Þegar morð eru frétt.

 

Og morðingjarnir vísa í réttlætingu um að þeirra morð séu réttlætanlegri en þeirra sem þeir ætla að drepa, þá er sjálf siðmenningin í húfi.

Hún lifði þó í tíuþúsund ár.

En þolir hún þetta lýðskrum??

Kveðja að austan.

Barr fyrirskipar aftökur fimm fanga

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 26.7.2019 kl. 07:16]

Sæll Ómar, stórt er spurt.

Það var einhvertíma gerð rannsókn á því hve margir sem voru dæmdir til dauða verðskulduðu refsinguna.

Ég man nú ekki lengur hver hlutföllin voru, en minnir að annaðhvort 25 eða 50% hefðu ekki framið glæpinn sem dæmt var fyrir, heldu verið svo óheppnir að hafa ekki efni á lögfræðing.

Hvaða hlutfall sem þetta nú var þá er einn saklaus of mikið, og hver er komin til með að segja að minni refsing sé að lifa við glæpinn en deyja með honum.

Með kveðju að ofan.

[Ómar Geirsson, 28.7.2019 kl. 00:31]

Blessaður Magnús, fyrirgefðu hvað ég kem seint inn, hugur og tími er að mestu bundinn við Reycup en strákarnir mínir eru að keppa þar á yngra ári í þriðja flokki, annar reyndar sem lukkudýr því hann braut bein við rist  á síðustu æfingunni fyrir suðurferð.

Þú skalt ekki mann deyða er grunnforsenda siðmenningarinnar, forsenda þess að lífið lifi af þegar tæknin við dráp verður ekki haminn.

Og í gegnum árþúsundin vorum við smátt og smátt að skilja þetta, en bakslagið mikla í siðmenningunni var uppkaup hins Svarta fjármagns á bandaríska hægrinu, hvort sem það er kennt við nýíhaldsmennsku eða nýfrjálshyggju.  En mennskan rær alltaf gegn myglunni og smátt og smátt þá dró úr lýðskruminu sem sótti atkvæði til drápa.

En þessi frétt er bakslag og þá er full ástæða að andæfa, þó með fáum orðum sé gert.

Það er rétt að saklausir eru drepnir, og hefur mikið með fjárhag fórnarlambanna að gera.  Sekir kaupa sér grið, fátækum er fórnað til að friða múginn.

En sekt er aukaatriði í þessu máli, morðingjar finna sér alltaf sína réttlætingu.

Samt langar mig að minnast á skrif Viktor Hugo í Vesalingunum þar sem hann lætur mannvininn sem var biskup í Digne kljást við sálarháskann við að veita dæmdum morðingja, sannarlega sekum, hinstu skriftir.  Mikið vit liggur að baki þeim skrifum.  Eins minnir mig að ég hafi lesið um hugleiðingar Fjodor Dostojevski þar sem hann bendir á grimmdina að ákveða dánarstund einhvers fyrirfram.

Svo las ég einhvern tímann um grýtingu hinna syndlausu.

Kveðja að austan.