Hertar reglur um óbreytt ástand.

 

Auðmenn og fjármálafyrirtæki geta hagað sér eins og svín og skilið skuldir sínar eftir hjá almenningi, og ESB tryggir að almenningur borgar með blóði sínu, svita og tárum.

Sú hægfara bylting sem hófst með tilkomu verkalýðshreyfingar og sósíalista, er horfin.

Almenningur er aftur orðinn vinnudýr auðmanna.

Og  hann á sér engan talsmann nema hjá hægriöfgamönnum.

Hvernig skyldi það samband enda svona í ljósi sögunnar???

Það eina sem ljóst er að kerfið mun springa því almenningur mun ekki láta bjóða sér þetta.

Ekki ICEsave, ekki heimskulegasta gjaldmiðil heimssögunnar, ekki yfirráð fjórða ríkisins.

 

Ekki ægivald auðmanna.

Kveðja að austan.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 30.10.2010 kl. 12:21]

Hér er dæmi um 1.flokks öruggt lífeyrissjóðs langtíma veðskuldarsjóðslán, sem er öruggt m.t.t. greiðslugetu allan lánstímann og hefur aldrei gengið sér til húðar utan Íslands eins og á Íslandi upp úr 1982 þegar neikvæða jafngreiðslu lánsformið með tengingu við heildarneyslu [hátekjumanna] var gert að grunni lánformi fyrir alþýðuna. Neikvæð vegna þess að það vex að raunvirði á lánstímanum. Þess vegna bannað með lögum í flestum Ríkjum heims sem langtíma lán til fasteignakaupa. Aldrei hefur leyft að ljúga því að  íbúðalánsformið sé verðtryggt jafngreiðlsu  lán utan Íslands. "Negative amotization  linked to total consumption index number"

Á sínum tíma til að gera alþýðunni á Íslandi kleyft að losna undan okurleigu forréttinda stéttarinnar komu aðilar sér upp samtryggingar veðskuldar sjóðum jákvæðra jafngreiðslulána með fyrirframgreiddum  verðbótum þannig að greiðslur léttust á lánstímanum og tryggðu þannig viðhald. Einnig var þetta sparnaðar form og gat almenningur minnkað við sig á efri árum og notað sölu hagnað af skuldlausri fasteign til hafa það öruggara í elli. 

Í löndum þar sem minni hluti almennings býr í eigin húsnæði þá gildir almennt að húsaleiga eða leigliðaliða tekjur er meiri og viðhald á húsnæði hrakar.

Þetta leiguliðaform er líka fyrir fram búið að ganga sér til húðar eins og ólöglega [í USA: flestum ríkjum] nýfrjálshyggju lánsformið sem íbúðalánsjóður bíður upp á.

Stjórnsýslan hér er jafn heimsk í langtíma lánsformum í Alþjóðasamanburði eins og H.Í. frá stofnum hans.

Hér er einföld lýsing á jákvæðu verðtryggðu jafngreiðsluláni. 

 http://frontpage.simnet.is/uoden/greinir/jafnvægi.htm

[Ómar Geirsson, 30.10.2010 kl. 12:41]

Takk Júlíus fyrir þína óþreytandi baráttu fyrir vaxtaskynsemi.

Mig langar aðeins að bæta við að þegar vextir eru fastir og hóflegir, þá gerir það þá kröfu á efnahagsstjórn að hún sé stöðug.  Vissulega gekk það undir og ofan á árunum fyrir verðtryggingu, en svarið átti að vera stöðuleiki, ekki uppgjöf í skjól verðtryggingarinnar.

En þegar þetta tímabil er skoðað þá þarf líka að taka tillit til þess hugmyndaheims sem ríkti hjá fyrstu kynslóðinni sem yfirgaf torkofana.  Framfarir og framfarir var það eina sem komst að og þegar meira er gert en getan leyfir, þá er verðbólga afleiðingin.  Eins spilaði það inn í að meðal vinstrimanna og verkalýðshreyfingarinnar var sú kommúníska bábilja, að gróði væri af hinu illa, ríkjandi.  Þess vegna mátti keyra atvinnulífið í þrot með óraunhæfum kröfum, það er menn byggðu fyrst upp kaupmáttinn, og ætluðu síðan að láta framleiðnina elta, ekki öfugt.

Það var samt svo margt vel gert, og ef stöðugleiki hefði nást með almennri sátt, þá var framtíðin tryggð.

En menn kusu verðtrygginguna og núna er hún verkfæri stöðnunar og þrælkunar, ekki það sem upp var lagt með.

Kveðja að austan.

[Júlíus Björnsson, 30.10.2010 kl. 16:29]

Menn kusu óeðlilgt verðtyggingar lánsform gagnvart almenningi til geta haldið áfram að millifæra og kenna verðbólgu um.

Þegar [verðbólgu leiðréttingar] hækka á stóru langtímalánumun þá framkallar það sjálfkraf verðbólgu spennu. Erlendis afskrifa menn verðbólguna [verðbæturnar] jafnóðum [skuldfæra á biðsjóð til lækkunar eiginfjár] og ef vænting gengur eftir er síðan tap vegna ofreiknaðra verðbóta fært til hækkunar eiginfjár og lækkunar skuldar á biðreikning vegna áætlaðar verðbólgu.

Hér var spari fé almennings notað í sama tilgangi  og neikvæða verðtryggingar lánsformið [Bannað TIL LENGRI TÍMA EN 5 ÁR Í FLESTUM RÍKJUM HEIMS] sem tók við um 1982. Vex að raunvirði á lánstíma í stað þess að lækka í samræmi við verðbólgu. 

Jákvæð jafngreiðslulánform er með mestum verðbólgu vöxtum fyrst til að tryggja lánndrottinn.  Þetta er hægt að kynna sér t.d. hjá Irwing Fisher. Þekking sem hefur aldrei borist  til Íslands eða annarra nýlenda, sem virðast ekki skilja að nýlendu veldin voru að mjólk þau á sínum tíma í krafti fáfræði elítanna í þessum ríkjum.  Jákvæð vegna þess að skuldarhöfuðstólinn greiðsist niður að raunvirði með fyrstu greiðslu.

Svari menn spurningunni: hvervegna ólögleg nýfjárlshyggju form m.t.t. vísistengar og lánstíma í USA eru grunnur langtíma neytendalána hér  til fasteignakaup?

Hætta þessu verðtryggingarbulli. Öll útlán lánstofnanna erlendis síðustu aldirnar eru með vöxtum vegna væntalegar verðbólgu, miðað við verðlagi í umhverfi lánastofnunnar. Hér var innleidd verðbólgu ávöxtunar verðtrygging á eðlilega verðtryggt jafngreiðslulánsform í alþjóðlegum samanburði.    

Háskóli Íslands er til skammar að bjóða ekki upp á kennslu í verðbólgu verðtrygginu útlána frá stofnun hans. Hér er alskonar ranghugmyndir í gangi.

Verðbólga er ekki vandamál í ríkjum stöðugs efnahags. Hér er fastar lámarks tekjur af orku og hráefnasölu í 50 ár. Hinsvegar getur vel verið að um sé að ræða óreglulega gróða sveiflur og þær ætti að nota til fjárfestinga þegar þær eiga sér stað í þágu almennings.

Raunvirði er fundið út með því að draga frá verðbólguna á tímabilinu frá [fjárhæð skuldabréfs] í öllum þroskuðum ríkjum heims. Þess vegna er áætluð verðbólgu í formi vaxta alltaf bætt síðast á heildarvaxta upphæð lánsins. Hinsvegar ekki til að verðtryggja hana eins og hér eða raunávaxta. Mælingar á neysluverðlagi sem fellur undir ráðstöfunar fé allmennings er yfirleitt mælkvarð verðbólgi. Samningsbundnir vextir á langtíma fasteignalánum teljast ekki með til ráðstofunnar eins og hér.

Hér er mikið um molbúa hugsunarátt eftir alla þessa ára tugi. Reyna að fjárfest verðbætur er eins og bera sólina inn í bæinn í fötum. Hér eru þær fjarfestar með að skuldfæra á veðið til tryggingar greiðslu raunvirðisins.

Þegar gerð var raunvirðis útekt að verðbréfa söfnum hér voru afföll vegna verðbólguvaxta bréfanna metin á 40% til 50% af erlendum lándrottnum sem hafa ekki minna vit en ég á þessu.   Háskóli Íslands  er því miður algjörlega fáfróður um þessi mál.

Verðtrygging miðað við verðlag á neyslu neytendans sem er lántaki er eðlilegur hlutur  í öllum ríkjum heims síðustu aldirnar. Hinsvegar er ekki eðlilegt að  gera til hennar raunvaxtakröfu né löglegt.