skil á skuldum sínum, sköttum og gjöldum.

 

Samfélag sem lætur svona svikamyllu liðast, sem leyfir þetta rán og rupl, er helsjúkt.

Á það bendir Gylfi Magnússon réttilega í viðtali á Ruv.

 

Og viðbrögð hinna síverjandi láta ekki á sér standa. 

Svikamyllan skal varin með öllum ráðum, aflandsvæðingin skal réttlæt, allt vegna þess að þeirra menn eru í ríkisstjórn.  Svo gera menn grín af vinstri mönnum sem héldu uppi sambærilegum vörnum fyrir ICEsave samning Svavars Gestssonar.

Vandinn er bara sá, að það er ekki hægt að verja hið óverjanlega, jafnvel Svavar gat ekki varið samning sinn nema með afneitun og bulli.

 

Lítum því á helstu varnir dagsins.

Sú fyrsta sem ég rakst á var bloggfærsla hjá yfirverjanda ósómans hér á Moggablogginu.  Vitnað í færslu borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins sem benti á að Gylfi hefði sjálfur tekið þátt í að stofna aflandsfélag sem meirihlutamaður í stjórn OR.  Sem skýrir svo þennan gapastokk Mbl.is.

Og hvað með það?, breyta gjörðir staðreyndum??  Ef morðingi heldur því til dæmis fram að það sé rangt að drepa, er það þá röng fullyrðing, því hann hefur sjálfur drepið?

Að sjálfsögðu ekki, rök eru metin á forsendum þeirra, og aum er sú málsvörn sem treystir sér ekki í rökræðuna, en hjólar í manninn.  En þegar eru engin rök á móti, og samt þarf að verja, þá eru þetta kannski eðlileg viðbrögð.

 

Annað sem ég las í dag, hjá öðrum Moggabloggara, var litlu betra, en þau fóru ekki í manninn, heldur rökfærslu hans.

Efnislega mótmælti hann sjónarmiðum Gylfa, og fordæmdi í leiðin Ruv fyrir upphlaupsherferð á hendur ríkisstjórn og aflandseigandafélaginu, með þeim rökum að samfélagið væri ekki helsjúkt.  Það væri bara allt í fínasta lagi hérna, og ef eitthvað færi úrskeiðis, þá gripi réttarkerfið inní, men væru dæmdir fyrir þær gjörðir sem væru handan laga og réttar.

Munum að orðanotkunin "helsjúkt samfélag" er myndlíking, til að tjá alvarleika svikamyllunnar, og að kerfið skuli bæði hafa leyft þetta, og að aflandseigandafélagið geti í raun keypt landið fyrir sitt illa fengna fé.  Það er ekki verið að tala um að fólk sé almennt sjúkt, vegakerfið í rúst, heilu hóparnir svelti (sem jarðar reyndar við að vera rétt hjá sumum hópum), réttarkerfið dæmi ekki smáþjófa, eða að atvinnuvegirnir séu meira eða minna gjaldþrota.

Fólk í holdum getur orðið helsjúkt af krabbameini, forsenda þess að verða helsjúkur er ekki sú að líða skort og hörgul þannig að um lifandi beinagrindur er að ræða.

Það kallast að rökræða myndlíkinguna, en ekki  þær forsendur sem liggja að baki henni.

 

Svona má lengi telja, athugasemdarkerfin eru funheit af góðu og gegnu sjálfstæðisfólki sem upplifir ofsóknir og samsæri, þá sérstaklega vonda fólksins á Ruv, bent er á góðu stöðu efnahagslífsins, og svo framvegis. 

Í raun allt týnt til annað en það sem snertir efnisatriði málsins.  Sem fyrst og síðast afhjúpar rokþrot þeirra sem vilja verja, en geta ekki varið hið óverjanlega.

 

En fjármálaráðherra, sem tengist þessum aflandseigendum beint í gegnum flokksbönd og fjölskyldubönd, og hefur sannarlega komist upp með hluti sem sannarlega eiga sér enga hliðstæðu í vestrænum löndum en eru til siðs í gömlu kommúnistaríkjum Austur Evrópi, hann á samt vörn dagsins.

"Ísland er í fararbroddi ríkja í baráttuna við skattaskjólin", eins og hann hafi frétt að aflandseigendur hafi lagt niður lýðræðið í öðrum vestrænum ríkjum. Gleymum því að nauðbeygður þurfti  fjármálaráðherra að gera ýmislegt eins og að leyfa skattrannsóknarstjóra að kaupa skattaskjólsgögn eftir að hafa dregið lappirnar í marga mánuði, og að þær lagabreytingar sem hafa orðið til úrbóta, komu ekki fram að frumkvæði íslenskra stjórnmálamann heldur krafðist AGS ákveðinna úrbóta til að stoppa í mesta lekann í skattheimtunni. 

Gleymum þessu öllu saman.

En íhugum rökfærsluna sjálfa.

 

Það er búið að koma þessu froðufé í leyndarhjúp aflandsfélaga, seðlabankinn og ríkisstjórn hafa síðan unnið hörðum höndum að peningaþvætti fyrir þessar aflandskrónur, það síðasta og stærsta mun eiga sér stað eftir nokkrar vikur.

Þar með er allt orðið löglegt.

Og þetta sem átti sér stað í fortíðinni, og að hluta til í nútíðinni, ætlar fjármálaráðherra að stöðva með hertu eftirliti í framtíðinni.

Heldur hann að fólk sé fávitar að kaupa svona rök?

 

Hvort er svarið við bankaráni að herða öryggisgæslu eftir ránið, eða leita upp bankaræningjana og draga þá fyrir dóm??

Augljóst nema í þeim tilvikum þar sem bankaræningjarnir hafa hönd í bagga með þeim sem ákvörðunina taka.

Eitthvað sem allir skilja nema hinir síverjandi sjálfstæðismenn, sem hamast við að verja hið óverjanlega.

 

Og komast upp með það.

Þess vegna er samfélagið helsjúkt.

Það fékk auðlæknanlega lungnabólgu, en var neitað um læknismeðferð. 

Skjaldborg hagsmuna var slegin um lækna samfélagsins, svo þeir gætu ekki beitt sér gegn sjúkdómnum.

 

Það skiptir ekki máli hver Gylfinn er.

Og Gylfinn þarf ekki að heita Gylfi.

Hann þarf ekki að heita neitt, það eru rök hans sem telja, ekki nafn hans.

 

Vonandi fær þjóðin lækningu.

Vonandi sjá sjálfstæðismenn að sér.

 

Þá verður lækningin friðsamleg.

Annars þarf þjóðin að grípa til þess neyðarréttar sem allar þjóðir hafa.

Að brjóta niður hina óverjanlegu skjaldborg.

 

Með góðu eða illu.

Annað er ekki í boði.

 

Ekki látum við sjúklinginn deyja?

Eða viljum við það?

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

Ekki öll aflandsfélög slæm

Það sem Árni sagði ekki.

 

Og útskýrir af hverju Samfylkingin er deyjandi flokkur.

Eru töfraorðin: Rannsókn.  Uppgjör.  Ábyrgð.

 

Hann þorði ekki að ganga á hólm við aflandseigednur.

Hann þorði ekki að ganga gegn gjafstefnu ríkisstjórnar og seðlabanka sem kennd er við afnám gjaldeyrishafta.

Hann þorði ekki að spyrja; Hver á Ísland.

 

Heldur ætlar Árni Páll að vera áfram samdauna samtryggingunni.

Eins og hann hafi ekki heyrt glymjandann úr samfélaginu sem krefst Rannsóknar, Upplýsinga, Uppgjörs.

Heldur að þetta reddist allt enn einar kosningarnar.

 

Sem er rangt.

Og þeir sem ekki það skilja, munu enda á öskuhaugum tímans.

 

En að boða blaðamannafund um ekki neitt, er afrek.

Og það má allavega meta við Árna Pál.

Honum er ekki alls varnað.

Kveðja að austan.

 

Vill ganga á hólm við gamla pólitík

Það fjarar undan þjófræðinu.

 

Því borgaralegir íhaldsmenn, traustir stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins, hafa fengið nóg.

 

Jón Steinar Gunnlaugsson skrifar tímamótagrein  í Morgunblaðið í morgun, aldrei áður hefur virtur lögmaður haft kjark til að benda á að fjármálaspillingin nær djúpt inní rætur réttarkerfis okkar. 

 

"Þess er þá stundum dæmi, að þeir sem hafa verið fengnir til að stýra skiptum skúrkanna, "sjái ekki ástæðu til", að elta uppi þrjótana sem komið hafa eignum undan. Þetta kunna að vera menn sem staðið hafa í viðskiptasambandi við skúrkinn áður en fyrirtækið fór á hausinn og óhætt er að gruna um að gæta ekki hlutleysis gagnvart honum.  ....Getur verið að dómarar sem skipi slíka þjóna til þessara verka hafi líka hangið á upp á snaga, þess athafnasama manns sem í hlut á."

 

Við skulum gera okkur grein fyrir því að það eru miklir fjármunir í glæpum, hvort sem það er fjármálaglæpir eða hefðbundnir eins og mansal eða eiturlyfjasala.  Og þessir fjármunir leita til lögfræðistéttarinnar, hún gegnir því hlutverki sem vopnaðir hermenn gegndu fyrir nokkrum öldum síðan í köstulum ræningjabaróna.

Að tryggja vernd fyrir þóknun.

En að auðspillingin nái inní réttarkerfið, það er alvarleg ásökun, og örugglega ekki sett fram nema að gefnu tilefni.

Og aðeins Rannsókn getur skorið úr um.

 

Annar íhaldsmaður, maðurinn sem varaði í tíma við Hruninu, og enginn hlustaði á, tók sterkt til orða á feisbókarsíðu sinni í gær.

Ragnar Önundarson útskýrði svikamyllu aflandsauðsins í skilmerkilegri færslu(birti hana í heild í athugasemdarkerfinu), sem fékk sem betur fer mikla dreifingu í netheimum, og hann bætti við í athugasemdarkerfinu  þessum orðum;

Þjófnaður og fjárdráttur gengur á eignarrétt annarra. Maður eignast ekkert með þjófnaði. Málamyndagerningum má rifta. Þetta eru refsiverð brot þar sem ákæruvaldið er málsaðili. Engu skiptir þó sá sem stolið var frá aðhafist ekki. Nú viljum við enga "rannsóknarnefnd", nú er það glæparannsókn með aðkomu Interpol.

 

Hann hefur með öðrum orðum enga trú á stjórnmálastéttinni, hann vill sakamálarannsókn.

 

Á sama tíma er Alþingi að vinna að því hörðum höndum með seðlabankanum að afhenda þessum aflandseigendum gjaldeyrissjóð landsmanna.  Eða þeir fá forskot til að kaupa upp eignir og fyrirtæki.  Lítum nánar á lýsingu Ragnars á þessum þætti svikamyllunnar;

 

5. Þú bíður í nokkur ár en svo sérðu tilboð Seðlabankans um að taka þátt í gjaldeyrisútboði. Þú tekur því og færð þriðjungs ábót á "vinninginn" og átt allt í einu 1.200 milljónir. Seðlabankinn tryggir þèr nafnleynd svo ekki sé unnt að lesa saman nöfn þáttakenda við afskriftalistana.

6. Þú kaupir þér teinótt jakkaföt og gerist "fjárfestir". Ásamt félögum þínum kaupir þú banka af ríkinu, sem gleðst yfir vel heppnaðri einkavæðingu og lýsir yfir sigri og fagnar að samkeppni virðist komin í bankaþjónustu.

 

Er ekki kominn tími til að staldra við, stöðva frekari eignatilfærslur, og rannsaka ofaní kjölinn hverjir það eru í raun sem fengu að hirða þrotabú bankanna, hvort það séu ekki sömu aðilarnir sem við sjáum grilla í þoku aflandsskjólanna.

Fá uppá yfirborðið tengsl þeirra við stjórnmálastéttina, og fá það á hreint af hverju þeir komust upp með þessa fjárglæfra sína.  Í góðu samstarfi við seðlabankann og stjórnvöld.

 

Því fleiri jónar sem ítreka þessa kröfu, því fleiri Séra Jónar þora að stíga fram og krefjast rannsóknar, og í kjölfarið aðgerða gegn þeim sem leyfðu þessa svikamyllu, hvort sem það var með löggjöf, aðgerðaleysi, eða hreinlega með beinum aðgerðum í þágu þessara aflandskrónueiganda.

Því þetta snýst ekki bara um hagsæld okkar og velmegun, þetta snýst ekki bara um sjálfstæði okkar og reisn, þetta snýst um sjálfan grundvöll þjóðskipulags okkar.

Hvort hér sé lýðræði en ekki þjófræði, hvort hér sé borgarlegt þjóðskipulag, eða auðskipulag örfárra stóreignamanna sem efnuðust á braski og fjármálamisferli.

 

Það held ég að skýri reisn þessara manna sem þora að stíga fram og mótmæla þjófræðinu.

Þeir vita eins og er að hið borgaraleg lýðræðissamfélag er í húfi.

 

Megi fleiri sjálfstæðir menn öðlast þá visku.

Að breyta rétt.

Kveðja að austan.

 

Hin "góðu verk" ríkisstjórnarinnar.

 

Sem seðlabankastjóri telur svo mikilvægt að fá að klára í friði fyrir reiðiöldinni í þjóðfélaginu, verður ekki betur lýst en með þessum orðum;

 

Ef við för­um yfir það, þá er al­veg ljóst að þeir sem eru í þess­ari aðstöðu, bæði að fá lán út úr banka­kerf­inu, koma upp fé­lög­um í er­lendri eigu, fela eign­ar­haldið, fá arðinn út úr kerf­inu - bæði taka þeir þá ekki geng­isáhættu á Íslandi, þeir borga ekki skatta, hugs­an­lega, á Íslandi og eru ósýni­leg­ir. En eft­ir að höft­um var aflétt í áföng­um hafa þeir getað komið með pen­ing­ana aft­ur inn í ís­lenskt hag­kerfi á 20% af­slætti, að meðaltali,“ sagði Guðrún.

 

Þetta er það sem ríkisstjórnin er í raun að gera.

Að ryðja út heiðarlegu fólki fyrir Aflandskónga og Hrunverja.

Þetta er það sem heiðarlegt sjálfstæðisfólk ver með kjafti og klóm þessa dagana, beina aðför að borgaralegu þjóðfélagi, borgarlegum kapítalisma, í þágu aflandsfjármagns sem var sturtað úr hagkerfinu fyrir Hrun í vasa aflandsfélaga.

 

Og þegar maður spyr sig, af hverju gaf ríkisstjórnin kröfuhöfum gömlu bankanna u.þ.b. 500 milljarða miðað við þegar samþykktan stöðugleikaskatt, að þá leggur maður eyrun við sögnum um að hinir erlendu hrægammar voru fyrir löngu orðnir leiðir á biðinni, og seldu þessum sömu aflandskrónueigendum hrakkröfur (kröfur keyptar innan við 10% af nafnverði) sínar með góðum hagnaði.

Hrægammarnir innleystu hagnað, hinir innlendu auðmenn treystu á pólitísk ítök sín við að fá allt sem ekki var naglfast (það er hægt var að leysa skammlaust í erlendan gjaldeyri).

Sem gekk eftir.

 

Guðrún Johnsen bendir á flókna svikamyllu, með fullri þátttöku seðlabanka og ríkisstjórnarinnar, sem í raun er glæpur gagnvart almenningi sem þurfti að borga Hrunið fullu verði.

Meðan gerendurnir eru með allt sitt á þurru og fá í raun að eignast Ísland.

Er þetta lið ekki til dæmis búið að kaupa upp lungað af atvinnuhúsnæðinu á höfuðborgarsvæðinu og okurleigan fylgdi i kjölfarið?

Og Gjöfin mikla er óútskýrð.

 

Hvað ætlum við að þegja lengi?

Hvað ætlum við að láta bjóða okkur þetta í langan tíma í viðbót?

Af hverju er ekki hafin sakamálarannsókn á þessu liði?

Eða ef Alþingi vill verða fyrri til, og reyna að sættast við þjóð sína, að það skipi Opinbera rannsóknarnefnd, sem fær  vald til að rannsaka allt.

Allt.

Án nokkurrar leyndar, án þess að nokkur yfirhylming verði liðinn.

 

Hættum að láta mata okkur á svona bulli eins og að afi eða langafi forsetafrúarinnar hafi verið Pírati eða aflandari.  Fjölskylda hennar kemur Íslandi ekki við á neinn hátt.  En þeir sem moldvirði þyrla, þeir framleiða svona tilbúinn æsing á færibandi, svo eitt orð heyrist ekki.

Rannsókn.

Hvort sem hún er opinber eða sakamála.

Það eru einu orðin sem við eigum að ljá eyra.

 

Það gista núna fangageymslur í Brussel sekir menn sem töldu sig í krafti valda sinna vera ósnertanlega.  Í Suður Ameríku hafa gamlir herforingjar einnig þurft að sætta sig við dóm réttlætisins.

Á Íslandi höfum við fangelsað verkfæri, hálaunuð að vísu en verkfæri engu að síður.  Gerendurnir hafa sloppið fyrir utan einn, og stjórnmálamennirnir í vasa þeirra eru ósnertanlegir, og halda grimmt áfram að koma milljörðum í vasa húsbænda sinna.

 

Af hverju er þetta lið ósnertanlegt??  Af hverju líðum við völd þeirra og áhrif.

Af hverju gefum við umheiminum nýjan tón, að Íslendingar líði ekki lengur fjárglæpamenn, og leppa þeirra?

 

Það er ekki afsökun þessara fjárglæpamanna að stjórnmálamenn í vasa þeirra hafi gert glæpi þeirra löglega, sbr þessi orð Guðrúnar:

 

Hún sagði það þó ljóst að ef stjórn­mála­menn eru studd­ir af auðjöfr­um sem hafa efn­ast á því að fara á svig við lög­in væri hætta á því að reglu­verkið væri sett upp þannig að „þess­ir gern­ing­ar“ væru gerðir lög­lega.

 

Hinir dæmdu í Brussel brutu ekki lög, því þeir voru lögin.  En sú afsökun dugði skammt þegar á reyndi, það var eðli verknaðarins sem var metinn, ekki lögin sem þeir settu sjálfir.

 

Við þurfum Uppgjör á Íslandi, og öll hin fjölmörgu fórnarlömb Hrunsins, þurfa bæði réttlæti, og bætur.  Alt að 10.000 fjölskyldur misstu heimili sín, og ótalmörg fyrirtæki voru tekin eignarnámi af bönkunum.  Að ekki sé minnst á þann ótal fjölda, jafnt heimila sem fyrirtækja sem sættu afarkostum.

Samfélagið okkar mun alltaf krauma af beiskju og reiði þeirra sem eiga um sárt að binda.  Verður alltaf eins og gjósandi eldfjall ef ekkert réttlæti nær fram að ganga.

"Af hverju látið þið svona" hafa ótal menn með allt sitt á þurru, spurt í blaðagreinum, sem og á öðrum vettvangi.  Alls ófærir um að setja sig í spor náungans.  Skilja ekkert í reiðinni.

 

Og þessu verður að linna.

Við þurfum nöfn kröfuhafanna uppá yfirborðið, við þurfum nöfn aflandseigandanna uppá yfirborðið, við þurfum nöfn þeirra sem ætla að þurrka upp gjaldeyrissjóð landsmanna í hinu "góða" samstarfi ríkisstjórnar og seðlabanka.  Já og reyndar stjórnmálastéttarinnar allrar, því hærri hróp heyrist í mállausum manni en í stjórnarandstöðunni á þingi, hvað varðar þetta rán og rupl.

Við þurfum rannsókn.

Enn og aftur, við þurfum rannsókn,.

 

Eina val gerandanna er samstarf.

Sem þýðir að margt er hægt að fyrirgefa.

Eða ekkert verður fyrirgefið, ef undanbrögðum þeirra linnir ekki, og þjóðin þarf að neyða þá í vitnastúkuna.

 

Ríkisstjórnin okkar er gjaldþrota.

Hún er þátttakandi í svikamyllu.

Með auð gegn þjóð.

 

Hún hefur engan trúverðugleika.

Hún er eitt stórt aflandsfélag.

Og því miður er stjórnarandstaðan deild í því aflandsfélagi.

 

Látum ekki stuðningsmennina blekkja okkur þegar þeir benda á hina.

Segum þeim að ærlegt fólk bendi fyrst á sína, og krefur síðan hina um það sama.

Krefjumst þess að þeir leggi niður vopnin, það eru þeir sem viðhalda óöldinni.  Ekki höfðingjarnir sem þeir styðja. 

 

Því höfðingjarnir eru ekkert, búnir að vera.

Gjaldþrota, gjörsneyddir öllum trúverðugleika. 

Þeir settu reglurnar.  Þeir gerðu gamblið löglegt.

Þeir hafa ekki neitt tilkall til að stjórna þessari þjóð.

 

En þá verðum við að snúa bökum saman.

Krefjast rannsóknar, krefjast réttlætis.

Krefjast Uppgjörs.

 

Því þetta gerðist á okkar vakt.

Og það er okkar að klára dæmið.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

 

„Ruðningsáhrif aflandsfélaga“