Samfélag í upplausn.

 

Enginn veit hvað má, og hvað ekki.

Fólk horfir á hvort annað og spyr; ert þú smitvaldurinn??

Því meðvirknin er svo mikil að við hlustum á ógæfufólkið og afglapana sem fluttu inn smitið til landsins, kunna ekki að skammast sín, og benda á mig og þig.

 

Líkt og jarmandi sauðir í röð í aftökuna einu látum við bjóða okkur þetta, að sökin sé okkar.

Ekki þeirra sem fluttu inn smitið.

 

Rúst er verslunarmannahelgin, rúst er allt það mannlífið sem hafið kviknað til lífsins.

Eftir allar fórnirnar fengu við ekki einu sinni sumarið í friði.

 

Óvitarnir, eða afglaparnir, hvernig sem við lítum á þetta aumkunarverða fólk.

Lét sér ekki nægja að afhenda sameign þjóðarinnar, orkuna, inní regluverk ESB, þar sem eina markmiðið var að braskaravæða ljósið sem við áttum öll, það lét ekki staðar numið við að flytja inn sýkla í beinni aðför að íslenskum landbúnaði, það þurfti einnig að farga sumrinu.

Flytja inn smit, dreifa því, og benda síðan á fórnarlömbin.

"Þið gættu ekki að ykkur".

 

Hvílíkt helvítis kjaftæði.

Hvílíkur helvítis aumingjaskapur að láta þetta yfir sig ganga.

 

Vanvitarnir sögðust hafa stjórn á smitinu.

Þeir sögðu að smit erlendra myndi ekki smita þjóðina.

 

Vanvitarnir höfðu rangt fyrir sér.

En vanvit þeirra er án  ábyrgðar, heimska þeirra og fáviska heldur áfram að flytja inn smit, þeirra eina ráð er að ráðast á saklausan almenning.

 

Samfélagið er í upplausn.

En fólk tekur ofan.

Líkt og jarmandi sauðir í sinni hinstu dauðagöngu.

 

Það er ekkert herkall.

Það er ekkert andóf.

 

Aðeins heimskan í sinni tærustu mynd.

Kveðja að austan.

 

 

 

 

Mörg tjaldsvæði svo gott sem lokuð

Orð í tíma töluð.

 

Almannavarnir eru aldrei án ábyrgðar.

Ef þær skaða, þá bætir almannasjóður fólki og fyrirtækjum tjónið.

Kallast að þinna út gjaldmiðil líkt og gert er á tímum styrjalda, náttúruhamfara eða annars sem réttlætir að ríkisvaldið taki yfir og haldi samfélögunum gangandi.

 

Óvitarnir, jæja miðað við orð Katrínar í fréttum á Ruv, þá er hún hreinn afglapi sem kann ekki að skammast sín vegna þess tjóns sem afglöp hennar hafa valdið almenningi, eru samt ekki heimskari en það, að þeir flækja lagaorðavaðal inní varnarráðstafanir sínar gegn afleiðingum afglapa þeirra, reyna að frýja sig ábyrgð á skyldum almannavalds á tímum styrjalda, náttúruhamfara, eða annars sem réttlætir neyðaraðgerðir stjórnvalda.

Eru greinilega ekki heimskari en það, en samt setja ný mörk fyrir óendanleikann í heimsku, því tekjur almannavaldsins er afleiðing af starfsemi einstaklinga og fyrirtækja hans, ekki öfugt, að tekjur séu fastar og því megi skattpína út í hið óendalega eða frýja sig ábyrgð á hamfaratímum.

 

Vanvitahátturinn er mál dagsins í dag.

Að valda skaða en bera enga ábyrgð á þeim skaða.

 

Líkt og að þjóðin sé ennþá í heljargreipum einvalds og aðals sem hugsaði um það eitt að mergsjúga hana.

Sem er ekki.

 

Lög og réttur verndar fólk gegn afglöpum óvita eða hreinna afglapa sem Katrín Jakobsdóttir kýs að skilgreina sig.

Hin skapandi list sem afglaparnir settu í sóttkví, eiga rétt og eiga að sækja hann gegn stjórnvöldum sem buðu nýsmiti aftur í heimsókn inní landið.

 

Afglapar og óvitar sæta alltaf ábyrgð gjörða sinna í vestrænu lýðræðisþjóðfélagi.

Það er ef einhver sækir rétt sinn.

 

Það er önnur spurning dagsins.

Sú fyrri var um ábyrgð afglapana, og munum að Katrín hvað úr um að hún væri afglapi en ekki óviti líkt og dómsmálaráðherra, geta þeir tekið ranga ákvörðun og komist upp með hana.

Sú seinni er.

 

Lögin segja að þið eigið að sæta ábyrgð gjörða ykkar.

Vísvitandi viljandi tjón ber að bæta.

Og þó afglapi hafi svarað fyrri spurningunni, þá svarar hann ekki þeirri seinni.

 

Nema hún sé ekki spurð.

Kveðja að austan.

 

 

 

Tilmæli eða fyrirmæli?

Samfélag í herkví!

 

Hver axlar ábyrgðina??

 

Við vorum veirulaust land og fólk gat farið að lifa eðlilegu lífi.

Hið innlenda hagkerfi þar sem afþreying og þjónusta er mikilvægur hluti hafði tekið við sér, atvinnuleysi fór minnkandi, allar forsendur voru fyrir að sækja fram og aðlaga bæði mannlíf og hagkerfi að hinni breyttri heimsmynd covid veirunnar.

 

En þá var tekin ákvörðun um að opna landið fyrir smiti á nýjan leik.

Með þekktum og núna staðfestum afleiðingum.

Frysting mannlífs, herkví fólks.

Þvert gegn aðvörun sérfræðinga og hagfræðinga.

 

Slíkt getur aldrei verið án ábyrgðar.

Svo ég spyr aftur.

 

Hver mun axla ábyrgð?

Kveðja að austan.

Samkomumörk í 100 og tveggja metra reglan skylda