Björt Framtíð.

 

Án Jóns Gnarr.

Á ekki möguleika í Reykjavík.

 

Hafi einhver efast, þá afhjúpaði áramótaskaupið flatneskju hinna kostuðu skrípa Evrópusambandsins og vogunarsjóðanna.

Fyrir utan Ilm, og mislukkaða grínið um skuldaleiðréttinguna, þá vottaði ekki fyrir húmor og gleði.

Á meðan sýnir Ruv sketsur þar sem Gnarrinn á sviðið.

 

Munurinn er algjör, líkt og munurinn milli frelsis og frjálshyggju.

Milli áramótaskaupa og Bjartrar framtíðar, sem fékk kostaðan klukkutíma í kvöld.

 

Gnarrinn vissi sínu viti, hann hætti áður en kostuðu skrípin tóku yfir.

ESB náði ekki einu sinni að kosta áramótaskaup sem hægt var að brosa yfir.

Vonbrigðin með skuldaþrældóminn sem íslenska þjóðin hafnaði náðu að kæfa allt grín.

Eldgamall húmor með Pétri í hlutverki Jóns Ársæls var hápunktur kvöldsins.

Restin var ættuð frá Brussel.

 

Blóð sviti og tár.

Þjáningar gleðinnar, þjáningar evrunnar.

Andlegur dauði, gerilsneiddur húmor hinnar evrópsku reglugerðar.

 

Hvar er Flosi??

Hvar er Laddi??

 

Hvar er áramótaskaupið???

Kveðja að austan.