Annar forsætisráðherra, sama orðræðan.

 

Jóhanna Sigurðardóttir kvað ICEsave samning Svavars Gestssonar vera nauðsynlega forsendu endurreisnar fjármálakerfisins og þar með endurreisnar efnahagslífsins.

Hann var hagstæður þjóðinni, hann tryggði endurfjármögnun bankanna, flýtti fyrir afnámi gjaldeyrishaftanna, hann kæmi í veg fyrir dómsmál vegna neyðarlaganna, og ekki hvað síst, hann myndi bæta lánsfjárhæfi ríkissjóðs.

Og Jóhanna vitnaði í bankastjóra Seðlabankans, máli sínu til stuðnings.

 

Morgunblaðið undir ritstjórn Ólafs Stephens, át athugasemdarlaust upp fullyrðingar Jóhönnu.

Morgunblaðið í dag, undir ritstjórn Davíðs Oddssonar, étur líka sömu fullyrðingar, í aðeins öðrum búningi, því það er búið að endurreisa bankakerfið, og tilgangurinn er ekki að borga erlenda fjárkúgun, heldur að gefa vogunarsjóðum 385 milljarða af þegar áætlaðri skattlagningu á skyndigróða þeirra.

 

Allt er sem sagt orðið eins og var, fjármagnið er fóðrað en almenningur settur á gaddinn.

 

Þess vegna ætla ég líka að spá því að sömu örlög munu bíða Sjálfstæðisflokksins, og Samfylkingarinnar undir stjórn Jóhönnu.

Flokkurinn mun bíða algjört afhroð í næstu kosningum.

Leyndarhyggjan og orðagjálfrið mun ekki til lengdar ná að fela sannleikann fyrir þjóðinni.

 

Og þó að vogunarsjóðirnir eigi Alþingi eins og það leggur sig í dag, þá þarf ekki nema einum mælskumanni að langa á þing, og hann mun benda á þá innlendu aðila sem hirða sinn skerf af Gjöfinni miklu frá ríkisstjórn Íslands til hrægamma og vogunarsjóða.

Aðilar sem meðal annars tengjast fjölskylduböndum inní ríkisstjórnina.

Síðan þarf aðeins að setja það á stefnuskrána að þetta fólk verði einu sinni látið sæta ábyrgð.  Ekki vinnumennirnir, ekki skúringarkonurnar, heldur þeir sem ábyrgðina bera.

 

Það má minna á að Ítalir fengu nóg af Kristilegum demókrötum, eftir áratuga spillingu, og lögðu flokkinn niður.

Hvort það verða örlög Sjálfstæðisflokksins, veit ég ekki.

 

En flokkurinn mun ekki lifa af í núverandi mynd, ef þessi 385 milljarða Gjöf gengur eftir.

Ekki ef orðræða Jóhönnu og allt það pukur sem viðgengst í stjórnartíð hennar, verður látið stýra framgang mála.

 

Menn komast ekki upp með það að gefa 385 milljarða.

Þarf ekki að ræða það.

Kveðja að austan.

„Stórmál fyrir lausn á höftunum“

Gjöf fyrir opnum tjöldum.

 

Og enginn segir neitt.

 

Hvar eru allir þeir sjálfstæðismenn og framsóknarmenn sem sættu sig ekki við meint landráð Jóhönnu og Steingríms í ICEsave fjárkúguninni?

Hvar er Andstaðan??, er hún öll komin í netheima með Pírötum??

Hvar eru fjölmiðlarnir, hvar eru Verðir þjóðarinnar, öldungarnir, allir þeir sem skylt er að koma þjóð sinni til varnar á Ögurstundu???

 

Er þögnin keypt??, er þögnin vegna ógnar og ótta??

 

Ef við látum það liggja milli hluta að nokkrir tugir milljarðar sem taldir eru til stöðugleika framlagsins eiga ekki heima í þeirri upptalningu, gerum ekki ágreining um blekkingarnar og tökum líka fullt mark á þeirri fullyrðingu fjármálaráðherra að vegna styrkingar krónunnar hafi áætlaður stöðugleikaskattur lækkað úr tæpum 900 milljörðum í 770 milljarða, að þá standa út af borðinu 385 milljarðar.

385 milljarðar er gjöf fámennrar klíku til húsbænda sinna og velunnara.

Og þá er miðað við skammarlegan lágan stöðugleikaskatt sem tók ekki tillit til þess stórfelda tjóns sem fjármálabrask gömlu bankanna olli þjóðinni og þjóðarbúinu.

Fjármálabrask sem nota bene var í skjóli þessara sömu fámennu klíku.

 

Og hver eru rök klíkunnar???

Í svari fjármálaráðherra til Katrínar Jakobsdóttur þann 19. nóvember 2015 má finna þessa endurvinnslu frá Seðlabanka Íslands;

 

Sá munur sem er á fjárhæðum stöðugleikaskatts og stöðugleikaframlags endurspeglar það að leið nauðasamninga á grundvelli stöðugleikaskilyrða er talin áhættuminni, m.a. með tilliti til hættu á dómsmálum og stöðugleika á fjármálamarkaði. Ágreiningur um skattinn kynni að tefja fyrir bata á öðrum sviðum, t.d. bættu lánshæfismati ríkissjóðs. Greiðsla stöðugleikaframlags bindur enda á þátt slitabúanna þriggja í þeim greiðslujafnaðarvanda sem stendur í vegi fyrir losun hafta og greiðir fyrir því að hægt sé að ráðast í næstu þætti afnámsáætlunar stjórnvalda. Það er mat Seðlabankans að bæði fjármálastöðugleika og greiðslujafnaðarstöðugleika sé betur borgið ef kröfuhafar ganga til nauðasamninga sem uppfylla stöðugleikaskilyrði á grundvelli fyrirliggjandi frumvarpa en ef kæmi til skattlagningar.

 

Endurunnið úr gömlum ICEsave röksemdum bankans.  ""Hætta á dómsmálum", "stöðugleiki", "áhættuminna", "tefja fyrir bættu lánshæfimati ríkissjóðs"".

Tilbúnar röksemdir sem notaðar voru til að réttlæta fjárkúgun erlendra ríkja, núna notaðar til að réttlæta stórfelldan þjófnað innlendra og erlendra fjárglæframanna.

Furðulegt reyndar að Seðlabankinn gangi ekki alla leið og færi rök fyrir því að fyrst að það styrki svo hinn meinta fjármálastöðugleika og greiðslujafnaðarstöðugleika að lækka framlög þrotabúanna um 385 milljarða, að þá sé farsælast að lækka þau ennþá meir, jafnvel afnema þau, þá fyrst ætti stöðugleikinn að vera algerlega tryggður.

Það er stöðugleiki vogunarsjóðanna, ekki stöðugleiki almennings og fyrirtækja hans.

 

Í svari fjármálaráðherra er hnykkt á sömu röksemdum án rökstuðnings;

 

Þar seg­ir að leið nauðasamn­inga á grund­velli und­anþágu að upp­fyllt­um stöðug­leika­skil­yrðum sé met­in skil­virk­ari og áhættu­minni en leið stöðug­leika skatts að sömu mark­miðum. Sú leið flýti fyr­ir því að hægt verði að hrinda í fram­kvæmd næstu skref­um áætl­un­ar um los­un fjár­mangs­hafta.

 

Gleymdar eru röksemdirnar úr frumvarpinu um stöðugleikaskattinn þar sem segir;

 

Markmið laga þessara er að stuðla að losun fjármagnshafta með efnahagslegan stöðugleika og almannahag að leiðarljósi. Í því skyni er mælt fyrir um skattlagningu sem ætlað er að mæta neikvæðum áhrifum í tengslum við lok slitameðferðar skattskyldra aðila.

 

Eða fólust mistökin í því að minnast á almannahag sem leiðarljós?

 

Einnig má spyrja að fyrst fjármálaráðherra telur gjöf sína uppá 385 milljarða vera skilvirkari leið til að ná hinum meinta fjármálastöðugleika, af hverju var hann að láta forsætisráðherrann gera sig að fífli á blaðamannafundinum í Hörpu þann 6. júní 2015, þar sem hann var látinn kynna stöðugleikaskattinn;

Sig­mund­ur seg­ir að með þeirri áætl­un sem lögð hafi verið fram sé passað upp á að verðmæta­sköp­un sem verði til hér á landi hald­ist í landi og muni ýta und­ir frek­ari verðmæta­sköp­un, „í stað þess að renna úr landi til að standa straum af skuld­um fall­inna einka­fyr­ir­tækja.“

Í kynn­ing­unni kom fram að gert sé ráð fyr­ir því að stöðug­leika­skatt­ur­inn verði um 850 millj­arðar, en ef kröfu­haf­ar velja að fara leið stöðug­leikafram­lags nemi áhrif­in um 900 millj­örðum. Stór hluti þess­ar­ar upp­hæðar mun fara til að greiða niður skuld­ir við Seðlabank­ann og ríkið, en fram kom að skuld­ir rík­is­ins gætu lækkað um tugi pró­senta.

 

Til hvers er Sigmundur látinn fabúlera um 850 milljarða eða 900 milljarða þegar slíkar risaupphæðir ógna hinum meinta fjármálastöðugleika en hin hógværa upphæð, 385 milljarðar, tryggja hann.

Og af hverju er verið að fjalla um slíkar risafjárhæðir þegar aldrei stóð til að innheimta nema innan við helmingsbrot af þeim?

Annað hvort er Sigmundur blekktur illilega eða hann tók að sér það hlutverk að ljúga í þjóðina til að skapa frið um leyniaðgerðir litlu ljótu klíkunnar.

Hans er að svara hvort hann sé ginningarfífl eða lygari.

 

Hin æpandi þögn er hins vegar ekki aðalsorg þjóðarinnar í þessum gjörningi öllum.

Hið skítuga fjármagn hefur áður keypt upp stjórnmálamenn og fjölmiðla.

Við munum öll eftir þögninni í veislunni miklu í aðdraganda Hrunsins.

 

Þá hins vegar var farið eftir lögum og reglum samfélagsins, innan gæsalappa þó.

Í dag er fjármálaráðherra þjóðarinnar beintengdur aðilum sem græða milljarða á hinni rausnarlegu gjöf.

Og hann sætir ekki rannsókn, hvorki að hálfu Alþingis eða hins opinbera réttarkerfis.

Ísraelar dæmdu forseta sinn til fangelsisvistar fyrir prómil af þeirri spillingu sem hér á sér stað.

 

Sem hlutfall af þjóðarframleiðslu er gjöfin eitt stærsta spillingarmál nútímasögu,og þá erum við að tala um í alheiminum, ekki á Íslandi.

Og réttarkerfið, sem á að vera óháð framkvæmdarvaldinu, lyftir ekki litla fingri til að rannsaka málið.

Sem þýðir að litla ljóta klíkan má gera hvað sem henni dettur í hug.

 

Sem þýðir að við erum ekki einu sinni bananalýðveldi.

Við erum ekki til.

Ekki sem sjálfstæð þjóð.

 

Við erum eign.

Færð til bókar hjá vogunarsjóðum.

 

Sorglegt en satt.

Kveðja að austan.

Stöðugleikaframlög 384 milljarðar

Árið er 2016

 

Og börn og fullorðnir svelta í hel.

Í okkar boði, í okkar samþykki, íslenska þjóðin er í Nató, og ábyrgð hennar er algjör.

 

Það er ömurlegt, að hefja nýtt ár með þeirri vissu, að það er enginn munur á okkur, og öllum hinum, sem hafa eytt, valdið ómældum þjáningum, og láta sig ekki líf varða, þegar gróði og hagnaður er annarsvegar.

Svo sem alltí lagi á tímum trúleysis, þegar boðorð kristninnar laut lægra haldi fyrir boðskap frjálshyggjunnar, að það sem eina skipti máli að það væri til auðmaður sem græddi, að það væri til aur sem hefði hagnað.

 

Og aurinn hagnast á þjáningum Sýrlensku þjóðarinnar.

Hans gróði er óendanlega mikill þegar siðmenningin lýtur í gras fyrir stjórnleysi og ofbeldi.

Fyrir fjármagnið er það aðeins lítil fjörlegur kostnaður að kaupa upp þá stjórnmálamenn sem þykjast taka á móti flóttamönnum, og meina ekki orð með því, en láta vargöldina og vígöldina viðgangast.

Stjórnmálmenn sem lúta höfði fyrir aurnum sem fjármagna óöldina.

 

Og við hin, sem teljum okkur siðuð, horfum á, og þykjumst góð því við ætlum að taka við pínu, pínu, pínu litlum hluta af þeim þjást vegna gjörða stjórnmálamanna okkar.

Við björgum einum, en horfum á þúsundir svelta, horfum á tugþúsundir deyja, horfum á milljónir flýja, land sem áður var friðsælt.

Og þar með erum við góð, erum hólpin, höfum gjört okkar.

 

Líkt og strúturinn sem átti eina sekúndu ólifað með hausinn í sandinum.

En hann gat ekki annað.

Hann gat ekki flúið ógnina, en hann vissulega skóp hana ekki.

 

En við berum fulla ábyrgð.

Stjórnálamenn okkar skópu óöldina, öflin sem fæða þá og fjármagna kosningabaráttu þeirra, þau fjármagna líka hörmungarnar í Sýrlandi.

Það er engin borgarastyrjöld í Sýrlandi, ekki frekar en í Póllandi á sínum tíma, þegar nasistar réðust á landið.  Þá trúði heimst fólk áróðri þeirra, og í dag trúir heimskt fólk sporgöngumönnum þeirra, öflunum sem gera út á hatur  og heift.

 

Erlent fjármagn, erlendir vígamenn, herja á sýrlensku þjóðina.

Í okkar boði, í boð Nató, í boði hins svarta fjármagns.

Sem græðir óendanlega á ólgunni, á upplausninni.

Og lætur ekki staðar numið fyrr en siðmenningin sjálf er undir.

 

Árið er 2016.

Árið sem við þurftum að velja.

 

Velja á milli framtíð barna okkar.

Og þess að ákalla aurinn, að kjósa þá stjórnmálamenn, og þau öfl sem Helið þjóna.

 

Árið er 2016.

Það deyja börn úr vannæringu við bæjardyr okkar.

Og það eina sem kemst að, er að hindra að saklaust fólk fái flúið neyðina.

Eins og okkar góða fólkinu finnist að ekki nógu margir séu vannærðir við dauðans dyr.

 

Árið er 2016.

Fáum því ekki breytt.

 

En við ráðum árinu 2017.

Hvort við veljum aurinn, og þá aur hinna ofurríku, eða hvort við veljum lífið sem ólum,

Lífið, sem við lofuðum að gæta. 

Lofuðum að vernda.

 

Hvað við veljum, veit ég ekki.

Aurinn þarf sína milljarða, vogunarsjóðirnir sem hann Bjarni greyið passar þurfa jú sitt.

Og við kusum jú aurinn til að gæta framtíð barna okkar.

 

Og þó það sé leitt að sjá sveltandi börn, þá finnst þjóðinni líka leitt að sjá sveltandi aur.

Líklegast lokar hún augunum fyrir svona ljótum myndum, og fylkir sjálfa sig um hinn tilbúna raunveruleika Netflix og annarra miðla sem svæfa sjálfið og þrá þess eftir að finna til, að vera lifandi, að þroskast, að vera til.

Og samþykkir skýringar hinna fjármögnuðu að sveltandi börn séu eitthvað sem við getum ekki hindrað, líkt og hlýnun andrúmsloftsins, eða vaxandi ójöfnuð og fátækt í hinum vestrænum samfélögum.

 

Að ef við aðeins lokum augunum nógu lengi, að þá séu þau örugglega horfin þegar við opnum þau næst.

Og örugglega hafa einver lifað af hungrið og vesöldina, þú það lifir jú alltaf einhver af.

Sem staðfestir sakleysi okkar og góðan vilja.

 

Árið er 2016.

Og leiðtogar okkar svelta börn.

 

Þar til yfir líkur.

Kveðja að austan.

 

Börn og fullorðnir svelta í hel

Hroki Seðlabankans.

 

Gengur aftur eins og Glámur forðum en núna er enginn Grettir til staðar að kveða hann niður.

Raunveruleikinn kvað niður hrokann sem átti að fá þjóðina til að samþykkja Svavarssamningana. Það var ekki einu sinni hægt að borga upp Steingrímsbréfið, hvað þá að það hefði verið til gjaldeyri í allt hitt.

Raunveruleikinn mun líka kveða niður nýjasta óráðshjal bankans, en munurinn er sá að þá situr þjóðin í súpunni, en mun ekki verða eins heppin og flugan, það mun enginn þjónn koma og bjarga henni.

 

En allar sjónhverfingar byggjast á vissum staðreyndum, og það er vert að vekja athygli á þeim.

 

Í það fyrsta er staðfest að stöðugleikaframlagið er metið á 365 milljarða, og það þarf ekki að taka það fram að það er loftbóla í því mati, þetta kemur jú frá Seðlabankanum.

En þegar ríkisstjórnin tilkynnti sjónhverfingarnar þá var samkvæmt Morgunblaðinu talað um; "Í kynn­ing­unni kom fram að gert sé ráð fyr­ir því að stöðug­leika­skatt­ur­inn verði um 850 millj­arðar, en ef kröfu­haf­ar velja að fara leið stöðug­leikafram­lags nemi áhrif­in um 900 millj­örðum. Stór hluti þess­ar­ar upp­hæðar mun fara til að greiða niður skuld­ir við Seðlabank­ann og ríkið, en fram kom að skuld­ir rík­is­ins gætu lækkað um tugi pró­senta.".

Í hverju liggur sjónhverfingin??

Voru stóru tölurnar bara notaðar til að blekkja þjóðina og fá einróma samþykki á Alþingi??

 

Í öðru lagi er minnst á einhverja 500 milljarða sem umfang þess vanda sem vill leita út. Í góðri frétt Morgunblaðsins, sem ég hef áður vitnað í, og heitir Ráðist að rót vandans kemur þetta fram:

 

"Af þess­um 900 millj­arða inn­lendu eign­um eiga slita­bú­in um 500 millj­arða króna í krónu­eign­um og um 400 millj­arða í öðrum inn­lend­um eign­um. Hvað varðar af­l­andskrón­urn­ar, þá nema þær um 300 millj­örðum króna. Um er að ræða verðmæti í ís­lensk­um krón­um eða ávís­un á slík verðmæti, svo sem verðbréf, í eigu út­lend­inga. Gert er ráð fyr­ir að af­l­andskrónu­eig­end­urn­ir svo­kölluðu vilji skipta þess­um krón­um, sem verða að telj­ast nokkuð auðselj­an­leg­ar, í er­lend­an gjald­eyri. „Snjó­hengj­an“ vill burt Heild­ar­um­fang vand­ans, sem við er að glíma, er því sam­tals 1.200 millj­arðar króna. Í fyrsta lagi krónu­eign­ir slita­búa föllnu bank­anna að fjár­hæð 500 millj­arða, í öðru lagi kröf­ur slita­bú­anna í er­lendri mynt gagn­vart inn­lend­um aðilum að fjár­hæð 400 millj­arða og loks af­l­andskrón­ur í eigu út­lend­inga að fjár­hæð 300 millj­arða. Áætl­un stjórn­valda, sem kynnt var í dag, miðar að því, eins og áður sagði, að koma í veg fyr­ir að þess­ar eign­ir, 1.200 millj­arðar, flæði inn á gjald­eyr­is­markaðinn og skapi þannig þrýst­ing á krón­una þegar höft­un­um verður lyft.".

 

Allt annað dæmi, allt aðrar tölur.

Á þessu geta verið skýringar, en þær eru ekki að lesa í greinargerð Seðlabankans.

Svipað og í ICEsave, það sem tilheyrði raunveruleikanum, og var óþægilegt, því var bara sleppt.

 

Í þriðja lagi er skýrt tekið fram að uppgjör eigi ekki að skila umframtekjum, sem er svo aftur skýring þess að fjármálaráðherra (nei það var ekki Steingrímur núna) lagði fram skattahyglunarfrumvarp fyrir hrægammana, arðinn skyldu þeir fá skammlaust úr landi, en skilja það eftir sem ekki fannst gjaldeyri til að leysa út, sbr þessi klausa úr frétt Morgunblaðsins um rótina; "En af hverju er þetta vanda­mál? Í ör­stuttu máli er svarið á þá leið að Ísland á ekki gjald­eyri til að skipta þess­um krón­um, sem vilja fara úr landi,".

Allt tal hægrimanna um skaðabætur er löngu liðin tíð. 

Af því leiðir að þessir 300 milljarðar sem eftir eru af aflandskrónunum verður skipt í evrur, vissulega með afföllum, en samt sem áður, er verðlausum krónum skipt í beinharðan gjaldeyri.

Sem er glæpur gegn þjóðinni og menn hafa verið hengdir fyrir af minna tilefni hjá siðuðum þjóðum.

Því þó þetta lagi eitthvað dæmið til skamms tíma, þá er þetta skuld okkar í ellinni, og skuld barna okkar og barnabarna.  Fjármunir sem hefðu farið í að byggja upp innviði samfélagsins, fara í vasa áhættubraskara, sem höfðu tapað á braskinu sínu, en keyptir menn sáu til þess að þeim var bjargað.

 

Í fjórða lagi er síðan áætlun SÍ um afganga af vöru og þjón.viðskiptum uppá 2,5%.  Sem á að fara í að borga upp öll þessi evrubréf.

Áætlun sem gengur ekki eftir nema fjárfestingu og neyslu sé haldið í skefjum ofurvöxtum, lágum launum, og lélegri almanna þjónustu.

Sem er vítahringur landflótta og upplausnar.

 

Þetta er stöðugleikinn í boði sjálfstæðismanna.

Engeyjarættin endurheimtur vissulega fjármálaveldi sitt, glataðir fjármunir skila sér til baka þegar hrægammarnir hirða út verðmæti þjóðarinnar.

 

En þetta er stöðugleiki andskotans.

Og ég spái því að það fari fyrir Sjálfstæðisflokknum eins og það fór fyrir Kristilegum Demókrötum á Ítalíu.

Flokkurinn var bannaður, lagður niður, því hann var ekki flokkur heldur skipulögð glæpasamtök.

Þannig er komið fyrir flokki þeirra Bjarna og Óla.

 

Ekki nema að ennþá séu menn í flokknum.

Þá lifir flokkurinn.

 

Og þjóðin losnar við súpuna.

Kveðja að austan.

 

Virðast misskilja vandamálið

"Við höfum ekkert val"

 

Segir seðlabankastjóri, og segir þar með loksins sannleikann.

Stjórnvöld kynntu stöðugleikaskatt uppá 900 milljarða, en sömdu við kröfuhafa bankanna um stöðugleikaframlag, sem glöggir menn segja að verði um 300 milljarðar, þegar allar sjóhverfingar og blekkingar eru dregnar frá.

Og það er ríkisstjórnin sem ræður, ekki seðlabankinn.

 

Síðast þegar sömu aðilar, þeir Már, Bjarni, Buchheit og jú Steingrímur og Jóhanna, reyndu með moðreyk og sjóhverfingum að koma rangindum á þjóðina, þá var Morgunblaðið skeleggt að upplýsa lesendur sínar, og í raun almenning allan því Morgunblaðið skar sig úr fyrir vandaða og greinargóða fréttamennsku.

Í dag upplýsir almenning í raun enginn um hvað býr að baki leyndarhjúpsins.

Líkt og í ICEsave þá upplifir almenningur almennan kjaftavaðal forsætis og fjármálaráðherra um hina bestu niðurstöðu miðað við aðstæður, þörfina á að semja því annars verði þjóðin lögsótt, áhættan sé svona og svona, en engin ástæða sé að hafa áhyggjur því framtíðar hagvöxtur muni redda þessu öllu saman.

Og svo framvegis, og svo framvegis.

 

Og Seðlabankinn á að sjá um trúverðugleikann.

Már tilkynnir frábæran hagvöxt, greiðsluafgangur nægur, þjóðin ráði við fjárstreymið út úr hagkerfinu.

 

Fyrst þegar Már Guðmundsson sagði þetta, þá taldi hann að þjóðarbúið réði vel við árlegar greiðslur vegna Svavarssamningsins uppá 30-60 milljarða í beinhörðum gjaldeyri.

Ásamt því að standa skil á lánum sínum, og ásamt því að greiða upp Steingrímsbréfið vegna uppgjörs Nýja Landsbankans við þrotabú þess gamla.

Þar að auki átti að losa um aflandskrónur með láninu frá AGS.

 

Þjóðin stóð skil á lánum sínum en ICEsave var ekki samþykkt og AGS lánið var aldrei notað.

Samt var ekki hægt að greiða Steingrímsbréfið á umsömdum tíma, og það var allt ministærð miðað við ICEsave og AGS lánið.

Með öðrum orðum, allar Exelforsendur Seðlabankans reyndust vera algjört bull.

 

Og í dag eigum við að trúa sama seðlabankastjóra, sama orðavaðlinum.

 

Lýðræðið er ekki virkt nema til staðar sé frjáls fjölmiðill sem hefur kraft og burði til að upplýsa almenning um raunverulegar staðreyndir mála sem snerta allan almenning, og hafa lykiláhrif á velferð hans og framtíð á komandi árum.

Morgunblaðið hefur verið slíkur fjölmiðill, og reyndist þjóðinni ómetanlegur í ICEsave stríðinu við breta og innlenda leppa þeirra.

Fram að þessu hefur Morgunblaðið aðeins endurrómað orð ráðamanna, og litið á Má Guðmundsson sem heilagan mann, jafnvel ígildi Maós formanns, og þar með étið allt upp sem útúr honum hefur komið.

 

Kannski er Mogginn ekki lengur til.

Kannski er hann ein deildin í hrægammasjóðnum.

 

En ég trúi því ekki.

Ég trúi því ekki uppá ritstjóra blaðsins að hann sé ekki lengur meðal vor.

 

Morgunblaðið útskýrði í ítarlegri frétt, fyrst þegar ríkisstjórnin kynnti hugmyndir sínar um stöðugleikaskatt versus stöðugleikaframlag.

Þar var vandi vogunarsjóðanna útskýrðir í meitluðum orðum;

 

En af hverju er þetta vandamál?

Í örstuttu máli er svarið á þá leið að Ísland á ekki gjaldeyri til að skipta þessum krónum, sem vilja fara úr landi, í. Þrátt fyrir að hreinn gjaldeyrisforði Seðlabanka Íslands hafi vissulega aukist að undanförnu, þá er hann dropi í hafið miðað við vænt útflæði við afnám hafta. Óskulsettur gjaldeyrisforði bankans er um sjötíu milljarðar, sem er aðeins um 6% af snjóhengjunni svonefndri. Snjóhengjan vill sem sagt komast út úr hagkerfinu sem að öllu óbreyttu myndi valda gríðarlegu gengisfalli krónunnar og verri lífskjörum þjóðarinnar.

 

Gjaldeyrisforðinn er 6% af sjóhengjunni.

Stöðugleikaframlagið er metið innan við 300 milljarða.

Og seðlabankastjóri segir að nauðasamningarnir munu samt styrkja gjaldeyrisforða þjóðarinnar.

Og hann segir líka að hagvaxtarbullið hans skiptir engu máli. "Seðlabank­inn sagðist vissu­lega miða við hærri hag­vöxt en bætti við að það skipti í raun engu máli hvað upp­gjör slita­bú­anna varðar.".

 

Hvað er rétt í málinu? Hvert er stöðugleikaframlagið í raun?

Hvað streyma miklir peningar úr landi??

Hvaðan kemur gjaldeyrinn sem á að dekka þann pening, og jafnvel mynda umframsjóð?

Hvaða trúverðugleiki er að spá hagvexti sem á enga samsvörun í hagvaxtarspám helstu viðskiptaþjóða okkar, og á sér ekki heldur sögulega samsvörun.

Af hverju segja menn satt núna sem sögðu alltaf ósatt áður??

AF hverju er hægt að greiða niður skuldir ríkisins með verðmætum sem eiga sér ekki tilvísun í raunveruleg verðmæti, svo vitnað sé í Morgunblaðið hér að ofan.

Er ríkið í bakábyrgð fyrir verðlausar krónur sem breytt er í evruskuldabréf??

 

Og ekki hvað síst, af hverju er þrotabúin ekki látin borga skaðabætur fyrir það tjón sem óábyrg starfsemi gömlu bankanna olli efnahagslífinu og þann skaða sem af því hlaust.

Skaða heimila, fyrirtækja, ríkissjóðs.

Jafnvel Wall Street, háborg kapítalismans sættist á skaðabótagreiðslur til bandaríska ríkisins vegna þess tjóns sem fjármálabrask þess olli samfélaginu.

 

Á Íslandi kallar Seðlabankastjóri þessar skaðabætur "varasjóð", og segir í hroka sínum að hann hafi enga heimild fyrir slíkum sjóð.

 

Eiga þrotabúin að sleppa??

Eigum við bara að sitja uppi með tjónið og skaðann.

Eiga hrægammar að sjúga öll verðmæti út úr hagkerfinu en skilja eftir þau sýndarverðmæti sem felst í froðukrónunum??

 

Það þarf að spyrja þessara spurninga.

Og það er gert í öllum lýðræðisríkjum.

 

En í auðríkjum, þar sem auðurinn fer með öll völd, er þagað.

Eða logið og blekkt.

 

Neyðarlögin voru þrekvirki á sínum tíma, en til einskis ef endirinn er á þann hátt að hrægammar hirði til sín hverja lausu krónu sem hægt er að skipta í gjaldeyri.

Því endirinn er sá sami, þrot þjóðarinnar.

 

Og það er endirinn sem verður skoðaður þegar menn verða dæmdir.

Annað er saga, hitt er raunveruleiki.

 

Það hefur enginn val.

Það þarf að gera hið rétta.

Kveðja að austan.

 

„Enga heimild fyrir varasjóði“

Hvaða tilgangi þjónar svona fréttamennska??

 

Er verið að Sun-væða Morgunblaðið?

Eða er verið að réttlæta ófyrirgefanleg mistök vakthafandi fréttastjóra gærdagsins sem gekk út frá beinni sekt ásakaðra manna án þess að kynna sér máli frekar, eða gera ráð fyrir að það gætu verið fleiri hliðar á málinu.

Þegar Mogginn var hluti af hinu stýrða skrílræði.

 

Í þeirri ágætu bók, Barn 44, sem fjallar um leitina að sovéskum raðmorðingja á Stalínstímanum, er lýst ofsóknaræðinu sem gegnsýrði allt sovéska samfélagið, þar sem grunur um glæp var talin sönnun hans.

Algjörlega geðveikt, enda var Stalín geðveikur, og það valdamikill að geðveiki hans var ofsóknaræði samfélagsins.

 

Ég hélt að Stalín væri dauður, en það er greinilegt að Mogginn og Fréttablaðið halda að svo sé ekki.

Sem er náttúrulega algjörlega geðveikt, en útskýrir að fleiri en eigandi Fréttablaðsins hafa beinan hag af því að ríkisstjórnin leyfi vogunarsjóðunum að flytja sinn illa fenginn gróða úr landi.

Sem aftur útskýrir þögn Davíðs, um allt nema fortíðina, sem og að Morgunblaðið hafi ekki upplýst þjóðina um hvaða staðreyndir búa að baki fagurgalanum um stöðugleikaframlag þrotabúanna.

Styrmir hefði aldrei látið bjóða sér slíka múlbindingu, hann hefði látið hæfa blaðamenn sína kafa í málin af minna tilefni.

 

Því það er enginn svona klikkaður i raunveruleikanum, nema náttúrlega Stalín.

En hann er dauður.

 

Enginn alvöru fjölmiðill fjallar um mál á þessum nótum.

Tekur afstöðu með einum, ákærir annan.

Fyrir þá sem skilja ekki fáráðin í þessu, en hafa lesið Millenium þríleikinn, bið ég að rifja upp aðra bókina þar sem Lisbeth Salender er talinn fær um allskyns voðaverk, því hún er talinn bæði lesbísk og tekur þátt í SM kynlífi.

Tilheyrir tveimur jaðarhópum, og þar með sek um allt það sem hún var ásökuð samkvæmt æsifréttamennsku blaðanna.

Gat verið satt, það er að hún hefði framið þá glæpi sem hún var ásökuð um, en sönnunin gat ekki verið kynhneigð hennar eða bólfarir.

 

Ádeila Sig Larson var hörð, en hún var skálduð, sjálfsagt vegna þess að hann taldi sænska fjölmiða alveg trúandi til að múgæsast svona.

En ég skil ekki afhverju íslenskir fjölmiðlar þurfi að sanna tilgátu Stigs, svona löngu seinna.

Afhverju fær ákæruvaldið ekki að vinna sitt mál í frið, af hverju er réttarhaldanna ekki beðið.

Hvaða tilgangi þjónar þetta??

 

Spyr sá sem ekki veit.

En þetta er ekki Ísland í dag.

Kveðja að austan.

 

 

Bundin og slegin með svipu

Reglur Evrópusambandsins eru hannaðar utanum svindl.

 

Frjálst flæði þjónustu er fínt orð yfir launasvindl og undirboð.

Samnefnari hins lægsta knýr niður kaup og kjör í betur stæðum Evrópulöndum.

 

Frjálst flæði fjármagns er fínt orð yfir fjármálabrask, skattaundanskot, og ekki hvað síst, að auðvelda glæpasamtökum að þvo illa fengna fjármuni.

 

Afnám innri landamæra hafði ýmis háleit markmið um samræmi og eina heild, en gagnast fyrst og fremst glæpalýð ýmiskonar að stunda iðju sína óáreittur, óháð landamæraeftirliti.

Smygl á fólki, mannsal, eiturlyfjasala, sérhæfð glæpastarfsemi eins og búðaþjófnaður, innbrot, falsanir ýmiskonar, allt blómstrað í krafti Schengensamstarfsins.

 

Að ekki sé minnst á landbúnaðarstefnuna sem snýst um styrkjasvindl, gæðasvindl, afurðasvindl.

 

Þangað vill ASÍ inn en grætur afleiðingarnar.

Skilur ekki neitt í neinu.

Kennir svo einhverjum innlendum aðilum um.

 

Ótrúleg sjálfsblekking.

Ótrúleg blinda.

Kveðja að austan.

„Berskjaldað fyrir svindli“

Stýrt skrílræði.

 

Það stýra engir bjánar Fréttablaðinu.

Þeir vita nákvæmlega hvað þeir voru að gera.

Þeir vissu að þegar þeir stilltu málinu svona upp, að þá yrðu hörð viðbrögð útí þjóðfélaginu.

Og að gefnu tilefni, við skulum ekki draga úr því.

 

Æsifréttablöð grípa oft til svona uppsetningar.

Það eykur söluna, og tryggir hana ef þeim tekst að viðhalda múgæsingunni.

 

En Fréttablaðið er ekki æsifréttablað, heldur auglýsingablað þar sem rekstrargrundvöllurinn byggist á útbreiðslu, það er frírri dreifingu, og einhvers konar virðuleika.  Margir virðulegir auglýsendur auglýsa ekki í umdeildu blaði, eða blaði sem hefur á sér einskonar sora ímynd.

Nauðgunarfréttin er því stílbrot miðað við rekstrarmódel blaðsins.

Jafnvel skaðleg.

 

Hver var þá tilgangurinn að efna til uppþota og æsinga í samfélaginu??

Og af hverju þessi tímasetning??

Af hverju var allt gert brjálað í gær??

Með hæpnum fullyrðingum, jafnvel röngum sakargiftum?? 

 

Það hlýtur jú jafnvel hver einasti auli að átta sig á því að það er ekki góður bissness að fjárfesta í sérstöku nauðgunarherbergi heima hjá sér, í réttarríki þar sem nauðganir varða við lög.

Fólk átti að staldra við og átta sig að eitthvað var málum blendið þegar hlutirnir eru settir upp á þennan hátt. 

 

Svarið við þessum spurningum er ákaflega einfalt, ætti að blasa við. 

Og allir myndu sjá það ættu þeir heima í útlöndum. 

En á Íslandi gilda víst önnur lögmál, aðrar skýringar á einföldu orsakasamhengi.

 

Hver er eigandi Fréttablaðsins??

Hver er tengsl hans við vogunarsjóðina sem mun fá leyfi frá ríkisstjórninni að tæma landið af verðmætum eftir áramót??

Það er sagt illa dulið leyndarmál að hann, ásamt nokkrum öðrum gerendum Hrunsins, hafi fjárfest grimmt í hrakkröfum bankanna á fyrstu vikum eftir Hrun. Og munu endurheimta fyrrum auðlegð sína þegar nauðasamningarnir ganga í gegn.

Sagt tek ég fram, þessir gjörningar eru ekki auglýstir í Lögbirtingarblaðinu.

 

En það er ekkert leyndarmál, hvað þá illa dulið leyndarmál, að frá fyrsta degi tók Fréttablaðið beina afstöðu með fjárkúgun breta kennda við ICEsave, og hefur alla tíð haldið fram skoðunum sem gagnast hrægömmum vogunarsjóðanna.

Það skiptir því ekki máli hvort eigandinn hefur beina fjárhagslega hagsmuni af Ráninu mikla, kennda við samkomulag þrotabúa bankanna um nauðasamninga, málstaður Fréttablaðsins hefur alltaf legið fyrir.

 

Og það þurfti að gera eitthvað núna eftir ljóst var að Indefence náði loksins athygli Alþingis.

Már þorði ekki á fund efnahags og viðskiptanefndar á mánudaginn var, vissi eins og er að rangfærslur hans yrðu afhjúpaðar á þeim fundi.

Már fékk frestun, og skýring á þeirri frestun kom í ljós í gær.

Hávaði skrílsins átti að yfirgnæfa allar fréttir af afhjúpun Más.

 

Hverju er logið til um upphæð stöðugleikaframlagsins?

Hvað stór hluti af henni á sér vísan í raunveruleg verðmæti?

Hvað þarf vaxtastigið að vera hátt til að tryggja umframgjaldeyri í hið fyrirhugaða fjármagnsflæði úr landi.

Hversu miklu er logið í forsendum Seðlabankans, hagvaxtarspá og svo framvegis.

 

Og ekki hvað síst, verður sá glæpur framinn að verðlausum krónum verði breytt i evruskuldabréf, þar sem þjóðin er skuldarinn??

 

Nei, starfsmenn Fréttablaðsins eru engir bjánar.

Þeir þjóna.

 

Og þjóna vel.

Kveðja að austan.

 

 

Stendur við umfjöllunina

"Skundum á Þingvöll og treystum vort heit"

 

Þessi þekkta ljóðlína meitlar hornstein lýðræðisins.

Fólk kemur saman og setur reglur sem það ætlast til að sé farið eftir.

Breytilegar eftir tíma, hugsunarhætti, valdahlutföllum og svo framvegis.

 

Eiga oftast það sameiginlegt að um þær ríkir sátt en ef svo er ekki, þá skunda menn á Þingvöll og fá þeim breytt. 

Eða reyna fá þeim breytt, hafi þeir ekki til þess meirihluta.

 

Mótmæli eru eðlileg, krafa um breytingar er eðlileg.

Þannig eru lifandi samfélög.

 

En það er ekkert eðlilegt við þá gjörð að grýta lögreglustöðina fyrir það eitt að lögreglan fer að lögum landsins.

Og fari sú gjörð saman við þá kröfu að ákveðnir einstaklingar séu skyndirefsaðir, eða umframrefsaðir, það er hengdir án dóms og laga, þá kallast sú gjörð skrílræði.

 

Þjóðin var vitni af skrílræði í gær.

Í sinni verstu mynd ef mið er tekið að við teljum samfélag okkar siðað samfélag.

 

Í þessu samhengi skiptir tilefnið ekki máli, heldur gjörðin, hvernig reiðin fékk útrás.

Tilgangurinn helgar ekki alltaf meðalið, og góður málstaður réttlætir ekki hvað sem er.

 

Það brast eitthvað í gær.

Ekki bara þolinmæði fólks.

Heldur líka viðbrögð okkar gagnvart því sem á ekki að líðast.

 

Við eigum að þekkja skrílræði.

Og við eigum alltaf að fordæma það.

Undantekningalaust, sama hvert tilefnið er.

 

Ég get ekki lesið þá fordæmingu í fréttaskrifum Mbl.is í dag.

Ég fann ekki örla á henni í umfjöllun Ruv í gær.

 

Það er eitthvað mikið að.

Það er eins og við séum hætt að þekkja muninn á réttu og röngu.

 

Það er kannski þess vegna sem það er svo auðvelt fyrir hrægammana að ræna okkur með stuðningi ríkisstjórnarinnar, sem og reyndar annarra flokka á Alþingi.

Það liggur við að siðkennd okkar sé orðin þannig að við teljum að við hefðum gert það sama, hefðum við haft aðstöðu til.

 

Siður er deyjandi.

Og það er miður.

 

Hann er jú forsenda tilveru okkar.

Kveðja að austan.

 

 

Mun reyna á ábyrgð Fréttablaðsins

Dómstóll götunnar hefur alltaf rétt fyrir sér.

 

Þess vegna er mikilvægt að hjálpa honum með því að gróðursetja há eikartré eða álm í nágrenni lögreglustöðvarinnar, sem og að hafa alltaf tiltæk góð reipi í gulum kassa, sérmerktum götudómstólnum.

Eins hafa gamlir hjólbarðar, fylltir bensíni virkað vel í fátækrahverfum Suður Afríku.  Spurning samt hvort slökkviliðið leyfi slíkan útbúnað, þekki það ekki.

 

Hins vegar verð ég að játa að ég misreiknaði hræðslukast Más Guðmundssonar í pistli mínum um Þagnarmúrinn, ég taldi að Már væri að vinna tíma fyrir þagnarbindingu mútfés.

En auðvitað eru hrægammarnir þróaðri í vinnubrögðum sínum.

Líkt og John Perkins benti á í bók sinni um Játningu efnahagaböðuls.

 

Ólga og upplausn uppúr engu er að sjálfsögðu miklu sterkari leið til að tryggja þöggun, hin hjáróma rödd hrópandans í Indefence mun ekki ná athygli fólks.

Fréttaflutningur næstu daga er tryggður.

Og nýtt upphlaup mun sjá um dagana þar á eftir.

 

Já, ég verð að játa að þetta eru fagmenn.

Þeir kunna að spila með fólk.

 

Skynsamleg fjárfesting hjá hrægömmunum.

Kveðja að austan.

Púað á lögreglustjórann