Brandari ársins.

 

Og árið ekki nema nýbyrjað.

 

Hvað sem verður, þá er ljóst að sá sem sprengir í loft upp heilt samfélag, mun ekkert hafa með framtíð þess að gera.

Og það er líka ljóst að til lengdar lifa milljónir ekki í sprengjurústum.

 

Það er líka ljóst að Ísraelsher hefur mistekist að svæla Hamas út úr fylgsnum sínum, og þrátt fyrir stór orð, er ljóst að ísraelsk stjórnvöld hafa ekki kjarkinn til að fara alla leið, að sprengja restinni af Gasa í loft upp og gera Gasaströndina með öllu óbyggilega fyrir íbúa þar.

Líklegast hefur stóri bróðir í Washington bannað það.

 

Það er líka ljóst að átökin i Mið-Austurlöndum eru rétt að byrja.

Það eru ekki bara þessi beinu átök milli Ísraela og nágranna þeirra, afleiðing þeirra á allt efnahagslíf ríkjanna eru gífurleg, og ekki á bætandi.

Það eitt og sér mun kynda undir óstöðugleika og verða frjór jarðvegur fyrir öfga og öfgasamtök.

 

Það er því mikill flótti frá raunveruleikanum að halda að núna sé hægt að setjast niður og ræða framtíðina, hvað þá á forsendum þess sem í augnablikinu ræður yfir mestum sprengjumættinum.

Hvort menn þreytist einhvern tímann á drápunum á eftir að koma í ljós, en að segja eitthvað til á þessari stundu, eru orð út í loftið.

 

Heimsbyggðin heyktist á að stöðva þessi átök í fæðingu með því að fordæma ekki morðárásir Hamas og krefjast þess að þeir sem ábyrgðina bæru yrðu látnir sæta ábyrgð.

Og uppskar að Báli og Brandi, Dauða og Djöfli var fengin stjórn mála, og þeim félögum hefur aldrei fylgt annað en auðn og eyðilegging.

Sem engan endi sér á.

 

Á meðan er ekki sagt;

"Ég vil hafa þetta svona".

 

Það er bara ekki þannig.

Kveðja að austan.

Ísraelar kynna áætlun um framtíð Gasa

Góða fólkið er svo fyndið.

 

Það er eins og stefna  þess í innflytjendamálum, komi því sífellt á óvart.

Samt er það með sömu stefnu og Svíar, það sem diffar á milli er tímamunurinn, við erum svona tíum árum á eftir, en tímaglasið tæmir sig hraðar hjá okkur, við erum þegar komin með morð og sprengjuárásir, glæpagengi hafa yfirtekið dyravarðabransann, og þegar farin að beita vopnum til að verja sitt yfirráðasvæði.

Því dyravarslan er lykillinn að fíkniefnasölunni.

 

Og tugir ef ekki hundruð barna okkar missa líf sitt vegna þess, bæði í eiginlegri og óeiginlegri merkingu.

 

Maður hefði getað haldið að það gæti samt lært af reynslu Svía.

Til dæmis að kæfa útþenslu glæpagengja í fæðingu.

 

Einfalt ráð er til dæmis að svipta allar ölkrár og veitingahús rekstrarleyfi ef skipt er við glæpagengi um dyravörslu. 

En Nei, við ákváðum þess í stað að leigja iðnaðarhúsnæði undir skrípadómstól sem átti að dæma í ofbeldis og manndrápsmálum þessara glæpagengja.

 

Skrípadómstól segi ég því það er augljóst að mikið fjárflæði er frá eiturlyfjasölu glæpagengjanna til dómstóla landsins, hvernig sem það er fóðrað.

Það þarf síðan ekki að ræða lögfræðistéttina, hver þarf leigumorðingja í dag á meðan menn hafa efni á góðum lögfræðingi??

 

Ástandið á aðeins eftir að versna.

 

Því í dag er sænska ríkisstjórnin í alvöru farin að ræða að senda herinn inní hverfi innflytjenda til að ná stjórn á þeim.

Úr höndum glæpagengja.

 

Sú hótun er ekki orð út loftið, í dag er verið að þjálfa hermenn í átökum í íbúðarhverfum, ásamt því undirbúa neyðarlöggjöf til að stöðva helstu málaliða glæpasamtakanna, lögfræðinga og meðvirka dómara.

Borgarstyrjöld er yfirvoðandi í Svíþjóð og það fær ekkert hana umflúið.

Eina spurningin er, hver sigrar þau átök.

 

Nema sænsk stjórnvöld eru ekki ein í þeim undirbúningi, það sama er að gerast í Frakklandi, Þýskalandi og víðar, og það eru ekki meintir poppulistaflokkar sem undirbúa þau átök.

Og ef eitthvað rétthugsandi góðmennið hristir hausinn yfir þessum fullyrðingu þá er vitað að franska lögreglan er komin að þolmörkum sínum að berjast við innflytjendaskríl í hverfum þeirra í París og víðar, og þýsk stjórnvöld fengu rauða aðvörun þegar múslímskir innflytjendur réðust að þýsku lögreglunni til að fagna nauðgunum, drápum, limlestingum á óbreyttum borgurum í Ísrael, annað rautt spjald verður ekki gefið þar í landi.

 

Hér hins vegar er Góða fólkið svakalega hissa, og í stórkostlegri afneitun gegn raunveruleikanum.

 

Birtingarmynd þess er margskonar, en sú gráglettnasta var tilnefning fulltrúa einhverja samtaka sem berjast fyrir óheftum innflutningi flóttamanna, þeir eru svona sirka 100 milljónir í dag, til Íslands, vissulega Stórasta lands í heimi, en samt aðeins 103 þúsund ferkílómetrar, þar að 11 þúsund í byggð, og af þeirri byggð ógnar eldgos og eldhæringar búsetuskilyrðum þéttbýlustu svæðanna. 

Svo erum við bara rétttæplega 300 þúsund, þó mannsalsiðnaðurinn (frjálsa flæði Evrópusambandsins er aðeins birtingarmynd hans) hafi fjölgað kennitölum í tæp 400 þúsund, það er samt langur vegur frá þeirri tölu í 100 milljónir sem málflutningur Samtaka um opin landamæri kalla á.

 

Þau samtök eru vissulega fjármögnuð af mannsals og flóttamannaiðnaði heimsins, þeim iðnaði glæpamanna sem er arðbærastur í dag, en hefðu samt lítið vægi nema vegna stefnu Góða fólksins, sem upplifir góðmennsku sína á hverjum degi með því að fá sífleiri innflytjendur, helst litaða, til að vinna hin meintu skítastörf þjóðarinnar, það er störfin sem Góða fólkið getur ekki hugsað sér að vinna, og myndi deyja af tilhugsuninni ef börn þess myndu vinna í stað þess að háskólamennta sig.

 

Það er nefnilega ekki glæpalýðurinn sem ber meginábyrgð á því augljósa óefni sem íslenskt samfélag er komið í.

Þetta hyski fer aldrei lengra en það kemst upp með.  Það tilnefnir ekki í útvalda hópinn sem fær sénsinn að verða Maður ársins, það er ekki það sem kóar með, aðeins fjármagn þess leggur línurnar, en forsenda þeirrar umræðustjórnunar er meðvirkni og hugmyndaheimur þess fólks sem er svo gott að það er kallað Góða fólkið.

 

Svo fær maður svona frétt.

Að það sem er þrautreynt annars staðar, hafi reynst jafn illa hér.

 

Og sama hissið, og sömu barnalegu útskýringarnar.

 

Við höfum ekki staðið nógu vel að málum, við getum örugglega gert miklu betur en Svíarnir.

Nema að engir hafa reynt eins mikið og sænsku velferðarkratarnir.

Og það eru þeir sem loksins hafa gert innanhúsplagg þar sem þeir viðurkenna gjaldþrot draumsýna sinna, og að Svíaþjóðademókratarnir höfðu rétt fyrir sér allan tímann.

Nema að hálfvitar eins og þeir eru, hafi ekki vitsmuni til að tækla hina óhjákvæmilegu borgarstyrjöld.

 

Sú viðurkenning er í fáu annað en umpólun danskra jafnaðarmanna þar sem hún Mette breyttist úr Óla Palme í eitthvað afbrigði af Mússólíni, landamærunum á að loka, og það á að ganga á milli bols og höfuðs á skipulagðri glæpastarfsemi.

Nema að Metta greyið hefur ekki þau alræðisvöld sem Mússólíni hafði þegar hann braut þarlend glæpasamtök á bak aftur, en viljinn er sá sami, aðeins tímahjólið hægara.

 

Á meðan hefur Góða fólkið áhyggjur af fjölgun rána og ofbeldisbrota, það er þó virðingarvert.

 

Það hlýtur samt að fagna að við ætlum að stórfjölga innflutning á fólki sem fagnaði og blístraði þegar óbreyttir borgarar voru skotnir á færi, börn skotin í bílstólum fjölskyldubíla, þau bútuð í stykki í rúmum sínum, þó samt heppin, ef þau lifðu þá voru þau bundin og brennd lifandi.

Svo var það náttúrulega nauðganirnar og allt hitt.

 

Þetta kallast að fagna að flýta óumflýjanlegri borgarstyrjöld Þjóðverja við slík gæðablóð rétthugsunarinnar.

Að fyrst hurðin hafi hvort sem er verið opnuð fyrir Feigðinni, þá sé um að gera að galopna hana.

 

Bál og brandur, vissulega útlægur úr öllum barnasögum og ævintýrum, var jú stefið í Ragnarökum, og hvað er þjóðlegra en það??

 

Nema að Góða fólkið er ekki þjóðlegt.

Það er án vits og vitsmuna, innantómt eftir sílærdóm á klisjum og heilaþvotti tómhyggjunnar, sem hefur enga trú, ekkert siðferði, lætur samt ekki klisjurnar um góðmennsku þess og réttlætisvilja, stöðva sig í stuðning við þrælastefnu auðróna Glóbalsins, við hið frjálsa flæði mannsals og fátæks fólks sem mannar störfin sem öll undirstaða samfélagsins hvílir á.

Það er gráðugt, en i heimsku þess sér það ekki að í þeirri græðgi er fall þess fólgið.

 

Því þrælarnir nenna ekki að skúra eða færibanda, þeir glæpa.

Og þeir eru skipulagðir.

Og munu landið erfa nema við tökum Svíana á þá.

 

Verður svo??

Þar er efinn.

 

Eins og Helgi Hálfdánar sagði.

Kveðja að austan.

 

Áhyggjuefni að ránum og ofbeldisbrotum fjölgi

Vér Sjálfstæðismenn

 

Búum að arfleið þeirra áa okkar sem töldu ytra helsi aldrei vera valkost fátækrar þjóðar langt út í ballarhafi, þó í helsinu gæti falist öryggi, og í jafnvel í núinu, meiri velmegun en fyrstu skref frelsisins buðu uppá.

Þjóðskáldið okkar orðaði þessa hugsun, þessa frelsisþrá, svo ekki verður betur gert;

"En þegar á íslandsströnd eru risnir þýskir fiskibæir og þýsk kauptún, hve leingi mun þess að bíða að þar rísi og þýskir kastalar með þýskum kastalaherrum og málaliði. Hver er þá orðinn hlutur þeirrar þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir íslensku mundu þá í hæsta lagi verða feitir þjónar þýsks leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður. Barður þræll er mikill maður, því í hans brjósti á frelsið heima".

 

Ég hygg að í þessum orðum hríslist kjarni framboðs Arnar Þórs Jónssonar.

 

Ég veit líka að þó margir áar okkar sem voru Sjálfstæðismenn, þá gengu þeir ekki allir í Sjálfstæðisflokkinn þegar hann var stofnaður, þar réði sá margbreytileiki stjórnmálaanna sem kenndur er við hægri og vinstri, og allt þar á milli.

Samt er þar arfleið Sjálfstæðisflokksins sterk, stofnendur hans voru Sjálfstæðismenn, þeir sem tóku við kefli þeirra voru Sjálfstæðismenn, og sú hugsjón mótaði flokkinn og forystu hans mest alla síðustu öld, og að kjarna í byrjun þessarar.

Það voru Sjálfstæðismenn í Seðlabanka og ríkisstjórn eftir fjármálahrunið 2008 sem vörðu sjálfstæði þjóðarinnar með neyðarlögunum, bara það eitt réttlætti stofnun Sjálfstæðisflokksins fyrir rúmum 94 árum síðan.

 

Samt er eins og síðasti Sjálfstæðismaðurinn hafi gengið úr flokknum í dag.

Kannski tímanna tákn núna á tímum gervigreindar og óreiðu, þegar mennskan sjálf er á höggstokknum, þá eru forn gildi eins og frelsi og sjálfstæði, jafnt fjöldans sem ríkja, löngu hent fyrir ætternisstapa.

Samt dálítið grætilegt fyrir okkur Hriflunga sem höfum Bjart í Sumarhúsum í frændgarði okkar, og skiljum um hvað Sjálfstætt fólk fjallar, svo ég vitni í aðra skáldsögu Halldórs Laxness.

 

Eitt sinn forni fjandi, dó örendi, ekki að okkar völdum, heldur fyrir þeirri framþróun tímans sem stíft afmáir mennsku á altari tækni og afstæðishyggju.

Maður átti kannski ekki von á þessu, en auðvitað var þetta fyrirséð.

Á tímum þar sem ráðafólk veit ekki einu sinni hvernig lífið verður til.

Hæðir söguna, eyðir henni með síbendandi putta fordæmingarinnar; að "svona erum við ekki, svona gerum við ekki", ekki að rétttrúnaður og fordæming hafi ekki átt sína sögu í Sögunni, en við lifum tíma Talibana sem brjóta niður styttur og minnismerki, brenna bækur, ráðast á allt sem þeim er ekki þóknanlegt.

Fólkið sem gengur taktlaust með mennskuna að höggstokknum.

 

Að berjast við tímann er líkt og að berjast við vindmyllur sagði einhver á Spáni í den, og varð frægur fyrir.

Sem Sjálfstæðismaður þakka ég fyrir að Arnar Þór Jónsson hefur ekki lesið það mæta bókmenntaverk, eða ef hann hafi gert það, þá sé hann betur vopnum búinn en sá síðasti sem reyndi það.

 

Ég óska honum alls hins besta.

Burtséð frá öllum skoðunum eða skoðanaágreining, þá hljótum við Sjálfstæðismenn að styðja einn úr okkar röðum.

Og við hljótum að virða þann kjark sem þorir að heyja vonlaust stríð.

Meiri kjark en við hinir höfum.

 

Við vitum allir að Sjálfstæði þjóðar er forsenda velferðar hennar í dag sem og um ókomna framtíð.

Og við erum það sem við erum í dag, vegna þess að áar okkar skildu þessi einföldu sannindi.

 

Þó þjóð okkar skilji þau ekki í dag, sé lost í tómhyggju nútímans, þá skiljum við þau.

Annars værum við jú ekki Sjálfstæðismenn.

 

Virðum því framboð Arnars.

Styðjum það.

Því sjálft fjöreggið, Sjálfstæðið, er stærra og mikilvægara en allt annað en það sem okkur greinir á um, eða kjósum að þrasa um.

 

Áar okkar börðust fyrir Sjálfstæði þjóðarinnar og uppskáru.

Að verja þá uppskeru er hlutskipti okkar í dag.

 

Þar er ekkert val.

Kveðja að austan.

 

 

Segir sig úr flokknum og frá varaþingmennsku

Kommon Guðni, hættu þessu væli.

 

Ég var ekki beint aðdáandi Guðna Té þegar hann bauð sig fram til forseta, maður sem kinnroðalaust vildi selja þjóð sína í skuldahlekki alþjóðlegar auðróna var ekki efstur á vindsældarlista mínum.

 

En Guðni vann á, og í dag vil ég ekki eiginlega vera án Guðna.

Sjaldan hef ég séð einn mann vaxa í embætti sínu og skyldu eins og Guðna, hann hefur verið góður forseti, og mætti mín vegna vera það áfram um langt árabil.

 

Hins vegar skil ég það vel að Guðni, sem er ungur maður, með fjölskyldu, og hvernig sem á það er litið, þá er viss klemma fyrir börn sem vilja lifa sínu eðlilegu lífi, að eiga pabba sem forseta.

Jafnvel þó hann sé eins frábær og Guðni Té.

Að hann vilji stíga út, hefja nýjan feril, sem örugglega verður farsæll.

 

Hvað sem togast á, milli embættis og fjölskyldu, milli þess að vera og vilja vera í náinni framtíð, þá gat Guðni samt hætt með reisn.

Reisn sem væl hans er ekki.

 

Eins og Guðni sé aftur orðinn ungi óöryggi maðurinn sem sagði eitthvað sem vélráðir klöppuðu honum á bak fyrir.

Það fylgir jú óörygginu, skortinum á sjálfsmynd, að kóa með þeim sem þú heldur að eigi sviðið, jafnvel þó þeir séu þrælahaldar hins alþjóðlega fjármagns, og leppar þeirra og skreppar á Íslandi gangi erinda þeirra.

 

Forsetatíð Guðna hefur einfaldlega ekki einkennst af þessu óöryggi, hann var hann sjálfur, en samt um leið virðulegur forseti.

Sem sameinaði, sem fólki fannst vænt um.

 

Það er ekkert að því að hætta.

En menn hætta ekki vælandi Guðni.

 

Komon.

Kveðja að austan.

„Enginn var eða er ómissandi“

Hún svaf hjá honum

 

Það er gömul saga og ný að þegar alltí einu dúkkar ung og þá oftast íturvaxin kona í ábyrgðarstöðu sem hún hefur enga burði til að gegna, að þá var sagt að hún hefði sofið hjá forstjóranum, eigandanum eða öðrum þeim sem valdið hafði.

Í dag er það gömul saga að slíkt sé borið uppá hæfar ungar konur, samfélagið er farið að viðurkenna að þær geta unnið fyrir frama sínum.

Dæmin enda mýmörg, hver man ekki úr mannkynsögunni eftir stríði Friðriks mikla við pilsin þrjú, það er keisaraynjur Rússlands, Austurríkis og hjákonu Frakkakonungs sem réði öllu þar í ríki í krafti bólfimi sinnar.  Í Hollywood var það lenska að til að kvikmyndahlutverk þá þurfti ung og upprennandi leikkona að sofa hjá, sumar allar sinn feril. Kalhæðnin í Meetoo byltingunni var einmitt fórnarlambavæðing þeirra en ekki hrósyrði gagnvart þeim leikkonum sem sögðu Nei við til dæmis Harry Weinstein.

 

Hafi hins vegar einhvern grunað ég væri að impra á að sterkasta hvöt mannsins, þessi þarna sem er forsenda dreifingu genanna skýri skipan Svanhildar Hólm í stöðu sendiherra, þá er samviska mín hreinni en hvíta nýfallna mjöllin úti, slíkt hvarflar ekki að mér.  Ég meina, hver skiptir á Loga Bergmann fyrir Bjarna??

Sem og þessi óskiljanlega ákvörðun Bjarna er grafalvarlegri en hana megi skýra með hinu augljósa.

 

Þessi skipan Svanhildar er mjög skaðleg fyrir Bjarna og flokk hans, fylgi beggja á fallandi fæti, og í slíkri stöðu fremja menn ekki slíkt Hari Kari, þetta er eiginlega of heimskt til þess.

Flokksmenn hans hafa varið marga spillinguna í gegnum tíðina en vandséð er hvernig þeir kyngja þessu, líklegast gera það fáir aðrir en laumu Evrópusinnar sem vilja stuðla að falli Bjarna og gráta ekki fylgistap flokksins því þeir reikna með að það leiti til dótturfélagsins; Viðreisnar.

Það er nefnilega svona atburðir sem afhjúpa fólk, fyrir hvern og hvað það vinnur fyrir í raun.

 

Nærtækari skýring er því kúgun af einhverju tagi, Bjarni sé neyddur til að skaða flokkinn á þann hátt sem hann gerir með þessari skipan sinni.

A,ha gæti þá einhver hugsað, sagan kann líka mýmörg dæmi um að greddan hafi komið valdamönnum í þannig klandur að afhjúpun bólfara sé það ógnvænleg að þeir láti undan kúgun og geri það sem þeim hefði aldrei dottið í hug að gera annars. 

Það er ein birtingarmynd; "Hún svaf hjá honum" skýringarinnar.

 

Augljós veikleiki, fyrir utan sjarma Loga Bergmans, er að Svanhildur Hólm er dyggur flokksmaður, og hefur lengi unnið fyrir flokksbatteríið.  Hún veit því mætavel hve staða flokksins er veik, og hún myndi aldrei láta persónulegan metnað eyðileggja flokkinn sinn, en einmitt svona rugl gæti farið langt með það.

Sem og hún er klár ung nútímakona, hefur alla verðleika til að vinna sig á toppinn, það síðasta sem hún vildi væri að eyðileggja framtíð sína með stimplinum; Já, já, hún er þarna út af flokknum og þá sérstaklega Bjarna.  Þú veist, þú skilur sko.

Það er ekki draumur ungra kvenna í dag að vera gæludýr ráðandi karla, í heimi sem er að gera upp við slíkt valdaójafnvægi.

Og hún veit að frá fyrsta degi sem hún birtist meðal fólks í Washington, þá verður pískrað á bak við hana; Þarna kemur ljóskan sem svaf hjá ráðherranum.  Það mun samstarfsfólk hennar í utanríkisþjónustunni sjá um, þar nær enginn frama nema að hafa vald á rógtungunni, og henni verður samviskusamlega beitt til að grafa undan hinum nýskipaða sendiherra.

 

Nei, þetta meikar engan sens, ekkert í þessari satíru allri saman verður skýrt með einhverjum skynsemisrökum.

Ef ég vissi ekki betur þá myndi ég halda að ég væri staddur í góðri Harry Potter mynd, og að þessum afglöpum hefði verið plantað í huga Bjarna, og þá náttúrulega að sjálfsögðu af Voldimort, hann var jú illmenni sem stefndi á heimsyfirráð.

 

En það skyldi þó samt ekki vera, ekki þetta með að vera í miðjum Harry Potter, heldur þetta með auðrónana og stríð þeirra við íslensku þjóðina??

Stanslaust niðurbrot hennar hefur átt sér stað síðasta áratuginn eða svo, eða alveg frá því að heimildir hermdu að hrægammarnir hefðu ráði yfir 300 innlenda málaliða til að tryggja völd þeirra yfir íslensku samfélagi.

Íslensk þjóðvitund og menning er í útrýmingarhættu vegna taumlaus innflutnings á farand- og förufólki, allir innviðir þjóðarinnar eru grotnandi og myglandi, það er talað um orkuskipti, en samt er ekkert virkjað, við höfum ekki lengur efni á lágmarks umönnun aldraðra og sjúkra því okkar ríka samfélag er mergsogið vegna reglna sem kenndar eru við hið Frjálsa flæði Evrópusambandsins og er hannað til að gera þá ofsaríku, ennþá ríkari.

Á meðan er þjóðin eins og froskur sem er hægsoðinn til dauðs.

 

Það er engin tilviljun að þjóðmálaumræðan stýrist af upphlaupum og fábjánahætti.

Að samnefnari hins lægsta sé hampað og stýri okkur að stórum hluta.

Því vanhæfari því meiri er ábyrgðin, virðist vera einhver regla í íslensku samfélagi í dag. Snjómoksturinn í Reykjavík er aðeins birtingarmynd stjórnsýslu sem er regla, ekki undantekning því sem næst hvar sem borið er niður hjá sveitarfélögum landsins.

Vissulega er ennþá til hæft fólk í ábyrgðarstöðum, og ennþá finnast sveitarfélög sem er vel stjórnað, en trendið er í átt til vanhæfni þar sem kerfið sýgur í sig fjármagn en skilar æ minna frá sér í þjónustu eða gæfulegri ákvarðanatöku.

 

Í þessu samhengi má skoða hið nýja útspil Bjarna, það er augljóst mál að manninum er ekki sjálfrátt, ég efa að frá því að hann hóf stjórnmálaferil sinn hafi heimskulegra viðtal verið tekið við hann en er í þessari frétt sem ég tengi þessar hugleiðingar mína við.

Það eru undirliggjandi, sígráðug öfl í þjóðfélaginu sem vinna gegn okkur, okkur hinum venjulega, þjóðinni.

Það er eitthvað mikið að þegar formaður fyrrum stærsta stjórnmálaflokks þjóðarinnar, hefur eitthvað sjálfseyðingarferli, og virkar eins og bjáni þegar hann reynir að afsaka það.

Bjarni er ekki í Samfylkingunni, hann er ekki Pírati, þessi fingurbrjótur er út úr kú miðað allan hans stjórnmálaferil fram að þessu.

 

Hvernig honum er hins vegar stjórnað, veit ég ekki.

En það má velta því fyrir sér??

Ef ég væri í stjórn flokksins myndi ég í kyrrþey allavega senda hann í heilaskanna til að láta athuga með einhverja ígræðslu.

Það er sagt að tæknin sé komin á það stig að það sé hægt að stjórna fólki, við erum kannski að upplifa dæmi um það í dag??

 

Ruglandinn í samfélaginu er allavega engin tilviljun, og hefur ekki verið frá Hruni.

Niðurbrot þess er heldur engin tilviljun, að baki liggur óheft gróðasókn örfárra auðróna.

Aulavæðingin á þingi kemur úr sama ranni.

 

Erum við að upplifa næsta skref??

Veit ekki.

 

En alltí lagi að velta því fyrir sér.

Kveðja að austan.

„Tilefnislausar upphrópanir“ um skipan sendiherra

Einangruð Sólveig Anna.

 

Ekki nýbúin að brenna allar brýr Samstöðu að baki sér, þær brýr brenndi hún í fyrra, talar um bandalag.

Eins og einhver innan verkalýðshreyfingarinnar taki mark á henni lengur??

 

Því að baki öllum persónuárásunum, öllum ofstopanum var andvana fædd mús úr ranni hinnar stóru fílskúar, sem átti að fæða von og kjark fyrir komandi kjarabaráttu láglaunafólks, þar fremst láglaunakvenna, í raun sami samningurinn, sem Sólveig Anna og Viðar kusu að reka rýting í bak, og ausa aur yfir, og félagi Vilhjálmur samdi um.

 

Eðlilega skyldi maður halda að Villi væri sár, en samt ekki sárari en það, að hann skar Sólveigu Önnu úr snöru einangrunar sinnar, sem hún uppskar með því að hlusta á ráðgjafa sem höfðu ekki alveg taktinn á púlsinum.

Samt, og vísa í aðra frétt sem ég er nýbúin að lesa, þá fann Villi einhvern gamlan, fyrir löngu rekin brýnara úr ranni HB, sem kunni ennþá að brýna, og kutinn var brýndur, og Sólveig Anna skorin úr snöru sjálfskipaðar einangrunar sinnar.

 

Sem er vel fyrir kjarabaráttu láglaunafólks.

Sem ber að fagna.

 

En við sem eldri erum en tvívetra  munum þá tíð þar sem Seðlabankinn var ekki Ríki í ríkinu.

Eitthvað sem breyttist þegar frjálshyggja Friedmans og Haeyk tók yfir hugmyndaheim Vestur Evrópu.

Og það er eins og það sé sjálfgefið í dag.

 

En alveg eins og prestar Azteka höfðu rangt fyrir sér um að forsenda sólarupprisu væri sífelldar mannfórnir, þá hefur frjálshyggja Friedmans og Hayeks rangt fyrir sér með að sívaxtahækkanir í þágu auðs og auðróna, séu eitthvað annað en það sem þær eru.

Síþjófnaður fjármagns þó réttlæting þeirra sé bendluð við hagstjórn.

 

Nákvæmlega þetta vantar inní hið brothætta bandalag Sólveigu og Villa.

Vitið og kraftinn til að takast á við hugmyndafræði síþjófa sem hafa náð að útsetja Seðlabanka þjóðarinnar frá allri hagstjórn eða það sem kallað er heilbrigð skynsemi.

 

Allt annað í raun skiptir ekki máli.

Sama hvað barist er um, sama um hvað fólkið sem þolir ekki hvort annað hefur komið sér saman um.

Líkt og Sólveig og Villi séu aðeins í aukahlutverki sem fáir taka eftir, og ennþá færri kommentera á.

Fá hvorki umsögn i ritdómi, eða eiginlega nokkur maður viti af tilvist þeirra.

 

Hugsanlega ná þau að knýja fram einhverjar krónutöluhækkanir.

Það er eina hugsanlega í dæminu.

 

Annars vegar mun hið sífrjálsa flæði Evrópusambandsins um lægstu kjör skipta út því fólki sem þiggur krónutöluhækkanirnar, hins vegar mun Maðurinn sem hugmyndafræðin skar úr um að það væri hægt að nota hann, í stóli Seðlabankastjóra hækka vexti þar til allur ávinningur er orðin öfug mínustala.

Eitthvað sem hefur gerst áður, og mun gerast í kjölfar næstu kjarasamninga, sama hve ábyrgir þeir eru, sama hve sáttin við Samtök Atvinnulífsins er sterk.

 

Samningarnir munu ekki halda.

Aflið sem sígrefur undan þeim, er óhamið, hefur í raun öll völd sem skipta máli í samfélagi okkar, hvort sem litið er á efnahaginn, stjórnmálin, eða þá hugmyndafræði sem knýr áfram kjarna frjálshyggjunnar, kröfuna um hið Lægsta tilboð sem knýr áfram mygluvæðingu þjóðarinnar.

Og meðan ekki er barist gegn því, þá ræður það öllu.

 

En það er samt gaman að Sólveig Anna sé komin til byggða.

Í alvöru kjarabaráttu láglauna fólk  er hún betri en engin.

Ístaðið sem þarf að stíga í.

 

Gangi það vel.

Það er ekki vanþörf á.

Kveðja að austan.

 

 

Sólveig Anna boðar nýtt bandalag

Hræsni tryggir ekki syndaaflausn

 

Það er stórfurðulegt að fylgjast með flótta Katrínar Jakobsdóttir og Bjarna Benediktssonar frá fyrri ákvörðun sinni að tengja kröfuna um frið á Gasa við fordæmingu á voðaverkum Hamas og að þeir sem ábyrgðina bera verði látnir sæta ábyrgð.

Það eina sem hefur staðið í vegi fyrir friði á Gasa er að íbúar þar ásamt palestínskum stjórnvöldum Vesturbakkans lýstu því yfir að svona gerum við ekki, þetta erum ekki við, þetta er ekki palestínska þjóðin.

 

Þegar Bjarni og Katrín fordæmdu hervirki Hamas í Ísrael þá var ekki vitað hversu skelfilegt ofbeldið var, að það hefði verið fyrirfram skipulagt og ákveðið af stjórn Hamas, og það hefði sérstaklega átt að beinast gegn konum, þeim skildi nauðgað, limlestar, lík þeirra svívirt.

Fórnarlömbin eru ekki til frásagnar, en líkamsleifar þeirra bera merki um skelfilegar nauðganir og misþyrmingar, jafnvel barnungar stúlkur eru með bein brotin til að fá betri opnun fyrir raðnauðgun Hamasliða.

Og orðið líkamsleifar er bókstaflegt, fórnarlömbin eru skorin, brjóst og kynfæri sneydd af, hendur, höfuð.

 

Þetta er fólkið sem Katrín Jakobsdóttir sleikti sér upp við eftir pallborðsumræður í tilefni 75 ára afmæli Mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna.

Sjálf móðir, það stóð samt ekki í henni að taka í höndina á manni sem getur ekki fordæmt þau voðaverk að ungabörn voru skotin í bílstól, ásamt foreldrum sínum og systkinum, aðeins eldri sneydd lifandi í rúmum sínum því blóðbaðið er slíkt að það kemur ekki af byssuskotum.

Manni sem telur það sjálfsagt að börn óvinanna séu tekin, safnað saman, hendur þeirra bundin á bak aftur, misþyrmt, síðan brennd, sum lifandi, það sýna sótleifar í lungum þeirra.

 

Þetta gerir móðirin Katrín Jakobsdóttir kinnroðalaust á hátíðarstundu á 75 ára afmæli Mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna sem einmitt var samin eftir voðaverk Seinni heimsstyrjaldar, til að koma í veg fyrir svona voðaverk í framtíðinni.

Það má ætla að núna sé kátt í neðra, að Himmler og fleiri böðlar nasista séu kátir, núna eru glæpir þeirra loksins samþykktir sem vopn í stríði, og voðamennirnir sem ábyrgðina bera, uppklappaðir, og jafnvel taldir fórnarlömb þegar sótt er að þeim.

Kannski endar þessi hátíðarfundur Sameinuðu þjóðanna á almennri sakaruppgjöf handa þeim böðlum sem voru dæmdir í Nurnberg og Bandamenn síðan fordæmdir fyrir árásir sínar á óbreytta borgara í Þýskalandi.

Á tímum ólíkindanna kæmi það ekki á óvart.

 

Það er samt til fólk þarna úti sem krefst samkvæmni í mannréttindabaráttu og að fordæming á viðbjóði eigi ekki að fara eftir gildismati.

Mannréttindabrot séu algild óháð því hver fremur og á hverjum þau bitna.

Mig langar að vitna í grein tveggja femínista sem birtist í tímaritinu Slate eftir Dahlia Lithwick, Mimi Rocah, Tamara Sepper, Jennifer Taub, Joyce White Vance, and Julie Zebrak.  Greinin er skrifuð til að fordæma þögnina meðal femínista í Bandaríkjunum, en sannleikur hennar á líka erindi hér á Íslandi.

Of all of the horrors coming out of the Israel-Hamas conflict, among the most horrible are the barbaric murders, rapes, sexual assaults, and kidnappings of women and young girls in Israel during the Oct. 7 attack by Hamas. And yet, deepening this distressing event, there has been a disheartening silence about, or worse, denial of these evils; reticence from the voices here at home in the U.S. who have, in the recent past, embraced other women who needed their support. Israeli and Jewish women find themselves isolated. For the past three decades, women have stood up for other women. When our sisters’ bodies and dignity were targeted and violated, women and allies of all ages and backgrounds organized, supported, and spoke out. Except somehow, not this time. .....

But the expected outrage hasn’t happened here in the U.S. or abroad, outside of Jewish groups. Some international organizations quickly issued statements about the heartbreaking suffering in Gaza, but are resolutely mute regarding the atrocities against women in Israel on Oct. 7. Worse yet, we have heard denials or sentiment that the victims deserved it. We would not tolerate victim-blaming in other cases of violence against women. Compassion for Gazan women and children is vital, but it should not negate compassion for victims on the Israeli side of the border on Oct. 7. Sexual violence should be abhorrent to all of us, no matter who it is perpetrated against or where they live. .......

The victims of the Oct. 7 attack stand excluded from the world’s sisterhood. In the face of overwhelming real-time documentation, murmurs of support are few and far between. We must ask ourselves, from a place of empathy, for all who suffer: Does our outrage about rape and abuse depend on the identity of the perpetrator and the victim? Is rape acceptable, even justifiable, if the victims live in a nation whose policies you disapprove of? Can we blame these victims, many but not all of whom are Israeli, for what happened to them? If the answer to these questions is no, as it should be, then we must all speak out about the violence, no matter who it is perpetrated against or where they live. To express moral outrage and legal horror at the offenses perpetrated on women in Israel is not tantamount to approving the governing Netanyahu coalition, nor does it signal support for the bombings in Gaza. It is simply to assert the long-standing feminist argument that our bodies are not to be weaponized in global conflicts. Acknowledging these atrocities does not diminish the suffering of Palestinian women in Gaza. It is essential to reaffirming our shared humanity..

 

Það eru grundvallaratriði mennskunnar undir og fordæming á voðaverkum á að vera algild.  Og í hryllingi átaka og manndrápa mega menn aldrei horfa framhjá hver hóf átökin, og hvernig hann gerði það.

Sameinuðu þjóðirnar viðurkenna Gasaströndina sem sjálfsstjórnarsvæði innan sjálfstæðs ríki Palestínumanna sem á fulltrúa hjá Sameinuðu þjóðunum.

Þetta sjálfstjórnarsvæði sendi hermenn sína yfir landamæri sín til að myrða, nauðga og limlesta íbúa annars lands, samhliða því að skjóta þúsundum eldflauga yfir landamærin.

Síðan þá hafa árásirnar haldið áfram og sjálfstjórnarsvæðið er varið af vopnuðum hermönnum, þess vegna eru jú átökin.

 

Ekkert ríki Sameinuðu þjóðanna hefði sætt sig svona morðárásir og stanslausar flugskeytaárásir á sitt eigið landsvæði, og þau hefðu svarað fyrir sig þó hernaðargeta viðkomandi lands hefði ráðið varnaraðgerðum.

Þessi réttur til andsvars við árás er meitlaður í stein í stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna, alveg eins og þau réttindi kvenna að nauðganir á þeim sé ekki vopn á stríðstímum er meitlað í Mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna.

Þetta eru ástæður þess að Bjarni og Katrín studdu rétt ríkisstjórnar Ísraels að verja þegna sína og leggja til atlögu við hernaðararm Hamas á Gasa ströndinni.

 

Hræsnin í dag að sleikja upp morðingja er engin syndaaflausn.

Stríð á þéttbýlum svæðum kostar alltaf mannslíf, það var vitað, og er vitað.

Leiðin til að koma í veg fyrir það er í fyrsta lagi að ríki ráðist ekki á önnur ríki, og ef það er gert, að reynt sé að koma á friði.

Á grundvelli alþjóðalaga.

 

Það hefur alþjóðasamfélaginu ekki tekist og þess vegna deyr fólk á Gasa.

En Ísraelsmenn bera ekki ábyrgðina á því.

Ekki núna, þar liggur sökin hjá þeim sem hóf stríðsátökin með voðaverkum sínum, og hjá alþjóðasamfélaginu sem heykist á að fordæma það sem fordæma þarf.

 

Hræsnin er ekki leiðin til að stöðva stríð.

Á meðan deyja börnin á Gasa.

Kveðja að austan.

 

Fundaði með utanríkisráðherra Palestínu

Trú án siðar.

 

Er ekki trú heldur gildishlaðin lífsskoðun þar sem greinarmunur er gerður á þeim sem veita og þeim sem þola.

"Drepið þá, myrðið, pínið" þó vissulega sé leitun í herhvatningu þeirra sem kenna sig við Jahve, Alla eða hinn þríeina guð kristinna manna, að hvatt sé til kynlimlestinga eða raðnauðgana jafnt lifanda sem dauðra, jafnt ungra sem aldna.

Á öllu ógeði í nafni trúar eru jú mörk.

 

Vel meinandi yfirlýsing meintra trú og lífsskoðunarfélaga sem kannast ekki við sið, um það sem má og má ekki, er á mannamáli eiginlega prump út í loftið, réttlæting skinheilagra manna sem þekkja ekki muninn á réttu eða röngu, hafa ekki þann innri styrk að fordæma óréttlætanleg voðaverk.

Það mega þó alvöru femínistar eiga, sem hafa helgað baráttu sinni gegn kynbundnu ofbeldi, og þar með ekki hvað síst þegar nauðganir og kynfæralimlestingar kvenna eru vopn í stríði, að þær hafa hafið baráttu á heimsvísu um að óverjanlegur glæpur sé óverjanlegur glæpur, óháð kyni, kynþætti, þjóðerni, trú eða stjórnmáladeilum höfðingjanna, slíkt beri alltaf að fordæma, hver sem á í hlut.

 

Sú barátta, barátta mennskunnar gegn illskunni hefur ekki skilað sér á Íslandsstrendur, hér upphefja femínistar voðaverk Hamas, og réttlæta þau með meintri kúgun stjórnvalda í Ísrael, í þeirra augun virðast konur ekki vera konur, það er ef þær eru gyðingar eða svo óheppnar að vera staddar á friðar og kærleikstónleikum í Ísrael.

Þar með má líka nauðga þeim, limlesta, svívirða, þær gátu sjálfum sér um kennt að trúa á frið og ást í Ísrael.

 

Yfirlýsing meintra trú og lífsskoðunarfélaga á Íslandi er sama marki brennd, undir hana skrifar fólk sem þekkir ekki til siðar og er því ófært um að fordæma þau voðaverk sem hófu hörmungarnar og ófriðinn fyrir botni Miðjarðahafs.

Í því siðleysi, því þessi yfirlýsing er ekkert annað en siðleysi skinheilagra sem gera mannamun, er sárast að sjá að Kaþólska kirkjan á Íslandi skrifar undir hana.

Réttlætir þar með nauðganir og voðarverk miðaldahyskisins sem heldur Mið-Austurlöndum í heljargreipum sínum.

 

Eins og kaþólska kirkjan hafi ekkert lært.

Með slóða nauðgana og barnaníðs á eftir sér, jafnt hér á Íslandi sem og út í hinum stóra heimi.

Það liggur við að maður heyrir Yessið, þarna voru einhverjir sem slógu okkur út, eins og það sé einhver stigagjöf um nauðganir og voðaverk, við skoruðum aðeins 6 á ómennskuskalanum, Hamas náði næstum að sprengja skalann, verða okkar ódæði ekki hvítþegin á eftir??

 

Á meðan deyja börnin á Gasa.

Í gíslingu öfga og voðamanna.

 

Hinn skinheilagi bregst ekki við þeim til bjargar.

Það var ekki að ástæðulausu sem Dante skrifaði sína lýsingu um hlutskipti þessa fólks á æðsta degi.

Því alveg eins og aurinn verður ekki fluttur í gegnum nálaraugað, þá fer sálin án klæða, skinhelgi og hræsni yfir í það tilverustig þar sem dómur er felldur, og afleiðingar verða ekki umflúnar.

 

En eins og góð femínísk baráttukona sagði, sjálf þurft að upplifa kynbundna nauðgun 16 ára, hvað er svo erfitt við að fordæma voðaverk??

Eða nauðganir sem vopn í stríði??

 

Svarið við því veit trúað fólk.

Svarið við því veit Guð, þessi þarna sem lætur ekki draga sig í dilka, eða kalla sig ýmsum nöfnum, því það sem er þarf ekki nafn.

 

En hræsnin og skinhelgin geta ekki svarað, skortir til þess grunnelementið sem kennt er við sið.

Á meðan deyja börnin á Gasa.

 

Og sá skinheilagi sefur rótt, enda nýbúinn að þvo hendur sínar líkt og Pílatus forðum.

Sæll.

 

En á meðan deyja börnin á Gasa.

Kveðja að austan.

Tuttugu trúfélög gefa út sameiginlega yfirlýsingu

Er Morgunblaðið vettvangur hatursorðræðu.

 

Eða hvernig á að skilja fyrirsögn þessarar fréttar; Segir það afstöðu að mæta í "söngpartí með morðingjum". Og þar er vísað í orð hins ástæla útvarpsmann; Óla Palla.

 

Hvernig sem á það er litið þá felst í þessari fyrirsögn bláköld fullyrðing um að ísraelska þjóðin sé morðingjar, og menn detti ekki í það með morðingjum.  Enginn greinarmunur gerður á fólkinu sem býr í Ísrael og þeirri stefnu ríkisstjórnar landsins að svara morðárásum og mannránum með því að ráðast inná Gasa til að koma lögum yfir ódæðismennina. 

Í því samhengi má geta að það kom fram í Spegli Rúv áðan að sjálfsvörn þjóða, það að svara árásum, er grundvallarréttur meitlaður í alþjóðalög.  Þess vegna var til dæmis innrás Bandamanna í Þýskaland á sínum tíma ekki stríðsglæpur þó hundruð þúsunda óbreyttra borgara hafi fallið í þeirri innrás, aðeins vörn Berlínar kostaði yfir hundrað þúsund óbreyttra borgara lífið, en enginn talaði samt um Sovétborgara sem morðingja fyrir vikið, enda var árásum á Berlín snarhætt eftir að borgin gafst upp.

 

Samt þarf þessi vettvangur hatursorðræðunnar ekki að koma á óvart, lesendur Morgunblaðsins hafa lítið fengið að lesa um þau voðaverk sem Hamas framdi 7. október síðastliðinn, ef frá er skilið ítarlegt viðtal við Birgi Þórarinsson alþingismann, eftir ferð hans til Ísraels skömmu eftir morðárásirnar.

Meinið er að Birgir er ekki talinn sérstaklega áreiðanlegt vitni þegar átök gyðinga og araba eru annars vegar. 

 

Sem aftur vekur upp spurningar að kannski vita blaðamenn Morgunblaðsins ekki betur, að þeirra hlutverk sé ekki að fylgjast með erlendum fréttum heldur að elta upphrópanir og múgæsingu netumræðunnar.

Og þess vegna hafi þeir ekki spurt Óla Palla, svona í ljósi ástar hans á tónlist og tónlistarhátíðum, hvort hann telji ungt fólk réttdræpt fyrir það eitt að hlusta á tónlist.  Og vísað þar í dráp vígamanna Hamas á ungu fólki á Supernova tónlistarhátíðinni.

 

Þess vegna er full ástæða að fjalla um þá hátíð og örlög unga fólksins sem þar mætti og skemmti sér undir kjörorðinu; "journey of unity and love", ferðalag ástar og samljómunar, og vitna í grein BBC um voðaverkin sem þar voru unnin.

Greinin byggist á vitnisburði eftirlifanda ásamt því að fréttafólk hefur unnið frétt sína úr tilfallandi gögnum eins og ljósmyndum og myndupptökum.

Þessi grein á að vera skyldulesning fyrir alla þá sem ástunda hatursorðræðu, eða upphefja morð, nauðganir, limlestingar á saklausu fólki, og í þessu tilviki, ungu fólki sem mætti á tónlistarhátíð undir merkjum friðar og ástar.  Sem engin hætta er á og lítil að blaðafólk Morgunblaðsins leggi slíkan lestur á sig, en ef einn í viðbót les, þá er það þess virði að birta linkinn; https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67056741. Sjá athugasemd 1.

 

And indeed, there are many happy faces to be seen in a video uploaded at 07:22 local time, showing festival-goers laughing and dancing in the weak morning light. But above their heads, small black clouds of smoke signal the start of the terror that is approaching. 

BBC Verify has pieced together the events of the weekends festival bloodbath using video and social media posts that we have verified, and facial recognition technology. Some of the festival-goers can be seen in the same footage looking up at the dark wisps above their heads. Others are oblivious and keep dancing.

Já fólk skemmti sér og dansaði, og svo hófst skothríðin;

Gilad Karplus, 31, and working as a massage therapist at the festival, told the BBC. "I saw people going down. As we saw that, we just jumped into the jeep and drove into the fields."

All the accounts suggest the camp was effectively surrounded and the roads in and out of the site were blocked. Festival-goers were running in all directions, but some were still within range of the gunmen.

 

Síðan hefst lýsing á slátruninni, vitnisburðurinn er ekki bara lík þeirra sem voru drepnir, BBC hefur undir höndum beinar sannanir um aðfarir vígamanna Hamas;

Slaughter captured on camera. While some were fleeing into the fields and desert, the militants were methodically prowling through the festival killing on sight. Dashcam footage time-stamped at 09:23, taken from a parked car, shows three of the gunmen who took part in the massacre. In the opening frame of the footage a motionless body is seen lying curled up next to a car. A militant armed with an automatic weapon is then seen ordering a bloodied man out of shot to get to the ground, before grabbing him by the back of his T-shirt and leading him away past the cameras gaze. It is unknown whether he survived.  And then the body by the car moves. The man, who appears to have been playing dead, stirs. He raises his head to see if the coast is clear. It is a fatal error. Seconds later, another militant jogs into frame and shoots him in the head at point blank range and walks away.

In a later section from the same footage, a group of men appear. Only one is armed - they appear to be there to loot. They are seen rifling through the pockets of the dead man by the car, and going through a suitcase in another parked vehicle. But they find more than luggage. Two people, a man and a woman, who were hiding in a car are discovered and led away. The woman who was taken suddenly reappears two minutes later. She jumps and waves her arms in the air. She must think help is at hand - by this time, the Israeli Defence Forces had began their efforts to repel the incursion. But seconds later she slumps to the floor as bullets bounce around her. We do not know if she survived.

 

Áfram heldur BBC að lýsa voðaatburðunum, hvernig fólk er skotið þar sem það hefur leitað skjóls, hvernig ráðist er á ökutæki þeirra sem reyna að flýja og sýnir svo myndband af brenndum rústum bíla tónleikagestanna.

Lokamyndbandið sýnir svo hvernig ungum tónleikagest, alblóðugri konu er það sem í frétt Ruv í nóvemer, handtekin og færð í varðhald á Gasa.

Og ég vil bara ítreka, eftir að hafa horft á þetta myndband, að ég velti fyrir mér hvorir eru meiri viðbjóður, Hamasliðarnir sem rændu þessari ungu konu, eða fréttamenn Rúv sem töluðu um handtöku og varðhald í þessu samhengi.

 

Í annarri frétt BBC er fókusað á kynferðisglæpi Hamasliða, nauðganir, limlestingar, á jafnt lifandi sem dauðum, aðallega kvenfólki þó, og þar má lesa þessa frásögn sem ég endurbirti í síðasta pistli mínum um samstöðufundinn með voðaverkum Hamas, og þar sem þessi viðbjóður má aldrei gleymast, sem og nöfn þess fólk sem upphefur hann, þá ætla ég að endurbirta endurbirtingu mína;

She was alive," the witness says. "She was bleeding from her back". She goes on to detail how the men cut off parts of the victims body during the assault. "They sliced her breast and threw it on the street," she says. "They were playing with it." The victim was passed to another man in uniform, she continues. "He penetrated her, and shot her in the head before he finished. He did not even pick up his pants; he shoots and ejaculates.

 

Þarna vitnar BBC í vitnisburð sjónarvotts sem fréttafólkið fékk að hlusta á.

Svona vitnisburðir eru nokkrir, en væru fleiri ef svo margir eftirlifandi væri ekki í algjöru losti, og sumir þegar farnir að taka líf sitt því þeir geta ekki afborið upplifanir sínar.

Ef sjálfsmorð eru morð, þá hefur Óli Palli vissulega rétt fyrir sér að tala um morðingja, en þau orð eru harður dómur um þá eftirlifendur sem hafa haft þrek til að greina frá því sem þeir upplifðu á friðartónleikunum kennda við ást og samhljóman.

 

Morðingjar eða ekki, þessi orð mega ekki gleymast á meðan einhver von er um mennskuna í heiminum;

Talking to UK s Sunday Times, Yoni Saadon, a reveller at the Nova Music Festival, recounted tales of horror from October 7. "I saw this beautiful woman with the face of an angel and eight or 10 of the fighters beating and raping her," he recalled. "She was screaming, "Stop it already! I am going to die anyway from what you are doing, just kill me!" "When they finished, they were laughing, and the last one shot her in the head," said the 39-year-old.

Giving an account of how he survived the massacre, Saadon, the father of four, revealed that he had smeared himself with the blood of a slain woman to look dead. "I will never forget her face," he said, talking about his saviour, who had been shot in the head by the attacking militants. "Every night I wake to it and apologise to her, saying, "I am sorry."" He also claims to have witnessed the beheading of a young woman who had fought back as Hamas stripped her. "They threw her to the ground, and one of the terrorists took a shovel and beheaded her," he told The Sunday Times, adding, "And her head rolled along the ground. I see that head, too."

 

Ísraelsmenn eru morðingjar segir Óli Palli. Kannski, sá samt engan morðsvip á tveimur unglingsstelpum, kannski ekki með andlit engla en fallegar engu að síður, þar sem þær voru spurðar á götu Jerúsalem hvernig þær upplifðu ástandið.  Þær sögðu að árásirnar á Gasa, hörmungar íbúa þar væru hræðilegar, en bættu við að stjórnvöld yrðu að tryggja öryggi þeirra.

Þeirra eini glæpur, líkt og limlestra kynsystra þeirra á Supernova tónlistarhátíðinni, var að fæðast og lifa í þessu landi átaka og hörmunga, þar sem öfgamenn í báðum fylkingum viðhalda stöðugu ógnarástandi.

 

Morðingjar eða ekki, að þó önnur þeirra kynni að syngja og verða valin fyrir hönd þjóðar sinnar til að keppa í Eurovision, að þá breytir það ekki þeirri staðreynd að ríkisstjórn þeirra hóf ekki þessi átök með morðárásum á saklaust fólk.

Og sannarlega hefur enginn málsmetandi aðili á Gasa eða Vesturbakkanum fordæmt þessar morðárásir og lagt til að voðamennirnir verði framseldir til að sæta ábyrgð gjörða sinna.

 

Hvað var þá til ráða fyrir stjórnvöld í Ísrael??

Og fyrst að Palestínuaröbum finnst alltí lagi að skjóta eldflaugum í þúsundatali, af fyrra bragði, á Ísrael, að senda vígasveitir yfir landamærin til að myrða, nauðga, limlesta, alla sem tök var á, af hverju er það ekki í lagi að það sé á hinn bóginn??

Ef þú mátt drepa gyðinga, af hverju mega gyðingar ekki þá drepa þig??

Þetta er ástæða þess að siðferðislegur málstaður Palestínuaraba er enginn í þeirri deilu, ástæða þess að þeir drápu ekki fleiri er sú að þeir höfðu ekki getuna til þess, en viljinn var einbeittur. 

Gerist reyndar ekki einbeittari.

 

Eiga þá Ísraelsmenn, sérstaklega öfgamenn innan ríkisstjórnar Ísraels, þá að grípa gæsina og jafna alla byggð á Gasa við jörðu með tilheyrandi mannfalli og hörmungum íbúa Gasastrandarinnar.

Meinið er að það er ekki alþjóðasamfélagsins að ákveða það, heldur íbúa á Gasa, þeim er í lófa lagi að hætta að berjast og gefast upp fyrir ofureflinu.

Gætu jafnvel í friðargjöf framselt voðamennina.

 

Geri þeir það ekki, kjósa frekar að varðveita heilagann rétt sinn til að drepa eins marga nágranna sinna í Ísrael og þeir geta, þá verða þeir einfaldlega að sæta afleiðingum gjörða sinna.

Geti alþjóðasamfélagið hins vegar ekki sætt sig við hildarleikinn, þá er því í lófalagi að grípa inní.

Krefjast friðar og framsals.

 

Það hefur alþjóðasamfélagið ekki gert fram að þessu.

Aðeins lagt fram sýndartillögur sem eru aðeins til þess fallnar að styrkja áróðursstöðu Hamas, og eru í raun verðlaun til samtakanna fyrir vel heppnaða PR-brellu.

Voðaverk og hörmungar eigin landsmanna.

 

Á meðan deyja börnin á Gasa.

Hræsnin og skinhelgin fær þar engu breytt.

Kveðja að austan.

.

 

Segir það afstöðu að mæta í „söngpartí með morðingjum“

Samstöðufundur um mannréttindi.

 

Virðist gleyma einu grundvallaratriði mannréttinda, að þau eru algild, og gilda líka um þá sem þér er illa við, ekki bara þá sem þú styður.

 

""We have to be outraged": Calling out silence over Hamas sexual violence", við eigum að hneykslast, þöggun á kynferðisofbeldi Hamas þarf að stöðva.; þessi tilvitnun í vídeó-frétt MSNBC (Linkur í athugasemd 2), ásamt fréttinni afhjúpar tvískinnunginn og hræsnina sem einkenna viðbrögð ráðandi kjaftaafla, Góða fólksins, á Vesturlöndum.

Og gerir til dæmis þennan samstöðufund á alþjóðalegum degi mannréttinda að einhverju skrípi, öllum þeim til háðungar sem að honum standa.

 

Þessi fundur er ekki til að mótmæla hörmungum óbreyttra borgara á Gasa, heldur er hann til þess að taka afstöðu með voðaverkum Hamas, og til að halda hlífðaskyldi yfir miðaldahyskinu sem ábyrgðina ber og hefur leitt áður óþekktar hörmungar yfir almenning þar.

Ég vil vitna í orð aldraðrar konu frá því í sjónvarpsfréttum Ruv frá 27. nóvember síðastliðnum, orð sem sluppu í gegn ritskoðunarsíu Góða fólksins, spurning hvort Hallgrímur Indriðason hafi verið á vakt, og segja allt sem segja þarf;

Öldruð palestínsk kona, Amna Ismail Shwaf eftir að vopnahléð var framlengt um 2 daga: "Þetta er ekki sigur heldur hörmungar fyrir alla Palestínumenn. Þessi 15 þúsund sem féllu er tengd okkur. Ekki endilega allt börnin okkar en samt okkar börn, börn skyldmenna og nágranna okkar." Þulur: ... Shwaf er afar ósótt við stjórn Hamas á Gasa. "Ég nálgast núna sjötugt og þetta er versta stríð sem ég hef upplifað. Meira að segja 1967 var ekki svona slæmt. Þetta eru örlög okkar. Þetta er það sem ríkisstjórnin og Hamas hafa kallað yfir okkur".

 

Það þarf ekki mikla eðlisgreind til að sjá hverjir hófu þetta voðaferli.

Ég vil líka vitna í frétt BBC sem ég hef áður pistlað um, en þar má lesa um hvaða mannréttndi konurnar sem flykkjast núna út á torg og stræti, eru að berjast fyrir.

"In the video, the woman known as Witness S mimes the attackers picking up and passing the victim from one to another. "She was alive," the witness says. "She was bleeding from her back.". She goes on to detail how the men cut off parts of the victims body during the assault. "They sliced her breast and threw it on the street," she says. "They were playing with it." The victim was passed to another man in uniform, she continues. "He penetrated her, and shot her in the head before he finished. He did not even pick up his pants; he shoots and ejaculates.".

Það er réttur miðaldamanna til að leika konur svona grátt.

 

Ég vil vitna í Christinu Lamb, aðalfréttaritari Sunday Times í heimsfréttum, "Hamas used rape and violence against women as a weapon of war on October ... "I interviewed one male eyewitness…this one woman who he said…haunts his dreams, that he watched being beaten and raped, gang raped by 8 to 10 men. And then they killed her"".

Þessi orð Christínar má lesa í kynningu í fréttavídeói Sunday Times (linkur í athugasemd 1); "Sunday Times chief foreign correspondent Christina Lamb explains her horrific findings of mass sexual violence against women by Hamas attackers on October 7th.".

 

Ég þekkti ekki til Christina Lamb, Sunday Times la la, vanari að afla mér upplýsinga frá vef Guardians eða BBC, svo ég spurði Wikipedíu frétta;

"Christina Lamb OBE (born 15 May 1965) is a British journalist and author. She is the chief foreign correspondent of The Sunday Times. Lamb has won eighteen major awards including five British Press Awards and the European Prix Bayeux-Calvados for war correspondents.[1] She is an Honorary Fellow of University College, Oxford, a Fellow of the Royal Geographical Society and a Global Fellow for the Wilson Centre for International Affairs in Washington D.C.[2] In 2013 she was appointed an OBE by the Queen for services to journalism.[3] In November 2018, Lamb received an honorary degree of Doctor of Laws from the University of Dundee.[4][5] She has written ten books including The Africa House and I Am Malala, co-written with Malala Yousafzai, which was named Popular Non-Fiction Book of the Year in the British National Book Awards 2013".

Og efist einhver um einurð hennar og heiðarleik, manneskju sem hefur helgað líf sitt að berjast gegn kynbundnu ofbeldi, sérstaklega hvernig nauðganir eru notaðar sem vopn í stríðum og átökum, þá skora ég á viðkomandi að horfa á allt viðtalið við hana, en að  sjá tekið andlit hennar þegar hún lýsir hryllingnum og setur hann svo í samhengi við annan þekktan viðbjóð sem sagan þekkir um svona hrylling sem sögunni hættir til að þagga niður.

 

Það er of mikil vinna fyrir mig að skrifa niður allt viðtalið, en það er smán íslenskra fjölmiðla að hafa ekki textað og birt á vefmiðlum sínum.

Miklu nær en að birta drottningarviðtöl við fólkið sem vanvirðir fórnarlömb þessa viðbjóðs með því annað hvort að afneita þeim, eða það sem er ennþá verra, þegir yfir þeim.

 

Hörmungarnar á Gasa má aldrei slíta úr samhengi við þau voðaverk sem framin voru á óbreyttum borgurum í Ísrael 7. október, og baráttan gegn kynbundnu ofbeldi og voðaverkum sem framin eru á konum um allan heim, á hverjum degi, færist áratugi afturábak ef voðaverkin sæta þöggun alþjóðasamfélagsins.

Þau eru upptök átakanna og á meðan heimsbyggðin bregst ekki við, þá er fátt í stöðunni fyrir ríkisstjórn Ísraels að fara sjálf inná Gasa til að reyna frelsa gísla og láta þá sæta ábyrgð sem ábyrgðina bera.

Og á meðan voðamennirnir verjast innan um óbreytta borgara, þá hljóta þeir að falla, en hvað annað er í stöðunni??

 

Að láta bara eins og ekkert sé, þetta voru bara hvort sem er allt saman gyðingar, eða næstum því.

Senda Hamasliðum fótbolta svo þeir kannski láti af þeim sið að skera brjóst af konum um leið og þeir nauðga þeim, jafnvel útvega þeim kynlífsdúkkur frá Japan.

Þeir myndu þá kannski sleppa því að nauðga líkum, eða eldri borgurum eða barnungum stúlkum.

 

Þessum spurningum þarf fólk að svara, í stað þess að ljúga líkt og margt af Góða fólkinu hefur gerst sekt um síðustu daga og vikur.

Eða þegja, láta eins og átökin hafi hafist með árásum Ísraela á Gasaströndina.

Og það er engin syndaaflausn í því fólgin að fordæma voðaverk Hamas, en segja síðan; "But", því í fordæmingunni felst að það þarf að bregðast við þeim.

 

Því eins og voðaverkum fylgir ábyrgð, þá fyldir fordæmingu líka ábyrgð.

Þau sannindi hafa gleymst, og því deyja börnin á Gasa.

Kveðja að austan.

 

Samstöðufundur á alþjóðlegum degi mannréttinda