23.4.2016 | 14:49

Ólafi verður seint fyrirgefið.

Að stela glæpnum af Davíð að verða forseti þjóðarinnar sína hunds og kattartíð.

Eða hvaða aðrar undirliggjandi ástæðu eru fyrir svona grein?

Svona aðför að lýðræðinu og stofnunum lýðveldisins.

Styrmir má reyndar alveg eiga það að hann hefur aldrei farið dult með andúð sína á forsetaembættinu, ber við nánasarhugsun frjálshyggjunnar, að ekki eigi að eyða skattfé nema í hið algjörlega nauðsynlega. Rök sem standast ekki nema þetta sé þá víðtök skoðun hans gagnvart ráðstöfun skattfjár, en í ákaflega marga áratugi hefur Styrmir haldið á lofti kristilegum gildum íhaldsflokka gagnvart velferð, og slík stefna kostar mikla fjármuni.

Líklegra er þetta eftirköst af kosningaósigri Gunnars Thoroddsen 1968, en samt ekki líklegt því Styrmir var alla tíð Geirsmaður.

Eftir stendur sú einfalda staðreynd að Sjálfstæðisflokkurinn náði aldrei að leggja undir sig Bessastaði, og "if you can´t beat them, þá legðu þá niður". Eitthvað sem Davíð Oddsson náði að sérhæfa sig í.

En ef menn vilja ekki eitthvað embætti, af hverju nota þeir þá tímann í upphafi kosningabaráttu til að grafa undan viðkomandi embætti. Hví má ekki láta meginhluta þjóðarinnar sem vill þetta embætti, í friði rétt á meðan hún kýs sér forseta??

Víkjum fyrst að aðförinni.

Forsetaembættið er tákn lýðveldisins út á við.

Það stefndi í að forsetakosningarnar yrðu algjör skrípaleikur, óteljandi dvergframboð sem virtust hafa þann eina tilgang að vekja athygli á persónu viðkomandi frambjóðanda, áhugamálum þeirra, fyrirtækjum eða einhverju göfugu eða ógöfugu starfi sem þeir höfðu áhuga á.

Enginn virtist hafa spurt sig þeirrar grundvallarspurningar "hvaða erindi á ég í þetta æðsta embætti þjóðarinnar, hver er starfsreynsla mín, menntun, hæfni, persónuleiki, hvað hef ég til brunns að bera í þetta embætti?".

Fólk getur alveg verið ágætt á sínu sviði, en það þarf meir en það til að gegna starfi þjóðhöfðingja.

Þessi skrípaleikur var á góðri leið með að gjaldfella embættið algjörlega, og líklegast fylltist mælirinn algjörlega þegar pizzusali sá sér leik á borði að fá ódýra auglýsingu.

Hvað næst??

Og Styrmir, einn af öldungum þjóðarinnar þagði þunnu hljóði.

En þegar Ólafur grípur inní þessa skelfilegu atburðarrás, og segir einfaldlega við þjóð sína, annað hvort er boðinn fram einhver alvöru frambjóðandi, eða ég neyðist til að gegna þessu embætti áfram, þá rísa menn eins og Styrmir Gunnarsson upp, og það með einhver neðanbeltisrök.

Einhver hefði þakkað Ólafi fyrir hugrekkið fyrir að setja sjálfan sig svona á höggstokkinn. Búinn að sitja allan þennan tíma, og umdeildur mjög, svo varðar við stórhatur.

Nei það er talað um að forsetaembættið gæti lamast, framboð Ólafs skapi sundrungu, og svo framvegis.

Stóryrði án nokkurrar innistæðu.

Og ekki trúverðug, á sama tíma hampar Styrmir framboðum (og ekki framboðum) sem sannarlega skapa sundrungu.

Og sem þátttakandi í skipulagðri aðför að persónu núverandi forseta þá grefur hann undan embættinu, eða lamar það svo hans orðalag er notað.

Skipulagðri aðför fólks, sem treystir því ekki að lýðræðisleg kosning skili því frambjóðanda sem það vill sjá í embættið (hver fyrir sig getur haft mismunandi sýn á hvern það vill í embættið)og einsetur sig í því að skemma fyrir þeim sem það óttast að hljóti kosningu.

Og þessi aðför að Ólafi, er aðför að lýðræðinu.

Vegna þess að örfáir einstaklingar eru að grípa frammí fyrir lýðræðislegan rétt þjóðarinnar til að velja sér forseta.

Ef þjóðin kýs sér mann sem hefur þegar setið í 20 ár í embætti, þá er það bara svo.

Kallast lýðræði.

Fólk metur kosti og galla þeirra sem bjóða sig fram, og greiðir svo atkvæði sitt.

Ef Ólafur sigrar, þá er það vegna þess að þeir sem sjá alla þessa vankanta við framboð hans, hafa ekki náð að sameinast um frambjóðanda sem þjóðin metur betri kost en Ólaf, eða þá að kjósendur hans telja sig ekki sjá alla þessa vankanta sem andstæðingum hans er svo tíðrætt um.

Svona er gangurinn, og þeir sem viðurkenna hann ekki, þeir viðurkenna ekki lýðræðið.

Og þetta er hið ljóta við grein Styrmis.

Hann sættir sig ekki við leikreglurnar og grefur undan þeim.

Sem er ábyrgðarhluti hjá manni sem er líklegast virtasti penni (ekki spurning að hann er besti) sinnar kynslóðar.

Manni sem á að vera öldungur þjóðarinnar, ekki skurðgrafari hennar. Nægir eru á launaskrá Hrunverja við það skítaverk.

Andstæðingar Ólafs ættu frekar að sjá sóma sinn í að útvega sjónarmiðum sínum og hagsmunum hæfan frambjóðanda, einhvern sem ætti möguleika í Ólaf.

Í heiðarlegri og málefnalegri kosningabaráttu.

Það er ærlegt og styrkir lýðræðið okkar og stofnanir lýðveldisins.

Aðförin og skítkastið er hinsvegar engum til sóma og draga alla niður í svaðið.

Og munum að ábyrgðina ber sá sem kastar skítnum, ekki sá sem er tilefni skítkastsins.

Vonandi verður næsta grein Styrmis ekki skrifuð.

Ekki ef henni var ætlað að grafa.