Þegar hægrið gerðist heimskt.

 

Íhaldsmenn eru sómi hverrar þjóðar. Staðfastir, ráðsettir, ígrundaðir gjörða sinna.  Og þegar þeir hallast til hægri í stjórnmálum þá eru þeir stuðningsmenn borgalegs þjóðfélags og þeirra gilda sem vestræn siðmenning hefur ofið úr reynslu sögunnar.

Þeir eru náttúrulegir óvinir alræðis og öfga, hvort sem það er alræði öreiga kennt við komma, alræði einræðisherra kennt við fasisma eða alræði auðsins kennt við frjálshyggju.

Þeir börðust við fasista og kommúnista, þeir útrýmdu hagfræði andskotans með bandalagi sínu við sósíaldemókrata og lögðu þannig drög að velferð og velmegun nútímans. 

Í dag sjáum við Trump lemja á alþjóðavæðingunni, enda öllum íhaldsmönnum ljóst að velmegun og styrkur þjóða getur ekki byggst á samþjöppun auðs sem flytur arðinn í skattskjól og grunnframleiðsluna í þrælabúðir alþjóðavæðingarinnar.

 

Og það er í dýpstu rótum persónuleika íhaldsmanna að taka slaginn við skoðanakúgun og skoðanafasisma hvort sem við rekjum slíkt til menningarbyltinga alræðisstefna, púrítana einhvers trúarsannleiks, eða hina nýju menningarbylgju ofsókna og bókabrenna sem kennd er við rétttrúnað góða fólksins.

Íhaldsmenn eru salt jarðar, skýring þess að samfélög eru hnýtt böndum sem halda og skapa þar með öruggt umhverfi fyrir fjölskylduna að uppfylla þá einu kröfu sem lífið gerir til okkar, að að geta líf og koma því á legg.

 

En þegar íhaldsmönnum skortir styrka leiðsögn, þá eru þeir stundum svag fyrir vitleysu.

Við sjáum hvernig keyptir agentir spila með þá í lofslagsumræðunni, sem er kannski sök sér því þá eru þeir hluti af andófinu gegn ofurskattlagningunni (hugmyndafræði úr ranni frjálshyggjunnar að stýra notkun með skattlagningu eða notendagjöldum), en verra þegar einhver skemill náði að telja þeim í trú um að það væri frelsi að láta drepsótt ganga lausa.

Skemillinn var örugglega í vinnu hjá hagsmunaöflum sem í örvæntingu sinni reyna að halda starfsemi sinni á tímum kóvid veirunnar, en honum hefur aldrei órað fyrir að það yrðu pólitísk trúarbrögð að leyfa veiru sem engin lækning er við, sýkja samfélög og drepa fólk.

 

Hagsmunaöflin eiga fyrr eða síðar eftir að fatta að lífið og þau eru samherjar, að forsenda heilbrigðs efnahagslífs er og verður alltaf heilbrigt samfélag þar sem fólk getur áhyggjulaust lifað lífi sínu, sinnt fjölskyldu, störfum sínum og nýtt sér þjónustu annarra, jafnt í starfi sem leik.

Heimska er aldrei bandamaður hagsmuna, og nú er hinn napri raunveruleiki að kenna þeim að það var mistök að vanvirða fórnir almennings og fyrirtækja með því að opna þjóðfélögin of snemma, þetta snérist bara um tvær þrjár vikur í viðbót.  Og ennþá stærri mistök, eftir að veirunni var eða væri útrýmt, að hleypa henni inn með því að leyfa ferðir fólks frá sýktum svæðum án undangenginnar sóttkvíar.

Vegna þess að það þarf bara einn ef hann smitar innan fólksfjölda sem dreifir sér, það er þekkt og vitað eftir að sýktur einstaklingur sem kom frá Whuan mætti á trúarsamkomum og afleiðingin var faraldur sem stjórnvöld í Suður Kóreu glíma ennþá við.

 

En verra er með þá sannfæringu að drepsótt sé ekki drepsótt, að veirur smiti ekki, eða séu jafnvel ekki til, það sé bara vondir menn sem hafi magnað upp tilbúið fár til að ná alræðistökum á samfélögum, setja alla undir eftirlit, brjóta á bak aftur sjálfstæði einstaklings.

Sá sem því trúir, notar orðið kínaveiran, hann telur að sóttvarnir séu uppfinning kínverska kommúnistaflokksins, hundsar þar með árþúsunda reynslu mannkyns á sóttvörnum sem byggjast á því að einangra smitað fólk og skera á smitleiðir sjúkdóma.

Hann neitar að fara af fyrirmælum sóttvarnaryfirvalda, er til dæmis ekki með grímu þar sem þess er krafist, hundsar fjöldatakmarkanir, og styður apakettina sem berja á brjóst sér og segja; "ég er sterkari en veiran", eða vitleysingana sem í raun afneita tilvist veirufaraldursins.

Og það var birtingarmynd hans sem sagði við blaðamann BBC; "Ég trúði þessu ekki, ég var sannfærður um að þetta væri feiknews.".  En þegar sannleikurinn braust inn fyrir múra heimskunnar, þá var makinn dáinn en hann sjálfur skrimti eftir að vera illa veikur vegna kóvid.

 

Trump er einn af þeim stjórnmálamönnum sem sækir fylgi á þessar lendur forheimskunnar og hefur því verið beggja blands í baráttunni gegn kóvid.

En þó að hann hafi daðrað við hina og þessa vitleysuna, þá er það samt staðreynd að Bandaríkin voru ekki seinni að grípa til aðgerða en Evrópusambandið, og voru til dæmis fyrr að loka á smitleiðina frá Kína en við Íslendingar.

Þau voru vissulega ekki undirbúin, ekki frekar en Evrópusambandið, en það var kraftur í aðgerðum eftir að var gripið til þeirra. 

Og hvergi verður séð annað en Donald Trump hafi verið hlynntur öllum aðgerðum, og síðan var hann ekki einn um það að vilja opna of snemma, spurningin er frekar, hverjir gerðu það ekki.

 

Í dag felst eina von þeirra sem eru að sýkjast af seinni bylgjunni, í að lærdómur þeirri fyrri gagnist heilbrigðisyfirvöldum og læknum í að takast á við faraldurinn, og lágmarka mannfall drepsóttarinnar.

Hver dagur sem líður, er dagurinn sem dregst frá þeim fjölda sem tilraunabóluefnið skilar árangri.

Og ekki hvað síst að heimska hægrinu verði sagt að halda kjafti, að það verði þaggað niður í því eins og hverjum öðrum viðrinum.

 

Þar er Donald Trump að sýna gott fordæmi.

Megi þau verða fleiri.

Kveðja að austan.

 

 

 

Trump loks með grímu og nýtt smitmet