Sú sem þjónar.

 

Hvort sem það er kvóta eða fjármagni.

Segir Nei.

Nei við réttlæti, umhverfisvernd, sanngirni.

 

Það fyndna er að viðkomandi er ráðherra í flokki sem kennir sig við vinstri, það er jafnrétti og bræðralag, og "grænt", það er að samfélag okkar og atvinnuvegir eiga að starfa saman með umhverfinu, í sátt.

Leitun er að sanngjarnari bón en þeirri sem smábátasjómenn biðja um í dag, sanngirni sem má alveg kenna við jafnrétti og bræðralag, og umhverfisvænni veiðar er ekki fundnar í dag, jafnvel þó allir kóandi sófakommar landsins leiti með Hubble sjónaukanum sem nam hið smæsta í alheiminum og nemur ennþá í dag.

En nemur ekki umhverfisvænni veiðar.

 

Ef eitthvað er kaldhæðni, þá er það flokkurinn sem Svandís Svavarsdóttir fær umboð sitt frá.

Að hún skyldi ekki hafa verið rekin þegar hún réðst að vinnandi fólki með því að stöðva hvalveiðar daginn áður en þær áttu að hefjast. 

Jafnvel stórkapítalisminn á ekki mörg slík hryllingsdæmi mannfyrirlitningar og það veit allt ærlegt vinstri fólk.

 

Samt situr Svandís í þeirra umboði, og bætir aðeins í.

Gegn Vinstri og gegn Grænum.

 

Vissulega þjónandi sínum húsbændum, en ekki fólkinu sem kaus hana.

Samt þegir það.

 

En ég hef heyrt að það er brambolt í kirkjugörðum borgarinnar.

Því einu sinni var vitað að vinstri þýddi vinstri, og það skipti máli.

 

Og margir börðust og árangur náðist, og féllu frá sáttir.

Sáu ekki fyrir sér svikin sem seinna urðu.

 

Þó aumir í dag kói með.

Þá voru þeir ekki aumir sem féllu í rás tímans.

 

Allavega þeir mótmæla í dag.

Kveðja að austan.

63 þorskhausar inni á Alþingi

Það þarf stórslys!!

 

Segir langþreyttur björgunarsveitarmaður á heimsku mannanna.

Eins og hann viti það ekki að Samfylkingin mælist yfir 30% fylgi.

 

En það er ekki endalaust hægt að passa fíflin.

Og löngu kominn tími á að hætta því, það á ekki að þurfa stórslys til þess, aðeins heilbrigða skynsemi.

 

Líklegast var ömurlegast að hlusta á fundinn hjá almannavörnum að kveldi gosdags, þar sem tilmælum þetta og tilmælum hitt var beint að fólki.

Líkt og almannavarnir trúi því að þær hafi hvorki boðvald eða lögregluvald.

Það er því ekki skrýtið að limirnir dansi eftir höfðinu, kaos og ringulreið.

 

Kjarninn er sá að ef einhver hegðun er ekki liðin, þá er hún ekki liðin.

Við henni á þá að liggja sekt, eða jafnvel fangelsisvist ef ekki annað dugar.

 

Að koma ábyrgðinni yfir á sjálfboðaliða björgunarsveitanna er fáránlegra en sjálfur fáránleikinn.

Er í raun gjaldþrot vanhæfs stjórnvalds.

Sem beinir tilmælum til fólks í stað þess að stjórna því.

 

Að opna fyrir umferð inná lífshættulegt svæði er síðan sér kapítuli.

Hverjum dettur slíkt í hug??, ef aðstæður er hættulegar þá á að banna aðgang, vilji menn leyfa fólki að njóta, þá á slíkt að gerast eftir fyrirfram´ ákveðnum leiðum, og útsýnisstaðurinn á að vera öruggur.

Annað er ekki óábyrgt, heldur glæpsamleg vanhæfni.

 

Það á nefnilega ekki að þurfa stórslys til að fólk gæti að sér.

Almannavarnir, hið lögskipaða stjórnvald á að koma í veg fyrir slík slys, slíkur möguleiki á aldrei að vera í umræðunni.

 

Klénust rökin eru að fyrst að lögleysa Villta vestursins er ekki leyfð, að þá brjóti fólk bara boðin og bönnin, og reyni hvort sem er að koma sér í lífshættulegar aðstæður.

Lög og reglur eru sem sagt tilgangslaus, því fólk gæti brotið lögin, farið á svig við þau, eða eitthvað.

Hvaða kjaftæði er þetta??

 

Vitleysunni þarf að linna.

Þeir sem ábyrgðina bera, þurfa að axla hana.

 

Eða víkja ella.

Kveðja að austan.

Barnalegur frekjuskapur: Fúkyrði frá Íslendingum

Ég ræð.

 

Því ríkið er ég, sagði Lúðvík konungur 14., kenndur við sólina.

Þessi orð hans eru táknræn fyrir þann tíma sem kenndur er við einveldi, þar sem furstinn fór með allt framkvæmdavald, en var vissulega bundinn af grunnlögum samfélagsins, þeim fór hann ekki gegn, hann þurfti að breyta þeim fyrst, og fá samþykki þegnanna fyrir því.

 

Gegn þessu einræði reis borgarstéttin upp og þróaði það sem var kallað borgarlegt lýðræði, ætli við tölum ekki um lýðræði í dag.

Sagan vill samt alltaf endurtaka sig og stundum er sagt að hún fari í hringi.

 

Við Íslendingar upplifum í dag eitt tilbrigði við slíkan hringsnúning, ríkisstjórn okkar virðist vera skipuð fólki sem iðulega segir; Ég er ríkið, ég ræð öllu, og fer svo sínu fram óháð hvað öðrum finnst, samráðherrum, samstarfsflokkum, þingi eða almenningi.

Ríkisvaldið er í raun orðið smákóngaveldi, ríkisstjórnin aðeins stjórn að nafninu til.

 

Ég ræð sagði Svanhvít Svavarsdóttir þegar hún svipti hundruð manna lífsafkomunni daginn áður en veiðar á hval áttu að hefjast.

Gerræði sem hún veit að hefði gert Stalín frænda stoltan væri hann ennþá meðal vor.

Að sjálfsögðu klappaði Góða fólkið hana upp, enda missti það ekki vinnuna.  Undirliggjandi er algjör fyrirlitning á vinnandi fólki, hlutskipti þess og örlögum.  Enda fylgir það afsiðun samfélaga að siður er tröllum gefinn.

 

Ég ræð sagði Svandís kotroskin og ennþá ræður hún.

Núna ræður hún því að bregðast ekki við aukinni fiskgengd á miðum smábáta, vitnar í Exelinn sem kannast ekki við að gjafir Náttúrunnar eru breytilegar eftir árferði.

Hvað þá að Exelinn viti að fiskgengd á mið einstakra landshluta fer eftir umhverfisaðstæðum en ekki dagsetningunni sem skráð er í Exelinn.

 

Um sanngirni er ekki spurt, eða þá  heilbrigðu skynsemi að aðlaga veiðar að náttúrunni en ekki Exelskjalinu.

Hvað þá að spyrja þeirrar spurningar hvort smábátamið á Norður og Austurlandi séu ekki vannýtt eftir tilkomu kvótakerfisins því víðast hvar hafa hefðbundnar veiðar lagst af og ekkert komið í staðinn.

Fiskurinn er þarna samt sem áður, bara ónýttur.

 

Sanngirni, að taka tilliti til venjulegs fólks, jafnvel að íhuga hvernig hægt er að styrkja viðkvæmar byggðir, ekkert af þessu fer í gegnum huga Svanhvítar Svavarsdóttur, og hún veit hvar skal höggva.

Venjulegt fólk er þar efst á lista, Hrunsaga hennar sannar það.

Hrunsaga hennar sannar líka að hún fer aldrei gegn valdinu, hinu raunverulega valdi.

Gegn kvóta- eða fjármagnsaðli.

 

Ég ræð segir Svanhvít, en ég þjóna.

Og ég hlýði.

 

Hvernig einhverjum datt í hug að Svanhvít myndi gera annað en að gera ekki neitt varðandi veiðar smábáta er mér hulin ráðgáta.

Einu sinni undirlægja, alltaf undirlægja, það er bara í eðli mannskepnunnar.

 

Trúgirni líka.

Það er til fólk sem trúir því í einlægni að Svanhvít sé bæði græn, vinstri og róttæk og það trúir því jafnvel líka að flokkur hennar sé vígi vinstrimennskunnar á Íslandi.

Svo er verið að gera grín að mér þó ég trúi á álfa og huldufólk.

Fólk bara trúir ýmsu, það er bara svoleiðis.

 

Það sem er, er hins vegar.

Og eitt af því er að Svanhvít Svarsdóttir trúir því í fyllstu einlægni að hún ráði.

 

En það er bara ekki svoleiðis.

Hún þjónar.

 

Bara ekki okkur.

Kveðja að austan.

 

 

Strandveiðar stöðvaðar á morgun

Okkur fjölgar og fjölgar.

 

Bráðum orðin 400 þúsund að mér skilst.

 

Og Snorrabúð sem er eins og þjóðskáldið sagði, og enginn mótmælti, orðinn Stekkur, og heilbrigt fólk spáir í hvort bæði pillan og smokkurinn hafi ekki virkað.

Svo fór það út í búð og talaði íslensku, og til happs var að í löngu ósjálfráðu biðröðinni var yndislegur drengur, vart fermdur, og hann gat túlkað að þau vildu aðeins fá að borga. Þessari sögu fylgdi ekki húðlitur drengsins enda hver spáir í það aðrir en rasistar Góða fólksins??

 

Svo var farið í frí, því Ísland skal heimsækja.

Þar var enginn yndislegur drengur sem þýddi, og svo sé gætt allrar rétthugsunar, þá var engin yndisleg stúlka heldur.

Reyndar unnu margar yndislegar stúlkur og drengir á fyrstu viðkomustöðum þess fólks sem í hrekkleysi sínu mótmælti ekki að Snorrabúð væri orðin Stekkur, eða hefði áhyggjur af því að hvorki pilla eða smokkur væri í boði fyrir ofurgraða sem hlytu að valda ofurfjölgun þjóðar sinnar, þar sem þau voru góðir og gegnir borgarar.

Þau gátu bara ekki tjáð sig, eða allavega það skyldi þau enginn.

 

Samt svona réttsýn og viljug, hafa aldrei gert flugu mein.

Samt orðin að útlendingingum í eigin landi.

 

En hvaða væl er þetta??

Ofurfjölgun verður aldrei án vaxtaverkja.

 

Hver er ekki kátur og hress með þetta??

Shit með alla aumingjana; Öryrkja, ohhh kommon!!!, einstæðar mæður; eigum við Góða fólkið að halda áfram að telja upp þetta aumingjafólk??; ólært, tekjulágir einstaklingar eins og þau hefðu lært eitthvað sem réttlætti launakröfur þeirra!!!!!!!; Ekki okkur að kenna (það er Góða fólkinu) að leiga þess eða húsnæðiskostnaður hækki uppúr öllu vald), algjörlega húmorslaust fólk, sem fattar ekki gróðann við hið stöðuga innstreymi sem híft hefur íbúatölu þjóðarinnar frá um 320 þúsund í þessa fallega tölu; 400 þúsund.

Væl og aftur væl, og hver á að þrífa??; hús mín og híbýli, skóla okkar og sjúkrahús??

Svo aðeins sé spurt, en sögumaður þessa pistils hafði ekki geð í sér að spyrja.

 

Það er bara svo.

Okkur fjölgar og fjölgar.

Og það eru einhverjir sem væla yfir því!!!!

 

Segi eins og Kata Jakobs, það þarf bara að senda það fólk á námskeið!!

Og hver segir að þegar ein fjölskylda missir íbúð, og síðan önnur (andskotinn hafi það, geta þau ekki lært eitthvað??) og svo kannski sú þriðja, getur þetta Whæt Trash ekki lært eitthvað??????, smá mistök!!, Öllum verður á, getur það ekki sameinast um eina íbúð??; Þröngt má sátt fólk sitja, sérstaklega ef það er undirmálsfólk, var einu sinni kennt á námskeiðinu um Góða fólkið, og því þykir ekki vænt um.

Svo getur gamla fólkið lært ensku; kommon.

Kommon!!!

 

Og okkur fjölgar og fjölgar.

Svo fjölgar okkur aftur.

Kveðja að austan.

Gætu rofið 400 þúsunda múrinn á árinu

Já, það er ljótt að segja satt.

 

Og Jóni Gunnarssyni hefur kannski orðið það á einu sinni eða tvisvar áður.

 

Eða hvernig halda menn að okkar litla örþjóð geti leyst flóttamannavanda heimsins með því að láta undan stjórnlausum innflutningi flóttamanna á vegum skipulagðra glæpahópa??

Þetta er jú sá glæpaiðnaður sem skaffar mest í dag, meir en framleiðsla og dreifing á eiturlyfjum.

Jón er kannski klaufalegur í orðum og framgöngu, en kjarni orða hans er samt sannur, við eigum að verjast glæpaiðnaðinum, en ekki vera hluti af honum, þó margir geri það feitt að kóa með.

 

En víkjum að þessari frétt sem er tilefni þessa pistils og fyrirsagnar hans.

Og víkjum að síbyljunni sem sveitarstjórnarmenn út í horni uppá Héraði nýta sér í múgæsingu forheimskunnar varðandi Fjarðaheiðargöng.

 

Í það fyrsta vill meirihluti innfæddra á Seyðisfirði ekki þessi göng, það vill enginn borga stórfé vegna átthagafjötra við að lulla í gegnum myrk jarðgöng, þegar sama leið er fljótfarnari í frelsi náttúrunnar, og gleymum því ekki að síðasta vetur þá lokaðist vegurinn yfir Fjarðaheið í aðeins einn dag, oft ófært hluta af degi, en Fagridalurinn, samgönguæð Austurlands var miklu oftar lokaður.

Í öðru lagi er vandfundinn sá vitleysingur sem trúir því að bjartsýn kostnaðaráætlun, sem samt sýnir óheyrilega kostnað miðað við ávinning, standist.

Í þriðja lagi eru Fjarðaheiðargöng rothögg fyrir það þó sjálfbæra atvinnulíf sem þrífst á Seyðisfirði, miklu öflugri þjónusta og verslun uppá Héraði mun toga til sín það sem ennþá lifir.  Hins vegar eru engin dæmi frá því að þéttbýli myndaðist í landi Egilstaða að uppsveitungar hafi sótt sér þjónustu niður á firði, ekki nema þá illa tilneyddir eins og að þurfa að nýta þjónustu Fjórðungssjúkrahússins á Neskaupstað.  Sjúkrahús sem þeir hafa grafið undan í áratugi.

Í fjórða lagi er það beinlínis rangt að fullyrða að Fjarðarheiðargöng skipti einhverju máli fyrir samgöngur, atvinnulíf eða menningu á Austurlandi. Seyðisfjörður er ekki hluti af hinu kraftmikla atvinnulífi fjarðanna, þar sem peningarnir sem halda þjónustu uppsveitunga á lífi, verða til, eina sem göngin gera í raun er að túristarnir eru fljótari að koma sér í burtu.

Í fimmta lagi þá er þetta bara svo rosalega heimskt, svo heimskt að trúa að þetta fjárhagslega fíaskó verði einhvern tímann að raunveruleik.

 

Þess vegna þarf stundum að segja sannleikann, þó hann svíði.

Jón Gunnarsson hafði manndóm til þess.

Kveðja að austan.

Forseti hnýtir í ráðherra

Jæja, nú þarf marga hattana að innbyrða.

 

Það er í merkingunni að éta eitthvað ofaní sig.

Það skal fúslega viðurkennt að ég er ekki beint í aðdáendahópi Jóns Gunnarssonar, dómsmálaráðherra, hef oftast talið að í stærri málum er leitun af öðrum eins vitleysing, og þó lúsleitað væri í öðrum löndum, jafnvel öðrum víddum.

 

Svo les ég þessa frétt, og það er erfitt að viðurkenna, en þó ég taki upp lúsarleitina, þá finn ég ekki orð sem haft er eftir Jóni, að það sé ekki mælt af viti og skynsemi.

Og hann hefur kjark til að ganga gegn múgsefjunni sem ef hún nær fram að ganga, verður mesta fjárhagslegt fíaskó Íslandssögunnar.

Múgsefjun sem telur Víti Vaðarheiðargangnanna til eftirbreytni sem þarf að toppa, en ekki lærdóm um spillingu og heimsku þeirra sem ljúga upp forsendur til að réttlæta það sem aldrei var hægt að réttlæta á sínum tíma.

Ekki það að Vaðlaheiðargöng eru þörf samgöngubót, en það var óþarfi að ljúga til um að hún væri einkaframkvæmd og þar með fyrir utan regluverk samgönguáætlunar, eða eða vanmeta kostnaðinn á þann hátt að það ætti aðeins að vera gustukaverk að grafa göng í gegnum heiðina.

 

Fjarðarheiðargöng eru samt hjóm eitt miðað við þá vanáætlun, og þau gera ekkert fyrir samgöngur og atvinnuuppbyggingu á Austurlandi, verða líklegast síðast naglinn fyrir það litla sjálfbæra atvinnulíf sem ennþá er eftir á Seyðisfirði.

Austfjarðagöng eru hins vegar þekkt stærð, kostnaðurinn að bora í gegnum fjöll er þekktur, áhrifin á atvinnulíf fjarðanna eru augljós, og það er vitað að samgöngur við Héraðið þurfa að komast niður fyrir snjólínu.

Þau eru í raun lífsnauðsynleg fyrir framtíð byggðar á Austurlandi, hvert horn í einangrun og mótþróa við annað, sýgur aðeins lífsþróttinn úr fjórðungnum, þannig að hann dagar uppi í raunveruleika 20. aldarinnar, nær ekki að aðlagast að kröfum nýrrar aldar, þeirrar 21.

 

Forheimskan hefur samt stjórnað umræðunni, drifin áfram af háværum minnihluta á Seyðisfirði, sem og röflandi sveitarstjórnarmönnum úti í horni uppá Héraði.

Fólk sem ætti samt að vita að það verður aldrei neitt úr Fjarðarheiðargöngum, það er ekki til það heimskt fólk á þingi eða í ríkisstjórn sem sér ekki hið fjárhagslega fíaskó að ráðast í að grafa göng í gegnum heiði þar sem það eina sem er öruggt, að kostnaðurinn muni margfaldast, og svo margfaldast þar ofan á.

Þetta kallast að draga sjálfan sig á asnaeyrum, sem er reyndar algjört nýmæli, því yfirleitt er fólk dregið á slíkum eyrum.

 

Svo bara neglir Jón þetta.

Shit maður.

Af öllum mönnum, af öllum þingmönnum og af öllum ráðherrum.

 

Dregur fram kjarna málsins.

Svo ekki verður betur gert.

 

Þetta gat hann kallinn.

Þetta gat hann.

Kveðja að austan.

Forgangsraða þurfi svokallaðri Fjarðaleið

Stríð svartstakkanna.

 

Við lifum skrýtna tíma á Íslandi í dag.

Forhert klíka Svartstakka hefur hreiðrað um sig í stjórn Samtaka Atvinnulífsins og virðist vera í svona heilögu stríði gegn áratuga viðurkenndum rétti verkafólks að nýta sér verkfallsréttinn ef félög þeirra og samtök eru ekki sátt við það sem boðið er við samningaborðið.

Þessi réttur hefur sjaldan verið nýttur á þessari öld nema í einstaka tilvikum hjá stéttarfélögum opinbera starfsmanna, en á almenna vinnumarkaðnum erum þau ákafleg sjaldgæf, og þá almennt staðbundin nema verkfall sjómanna 2016 sem má segja að hafi endað með ósigri þeirra.

 

Samt taka ráðherrar í ríkisstjórn Íslands undir þessi sjónarmið eða aðför að verkfallsréttinum, tala um að það þurfi að breyta vinnulöggjöfinni því verkföll skaði samfélagið.

Hvað er þá eftir í vopnabúri verkalýðshreyfingarinnar ef vinnulöggjöfin setur verkfallsréttinum svo þröngar skorður að í praxís sé búið að afnema þennan grundvallarrétt launafólks?? 

Á hún þá að treysta á miskunn, náð, góðvild bæði atvinnurekanda eða stjórnvalda í þeirri eilífðarbaráttu að tryggja vinnandi fólki sanngjarnan hlut af þjóðarkökunni??

Víðir lögga sagði hjá Gísla Marteini í gær þegar hann hrósaði Sólveigu Önnu fyrir staðfestu sína, að ýmis réttindi launafólks, sem við töldum sjálfsögð í dag, eins og orlofsréttur, laun í veikindum, lífeyrissjóðir, allt þetta hefði ekki komið að sjálfu sér heldur vegna baráttu launafólks, þar á meðal viljanum til að fara í verkfall til að knýja í gegn kjarabætur.

 

Samt upplifum við aðför ofsamanna að þessum rétti svo einna helst má líkja þegar Mússólíni í upphafi valdatíðar sinnar lét svartstakka sína lemja verkafólk á Ítalíu til hlýðni, þar vegna þess að hann þoldi aðeins eitt vald á Ítalíu, sitt vald.

Hér er nútímaútgáfa sömu Svartstakka að lemja láglaunafólk til hlýðni með níð og rógsherferðum, með því að misnota embætti ríkissáttasemjara, með algjöri óbilgirni við samningaborðið, og þegar það dugði ekki, fordæmalaust verkbann sem reyndar má deila um hvort er frekar beint að ríkisstjórninni en Eflingu.

 

Hver eru svo rök Svartstakkanna gegn sanngjörnum kröfum Eflingar???, það vita jú allir að villimennskan á húsnæðismarkaðnum á höfuðborgarsvæðinu hefur étið upp allar kjarabætur liðinna ára og að lægstu launin duga ekki lengur fyrir lágmarks framfærslu, ástand sem ætti að brenna jafnt á atvinnurekendum sem og launafólki því sveltur maður sinnir ekki vinnunni sinni vel.

Kröfur Eflingar eru sagðar fara fram úr launaviðmiðum, séu hærri en aðrir hópar hafi fengið. En laun æðstu stjórnenda, jafnt á almenna markaðnum sem og hjá hinu opinbera, hafa hækkað töluvert meira á liðnum árum en laun láglaunafólks.  Það er því skinhelgi að taka til sín stærri hluta af launakökunni og ætlast síðan til að starfsfólkið á lægstu laununum bæti það upp með hógværð í sínum kröfum.

Það er búið að semja við 80% launþega, þar á meðal aðildarfélög Starfsgreinasambandsins, við getum ekki samið við önnur félög um hærri kjör.  Eitthvað sem stenst enga skoðun, samningar annarra geta ekki svipt láglaunafólk í Reykjavík réttinn til að semja um sín eigin kjör, hvað þá svipt það réttinn til að fara í verkfallsaðgerðir telji það þess þurfa.  Það er samningafrelsi í landinu en ekki svokallað hópfrelsi að stærsti hópurinn ákveði kjör annarra hópa.

 

Loks er talað um efnahagslegan stöðugleika, það séu óvissutímar og óraunhæfir kjarasamningar auki verðbólguna ef ekki er innistæða fyrir þeim.

Allt gild rök í sjálfu sér en sanngjarnt fólk getur ekki ætlast til þess að láglaunafólk í Reykjavík axli eitt ábyrgð á þeim stöðugleika, með því að svelta, því þvílík er villimennskan að þegar fólk hefur borgað leigu, eða borgað af húsnæðislánum sínum, þá er ekkert afgangs fyrir brýnustu lífsnauðsynjum.

Það eru gild rök fyrir kaupkröfum Eflingar, og ef eitthvað er þá eru þær alltof hógværar miðað við hinn bitra raunveruleik láglaunafólks að til dæmis hækkanir á húsaleigu hafa þegar étið upp væntanlega kauphækkanir, og meira til.

Síðan eru hinar væntanlegu launahækkanir ekki að spýta meiri fjármunum inní hagkerfið en aðrar launahækkanir, nema síður sé.  Það er einfalt reiknisdæmi að sjá 5% hækkun á 800 þúsund króna grunnlaun er sama upphæð og 10% hækkun á 400 þúsund króna grunnlaun.

 

Eftir stendur  kannski stóra spurningin, hafa menn efni  á þessum launahækkunum??

Þá er fyrst að geta að sérhver vaxtahækkun Seðlabankans tekur háar fjárhæðir úr rekstri fyrirtækja og færir þá fjármuni í vasa fjármálastofnana, enginn spyr þá hvort fyrirtækin hafi efni á þessu, aðeins spurt þegar hækka á laun okkar minni bræðra.

Síðan eru það ofurlaun forstjórnanna, arðgreiðslurnar, hagnaðartölur fyrirtækja með því besta sem hagasaga okkar þekkir, ekkert af þessu bendir til kreppu í hagkerfinu enda hefur það vaxið mikið á liðnum árum. 

Það er aðeins þegar skúringarkonan bankar kurteislega á dyr og biður um salt í grautinn að allt verður vitlaust, forstjórarnir fara inní fataskápinn og taka út mjölétin jakkaföt sem einkaritari þeirra fékk hjá Hjálpræðishernum, einkaritarinn síðan í snarhasti látinn farða á þá sultarsvip, og skúringarkonunni tjáð að því miður standi svo illa á en kannski eigi hann nokkur slitin skópör sem hún geti fengið til að sjóða úr súpu, gamalt húsráð frá tímum Móðuharðindanna.

 

Það er nefnilega ekkert eðlilegt í þessum viðbrögðum við hógværa kröfugerð Eflingar.

Þau bæði ráðast á heilbrigða skynsemi fólks sem og sjálfan raunveruleikann, það er þensla í þjóðfélaginu sem sést á öllum eyðsluhagtölum.

Og ef ástandið væri vissulega svona tvísýnt, og þá vegna ytri óvissu, þá er fyrsta skref Samtaka Atvinnulífsins að tilkynna sitt eigið fordæmi, til dæmis að lækka ofurlaun sín um sirka 10%, frysta arðgreiðslur, safna í sjóði fyrir erfiða tíma.

Stjórnvöld myndu síðan setja ýmis Þök, til dæmis á hækkun verðtryggingarinnar (taka út erlenda hækkunarliði), hækkanir á opinberum gjöldum, á hækkanir á leigumarkaði, á vaxtahækkanir Seðlabankans, og ekki hvað síst, að hjálpa láglaunafólki að eignast Þak yfir höfuð.

 

Það eru nefnilega fordæmin sem setja viðmiðin, og fordæmum er fylgt séu þau sanngjörn, og taka tillit til aðstæðna allra, ekki bara hinna ofurríku og fyrirtækja þeirra.

Þetta er líka eitthvað sem sanngjarnt og heiðarlegt fólk veit þó það kannski fari með veggjum í dag, og láti ofsa og öfgamenn komast upp með að stríða við láglaunafólk þjóðarinnar sem sannarlega á erfitt með að ná endum saman í dag.

Í stríði sem virðist hafa það eina markmið að afnema verkfallsréttinn hjá launafólki.

 

Af hverju er svona komið fyrir okkur sem þjóð??

Að öfgarnar stjórni öllu, hvar sem er litið.

Af hverju ber okkur ekki gæfu til að setjast niður til að setja niður og ræða málin??

 

Það er svo mikið ójafnvægi í samfélaginu í dag, kerfin okkar, hvort sem það er heilbrigðiskerfið, vinnumarkaðskerfið, húsnæðiskerfið, eða efnahagskerfið, allt virðist vera komið að því að springa vegna þessa ójafnvægis, og umræðan er öll út á túni í einhverju bulli, upphrópunum, upphlaupum, og á sama tíma er ráðafólk okkar upptekið í útlöndum að fá að vera Memm meðal hinna stóru þjóða meginlandsins.

 

Við líðum þetta stríð Svartstakkana, samt vitum það er rangt, það er rangt að svipta launafólki verkfallsvopni sínu, og það er ranglátt, aðeins barbarar og þaðan af verra fólk reynir að réttlæta laun sem duga ekki fyrir framfærslu, í landi þar sem smjörið drýpur, hjá þjóð sem hefur aldrei verið ríkari.

Sumum finnst það kannski alltí lagi því það gæti fellt ríkisstjórnina og flýtt því ferli að við segjum okkur til sveita hjá Brusselvaldinu, en þá ættu þeir sumu að spá í sinn innri mann, það hljóta að vera önnur tæki og tól til að ná því markmiði, annað en ranglátt stríð ofsa og öfgamanna gegn þeim sem hallast standa i samfélagi okkar.

Því það er á svona stundum þar sem innri maður fólks kemur í ljós.

 

Í gær heyrðist óvæntur sáttatónn, kannski mun þessi deila leysast farsællega eftir allt saman.

Það er vel ef svo verður.

 

Eftir stendur þá reynslan sem við verðum að læra af, sem og ástæður þess að Efling fór af stað með launakröfur sínar, þær eru ennþá allar til staðar.

Og það er lítið verið að gera, yfirleitt vinnur hver höndin gegn annarri, þjóðarbúið er eiginlega á sjálfstýringu þessa dagana, þegar þörfin fyrir styrka stjórn hefur aldrei verið meiri.

 

Sáttartónninn getur síðan verið blekkingin ein og boðað verkbann komi til framkvæmda í næstu viku.

Björgunin gæti þá legið hjá Ástráði skipuðum ríkissáttasemjara sem virkilega hefur vaxið af störfum sínum og ný miðlunartillaga frá honum gæti verið forsenda sáttar.

Tíminn einn veit, og það er af mörgu öðru að hugsa þessa helgina.

 

Ég spái því að Efling hafi sigur í þessari deilu, á einn eða annan hátt.

Að atlögu Svartstakkana verði hnekkt, að skynsamt fólk grípi inní hjá Samtökum atvinnurekanda.

 

Eftir stendur stríð sem aldrei átti að verða.

Skömm þeirra sem hófu það er mikil.

En hún er ekki síðri hjá þeim sem spiluðu með, hvort sem það eru fjölmiðlar, ráðherrar, verkalýðsarmur Samfylkingarinnar eða aðrir sem mönnuðu skotgrafir Svartstakkanna á einhverjum tímapunkti.

 

Við erum nefnilega ekki svona þjóð.

Við bara gleymum því stundum.

 

En ekki núna, þökk sé Eflingu.

Að vekja okkur af værum blundi.

 

Það er nefnilega bjart úti og hækkandi sól.

Kveðja að austan.

 

 

 

Eitt fyrirtæki ákveðið að taka ekki þátt í verkbanni

Villi er með þetta.

 

Þegar tilboð Samtaka Atvinnulífsins dugar ekki einu sinni fyrir hækkun húsaleigu, að ekki sé minnst á útrýmingarkjör verðtryggingarinnar í boði Ásgeirs og Seðlabankans, þá munar alltaf um að fá það sem ekki dugar, afturá virkt.

Eitthvað sem ég veit að Vilhjálmur Birgisson sagði aldrei, til vara hugsaði aldrei í því samhengi sem ég góðfúslega benti á hér að ofan.

 

Vilhjálmur Birgisson, eins ágætur og hann er, er einfaldlega í þeirri stöðu að hvert orð sem hann lætur út úr sér við fjölmiðla þess fólks sem myndi frekar deyja en að lifa með þeirri hugsun að launin sem það borgar fólkinu sem vinnur störfin, dygðu fyrir Þak yfir höfuð, fæði og klæði.

Villi fattar ekki að það er verið að spila með hann út í eitt.

 

Hvort sem það er Mogginn eða ríkisstöð Góða fólksins, sem í dag í reynir að endurtaka hráskinnsleik sinn frá því að Rúv og Góða fólkið gekk erinda breta í ICEsave fjárkúgun þeirra.

Hans orð fá aðeins vægi þegar þau vega að Eflingu og Sólveigu Önnu.

Þess á milli tala þessir miðlar ekki við Vilhjálm.

 

Og í alvöru Villi, þessi kjaradeila hins vinnandi fólks snýst um réttlæti, sið og mennsku, ekki útúrsnúninga um að einhver Ásgeir gæti skoðað meinta olíufursta, þó það væri ekki annað en að einhver Ásgeir yrði ekki seðlabankastjóri út daginn ef sú firra hvarflaði að honum.

Jafnvel asninn í dæmisögunni þekkir illa lyktandi gulrót, hvað þá að hann legði sér eitraða slíka til munns, og þú Vilhjálmur Birgisson áttir að vita að þegar blaðamaður undir hæl Svartstakkanna bað þig að tjá þig, þá snérist það viðtal ekki um sígræðgi og sjálftöku, heldur um hvað Sólveig Anna væri ljót að samþykkja ekki þína góðu samninga.

Sem vissulega voru góðir, fyrir þína félagsmenn, sem hvorki voru tilbúnir í verkfall, eða hið Villta vestur sjálfgræðginnar ógnaði þeirra grunnréttindum að eiga sér Þak yfir höfuð.

 

Þú ert með þetta Villi.

En ekki fyrir þitt fólk.

Og það er sorglegt.

 

Og trúðu mér, þegar Svartstakkarnir eru búnir að vega Sólveigu Önnu, þá ert þú næstur.

Nytsamur sakleysingi fær alltaf sömu örlögin, nema eftir að hann gerir gagn.

 

Er ekki tími til kominn að tengja.

Kveðja að austan.

„Seðlabankastjóri ætti að líta á olíufurstana“

Má satt stundum kjurt liggja??

 

Eða er í góðu lagi að brúka mannamál á alvöru tímum??

"Sem bet­ur fer er stjórn Vinnu­deilu­sjóðs Efl­ing­ar ekki mönnuð vit­firring­um og strengjabrúðum sturlaðrar yf­ir­stétt­ar held­ur full­orðnu fólki sem skil­ur ábyrgð sína í grafal­var­legu ástandi, hefnd­araðgerð hinna rík­ustu gagn­vart þeim sem minnst eiga. Hefndaraðgerð sem af­hjúp­ar með öllu grimmd og mann­hat­ur þeirra sem telja sig eig­end­ur alls á þessu landi".

 

Dæmi hver fyrir sig en ég sem hógvær maður, sem hef aldrei leitt kjaradeilu eða tekið þátt í svona kjarabaráttu þar sem sjálf tilvera láglaunafólks er undir, myndi samt leggja til að Sólveg Anna slípi sig aðeins til og segi, í stað "vitfirringa", að stjórnin sé sem betur fer ekki mönnuð fólki úr "verkalýðsarmi Samfylkingarinnar".

Þið vitið flokkinn þarna sem Góða fólkið, vinstri fólkið og jafnaðarfólkið telur sinn flokk samkvæmt skoðanakönnunum.

En kannski er það of hroðaleg tilhugsun að orða, svo líklegast stendur það í öllu ærlegu baráttufólki fyrir betri heim.

 

Já, ég held að "vitfirringar nái þessu bara alveg ágætlega.

Um grimmdina og mannhatrið þarf hins vegar ekki að ræða.

Kveðja að austan.

Stjórnin sem betur fer „ekki mönnuð vitfirringum“

Stál í stál.

 

En augljóst er að samúð Morgunblaðsins er öll með Samtökum Atvinnurekanda.

Það væri alveg skelfilegt að þeir sem vinna störfin sem halda samfélaginu gangandi, hefðu í sig og á í fleiri daga en færri í mánuði.

Svo skelfilegt að einhliða áróður hinna tekjuhæstu, tröllríður bæði ritstjórnardálkum blaðsins, sem og að það hallar mjög á málstað láglaunafólks í fréttaflutningi þess.

 

Engin tilraun er að setja kaupkröfur Eflingar í samhengi við villimennsku hins frjálsa markaðar á leigu og húsnæðismarkaði höfuðborgarsvæðisins.

Eða spyrja hinnar réttmætu spurningar, hvað gengur Góða fólkinu til með baráttunni um galopin landamæri fyrir föru- og flóttafólk sem síþrýstir á þegar húsnæðisskort höfuðborgarsvæðisins.

Af hverju eru það hagsmunir þessa meinta Góða fólks að venjulegu fólki sé ókleyft að leigja húsnæði á mannsæmandi kjörum, eða að nýbyggingar anni aldrei eftirspurn eftir húsnæði??

Jafnvel Góða fólkið er ekki svo heimskt að fatta ekki að láglaunafólk er það fyrsta sem hrökklast af húsnæðismarkaðinum við slíkar aðstæður.

 

Nei, baráttu Eflingu á bara að kæfa með öllum ráðum.

Boðskapur Svartstakkana hjá Samtökum atvinnulífsins er alltaf frétt númer eitt, tvö og þrjú, svo eftir síbylju þess áróðurs, fær vissulega Efling að koma fram andmælum sínum, en hvað má ein rödd, þó kraftmikil sé, gegn margradda kór hins fjölskipaða hóps sem hefur sameinast gegn réttlátri kröfu láglaunafólks að það eigi í sig og á í landi alsnægtanna.

Atvinnurekendur, ríkisútvarpið, Morgunblaðið, Samfylkingin, og Góða fólkið svona almennt.

Sameinað í að kæfa Eflingu, að brjóta réttmætt verkfall félagsins á bak aftur.

 

Samt virðist ekki síður gneista af stáli Eflingar, og kyndilbera þess, Sólveigu Önnu, en stáli hins margfalda ofureflis sem sameinast hefur gegn þessari kjarabaráttu láglaunafólks.

Hnarreist mætir Sólveig Anna í viðtöl, það er eins og styrkur formæðra og forfeðra hennar sem börðust fyrir betra lífi, fyrir mannsæmandi lífi, gefi henni þann aukakraft að hún virðist ekki vera ein gegn margnum, heldur sé margurinn ósköp smár þegar stál hennar mætir þeim brandi sem fjendur hennar bregða gegn þessari réttlætisbaráttu Eflingar, að láglaunafólk sé líka fólk, borgarar þessa lands, með sama rétt og góðborgarnir.

Í raun ekki stál í stál, heldur stál gegn deigu járni þess ranglætis að telja nútímaþrælahald vera eitthvað sem vert sé að berjast fyrir.

 

Slík barátta er ætíð dæmd til að tapast.

Þeir sem verja níðingsháttinn verða aðeins aumkunarverðari eftir því sem þeir tefla fram fleiri lagaklækjum gegn réttlætinu.

Og þeim fækkar þegar þeir fatta að uppskera þeirra er aðeins háðung siðaðs fólks.

Hvað sem Steinarnir heita sem hlaðið er upp í varnarvígi óréttlætisins, þá falla þeir eins og múrar Jeríkó forðum, verja ekki það sem ekki er hægt að verja.

 

Það virðist vera stál í stál í dag.

En öllum er samt ljóst að stríð svartstakkana er tapað.

Verkbann þeirra er biti sem ríkisstjórnin fær ekki kyngt.

Ekki varið, því slík vörn yrði hennar banabiti.

 

Leitað er útgönguleiða.

Sú leið er aðeins fær ef hlustað er á réttmætar kröfur þess fólks sem heldur þjóðfélaginu gangandi, og nær ekki endum saman í dag.

Og það sé gert eitthvað sem skiptir máli.

 

Því þjóðfélag hins frjálsa flæðis, þjóðfélag sígræðgi og sjálftöku, innihaldslaus blaðurs (Dagísku) og upphlaupa er komið á endastöð.

Það annaðhvort hrynur eða endurnýjar sig.

 

Efling er aðeins barnið sem benti á hinn nakta keisara.

Fyrir það ættum við að þakka.

 

Því samfélag siðaðs fólks er ætíð þess virði að berjast fyrir.

Og verja þegar að því er sótt.

 

Þess vegna erum við öll Efling.

Kveðja að austan.

 

 

Segir ekki rétt að verkfallsboðun sé ólögmæt