Stríðshanskanum kastað.

 

En hvernig getur þjóðin brugðist við??

Tryggt öryggi sitt, tryggt að neyðarlög, sem lög um sóttvarnir sannarlega eru, virki þegar til þeirra þarf að grípa, og tryggt að gjörspillingaröfl ráðskist ekki með þing, ríkisstjórn og dómsstóla.

 

Höfum það hugfast að ennþá hefur mannkynið notið þeirrar náðar að þó stökkbreytingar kóvid veirunnar hafi gert hana meira smitandi en áður, og að tíðni alvarlegra veikina hjá yngra fólki hefur aukist, þá hefur ekki komið fram stökkbreytt afbrigði sem er til muna banvænna en þau afbrigði sem þegar eru.

En að því kemur, það kennir saga farsótta okkar að nýjar veirur geta útrýmt allt að 60% mannfjölda áður en jafnvægi næst og arfgengt ónæmi hefur myndast.

Þess vegna getum við sem þjóð hvenær sem er þurft að skikkja heilu hópana í farsóttarhús, sett á útgöngubann, og annað sem getur hindrað fjöldadráp bráðsmitandi veira.

 

Áður en lengra er haldið er hollt og gott að rifja upp sögu úr samtímanum, sögu Medellín borgar i Kólumbíu, borg sem var á tíma talin hættulegast borg í heimi, þar náðu lög og regla ekki yfir eiturlyfjabaróna sem stunduðu starfsemi sína næstum því fyrir opnum tjöldum, áttu hallir, héldu um sig hirðir, voru ósnertanlegir.  Það voru alltaf einhverjar keyptu smugurnar sem þeir sluppu í gegn.

Árið 1998 gerðu Bandaríkjamenn samning við þáverandi forseta Kólumbíu um mikla efnahagsaðstoð, og ekki hvað síst um nána samvinnu her og löggæslustofnana landanna í stríðinu við eiturlyfjabarónana. Eitt lykilatriðið í því stríði var að grunaðir eiturlyfjasalar voru fluttir í öryggisfangelsi í Bandaríkjunum og dæmdir þar.

Hið gjörspillta kólumbíska réttarkerfi gat ekki sleppt þeim, það var ekki lengur hægt að kveða upp sýknudóma vegna skorts á sönnunum eða það hafi vantað lagastoð fyrir þær aðgerðir sem stuðluðu að handtöku glæpamannanna.

Í dag er Medellín friðsöm borg, mannlíf blómstrar, hún er örugg á Suður Ameríkan mælikvarða, hinir ósnertanlegu glæpamenn annaðhvort handteknir eða farnir í felur, dollarar þeirra náðu ekki í vasa bandarískra dómara.

 

Í langan tíma höfum við Íslendingar mátt horfa uppá að hérlendir stórglæpamenn geta stundað iðju sina fyrir opnu tjöldum, þeir kalla sig athafnamenn, lifa hátt, á meðan eiturlyfin flæða, og núna á dögunum var jafnvel upplýst að samstarf væri á milli þeirra og lögreglunnar um að halda utanaðkomandi samkeppni frá markaðnum, löggan sýnir meintan árangur og hinir selja dóp sitt i friði.

Við höfum horft uppá meðlimi í glæpagengjum ógna lífi lögreglumanna, sleppt vegna þess að íslenskir dómsstólar taldi engan sekan, fyrst að lögreglumennirnir sem ráðist var á, gátu ekki sannað hver hefði veitt hættulegustu höggin.

Við sáum þekktan handrukkara sýknaðan eftir manndráp, handbendi hans sem sagðist hafa greitt höggið, var hins vegar dæmdur, eins og ekki sé nóg til af handbendum.

Núna síðast upplýsir lögreglan að a.m.k. 15 skipulagaðir glæpahópar starfi í skjóli laga og reglna, óáreittir.

Ef þetta væru sögur frá Kólumbíu eða Mexíkó, þá værum fljót að kveða upp þann dóm, að svona er nú spillingin og réttarkerfið þar.

 

En þetta samtryggingarkerfi gekk of langt í dag.

Grafalvarlegt ástand ríkir í hinum vestræna heimi, Evrópa er meira og minna lokuð, ef við værum með svipað mannfall og þar sem meðalhóf hefur stjórnað sóttvörnum þjóða, en ekki aðgerðir sem duga, þá væru 500-1.000 samlanda okkar fallnir úr þessum skelfilega sjúkdómi.

Og meðan faraldurinn er stjórnlaus víða, þá er stöðug ógn af nýjum stökkbreytingum, sem bæði geta sýkt þegar sýkt fólk aftur, sýkt bólusetta, verið banvænni en þegar er.

Aðeins snögg viðbrögð sóttvarnaryfirvalda, bæði við að loka landamærunum, eða bregðast við innanlands með aðferðum sem duga, getað bjargað þjóðinni frá miklum harmleik eða hamförum.

 

Um það snúast sóttvarnarlög, réttinn til að bregðast við, þó slíkt sé skerðing á réttindum borgaranna og gangi jafnvel gegn öðrum lagabálkum.

Sóttvarnalög geta aldrei náð yfir allt sem gera þarf, eða þær aðstæður sem geta komið upp, og þegar svo er, þá verður andi þeirra að duga, skyldan til að verja þjóðina.

Með öllum ráðum, hvað sem það kostar.

 

Þetta veit dómari Héraðsdóms.

Hann kýs samt að gera sig gildandi, hnýtir í fúsk viðrina á Alþingi, munum að aðeins viðrini þykjast vita betur en sérfræðingar þjóðarinnar í sóttvörnum, fellur mikilvæga sóttvörn úr gildi vegna þessa fúsks, í stað þess að benda á vankanta lagasetningarinnar og biðja Alþingi að bæta snarlega úr.

Slíkt er ekki gert nema á neyðartímum, hið eðlilega er að fella úr gildi reglugerð sem ekki styðst við skýr lög, en ekki á tímum farsóttar.

Smit sem dreifir úr sér og verður að óviðráðanlegri bylgju, getur sloppið inní landið á meðan Alþingi greiðir úr fúski sínu.

Þetta veit dómarinn, hann hefur ekki rétt á að leika guð yfir lífi og limum þegna þessa lands, reyndar hafa guðirnir ekki heldur þann rétt.

 

Auðvitað skyldi maður ætla að ríkisstjórnin væri tilbúin með neyðarlög, slíkt gerir fullorðið fólk, sem gætir hagsmuna þjóðarinnar, en eigum við ekki að segja að sporin hræða.

Og þessi spor þurfum við sem þjóð að fara íhuga, það er ef við ætlum ekki til eilífðar að vera leiksoppi gírugra sérhagsmuna, sættandi okkur við að lifa í þjófélagi gjörspillingarinnar.

 

Það er ekki einleikið að landamærin voru opnuð í sumarbyrjun í fyrra, eftir að við höfðum verið meira og minna lokuð inni í um 2 mánuði þar á undan, upplifðum þann árangur að ná að útrýma veirunni, ein af örfáum þjóðum sem það gerðu, samt náðu sérhagsmunirnir að láta stjórnmálamenn okkar opna landið, þvert gegn heildarhagsmunum þjóðarinnar, þrátt fyrir aðvaranir þar um.

Það er heldur ekki einleikið hvað það tók langan tíma að taka upp tvöfalda skimun á landamærunum með sóttkví á milli, þegar löngu var ljóst að landamærin láku þrátt fyrir einfalda skimun.

Síður er það ekki einleikið hve langan tíma það tók að bregðast við þekktum leka á landamærunum, sem hleypti smiti ítrekað inní landið svo engan enda virtist taka á hinum hörðu sóttvörnum sem fylgdu okkur langt inná nýja árið.

Alltaf tregða, alltaf hægðargangur, alltaf eitthvað.

 

Víkjum þá að hinum nýsamþykktu sóttvarnalögum.

Hvernig datt meirihluta þingheims að breyta sér í hóp viðrina sem gæti þynnt út nauðsynlegar lagaheimildir sóttvarnalæknis og sóttvarnayfirvalda að bregðast við hættulegum faraldri smitsjúkdóma.

Og hvernig datt ríkisstjórn Íslands að samþykkja hið útvatnaða frumvarp, af hverju lét hún ekki sverfa til stáls við forystufólk viðrinanna?

 

Einleikið??

Hvað með herferðina síðastliðna sumar sem augljóslega var stýrð af færum almannatengli, sem ætlað var að hindra eða tefja tvöfalda skimun á landamærunum?

Og í kjölfarið hið stöðuga nag og undirróður gegn sóttvarnaryfirvöldum ásamt því að hampa stöðugt fólki sem gerir annað hvort lítið úr faraldrinum eða afneitar tilvist hans með  öllu.

 

Einleikið?

Af hverju spruttu upp sjálfskipaðir frelsisunnendur í stétt lögfræðinga sem auglýstu eftir því að þeir tækju að sér málsókn gegn sóttvarnaryfirvöldum vegna skyldunnar um að fólk frá eldrauðum svæðum, sem yfir höfuð ætti að banna fólki að ferðast til, og alls ekki að hleypa því til baka ef það er svo heimskt að fara, ætti að taka út sóttkví sína á farsóttarhótelum þar sem hægt væri að hafa eftirlit með því?

Aðgerð sem var gerð af gefnu tilefni til að stöðva þekktan leka á landamærunum.

 

Einleikið??

Af hverju eru ráðherrar innan ríkisstjórnarinnar sem vinna opinberlega gegn sóttvörnum þjóðarinnar og komast upp með það??

Jafnvel þó hin opinbera andstaða væri ekki um jafn alvarlegt mál og varnir þjóðar á tímum drepsóttar, þá væri slíkt ekki liðið í vestrænum lýðræðisríkjum.

 

Einleikið??

Er þetta allt einleikið, eða er það hönd sem stýrir??

Sem hefur beinan aðgang af þingmönnum, ráðherrum, dómurum.

 

Á vissan hátt getur ríkisstjórnin svarað þessari spurningu ef hún er tilbúin með neyðarlög, sem lagar þann meinta galla á sóttvarnarlögum sem héraðsdómari vogaði sér að nýta til að ógna lífi og limum samlanda sinna.

Tala ekki um ef hún rekur ráðherrana sem vinna gegn þjóðinni úr ríkisstjórn, og fyrirskipar opinbera rannsókn á tengslum sérhagsmuna við valdastoðir þjóðarinnar.

 

Geri hún ekkert þá er það ekki einleikið heldur.

Ljóst að eitthvað illvíg, djúpstætt mein hefur grafið um sig í valdakerfi þjóðarinnar.

Og þá þurfum við sem þjóð að svara þessum spurningum.

 

Ástæða þess að ég minntist á hina friðsælu borg Medellín, áður eitt illræmdasta eiturlyfjabæli heimsins er að íbúar Kólumbíu fengu svona spurningar og þeir svöruðu þeim.

Þeir töldu þetta ekki einleikið og að bæði stjórnmálakerfið og dómskerfið væri hluti af vandanum.

Og fengu utanaðkomandi hjálp við að leysa þann vanda.

 

Ekki að ég reikna með að Bandaríkjamenn séu í dag tilbúnir að lána okkur löggur, dómara og fangelsi, en það mætti samt spyrja.

Allavega er það ekki líðandi að allt þetta sé einleikið.

Þegar líf okkar er undir, því það eina sem við vitum er að við höfum ekki séð allt ennþá varðandi þessa farsótt.

 

Stríðshanska var kastað.

Svörum honum.

 

Hvernig sem við förum að því.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Skyldudvöl dæmd ólögmæt

Okk­ar verk­efni er að stoppa far­ald­ur­inn.

 

Vegna þess að þjóðin krefst þess.

Fólk sættir sig ekki lengur við sífelldar samfélagslegar lokanir vegna þess að stjórnvöld heykjast á að þétta lekann á landamærunum.

Og ef það er ekki hægt með góðu, þá þarf að gera það með illu.

 

Það er ekkert óeðlilegt við það að til sé fólk sem hafi aðra skoðun.

Hvort sem það vill ekki dvelja á sóttvarnarhóteli, það afneiti staðreyndum eins og tilvist veira, eða að hættuleg farsótt geysi í heiminum.

Það er heldur ekkert að því þannig séð að til séu fjársterkir aðilar sem sjái sér hag í opnum landamærum svo þeir fái nýtingu á fjárfestingum sínum tengdum ferðaþjónustu, og það er ekkert að því, þannig séð, að þeir nýti sín fjárráð til að halda út lögfræðingaher sem djöflast á sóttvörnum þjóðarinnar.

 

Mörkin liggja hvort óeðlið, afneitunin nái inní raða valdsins, hvort sem það eru ráðherrar, þingmenn, dómarar, löggæsluyfirvöld.

Mörkin liggja að þessum fjársterkum hagsmunaaðilum sé ekki leyft að skaða heildarhagsmuni þjóðarinnar, ráðast að frelsi hennar til eðlilegs lífs innanlands, brjóti niður sóttvarnir hennar á landamærum með hjálp dindla í ríkisstjórninni eða í dómarastétt.

 

Við höfum séð dindlana í ríkisstjórninni, sem vinna beint gegn hagsmunum fjöldans, en það á eftir að koma í ljós hvort þeim hafi verið plantað í dómarastéttina.

Við höfum séð veikleika forsætisráðherra sem munnhöggvast við dindil í stað þess að reka hann með skömm úr ríkisstjórninni.

Við höfum séð hroka héraðsdóms sem vogar sér að skapa efa og ótta um sóttvarnir þjóðarinnar með drætti sínum á dómsuppkvaðningu, þó er ekki útilokað að í vændum sé vandaður vel rökstuddur dómur sem kæfir óeðlið í fæðingu.

 

Fyrst og síðast höfum við séð sóttvarnaryfirvöld sem sýna festu og styrk, læra af reynslunni, leggja sig fram um að vernda þjóðina og tryggja okkur eðlilegt mannlíf núna á tímum farsóttar sem heldur öllu mannlífi í heljargreipum víðsvegar um Evrópu, Ameríku og víðar.

Fyrri það ber að þakka.

Sem og að ríkisstjórnin sem heild virðist vera vandanum vaxinn, hún hefur verið varfærin, hefur viljað fullreyna hluti sem augljóslega ekki virka vegna eðli farsótta, en hún hefur ekki barið hausnum í stein raunveruleikans  og sagt, reynum aftur, reynum aftur það sem fullreynt er að mislukkast.

Þess vegna á hún eftir að skikka alla sem voga sér í óþarfa ferðalög á tímum farsóttar, eru þar með tifandi tímasprengjur fyrir samborgara sína sem hafa þroska og vit til að sleppa öllu flandri.

 

Þessu fólki er engin vorkunn.

Það á að skammast sín, hundskast í  farsóttarhús, og vera til friðs.

Þeir sem eiga brýn erindi, og þeir eru alltaf margir, þeir rífast ekki um svona sjálfsagðan hlut.

 

Við upplifum núna skrýtin dag.

Líklegast kom harðindaveður í veg fyrir að þúsundir hefðu verið á svæði þar sem eldsprungur opnast fyrirvaralaust.

Og það er beðið eftir héraðsdómara.

 

En ég trúi því ekki að það verði beðið eftir ríkisstjórninni ef samsærið nær inní dómarastéttina.

Viðrini á þingi töldu sig hafa meira vit en sóttvarnarsérfræðingar þjóðarinnar um hvernig lög um sóttvarnir eiga að vera, þess vegna eru jú viðkomandi viðrini, fikt þeirra er forsenda málareksturs málaliðanna, og ekki er hægt að útiloka að dómari telji fiktið æðra smitvörnum þjóðarinnar.

Þá á ríkisstjórnin að vera með Guðna í bandi, og fá undirrituð neyðarlög fyrir kveldið, til að eyða allri lagalegri óvissu, sé hún á annað borð til staðar.

Því slíkt gerir fullorðið fólk á dauðans alvöru tímum.

 

Ef ekki þá er Guðni vonandi tilbúinn með þingrof og nöfn í nýrri utanþingsstjórn.

Röksemd, viðrini stjórna aldrei frjálsri þjóð á neyðartímum.

 

Ef ekki, þá þarf þjóðin að losa sig við þetta lið.

Allt saman.

Því þá er ljóst að það þjónar öðrum herrum en henni.

 

Og ef einhver heldur að þetta sé skoðun, þá er það mikill misskilningur.

Þetta er bláköld staðreynd.

Frjáls þjóð líður aldrei valdarán sérhagsmuna á Ögurstundu.

 

Þess vegna mun héraðsdómur dæma með  þjóðinni.

Þess vegna myndi ríkisstjórnin setja neyðarlög gerði hann það ekki.

Þess vegna myndi Guðni rjúfa þing og boða til kosninga, jafnframt því að skipa starfsstjórn, ef ekki annað væri í stöðunni.

 

Vegna þess að það er ekkert annað í boði.

Þjóðin líður ekkert annað.

 

Þess vegna mun ekkert gerast.

Jú, nema að sóttvarnir á landamærum verða hertar.

 

Því þar er heldur ekkert annað í boði.

Kveðja að austan.

Skilur að fólk hafi aðra skoðun