Kemur góður þegar getið er.

 

Ekki að ég sé ekki sammála dómsmálaráðherra um stjórnarandstöðuna, en fyrir utan hávaðamengun þá er hún ekki gerandi í neinu.

Það er ríkisstjórnin hins vegar og hún er andlit stjórnleysisins í dag.

Hún ber ábyrgðina á upplausninni á landamærunum, hún ber ábyrgðina á þjóðarskiptunum þar sem 1100 ára saga þjóðarinnar er þurrkuð út á altari græðgi glóbalvæðingarinnar, og hún ber ábyrgð á lögleysu ráðherra sem telja sig hafna yfir lög landsins.

 

Nærtækt dæmi er aðför ráðherra VinstriGrænna að hvalveiðum, fyrst Svanhvít og núna Bjarkey.  Eins og hvert annað glæpahyski vega þau að atvinnu og atvinnufrelsi undir yfirskini þess að þau séu ekki sammála núgildandi lögum um hvalveiðar.

En að breyta þeim; Nei-ii, að brjóta þau; Já-áá; Mitt er valdið eins og um einvalda sé að ræða sem telja sig ekki þurfa að fara eftir lögum.  Nema einvaldar fóru eftir lögum, þeir breyttu þeim bara þegar þeim mislíkaði þau.

 

Nærtækast samt er sjálfur dómsmálaráðherra sem var tekinn í bólinu af fjármálaráðherra, og í bræðikasti sakaði hún fjármálaráðherra um það sem hún og fyrirrennar hennar eru sek um.

Afskipti og stjórnun lögreglu.

Því netglæpamennirnir sem selja áfengi gera það í skjóli Sjálfstæðisflokksins sem er fylgjandi netsölu áfengis, en sleppir því bara að breyta lögunum.

Þess í stað sér hann til þess að ríkisstofnun sem er fórnarlamb netglæpanna, kærir ekki, og sér til þess að lögreglan hefji ekki sjálfstæða rannsókn á glæpum þeirra.

Það var ekki að ástæðulausu að flokkstryggð, já og kannski útlit, en ekki hæfileikar, réðu þegar raðað var í æðstu embætti löggæslunnar, líkt og þegar væri búið að einkavinavæða hana.

 

Fórnarlambið er svo lýðheilsa almennings.

Og í stærra samhengi réttarríkið.

 

Ríkisstjórn sem svona hagar sér, er gengin götuna á enda, á að fara, ekkert réttlætir setu hennar.

Sama hversu stjórnarandstæðan gæti verið slæm, þá er slíkt alltaf óvissu tímans háð, en það sem við höfum í dag er svo slæmt, að það getur ekki verið verra.

Jafnvont en ekki verra.

 

Flokkurinn hefur brugðist þjóðinni.

Flokkurinn hefur selt sálu sína.

Flokkinn þarf að skipa út.

 

Því sem þjóð, eða það sem eftir er af okkur, eigum við betra skilið.

Betra skilið en þetta hávaðalið, sama í hvaða flokksdeild það er.

Eigum betra skilið, hvort sem við sjálf skynjum það eður ei.

 

Það er ákall þarna úti.

Vonandi berst svar í tíma.

Kveðja að austan.

Stjórnarandstaðan tali fyrir stjórnleysi

Kaldrifjaður morðingi.

 

Veðjar á sigur í átökum sem hann hóf með voðaverkum Hamas í Ísrael þann 9. október síðastliðinn.

Gjaldið er lítilfjörlegt, aðeins líf tugþúsunda samlanda hans sem og rústir Gasastrandar.

Gjald sem hann er tilbúinn að greiða enda býr hann fjarri hörmungum Gasastrandarinnar.

 

Þennan viðbjóð styður Góða fólkið á Vesturlöndum.

Styður blóðfórnirnar.

 

Svo spurningin er; Hver er mesti viðbjóðurinn??

Kveðja að austan.

Frekari blóðsúthellingar geti aðeins hjálpað

Lýð á ekki að líða.

 

Og mælirinn var löngu fullur hjá almenningi áður en Hamas liðar á Íslandi, í samstarfi með félagi íslenskra mótmælenda, réðust á stjórnvald þjóðarinnar.

 

Dag eftir dag upplifir þjóðin fréttaflutning Rúv þar sem gestir þjóðarinnar, Palestínuarabar með liðsinni fólks sem öllu heilbrigðu fólki er ljóst, að er á jaðrinum, mörg hver gætu sleppt því að mótmæla og reynt að keppa til sigurs í ýmsum alþjóðlegum keppnum sem hlutgera frík, en samt að þau eins og þau eru, séu hluti af margbreytilegri flóru hins mannlega samfélags.

Sem vissulega er rétt, en frík engu að síður, jaðarhópur í samfélagi sem fyrir löngu er búið að fá uppí kok á rétttrúnaði Góða fólksins, mætir ekki á mótmæli, kýs gegn heilaþvotti Ríkisútvarpsins.

Leitar skjóls í borgaralegum fjölmiðlum, upplifir svo síðan sama áróður Góða fólksins á síðum Morgunblaðsins.

 

Fréttin í þessari frétt, og munum að þó femínisti Morgunblaðsins þurfi ekki háan skófatnað til að vaða í viti sínu, þá lýtur hann ritstjórn sem er í raun engu fábrugðin þjónkun Rúv með glóbalinu, arðráni þess á auðlindum þjóðarinnar í  gegnu hið frjálsa flæði, orkupakka, reglugerðir eða hvað sem tæki og tól hinir íslensku glóbal auðmenn nota til að féfletta okkur.  Já eða til að kjósa fulltrúa þeirra sem forseta þjóðarinnar.

Og fréttin er dómsmálaráðherra er í vörn gegn ofstopa leppa innlendra glóbal auðmenna, og þar með er sjálf lög og regla í samfélaginu undir.

Þegar skríll og lýður, innfluttir Hamas liðar, eiga ítök inní, ekki bara Pírata eða Góða fólksins hjá Samfylkingunni, heldur í sjálfri ríkisstjórn þjóðarinnar.

Ættartengsl augljós, en grynnra á hagsmunum VinstriGrænna, halda þeir virkilega að þjóðin sé fífl??

 

En þjóðin er ekki fífl, þó femínistinn á Morgunblaðinu haldi að hún sé á pari við hann sjálfan, að það sé sjaldgæft að hún, það er þjóðin vaði í vitinu.

Undirliggjandi eru hagsmunir sem er innvinkaðir við tilbúinn orkuskort og þar með gnægtaborð auðs og fjármagns á raforkumarkaði þjóðarinnar.

 

Fyrst var Rúv samlagað, núna er Mogginn undir, og enginn æmtir eða skræmtir.

Í takt skal þjóðin ganga inní hyldýpi græðgi og arðráns hinna örfáu, sem virðast stjórna öllu í landinu í dag.

Fallin er Sjálfstæðisflokkurinn en Sigurður Ingi á sér sögu um sölu til hæstbjóðanda, skottið á Framsókn eltir auðinn, völdin, enda Sigurður dýralæknir en ekki hugsjónamaður.

 

Hvert sem maður fer þá ofbýður fólki þessa ofgnótt af fréttum að fríkum, viðrinum, kvárum, hánum eða hvað sem orðsnillingar Góða fólksins geta kokkað upp til að fylla fréttirnar af upplausn, óöld, væl, grát eða að einhver er svo vondur við mig.

Löngu liðinn sá tími að ríkisfjölmiðill okkar fjallaði um raunveruleg vandamál, svo dæmi séu nefnd, hrun skólakerfisins á altari heimsku Góða fólksins, ofurlanga biðlista barna í vanda, ónýtt vegakerfi, uppgangur glæpalýðs, ofbeldi, fjárkúgun, sprengingar í baráttu þessa sama glæpalýðs.

Gengjamyndun ólæsra innflytjenda, skipbrot aðlögunarinnar.

 

Og eina fréttin er, fyrir utan hvað kvár og hán eiga bágt, eða að hinsegin fólk fái ekki nægan tíma til að tjá sig þó þessi örminnihluti eigi ávísun á rúmlega helmings frétta Ríkisútvarpsins, er ofstopi viðrina sem telja það sinn lýðræðislega rétt að vega að stjórnvaldi þjóðarinnar.

Og Mogginn kóar með.

Eitt sinn borgarlegt íhaldsblað, núna tæki glóbal auðmanna til að hnykkja á upplausn og óöld í samfélaginu.

 

Breytir samt ekki hinu að lýð á ekki að líða.

Ekki þegar lýðurinn ræðst á sjálft stjórnkerfi þjóðarinnar.

 

Þá er sjálf tilvera okkar sem þjóð undir.

Þá tilveru á stjórnkerfi okkar að verja.

Sem og við hin.

 

Í því felst að við feisum fjölmiðla sem ganga erinda auðs og auðmanna, þó þeir kenni sig við þjóðina.

Við feisum líka kompásbreytingu Morgunblaðsins, trúum að um sé að kenna óvæntar segulbreytingar eigandahóps blaðsins, að í kjarna sé blaðið ennþá málsvari borgaralegra gilda, en ekki bráð í kjafti auðs og auðmanna.

 

Treystum að Mogginn geri betur en þetta.

Kveðja að austan.

 

„Lögreglan var í krefjandi aðstæðum“

Loksins, loksins.

 

Það hefur tekið langan tíma fyrir alþjóðasamfélagið að koma sér saman um að stöðva átökin og manndrápin á Gasa.

Tókst þó því ennþá eru óbrjálaðir menn sem stjórna Bandaríkjunum.

 

Vopnahléstillögurnar eru skynsamlegar, þær tryggja frið, dreifingu lífsnauðsynja, frelsun gísla og fanga.

Þær eru ósigur öfganna, bæði innan Ísraels sem og Palestínu.

Staðfesta að hvorugur aðilinn hefur afl til að útrýma hinum.

 

Þær eru líka ósigur miðaldafólksins við Persaflóa, jafnt í Íran sem og á Arabíuskaganum.

Þessir miðaldaöfgar hafa fjármagnað áratuga óöld fyrir botni Miðjarðahafs sem og hryðjuverk Íslamista um allan hinn siðmenntaða heim.

Fjármagn þeirra átti að tryggja einangrun Ísraels og útskúfun úr samfélagi þjóðanna.

Stofnunum Sameinuðu þjóðanna var beitt sem og Alþjóðaglæpadómsstólnum. En án stuðnings Bandaríkjanna var sú atlaga andvana fædd en eftir standa berstrípaðar stofnanir sem misstu allan trúverðugleika sinn, svívirtu alþjóðalög, gengu erinda öfga og hryðjuverka.

 

En fyrst og síðast er þetta ósigur Góða fólksins sem fékk þá dillu í hausinn að það væri alltí lagi að miðaldamenn útrýmdu 9 milljóna manna þjóð og studdi þá með ráðum og dáðum.

Í góðsemi sinni skipti það Góða fólkinu engu máli að stuðningur þess og meðvirkni með hina myrka miðaldaheim Íslams jók aðeins þjáningar íbúa Gasa, ataði þar með hendur sínar með blóði saklausra barna, kvenna, karla.

Því það mátti öllum vera ljóst að Ísraelsmenn létu ekki útrýma sér þegjandi.

 

En ósigur eins er sigur annars.

Í þessu tilviki sigur lífs yfir dauða.

 

Það er langt í land með varanlegan frið.

En ef fólk lærir ekki af þessum átökum, þá lærir það ekki neitt.

Helið verður alltaf þess bústaður.

 

En það er von.

Vonandi nýta menn sér hana.

 

Tíminn einn veit en það er þó allavega komið vopnahlé.

Kveðja að austan.

Samþykktu ályktunartillögu um vopnahlé á Gasa

Gasa enn og aftur.

 

Enn og aftur berast fréttir af manndrápum og dauða, saklaust fólk í heljargreipum öfgamanna, gíslar meðvirkni Góða fólksins, meðvirkni sem í raun er samstaða með voðaverkum sem eru fjármögnuð af miðaldafólki Persaflóans.

Meðvirkni sem voðamennirnir treysta á að muni færa þeim lokasigur, útrýmingu 9 milljóna manna þjóðar gyðinga í Landinu helga.

Meðvirkni sem fóðrar Dauðann því á meðan Hamas er ekki stillt upp við vegg og samtökin látin sæta ábyrgð á voðaverkum sínum, þá halda átökin áfram útí hið óendanlega og þeir einu sem græða eru vopnaframleiðendur annars vegar og hins vegar atvinnugóðmenni sem hafa lifibrauð sitt af stríðsástandi og stríðsátökum.

Og reyndar líka framleiðendur líkklæða, sérstaklega í barnastærðum.

 

Hérlendis er ekkert lát á þessari meðvirkni.

Þó femínistinn á Morgunblaðinu gangi ekki í fótspor fréttamanna Rúv, þessum þarna sem finnst það í góðu lagi að miðaldafólk myrði og nauðgi í öðrum ríkjum, og ræni svo fólki og flytji til síns heima, og tali um látna í frelsun gíslanna í stað þess að hamra á að Ísraelsmenn drápu, þá er það aðeins vegna þess að viðkomandi veit innst inni hvað það er rangt að ræna fólki og krefjast svo friðhelgi með því að fela það innan um almenna borgara.

Samviska sem tómhyggja og firring rétttrúnaðarins hefur ekki ennþá náð að deyða.

 

En femínistinn hefur ekki þá döngun eða vitsmuni að segja sannleikann umbúðalaust, að 247 óbreyttir borgarar bættust í líkköst voðamannanna í Hamas, því þeirra er ábyrgðin.

Það eru þeir sem rændu fólkinu og földu það innan um mannmergð flóttamannabúðanna.

Það eru þeir sem stilla sínu fólki fyrir framan byssukjaftanna.

 

Fréttamenn eiga nefnilega að segja sannleikann.

En ekki hjálpa voðamennum í voðaverkum sínum með því að ganga erinda þeirra í því áróðursstríði sem þeir heyja með bandamönnum sínum fyrir botni Persaflóans.

Fóðra þannig ófriðarbálið, viðahalda þjáningum saklausra á Gasaströndinni.

Það er ekkert flókið að segja að 247 fórnarlömb bættust við í hátt í 40 þúsund sem þegar hafa fallið frá 7. október, allt vegna þessa stríðs sem Hamas hóf með voðaverkum sínum.

Vegna þess að Hamasliðar berjast innan um sitt eigið fólk.

 

Og fréttamenn eiga að afhjúpa leyndarþræðina frá löndunum sem fjármagna hryðjuverk Íslamista um allan heim, og liggja inní stofnanir Sameinuð þjóðanna og Alþjóðaglæpadómstólsins.

Það er ekki lögfræði að leggja að jöfnu geranda og fórnarlamb, glæpur nauðgarans er sá sami þó fórnarlamb hans snúist til varnar og sparki í punginn á honum.

Þegar það er gert, þá liggja alltaf annarlegar hvatir að baki.

 

Það er heldur ekkert eðlilegt þegar atvinnugóðmenni á góðum launum frá alþjóðasamfélaginu, láta taka myndir af sér fyrir utan sundursprengda spítala, fordæma Ísraela en minnast ekki orði á að hin raunverulega orsök var að spítalarnir voru vígi Hamas.

Það þarf ekki mikla skynsemi til að skilja að ef enginn væri þar vígamaðurinn þá hefðu ísraelsku hermönnunum verið boðið að ganga í bæinn af starfsfólki spítalanna, og leyft að leita af sér allan grun.

Á þetta bendir alvöru fréttamaður, afhjúpar þannig atvinnugóðmennin og hagsmuni þeirra af viðvarandi stríðsátökum og hörmungum.

 

Vegna þessarar forheimsku, þessarar meðvirkni, er Gasa í fréttum dag eftir dag, manndráp, skortur á lífsnauðsynjum, byggðir í rúst.

Það afsakar samt ekki stjórnvöld í Bandaríkjunum að grípa ekki inní og neyða öfgamennina í ríkisstjórn Ísraels til að sættast á frið gegn frelsun gísla.

 

Ísraelsmenn geta vissulega unnið á síðasta vígamanni Hamas á Gasa, hafi þeir til þess nógu langa stiga til að klífa yfir líkhrúgur almennra borgara, en þeir vinna aldrei friðinn.

Jafnvel þó þeir standist þrýsting alþjóðasamfélagsins, þá mun það augnablik koma að þeirra eigin hermenn geta ekki lengur skotið óvopnaða borgara, það eru takmörk hve háar líkhrúgur voðaverkin 7. október réttlæta.

Í því samhengi má ekki gleyma að öfgaliðið, hinir svokölluðu strangtrúaðir gyðingar eru aumingjar sem hafa notað oddastöðu sína í ísraelskum stjórnmálum til að koma sér undan herþjónustu, þeirra framlag sé að biðja.

 

Ég hef áður bent á að mesta refsing Hamas sé að feisa sína eigin íbúa í rústum Gasa, aðeins áframhaldandi ófriður forðar þeim frá henni.

Burtséð frá því þá þjóna þessi tilgangslausu manndráp engum tilgangi.

Og þau vanvirða fórnarlömb voðaverkanna.

 

Áframhaldandi átök eru hneisa fyrir alþjóðasamfélagið.

Þeim þarf að linna.

Áttu reyndar aldrei að hefjast.

 

Alþjóðasamfélagið er reyndar undir hæl rétttrúnaðar og fjárstreymi miðaldaskríls.

En það er ennþá vit í Washington þó elliært gamalmenni leiði.

 

Þar liggur lausnin.

Kveðja að austan.

247 sagðir látnir í björgunaraðgerð Ísraels

Forsetinn og sjálfstæðið

 

Það eru mætar manneskjur sem Mbl.is bauð til sín í kappræður, af öllum yrði sómi á Bessastöðum.

 

Ég hef verið spurður hvað ég myndi kjósa ef ég væri ekki svona pólitískur, það er harður andstæðingur frjálshyggjunnar sem kennd er við hið Frjálsa flæði Evrópusambandsins, og þar með greiða þeim eina atkvæði sem hefur risið upp til varnar sjálfstæði þjóðarinnar.

Ég skal fúslega játa að ég gæti alveg hugsað mér að greiða Katrínu Jakobsdóttur atkvæði mitt, Katrín á allar þakkir fyrir að tryggja þjóðinni stjórntæka ríkisstjórn á tímum þar hávaði, froða og algjört innihaldsleysi er valkosturinn.  Katrín stóð sig líka afburðavel sem leiðtogi á kóvid tímanum, og ekki síður núna þegar Reykjanes er í útþenslu jarðhræringanna.  Mér finnst enginn stækka við það að gera lítið úr Katrínu og störfum hennar, það vill bara svo til að fólk er ekki alltaf með sömu sýn í stjórnmálum, og fólk þarf að una andstæðingum sínum sannmælis.

 

En líklegra væri samt að ég ætti í erfiðleikum að gera uppá milli tveggja karla, þeirra Baldurs Þórhallssonar og Jóns Gnarr.

Baldur hefur komið mér á óvart í þessari kosningabaráttu (ég er ekki að tala um gleymsku), breyttist úr þurrum fræðimanni í forsetaframbjóðanda með mikla útgeislun, fróður og málefnalegur.  Kannski sá frambjóðandi sem mér finnst líkastur Ólafi Ragnari, maður fróðleiks og þekkingar.  Það er alltaf gaman að monta sig að því að eiga gáfaðasta þjóðhöfðingja Norðurlanda en á það benti einhver Norðurlandabúi sem öfundaði okkur af Vigdísi Finnbogadóttur.

Jón Gnarr hins vegar er öðruvísi frambjóðandi og þó fylgi hans hafi goldið fyrir sterkasta trendi núverandi kosningabaráttu, að kjósa gegn, þá tel ég hann eiga fullt erindi á Bessastaði, því á bak við grímu grínistans er djúphugull maður, mannvinur, og já; öðruvísi.  Það er því miður skortur á brosum í heiminum í dag, og bæta þar úr, gæti verið mikilvægt framlag okkar til heimsþorpsins.

Ég hygg að ég hefði kosið Jón Gnarr, að öðrum ólöstuðum.

 

Meinið er að maður hefur ekki efni að láta sig dreyma á tímum þegar auður í bandalagi við Brusseldáta sækir að sjálfstæði þjóðarinnar.

Beint stjórnarskráarbrot er í undirbúningi á Alþingi, líklegast það stærsta sem hægt er að fremja, að samþykkja að íslensk lög gildi ekki lengur á Íslandi, heldur lög og reglur Evrópusambandsins.

Samningur sem upphaflega snérist um tolllítinn aðgang að mörkuðum Evrópuríkja, hefur snúist uppí valdaafsal þannig að ekki er lengur hægt að tala um sjálfstæði og sjálfstæða þjóð.

Í raun verðum við í sömu sporum og öll hjáríkin sem fylgdu Napóleon keisara eða Þriðja ríkinu.  Sjálfstæð að nafninu til, en ordurnar koma að ofan.

 

Í raun erum við að ræða um bein landráð stjórnmálastéttar okkar sem klædd er í froðu orðavaðals um lög og reglur Evrópusambandsins séu íslensk því Alþingi samþykki þau á færibandi.

Líkt og vissulega verið hefur, en núna er það fest í lög að komi upp ágreiningur milli sannarlegra innlendra laga og tilskipana Evrópusambandsins, þá lúffi íslensk lög.

Sem þýðir á mannamáli að lögin koma að utan, að dómurinn komi að utan, þó vissulega séum við með Alþingi og dómsstóla að forminu til.

Svona líkt og við vorum með undir stjórn Danakonungs áður fyrr á öldum þegar Ísland var hjálenda Dana.

 

Við höfum sem sagt ekki gengið götuna til góðs líkt og þjóðskálið spurði þegar það hvatt okkur til dáða í sjálfstæðisbaráttu okkar hinni fyrri.

Núna á að kasta sjálfstæðinu fyrir róða, það sé úrelt í nútímanum, það sé aftur runninn upp tími stórríkjanna.

 

Við sem erum ekki sammála og trúum því að sjálfstæði sé fjöregg þjóðarinnar, ásamt tungu hennar og menningu, upplifum að núna sé kominn tíma á aðra sjálfstæðisbaráttu, sjálfstæðisbaráttuna hina seinni.

Eigum ekkert val í þessum kosningu, aðeins einn frambjóðandi hefur risið upp gegn þessum fyrirhuguðum landráðum stjórnmálastéttarinnar, og sagt; Þetta má ekki.

Og ef hann kemst á Bessastaði, mun hann vísa þessum landráðum til þjóðarinnar.

 

Barátta Arnars Þórs Jónssonar er örugglega vonlítil, alveg eins og hjá manninum sem hvatti þjóð sína til dáða með heitstrengingum um að verja ströndina, um að verja hæðirnar, að verja bæi og borgir þar til yfir líki, og halda svo áfram baráttunni á fjarlægum ströndum þar til sigur ynnist.

Margur glotti en þessi hvatningarorð urðu þjóð hans innblástur.

Því það er þannig að þegar flest sund virðast lokuð, þá er það eina sem er eftir, að halda haus, gefast ekki upp.

Þessa speki, það er þegar öll sund virðast lokuð, hef ég reynt á mínu eigin skinni, og get skrifað þessi orð af því að þá var ekki gefist upp þó brimskaflar rastarinnar virtust ókleyfir fyrir smáfleyið sem reyndi að komast í gegnum þá, að snúa við hefði verið síðasti snúningurinn.

 

Því þetta snýst allt um að gefast ekki upp, og eygja vonina.

Það skiptir ekki máli hve margir kjósa Arnar Jónsson, hvert atkvæði er yfirlýsing vonarinnar um að til er fólk sem sættir sig ekki við landsölu valdaelítunnar.

Og alræðið hefur áður virst hafa allar taglir og öll höld, en samt lotið í gras gegn einbeittri frelsisþrá fólks og þjóða.

 

Svoleiðis baráttu háum við Íslendingar í dag.

Undir er tilvera okkar sem þjóðar, því án sjálfstæðis munum við daga uppi í einhverri skúffunni út í Brussel.

Þetta veit valdið, það afhjúpar ótta sinn þegar það lætur penna sína naga niður framboð Arnars Þórs, einan allra frambjóðanda.

 

Og þetta vitum við; Sjálfstæðir menn, sjálfstæðir Íslendingar.

Við mætum á kjörstað, ég reyndar búinn að kjósa, og kjósum sjálfstæði þjóðarinnar.

Það er okkar eini valkostur.

 

Vissulega erum mætir í framboði.

En aðeins einn sem reis upp.

 

Kjósum hann.

Kjósum Arnar.

Því þannig kjósum við okkur sjálf.

Kveðja að austan.

Horfðu hér: Heitar kappræður í Hádegismóum

Sjálfstæðisflokkurinn sér um sig og sína.

 

Undir orðavaðlinum að gera íslenskum fyrirtækjum kleyft að sækja erlent áhættufjarmagn er kinnroðalaus skattasniðgöngun útbúin fyrir bestu vinina.

Erlend dótturfélög heitir þetta víst í dag, þá þarf ekki að fara eftir innlendum lögum, hvorki varðandi greiðslur til samfélagsins eða lausasölu áfengis.

Hið frjálsa flæði í hnotskurn undir verndandi hönd Stóra bróðir Brussel.

 

Það er ekki von þó flokksforystan er komin í Evrópusambandið að öllu nema nafninu til.

Hún berst fyrir því að regluverk Brussel verði íslenskum lögum æðri, löggjafarvald Alþingis þar með óþarft, og hún berst fyrir hliðhollum forseta á Bessastaði.

Forseta sem hægt er að treysta á að komi ekki þjóðinni og sjálfstæði hennar til varnar þegar bókun 35 verður afgreidd frá Alþingi.

 

Það skýrir stuðninginn við Katrínu Jakobsdóttur, þrautreynda í ganga erinda Brussel.

Það skýrir nagið, baktalið og jafnvel beinar árásir skítadreifara flokksins á hendur þeirra fyrrum félaga; Arnari Þóri Jónssyni, hans sök að telja sjálfstæði þjóðarinnar öllu æðra.

Æðra en frami innan flokks sem hefur svikið öll sín helgu vé.

 

Hvar endar þetta??

Látum við bjóða okkur þetta??

 

Er af sem áður var að Sjálfstæðir menn stæðu gegn slíkri aðför að sjálfstæði þjóðarinnar og þjóðarhag.

Var hugsjónin aldrei dýpri en að grilla á daginn og græða á kvöldin, eða var það öfugt??

 

Vitna í eldri konu sem skrifaði hugvekju í Moggann í dag.

Hugvekju um það sem skipti máli fyrir Sjálfstætt fólk;

"Ég styð og kýs þann fram­bjóðand­ann, sem ég treysti best til að gæta og varðveita lýðveldið, frelsið og full­veldið. Ég kýs Arn­ar Þór Jóns­son fyr­ir landið og þjóðina, lýðveldið, full­veldið og frelsið, og skora á fólk að veita hon­um glæsi­leg­an sig­ur á kjör­dag".

 

Því það er eitthvað sem er þess virði að verja.

Verjum það.

Kveðja að austan.

 

 

 

Varar við hættu á skattasniðgöngu

Væri ekki ráð að hætta stríða??

 

Það er ekki einleikið hve hlutdrægt hið meinta alþjóðasamfélag er gagnvart átökunum á Gasa. Það er látið eins og aðeins einn aðili sé að berjast við sjálfan sig, hann sé einbeittur í að drepa sína eigin hermenn, og í þeim átökum sprengi hann allt í loft upp hjá saklausum íbúum Gasa strandarinnar.

Eins og slík afstaða hjálpi eitthvað fórnarlömbum þessara stríðsátaka.

 

Þeir sem vilja stöðva þessi átök geta ekki horft framhjá þeirri staðreynd að morðárásir Hamas þann 7. október síðastliðinn voru þess eðlis að ríkisstjórn Ísraels varð að taka það alvarlega að Hamas væri í stríði við ríkið þar til því væri útrýmt, og þá ekki ríkinu sem slíku heldur íbúum þess.

Að einbeitt stefnuyfirlýsing samtakanna þar um væri ekki innantómt orðgjálfur í vinsældarkeppni Íslamista um völd og áhrif, heldur dauðans alvara fyrir Ísrael og íbúa þess.

Og hvað gat ríkisstjórn Ísraels gert annað en að verða fyrri til???, frelsa hið hertekna fólk og útrýma Hamas??

 

Treyst á alþjóðasamfélagið??, var það ekki útséð undir hvaða áhrifavaldi stofnanir Sameinuðu þjóðanna væru þegar sjálfur framkvæmdarstjórinn varði voðaverk Hamas með því að segja að þau hafi ekki sprottið upp úr tómarúmi og náði þar með að réttlæta öll voðaverk sem framin hafa verið í heiminum frá því í árdaga.

Það sprettur nefnilega ekkert upp úr tómarúmi, allt á sér sína forsögu, líka dráp Húta á yfir milljón samlanda sinna í Rúanda eða morð Serba í Sebrenicha.

Það réttlætir samt aldrei voðaverkin og þegar sjálfur framkvæmdarstjóri Sameinuðu þjóðanna fellur í hið siðferðislega hyldýpi að gera slíkt, þá er tekin afstaða, og sú afstaða hefur mótað viðbrögð alþjóðasamfélagsins gegn stríðsátökunum á Gasa, gert það áhrifalaust, því sá sem berst fyrir tilveru sinni hlustar  ekki á þann sem styður andstæðinginn.

Eða halda menn til dæmis að Bandamenn hefðu látið af árásum sínum á Þýskaland þó Goebbel hefði getað virkjað samfélagsmiðla til að birta myndir af brenndum börnum, sundurskotnum húsum og lík ótal óbreyttra borgara???

 

Svarið við þessari spurningu er augljóst og þetta vissu þýskir herforingjar, og þeir vissu líka að það þyrfti 2 til að berjast, og fyrst að Bandamenn vildu ekkert annað en uppgjöf nasista, líkt og Ísraelar vilja með uppgjöf Hamas, þá ákváðu þeir að reyna að binda enda á stríðið með því að drepa Hitler og gerðu ítrekaðar tilraunir til þess.

Það mistókst og þess vegna þjáðist þýska þjóðin miklu lengur en þörf var á og þjáningum hennar lauk ekki fyrr en með falli Berlínar og Hitlers, þá gafst Þýskaland upp og manndrápunum linnti.

 

Annar lærdómur úr Seinna stríði er sá að þeir sem vörðu ekki borgir sínar héldu þeim óskemmdum, lærdómur sem hinum meðvirka stuðningsfólki morðingja Hamas er ómögulegt að skilja.

Það væri ekkert mannfall á Gasa, það væri ekki allt í rúst á Gasa, ef Hamasliðar hefðu drattast eftir jarðgöngum sínum og leitað hælis í Egyptalandi, því það þarf 2 til að berjast líkt og þýskir herforingjar gerðu sér grein fyrir.

Mannfall og eyðilegging vegna innrása er alltaf vegna þess að það er barist við innrásarliðið, það deyr fólk í Úkraínu vegna þess að heimamenn eru að berjast við Rússa.  Það féll enginn í Danmörku fyrir utan þann eina Dana sem fékk hjartaáfall við að sjá þýsku skriðdrekana þjóta framhjá, vegna þess að Danir reyndu ekki að berjast við ofureflið.  París brann ekki því Frakkar vörðu hana ekki, loftárásirnar á Antwerpen hættu um leið og belgíski herinn hætti að berjast, og svo framvegis.

Þetta er raunveruleiki stríða og það er ekki hægt að rífast við hann, því menn rífast ekki við raunveruleikann.

 

Samt rífst stuðningsfólk voðaverka Hamas við þennan raunveruleik út í eitt.

Það eru fáir eftir sem þora að standa í hárinu á þeirri meðvirkni sem hefur grafið um sig í Evrópu og felst í að styðja morðingja sem hafa það líka á stefnuskrá sinni að drepa okkur hin, eins og Bjarni Ben gerði í fjölmiðlaviðtali í gær, og benti á skýringu þess að árásin á Rafah kom beint í kjölfarið á eldflaugaárás Hamas á Tel Aviv.

Forheimskan bendir nefnilega á afleiðingarnar en hundsar orsökina og er þar með meðvirk með hinum endalausum átökum sem virðast hafa fáan annan tilgang en að drepa fólk.

Á meðan heggur enginn á hnútinn.

 

Grátlegra en tárum tekur.

Öll líkin á Gasa hefðu aldrei orðið ef Hamas hefði ekki veðjað á þessa forheimsku og haft rétt fyrir sér.

Og Hamas berst á meðan hún getur treyst á hana, leiðtogum Hamas er nákvæmlega sama um þjáningar þjóðar sinnar.

 

Hvernig er þá þessi vítahringur rofinn?

Forheimskan á sér engin takmörk, hlustið bara á viðtalið við Þórdísi Kolbrúnu í sjónvarpinu í gær, í innihaldslausu blaðri virðist hún ekki gera sér grein fyrir að hún og hennar líkar hafa hoppað uppá morðingjavagn Hamas, þökk sé leyndarþræðinum frá Persafóla sem hefur fjármagnað óöldina í hinum gamla heimi alla þessa öld.

En hún á ekki að stjórna Ísrael eða Bandaríkjamönnum.

Þar á skynsemin að taka völdin og höggva á hnútinn.

 

Frekari átök eru aðeins í þágu Hamas, þar grenja menn ekki yfir að deyja sem píslarvottar, vita að fyrir hvern meintan píslarvott spretta upp hundrað stríðsmenn.

Þar grenja menn ekki yfir þjáningum þjóðar sinnar ef þær þjáningar tryggja samtökunum sigur í áróðursstríðinu sem háð hefur verið frá 7. október.

Það eina sem þeir óttast er réttlát reiði íbúa Gasa, að liðsmönnum samtakanna verði ókleyft að skríða uppúr holum sínum og taka aftur upp ógnarstjórn sína þar sem frá var horfið.

Og skynsamt fólk lætur þá feisa þá reiði.

 

Það á að hætta að stríða.

Þessum manndrápum þarf að linna þó fyrr hefði verið.

Ísraelsmenn eiga, og Bandaríkjamenn eiga að sjá til þess, að bjóða vopnahlé gegn frelsun gísla og í því vopnahléi á að felast að þeir dragi herlið sitt til baka frá Gasaströndinni.

Láta svo íbúana um restina.

 

Þetta sjá allir nema öfgamenn, og öfgamenn eiga ekki að stjórna.

Þeir eru alltaf ávísun á auðn og dauða.

Það verður að enda þessi átök sem áttu aldrei að byrja.

 

Það er mál að linni.

Kveðja að austan.

Vara við auknu mannfalli

Sjálfstæðisbaráttan hin síðari.

 

Það var hrollvekjandi að hlusta á viðtal við lektor við HR í sjónvarpsfréttunum í gær þar sem hann gaf álit sitt á lögmæti sniðgöngunnar að selja áfengi í búðum undir yfirskini erlends dótturfélags.

Einhver hefði haldið að maðurinn gæti sagt annað hvort Já eða Nei, og vísað í lög máli sínu til stuðnings.

Svona einhver sem tryði því að þjóðin vær sjálfstæð og réði sjálf sínum lögum og reglum.

 

En svar lektorsins var ekki svo einfalt og hann vísaði ekki í skýra íslenska löggjöf sem bannar smásölu áfengis fyrir utan verslanir ÁTVR.

Það var EES samningurinn sem skipti máli í þessu sambandi, ekki hin skýra íslenska löggjöf.

Og þar sem EES samningurinn er svo snúinn og margþættur, að hann sem lektor í lögum hefði ekki hugmynd um hvað hann segði um þessa áfengissölu, að þá yrði að fá ráðgjafandi álit EFTA dómsstólsins hvort íslensk lög giltu í landinu eða hvort EES samningurinn stjórnaði áfengisstefnu stjórnvalda.

 

Hvort átti maður að hlæja eða gráta, eða gnísta tönnum og brýna sverð??

Hvernig er komið fyrir sjálfstæði þjóðarinnar þegar umræðan er á þessum nótum, að það er ESA og EFTA síðasta orðið um íslenska löggjöf.

Og íslensk lög fái aðeins náðarsamlega að standa ef þau eru þýðing á regluverki Brussel, annars setji viðkomandi stofnanir landið í skammarkrókinn.

 

Brýning sverða varð ofaná og þessi pistill í kjölfarið.

Því forsetakosningarnar snúast aðeins um eitt, hvort maður láti bjóða sér þessa yfirtöku erlends valds á lögum og reglum þjóðarinnar, eða maður spyrni við fótum.

Eða maður spyrni við fótum og kjósi gegn valdaelítunni sem er að færa Brussel landið á silfurfati, án þess að þjóðin hafi nokkuð hafi verið spurð um það valdaafsal.

Brýni sverðið og standi vörð um stjórnarskrána sem er afrakstur áratuga sjálfstæðisbaráttu genginna kynslóða.

 

Munum að það er núverandi ríkisstjórn sem er endanlega að ganga frá valdaafsalinu og það er Sjálfstæðisflokkurinn sem leiðir málið, vanvirðir þar með rætur sínar, uppruna og stefnu í tæp 100 ár.

Það er ráðherra flokksins sem lýgur því að þjóðinni að vatn renni uppá móti, svart sé hvítt og afsal löggjafarvaldsins til Brussel brjóti ekki gegn stjórnarskrá sjálfstæðar þjóðar.

"Var það mat helstu sérfræðinga að frumvarpið væri innan marka stjórnarskrár" svo ég vitni í gamalkunnugan frasa á vef Stjórnarráðsins, las hann fyrst í ICEsave deilunni þegar íslensk stjórnvöld gengu erinda breta og Hollendinga í fjárkúgun þeirra á hendur íslensku þjóðinni.

Það er nefnilega þetta mat helstu sérfræðinga sem á að kveikja á öllum aðvörunarbjöllum því það mat gegnir sama hlutverki og nefið á Gosa.

Afhjúpar lygi og fals.

 

Í komandi forsetakosningum er einn maður sem stendur keikur gegn þessu valdaafsali, og hefur styrk og þekkingu til að berjast gegn því.

Síðan er hann mjög óvenjuleg manngerð, fórnaði frama fyrir sannfæringu, þó hann vissi að það myndi kosta hann ævilangt baktal og baknag varðhunda Flokksins.

Í þessu liggur sérstaða Arnars Þórs Jónssonar, hann syndir gegn straumnum á meðan aðrir frambjóðendur synda með.

Án þess að ég sé nokkuð að gera lítið úr mannkostum þeirra og hæfileikum, allflest þeirra eiga fullt erindi á Bessastaði, þá er þarna heljargjá á milli í máli sem skiptir öllu fyrir framtíð þjóðar okkar.

Að við kjósum mann á Bessastaði sem er tilbúinn að taka slaginn við valdaelítuna þegar hún formlega ætlar að afhenda Brussel sjálfstæði þjóðarinnar.

 

Þetta er eitthvað sem við sjálfstætt fólk þurfum að skilja.

Að það er Ögurstund og við kjósum ekki eftir óttanum, vananum, gegn einhverjum, eða öðru sem fær okkur til að hundsa hina innri rödd sem segir okkur að kjósa eftir sannfæringu okkar og trú.

Þá verða atkvæði Arnars miklu fleiri en spáð er, og rödd hans verður ekki hægt að hundsa.

 

Það þarf nefnilega að brýna sverðin, og verja það sem okkur er kærast.

Landið okkar, þjóð okkar, sjálfstæði okkar.

Menninguna, þjóðararfinn, tunguna.

Allt það sem gerir okkur að því sem við erum í dag.

 

Þessu líkur ekki á laugardaginn.

Það er löng barátta framundan.

 

En hefjum hana.

Hefjum hana með reisn.

Kveðja að austan.

 

 

Arnar Þór: Gerir mikla fyrirvara við skoðanakannanir

Ég er svo sæt.

 

Er megin stef kosningabaráttu Höllu Hrundar.

Sem hún er, um það þarf ekki að rífast.

 

Ég er svo ung er annað stef, og  um það er ekki heldur deilt.

Og óspilt, en um það má efast.

 

Fyrir utanaðkomandi, sem fellur ekki fyrir þeirri ímyndunarsmíð sem einhver hæfur auglýsingamaður hefur hannað um framboð Höllu Hrundar, blasir við að Halla Hrund hefur í þessari kosningabaráttu umgengist Orkustofnun sem eitthvert einkafyrirtæki, sem hún ráði og megi ráðstafa gögnum og gæðum hennar í kosningarbaráttu sinni.

Starfsmenn sem óvart gleymdist að taka af launum þegar einhentu sér í að vinna fyrir framboð Höllu Hrundar.

Vinir sem fengu verkefni hjá Orkustofnun, örugglega hæfastir en þar með komin vanhæfni við að vinna fyrir framboð hennar.

Og núna myndband sem Orkustofnun var búin að greiða fyrir.

 

Myndbandið sem slíkt getur verið mistök, en hinar loðnu útskýringar kosningateymis Höllu eru ekki mistök.

Í stað þess að segja satt og biðjast afsökunar á mistökunum því að mörgu er að hyggja í svona kosningaspretti og því getur alltaf eitthvað misfarist, þá er grafin einhver þekkt spillingargröf, ekki kannast við neitt, boðið uppá skýringu sem treyst er á að ekki sé hægt að sannreyna.

 

Þetta segir svo margt þegar eitthvað er hannað af auglýsingastofu.

Það er eins og ímyndin komi raunveruleikanum ekkert við, og því megi svo margt sem annars væri ekki gert í raunveruleikanum.

 

En látum það vera, miklu fróðlegra væri að vita hvað býr að baki ímyndinni??

Af hverju var Halla Hrund látin bjóða sig fram, kornung manneskjan með framtíðina fyrir sér??

Og fyrir hvað??

 

En hún er sæt, um það er ekki deilt.

Kveðja að austan.

Kveðst engar kvittanir hafa fengið frá Höllu Hrund