Efling þarf vissulega afsökunarbeiðni.

 

Og vonandi er Halldór Benjamín maður að meiri að biðjast afsökunar, þó hegðun hans undanfarinna vikna bendi til þess að það þurfi að grafa djúpt eftir þeim manndómi sem kunni slíkt.

 

En sú afsökunarbeiðni, samskipti Eflingar og Samtaka Atvinnulífsins, allt sem hefur gengið á á milli þessara aðila er algjört aukaatriði miðað við alvarleik málsins.

Munum fyrst grundvallaratriði málsins sem Landsréttur hnykkir á í úrskurði sínum; "Var breyt­ing­un­um ætlað að stuðla að friðsam­leg­um samn­ing­um og draga úr átök­um á vinnu­markaði og lang­vinn­um vinnu­stöðvun­um með skýr­ari leik­regl­um sem ættu að stuðla að frjáls­um samn­ing­um á vinnu­markaði".

Lögin frá 1996, frum­varpið um breyt­ing­ar á lög­um um stétt­ar­fé­lög og vinnu­deil­ur var hugsað til að stuðla að friði á vinnumarkaði, ekki ófriði líkt og meint miðlunartillaga ríkissáttasemjara.

 

Öllu hugsandi fólki mátti vera þessi sannindi ljós og þeir sem hafa ekki til þess vit að hugsa, en eru læsir, gátu líka lesið skýran lagatexta þar um, að lögin voru hugsuð til að stuðla friði og auðvelda deiluaðilum að ná samningum.

Ekki með kúgun eða þvingun, heldur með viðræðum svo sem fæstar vinnudeilur færu út í hörð verkfallsátök.

Þess vegna er óskiljanlegt hvernig stjórnvöld eða borgarstéttin og málpípur hennar eins og til dæmis Morgunblaðið hafa hagað sér í þessari deilu.

Eins og menn geri sér ekki grein fyrir að það að ganga gegn þessum lögum, er í raun að ganga gegn lýðræðinu sjálfu, því ef menn virða ekki tæki þess sem eru hugsuð til að stuðla að frið og sátt í samfélaginu, hvernig er þá komið fyrir þessari þjóð??

 

Dómur héraðsdóms var alltaf óskiljanlegur í þessu máli, og það sem verra var að engin málsmetandi aðili skyldi ekki benda á að beinar lygar í forsendum dóms, það er sú lygi að ríkissáttasemjari hefði eitthvað gert til að stuðla að samningum milli deiluaðila og samningaviðræður því fullreyndar, sé alltaf áfellisdómur yfir viðkomandi dómara, dómi (héraðsdómi) og dómskerfinu í heild.

Við búum ekki í Tyrklandi, það er enginn Erdogan sem hefur fangelsað rjómann af dómarastéttinni vegna upploginna saka, og þannig múlbundið allt dómskerfið um einræði, ofbeldi og kúgun.

Eða líta menn virkilega svoleiðis á Ísland í dag, að við séum á engan hátt betri en Tyrkir, að lýðræðið okkar sé aðeins minning ein, en hagsmunir fjármagns og fámennar valdaklíku ráði og stjórni öllu??

Dómarinn var örugglega að leita að priki svo hann kæmi til álita næst þegar dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins útdeildi stöðuhækkunum, en hvað með alla hina sem þögðu??

 

Öllu alvarlegra er hins vegar aðkoma ríkisstjórnarinnar að þessu ófriðarbáli með stuðningsyfirlýsingum sínum við ríkissáttarsemjara og ótillögu hans.

Hve lítið er á milli eyrnanna á fólki sem hélt í eina mínútu að ríkissáttasemjari mætti fara beint gegn anda laganna frá 1996, að stuðla EKKI "að friðsam­leg­um samn­ing­um og draga úr átök­um á vinnu­markaði og lang­vinn­um vinnu­stöðvun­um með skýr­ari leik­regl­um sem ættu að stuðla að frjáls­um samn­ing­um á vinnu­markaði,".

Hvaða máli skipti það í eina mínútu að með einhverju lagaklækjum væri hægt að fullyrða að meint málamiðlunartillaga væri ekki ólögleg samkvæmt lögum um embætti ríkissáttasemjara, þegar tilgangur embættis hans er að stuðla að friði og sátt, og koma í veg fyrir illvígar kjaradeilur??

Þegar öllu hugsandi fólki mátti ljóst vera að ríkissáttasemjari færi beint gegn anda þeirra laga sem embætti hans byggðist á.

 

Af hverju var ekki gripið inní og málin sjötluð??

Af hverju þarf dóm til að niðurlægja ríkisstjórnina endanlega??

Af hverju þetta stjórnleysi og þessi upplausn??

 

Ef málsmetandi menn verja ekki friðinn.

Ef málsmetandi menn verja ekki forsendur lýðræðisins.

Hvernig er þá komið fyrir einni þjóð??

 

Ráðherrarnir eins og Álfar út úr hól.

Hlutlaus embættismaður gengur beint erinda annars deiluaðilans.

Þjóðfélagið undirlagt áróðri samviskulausra manna sem sjá ekkert athugavert við síþenslu ferðamannaiðnaðarins sem knúinn er áfram á vinnu erlends láglaunafólks, það er nútíma þrælahald í sinni tærustu mynd.

 

Landsréttur hélt og hafi hann þökk fyrir.

Enn allir hinir sem brugðust þurfa að taka til í sínum ranni.

 

Ríkissáttasemjara er ekki lengur stætt í sínum embætti.

Ekki vegna þess að hann er rúinn trausti og allri tiltrú, heldur vegna þess að hann hefur svívirt embætti sitt með framgöngu sinni.

Hann hefur brugðist skyldum sinni gagnvart þjóðinni og er ekki lengur embættismaður hennar.

Því lengur sem hann þráast við að víkja, því aðeins aumkunarverðari verður hann.

 

En afsögn hans verður aldrei annað en kattaþvottur fyrir alla hina sem brugðust.

Það er til dæmis lágmarks kurteisi hjá ráðherra vinnumála að segjast íhuga alvarlega stöðu sína.

Ekki sérstaklega vegna þess að hann brást skyldu sínum sem ráðherra að vinna að anda laganna frá 1996, þetta með friðinn og stöðugleikann, heldur vegna þess að það má setja stórt spurningamerki við vitsmuni hans, hvernig var hægt að mæla afglöpum ríkissáttasemjara bót??

Er ekki eitt fífl í ráðherrastól nóg fyrir þjóðina að umbera??

 

En fyrst og síðast eigum við sem þjóð að skammast okkar fyrir að umbera allan vitleysisganginn í þessari deilu allri.

Það er ekki boðlegt að löglega kjörin stjórn verkalýðsfélags sæti stanslausum svívirðingum og mannorðsmeiðingum fyrir það eitt að nýta sér löglegan rétt félagsins að boða til vinnustöðvana.

Og meir að segja embættismenn þjóðarinnar taki þátt í þeirri svívirðu.

 

Þó við séum öll Efling, já vissulega vita margir ekki að því, þá hefur Efling á stundu verið ofsalega einmana í þessari kjaradeilu sinni.

Kjaradeilu sem allt siðað fólk sér að er prófsteinn á sið þjóðarinnar, hvort hún líði atvinnurekstur sem getur ekki borgað þau laun að fólk geti lifað af þeim.

Það er að velmegun okkar og velferð byggist að hluta til á þrælkun fátæks fólks.

 

Við erum betri en þetta.

Alveg satt.

 

Látum ekki skítinn segja okkur annað.

Keðja að austan.

 

Afsökunarbeiðnir og annar sáttasemjari