Fréttir af landsfundi VG, eða þannig, og annað.

 

Og í fyrsta sæti er????

Gamla fólkið, --Nei nei neineinei.

Öryrkjar, láglauna fólkið; --Neineineinei.

Jöfnuður, réttlæti, bræðralag, - Nei hvernig látið þið ykkur detta það í hug.

 

Vogunarsjóðirnir!!!  Já--, þeir borga svo vel, þar eru peningarnir.

Loksins eftir öll þessi ár fáum við loksins að þjóna þeim á ný.

 

Lengi lifi fjármagnið, lengi lifi Friedman, lengi lifi Mammon.

 

Og þar með vaknaði ég, svona létt martröð, eða þannig.

 

Samt þegar ég leit út um gluggann, og sá rigninguna, hráslagann, þá hugsaði ég, hefur í raun ekkert breyst??  Ekki að það var líka rigning í gær, heldur að fyrirsagnirnar eru þær sömu, orðræðan sú sama.

Endalaust verið að rífast um fjármagnið, fjármálakerfið, hagsmuni þess, umgjörðina, leikreglur, eignarhald.

Og núna þegar þjóðin upplifir fordæmalaust góðæri, þá er talað um stöðugleika gjaldmiðilsins, þörfina fyrir að safna í sjóði, spara hagræða.

 

Og mikilvægi þess að GERA EKKERT.

Það hafi aldrei verið mikilvægara að gera ekki neitt.

Ekki byggja vegi, ekki byggja sjúkrahús, ekki gera við leka, ekki hindra skemmdir á sameiginlegum eigum þjóðarinnar.

Við erum eins og nirfillinn sem nýtti góðærið til að safna gulli í kistil sem hann gróf síðan í jörðu, í stað þess að byggja upp, stækka bústofninn, brjóta nýtt land undir ræktun.

Eins og það sé hægt að lifa á gulli sem grafið er í jörðu.

 

Og enginn talar um að það sé vitlaust gefið.

Að krónan okkar er vitlaust skráð, hún ýtir undir eyðslu á rándýru glingri en velferðin, velferð barna okkar, foreldra okkar, okkar sjálfra þegar slys eða sjúkdómar hafa gert sig heimakomin, hún er hornreka.

Velferðin er afgangsstærð, eitthvað sem kemur síðast, og það er hún sem veldur óstöðugleikanum, fjárlagahallanum, þrýstingnum á krónuna.

Hún er ekki lengur forsenda siðaðs samfélags, límið sem heldur því saman.

Hún er afgangsstærð.

 

Og á hana er ráðist, daginn út og daginn inn.

Aðallega af köllum í Armani jakkafötum, með axlasig af því að halda á úttroðnum skjalatöskum með bónusgreiðslum, ofurgreiðslum, kaupaukagreiðslum.

Í þeirra augum er velferðin ógn.  Hún ógnar stöðugleikanum, krónunni, sjálftökunni.

Ekki í eina sekúndu hvarflar að þeim að hin úttroðna skjalataska eigi einhvern hlut að máli.  Að hún taki of mikið til sín, að þeir gætu þurft að gefa eftir.

 

Þeir tala samt um velferðina, þó það sé bara til að hnýta í hana.

En stjórnmálamenn okkar tala bara um fjármagnið, svona þegar þeir eru ekki að rugla tóma steypu um allt og ekkert.

Fjármálakerfið, einkavæðing, vinavæðing, óvinavæðing, eignarhald.

Alfa og omega, hinn nýi guð.

 

Samt lofuðu stjórnmálamenn okkar að breyta þessu.  Tíu fingur upp til guðs, bara ef við treystum okkur til að kjósa þá einu sinni enn.

Og þeir lofuðu að mynda ríkisstjórn sem myndi gefa uppá nýtt,.

Sem myndi gera landið byggilegt, byggilegt öllum.

Og sjá til þess að sameign okkar, innviðirnir yrðu ekki myglu og hrörnun að bráð.

Yrðu ekki rústir einar eftir þá áralanga stefnu að ekkert mætti gera.

 

Já, þeir lofuðu og lofuðu, og lofuðu og lofuðu.

Og eru ennþá að lofa.

 

Það er allt og sumt.

Ennþá að lofa.

 

Það er meinið.

Kveðja að austan.

Segir þjónustu við vogunarsjóði í 1. sæti

Athugasemdir

[Pétur Örn Björnsson (IP-tala skráð) 25.2.2018 kl. 00:01]

Það er engin tilviljun að Bjarni valdi Steingrím J. með sér í ríkisstjórn.  Steingrímur er fjármálagúrú formanns D listans, og AGS.

Aumir menn eru sjálfstæðismenn í dag.  Fylgið hefur hrunið og það mun hrynja og hrynja enn meira af þeim.   Alveg sama hvað þeir fá marga tíma tíma hjá Gísla Marteini á RÚV ohf. (sem þeir þykjast vera alveg voðalega mikið á móti en geta samt alltaf troðið sér þar inn)

til að grenja og grenja, svo harmsaga Jóhansesar Birkiland bliknar í samanburði ... fólk er byrjað að sjá í gegnum krókódílatár þeirra og væmir yfir vesalingunum sem ekkert geta annað en mergsjúga ríkisjóð.

[Ómar Geirsson, 25.2.2018 kl. 10:17]

Blessaður Pétur og já góðan daginn svona í  morgunsárið.

Hver er þessi Jóhannes Birkiland??

Annars er gott að byrja daginn á að skamma íhaldið, og gott að enda daginn á því.

Því hvað sem annars má segja um þann ágæta flokk, þá bregst hann við skömmum, og á þá til að reyna að gera góða hluti.

Öfugt við þá sem sannarlega hafa það á stefnuskrá sinni að vilja vel, að þeim verður minna úr verki og eru duglegir til óverka því þeir eru alltaf að sanna sig sem ábyrga þetta og ábyrga hitt.

Eiginlega skástir þegar þeir tala, sem þeir reyndar eru duglegir í.

Og já, þeir eru góðir saman, Steingrímur og Bjarni, mjög ábyrgir báðir tveir.

Og vilja örugglega vel, báðir tveir, en þeir þurfa eins og aðrir á þessum síðustu og verstu eftir að nútíminn stal tímanum, að forgangsraða.

Og ég efa ekki að einhvern daginn kemur að fólkinu, almenningi.

En það er þetta með afgangsstærðina, seint ætlar sá pistill að fæðast.

Kveðja að austan.