Meira um meintan hálfvitaskap formanns VR.

Þegar sá heggur sem hlífa skyldi, þá vekur það hörð viðbrögð. Þess vegna til dæmis fór hneykslunaralda um heimsbyggðina þegar fréttir bárust af misnotkun friðargæsluliða Sameinuðu þjóðanna á skjólstæðingum sínum í flóttamannabúðum Kongó.  Og  þess vegna brást ég argur mjög þegar ég las ályktun VR og Félags stórkaupmanna.  Látum það vera þó forseti ASÍ gaspri fyrir Samfylkinguna út um allar grundir, það vita það allir að hann gengur með ráðherrann í maganum og er því tryggur sínum flokki, en formaður VR er afrakstur Búsáhaldabyltingarinnar, þeirrar vonar fólks, að refsskák og flokkapukur viki fyrir málefnum og heiðarlegum vinnubrögðum.  En það er ekki nóg að vera laus við spillinguna ef við gerum engar kröfur í staðinn til vitsmuna og þekkingu þess fólks sem við tekur.

Og formaður VR er þar að auki formaður í því stéttarfélagi sem á mest undir því að veikgeðja stjórnmálamenn láti ekki undan ólöglegum kröfum breta og Hollendinga.  Því hagkerfi Reykjavikur er innflutnings og þjónustu hagkerfi.  Í skýrslu Seðlabanka Íslands sem unnin er fyrir fjárlaganefnd Alþingis og leggur mat á hæfi þjóðarbúsins til að greiða af ICEsave láninu, er sagt orðrétt að "Einnig er gert ráð fyrir að raungengi haldist lágt mjög lengi" sem er forsenda þess mikla afgangs af vöruskiptajöfnuð sem Seðlabankinn telur þurfa svo hægt sé að standa í skilum á ICEsave láninu.  

Hvað þýðir það að raungengið haldist langt mjög lengi?????

Það þýðir viðvarandi kreppu í verslun og þjónustu sem tengist innflutningi auk náttúrulega lélegra lífskjara almennings sökum hins dýra innflutnings.  ICEsave er því bein atlaga að félagsmönnum Verslunarmannafélags Reykjavíkur.

En ICEsave er líka bein atlaga af lífskjörum almennings og efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar.  Því ICEsave ábyrgðin er ekki upp á 75 milljarða, 100 milljarða eða eitthvað sem þjóðin gæti hugsanlega ráðið við á löngum tíma.  ICEsave ábyrgðin er upp á 1.000 milljarða með vöxtum.  Það er það eins sem er öruggt.  Vissulega vonast menn eftir að eignir Landsbankans dugi á móti að miklu leyti, en það er engin trygging fyrir því. 

Og sá barningur sem var á Alþingi núna í sumar var vegna tregðu stjórnarliða að setja inn í ICEsave samkomulagið fyrirvara sem héldu ef hlutirnir færu á verri veginn.  Bæði ef endurheimtur yrðu minni en vonast væri til sem og ef efnahagsástandið þróaðist ekki á eins jákvæðan hátt eins og spár Seðlabankans gera ráð fyrir.  Í þessu samhengi vil ég minna á orð Jóns Daníelssonar, doktors í hagfræði og kennara við einn virtasta viðskiptaháskóla heims, sem hann viðhafði í Silfri Egils 07.12.08, að reynslan sýndi að fjármálakreppur eins og sú íslenska væru ekki langvinnar, hagkerfin væru fljót að vinna sig út úr þeim, NEMA þau festust í skuldakreppu, sérstaklega ef skuldirnar væru í erlendri mynt.  Þess vegna ráðlagði Jón þá Íslendingum að hafna lánum Alþjóðagjaldeyrisjóðsins og neita að verða við kröfum breta og Hollendinga að ríkistryggja tryggingasjóð innlána.  Ef það yrði gert þá gæti vandinn orðið illviðráðanlegur og kreppan jafnvel viðvarandi.

Það var við þessum varnaðarorðum og öðrum álíkum frá virtum erlendum hagfræðingum, sem Alþingi reyndi að bregðast við í sumar.  Að ganga þannig frá samningnum við breta og Hollendinga að hann setti þjóðina ekki á hausinn eða þá að það kostaði miklar fórnir almennings að greiða hann. 

Og þessa baráttu hefði maður haldið að verklýðshreyfingin styddi.   En það er öðru nær.  Forseti ASÍ hefur tekið dyggan þátt í varnarbaráttu bretavina og notað þau rök helst að það yrði að semja um ICEsave, svo hægt væri að halda áfram með efnahagsáætlun Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, fá lán til að styrkja gjaldeyrissjóðinn, og í framhaldi ætti gengi krónunnar að styrkjast, sem hefði jákvæð áhrif á skuldir heimila og fyrirtækja, verðbólgu og atvinnustigið.  

Í sér blogggrein hér á eftir ætla ég að fjalla lítillega um hina meintu hjálp Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, en hér vil ég vekja athygli á því misræmi sem er í málflutningi forseta ASÍ og Seðlabankans.

Forsetinn vill ICEsave svo gengið styrkist en Seðlabankinn segir að forsenda þess að hægt sé að borga ICEsave sé að raungengi haldist lágt.  Og hvor aðilinn skyldi hafa rétt fyrir sér, lýðsskrumari Samfylkingarinnar eða hagfræðingar Seðlabanka Íslands.  Í ljósi þess að ríkisstjórnin vitnar í álit Seðlabankans til að réttlæta að þjóðarbúið ráði við ICEsave reikningana, þá er ljóst að hún tekur álit hans fram yfir álit lýðskrumsins, enda þurfa menn að vera gjörsneyddir allri skynsemi til að trúa að hægt sé að borga 30-60 milljarða í erlendum gjaldeyri út úr þjóðarbúinu án þess að það veiki gengið.

Og einn slíkur maður fannst í gær, formaður VR.  Hinir sem halda þessu fram eiga hagsmuni að gæta til að vitleysunni sé framfylgt.  

En það er ömurlegt að þeir Alþingismenn sem reynt hafa að gæta að lífskjör almennings verði ekki skert niður fyrir hungurmörk, að þeir skuli hljóta það skítkast sem á þá dynur þessa daganna, frá vitgrönnum fjölmiðlamönnum og veruleikafirrtum verkalýðsleiðtogum.  Því ef það eru einhverjir sem eiga hagsmuna að gæta, þá er það verkafólk, að hagsmunir auðmanna og féspámanna rýi það ekki inn að skinni.  Og verkalýðshreyfingin átti að leggja sitt af mörkum svo málflutningur þessara þingmanna fengi hljómgrunn hjá forystufólki ríkisstjórnarinnar og ekki yrði gengið frá ICEsave án þess að tryggt yrði efnahagur landsins biði alvarlegan skaða af.  Miðað við þann skaða sem gæti orðið, ef fólk hefði anað áfram með þann vonlausa samning sem lagt var upp með í byrjun, þá eru allar kröfur verklýðshreyfingarinnar á hendur ríkisvaldinu skrum og skop manna sem gera sér ekki grein fyrir hvað um háar upphæðir er að ræða, upphæðir sem gera ríkisvaldinu ókleyft að verða við jafnvel hinum sanngjörnustu kröfum.

Því notar ekki sama peninginn tvisvar þó lýðskrum Samfylkingarinnar boði svo.

En lokaorð þessa pistils míns eru orð Lilju Mósesdóttur á Alþingi í dag þegar för þeirra framsóknarmanna til Noregs voru rædd.  Lilja er doktorsmenntuð í hagfræði, með sérstaklega áherslu á kreppustjórnun, og hún er stjórnarþingmaður.  En ræðan hennar ber vitni um að hún er fyrst og fremst móðir og skynsemisvera.  Það mættu þessir karlpungar í verklýðshreyfingunni hafa í huga þegar þeir ráðast á fólk eins og Lilju, þekking hennar og skynsemi er eitthvað sem þessi þjóð þarfnast svo mjög á þessum erfiðleikatímum, þegar helst ógn landsmanna er erlend kúgun og rangar ákvarðanir stjórnvalda.  Ég skrifaði upp textann, þannig að ef um villur er að ræða, þá eru þær mínar.

En Lilja segir allt sem segja þarf.

Norðurlönd þau binda lánveitingu til okkar framkvæmd efnahagsáætlun Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og lausn á ICEsave deilunni. Þessi efnahagsáætlun dýpkar kreppuna og gerir skuldsetningu ríkissjóðs meiri en ella. Þetta hafa Framsóknarmenn gert sér grein fyrir og fóru meðal annars til Noregs til að opna augu Norðmanna fyrir þessa staðreynd. Eitt af hlutverkum sjóðsins hér  á  landi  er tryggja reglulegt mat á skuldaþoli ríkissjóðs til að meta hvort stefnir í greiðslu.  Það merkilega gerðist í sumar að sjóðurinn neitar að birta þessa útreikninga.   Og af hverju skyldi það vera?  Ef það ekki vegna þess að ríkissjóður þolir ekki meiri skuldsetningu?  Með öðrum orðum Icesave skuldsetningin er of mikil fyrir ríkissjóð.  Þetta vita matsfyrirtækin og í ágúst síðastliðinn þá sagði Moodys í skýrslu sinni að fyrirvarar Alþingis við ríkisábyrgðina auki líkurnar á því að ríkissjóður geti staðið við skuldbindingar sínar.  Það mat Moodys er áhugavert í ljósi þess að margir hafa kvartað yfir því að dýrmætum tíma Alþingis hafi verið eytt í þessa fyrirvara.  Reyndar tíma sem átti að fara í sumarfrí þingsins. AGS telur nauðsynlegt að afnema gjaldeyrishöftin og vill að við tökum lán og eignumst hér 1.000 milljarða í gjaldeyrisvarasjóði.  Árið 2005 var þessi gjaldeyrissjóður bara 67 milljarðar.   AGS bannar Seðlabankanum að nota aðrar leiðir, til þess að afnema gjaldeyrishöftin, sem eru sjálfbærar og fjármagna sig sjálfar eins og skattlagning eða uppboðsmarkaður.   

Virðulegi forseti, við verðum að losna undan Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, annað hvort með eða án Norðurlandanna.  Þetta snýst um sjálfstæði komandi kynslóða og náttúrauðlyndir þjóðarinnar.

Segir allt sem segja þarf um þá heimsku sem núna ríður röftum í þjóðfélaginu.

 

Kveðja að austan.

 

 

Athugasemdir

[Arinbjörn Kúld, 15.10.2009 kl. 22:43]

Blessaður Ómar,

Já, þetta snýst um sjálfstæði okkar og yfirráð yfir auðlindunum sem nú þegar er farið að selja ódýrt og m.a.s. með láni frá frá sjálfum okkur. Sá vitsmunabrestur sem tröllríður stjórnsýslunni allri sem og stjórnmálalífinu er það súr að maður forðast að leiða hugan að því. Svo veruleikafirrt er þetta lið að ég er að komast á þá skoðun að endanlegt hrun landsins sé óhjákvæmilegt og það sé ekkert sem við getum gert til að koma í veg fyrir það. Þegar endanlega hrunið verður, þá fyrst næst samstaða meðal þjóðarinnar og hún kýs þá aðila til forystu sem eru þess verðir og það verða ekki núverandi flokkar á þingi.

Ennþá trúir þjóðin því að brennuvargarnir sé best til þess fallnir að byggja nýtt og betra samfélag. Ennþá trúir þjóðin því að hrunflokarnir 3 auk VG séu þeir einu sem hafi til þess þá hæfni og vitsmuni sem til þarf til að tryggja framtíð barna okkar. Ennþá eru meðal okkar einstakingar sem eru reiðubúnir til að svíkja kjósendur sína og spila sóló á þingi í þágu undarlegs egó og spilla fyrir endurupptöku gilda eins og heiðarleika, einlægni, samkennd, virðingu, réttlæti og mennsku umfram allt. Meðan svo er þá er vonin veik. Þangað til það breytist þá reyni ég að temja mér æðruleysi. En traust mitt á homo islandicus fer óðum þverrandi.

Kveðja að norðan. 

[Ómar Geirsson, 16.10.2009 kl. 01:08]

Blessaður Arinbjörn.

Í kvöld kvað ég mína Lilju og hef eiginlega ekki meira að segja í bili.  Það er þannig að þetta þarf ekki að vera svona og fullt af góðu fólki hefur bent þjóðinni á það.

Hjá mér skiptir mestu máli að hafa komið kjarna þess frá mér sem ég hef lesið.  Vissulega má ræða þetta allt aftur á bak og áfram en það er ekki eftirspurn eftir þeirri umræðu í dag.  En ljósin eru líka mörg og á þeim þarf að byggja.  

Ég veit ekki hvar þetta endar, en vonandi lendum við standandi.

En takk fyrir mig í bili.  Við heyrumst allavega í byltingunni.

Kveðja, Ómar.