Getur brotamaður verið ráðherra??

 

Í umboði VinstriGrænna, með tilvísan í að til séu ráðherrar sem hafi ekki skilið hin svokölluðu jafnréttislög sem í kjarna mæla fátt annað en um typpastærð umsækjanda.

Jafnréttislögin eru glórulaus tímaskekkja, þjónkun við vanmátt kvenna sem sáu aldrei það fyrir að þær myndu sækja fram á jafnréttisgrundvelli, út frá menntun sinni, hæfni og hæfileikum.

 

Sigríður Andersen braut hins vegar vísvitandi lög, olli samfélaginu fjártjóni, svo það þarf allavega 10.000 samlokuþjófa til að jafna út tjón hennar.

Samt er hver og einn samlokuþjófurinn dæmdur til fangelsisrefsingar, ef um svokölluðu ítrekuð brot er að ræða.

Sem glæpamaður, sem ógn við samfélagið.

Samfélag, sem reyndar upplifir ógn frá vart mælanlegum krimmum, en telur stórglæpi vera eitthvað á gráu svæði, sem út af fyrir sig er hagvaxtarauki sökum hinnar risastóru stéttar lögmanna sem að meginleiti fjármagnar sig með því að gera allskonar glæpi EKKI refsiverða.

 

Samt sem áður eru brot Sigríðar einstök, það er í lýðræðissamfélögum, þó reyndar séu taldir góðir siðir hjá einræðisstjórnum, sem þóknun við alráða einræðisherra.

Hún lagði til atlögu við Landsrétt, og tókst að breyta honum í Flokksrétt.

Vísvitandi eyðilagði hún þetta þriðja dómsstig þjóðarinnar, svipti það trúverðugleika, því almenningur veit að fólk sem er flokkskipað, er skipað til að gæta hagsmuna, og að siðferði þess sem þiggur flokkskipan, er siðferði krimma, þess sem brýtur lög ef það þjónar hagsmunum hans, og hann telur sig komast upp með lögbrot sín.

A-la stórglæpamenn þessa síðustu og verstu tíma þar sem þjóðin var sírænd af fjármálaglæpamönnum með stuðningi keyptra stjórnmálamanna.

 

Sigríður á sér engar málsbætur.

Hafi einhver flokkshesturinn verið það blindur, gjörsneyddur allri skynsemi og dómgreind, þá má lesa allt um einbeittan brotavilja hennar í þessari frétt hjá Vísi.is.  Sem vísar í sjálfstæða fjölmiðilinn Stundina, sem segir þegar Mogginn þegir.

Ég ætla ekki að endurbirta þessa frétt.

Ömurleiki sjálfstæðismanna í þessu máli er eitthvað sem fæst orð ætti að hafa um.  Vegna þess að þetta er gott fólk sem taldi sig þurfa að styðja skítinn. 

Og maður grætur gott fólk, hæðist ekki að því.

 

Dreg aðeins saman kjarnann, vísa svo í linkinn í athugasemd.

 

Sérfræðingar í dómsmálaráðuneytinu vöruðu Sigríði Á. Andersen dómsmálaráðherra við því að hún þyrfti að leggja sjálfstætt mat á alla umsækjendur ef hún ætlaði að breyta út af lista hæfnishefndar um dómara við Landsrétt. Daginn áður en Sigríður lagði til fjórar breytingar á listanum höfðu starfsmenn ráðuneytisins áhyggjur af því að athugasemdir þeirra væru hundsaðar. ...

Ráðherra skipti fjórum út og setti fjóra inn. Lögum samkvæmt þarf ráðherra að leita álits ráðuneytis síns til að tryggja að ákvarðanir og athafnir hans séu lögum samkvæmt. „Starfsmenn ráðuneyta skulu í samræmi við stöðu sína og hlutverk veita ráðherra réttar upplýsingar og ráðgjöf sem byggist á staðreyndum og faglegu mati á valkostum þannig að hann geti sinnt lögbundnu hlutverki sínu og stefnumótun,“ segir í 20. grein laga um Stjórnarráð. ...

Minnir Helgi á næstu skref í málinu, kjósi ráðherra að breyta útaf tillögu nefndarinnar. „Ef ráðherra ætlar að leggja þetta breytt fyrir þingið, þá þarf ráðherra að leggja sjálfstætt mat á alla umsækjendur, út frá þeim sjónarmiðum sem hún leggur til grundvallar. Í því gæti falist að kalla eftir upplýsingum frá öllum umsækjendum, auk þess að upplýsa þá,“ segir í bréfinu.

Sigríður Á. Andersen ákvað að gera fjórar breytingar á listanum og sendi uppkast að bréfi sínu til Alþingis á Helga Valberg og Snædísi Ósk. Bað hún þau um að renna yfir bréfið og gera athugasemdir. Sem þau gerðu. „Aðalábendingin lítur að því að ef það á að taka einhverja út af lista dómnefndar og setja aðra inn, þá þarf að rökstyðja það sérstaklega með vísan til hæfni þeirra og starfsferils,“ segir í svari Snædísar. Hún er afdráttarlaus og telur hreinlega vanta kafla sem rökstyðji breytingar ráðherra.

 

Það er sjaldgæft að ráðherra lýðræðisþjóðar fari svona beint gegn eðlilegri stjórnsýslu.  Það er í lýðræðislöndum þar sem hægriöfgar hafi ekki náð öllum völdum eins og hjá grönnum okkar í Vesturheimi. 

Þar er þó réttlæting Donald Trump að hann var lýðræðislega kosinn, og fór aldrei leynt með andlýðræðislega hegðun sína.

 

Hins vegar bauð Sjálfstæðisflokkurinn aldrei fram hægri öfga, afbrigðilega sjónarmið þeirra, sem og atlaga þeirra að velferð og ríkisvaldi var ekki einu sinni sett á oddinn, líkt og í leiftursókninni forðum, það var hreinlega ekki minnst á óeðlið.

VinstriGrænir sögðu heldur aldrei stakt orð um þau styddu slík sjónarmið, og hvergi í þeirra málflutningi má finna orð um stuðning við hægriöfga, glæpsamlega háttsemi, eða stuðning við skipulagða glæpi með rökum að gerandinn er glæpakvendi, að þá megi finni réttlætingu í vísan í alls óskyld mál.  Þá sjálf sagt vísan í það að gerandinn er kona, ekki karl.

 

Katrín Jakobsdóttir getur ekki einu sinni réttlætt stuðning sinn við glæpsemina með því að vísa í stuðning hennar og hennar Mentors, Steingríms J. Sigfússonar við beina fjárkúgun breta, kennda við ICEsave, því í því máli öllu var víst lögfræðilegur vafi, þó hann hafi aldrei verið siðferðislegur, sem ekki var skorið úr um fyrr en með dómi EFTA dómsins.

Ef hún vísar í arfleið Vinstrigrænna sem er stuðningur sósíalista við glæpi Stalíns, þá var alltaf ágreiningur innan Sósíalistaflokksins, sem endaði með klofningi.  Það var alltaf til fólk sem þekkti muninn á réttu og röngu.

 

Eitthvað sem Katrín skilur greinilega ekki í dag.

Aum er réttlæting hennar.

Aumt er það fólk sem ætlar að byrja nýja tíma á því að réttlæta þá gömlu.

 

Því ef svo er, þá breytist aldrei neitt.

Þá er alltaf Gulag meðal vor, Srebrenica er ennþá órefsað, og nýtt Auswitch er í útboðsferli.

Eitthvað sem fólki finnst fáránleg röksemd í dag, en áttar sig ekki á, að það á sér eina skýringu, og aðeins eina.

Að það var til fólk sem þekkti muninn á réttu og röngu, og kom í veg fyrir frekari rangindi. Sem annars hefðu endurtekið sig aftur og aftur.

 

Skjaldborg ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttir við setu brotamanns á ráðherrastól, er stuðningur við lögbrot, siðleysi, og upphafning þeirrar spillingar og græðgivæðingu sem kom þjóðinni á hausinn haustið 2008.

Hún er yfirlýsing þess að við sem þjóð sitjum ennþá upp með stjórnmálamenn sem ekkert hafa lært.  Og það eina sem hindrar þá í algjöri glæpavæðingu, síráni og sjálftöku, er tíminn.

Að ekki sé ennþá nógu langt liðið Hruninu, að þjóðin sé ekki ennþá orðin algjörlega samdauna hinu gjörspillta samkrulli stjórnmála og fjárrána.

 

En Tíminn sé reyndur, að á hann sé látið reyna.

Að orðavaðall um breytingar sé látinn svæfa varðstöðu þjóðarinnar.

 

Á sínum tíma voru VinstriGrænir fengnir í ríkisstjórn til að framkvæma óhæfuverk sem klofnir hægrimenn treystu sér ekki til.

Að endurreisa hina gjaldþrota frjálshyggju, og styðja fjárkúgun breta og Evrópusambandsins.  Í þeim tilgangi að bjarglaus þjóð myndi segja sig til sveitar hjá Brussel valdinu.

Þá klofnuðu VinstriGrænir, líkt og sósíalistarnir forðum þegar stuðningurinn við glæpi Stalíns voru trúarjátning flokksins.

 

Í dag virðast þeir vera óklofnir.

Einróma, samhljóða þegar valdastóll er annars vegar.

 

Samhentir mæta þeir í jarðaför draumsins um breytt stjórnmál.

Um breytta stjórnarhætti.

Um betra Ísland.

 

Enda eru slík svikaráð ekki á færi þeirra sem klofnir eru.

Það krefst styrks að svíkja draum.

Kveðja að austan.

Kallar ekki eftir afsögn ráðherra

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 22.1.2018 kl. 17:56]

Linkurinn á frétt Vís.is.

http://www.visir.is/g/2018180129790

Kveðja að austan.

[Erla Magna Alexandersdóttir, 22.1.2018 kl. 19:54]

mundu svona kellingar fá vinnu í  FJARRETT  ????

[Erla Magna Alexandersdóttir, 22.1.2018 kl. 19:56]

EÐA er eitthvað þarna í gangi sem almenningur ser ekki- veit ekki -- ?

[Ómar Geirsson, 22.1.2018 kl. 20:44]

Blessuð Erla.

Svona kellingar, hvort sem þær eru karlkyns eða kvenkyns, fengju alltaf vinnu í bananalýðveldum sem og einræðisríkjum.

En í lýðræðisríkjum þyrftu þær að axla ábyrgð.

Hvort eitthvað sé í gangi sem almenningur veit ekki um, er bara eitthvað sem alltaf er hægt að spá í. 

En skiptir ekki máli í lýðræðisríkjum.  Það er frekar svona í bananalýðveldum, að fólk myndi spá í af hverju viðkomandi ráðherra héldi áfram þrátt fyrir áfellisdóm, er kostunaraðili hennar öflugri en þeirra sem sækja á um að taka við bitlingnum, sér og sínum til ábata.

Í einræðisríkjum fengi hún ekki dóm.

Kveðja að austan.