Er gengið of langt??

 

Er gengið of skammt??

Svarið liggur ekki í að benda á meðalhóf því annað hvort virka aðgerðir til að skera á smitleiðir, eða þær virka ekki.

 

Og útbreiðsla veirunnar í dag sýnir að aðgerðir í þriðju bylgju hafa komið of seint, það má segja að múrar sem hafa verið byggðir um svæði til að loka hana inni, hafa verið byggðir þegar veiran var þegar sloppin út og hafði dreift sér víðar.

En þau mistök réttlæta kannski ekki að loks þegar veiran er hamin, að þá séu múrar byggðir um of stórt svæði.

Aðalatriðið er að það sé gert sem þarf, en helst ekki meir en það.

 

Spurningin er um markmið og lærdóm.

 

Ef markmiðið er að hamla útbreiðslu veirunnar, koma í veg fyrir hópsýkingar og nýta smitrakningu og sóttkvíar til að þrengja þannig að veirunni að hún hörfi og jafnvel fjari út, þá má nýta þann lærdóm að veiran er lítt að smitast á almannafæri, spritt og fjarlægðarmörk sjá til þess.

Eins virðist vera hægt að veita ýmsa þjónustu ef ýtrustu smitvarna sé gætt, grímuskylda, sótthreinsun og svo framvegis.

 

Þess vegna þarf ekki að loka og læsa öllu líkt og gert var í vor, og það má líka hlusta á tillögur rekstraraðila eða þeirra sem bera ábyrgð á viðburðum og þjónustu, um hvernig hægt er að halda hlutunum gangandi en um leið lágmarka hættu á smiti milli fólks.

Þetta er sérstaklega mikilvægt ef menn setja sér ekki það markmið að útrýma veirunni úr samfélaginu líkt og gert var í vor, því það er ekki hægt að lifa í höftum endalaust.

Og skaðsemi eilífra lokana þarf að íhuga í því samhengi.

 

Þetta er eitthvað sem sóttvarnaryfirvöld hafa reynt að gera, að hafa sóttvarnir sem minnst íþyngjandi, og um leið að nýta alla reynslu og lærdóm til að slípa til tillögur sínar, bæði varðandi að herða aðgerðir eða slaka á þeim.

Margir kvarta, og eiga að kvarta, raddir ólíkra sjónarmiða þurfa að heyrast, og þó sérfræðingar okkar viti margt, sem og mest miðað við okkur hin, þá getur hlustun á marga bætt í þann þekkingarbrunn, svo hægt sé að segja að margir vita til samans meira en þegar lítt er hlustað.

Þess vegna eru upplýsingarfundirnir svo mikilvægir, þess vegna er spurningar fjölmiðlafólks svo mikilvægar, þess vegna er lifandi umræðu í blöðum og ljósvakamiðlum svo mikilvægar.

Og sjálfsagt má einhverja fróðleiksmola finna líka hér í netheimum.

 

Margt má gagnrýna,það voru skelfileg mistök að opna landið án seinni skimunar núna í sumar, og vantrú í stað snerpu einkenndu fyrstu viðbrögð sóttvarnaryfirvalda í upphaf þriðju bylgjunnar.

Þó menn vissu að auðveldast er að kæfa svona bylgjur í fæðingu, þá var eins og óttinn við nagið gegn sóttvörnum, nag sem nær djúpt inní ríkisstjórn Íslands, hægði á öllu, líkt og það væri efast um að stuðningur stjórnvalda að baki væri heill.

 

En þetta var þá, og aðeins minnst á til að ítreka þörfina á lærdómi.

Þeim brýna lærdómi að viðurkenna mistök sín og láta þau ekki henda aftur, nóg verður að nýjum sem munu banka upp á.

 

Ein slík er sú rökvilla að halda að það sé hægt að leiðrétta fortíðina með því að gera of miklar kröfur til framtíðarinnar, sígild villa sem hrjáir marga foreldra að ætla að þau geti bætt fyrir sín mistök með því að reyna hindra að börn þeirra fái þroska gegnum sín.

Önnur er að fyrst að það var látið undan þrýstingi þröngra hagsmuna að opna landamærin til að hleypa veirunni inní landið, að þá megi endurtaka slíkt þegar hagsmunirnir hafa aftur safnað liði innan ríkisstjórnar Íslands.

 

Lykilatriði að fólk trúi því að í þetta sinn sé barist til sigurs.

Það sé haldið út þangað til að mannlíf geti gengið hérna nokkuð eðlilegan gagn.

 

Til þess markmið.

Til dæmis jól án Kóvid.

 

Það er margt vitlausara en það.

Kveðja að austan.

Staðfestir í meginatriðum tillögur sóttvarnalæknis

Umræðan um bastarðinn.

 

Sem kenndur er við Nýja stjórnarskrá og er sprottinn uppúr ósigri hrægamma og Evrópusinna í ICEsave þjóðaratkvæðinu, og þjónar þeim eina tilgangi að koma í veg fyrir slík þjóðaratkvæði í framtíðinni, reyndar bónus að auka flækjustig laga svo þau nýtist aðeins þeim sem ráða yfir miklum fjármunum.

Glímir við þann meginvanda að þjóðinni er slétt sama.

Og því þarf að dæla inní hana pening hraðar en sandi er dælt úr Landeyjarhöfn svo hún endi ekki uppí Þjóðminjasafni, á sömu hillu og fár eins og var um hundinn Lúkas eða stórhættulegt iðnaðarsalt svo einhver dægurflugan sé nefnd.

 

Svona hefur þetta gengið eftir ár eftir ár, unga fólkið sem barðist hatramt fyrir þessum hagsmunum hinna fjársterku, er orðið miðaldra, þeir sem voru miðaldra eru orðnir gamlar, og þeir sem voru gamlir, eru gleymdir.

Alltaf hjárænulegra eftir því sem lengra er liðið frá þeim atburðum sem skópu bastarðinn, alltaf augljósara að þessi umræða er ekki sjálfbær, á engar rætur í heilbrigða umræðu útí samfélaginu.

Væri í raun sjálfdauð ef hagsmunirnir leyfðu andaslitur hennar.

 

En af hverju núna??

Af hverju núna í miðjum heimsfaraldri??

Heimsfaraldri þar sem enginn veit um langtímaafleiðingarnar.

Á stjórnkerfi, almannafrið, heimsfrið.

Eða hvernig einstakar þjóðir ætli sér að komast heilar frá honum.

 

Þá er bastarðurinn hennar Jóhönnu settur á flot enn einu sinni.

Jafn tilgangslaus og fyrr.

 

Ég skil reyndar almannatenglana sem fá borgað fyrir að skipuleggja svona umræðu, þetta er jú bara vinnan þeirra.

En að einhver skuli nenna að taka þátt í henni.

Það skil ég ekki.

 

Væri bara ekki nær að hækka launin hjá Ruv svo starfsmenn þess þurfi ekki svona fóður utan úr bæ??

Ég bara spyr.

Kveðja að austan.

Tillögur stjórnlagaráðs ekki greyptar í stein

Smitvarnir halda.

 

Persónulegar þar sem eldra fólk og fólk í áhættuhópum gætir sérstaklega að sér.  Forðast hópamyndanir, takmarkar samskipti sín við ættingja og vini, notar grímur og sprittar sig betur en gömlu góðu rónarnir sem þóttu fátt betra en gott spritt, þó þeir neyttu þess meir innvortis en útvortis.

Samfélagslegar þar sem settar eru hömlur á samkomur, fjölda fólks sem má deila sama viðburði, fjarlægðartakmarkanir, eða hömlur á starfsemi sem eðli málsins vegna ýta undir nálægð fólks, þar fremst í flokki allt sem tengist brennivínsberserkjum.

Smitrakningar og sóttkví þeirra sem á einhvern hátt hafa hugsanlega umgengist smitbera, vissulega alltaf eftir á, en ef kjarkurinn er nægur til að draga stóran hring um þekkt smit, þá smátt og smátt einangrast veiran og tækifæri hennar til að dreifa úr sér dregst saman líkt og fylgi ógæfufólksins sem tók að sér böðulshlutverk fyrir innlenda og erlenda hrægamma eftir Hrun, þó vissulega hafi veiran ennþá forskot á uppdráttarsýki VG og Samfylkingarinnar á síðustu stjórnarárum þeirra Steingríms og Jóhönnu.

Og ekki hvað síst, þá hefur tekist að vernda Öðlinga þjóðarinnar, fólkið sem hefur skilað sínu, börnum og barnabörnum, að ekki sé minnst á dugnaðinn við að koma þjóðinni frá hestöld inní tækniöld.  Fólkið sem hlúð er að á hjúkrunarheimilum þjóðarinnar, og við höfum náð að forða þeirri smán að veiran kæfi það lifandi.

 

Það er í raun okkar stóri sigur, sem segir að við erum siðuð þjóð, við höfum haldið haus, við hlustuðum ekki á þær raddir og þau öfl sem sögðu að heiðnir forfeður okkar sem köstuðu slíku fólki fyrir Ætternisstapa, hefðu kunnað hagfræði andskotans, Exel þeirra segði að það væri ódýrara að fórna en að verja.

Þau hefðu jú dáið hvort sem er líkt og má lesa í færslum og athugasemdum hér á Moggablogginu.

 

Smitvarnir halda.

Og hafa haldið áður.

 

Þar liggur ógnin og efinn.

Flærðin segir að fyrst að þau halda þá sé ekkert eða lítið að óttast.

Og smá aur á milli vasa galdrar fram greinar eftir kvensjúkdómalækni í Harvard.

 

Sem væri sök sér því þjóð sem hefur haldið haus og reisn sinni í gegnum aldir, getur það ekki nema vegna þess að mengi fífla er aðeins brot af hinni litríku flóru fólks sem gerir þjóð að þjóð.

Þau gefa lífinu lit og mannlífinu hluta af fjörbreytileik sínum, en ef fjöldi þeirra fer fram úr hófi þá er samkeppni lífsins það hörð, og hinn bitri raunveruleiki baráttunnar um brauðið það harður, að slíkt endar alltaf á einn veg.

Veg, sem orð eins og útrýming, útdauður, horfinn, eru notuð til að lýsa.

 

Vandinn er að þessi takmarkaði hópur samborgara okkar, sem í raun þarf ekki margar fingur og tær til að telja, er hlutfallslega mjög fjölmennur í Flokknum, sem á og rekur ríkisstjórn Íslands.

Jafnt þingmenn sem ráðherrar.

Að ekki sé minnst á hið borgaralega blað, sem heldur úti þessum afkima netheima sem við kennum við Moggabloggið.

 

Því þetta snýst ekki um fjölda fífla sem flærðin þarf að fífla, heldur fólkið sem lítur á sig og flærðina sem eitt.

Áróðurinn sem vissulega skaðar ekki að fífli fífl, er aðeins yfirskin yfir einbeittan vilja þröngra hagsmuna sem sjá aur í óheftum faraldri, þá fást eignir ódýrt, þá er margt brotið á bak aftur, réttindi fólks, lífskjör þess og tilvera.

Einbeittan vilja sem nýtir sér árangur sóttvarna sem röksemd um að þær hafi yfir höfuð verið óþarfar, svo vitnað sé í Frú Sigríði, þessar persónulegu dugðu alltaf.

 

Núna þegar sést til lands.

Gjörgæslan annar veikum, tekist hefur að vernda fólk í áhættuhópum, þá hefst nagið á ný.

Nagið sem opnaði landamærin á sínum tíma og barðist hatramt gegn sóttkví og seinni skimun á landamærum.

Nagið sem ber ábyrgð á annarri bylgjunni, og þriðju bylgjunni.

Og hefur þegar lagt drög að þeirri fjórðu undir merkjum hinnar svokölluðu sænsku leiðar.

 

Það er nefnilega ekki logið á auðinn þegar hann gerir bandalag við andskotann.

Og það er ekki heldur logið á fífl sem kjósa að trúa því sem þau vilja trúa, þó trúin rífist heiftarlega við raunveruleikann.

Sem og að það mun alltaf vera til sú ómennska sem segir um fólkið sem féll, að það hefði dáið hvort sem er.

 

Spurningin snýst um okkur hin sem látum bjóða okkur þetta.

Hvað sem við erum, þá erum við ekki fórnarlömb.

 

Við erum fjöldinn.

Þau eru??

Já hvað eru þau??

 

Hvað eru þau??

Kveðja að austan.

Fjórir á gjörgæslu og tveir í öndunarvél

Árekstrar menningaheima.

 

Meðan við erum eins og við erum og múslimar eins og þeir eru.

Þá blöndumst við ekkert sérstaklega vel.

 

Varla er meiningin að banna hlátur??

Ef ekki af hverju er þá haldið áfram að blanda??

Kveðja að austan.

 

Ættingjar ódæðismannsins handteknir

Mátti hann deyja??

 

Hann var hvort sem er orðinn gamall, áttatíu og eitthvað.

Svona eins og mamma gamla er í dag, eða pabbi áður en hann dó.

 

Verða ekki allir einhvern tímann að deyja??

Svo er það sparnaðurinn  maður, ekki má gleyma því þó ljótt sé frá því að segja.

Að ekki sé minnst á tímasparnaðinn þegar við losnum við að eyða tíma í að heimsækja foreldra okkar, afa og ömmur eða bara fólkið á hjúkrunarheimilum landsins sem á enga að.

 

Eftir allar smittölurnar, eftir allar sóttkvíarnar, alla almannavarnarfundina, þá dó maður á níræðisaldri.

Og hafi einhver haldið að Marbendill hefði dáið um leið og fólk hætti að lesa þjóðsögur Jóns Árnasonar, þá var það svo ekki.

Hlátur hans ómar um netheima, bergmál hans mun líklegast ná inná fund ríkisstjórnarinnar.

Þar sem hagsmunatengdir ráðherrar við lúxusferðaþjónustu, að ekki sé minnst á blessuð börnin, munu segja, "sögðum við ekki, það deyr enginn nema sá sem hefði hvort sem er dáið".

 

Leggja þar með drög að fjórðu bylgjunni með því að grafa undan sóttvörnum í þeirri þriðju.

Líkt og þau grófu undan sóttvörnum í þeirri annarri, eða lögðu granítsteina í grunn hennar með opnun landamæra án undangenginnar sóttkvíar.

 

Því nagið, hið stöðuga nag gagnvart sóttvörnum, seinkar nauðsynlegum aðgerðum, á þann hátt að þegar þær hefðu dugað, þá var ekki gripið til þeirra.

Og þegar það var gert, það var það of seint, veiran hafði þegar borist út fyrir þá múra sem átti að halda henni inni.

Með þeim afleiðingum að sóttvarnir lokuðu þjóðina inni, en veiran gengur laus.

 

Frelsi hennar til að veikja, er frelsið sem var varið.

Með því að láta allar varnir vera eftir á, smitleiðum var lokað þegar þær höfðu smitað.

Í stað þess að loka þeim áður og kæfa þar með veiruna áður en hún náði að grafa um sig.

 

Í dag erum við í fjötrum sóttvarna.

Og á þeim virðist enginn endir vera.

 

Huggunin er að ennþá hafi heilbrigðiskerfið haldið, að þeir sem veikjast hafi fengið þá umönnun og meðhöndlun að þeir lifi af, að þeir fylli ekki út talnatálkinn sem telur dauðsföll.

Sá dálkur telur ekki bæklun eða veiklun af völdum veirunnar, það er harmur einstaklingsins, sem er léttvægur metinn ef frelsi veirunnar er undir.

 

Deyi samt einhver, þá mátti hann bara deyja.

Hefði dáið hvort sem er segir fólkið sem berst dag og nótt fyrir frelsi veirunnar.

 

Deyi fleiri, þá hefðu þeir hvort sem er dáið, sökum aldurs, undirliggjandi veikinda, eða þeir hefðu dáið einhvern tímann seinna.

Allt aukaatriði miðað við þann heilaga rétt veiru, þessarar minnstu einingar lífs sem við þekkjum, til að fá að vera hún sjálf, að fá að fjölga sér, að fá að gera það sem hún var sköpuð til að gera.

 

Veikja og drepa.

Okkur hin.

 

Þess vegna er aldurinn tekinn fram, þess vegna eru undirliggjandi veikindi tekin fram.

Þess vegna er allt tínt til sem dregur úr alvarleik farsóttarinnar, þess vegna er hamast á sóttvarnaryfirvöldum, ýtt undir tortryggni, nauðsynlegar aðgerðir sagðar óþarfar, alltof strangar miðað við meðalhóf og tilefnið.

Síðan sagðar sögur af þjóðum sem höfðu ekki gripið til svona strangra aðgerða, höfðu landamæri opin, sem tókust á við veiruna með grímu og persónulegum sóttvörnum.

Og þó fólk smitist, þá sé enginn að deyja.

 

Þegar fréttir berast um hertar aðgerðir, jafnvel lokanir samfélaga, og að dauðsföll séu á uppleið eftir því sem veiran fær að grafa um sig, þá eru þær fréttir hundsaðar, aðeins fjölgað í hinum logandi ljósum sem leita að dæmum um mildari sóttvarnir, eða að dauðsföllum hafi ekki fjölgað í takt við fjölgum smita.

Og þegar hin logandi ljós finna ekki fleiri dæmi, smitum fjölgar í Svíþjóð, aðgerðir eru hertar í Þýskalandi, stjórnvöld í Bretlandi boða samfélagslegar lokanir, dauðsföllum fjölgar um alla álfuna, þá er hálmstrá áróðursins að til séu sérfræðingar sem segja að baráttan sé tilgangslaus, að ekkert annað sé í boði en að leyfa veirunni að drepa, þar til hún finnur ekki fleiri til að drepa.

Flestir sem deyja er hvort sem er fólk sem myndi deyja fyrr eða síðar.

 

Mátti deyja.

Jafnvel nauðsynleg hreinsun fyrir kerfið.

 

Á meðan gengur veira laus.

Frelsi hennar er varið.

Þó annað sé sagt.

 

Spurningin er.

Hve margir þurfa að deyja til að ekki sé lengur spurt;

Mátti hann deyja??

 

Hve margir þurfa að deyja til þess að ekki sé lengur minnst á aldur eða undirliggjandi veikindi??

Hve mörg þurfa fórnarlömbin að verða til þess að þaggað sé niður í þessum röddum??

 

Svarið við þeirri spurningu er um leið svarið um stöðu mennskunnar.

Eða sið í samfélagi okkar.

 

Það átti samt aldrei að spyrja.

Kveðja að austan.

Það gleymdist að hálshöggva dómarann.

 

Í gamla daga, á meðan það var raunveruleiki að óvinveittur her myndi ræna, rupla og drepa, ef hann næði að brjóta sóttvarnir á bak aftur, þá var örugglega til dæmi um fólk, frjálshyggjufólk, sem sagði:

Ég má spássera fyrir utan borgarmúrana, í nafni frelsis, opnið þið borgarmúrana.

Og það er fræðilega hugsanlegur möguleiki á að vel mútaður dómari, hefði sagt, þegar sú ólíklega staða kom upp að fíflið og fávitinn hefði krafist réttar síns að ;

"Dóm­ur­inn sagði aðgerðir sem þess­ar „ekki endi­lega“ geta verið gagn­leg­ar sem vörn gegn kór­ónu­veirufar­aldr­in­um,"

 

En ef sá fræðilegi möguleiki hefði átt sér stað, þá væri enginn til frásagnar um hann.

Og sagan býr við þann veikleika að einhver þarf að vera á lífi til að skrá hana.

 

Þess vegna er lærdómur hennar til þýskra stjórnvalda sá sem sagður er í fyrirsögn þessa pistils.

Dómari sem segir að fífl og fávitar, þó þeir kenni sig við frjálshyggju, sem vilji opna borgarhlið svo óvinurinn geti sótt inn, drepið, rænt og ruplað, hann er ekki lengur dómari.

Hafi hann samt sagt að réttur fífla og fávita sé að sýkja náunga sinn, þá bara gleymdist að hálshöggva hann.

 

Þetta er ekki flókið. 

Aðeins úrkynjun nútímans fær stjórnvöld til að bregðast ekki rétt við.

 

Á meðan drepur veiran.

Fyrir utan borgarhliðin.

 

En henni á að hleypa inn.

Kveðja að austan.

Dómstólar halda börum opnum

Mogginn á batavegi.

 

Ár og dagar síðan hann flutti skrumskælda frétt (bein útsending Andersen með Tegnel) um alvarleik farsóttarinnar, enn lengra síðan að beinlínis hallað var máli í fréttaflutning (engin smit við tvöfalda skimun), ófréttir varla á stangli.

 

Ef ekki hefur verið fenginn andasæringarmaður frá kaþólsku kirkjunni til að skvetta vígðu vatni á hægri öfgann, þá hljóta eigendur blaðsins að hafa fattað að ekki er gáfulegt að vera bendlaður við blað þar sem hluti ritstjórnar vinnur markvisst að því að fækka stórum hluta lesenda blaðsins, ekki með leiðinlegu efni því Mogginn er ferskur sem fyrr, heldur með því að berjast fyrir ótímabæru andláti þeirra undir yfirskininu, "Förum sænsku leiðina".

Morgunblaðið hefur nefnilega verið hluti af óvæginni áróðursherferð sem á sér rætur í innsta kjarna Sjálfstæðisflokksins, þar sem jafnt hefur verið vegið að Bjarna formanni sem og kjarnafylgi flokksins, eldra fólki.

 

Það er mál að linni sagði Þórarinn Guðnason hjartalæknir á feisbókarsíðu sinni, og frjáls blaðamaður fékk að gera frétt um og fékk áberandi pláss á Mbl.is.

"Mik­il er ábyrgð þeirra sem leggja til óheft­ari smit í land­inu og tala gegn okk­ar bestu sér­fræðing­um í smit­vörn­um, sem nú eiga und­ir högg að sækja í þjóðfé­lagsum­ræðu og hjá ákveðnum hóp­um".

Orð hans ættu að vera skyldulesning öllum þeim sem taka mark á niðurrifsfólkinu, það þarf nefnilega tvo til svo sóttvarnaryfirvöld eiga undir högg að sækja í umræðunni, illviljann sem grefur undan og fólkið sem er nógu vitgrannt til að trúa honum.

Kannski hafa eigendur Morgunblaðsins skynjað, að þó þau séu nógu efnuð til að byggja upp múra og kastalaveggi í kringum sig, að þá er utan þeirra fólk, lifandi fólk; "get­um við verið að tala um að það sé afi þinn, amma, faðir eða móðir eða jafn­vel lang­veiki litli bróðir þinn eða frændi sem verður snúið við á bíla­plani Land­spít­ala í Foss­vogi", og múrar verða ekki byggðir um allt þetta fólk.

 

Vatnaskilin í fréttamennsku Morgunblaðsins urðu síðan í gær þegar frjáls fréttamaður fékk að vekja athygli á sönnu, raunsönnu bréfi Ólafs Jóhanns Ólafssonar rithöfundar til þjóðarinnar sem hann birti í Morgunblaðinu, en var í kjölfarið birt í heild sinni á Mbl.is.

Eftir það bréf ætti öllum að vera ljóst hvaða viðrinisháttur það er að tala niður alvarleik veirunnar, eða hampa fólki sem beinlínis lýgur og blekkir í þágu myrkurs og dauða líkt og skrifara Reykjavikurbréfsins varð á núna nýlega.

Allavega veit viðkomandi að sá viðrinishátturinn verður ekki falinn bak við orðskrúð, slepju eða aulahúmor, nakinn á berangri blasir sannleikurinn við, jafnt sjáandi sem blindum.

 

Gefum Ólafi orðið áður en vikið er að orðum Kára í viðtengdri frétt;

"Nú erum við stödd í nýrri bylgju og ólíkt því sem áður var erum við ekki sam­stiga leng­ur. Það er stutt í þræt­urn­ar sem við get­um verið svo dug­leg við. Sótt­varna­lækn­ir er tal­inn ganga of langt. Þríeykið þarf að tönnlast á sömu leiðbein­ing­un­um við okk­ur eins og ung­ling á mótþróa­skeiði.

Það spyrst út að óein­ing sé í rík­is­stjórn. Og spek­úlönt­um og sum­um stjórn­mála­mönn­um þykir þetta heppi­leg­ur tími, nú þegar far­ald­ur­inn geis­ar og sjúkra­hús eru byrjuð að fyll­ast, að viðra kenn­ing­ar sín­ar um frelsi ein­stak­lings­ins sem þeir lásu kannski um þegar þeir voru ung­ir og mót­tæki­leg­ir en eiga lítið er­indi í því stríði sem nú er háð – við óvin sem kann ekki einu sinni þá kurt­eisi að klæðast ein­kenn­is­bún­ingi svo við sjá­um hann á færi.".

Bad timing, það er bara svo.

 

Hafi maður samt efast um batann, þá sannfærðist ég þegar ég las þessa frétt um smittölur dagsins, blaðamaðurinn þurfti þess ekki, hann hefði til dæmis alveg getað vitnað í Sjakalann, en hann vitnað í orð Kára okkar klára á Bylgjunni í morgun.

Sumir, lesist frjálshyggja Sjálfstæðisflokksins, vilja að sögn Kára kljást við faraldurinn með því að hundsa hann.

"Það er hægt að rök­styðja á ýms­an máta þá leið en mér finnst hún ansi óaðlaðandi vegna þess að þú ert raun­veru­lega með því að fórna þeim sem eiga und­ir högg að sækja, gömlu fólki, því sem er með und­ir­liggj­andi sjúk­dóma. Ef þú ætl­ar að fara þá leið að reyna að hemja þessi smit er al­veg nauðsyn­legt á landa­mær­um að hafa tvö­falda skimun,“ sagði Kári.

Nokk­ur umræða hef­ur verið í þriðju bylgju far­ald­urs­ins um að fara ekki í eins harðar sótt­varnaaðgerðir vegna áhrifa þess á aðra þætti í sam­fé­lag­inu en Kári ef­ast um að til sé milli­leið. Annaðhvort hemji maður út­breiðsluna eða leyfi veirunni að flakka: „Ég held að milli­leiðin sem menn eru að tala um sé bara ósköp ein­fald­lega ekki til".

 

Millileiðin er ekki til, það liggur í raunheimi veirunnar, að annað hvort er skorið á smitleiðir hennar, eða hún smitar.

Vatn rennur ekki uppá móti þó þingmenn og ráðherrar Sjálfstæðisflokksins segi að það geri það ef því er sagt að gera það, rigning verður ekki þurr þó við viljum ekki blotna, orð eða vilji breyta engu án aðgerða í þá átt.

 

Það eru sóttvarnir sem halda veirunni í skefjum, áður en gripið var til þeirra, þá drap hún og þau dráp voru í veldisvexti.

Vilji menn ekki sóttvarnir, þá eiga menn að viðurkenna alvarleik hennar og hætta að vitna í meint dánarhlutfall sem voru afleiðing af ströngum sóttvörnum.

Geri menn það ekki þá ljúga menn og blekkja í annarlegum tilgangi.

Og þegar dauðinn er undir þá lýsir slíkt alltaf botnlausri mannvonsku eða illsku.

 

Alvarleikinn getur verið sá að það séu ekki neinir góðir kostir í stöðunni, ef veiran grefur um sig og blossar alltaf upp á ný.

Það er ekkert að því að ræða þá stöðu, en sú umræða þarf að byggjast á staðreyndum, ekki falsi, eða blekkingum.

 

Það er staðreynd að veiran hefur komið mishart niður á þjóðum, en gagnályktunin, að fyrst sumar þjóðir hafi sloppið betur en aðrar án sýnilegra skýringa, að þá hljóti allar þjóðir að gera það, er röng.

Það er staðreynd að þessi farsótt er margfalt skæðari en venjuleg flensa og þó hún virðist helst drepa eldra fólk og fólk með undirliggjandi sjúkdóma, þá er ekkert vitað um langtímaáhrif hennar á ungt fólk.  Nema að þau geta verið alvarleg.

 

Og það er staðreynd að það er hægt að útrýma smitsjúkdómum, þeir sem halda því fram að veiran sé komin til að vera, og að það sé ekkert hægt að gera en að láta hana veikla og drepa, hafa því rangt fyrir sér, í versta falli ljúga vísvitandi þar um.

Það er ekkert dularfullt við veirur, þær þurfa smitleiðir og með nýjustu tækni eru þær hvergi óhultar, geta hvergi falist.

Að útrýma þeim er aðeins spurning um vilja.

 

Eins verða menn að hafa í huga að hver dagur sem líður án þess að veirunni er leyft að drepa, er dagur sem færir okkur nær lækningu.

Ekki bara bólusetningu heldur líka lækningu.

Af hverju þá asinn við að fella niður varnir á meðan veiran er ennþá svona mannskæð, ef menn hafa þá ekki viljann til að útrýma veirunni??

 

Þeirri spurningu sem og margri annarri getur venjulegur maður ekki svarað.

Vegir drottins eru vissulega órannsakanlegir en botnlaust díki illskunnar er og verður alltaf venjulegu fólki óskiljanlegt.

 

Þess vegna eigum við að standa ístaðið.

Vernda okkar fólk í umræðunni fyrir falsi og blekkingum áróðursins.

Leyfa samt öðrum röddum að heyrast og mismunandi sjónarmiðum að ræðast.

Gera bara kröfuna um að menn haldi sig við staðreyndir.

 

Þannig hefst þetta.

Á þann hátt að við minnumst þessa tíma með stolti.

 

Við gerðum okkar besta.

Við héldum haus.

Kveðja að austan.

60 innanlandssmit í gær: 36 innan sóttkvíar

Skammist ykkar svo.

 

Allir sem einn, allir sem þrír.

Skammist ykkur til að lesa þessa grein.

Ef þið skiljið hana, ekki skammist ykkar þá til að lesa hana aftur

Og aftur.

 

Munið svo að það er merki um þroska, og vit, að kunna að skammast sín.

En heimsku að lemja hausinn í stein.

 

Það má vissulega færa rök fyrir því að uppgjöf gegn ógnum og aðsteðjandi óvini, sé alltaf skynsamlega leiðin.

Leið ótta og þrældóms undir oki er kannski sú sem reynir síst á, og alltaf má finna sér þægilegan sess, hvort sem ógnin og dauðinn er kenndur við kommúnista, nasista eða kóvid.

Og lengi má lifa í voninni um að það séu aðrir sem þjást, aðrir sem deyja.

 

En yfir þá lífslygi má ekki breiða hjúp falsi og blekkinga.

Þessi veira er margfalt banvænni en flensa.

Ritstjóri Morgunblaðsins vitnaði í lygara í Reykjavíkurbréfi sínu sem staðhæfði að "Við vitum það núna að þótt 45.000 líf hafi verið skrifuð á opinberan reikning kórónuveirunnar slokknaði aðeins þriðjungur þeirra af hennar völdum! Hrært var í tölunum til að belgja upp kórónuveiruna til að réttlæta skipulagða eyðileggingu efnahags okkar og fjölda fyrirtækja og mannslífa. Við vitum og höfum vitað það lengi að árlega deyja 25 þúsund manneskjur af hefðbundinni flensu. ", og maður spyr sig hvað gengur ritstjóranum til að slá fram svona staðhæfingum án þess að ganga í skugga um á hvaða rökum þær eru byggðar.

 

Er það trúlegt að læknar, vísindamenn, sóttvarnaryfirvöld allrar heimsbyggðarinnar séu að ljúga til um alvarleik veirunnar??, og hvaða heimildir liggja að baki þeirri fullyrðingu??

Þær finnast ekki við netleit, en einföld leit upplýsti um dánartölur vegna flensu í Bretlandi segir hana vera síðustu 5 ár, 7.500. 15.000. 22.000, 4.000 og 8.000.

 

Hvaða blekking er það að ljúga til um fordæmalausa dánartölu, hækka hana úr 22.000 í 28.000 og fullyrða síðan að slíkt sé árlegt mannfall??

Hvað gengur þessu fólki til og hvað gengur þeim til sem vitnar í lygar þess og blekkingar.

 

Eða hvað gengur þingmanni Sjálfstæðisflokksins sem rífur kjaft, kallar lækninn sem ber þungann af kóvid vörn Landsspítalans grillara, þegar viðkomandi fann sig knúinn til að vekja athygli á þekktum staðreyndum faraldursins.

Ef menn eru ósammála tölunum, telja sig vita betur, þá upplýsa þeir það, en svara ekki staðreyndum með skítkasti.

Ekki ef skítkastið er hugsað til að grafa undan sóttvörnum þjóðarinnar.

 

Kjósi menn uppgjöfina, kjósi menn leið dauðans, sænsku leiðina sem kennd er við hjarðónæmi, þá eiga menn að viðurkenna þann óhjákvæmilega kostnað sem því fylgir.

Alvarleg veikindi, dauði

 

Og orð og skítkast fá því ekki breytt, menn eru jafn dauðir þó einhver þingmaður eða ráðherra Sjálfstæðisflokksins segi að þeir séu það ekki heldur sprelllifandi.

Menn eru jafn veiklaðir, þó þeir skrimti, þó þeim sé sagt að þetta sé meinlaus flensa.

Því orð rífast aldrei við raunveruleikann.

 

Og þetta vita talsmenn dauðans.

Annars væri lygin og blekkingin ekki þeirra aðalvopn.

 

Ég ef að þeim dugi að skammast sín.

Kveðja að austan.

„Ég var bara heppinn“

Öflugasta sóttvörnin á dauðans alvöru tímum.

 

Er að setja herlög á hægri öfga, hvort sem þeir eru í Sjálfstæðisflokknum, í fjölmiðlum, eða annars staðar þar sem grafið er undan sóttvörnum þjóðarinnar.

Það eru mannslíf í húfi, og þetta fólk hættir ekki fyrr en það veit að persónulega ber ábyrgð á dauða fjölda samlanda okkar.

Og þá mun það næra óeðli sitt með því að segja; "Það hefði dáið hvort sem er".

 

Vissulega höfum við ekki her, og lögregluembætti okkar eru undirlögð pótintátum, í pilsum, sem sækja frama sinn til þessara hægri öfga, og munu því ekki lyfta litla fingri til að rannsaka eða stöðva þessi myrkraröfl sem knúin eru áfram af þröngum hagsmunum fjársterkra einstaklinga sem hafa byggt auðlegð sína á Ferðamannalandinu Íslandi.

En við höfum samt her, eða allavega þá erum við í varnarsamstarfi við  öflugasta herveldi heims, sem væri í lófa lagi að senda hingað harðsnúna sveit herlögreglumanna til að framfylgja lögum þar um, þó þau lög yrðu kölluð einhverju sterilseruðu nafni til að gæta meðalhófs gagnvart þeim trúnaði sem afneitar mannamáli eða hlutirnir séu kallaðir sínu rétta nafni.

 

Fólk á ekki að þurfa að deyja vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn er klofinn eða hluti af ráðherrum hans vinna beint gegn sóttvörnum þjóðarinnar.

Fólk á ekki að þurfa að deyja vegna myrkrarafla sem fjármagna lygar, blekkingar og hálfsannleik sem grefur undan sóttvörnum þjóðarinnar.

Því á stríðstímum er svona fólk stöðvað.

 

Bretar hefðu til dæmis ekki átt breik gegn Þjóðverjum ef þeirra fyrsta verk hefði ekki verið að stöðva fólkið sem af annarlegum ástæðum barðist gegn vörnum þjóðarinnar.

Hvort sem það voru njósnir eða úrtöluraddir sem lögðust gegn vörn, en hvöttu til uppgjafar.

 

Það eru skýringar á að læknar okkar berjast dag og nótt gegn þessum vágesti.

"Mik­il er ábyrgð þeirra sem leggja til óheft­ari smit í land­inu og tala gegn okk­ar bestu sér­fræðing­um í smit­vörn­um, sem nú eiga und­ir högg að sækja í þjóðfé­lagsum­ræðu og hjá ákveðnum hóp­um," .

En ef ekki er hlustað á sér­fræðing­ana okk­ar og ef álit þeirra og leiðbein­ing­ar eru sveigð til eða hundsuð er það í al­vör­unni mögu­leg út­koma. Og það get­ur gerst á nokkr­um dög­um vegna veld­is­vaxt­ar smit­anna.".

Að fólk sé sent heim til að deyja.

 

Við eigum ekki að líða þessar raddir.

Við erum lyddur ef við stöðvum þær ekki.

 

Dauðans alvöru tímar þola og þurfa opna umræðu um stefnu og markmið.

En þeir eiga aldrei að líða að lygar og blekkingar vegi að vörn þjóðar.

 

Þar liggja mörkin.

Og þau eigum við að verja.

Kveðja að austan.

„Sendir aftur heim til að deyja“

Fífl hafa réttindi segir Drífa Snædal.

 

Þau mega smita félaga sína, koma öðrum í sóttkví, jafnvel stöðva atvinnu og lífsviðværi þeirra sem virða sóttvarnir og vilja halda þjóðfélaginu gangandi.

Því réttindi fífla er svo sterk, að dauðans alvara þarf að víkja, við megum fara í verkfall, við megum láta eins og ekkert sé.

 

Leitun er að annars eins úrkynjun í mannlegu samfélagi.

En Drífu þarf að virða til vorkunnar, að hún tók stöðu með Hrægömmum eftir Hrun, gegn heimilum, gegn almenningi, gegn samfélagi okkar.

Og líklegast er hún ennþá í sömu hjólförunum.

 

Staðreyndin er samt sú, að það geta allir smitast.

En fífl reyna ekki að forðast smit.

Þau vísa í réttindi, að það séu mannréttindi að vera fáviti á tímum farsóttar.

 

Öll alvöru fyrirtæki losa sig við slíkt fólk.

Og þau segja stjórnvöldum að ef sóttvarnarlög geta lokað á mannleg samskipti, þá geta þau líka lokað á fífl.

Á lögfræðinga, á heimska hægrið sem étur upp Sjálfstæðisflokkinn.

 

Því sóttvörn virkar ekki ef siðblindinginn, fávitinn eða þau sem stjórna ASÍ í augnablikinu, fá frítt spil.

Því sóttvörn snýst ekki um þá 99,eitthvað sem haga sér rétt, það eru þau hin, sem halda að geðþótti þeirra sé æðri öllu, sem eyðileggja allt fyrir hinum.

 

Fjarðarál á allan sóma fyrir að taka af skarið.

Drífa, hún tók ofan fyrir hrægömmunum sem ollu áður óþekktum samfélagslegum hörumungum á friðartíum í Evrópu.

Hverjum hún þjónar veit enginn, hrægammar hafa dregið sig til hlés, gírugir hagsmunir ferðaþjónustunnar hafa grafið um sig í ríkisstjórn Íslands.

Eftir stendur hvað gengur ASÍ til??

 

Sorti hægri öfga í Sjálfstæðisflokknum opinberaði að þeir hafa sýkt jafnvel skynsemismenn, leyfum fólki að deyja sagði þingmaður sem hingað til hefur verið talinn óbrjálaður.

Er svertan komin í ASÍ??

 

Eða var hún þar þegar fyrir.

Bíðandi eftir tækifæri til að brjótast út??

 

Drífa sagði ekki neitt við hrægammanna, ekkert bendir til nema hún hafi verið mjög kát með Útburð heimilanna.

Ekki frekar að hún mótmæli núna aðför kóvid að fjárhag heimilanna.

Í birtingarmynd reiknimótels verðtryggingarinnar sem mælir farsótt sem verðbólgu.

 

Ef eitthvað segir allt sem segja þarf um sölu sálar, um magnsölu sálar fólksins sem hengir sig á flokkinn sem kenndur er við VinstriGræna, eða fólkið sem yfirgaf þann flokk vegna þess að hann var ekki nógu femínískur, þá er það þögnin um áhrif kóvid á verðtryggð lán almennings.

Og það vita þeir sem þegja.

 

Þeir gaspra og hrópa um annað.

Til dæmis um rétt fífla til að smita náunga sinn, vinnufélaga sína, til að skaða fyrirtækin sem halda haus í kóvid, og færa þjóðinni gjaldeyri svo hún geti viðhaldið nokkurn veginn eðlilegum lífskjörum.

Ef skipin sigla í land, ef álverin loka, hvað er þá eftir??

 

Jú þjóð sem lokaði ekki fíflin inn í tíma.

Eða hið aumkunarverða fólk sem barðist fyrir réttindum þess, að fífl megi vera fífl.

 

Sóttvarnir virka ekki nema slíkt fólk sé stöðvað.

Það er sóttvörn að loka ASÍ.

Það er fólk sem á enga samleið með okkur hinum á dauðans alvöru tímum.

 

Því það er fleira en veiran sem ógnar.

Kveðja að austan.

 

 

 

Segir fólk skikkað í launalausa sóttkví