Þegar heimskan fékk rödd.

 

Þá var vitnað í prófessor í stjórnmálafræði sem og stjórnleysingja, og frjálshyggjumann.

Heimskan sagði, það eru svo fá smit, og það eru borgarleg réttindi fólks að fá að vera heimskt, og smita aðra.

 

Víkjum að því fyrra, fá smit, staðfesta að sóttvörn er að virka, sem er jú tilgangur þeirra.

Þær eru jú til lítils þegar smit er orðið útbreitt, það liggur í veldisaukningu veirusmits og þá er eina ráðið að skella í lás, líkt og yfirvöld í Kína, á Ítalíu og Spáni neyddust til að gera.

Hinn möguleikinn var að láta drepsóttina hafa sinn gang, og drepa.

Sem er jú hvatning til fjöldamorða og ætti að liggja við þung refsing, líkt og hvetja til hryðjuverka, þjóðernishreinsana eða annars viðbjóðs.

 

Á neyðartímum eru borgarleg réttindi það fyrsta sem víkur, rétturinn til að vera heimskur, til að ganga úr takt, er ekki liðinn.

Til dæmis er það geirneglt í sjórétti að í sjávarháska eða öðru sem ógnar öryggi skips og áhafnar, að skipstjóri hafi þá alræðisvald, og hann má aflífa þá sem ganga gegn skipunum hans á neyðarstundu.

Án þess að ég viti það alveg, þá held ég að sama gildi um borð í flugvélum, þó prófessor í stjórnmálafræði, stjórnleysingi og frjálshyggjumaður segi að það sé borgarleg réttindi þeirra að fá að opna neyðarútgang á flugi til að fá sér ferskt loft, þá er það bara ekki svo, og áhöfn, sem og aðrir farþegar mega beita öllum ráðum til að hindra heimsku þeirra og afglöp.

Jafnvel þó rödd þeirra fái dálka á síðu Morgunblaðsins, sem aftur vekur reyndar spurningu um hvaða óværa hefur grafið þar um sig.

 

Í samkeppni þjóðanna eða baráttu þeirra fyrir tilveru sinni, þá er réttur stjórnvalda á neyðar og stríðstímum ótvíræður, fólk hlýðir eða er fjarlægt, jafnvel hengt uppí næsta tré ef þörf þótti, öðrum fíflum til aðvörunar.

Að öllu jöfnu er það borgarlegur réttur fólks að fá að kveikja ljós á kvöldin, en það var allt að dauðasök á Englandi á meðan flugvélar Görings flugu yfir og leituðu upp skotmörk sín.

Eins hefur það verið talinn sjálfsagður réttur að senda bréf og fréttir yfir landamæri til vina og ættingja, en amman sem vildi ólm segja Gunther frænda fréttir um manna og skipaferðir í nágrenni sínu á því herrans ári 1941 í gegnum transistortæki sem hann hafði skilið eftir nokkrum árum áður, hún fékk val, reyndar ekki lýðræðislegt val, heldur val um gálga eða senda Gunther falsaðar fréttir, annað var ekki í boði, þó hún væri gráhærð, amma og vildi nýta sér borgarlegan rétt sinn til að segja fréttir.

 

Svona má lengi lengi telja, á stríðs og ófriðartímum víkja borgaleg réttindi fyrir hagsmunum ríkis og þjóðar.

Í sjávarháska er það allir fyrir einn og einn fyrir alla.

Á tímum farsótta hefur enginn rétt til að sýkja aðra, hvað þá að dreifa smiti og sjúkdómum.

Einfaldlega forsendan til að lifa af.

 

 

Úrkynjun velmegunarinnar fær oft fólk til að gleyma þessum einföldu sannindum.

Eins  er vel þekkt að annarlegir hagsmunir drífa oft einstaklinginn áfram gegn heildinni, þó fjöldinn tapi getur einstaklingurinn oft grætt á upplausn og sundurlindi.

Eitthvað slíkt hlýtur að vera í gangi í dag því það er svo óendanlega heimskt að nota árangur sóttvarna sem rök gegn þeim.

Hvað þá að berjast fyrir frelsi drepsóttar til drepa náungann.

Þessu væri ekki einu sinni logið uppá Satanista í þriðja flokks hryllingsmynd.

Hvað þá að svona umræða fengi skjól á rótgrónu borgarlegu blaði eins og Morgunblaðið er.

 

Þetta er með ólíkindum, að loksins þegar árangur næst, og óttinn við að smitast eða smita náungann er að hverfa úr samfélagi okkar, að þá eru forsendur þess árangurs nagaður niður á síðum Morgunblaðsins.

Að kverúlantarnir skuli fá rödd sem er tengd við gjallarhorn niðri á torgi.

Slíkt hefur ekkert með lýðræðislega umræðu að gera, ekki frekar en myndbönd Ríki Íslams eða dreifirit Al Qaeda sem útskýrðu skilmerkilega hundrað og eina aðferð við drepa vantrúaða, sérstaklega ef hann bjó í nágrenninu. 

 

Við erum í miðjum heimsfaraldri veirusýkingar sem ógnar lífi samborgara okkar, og enginn veit hvernig mun hegða sér fái hún að ganga laus.

Næsta bylgja getur verið mildari, en hún getur líka verið illvígari líkt og var með Spænsku veikina forðum.

Og í stað þess að ræða varnir þjóðarinnar, og hvernig við sem þjóð eigum að takast á við afleiðingar hennar svo byrðum sé jafnt axlað, þá er miskunnarlaust grafið undan sóttvarnayfirvöldum með kjaftæði um borgaleg réttindi eða alvarleiki veirunnar talað niður með því að vísa árangur sóttvarna, og nota það sem rök fyrir því að hún sé ekki svo hættuleg eftir allt saman.

Fávitahátturinn er slíkur að það vantar aðeins að samtök Íslamista krefjist réttar til að búa til bílsprengjur eða sprengibelti fyrir opnum tjöldum, með vísan í borgaleg réttindi til hryðjuverka, og rökin að sprengjur sem lögregla nær að aftengja í tíma, sanni að sprengjur hryðjuverkamanna ógni ekki lífi og limum fólks.

 

Það er mál að linni.

Meðal annars með því að graftarkýlið sem skaut nýlega rótum á Morgunblaðinu verði hreinsað út.

Borgarlegt blað getur aldrei verið griðastaður öfga og mannhaturs, til þess var jú Neistinn eða Stéttarbaráttan í gamla daga, þar voru jú Pol Pot og Maó formaður lofsungnir.

Það var enginn söknuður af þessum blöðum, það var enginn söknuður af þeirri pólitík sem mærði fjöldamorð og fjöldamorðingja.

 

Það ætti ritstjórn Morgunblaðsins að hafa bak við eyrað.

Slík iðja er engu skárri þó hún kenni sig við frelsi.

Aðeins nýjar umbúðir um sama innihald.

 

Aðför að borgarlegu samfélagi.

Aðför að mannhelgi.

Aðför að öllu því sem Morgunblaðið hefur staðið fyrir í gegnum árin og áratugina.

 

Hvað breyttist??

Af hverju er Mogginn kominn í stríð við lesendur sína??

 

Mér er spurn.

Kveðja að austan.

 

Þrengt að borgaralegum réttindum

Það er eitt sem vantar í sóttvarnarlög.

 

Og það er kafli sem fjallar um ábyrgð stjórnvalda gagnvart því fólki og fyrirtækjum sem verða fyrir höggi vegna sóttvarnarráðstafana.

 

Það var glópavon að treysta á að erlendir ferðamenn myndu streyma inn á tímum heimsfaraldurs, og þar með hyrfi vandi ferðaþjónustunnar og hún héldi áfram eins og ekkert hefði í skorið.

Sumarið átti að nýta til að móta og þróa úrræði fyrir ferðaþjónustuna, afþreyingariðnaðinn og svo framvegis.

 

Hefðu stjórnvöld kynnt slík úrræði um leið og hertar aðgerðir á landamærunum, þá væri sátt og hægri öfgarnar eins og hver önnur ískrandi viðrini út í horni, tuðandi eitthvað sem enginn hlustar á.

Í stað þess að gera út á örvæntinguna og fá þannig hljómgrunn hjá örvingluðu fólki.

En ekki þessum 14-15 manna stuðningskjarna sem annars hefði lagt við eyru.

 

Væri skyldan skýr í lögum, þá hefðu þessi mistök ekki átt sér stað.

Þau þarf að leiðrétta.

 

Fundir eru góðir en fundir koma aldrei í stað aðgerða.

Þar er meinið.

Og þar varð stjórnvöldum á.

Kveðja að austan.

 

Sóttvarnalög endurskoðuð

Leiðtoginn.

 

Bjarni Ben hefur stigið fram sem rödd skynseminnar innan Sjálfstæðisflokksins.

 

Hann hefur staðið þétt að baki heilbrigðisráðherra varðandi þá ákvörðun hennar skipa fyrir um 5 daga sóttkví auk skimunar við landamærin og ásamt seðlabankastjóra hefur hann nýtt styrk þess að hafa sjálfstæðan gjaldmiðil til að koma landinu út úr brimskafli heimsfaraldursins.

Krónan var bjargvættur okkar eftir Hrunið 2008 og krónan mun verða bjargvættur okkar núna ef henni er beitt á réttan hátt.

Hún mun sjá til þess að innlend eftirspurn haldist og að hjól atvinnulífsins snúist.

 

Stærstu mistök ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, svona fyrir utan ICESave og uppgjöfina gagnvart hrægömmunum, var að þegar hún með annarri hendinni dældi krónum inní hagkerfið, þá fjarlægði hin þær jafnóðum með skattahækkunum og enginn veit hvernig hefði farið ef ekki hefði komið til göngur makríls og ferðamanna.

Bjarni ætti að læra af þessari reynslu og leggja til umtalsverðar skattalækkanir á fyrirtæki, til dæmis að lækka tryggingargjald niður fyrir það sem það var áður Steingrímur skaut því uppí himingeiminn.

Hann ætti líka að leggja til tímabundnar aðgerðir sem gagnast veitinga og gistihúsum, til dæmis lækkun virðisaukaskatts á veitta þjónustu, jafnvel að afnema hann tímabundið.

Og sjá, dulin eftirspurn mun spretta fram.

 

En þó Bjarni sé rödd skynseminnar þá á hann eftir að sýna að hann sé leiðtogi flokksins.

En ekki bara formaður.

 

Leiðtogi roðnar ekki þegar minnst er á í Kastljósviðtali að helsti leiðtogi stjórnarandstöðunnar á Íslandi, sé hans eigin þingmaður.

Hann tekst á við það.

Segir að í Sjálfstæðisflokknum sé aðeins pláss fyrir einn leiðtoga.

 

Það að hann roðnaði sýndi reyndar að það er svo í dag.

Og það er ekki gott, hvorki fyrir flokkinn eða þjóðina.

 

Reyndar er stjórnarandstaðan handónýt, en samt, óþarfi að Sjálfstæðisflokkurinn reddi því fyrir hana.

Það veit Bjarni en hann þarf þá að rísa upp.

Sem leiðtogi.

 

Þar er ekkert val.

Kveðja að austan.

Veiruhallinn ekki glatað fé