Það er leitun að færri kverúlöntum í heiminum.

 

En mættu á Austurvöll í dag.

Hefði samt verið góðmennara ef Brynjar væri ekki í sóttkví, og Sigríður væri ekki kjarklaus.

En fólkið sem berst fyrir ótímabæru andláti samborgara sinna, mætti þó og ítrekaði kröfur sínar.

Um frelsi veirunnar til að drepa, til að veikla, því hver á að verja rétt hins smæsta af hinum smæsta, til að vera fullgild í samfélagi manna, shit með að við hin erum fólk, en hún er veira.

 

En samt, það þurfti ekki að auglýsa hve fámennur þessi sértrúarsöfnuður er, að þegar almannatenglinum sleppir, að baki stormsins í netheimum sé fjöldi, sem enginn teljari getur talið, þeir byrja víst ekki að telja við töluna 20, af hverju má guð vita.

Að fyrir utan almannatengilinn, sem er kostaður, fyrir utan Sigríði, Brynjar, já og Áslaugu og Þórdísi, sem og örfá örvisa gamalmenni í Sjálfstæðisflokknum, haldin dauðahvöt, að þá býr ekkert annað að baki en það sem peningar geta kostað.

 

Hvernig hélt þetta blessaða fólk að íslenska þjóðin hefði lifað af fyrir utan hinn byggilega heim, ef kverúlantarnir hefðu ekki verið þeir fyrstu til að deyja í venjubundnum harðindaköflum þjóðarinnar?

Að ef menn vildu auglýsa fáviskuna, þá væri Ísland lítt til þess fallin.

Því þannig séð er leitun að færri kverúlöntum í heiminum en hér, ef þeir dóu ekki út, þá fluttu þeir allir til Ameríku fyrir um öld síðan.

 

Sem afhjúpar eitt, það er ekki óttinn við atkvæði sem skýrir að ríkisstjórn Íslands hætti að verja landamærin.

Gegn lýðheilsu, gegn þráar okkar sem köllumst almenningur, um að fá að lifa eðlilegu lífi, tefli ríkisstjórnin fjárstreymi sérhagsmunanna í vasa hennar.

 

Óeðli gegn heilbrigði.

Sérhagsmunum fjársterkra aðila gegn almannaheill.

 

Ekkert annað skýrir uppgjöfina gegn glæpsamlegum dómi eins dómara í Héraðsdómi Reykjavíkur.

Dómara sem taldi rétt fólks sem gat valið um að ferðast eður ei, mikilvægari en rétt okkar hinna að lifa frjáls við ótta við veirusmit, eða að vera kippt út úr daglegu lífi vegna hugsanlegs smits, það er sóttkví, að ekki sé minnst á sjálfa sýkinguna, alvarleik hennar, sem getur veiklað, eða ef varnir líkamans halda ekki, leitt til dauða.

Eitthvað sem er svo augljóst og það þarf gífurlega hagsmuni til að hundsa.

Eða óttann við fjölda kverúlantana á Austurvöll.

 

Þeir gætu sagt Búúúuuuu.

Og þar með væri stjórnin fallin.

 

Á meðan verst þjóðin ekki á landamærunum.

Leki sem er líkt og tifandi tímasprengja þar sem krossað er fingur og vonast er til að tímakveikjan sem á að ræsa sprengjuna, klikki, að hún virki ekki.

Eins og lekinn undanfarna vikna og mánaða sé algjör undantekning, að jafnvel veiran líka flýi þennan óttalega samsöfnuð kverúlanta þjóðarinnar.

Að hin eina sanna sóttvörn þjóðarinnar sé hræðslan við þetta Búúúúuuuu.

 

Mikil er trúin.

En því miður ekki reist á rökum eða raunveruleik.

 

Kverúlantarnir ógna engu nema sínum eigin trúverðugleika.

Veiran nýtur sér glufur á sóttvörnum þjóðarinnar.

 

Fórnarlambið, þjóðin var aldrei spurð.

Hún situr í súpunni.

 

Hún fær tilkynningu um framlengingu sóttvarna sem kenndar eru við samfélagslegar lokanir.

Nái hún að drepa eina bylgju.

Þá sjá sérhagsmunirnir að önnur sé flutt inn.

 

Sagan endalausa.

Nema í raunheimi er enginn góður endir á henni.

 

Og þar er við enga kverúlanta að sakast.

Eins mikla fáráði þeir virðast.

 

Þeir hafa engin völd, ekkert vægi.

En eins skrýtið og það er, þá kaupir fjölmiðlafólk að þeir séu scapegoat.

 

Fólkið sem stjórnvöld óttast svo mjög.

Að þau verja ekki þjóð sína.

 

Búúúúuuuu.

Kveðja að austan.

 

Sóttvarnaaðgerðum mótmælt á Austurvelli