Afneitun.

Það er búið að vara við þessu frá því í haust, óráð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins veikja krónuna en ekki styrkja.   Ríkisstjórnin ætlar sér að greiða 80 milljarða í vexti á þessu ári.  Megnið fer til útlanda.

Hvernig á útflutningur í miðri heimskreppu að standa undir nauðsynlegum útgjöldum þjóðarinnar og þar að auki að standa undir hinni sligandi vaxtabyrði.

Við höfum ekki efni á að styrkja krónuna með því að taka lán hjá IFM.  Við höfum ekki efni á að greiða lánið til baka ef við ætlum að nota það.  Ef við ætlum ekki að nota það þá höfum við ekki efni á vöxtunum.  

Og við höfum ekki efni á að vera tilraunadýr sjóðsins um hvernig hægt er að brjóta niður siðað þjóðfélag á þremur  árum. 

Við höfum ekki efni á okurvöxtunum og við höfum ekki efni á gjaldeyrishöftunum.

Lilja Mósesdóttir og Jón Daníelsson bentu strax á hvað þyrfti að gera á haustmánuðunum.  Þrautreyndar aðferðir frá öðrum löndum til að takast á við efnahagskreppur.

En ráðamenn okkar í sínum villta Evrópusambandsdraumi ákváðu að fara eftir ráðum IFM.  Þeirra ráð eru líka þrautreynd.

Þau hafa allstaðar leitt til hörmunga.

Allstaðar.

Kveðja að austan.

Krónan veldur vonbrigðum