Sjaldgæft hrós um fjöldamorðingja.

 

En sá sem hrósar var háttsettur í stjórnkerfi Eþíópíu, og voru þeir ekki að skjóta yfir 160 þar í dag??

Það ömurlegasta við þá sem vitna í sænsku leiðina, er að þeir lepja upp opinberar tölur sem eru lítt áreiðanlegri en tölur Stalíns um þá sem féllu í hungursneiðinni miklu í Ukraínu um miðbik fjórða áratugarins.

En Stalín taldi ekki fórnarlömbin, og þar með voru engin fórnarlömb.

 

Það var og er enginn með Kóvid í Svíþjóð nema hann sé greindur, og fólk í áhættuhópi var bara sagt að vera heima hjá sér og vera ekki að ónáða heilbrigðistarfsfólk, enda yfirlýst stefna að forgangsraða á gjörgæslu.

Ennþá veit enginn hvað margir köfnuðu í raun í Svíþjóð án þess að fá hjálp, en þeir eru margir, og áður en yfir líkur verður ákært fyrir þessa glæpi gegn mannkyni.

Svo er til fólk sem hrósar þessum ómennum.

 

Glæpur sænskra stjórnvalda er ennþá alvarlegri, að þrátt fyrir Stalínískar tölur, þá er landið í 5. sæti yfir mannfall í Evrópu.

Löndin fyrir ofan er Belgía, sem telur rétt, Spánn, Ítalía, og Bretland.

Lönd þar sem veiran breiddist út áður en menn gerðu sér grein fyrir alvöru málsins, og harðar aðgerðir gátu aðeins hindrað frekari útbreiðslu, en ekki fall þeirra sem þegar voru sýktir.

Svíar höfðu alla burði til að stöðva faraldurinn í fæðingu, en kusu að gera það ekki.

Venjulegur Svíi sem er það leiðinlegur að hann býr einn með sjálfum sér, var ekki líklegur til að smita út frá sér, en annað gilti um fjölmennar fjölskyldur innflytjenda, að ekki sé minnst á vanbúin hjúkrunarheimil þar sem eldra fólk var varnarlítið.

 

Afleiðingarnar, Mannfellir, og núna þykjast þeir sem ábyrgðina vera voðalega hissa, og ætla að rannsaka sínar eigin gjörðir.

Og fá hrós fyrir.

Þjóðviljinn afneitaði vissulega fjöldamorðunum á pólsku liðsforingjum í Katyn skógi, vitnaði í Stalín, en aldrei lagðist blaðið svo lágt að hrósa Stalín fyrir að hafa rannsakað sín eigin glæpi.

 

Svíþjóð í dag er blettur á Evrópu.

Úrkast sem fáir vilja fá yfir landamæri sín.

Fyrirfram var ekki vitað hvað veiran var skæð, og sannarlega sluppu þeir vel.

Það voru líka svæði við Eystrasaltið, reynda sunnan megin, sem sluppu algjörlega við Svarta dauða, en það var vitað eftir á, ekki fyrirfram.

 

Trump hefur gagnrýnt WHO fyrir að ganga erinda kínverskra stjórnvalda, og þagað yfir alvarleik veirunnar á meðan hægt var að loka hana inni í Kína, eða bregðast strax við með ferðatakmörkunum milli landa.

Ég get ekki að því gert, mér finnst þessi frétt staðfesta þá gagnrýni.

 

Þeir sem láta svona út úr sér eins og forstjóri WHO, eiga ekkert að hafa með heilbrigði að gera.

Hvorki heima hjá sér eða stýra alþjóðlegu samstarfi þar um.

Mugabe var þó bara gerður að sendiherra mannréttinda, en ekki leiða starfið gegn mannréttindabrotum í heiminum.

 

Þessi maður á ekkert erindi í starf sitt.

En vonandi virkar Alþjóða glæpadómstóllinn.

 

Líka þegar góða fólkið á í hlut.

Kveðja að austan.

„Önnur lönd mættu læra af Svíþjóð“

Árið 1.

 

Er stórskemmtileg grínmynd með Jack Black þar sem atburðir í árdaga Biblíunnar eru sagðar með nefi grínistans, af mörgu óborganlegu er samviskubit Kain sem birtist í ítrekuðu morðæði hans.

Grínið er góðlátlegt, absúrd, og þó það styðjist við þekkt minni, þá tekur það Biblíuna ekki beint alvarlega.

En það er ekki verið að endurskrifa söguna, eða benda á einhvern og segja; "hey, þið skítapakk, af hverju eru þið ekki eins og við, góða fólkið".

Samt var nóg af þrælum á þessum tímum og þá vantaði ekki í myndina.

 

Skáldsagan 1984 eftir Orwell hefði líka alveg eins getað heitið "Árið 1", því Ríkið hafði endurskrifað alla söguna í viðleitni sinni til að stjórna lífi og hugsunum fólks. 

Sagan var þá tæki sem þjónaði markmiðum þess, og fyrir ríkið var í raun ekkert annað en kaos og villimennska.  Hefði ríkið haldið velli, sem var alveg opin bók í bókinni, þá einhverjum árum eða áratugum seinna, þegar öll fortíð hefði endanlega verið þurrkuð úr minni og vitund fólks, þá hefði upphaf sögunnar og Ríkisins verið eitt og hið sama.

Alræði líður ekki sjálfstæði, hvorki einstaklinga eða sögu.

 

Í þeirri bylgju heimsku og fáfræði sem vellur núna út úr akademíu rétttrúnaðarins, hefur sagan og minnismerki um hana, orðið sérstakur skotspónn fólks sem á einhvern hátt telur sig vera siðferðislega æðra en þeir sem liðnir eru, og telur sig hafa rétt á að fordæma söguna, tíðaranda hennar, framvindu  og þróun, að ekki sé minnst á fólkið sem lifði hana.

Það tekur sér ekki skáldaleyfi til að endurskoða eða endurskrifa söguna líkt og ég tek dæmi um hér að ofan, það vill þurrka hana út.

Því þegar menn eru einu sinni byrjaðir að þurrka út óæskileg minnismerki, fjarlægja myndir og styttur úr skólum eða opinberum byggingum, eða krefja fólk sem hefur fátt annað til saka unnið en að fæðast, um afsökunarbeiðni á gjörðum áa þess, eða þess þjóðskipulags sem það fæddist inní, þá er ekkert eftir.

Því sagan er ekkert annað en röð ofbeldisverka, átaka,kúgunar hins sterka á hinum veika, birtingarmynd: kvennakúgun, stéttakúgun, þrælahald, ánauð, morð, manndráp, fjöldamorð, styrjaldir.

Ekkert illa meint, maðurinn er jú lífvera og lífverur berjast fyrir tilveru sinni sem við köllum á góðum degi, baráttan um brauðið.

 

Hjá þessum fáráðum er árið alltaf 0.

Í upphafningu sinni og sjálfsbyrgingarhætti kannast það ekki við fortíð sína, sögu eða menningu, það er alltaf eitthvað sem það getur bent á, það er alltaf eitthvað sem það getur fordæmt.

Og endalaust hægt að krefjast afsökunar.

 

Það verður engin mynd eftir í háskólunum, engin stytta eða minnismerki því alltaf rís upp nýr kverúlant sem nær að róa mið forheimsku rétttrúnaðarins.

Í dag er það Kristófer Kólumbus sem er felldur af stalli, á morgun verða það allar stytturnar af landsfeðrunum þarna vestra.  Enginn með hreinan skjöld, ef þeir voru ekki þrælahaldarar, þá stálu þeir landi af innfæddum, herjuðu á þá og ofsóttu. 

Spurning hvort hvítir íbúar Nýja Englands sem rekja ættir sínar til fyrstu landnemana geti lifað með skömm sinni og sögu, og þegar þeir hafa fargað öllum minjum um söguna, taki svo ekki eitt létt fjölda Hari kari á þetta til að vera trú orðagjálfrinu og vitleysunni sem gegnsýrir alla umræðu rétttrúnaðarins.

 

Og svo við tökum þetta víðar, þarf ekki að fara senda jarðýtu á alla Róm, og síðan fjármagna sprengiefnakaup Talibana og Islamista, sem gætu tekið að sér í verktakavinnu að sprengja upp allar minjar um siðmenninguna við Miðjarðarhafið, því ekki var það friðurinn og manngæskan sem dreif fólk áfram í þá daga.

Þarf ekki einnig að nýta þekkinguna sem var til staðar í Þýskalandi að brenna bækur, það hlýtur að vera einhver að vera lifandi á elliheimili sem kann enn það fag.  Rætur vestrænna bókmenningar kemur frá rómverskum þrælahöldurum, eða grískum kynvillingum og barnaníðingum, sem reyndar líka voru þrælahaldarar.

Ef við erum byrjuð??, verðum við þá ekki að klára dæmið?

Er annað ekki skynhelgi og hræsni??

 

Góða fólkið hélt ekki vatni, það frussaðist úr munnvikum þess og margir voru hætt komnir þegar salerni voru ekki innan seilingar, þegar fréttir bárust frá Bristol að stytta að þarlendum mannvini á 18. öld hefði verið brotin niður.

Meintur glæpur var að stunda iðnina og verslun sem lagði drög að ríkdómi borgarinnar.

En af hverju styttan, af hverju ekki allar byggingarnar sem reistar voru fyrir ágóðann af þrælasölunni, voru þeir blóðpeningar eitthvað betri??

Liverpool, London, Churchill, Cromwell, öll bresk sagan, eins og annarra þjóða sem hafa lifað af samkeppni þjóðanna, er vörðuð bautasteinum kúgunar og undirokunar á öðrum þjóðum, jafnt nær sem fjær.

Og svo framvegis, og svo framvegis.

 

Dæmin er endalaus, en dæmin um annað eru ekki mörg, þó til.

Sá kúgaði var ekki kúgaður sökum mannkosta sinna, gæsku eða friðsemdar, heldur vegna þess að hann hafði ekki aflið til að verja sig á einhverjum tímapunkti.

Hans saga er ekkert betri, bæði í eldri fortíð hans, eða þegar hann fékk aflið til að rísa upp og svara fyrir sig.

 

Fólkið sem núna ræðst að sögunni í Bandaríkjunum er að hluta til ungt fólk af afrískum uppruna.

Afkomendur lúsera í eilífum erjum og átökum sem fylgdi arðsömustu atvinnugrein álfunnar, þrælaversluninni. 

En þorp sem var selt, hafði kannski selt mörg önnur þorp, ættbálkur sem varð undir, hafði örugglega áður nýtt sér hin ábótasömu viðskipti. 

Hver á að biðja hvern afsökunar, og hve langt á það að ná aftur??

Sem og að þó þrælahald hafi ekki verið fallegast hluti siðmenningarinnar, þá var einn valkostur þess ennþá verri.  Sem var útrýming sigraðra andstæðinga

Allt á sér nefnilega sínar skýringar, allt á sér sínar rætur.

 

Og það er til annar valkostur en að þurrka út söguna.

Sem er lærdómur hennar, það er hægt að læra af henni.

Þróa hana áfram, gera heiminn betri.

 

Nelson Mandela hafði 25 ár til að spá í hlutina, til að velta því fyrir sér hvernig er hægt að nýta lærdóm sögunnar til að bæta í stað þess að róa á sömu mið sundrungar, ofbeldis og kúgunar.

Hann náði sátt milli tveggja kynþátta í landi þar sem annar hafði kúgað hinn lengi.

Kannski hefur Nelson áttað sig á því að hans eigin kynþáttur, sem og aðrir kynþættir Bantuþjóðanna sem byggðu Suður Afríku, átti sér líka sína sögu um kúgun, ofbeldi, glórulaus manndráp, að ekki sé minnst á þá kynþáttahyggju að hrekja þá íbúa sem fyrir voru  út í eyðimörkina.

Búskmenn og Hottintottar, svo ég noti hin óvirðulegu nöfn hvítu kynþátthyggjunnar yfir þessum merku ættflokkum, kusu ekki að búa í Kalahari eyðimörkinni vegna þess að þau töldu óbyggilega eyðimörkina betri búsvæði en frjósöm jarðræktarlönd, heldur vegna þess að það var eina leiðin til að lifa af innrás Bantuþjóðanna sem drápu þá sem fyrir voru sökum þess að þeir höfðu yfirburði á hernaðarsviðinu.

 

Lúserara dagsins eiga sér sína sögu, og munu eiga sér sína sögu, og það að hafa tapað fyrir öðrum sterkari, gerir fólk ekki á neinn hátt betra, eða gefur því rétt til að labba af næsta manni og biðja hann um afsökunarbeiðni á því sem liðið er.

Og það að við séu á einhvern hátt skárri í augnablikinu, gefur okkur á engan rétt til að ráðast á söguna, minjar hennar eða það fólk sem lifði hana á sínum forsendum sem mótuðust af þeim raunveruleika sem það fæddist inní.

 

Við getum hinsvegar beðist afsökunar á okkar eigin gjörðum.

Til dæmis þeirri staðreynd að við létum alþjóðavæðinguna endurreisa hinar gömlu þrælaverksmiðjur Rómverja og að velmegun okkar byggist á þrælkun og arðráni fólks í fjarlægum löndum.

Við getum beðist afsökunar ef við látum kynjamisrétti eða kynþáttamisrétti líðast í umhverfi okkar og samfélagi, en við fríum ekki okkur sjálf með því að telja okkur betri en þeir sem liðnir eru.

Þeir þróuðu þó siðmenninguna, unnu út frá fortíðinni til að gera framtíðina betri.

Og þannig séð hefur maðurinn aldrei haft það betra ef miðað er við afkomu fjöldans, vörn gagnvart sjúkdómum og farsóttum, frelsi einstaklings, og frelsi frá óttanum að vera rændur og drepinn af árásarmönnum sem engu eira.

 

Og þeir sem vildu vel, og gerðu heiminn betri.

Þeir áttu allavega eitt sammerkt.

Þeir þekktu söguna, og þeir lærðu af henni.

 

Hættumerkin voru þegar einhver byrjaði að fikta í sögunni.

Endurskrifa hana, jafnvel þurrka hana út.

 

Þar var aldrei staðar numið.

Kveðja að austan.

Vill stofna garð um þjóðhetjur Bandaríkjanna