Semjið um uppgjöf breta!!

Eða komið ykkur heim.

Þið hafið ekki umboð þjóðarinnar til að semja um skatt til breska heimsveldisins. 

Krafa breta er eins ólögleg eins og þeirra ógæfumanna sem dældu gasi í japönsku neðanjarðarlestarnar og ætluðu þar með að kúga heila þjóð til hlýðni.   Hún er jafn ólögleg eins gjörð þeirra manna sem sprengdu upp lestar í London til að leggja áherslu á kröfur sínar um brotthvarf breska hersins frá Írak.

Hún er jafn ólögleg eins og kúgun allra þeirra sem beita hótunum og ofbeldi til að ná fram markmiðum sínum.  Í dæmunum hér að ofan, þá drápu glæpamennirnir beint, en bretarnir drepa óbeint með því að rústa íslenska velferðarkerfinu.  Fyrir hina látnu er enginn munur. 

Og þeir hafa það fram yfir hina glæpamennina, að þeir í ofanálag vilja neyða íslenska ríkið að taka á sig ábyrgð sem stefnir sjálfstæði þess og fullveldi í voða.

Enginn glæpur er alvarlegri en sá samkvæmt alþjóðalögum.

Þess vegna er bresk stjórnvöld orðin óttaslegin, þau vita eins og er að það gilda lög í heiminum.

Í dag er það Karadzic, á morgun er það forseti Súdans, og þá styttist í þá kumpána Blair, Brown og Darling.  Þeir eru samsekir um tilraun til þjóðarmorðs með þátttöku sinni í innrásinni í Írak, og þeir stóðu fyrir glæpsamlegri hryðjuverkaárás á íslenska ríkið, og íslenskan almenning.

Og þó kvörn réttlætisins mali hægt, þá malar hún.  Á þessu ári eru 15 ár liðin frá hinni grimmilegri slátrun saklausra borgara sem kennd er við fjöldamorðin í Sebrenica.  Í dag hefst réttarhaldið yfir öðrum af tveimur ábyrgðarmönnum þess voðaverknaðar.  Hinn er í felum, hundeltur.

Heimurinn er orðin það siðmenntaður að hann lýður ekki lengur svona glæpahyski.

Vissan um það getur útskýrt að bretar hringja orðið daglega og bjóða afslátt af kröfum sínum.  Ef hálfur mánuður væri í uppgjör þjóðarinnar við svik kvislinganna, þá væru bretarnir farnir að bjóða meðgjöf. 

Þeir vita að deilan er töpuð, þeir vita að fyrst þeir hundsuðuð dómstóla EES en beittu strax kúgun og ofbeldi til að ná fram fjárkröfum sínum, þá slitu þeir á tengsl sín við réttarríkið Evrópu.  Þó þeir næðu tímabundnum stuðningi skelfdra embættismanna ESB vegna óttans við fjármálahrunið haustið 2008, þá hefur sá stuðningur fjarað út.  Í dag hefur enginn áhuga að sitja með þeim á sakamannabekk, eigandi yfir höfði sér ákæru um samsekt um stærsta glæp alþjóðalaga, skipulagða aðför að fullveldi sjálfstæðs ríkis.

Þetta vita allir nema örfáir íslenskir stjórnmálamenn, sem í hugleysi sínu og vesaldóm, skjálfa ennþá þegar mælt er við þá á enskri tungu.  Í því liggur von bretanna.

En þjóðin krefst uppgjafar, án skilyrða, og þá, aðeins fyrst þá, má ræða miskunn.

Og hana á að sýna.

Líka gagnvart íslensku kvislingunum þegar þeir biðja opinberlega afsökunar.

Þeirra tími er kominn

Kveðja að austan.

 

 

 

Óbreytt umboð íslensku samninganefndarinnar