Vopnaður friður.

 

Er það kallað þegar herir gráir fyrir járnum standa andspænis öðrum en aðhafast ekkert í augnablikinu.

 

Slíkur friður er hér á Íslandi í dag, smitleiðir veirunnar eru opnar, en undir virku eftirliti, og samfélagið er í höftum, þó ekki eins alvarlegum og í vor, til að draga úr smitleiðum hennar.

Veiran er þarna en virðist vera undir stjórn.

Samt er vitað að það þarf ekkert út að bregða, augnabliks aðgæsluleysi eða hreina og klára óheppni, til að veiran geri árás á ný, nái yfirburðarstöðu á víglínunni og sæki hratt fram yfir landamærin líkt og skriðdrekar Hitlers forðum.

Og þá eru góð ráð dýr, líklegast það dýr að öll höft verða stórlega hert.

 

Á Nýja Sjálandi er hins vegar opið stríð, veirunni skal útrýmt með öllum ráðum.

Þess vegna er skorið á smitleiðir hennar við landamærin, og ef hún nær samt að laumast framhjá vörnunum á landamærunum, þá skal hún elt uppi og skotin á færi hvar sem til hennar næst.

Skorið er á allar smitleiðir á stórum svæði með útgöngubanni og allar sóttvarnir hertar í öðrum hluta landsins.

Eins og alltaf í stríðum þegar óvinurinn finnur uppá nýjum brögðum til að sleppa framhjá vörnum, tekur tíma að þefa hann uppi, og læra á bellibrögð hans.

Var smitið í viðkomandi fjölskyldu tilviljun vegna óþekkts smitbera, eða er það staðbundið, tengist vinnustað og umhverfi. 

 

Fyrstu upplýsingar benda í þá átt þar sem staðfest smit hafa innbyrðis tengingu, en ekkert er vitað og þess vegna er skellt í lás í Auckland.

Ekki um aldur og ævi, heldur þann tíma sem tekur að þefa upp allar sýkingar og útrýma þeim.

Sóttkvíin er fyrirfram til að hindra alvarleg veikindi og dauðsföll, ekki eftirá þegar faraldurinn er óviðráðanlegur með tilheyrandi mannfalli að ekki sé minnst á allan þann fjölda sem veiklast og lifir aðeins í voninni um fullan bata og eðlilegt líf.

 

Ný Sjálendingar ætla ekki að lifa með veirunni, heldur án hennar.

Það er munurinn á vopnuðum friði og beinu stríði til að yfirbuga vágestinn, gjörsigra hann svo mannlífið geti haft sinn eðlilega gang.

 

Báðar leiðirnar kalla á samfélagslegan kostnað á meðan allt er læst og lokað.

Lokun landamæra skaðar alltaf innlenda ferðaþjónustu en hins vegar ferðast enginn óbrjálaður til landa þar sem smit er viðvarandi enda slíkir brjálæðingar alltaf lokaðir inni við heimkomuna svo niðurstaðan er svipuð nema sá augnbliks ávinningur sem fæst við opin landamæri inná ósýkt svæði, það tekur ákveðin tíma fyrir veiruna að breiða úr sér áður en landið lendur á rauðum lista. 

Speki sem kennd er við að pissa í skóinn sinn.

 

Á öðru og mikilvægu er reginmunur.

Alvarleg veikindi og dauðsföll annars vegar og EKKI alvarleg veikindi og dauðsföll hins vegar.

En menn þurfa að þekkja til siðar til að skilja muninn.

 

Sem og þar sem veirunni er útrýmt koma þau augnablik þar sem fólk getur lifað án ótta og lífið gengur sinn vanagang.

Sóttvarnirnar eru tímabundnar en ekki viðvarandi þar sem vopnaður friður ríkir við veiruna.

 

Svo maður spyr sig.

Af hverju er val hjá þjóðum??

Um líf með veiru þegar það er alveg hægt að vera án hennar.

 

Varla er bissness í óttanum??

Kveðja að austan.

 

 

 

 

14 ný smit á Nýja-Sjálandi