Það er margt að í menntakerfi þjóðarinnar.

 

Samt er gott að segja satt um það.

 

Sem faðir 15 ára drengja veit ég að litli skóli heimabyggðar minnar hefur skilað frá sér úrvalsnemendum sem eru tilbúnir að takast á við áskoranir lífsins.  Og þó það sé einhver róbót í Víetnam sem hefur staðið sig betur á Pisa prófinu í stærðfræði, þá dreg ég stórlega í efa að hann búi að eins breiðum grunni í mennt og synir mínir.

Fullyrði allavega að hann er ekki eins góður í fótbolta og blaki og þeir, eða hafi staðið að eins frábærri skólasýningu eins og krakkarnir í 9. bekk gerðu hér í Neskaupstað í vetur.

 

Síðan má alveg halda því til haga að hér í Neskaupstað taka allir krakkar þátt í Pisa könnunni en ekki aðeins útvaldir eins og tíðkast í fleiri löndum en færri sem taka þátt í henni.

Staðreynd sem dregur hér ekki niður árangur skólans, en hefur áhrif víða þar sem fjöldi innflytjenda er í fáum löndum hærri en hér.  Og það er staðreynd að innfluttir þurfa auka hjálp og stuðning til að standa sig eins vel og þeir sem búa að tungumáli og menningu. 

Hjálp sem kallar á fjármagn, og það fjármagn er það fyrsta sem stjórnmálamenn frjálshyggjunnar skera niður þegar kreppir að.  Og það er búið að kreppa að frá því að elstu menn muna.  Nema í öðrum löndum eru þessi óhreinu börn Evu höfð á bak við læstar dyr þegar samræmd alþjóðaleg próf eru tekin.

 

Það er ómerkilegt að tala niður íslenska krakka og íslenskt menntakerfi.

Leitun er að eins jákvæðum og hæfileikaríkum krökkum og krökkunum okkar.

Enda standa þau sig frábærlega þegar kemur að framhaldsnámi í innlendum og erlendum háskólum.

Allir mælikvarðar á notkun tækni og framþróun koma vel út á Íslandi og hafa gert slíkt í áratugi.

 

Fyrir utan fótboltann sem við erum miklu betri í en þessi ömurlega frétt sem Mogginn vogar sér að birta gagnrýnislaust.  Ég get fullyrt að það er ekkert lið betra í Víetnam, sem minnst er á í þessari frétt, en það sem þriðji flokkur Fjarðabyggðar hefur á að skipa í fótbolta.

Minnist á það því tómstundir og áhugamál eru hvergi mæld í þessari miðstýrðu könnun róbótanna.  Eða að færni í nútíma samskiptamiðlum, tölvunotkun eða annað sem tilheyrir þjóðfélagi 21. aldar er hvergi mæld. 

Aðeins þrælavinna barna sem eiga sér ekkert annað líf, og uppskera fátt annað en taugalífeðlisfræði mannsins skilar sjálfkrafa með auknum þroska og aldri.

 

Svo ég spyrji kurteislega, eru lífskjör á Finnlandi betri en á Íslandi???

Svarið er stuttlega Nei, samkvæmt öllu mælikvörðum nema útkomunni á Pisa prófinu.

En finnskir kennaranemar eru vissulega þrælkaðir til að skila aukaári, ef ekki tveimur í að skila af sér ritgerð um ekki neitt.  Hálfgeðveikir og hundleiðir á eftir, með engum sýnilegum árangri fyrir finnskt efnahagslíf.

 

Það er tími til kominn að skjóta niður þetta kjaftæði.

Kennarar eru ágætir og eiga skilið góð laun.

En þeir eiga ekki að nýta sér svona órök í kjarabaráttu sinni.

 

Og þeir mega alveg muna að margar nýtískulegar aðferðir í kennslu í stærðfræði og lestri, sem þeir tóku upp gagnrýnislaust, en voru skotnar niður af fólki þekkingar og menntunar, eru stór skýring á slökum árangri margra árganga í viðkomandi fögum.

Þú þarft að vera mjög menntað fífl til að mistakast að kenna 30% barna að lesa við 16. ára aldur.

Þú þarft samt að vera heimskari en það til að innleiða kennsluaðferðir í stærðfræði sem afneitaði 3.000 ára þekkingaröflun mannsandans, og byggðist á því að börnin sjálf þurftu að fatta og skilja lögmálin sem að baki bjuggu.

 

Eða á ég að minnast á góðan dreng sem núna er rúmlega tvítugur, og sat grátandi yfir kennslubókum í stærðfræði þar sem einfaldir hlutir voru kenndir, en hann skildi ekki dæmin, því þau voru ekki sett upp með stærðfræði táknum, heldur í lesmáli.  Sbr. að Ása átti 2 epli og Jón 5, svo gáfu þau Agli sitthvort eplið, hvað átti Egill mörg epli, og hvað áttu Ása og Jón mörg epli eftir gjöfina.  Einfalt, nema 7 ára barnið var ekki læst til að skilja textann.

Byggðist á kennslubók sem mjög menntuð fífl útbjuggu, og gerðu þar með heiðarlega tilraun til að eyðileggja sjálfsvirðingu heillar kynslóðar barna.

Og þegar útkoman var fíaskó, þá sögðu þau að vandinn lægi í lágum launum kennara.

 

Það er margt að í íslensku menntakerfi.

Líklegast er skortur á sjálfsgagnrýni kennarastéttarinnar eitt stærsta vandamálið.

 

Allt sem miður fer er skrifað á slök laun.

Vægast sagt mislukkaðar kennsluaðferðir, í boði hennar, eru hundsaðar þegar árangur er metinn.

En mest um vert horfir hún aldrei í eigin barm, og spyr sig, hvernig er útkoman?

Hvernig eru krakkarnir sem ég skila út í lífið??

 

Hún er svo samdauna sínum eigin aumingjavæl að hún tekur fagnandi hendi röfli um hve mislukkuð hún er, og börnin sem hún hefur komið til manns.

Hún áttar sig ekki á að það má alltaf gera betur, og þróun tækninnar er hraðari en þróun menntakerfisins. 

Eftir stendur það sem vel er gert.

Og varðandi heilbrigði og jákvæðni er fátt hægt að gera betur.

Það sem miður fer má næstum því skrifa á allt annað en skólakerfið. 

 

Það er ekki því að kenna hvernig samfélagsmiðlar brjóta niður sjálfsvitund ungmenna, það er ekki því að kenna hvernig markaðurinn heldur örvandi efnum eins og orkudrykkjum og dópi að nemendum þess.

En það er því að þakka að ástandið er þó ekki verra en það er.

Og það er framtíð í unga fólkinu okkar.

 

Góð framtíð.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

„Menntamál eru ekki geimvísindi“