Það er eitt sem vantar í sóttvarnarlög.

 

Og það er kafli sem fjallar um ábyrgð stjórnvalda gagnvart því fólki og fyrirtækjum sem verða fyrir höggi vegna sóttvarnarráðstafana.

 

Það var glópavon að treysta á að erlendir ferðamenn myndu streyma inn á tímum heimsfaraldurs, og þar með hyrfi vandi ferðaþjónustunnar og hún héldi áfram eins og ekkert hefði í skorið.

Sumarið átti að nýta til að móta og þróa úrræði fyrir ferðaþjónustuna, afþreyingariðnaðinn og svo framvegis.

 

Hefðu stjórnvöld kynnt slík úrræði um leið og hertar aðgerðir á landamærunum, þá væri sátt og hægri öfgarnar eins og hver önnur ískrandi viðrini út í horni, tuðandi eitthvað sem enginn hlustar á.

Í stað þess að gera út á örvæntinguna og fá þannig hljómgrunn hjá örvingluðu fólki.

En ekki þessum 14-15 manna stuðningskjarna sem annars hefði lagt við eyru.

 

Væri skyldan skýr í lögum, þá hefðu þessi mistök ekki átt sér stað.

Þau þarf að leiðrétta.

 

Fundir eru góðir en fundir koma aldrei í stað aðgerða.

Þar er meinið.

Og þar varð stjórnvöldum á.

Kveðja að austan.

 

Sóttvarnalög endurskoðuð