Hræsni.

 

Er þegar eitthvað hefur gerst í langan tíma, en er afneitað í dag vegna kastljós fjölmiðla.

Munum að gerendur þrífast vegna þess að þeir komast upp með gjörðir sínar.

Og í þessu tilviki þurfti þiggjanda.

 

Þiggjandinn er ekki hluti af þriðja kyninu, þessu veikara, sem lætur bjóða sér allt, og hefur aldrei heyrt um lög og reglur.

En skemmtir fjölmiðlafólki með frásögnum af nauðgunum og öðru kynferðisofbeldi, og telur það merka uppgötvun að slíkt megi kæra.

 

Þiggjandinn vissi alla tímann hvers eðlis fjáröflunarsamkoman var, eini diffinn er að núna  mætti blaðakona á svæðið.

Og þá er gripið til kattarþvottarins, í boði fjölmiðlafólks sem telur að vit sé ekki til að vaða í.

Sama fólkið sem spyr aldrei afhverju kærðirðu ekki, af hverju seldur þú þig fyrir frama og upphefð, það hneykslast í dag.

 

En fyrir fólk sem á líf sem þarf að vernda, þá er fréttin mun alvarlegri.

Þuklarirnir voru flestir fjármögnunaraðilar hins skítuga fjármagns.

Og hafa í áratugi keypt stjórnmálamenn sem fabúlera út í eitt um frelsi einstaklingsins, þegar þeir í raun tala um frelsi auðmanna til að haga sér eins og skepnur.

 

Bresk frétt.

Því á Íslandi fara auðmenn erlendis til að haga sér eins og skepnur.

En þeir gleyma samt ekki að fjármagna frjálshyggjuna og frjálshyggjuviðhorf.

 

Afhverju halda menn að svo margir komi embættisafglöpum til varnar?

Kveðja að austan.

Þiggja ekki fjárgjöf eftir þuklsamkomu